Η δική μου ιστορία – Για την Σοφία και την κάθε Σοφία…

Συγκάλυψη και συνενοχή. Εκεί που οι ανακοινώσεις επίσημων φορέων το μόνο που μαρτυρούν είναι η τέλεση του εγκλήματος. Αλλά τι αξία έχει το θύμα μπροστά στην προστασία του συναφιού…

Το 2017 προβλήθηκε ένα τηλεοπτικό σποτ που έδειχνε τη Ναταλία Δραγούμη να πέφτει θύμα κακοποίησης από τον παιδίατρο. Και τι έκαναν οι ιατρικοί σύλλογοι; Διαμαρτυρήθηκαν. Όπως και η ιστιοπλοϊκή ομοσπονδία. Χαρακτήρισαν απαράδεκτο το σποτ. Δεν υπήρχαν καταγγελίες, ισχυρίστηκαν… Κι όμως οι καταγγελίες ήρθαν, κι κάπως έτσι έχει δυο μέρες που κι η δική μου καρδιά άρχισε να χτυπάει δυνατά, γιατί στο πρόσωπο της Ναταλίας Δραγούμη είδα τον εαυτό μου στον καθρέφτη.

Γιατί κάπου εκεί ανάμεσα σε αλλάγματα πάνας και θηλασμούς το μυαλό ξεχνιέται, αλλά το σφίξιμο στην καρδιά δεν φεύγει. Και τώρα 5 μήνες μετά αποφάσισα κι εγώ να μιλήσω, για να μην ακούσω και εγώ αργότερα ότι τα θυμήθηκα όλα με καθυστέρηση.

Ήταν 18 Αυγούστου που γέννησα την μικρούλα μου σε δημόσιο νοσοκομείο της Αθήνας κι όλα είχαν πάει καλά, όλα ήταν υπέροχα. Μέχρι τη στιγμή που εξετάστηκε το μωρό μου από τον παιδίατρο. Η γενική συμπεριφορά του με ξένισε. Με ρώταγε επίμονα εάν ο σύζυγος μου είναι γιατρός… κι όταν την επόμενη ημέρα ο Δημήτρης ήταν μπροστά στην εξέταση ούτε καν του συστήθηκε… Ένας ακόμα περίεργος σκέφτηκα, μέχρι την ημέρα του εξιτηρίου. Τότε που στην τελευταία εξέταση του μωρού κράτησε το βιβλιάριο της μικρής και όταν πήγα να το ζητήσω από την νοσηλεύτρια, εκείνη μου απάντησε θα το φέρει ο γιατρός… Είχε σχέδιο βλέπετε.

Λίγο αργότερα μπήκε στον δίκλινο θάλαμο. Ήμουν μόνη. Κοίταξε γύρω – γύρω έκλεισε την πόρτα κι άρχισε να μου κάνει ερωτήσεις για τον θηλασμό… Με αηδιαστικές κινήσεις σήκωσε το μωρό που ήταν ξαπλωμένο στα πόδια μου. Έτριψε τα χέρια του στους μηρούς μου και ένα αίσθημα αηδίας άρχισε να με κυριεύει. «Έλα τώρα, μην είσαι περίεργη» σκέφτηκα, ώσπου μου ζήτησε να βγάλω το σουτιέν για να μου εξετάσει το στήθος. Πάγωσα, αλλά το έκανα. Παρότι ήμουν έμπειρη μητέρα τεσσάρων παιδιών. Είχα κοκαλώσει κι ήμουν ανήμπορη να αντιδράσω.

Κράταγα το μωρό κι αυτό το κομπλεξικό υποκείμενο, άρχισε να μου πιάνει το στήθος με κινήσεις που δεν παρέπεμπαν σε ιατρική εξέταση.

«Αυτή είναι η δουλειά της μαίας«, μου είπε αργότερα ο παιδίατρος μου.

Έφυγε. Είχα μείνει αποσβολωμένη στο κενό δωμάτιο. Το μωρό άρχισε να κλαίει κι εγώ έμεινα να φέρνω στο μυαλό μου ξανά και ξανά την σκηνή…

Οι έννοιες της καθημερινότητας με πήραν μπάλα, αλλά να που και για μένα ήρθε η στιγμή. Κι ακόμα και αυτή την στιγμή το σκέφτομαι… Να πατήσω delete ή να προχωρήσω στη δημοσίευση… Θα το τολμήσω κι ας υπάρξουν κι αυτοί που θα σχολιάσουν αρνητικά. Ή κάποιοι που δεν θα το πιστέψουν. Ίσως το post να πάει άκλαυτο. Ίσως, όμως πάλι να βρεθούν κι άλλες μητέρες που θα μιλήσουν κι έτσι αυτό το τέρας να έχει την τύχη που του αξίζει. Μακριά από την ιατρική κοινότητα.

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com και εμείς θα τη δημοσιεύσουμε!