Όλοι μας ξεχωριστοί

Τρεις βασιλόπιτες κόπηκαν χθες στις οικογένειες μας. Τα δυο φλουριά έπεσαν στην Αθηνά και το τρίτο στα σπίτια μας, άρα πάλι μέσα ήταν η Αθηνά μας.

Η Αθηνά που το πρωί δήλωσε πως δεν τη νοιάζει να τύχει το φλουρί, απλά ανυπομονεί να φάει βασιλόπιτα. Η Αθηνά που δεν την ένοιαζε να βγει πρόεδρος της τάξης της, αντ’ αυτού ζήτησε από όλους να ψηφίσουν μια από τις κολλητές της που το ήθελε πολύ και που όταν τελικά βγήκε, η Αθηνά πανηγύριζε λες και πήρε η ίδια την πρωτιά. Η Αθηνά που μοιάζει να μην απογοητεύεται ποτέ. Η Αθηνά που μεγαλώνει και μεγαλώνει και δεν γίνεται να μην δω πόσο διαφορετικές είμαστε. Μοιάζουμε σε πολλά, μα διαφέρουμε σε άλλα τόσα, μπορεί και σε περισσότερα.

Το να μεγαλώνεις πολλά παιδιά είναι μια καθημερινή υπενθύμιση του πόσο διαφορετικοί είμαστε οι άνθρωποι που μοιραζόμαστε τούτο τον πλανήτη. Ακόμα και τα αδέρφια που βγήκαν από την ίδια κοιλιά και μεγαλώνουν στο ίδιο σπίτι, είναι διαφορετικές προσωπικότητες. Μπορεί να πάρουν τις ίδιες «αρχές», να μοιραστούν κοινά ενδιαφέροντα, όμως οι διάφορες τους θα είναι πολλές.

Όλοι μας ξεχωριστοί. Κανένας απόλυτα σωστός, κανένας απόλυτα λάθος. Άλλοι πιο τυχεροί, άλλοι καθόλου.

Για αυτό αξίζει να επενδύεις σε ανθρώπους που σου ταιριάζουν και να μην περιμένεις πολλά από αυτούς που δεν έχουν πολλά κοινά με εσένα. Ταυτόχρονα όμως, αξίζει να δινεις μια ευκαιρία στους άλλους, ακόμα και αν είναι διαφορετικοί: πάντα κάτι μπορείς να μάθεις/«πάρεις» από τον άλλον.

Η προσωπικότητα του ανθρώπου μού θυμίζει έναν πίνακα ανακοινώσεων σε τοίχο, στον οποιο μεγαλώνοντας προσθέτουμε όλο και περισσότερα στοιχεία. Το υλικό ή το χρωμα του μπορεί να είναι συγκεκριμένο, όμως τίποτα δεν προδικάζει το πώς θα καταλήξει να είναι.

Φέτος, ας εγκαταλείψουμε την αυταπάτη που μας κάνει να πιστεύουμε πως εμείς είμαστε οι σωστοί και οι άλλοι οι λάθος. Ας αποδεχτούμε πως είμαστε διαφορετικοί και ας εμπνευστούμε από αυτό.

Ολίβια

Υ.Γ. Πάντα τυχερή να είσαι, κορούλα μου! Και να χαίρεσαι με τις μικρές χαρές της ζωής όπως κανεις τώρα που είσαι ακόμα 11.