Την επίδραση των χρωμάτων στην ψυχική υγεία είχαν εντοπίσει  οι Κινέζοι, οι Ινδοί και οι Αιγύπτιοι γι’ αυτό και προσπαθούσαν να δώσουν περισσότερο χρώμα στην καθημερινότητά τους, με βαφές στις οποίες πρόσθεταν χαρούμενες αποχρώσεις. Οι κινέζοι, σιγά- σιγά, προχώρησαν και πάρα πέρα αξιοποιώντας την ενέργεια των χρωμάτων για την πρόληψη ή και τη θεραπεία κάποιων παθήσεων. «Τα χρώματα επιδρούν στην ψυχή, αφού μπορούν, όχι μόνο να διεγείρουν τις αισθήσεις , αλλά και να μας ξυπνούν συγκινήσεις και συναισθήματα», υποστήριζε ο Γκαίτε, ενώ ο δρ S.J Quesley είχε πει προφητικά ότι κάποια μέρα η χρήση των χρωμάτων θα αντικαταστήσει εκείνη των φαρμάκων.

Η χρωματοθεραπεία
Η χρωματοθεραπεία, όπως ονομάστηκε η μέθοδος, σήμερα περιλαμβάνεται στον κλάδο της λεγόμενης «χρωματικής ιατρικής» ως συμπληρωματική θεραπευτική αγωγή, που τόσο προληπτικά, όσο και στην πρακτική εφαρμογή της, βοηθά κάθε άνθρωπο να αναπληρώσει τις ενεργειακές απώλειες που υφίσταται καθημερινά λόγω στρες, κούρασης, εκνευρισμού και άλλων καταστάσεων.

Σύμφωνα με τους ερευνητές της μεθόδου, κάθε αρνητική βιολογική κατάσταση, πριν εκδηλωθεί σαν σωματικό σύμπτωμα, εκδηλώνεται πρώτα στην αύρα του ατόμου. Με την χρωματοθεραπεία λοιπόν (η οποία στην πράξη εφαρμόζεται με την έκθεση του ασθενούς σε δέσμες έγχρωμου φωτός, από ειδικούς προβολείς), η αύρα παίρνει τη δόνηση του χρώματος και μεταφέρει την θεραπευτική της ενέργεια στο σώμα. Έτσι, η κόπωση, το άγχος, η απογοήτευση και άλλες αρνητικές βιολογικές και ψυχοδιανοητικές καταστάσεις εξουδετερώνονται, με αποτέλεσμα, να προλαμβάνονται και οι διάφορες παθήσεις. Ήδη, εδώ και αρκετά χρόνια, η κλασική ιατρική χρησιμοποιεί τη χρωματοθεραπεία, για την αποκατάσταση του νεογνικού ίκτερου. Τα νεογέννητα με ίκτερο τοποθετούνται σε ένα θάλαμο, ο οποίος φωτίζεται από ένα ειδικό μπλε χρώμα και η ανάρρωση τους γίνεται σε πολύ πιο σύντομο διάστημα. Το μπλε χρώμα διώχνει, επίσης, την υπερένταση, τον εκνευρισμό, ενώ επιδρά στο αίμα ρυθμίζοντας την πίεση. Το πράσινο πάλι, είναι το χρώμα που χρησιμοποιεί στην πρακτική εφαρμογή της η χρωματοθεραπεία, για να διώξει τον πονοκέφαλο, τις αϋπνίες, την κούραση και την ευερεθιστικότητα, ενώ το κίτρινο χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις πνευματικής κατάπτωσης.

Οι χρωματικές «προτιμήσεις» ιστών και οργάνων
Η μέχρι τώρα έρευνα στην ιατρική έχει δείξει ότι το έγχρωμο φως παρουσιάζει ειδική συγγένεια με τους ιστούς και τα όργανα του ανθρώπου. Θα μπορούσαμε π.χ να πούμε ότι στο συκώτι «ταιριάζει» περισσότερο το πορτοκαλί, στην καρδιά «ταιριάζει» περισσότερο το πράσινο, στα νεφρά το κίτρινο κ.ο.κ. Σε αυτές τις χρωματικές «προτιμήσεις» βασίστηκε ο Δρ.Kaefer και διατύπωσε το 1980 μια μέθοδο χρησιμοποίησης μονοχρωματικού φωτός για τη διάγνωση εκφυλιστικών αλλοιώσεων στα αγγεία του βολβού των ματιών, ύστερα από μελέτες που έκανε στο πανεπιστήμιο της Χαϊδεμβέργης. Πειράματα, επίσης, που έγιναν στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, απέδειξαν ότι μια ομάδα φοιτητών που χρησιμοποιούσε για το διάβασμα λάμπες κίτρινου χρώματος, απέδωσε καλύτερα στη μελέτη και έδειξε μεγαλύτερη αντοχή κατά 37% από την ίδια ομάδα που μελετούσε με τις ίδιες συνθήκες, αλλά χωρίς έγχρωμο φως.

Πως επιδρούν τα 7 βασικά χρώματα στη υγεία μας
• Το κόκκινο: Ενεργοποιεί τις πέντε αισθήσεις, διώχνει τη νωθρότητα, δημιουργεί διάθεση για δράση και επικοινωνία. Αυξάνει την ζωτικότητα, τη σεξουαλική δραστηριότητα στον άντρα, τον καρδιακό ρυθμό, και τονώνει το κυκλοφορικό.
• Το πορτοκαλί: Κινητοποιεί την υπάρχουσα ενέργεια και τον φυσικό δυναμισμό. Καταπολεμά την κόπωση, βελτιώνει την ψυχική διάθεση, ισχυροποιεί τη θέληση και τον αυτοέλεγχο.
• Το κίτρινο: Διεγείρει τη μνήμη και τις νοητικές λειτουργίες, καταπολεμά την μελαγχολία και βοηθά για αυτογνωσία και αυτοκριτική. Οι γιαπωνέζοι το θεωρούν έδρα των συναισθημάτων και το λένε «χαρά» εξ ου και το «χαρακίρι».
• Το πράσινο: Βοηθάει στην εκδήλωση των συναισθημάτων, ενεργοποιεί την ανάπλαση των μυών και των ιστών. Δημιουργεί αρμονία στο σώμα και στο πνεύμα, χαλαρώνει, λειτουργεί καταπραϋντικά.
• Το γαλάζιο: Ηρεμεί, χαλαρώνει το νευρικό σύστημα, μειώνει την αρτηριακή πίεση και διευκολύνει την ικανότητα λήψεων αποφάσεων.
• Το μπλε-λουλακί: Καθαρίζει το νου και την ψυχή, εξουδετερώνει τις αρνητικές σκέψεις, εκμηδενίζει το φόβο, αυξάνει τη διαισθητική ικανότητα.
• Το μοβ: Ενεργοποιεί το νευρικό σύστημα, αυξάνει την ψυχική ωριμότητα και την ικανότητα για διαλογισμό, δημιουργεί τη διάθεση για κοινωνικότητα, αυξάνει τη σεξουαλικότητα της γυναίκας.
• Το ιώδες-μενεξεδί: Βοηθάει την όραση και την ακοή, αυξάνει τη διαισθητική ικανότητα, εξισορροπεί τα ψυχολογικά προβλήματα, προλαβαίνει τις παθήσεις των πνευμόνων.

Οι επιλογές στα χρώματα έχουν… ψυχολογική βάση
Δεν είναι λίγα τα πειράματα που έχουν γίνει -και γίνονται- σχετικά με το τί επιρροή έχουν τα χρώματα στην ανθρώπινη ψυχολογία. Έχει παρατηρηθεί για παράδειγμα, ότι οι άνθρωποι που περιβάλλονται συνέχεια από ζωηρά και φωτεινά χρώματα, χαίρουν καλλίτερης φυσικής κατάστασης και ψυχικής ηρεμίας από εκείνους που περιβάλλονται από σκούρα και μουντά χρώματα. Έχει παρατηρηθεί επίσης ότι :
·         Τα εξωστρεφή άτομα προτιμούν τα θερμά χρώματα.
·         Τα εσωστρεφή ή εγωκεντρικά άτομα προτιμούν τα ψυχρά χρώματα, επειδή δεν χρειάζονται το εξωτερικό ερέθισμα.
·         Το άτομο που είναι συναισθηματικά περιορισμένο, συχνά ταράζεται από το χρώμα (αυτό το χρώμα με τρελαίνει!), επειδή εισβάλλει στην εσωτερική του ζωή, την οποία προσπαθεί να αποκρύψει.
·         Το συναισθηματικά αδιάφορο ή φλεγματικό άτομο, είναι συνήθως μια άκαμπτη προσωπικότητα και δεν ανταποκρίνεται ή επηρεάζεται ελάχιστα από τους λεπτούς κραδασμούς του χρώματος.

Με τι χρώματα τα παιδιά «εκφράζουν» τα συναισθήματά τους
Σίγουρα θα έχετε ακούσει για την μέθοδο των παιδοψυχολόγων που δίνουν στα παιδιά να ζωγραφίσουν και στην συνέχεια μελετούν τα χρώματα που έχει επιλέξει το παιδί για να ζωγραφίσει. Το παιδί που σταθερά προτιμά ένα χρώμα και το χρησιμοποιεί συνεχώς στη ζωγραφική του, αποκαλύπτει μέσω αυτού του χρώματος τον συναισθηματικό του κόσμο, λένε οι επιστημονικές μελέτες. Στο βιβλίο τους «Τα παιδικά σχέδια και το κρυφό μήνυμά τους», οι ψυχολόγοι Ντέηβιντ Λιούις και Τζέημς Γκρήν εξηγούν πως το χρώμα για το παιδί δεν είναι μόνο θέμα γούστου, αλλά έχει πολύ βαθύτερη σημασία:

• Το κόκκινο είναι ένδειξη επιθετικότητας και εχθρότητας και χρησιμοποιείται συχνά σε περιόδους συναισθηματικών δυσκολιών.
• Το μπλε δείχνει πως το παιδί αποκτά ωριμότητα, μεγαλύτερη ικανότητα να ελέγχει τα συναισθήματά του και πως απομακρύνεται από την παρορμητική συναισθηματική αντίδραση της νηπιακής ηλικίας. Η έντονη όμως προσήλωση στο χρώμα αυτό εκφράζει συγκρατημένη προσωπικότητα.
• Το κίτρινο εκφράζει ενθουσιασμό, εξωστρέφεια και μεγαλύτερη ευσυγκινησία. Ακόμα, προσπάθεια να τραβήξει το παιδί την προσοχή .
• Το πράσινο είναι το χρώμα του συγκρατημένου παιδιού, που είναι αυτάρκες, και με μεγαλύτερη από το μέσο όρο ηγετική ικανότητα.
• Το παιδί που χρησιμοποιεί μαύρο ή μοβ ως κύριο χρώμα, σε περισσότερα από τα μισά έργα βγάζει μια απελπισμένη κραυγή για βοήθεια, νοιώθει δυστυχισμένο, το πνίγει μια βαθιά κατάθλιψη.
• Σημαντική είναι και η συνήθεια της επικάλυψης με άλλο χρώμα: δηλαδή, αφού το παιδί χρωματίσει με ένα χρώμα, παίρνει κάποιο άλλο και καλύπτει το πρώτο. Αυτό δείχνει πως ό,τι εκφράζει το πρώτο χρώμα, κρύβεται με τα συναισθήματα που αντιπροσωπεύει το δεύτερο.

Η πρακτική εφαρμογή της χρωματοθεραπείας
Η χρωματοθεραπεία σαν θεραπευτική αγωγή, εφαρμόζεται σε κάθε ακάλυπτο μέρος του σώματος του πάσχοντα. Κατά την εφαρμογή συνήθως χρησιμοποιείται ειδικός προβολέας με φίλτρα laser και γεωμετρικά φίλτρα, για να δημιουργείται έτσι η αναγκαία φωτεινή δέσμη. Η μέση εφαρμογή του κάθε χρώματος είναι 7 λεπτά, με ελάχιστο χρόνο τα 3 και μέγιστο τα 10-12 λεπτά. Για κάθε περίπτωση, επιλέγεται το χρώμα ή τα χρώματα που έχουν ενεργειακή σχέση με τον οργανισμό του ατόμου που υποβάλλεται στη χρωματοθεραπεία, τα αποτελέσματα της οποίας χρειάζονται χρόνο για να φανούν, γιατί οι αλλαγές στον οργανισμό γίνονται με φυσιολογικό ρυθμό.

Πού και από ποιούς εφαρμόζεται
Στην Ελλάδα, τόσο προληπτικά όσο και θεραπευτικά, η χρωματοθεραπεία ασκείται από ειδικευμένους σε εναλλακτικές μεθόδους θεραπευτές μόνο σε ιδιωτικό επίπεδο και συνήθως σε συνδυασμό με άλλες εναλλακτικές θεραπείες (σιάτσου, ρεφλεξολογία βελονισμό). Ως βοηθητική αγωγή σε διάφορες παθήσεις εφαρμόζεται πολύ συχνά και από γιατρούς.