έχω ένα αγοράκι 25 μηνών και ένα σύζυγο που αγαπώ τρελά. Το ίδιο θέλω να πιστεύω ότι μας αγαπάει κι εκείνος, όμως εδώ και 1 μήνα έχουμε μεγάλο θέμα.
Καβγάδες και φωνές επειδή… θηλάζω «ακόμη».
Με λέει εμμονική, κολλημένη, ότι τον έχω παραμελήσει εντελώς και ότι «το στήθος μου το χαίρεται μόνο ο μικρός.»
Ομολογώ πως είμαι ένθερμη υποστηρίκτρια του θηλασμού και θέλω να το πάω άλλο τόσο. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο για τα παιδάκια μας.
Ναι.. οκ.. ομολογώ επίσης ότι έχω απομακρυνθεί λίγο από το σύζυγο ερωτικά, αλλά κι αυτός δεν καταλαβαίνει. «Μόλις το παιδί κάνει ένα κλαψ, αμέσως του βγάζεις βυζί.. λογικό να μη σταματάει»
Μου είπε πως αν δεν κοπεί ο θηλασμός, χωρίζουμε. Ότι θα είναι κοντά μας σε όλα, αλλά δεν αντέχει πια αυτή την «εμμονή» όπως λέει. Θέλει τη γυναίκα του και το παιδί του και όχι απλά μία τροφό για το μωρό που πλέον τρώει και τα πάντα.
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Κανένα σχόλιο ακόμη
Γράψτε πρώτος ένα σχόλιο