Αλήθειες για τη ΔΕΠΥ του παιδιού μου που θέλω να γνωρίζει και να σέβεται ο κόσμος

1. Η ΔΕΠΥ είναι αόρατη, δεν είναι μια κατασκευασμένη διάγνωση

«Εγώ, όπως και πολλοί άλλοι γονείς, θα ήθελα η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής με ή χωρίς Υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ) να γίνει δεκτή ως μια πραγματική διάγνωση, αντί να θεωρείται μια δικαιολογία για να τεμπελιάσει το παιδί μου ή για να του παρέχεται συγκεκριμένη βοήθεια από το σχολείο. Όταν το παιδί μου δεν απαντάει όλες τις ερωτήσεις σε ένα διαγώνισμα δεν το κάνει επίτηδες. Απλά δεν τις είχε προσέξει (όπως και η ίδια του η ΔΕΠΥ)».

2. Το παιδί μου δεν μπορεί να «προσπαθήσει περισσότερο»

«Εύχομαι στον κόσμο να γνωρίζει ότι η ΔΕΠΥ είναι νευρολογική. Δεν είναι μια απλή συμπεριφορά. Και δεν είναι μόνο θέμα περισσότερης προσπάθειας. Δεν θα λέγατε ποτέ σε έναν τυφλό να κοιτάξει πιο προσεκτικά ή πιο καλά. Σταματήστε να σκέφτεστε ότι το παιδί μου χρειάζεται απλά να προσπαθήσει περισσότερο. Προσπαθεί πολύ – πολύ πιο πολύ από τα περισσότερα παιδιά! «

«Η ΔΕΠΥ δεν είναι επιλογή. Αν ο γιος μου μπορούσε να «προσπαθήσει περισσότερο», θα το έκανε!

3. Η προσπάθεια που απαιτείται για να μη διαφέρει είναι μνημειώδεις

«Θα ήθελα οι άνθρωποι να μπορούσαν να κατανοήσουν τη δύναμη των παιδιών με ΔΕΠΥ. Όχι μόνο έχουν ένα συνεχόμενο πάρτι μέσα στο μυαλό τους, αλλά πρέπει να προσπαθούν να αγνοούν αυτό το πάρτι και να συμπεριφέρονται όπως οι άλλοι, ώστε να μην θεωρηθούν «κακά παιδιά». Βλέπω τι αγώνα κάνει η κόρη μου καθημερινά για να κάνει τις σωστές επιλογές παρά του ότι το μυαλό της την οδηγεί αλλού ».

4. Η αλλαγή έρχεται όταν εστιάζετε στα πλεονεκτήματα

«Είναι εύκολο μερικές φορές, ειδικά όταν είμαστε απελπισμένοι, να επικεντρωθούμε σε όλες τις αδυναμίες των παιδιών μας. Μαθαίνοντας να επικεντρωνόμαστε στα δυνατά τους σημεία – στα πράγματα που κάνουν καλά και στα φυσικά τους ταλέντα – μπορούμε να έχουμε περισσότερη κατανόηση όταν χρειάζονται επιπλέον βοήθεια με άλλα πράγματα. Και τα παιδιά μας να αισθάνονται ιδιαίτερα, πολύτιμα και πετυχημένα! «

«Προσπάθησα να διδάξω στο γιο μου ότι ο εγκέφαλος του είναι καλωδιωμένος διαφορετικά και είναι ένα δώρο για το οποίο πρέπει να είμαστε περήφανοι. Πολλά από τα πιο λαμπρά μυαλά στην ανθρωπότητα είχαν χαρακτηριστικά που συνδέονταν με τη ΔΕΠΥ και επειδή αυτοί οι άνθρωποι μπορούσαν να σκεφτούν διαφορετικά έφεραν την αλλαγή».

5. Κανένα παιδί δεν θέλει τη ταμπέλα του «κακού παιδιού»

«Εύχομαι οι γονείς των νευροτυπικών παιδιών να γνωρίζουν ότι τα παιδιά με ΔΕΠΥ κάνουν ότι καλύτερο μπορούν. Μπορεί να μην έχουν τέλεια συμπεριφορά, αλλά δεν είναι «κακά παιδιά». Αν το παιδί σας σας πει ότι το παιδί μου έκανε κάτι προσβλητικό, παρακαλώ ελάτε να μου το πείτε. Μην απαγορεύετε στα παιδιά σας να είναι φίλοι με το παιδί μου, επειδή έχει ΔΕΠΥ. «

«Οι άνθρωποι εύκολα μας κατηγορούν ότι είμαστε κακοί γονείς, αντί να ασχοληθούν να μάθουν για την κατάσταση. Τα παιδιά μας θέλουν απλώς να ανήκουν. Αυτό θα ήταν πιο εύκολο εάν οι άλλοι γονείς δεν βιάζονταν να τα χαρακτηρίσουν ως «κακά παιδιά», και βοηθούσαν τα παιδιά τους να κατανοήσουν καλύτερα τη ΔΕΠΥ».

6. Η απόφαση του να πάρει ή να μην πάρει το παιδί μου φάρμακο για τη ΔΕΠΥ είναι πολύ δύσκολη

«Θα ήθελα ο κόσμος να ξέρει ότι, για πολλούς γονείς, δεν ήταν καθόλου εύκολο να αποφασίσουν αν θα δώσουν φαρμακευτική αγωγή στο παιδί τους ή όχι. Η ενοχή που συνδέεται με την απόφαση αυτή, ανεξάρτητα από την επιλογή, είναι συγκλονιστική. Δεν μπορείτε να το καταλάβετε αν δεν έχετε ένα παιδί με ΔΕΠΥ. «

«Ως άτομο που κάποτε ήμουν εναντίον των φαρμάκων, θα ήθελα ο κόσμος να ξέρει ότι τα φάρμακα δεν είναι πάντα η πρώτη μας επιλογή. Λέμε συχνά «εγώ πότε δε θα έκανα αυτό ή το άλλο», αλλά μέχρι να έρθετε αντιμέτωποι με μια κατάσταση, δεν ξέρετε τι θα κάνατε. Όταν το παιδί σας υποφέρει και η φαρμακευτική αγωγή – σε συνδυασμό με άλλες θεραπείες και συμπληρώματα – μπορεί να τον βοηθήσει, δεν μπορείτε πλέον να απορρίπτετε τη φαρμακευτική αγωγή ως επιλογή».

7. Οι φωνές και το ξύλο είναι αντιπαραγωγικές

«Θέλω ο κόσμος να ξέρει ότι το ξύλο και οι φωνές δεν θα θεραπεύσουν τη ΔΕΠΥ στα παιδιά. Η φροντίδα ενός παιδιού με ΔΕΠΥ είναι ήδη πολύ δύσκολη υπόθεση. Δεν χρειάζεται να προσθέτουμε αυτές τις συμπεριφορές για τις οποίες μετανιώνουμε αργότερα στην καθημερινότητά μας. Σταματήστε να υπονοείτε ότι η ΔΕΠΥ είναι αποτέλεσμα κακής ανατροφής. Η τιμωρία ενός παιδιού με ΔΕΠΥ δε θα σταματήσει αναγκαστικά τις ανεπιθύμητες συμπεριφορές».

«Το 7χρονο μου αγοράκι είναι ένας πανέμορφος άνθρωπος, που χρειάζεται τρυφερότητα, καλοσύνη και υπομονή – πράγματα που πολλοί άνθρωποι δεν είναι σε θέση να προσφέρουν. Ένα καλό ξύλο δεν θα τον «φτιάξει»(όπως μας είπαν πρόσφατα στο δημοτικό του).

8. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι μια τοξική παρενέργεια της ΔΕΠΥ

«Θα ήθελα ο κόσμος να ξέρει ότι τα παιδιά με ΔΕΠΥ θέλουν να είναι καλά. Όταν αποτυγχάνουν στενοχωριούνται και νιώθουν ότι δε θα τα καταφέρουν εξαιτίας των προηγούμενων απογοητεύσεων τους και αυτό μειώνει περισσότερο την αυτοεκτίμησή τους. Πρέπει όλοι να τους υπενθυμίζουμε ότι μπορούν να τα καταφέρουν! «

«Τα παιδιά μου είναι γλυκά και αστεία και θέλουν να ανήκουν. Οι άλλοι όμως δε βλέπουν ότι οι υπερδυνάμεις της ΔΕΠΥ ατροφούν καθώς οι απανωτές αποτυχίες τους αναγκάζουν να χάσουν την εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Θέλουν η ζωή τους να είναι τόσο εύκολη όσο των φίλων τους, αλλά βλέπουν τους εαυτούς τους να μην τα καταφέρνουν, ακόμα κι αν δουλεύουν σκληρότερα από ότι όλοι γύρω τους. Πρέπει να είμαστε πιο καθησυχαστικοί με αυτά τα παιδιά, ώστε να μην εγκαταλείψουν την προσπάθεια τους.»

9. Η ΔΕΠΥ απομονώνει ολόκληρη την οικογένεια

«Η ΔΕΠΥ δεν είναι μια αποτυχία του παιδιού ή των γονέων. Δουλεύουμε τόσο σκληρά για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας … αλλά εξακολουθούν να αποσπώνται, να μην προσέχουν αρκετά και να δυσκολεύονται. Τίποτα από αυτά δεν οφείλεται στην έλλειψη προσπάθειας. Είναι τόσο εύκολο για τους άλλους να κρίνουν αντί να προσφέρουν κατανόηση και συμπαράσταση. «

«Δεν έχετε ιδέα τι μπορεί να αντιμετωπίζει ο άνθρωπος δίπλα σας. Οι γονείς παιδιών με ΔΕΠΥ εργάζονται πολύ σκληρά για να βοηθήσουν τα παιδιά τους να τα καταφέρουν. Εάν μοιάζουμε εξοντωμένοι, είναι επειδή είμαστε! Θέλει πολύ ψυχικό απόθεμα να υποστηρίζεις συνεχώς κάποιον που αγαπάς τόσο πολύ. Ίσως να σας φαίνομαι απότομη, μαλθακή, ακόμη και επιτρεπτική , αλλά είμαι μαχητής. Μάχομαι να δείξω στο παιδί μου ότι είναι καταπληκτικό, αντί να αντικατοπτρίζω την απογοήτευση του κόσμου σε αυτό.

10. Όλοι ωφελούμαστε όταν τα παιδιά με ΔΕΠΥ μαθαίνουν να αξιοποιούν τις δυνάμεις τους

«Πολύ συχνά, οι προκαταλήψεις για τη ΔΕΠΥ είναι πολύ πιο επιζήμιες από ότι τα συμπτώματα της ίδιας της διαταραχής. Να ξέρετε ότι πολλά από τα θετικά του παιδιού μου είναι η άλλη όψη του νομίσματος της ΔΕΠΥ. Είναι το επίμονο του πνεύμα, το μυαλό των εκατομμυρίων κομματιών, η ανθεκτικότητα και η περιέργεια του που το βοηθούν να αντιμετωπίσει και να προσαρμοστεί σε δύσκολους καιρούς. Αν το αντιμετωπίσουμε αρνητικά για ένα μέρος της συμπεριφοράς του, είναι σα να το προσβάλλουμε στο σύνολο του. «

«Θέλω να μάθω πώς να κάνω το γιο μου να νιώθει ιδιαίτερος και ξεχωριστός με έναν θετικό τρόπο και όχι με τις αρνητικές ταμπέλες της ΔΕΠΥ. Θέλω να μάθω να χρησιμοποιώ τις λέξεις που θα τον κάνουν να αισθάνεται καλά για τον εαυτό του και να καταλάβει ότι κάποια πράγματα είναι πέρα από τον έλεγχό του αλλά, με το χρόνο και τα εργαλεία, θα βελτιωθούν. Θέλω να αγαπάει τον ιδιαίτερο του εγκέφαλο … να μην τον μισεί που του κάνει τη ζωή του πιο δύσκολη. «

Πρωτότυπο άρθρο https://www.additudemag.com/adhd-in-children-facts/ 

Μετάφραση Νιόβη Μιχαλοπούλου

πηγή www.adhdhellas.org