Με μειώνει όσο περισσότερο μπορεί και μετά μου λέει «σιγά καλε τι σου είπα και ‘σένα μυγιάγγιχτη» .

Γειά σας , είμαι η Αναστασία και είμαι 15 ετων μαθητρια α λυκείου .

Έχω μεγάλο θέμα με την μαμα , με κατακρίνει για το βάρος μου , τα σπυρακια μου και για το πως ντύνομαι . Αν και στα μάτια μου όλα τα σώματα είναι αποδεκτά στην κοινωνία , είμαι 1,70 και ζυγίζω 67 κιλά , όλοι λενε ότι είμαι σε καλή και υγιή φόρμα, αλλα η μαμα υποστηρίζει το αντίθετο πάντα λες και στοχο στην ζωή της έχει την δικιά μου ψυχική αλλοτρίωση .

‘Ενα άλλο σημερινό παράδειγμα θα σας πω , το πρωί ξύπνησα κάπως στεναχωρημένη και ετσι επειδή όταν περιποιούμαι τον εαυτό μου χαροποιούμαι, έτσι λοιπόν πήρα την απόφαση και έκανα περιποίηση προσώπου με κάτι προϊόντα προσώπου που έχω και φορεσα άνετα ρούχα. Αλλα ήθελα και έγω να βάλω μουσική στο δωμάτιο μου , να βάλω τα τακούνια μου και να χορέψω σαν μην υπάρχει αυριο . Έτσι λοιπόν καθώς χόρευα, ανοίγει την πόρτα η μαμα μου και αρχισε να με λέει ότι αυτά δεν είναι σωστα πράγματα και αυτά δεν τα κάνουν τα καλά κορίτσια και να με βρίζει , χωρίς έλεος .

Αυτή είναι η καθημερινότητα μου , κάθε μέρα με μειώνει οσο περισσοτερο μπορεί και μετα μου λέει «σιγά καλε τι σου είπα και σένα μυγιάγγιχτη» .

Εχω προσπαθήσει να της μιλήσω αλλα δεν αντιλαμβάνεται τιποτα . τι να κάνω δεν μπορώ άλλο , νιώθω τυψεις και στεναχωρια χωρις να έχω κάνει κάτι λάθος, κατά την γνωμη μου