Όταν ο μπαμπάς υπονομεύει τους κανόνες της μαμάς

24/06/2021

Της Βασιλικής Παπαδημητρίου Ψυχολόγου-Ψυχοθεραπεύτριας Msc Ιατρικής στην Διαχείριση Κρίσεων Υγείας Υπαρξιακή-Συστημική Ψυχοθεραπεία

«Ο έφηβος γιος μας δεν ακούει τίποτα. Δε διαβάζει, δεν υπακούει στην ώρα που του λέμε να γυρίσει, κάνει παρέες με τις οποίες δε συμφωνούμε, δημιουργεί μικροεντάσεις στο σχολείο, κοντεύει να μείνει κιόλας από απουσίες». Δεν είναι σπάνιο οι γονείς να απευθύνονται σε ειδικό προκειμένου να πάρουν κάποια κατεύθυνση σε σχέση με τη συμπεριφορά του παιδιού τους. Πώς οι αταξίες, η ανυπακοή σε κανόνες, η «αυθάδεια» συνδέεται με τη σχέση του ζευγαριού;

Οι κανόνες όσο αυστηροί και άκαμπτοι κι αν είναι δημιουργούν λιγότερα προβλήματα στο παιδί, αρκεί να είναι σύμφωνοι και οι δύο γονείς σε αυτούς. Τα πράγματα δυσκολεύουν όταν ο ένας είναι πιο αυστηρός, άκαμπτος, απόλυτος και ο άλλος πιο χαλαρός, υποχωρητικός, ελαστικός. Αυτό καταρχήν φέρνει εντάσεις μεταξύ του ζευγαριού-κάτι το οποίο το παιδί εισπράττει θέτοντας τον εαυτό του στο κέντρο του οικογενειακού συστήματος και κατά δεύτερον, αφού δεν υπάρχει απόλυτη ομοφωνία, διαλέγει αυτό που το συμφέρει (το ίδιο θα κάναμε όλοι!). Αν υποθέσουμε ότι η μαμά είναι πιο αυστηρή και κατηγορεί το μπαμπά για έλλειψη οριοθέτησης, εκείνη θα κάνει κήρυγμα για διάβασμα ή ο,τιδήποτε άλλο και ο μπαμπάς θα λέει «παιδί είναι»!

Τι σημαίνουν όλ’ αυτά; Είναι ο μπαμπάς που είναι ανεύθυνος ή που δε μπορεί να επιβληθεί ή κάτι άλλο τον ωθεί να υπονομεύσει τα όρια που θέτει η μαμά; Η μαμά ζητά διάβασμα και κανόνες γιατί; Γιατί να πιστέψει ο έφηβος ότι η προτροπή της είναι για καλό, όταν η ίδια παρόλο που έχει μια καλή επαγγελματική ταυτότητα, μια δουλειά που θεωρητικά την ικανοποιεί και ήταν αυτό που ήθελε να κάνει, εκφράζει συνεχώς κούραση για όσα έχει να κάνει; Κούραση για τη δουλειά, για τις δουλειές του σπιτιού, για τα ψώνια, για τα ωράρια, είναι κουρασμένη να βγει έξω με τον άντρα της αφού είναι ψόφια από τις δουλειές, δε βγαίνει με φίλες ή δεν κάνει τραπέζια στο σπίτι γιατί είναι κούραση. Ήδη ο έφηβος γιος δε βλέπει το λόγο να διαλέξει αυτό το δρόμο. Δεν εμπνέεται.

Από την πλευρά του πατέρα είναι όντως ανευθυνότητα και ελαστικότητα να αφήνει το γιο του να κάνει και ό,τι του γουστάρει λίγο; Εκείνος που ακολούθησε κάποιους κανόνες, που σπούδασε, δουλεύει, έχει παιδιά, σκυλιά, γατιά ζώντας μέσα σε κανόνες είναι κερδισμένος ή αισθάνεται και χαμένος, ριγμένος, στερημένος; Διέπεται από κανόνες αλλά δεν εισπράττει καμία χαρά. Δε χαίρεται τη γυναίκα του, στερείται κοινωνικής ζωής γιατί εκείνη δε βγαίνει λόγω κούρασης και δεν κάνει τραπέζια. Οπότε, όταν θα πάει να βάλει τον κανόνα θα είναι πειστικός στο γιο του; Μήπως μέσα του υποβόσκει η σκέψη «και γω που ακολούθησα κανόνες τι κατάλαβα;».

Από τα παραπάνω, γίνεται φανερό ότι περισσότερη είναι η δουλειά που έχει να γίνει με το ζευγάρι που έχει ξεχάσει να ζει και πώς να είναι ωραίο πρότυπο για το γιο, παρά με τον ίδιο και πώς να τον πείσουμε να ακολουθεί τους κανόνες. Όταν η χαρά λείπει από το σπίτι, όταν δε μπαίνουν άλλοι άνθρωποι και κυριαρχεί η κούραση, η χαρά θα αναζητείται πάντα εκτός σπιτιού και όχι πάντα με τους καλύτερους όρους.

Σημ: Εξυπακούεται ότι οι ρόλοι του αυστηρού και του χαλαρού γονέα μπορεί να αντιστρέφονται ως προς το φύλο.