Καλησπέρα σε όλες τις μανούλες.
Θα ήθελα να μοιραστώ μια σκέψη-επιθυμία μου, γιατί από τη μία έχω τύψεις και από την άλλη ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕ ΘΕΛΩ.
Σε 8 εβδομάδες το πολύ και αν όλα πάνε καλά, θα υποδεχτούμε το πρώτο μας παιδάκι, την πριγκίπισσά μας.
Με τον άνδρα μου είμαστε πραγματικά ένα πολύ ερωτευμένο ζευγάρι και το μωρό μας το θέλαμε και οι δύο πάρα πολύ.
Εγώ έχω το κόλλημά μου. Από τότε που άρχισα να σκέφτομαι γάμο, έρωτα. εγκυμοσύνη και τοκετό είχα και έχω την ίδια άποψη ( δεν ήμουν ακόμη με τον σύζυγό μου ). ΔΕ ΘΕΛΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ να βρίσκεται στην αίθουσα τοκετών ο άντρας μου. ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ. Θεωρώ πολύ σοκαριστικό για έναν άνδρα να σε βλέπει να «ανοίγεις σαν τριαντάφυλλο» μέσα στα αίματα και ειλικρινά δε νιώθω καλά με αυτό. Έχω ακούσει ζευγάρια που το θεωρούν «μαγεία» και δεν τους αμφισβητώ, όμως εγώ ΔΕ ΘΕΛΩ!! ΔΕ ΘΕΛΩ!! Συν τοις άλλοις, το θεωρώ και σούπερ αντισεξουαλικό, βρε κορίτσια.
Ο άντρας μου μου λέει να αποφασίσω όπως νιώθω εγώ, αλλά τον βλέπω ότι στενοχωριέται. Θέλει να είναι μαζί μου. Τον σκέφτομαι κι αυτόν που νιώθει έτσι και δε μου αρέσει, αλλά κι εγώ ζορίζομαι πάρα πολύ.
Θα ήθελα τη γνώμη σας, παρακαλώ.
Έχει συμβεί και σε άλλη μανούλα;
Ευχαριστώ πολύ,
Ντίνα
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Κανένα σχόλιο ακόμη
Γράψτε πρώτος ένα σχόλιο