Χθες το βράδυ η κυρία Μαργαρίτα, μοιράστηκε στο Facebook με λίγες λέξεις τη δική της αληθινή ιστορία, η οποία όχι μόνο με συγκίνησε, αλλά με ταρακούνησε.
Τη ρώτησα αν μπορούσα να τη μοιραστώ και μαζί σας και δέχτηκε με χαρά, αφού και η ίδια θέλει πολύ να ενημερωθούμε και να ευαισθητοποιηθούμε όλοι:
Η μαμά της μαμάς μου
«Στις 21 Σεπτεμβριου ειναι η παγκοσμια μερα της νοσου ALZHEIMER
Η εικόνα του φυσιολογικού εγκεφάλου και του εγκεφάλου ατόμου που πάσχει από Alzheimer |
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
EINAI ENAS PONOS PSYXHS KATHIMERINOS ... H DIKIA MOY H MANOULA EXEI PARKINSONIKH ANOIA EDW KAI 10 XRONIA APO 64 XR. TA TELEYTAIA 6 XRONIA EINAI STO KREVATI XWRIS NA MPWREI NA KANEI TO PARAMIKRO MONH THS...THN TAIZOUME{O MPAMPAKAS MOU KAI EGW}..THN ALLAZOUME..THN KANOUME MPANIO{STO KREBATI EPANW}KAI THN MILAME ...THN MILAME...TIPOTA ENA APLANES VLEMA ENA KENO ....EXW NA AKOUSW THN FWNH THS 6 XRONIA ......EINAI APISTEUTOS O PONOS..ALLA O THEOS MAS DINEI TON STAURO POU MPOROUME NA KOUVALISOUME..KOURAGIO SE OSOUS TO ANTIMETOPIZOUN...
>Ολοι φοβομαστε και ευχομαστε να μη συμβει.Δεν εξαρταται ομως απο εμας.Γιαυτο οταν συμβει πρεπει να κανεις την υπερβαση και ναπροσφερεις αγαπη και ποιοτητα ζωης γιατι ο ασθενης καταλαβαινει ακομα και απο τον τονο της φωνης οταν του φωναζεις η τον μαλωνεις.Και ξερεις ολοι θελουμε να θυμομαστε τα αγαπημενα μας προσωπα καλα καιυγιη.Ομως οταν χρειαστει και εσυ εχεις χαρισει απλοχερα τηναγαπη σου και την υπομονη σου με το οποιο ψυχικο κοστος την οδυνη σου για την απωλεια την κανει πιο αναλαφρη...χωρις να σημαινει πως πονας λιγοτερο.
Για την κυρια Μαρια Ε....
>Πόσο μεγαλείο ψυχής και πόση καλοσύνη θα πρέπει να έχεις μέσα σου για να το αντιμετωπισεις έτσι??
Εμείς το ζήσαμε με την γιαγιά μου, τη μητέρα της μητέρας μου.. Ήταν σαν να μην είχαμε ποτέ γιαγιά μια κι εμεις την ταίζαμε την πηγαιναμε τουαλέτα την ντύναμε, της λέγαμε τραγούδια και ιστορίες, μια φορά τις απόκριες την είχαμε ντύσει Πιπη φακιδομύτη!! Μη σας φαινεται αστείο παιδακια ήμασταν και προσπαθούσαμε να σταθούμε στη μάνα μας που ανέλαβε την ευθύνη της μάνας της, που έμφανισε alzheimer πριν τα 65 της...
Είναι όμως τραγικό τη μάνα που σε μεγ'αλωσε- ιδιαίτερα εαν ήταν δυναμικός ανθρωπος- να την βλέπεις να μην μπορει να κάνει ούτε τα βασικά...
Ελενα
>Καθως παιρνούν τα χρονια και μεγαλώνουμε πιστευω οτι ολοι μας συνειδητοποιούμε και αποδεχομαστε το γεγονος ότι κάποτε οι γονεις μας δεν θα υπαρχουν πια στη ζωή μας. Σχεδον κανεις ομως δεν μπορει να συνειδητοποιησει και να αποδεχθει το γεγονος οτι κάποτε εμεις δεν θα υπαρχουμε στη ζωη των γονιων μας εξαιτιας του Alzheimer.
Η μητερα μου ξεχναει πραγματα όπως ολοι μας πάνω κάτω, αλλα οσο περναει ο καιρος ολο και περισσότερο. Όταν με ρωταει 2 και 3 φορες τα ιδια πραγματα ή μου λεει παλι κατι που μου εχει πει ήδη, θυμώνω πολυ και της φωνάζω. Όμως ξέρω πως δεν ειναι θυμος αλλα φοβος.
Φοβαμαι οτι ίσως ερθει μια μερα που το τηλεφωνο μου θα σταματησει να χτυπαει, γιατι η μαμα δεν θα με παιρνει τηλεφωνο να μαθει αν ειμαι καλα, αν εχω φαει, αν μου λείπει τίποτα γιατι πολυ απλα δεν θα ξερει οτι υπάρχω. Τρεμω στη ιδέα οτι κάποτε μπορει να με ρωτήσει ποια ειμαι..
Δεν θελω να γίνω η μαμα της μαμας μου, θέλω να παραμεινω η μαμα του γιου μου και η κορη της μαμας μου, θέλω εκει αναμεσα να ζησω για πάντα και αν κάτι μας χωρίσει αυτο να ειναι ο θανατος που ειναι το φυσικο, το αναμενομενο και αυτο που ποναει λιγότερο.
Μαρία Ε.
Αχ!Καλή μου, πόσο σε καταλαβαίνω, έτσι ακριβώς νιώθω!
>Για όσες μαμάδες-δασκάλες ενδιαφέρονται, η Εταιρεία Νόσου Alzheimer και Συναφών Διαταραχών Αθηνών ξεκινά εκπαιδευτικό πρόγραμμα για παιδιά δημοτικού σχολείου για τη νόσο Αλτσχάιμερ με παρουσίαση και διαδραστικά παιχνίδια από ειδικό παιδαγωγό. Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε με τη Γραμματεία της Εταιρείας στο 210.7013271 (κα Λίνα Ανδριανάκη) εργάσιμες ημέρες και ώρες.
>Μπράβο Μάνο! Να είσαι πάντα περήφανος! Όσο για την κα Μαργαρίτα, έχω γράψει το σχόλιο μου στο facebook - να της τα μεταφέρετε να τα δει!
>KI O DIKOS MOU POLYAGAPHMENOS PAPOYLHS EFYGE APO AYTH TH NOSO!!!! FONAZE THN MAMA MOU POY EINAI NYFH TOU MAMA GIATI TON FRONTIZE SAN MORO!!! AX PAPOULAKI MOU GLUKO... ETSI TON FONAZA KAI GELOUSE!!! ENA MORO 84 ETON!!! EFYGE ENA AGAPHMENO MOU KOMATI... NA FRODIZETE KAI NA AGAPATE TOUS ANTHROPOUS SAS POU PASXOYN AP AYTH TH NOSO SAN TA MORA SAS GIATI KSANAGINONTAI MORA!!! KSEREIS TI EINAI NA MHN KSEREIS PIOS EI9SAI;;;; HTAN H KOUVENTA TOU PAPOULI MOU!!!
>να'σαι καλά βρε Ολιβ!
Είμαι τόσο υπερήφανος για σένα!
Μάνος
>ο γλυκος μου παππους εφυγε εξαιτιας αυτης της νοσου..
ενω ηταν ενας ανθρωπος που εσφιζε απο υγεια,περπατουσε καθε μερα χιλιομετρα,ετρωγε παντα σε συγκεκριμενες ωρες και μικρες ποσοτητες και καπνιζε μονο 2 τσιγαρα,ενα με τον πρωινο καφε ή τσαι και ενα με τον απογευματινο καφε και φυσικα δεν επινε αλκοολ ποτε..παρολαυτα εκει που παντα πιστευα οτι θα ζησει αιωνια με την τοσο καλη ζωη που κανει μας ετυχε αυτο..ποσο αδικο πραγματικα..
το μονο που με παρηγορουσε ειναι οτι ενω τους ξεχασε ολους δεν ξεχασε ποτε εμενα..ημουν το μοναδικο του εγγονι και μου ειχε παντα ιδιαιτερη αδυναμια..
εφυγε οταν ημουν 3 μηνων εγγυος και ετσι δεν προλαβε να δει το δισεγγονο του..
επελεξα να μη παω στη κηδεια οχι λογω της καταστασης μου αλλα γιατι δεν ηθελα να δω την διαδικασια της ταφης..
ετσι τωρα εχουν μεινει μονο ομορφες εικονες στο μυαλο μου και ειναι σα να εχει παει στο αγαπημενο του χωριο και να ζει πια εκει..
Νινα
>Πολύ συγκινητική μαρτυρία. Και μια άλλη οπτική μιας ασθένειας, που έφερε τόσο κοντά τη μάνα και την κόρη. Με άγγιξε πραγματικά
>σε συγχαιρω για την αγαπη που χεις μεσα σου,εισαι πλουσια καλη μου,και παλι σε συγχαιρω!
>Αυτήν την ταινία όταν την είχα δει έκλαιγα με λιγμούς. Αν δεν γίνεις γονιός δεν την καταλαβαίνεις. Εμείς γενικά στο σόι της μαμάς μου έχουμε ασθενή μνήμη. Η δική μου δε κοντεύει να καταντήσει μνήμη χρυσοψαρου. Ο παπούς μου το γλίτωσε το alzheimer γιατί είναι σε προχωρημένη ηλικία, αλλά έπαθε άνια. Πραγματικά θλίβομαι που δεν με γνωρίζει, ούτε καν τα παιδιά του και τη γυναίκα του. Παραδόξως όμως ακόμα και όταν τον πιάνουν κρίσεις, ξεχωρίζει το δυσέγγονο του.
Εμείς οι υπόλοιποι προσπαθουμε με ασκήσεις και διάφορα τεχνάσματα να την εξασκούμε. Γιατί ως γνωστόν αν το αφήσεις το μυαλό σου, σε αφήνει...
>Πολύ συγκινητική ιστορία...Δεν πρέπει ποτέ να χάνουμε την υπομονή μας με ανθρώπους που αγαπούμε, μας αγαπούν κι έχουν την ανάγκη μας...
Γιατί τελικά όλοι έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο...
Ευαγγελία Evaggelia
>Ο παππους μου πέθανε με Alzheimer στην ηλικια των 65 ετων. Γιατρος στο επαγγελμα, μια ζωη σπουδαζε και μαθαινε και φροντιζε το μυαλο του να ειναι σε εγρηγορση. Οταν ξεκινησε η νοσος το δυστυχημα ηταν οτι ηξερε τι ειναι και ηξερε τι τον περιμενε.
Μπραβο Ολιβια για αυτη την αναρτηση. Το βιντεο το ειχα δει πριν καποιους μηνες και ειναι πολυ αληθινο και συγκινιτικο.
>Απιστευτα συγκινητικο και το βιντεάκι αλλα και η ιστορία της κυριάς
>www.alzheimerathens.gr
Είναι το site της Εταιρείας Νόσου Alzheimer και Συναφών Διαταραχών Αθηνών. Αξίζει τον κόπο να ρίξετε μία ματιά. Πρόκειται για μία εξαιρετικά δραστήρια μη κυβερνητική οργάνωση που κάνει πραγματικά πολύ σημαντικό έργο υποστηρίζοντας τους ασθενείς και τις οικογένειές τους και ενημερώνοντας το κοινό. Επίσης, στέλνουν δωρεάν ενημερωτικό υλικό σε όσους το ζητήσουν.
Δείτε και αυτό:
http://www.picturebooks.gr/el/details_en.asp?id=1320
Είναι ένα εξαιρετικό βιβλιαράκι για τα παιδιά που εξηγεί τι είναι η νόσος Αlzheimer.
>το παραπάνω βίντεο είναι ότι πιο συγκινητικό έχω δει, ειχα "πέσει" πάνω του κάποια στιγμή το καλοκαίρι και ειναι εκπληκτικό, ένα μάθημα για όλους μας