Και ο Θεός έπλασε τη μητέρα – Paulo Coehlo
Βρήκα επιτέλους λίγο χρόνο να διαβάσω και να απαντήσω στα e-mail σας. To έχω ξαναπει: αργώ, αλλά στο τέλος πάντα τα καταφέρνω! 😀 Δεν αναδημοσιεύω συχνά κείμενα άλλων, ακόμα και αν πρόκειται για αποσπάσματα βιβλίων, όμως δεν μπορώ να μην βάλω απόψε το «Και ο Θεός έπλασε τη μητέρα» του Paulo Coehlo, όπως μου το έστειλε η Στέλλα:
Και ο Θεός έπλασε τη μητέρα
Paulo Coelho
Ο Θεός κάλεσε τον πιο αγαπημένο Του άγγελο και του παρουσίασε ένα πρότυπο μητέρας. Στον άγγελο δεν άρεσε αυτό που είδε.
– Εργαστήκατε πολύ, Κύριε, δεν ξέρετε πλέον τι κάνετε, είπε ο άγγελος. Κοιτάξτε! Φιλί ειδικό, που θεραπεύει όλες τις αρρώστιες, έξι ζευγάρια χέρια για να μαγειρεύει, να πλένει, να σιδερώνει, να φροντίζει, να ελέγχει, να καθαρίζει. Δε θα δουλέψει!
– Το πρόβλημα δε είναι τα χέρια, αντέτεινε ο Θεός. Είναι τα τρία ζευγάρια μάτια που χρειάστηκε να βάλω: ένα για να βλέπει το παιδί της πίσω από κλειστές πόρτες και να το προστατεύει από ανοιχτά παράθυρα, ένα άλλο για να το κοιτάζει με αυστηρότητα όταν πρέπει να του μάθει κάτι ουσιώδες και το τρίτο για να του δείχνει διαρκώς τρυφερότητα και αγάπη, όση δουλειά κι αν έχει εκείνη!
Ο άγγελος εξέτασε το πρότυπο της μητέρας πιο προσεκτικά.
– Κι αυτό τι είναι;
–Ένας μηχανισμός αυτοθεραπείας. Δε θα έχει χρόνο να αρρωσταίνει, θα πρέπει να ασχολείται με το σύζυγό της, με τα παιδιά, με το σπίτι.
– Νομίζω ότι πρέπει να ξεκουραστείτε λίγο, Κύριε, είπε ο άγγελος. Και να επιστρέψετε στο κλασικό πρότυπο με τα δύο χέρια, τα δύο μάτια, κλπ.
Ο Θεός συμφώνησε με τον άγγελο. Αφού ξεκουράστηκε, μεταμόρφωσε τη μητέρα σε κανονική γυναίκα. Εξομολογήθηκε όμως στον άγγελο:
– Χρειάστηκε να της δώσω μια τόσο δυνατή θέληση, ώστε να νομίζει ότι θα έχει έξι χέρια, τρία ζευγάρια μάτια και ικανότητα αυτοθεραπείας. Αλλιώς δε θα καταφέρει να εκπληρώσει το καθήκον της.
Ο άγγελος την εξέτασε από κοντά. Κατά τη γνώμη του, αυτή τη φορά ο Θεός είχε επιτύχει.
Ξαφνικά όμως πρόσεξε ένα λάθος:
– Αδειάζει. Αναρωτιέμαι, Κύριε, μήπως βάλατε ξανά υπερβολικά πολλά πράγματα σ’ αυτό το πρότυπο μητέρας.
– Δεν αδειάζει. Αυτό ονομάζεται δάκρυ.
– Και σε τι χρησιμεύει;
– Για να δείχνει χαρά, λύπη, απογοήτευση, πόνο, θυμό, ενθουσιασμό.
– Κύριε, είστε μεγαλοφυΐα! Αναφώνησε ο άγγελος. Ακριβώς αυτό ήταν που έλειπε για να συμπληρωθεί το πρότυπο.
Ο Θεός πρόσθεσε με ύφος μελαγχολικό:
– Δεν το έβαλα εγώ. Όταν συναρμολόγησα όλα τα μέρη, το δάκρυ εμφανίστηκε από μόνο του.
Ο άγγελος συγχάρηκε πάλι τον Παντοδύναμο κι έτσι δημιουργήθηκαν οι μητέρες.
(Το κείμενο είναι από το βιβλίο «Και ο Θεός έπλασε τη μητέρα» των εκδόσεων Λιβάνη)
Μόλις κύλησε ένα δάκρυ κορίτσια... Συγκινήθηκα πολυ...
>ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ!!!ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΑ!!!!!ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΕΤΣΙ ΝΟΙΩΘΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΜΑΝΟΥΛΕΣ!!!ΤΟΥΛΑ
>PARA POLU ORAIO SIGKINI8IKA AN EISAI MHTERA MONO MPOREIS NA KATALABEIS K NA AIS8AN8EIS TO KEIMENO NA EIMASTE OLES KAL
>ετσι νοιωθουμε οι μητερες!!! ετσι νοιωθω κι εγω για τη δικη μου μητερα!!!! ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΔΩΡΟ ΣΤΑΛΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ!!!
ΘΕΟΔΩΡΑ Κ!
>ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΟΣΟ ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΑ ΤΟΣΟ ΕΝΙΩΘΑ ΟΤΙ ΜΟΥ ΚΟΒΕΤΕ Η ΑΝΑΣΑ ΜΟΥ.ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΑΧ!ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΜΟΥ.
>ΕΜΕΙΝΑ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΣΧΕΔΟΝ 2ΜΗΝΕΣ ΛΟΓΩ ΟΓΚΟΥ, ΚΙ ΟΜΩΣ ΤΟ ΠΕΡΑΣΑ ΠΟΛΥ ΓΡΗΓΟΡΑ ΓΙΑΤΙ Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΝΑ, ΒΓΗΚΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΜΕ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΑ ΑΛΛΟ ΜΑΚΡΙΑ ΤΟΥ, Η ΜΑΝΑ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΔΕΝ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΤΟΥ....ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ, ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΤΣΙ ΝΟΙΩΘΟΥΜΕ ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΗΤΕΡΕΣ ΕΙΤΕ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΕΙΤΕ ΕΙΜΑΣΤΕ ΝΟΙΚΟΚΥΡΕΣ!
>Να' σαι καλά Στέλλα, μας συγκίνησες!
Σε ευχαριστούμε!
>ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ!!!!!!ΚΙ ΟΜΩΣ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΝΝΑ!!!!!!ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΜΑΙ ΝΑ ΜΠΩ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ ΠΟΥ ΜΕ ΤΑΛΑΙΠΩΡΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΕΜΕΝΑ ΑΛΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΒΛΕΠΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΑ ΦΡΟΝΤΙΖΩ ΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΑΦΗΣΩ ΣΤΗ ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΝΔΡΑ ΜΟΥ!!!!!!ΜΑΝΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ!!
>χμμ μαλλον μονο σε εμενα δεν αρεσει ο κυριος Coelho..overestimated λογω εμπορικοτητας..
καποια στιγμη θα σου στειλω ενα κειμενο που εμενα προσωπικα με συγκινει και αφορα την ανιδιοτελη αγαπη της μητερας ως προς το παιδι της..
Νινα
>Υπέροχο...Ακόμα δεν έχω δικά μου παιδάκια, αλλά διαβάζοντας το κείμενο ήρθε στο μυαλό μου η μανούλα μου κ το πως με μεγάλωσε και δάκρυσα...Δεν έχω λόγια...Θα αγοράσω το βιβλίο όσο το δυνατόν συντομότερα!!Σ' ευχαριστούμε Ολιβιάκι!! Νάνσυ
>διαβαζω το blog σου απο την πρώτη μέρα Ολιβιάκι...σε θαυμάζω για οσα εχεις γράψει και τις τόσες γνώσεις που προσφέρεις σε όλες τις μανούλες...δεν έχω κάνει ακόμα παιδάκι, όμως είμαι σίγουρη οτι όταν κάνω, θα χρειαστώ πολλά απο αυτά..είμαι fan του Coelho, όμως σε αυτό το κείμενο έχει ξεπεράσει τον εαυτό του...έτσι είναι ακριβώς....
>πολυ ωραιο και σωστο
>Αυτό το βιβλίο είναι καταπληκτικό... αλλα αυτό το απόσπασμα είναι το καλύτερο κομμάτι.Το είχα διαβάσει έγκυος στην κόρη μου και έκλαιγα!!!
>ΚΑΛΑ....ΤΙ ΝΑ ΠΩ??ΤΙ ΝΑ ΠΩ???? ΜΑΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ...ΑΧΧΧΧ....