Άγιος Βασίλης έρχεται…
Από τις πρώτες μου αναμνήσεις ήταν κάποια Χριστούγεννα -πρέπει μόλις να είχα κλείσει τα 3- που ήμασταν όλη η οικογένεια μαζεμένη στο σπίτι και χτύπησε η πόρτα και μπήκε μέσα ο Άγιος Βασίλης. Το θυμάμαι έντονα γιατί είχα φοβηθεί τόσο μα τόσο πολύ που είχα βάλει τα κλάματα. (Mετά το έπαιζα κουλ και ότι τι ωραία που ήταν που ήρθε ο Άγιος Βασίλης, αλλά ήταν πια αργά, χαχα)
Την επόμενη χρονιά -αυτό το έχουμε γραμμένο και σε βίντεο- τον υποδέχτηκα με ένα βεβιασμένο χαμόγελο στα χείλη, αλλά χωρίς κλάμα. Ο Άγιος Βασίλης ήταν πολύ καλός και ευγενικός και μου είχε φέρει δώρα, αλλά δεν του είπα τίποτα, ούτε μια λέξη. Για την ακρίβεια μουρμούρισα ένα «Ευχαριστώ» που μόνο εγώ άκουσα (και η κάμερα του μπαμπά που ήταν εκείνη την ώρα εστιασμένη πάνω μου).
Δυο κορίτσια κλαίνε από χαρά όταν ανοίγουν το δώρο που τους έστειλε η γιαγιά:
>Kai go dakrisa me tin mikri, Siginithika re gamotooo :-(
Olivia anevase kana videaki ap ta paidika sou hronia, tha heipolu fasi!!
>Αυτό το περιστατικό με τον Άγιο, που ήταν ντυμένος ο γείτονας, σε θυμάμαι να το λες στον άντρα σου Ολίβια, σε ένα βιντεάκι των 100videoDays, όταν ακόμη η Αθηνά ήταν στην κοιλίτσα σου! Είμαι 23 και ακόμη θυμάμαι όταν ο πατέρας μου έβγαινε στην βεράντα μας και άφηνε τα δώρα έξω απο το παράθυρο ενώ χτυπούσε ένα καμπανάκι, σημάδι πως ο Santa με τους τάρανδους είχε φτάσει!
Η μικρή στο βίντεο είναι τόσο μα τόσο ευαίσθητα πολύτιμη!!
>kale dakrysa me th mikrh..... :(( ti psuxakia pou einai ta mikroulia....
jojo
>Πωπωπωπωπω... Μου θύμισες την επιστροφή του δικου μας μπαμπά από το Κόσοβο.. Το Μαράκι δεν είχε παρόμοια αντίδραση γιατί ήταν μόλις 3 μηνών.. Εγώ??? Μην τα ρωτάς! Σαν παιδί που του χαρίζανε τα παιχνίδια όλου του κόσμου!
Το Μαράκι πέρυσι πλάνταξε στο κλάμα όταν είδε τον Σάντα.. Άντε να δούμε φέτος... Η προετοιμασία από μεριάς μας έχει γίνει.. Να δούμε τι πουλιά πιάσαμε!
>Απορώ πως αντέχει ο μπόμπιρας με δύο τέτοιες αδερφές υστερικές!Βασικά ήθελα να σχολιάσω για τα παιδάκια που κατεβάζουν τα μούτρα τους ότι δε φταίνε αυτά αλλά οι γονείς τους που δεν τους αρνούνται τίποτα και τα κάνουν υπερκαταναλωτικά. Δε λέω να γυρίσουμε στην εποχή της πείνας και των στερήσεων αλλά κι αυτή η υπεραφθονία σήμερα είναι άλλο πράμα.Τα περισσότερα παιδάκια που ξέρω είναι τόσο χορτασμένα από δώρα που καταλήγουν να πετάνε τα παιχνίδια τους, μετά να παίρνουν άλλα και στο τέλος να μην ικανοποιούνται με τίποτα.Τα παιδιά της δικής μου γενιάς ήταν σε μια μέση κατάσταση, το κάθε δώρο ήταν πολύτιμο και είχε νόημα.Σήμερα πραγματικά λυπάμαι όλα αυτά τα λεφτά που πάνε τζάμπα...
>Aχ αυτό θέλω κι εγώ...
να γυρίσει ο μπαμπάς μας απο Βοσνία....
Άγιε μου Βασίλη, ακούς?
>Πραγματικά δάκρυσα με την πιτσιρίκα!
Χρόνια Πολλά σε όλους!
Σοφία Σοφιανίδου Λεμπέση