Χωρίς πρόγραμμα
Η Αθηνά δεν κοιμάται με πρόγραμμα. Κοιμάται αμα νυστάξει… από τότε που γεννήθηκε. Η Αθηνά είναι αναπόσπαστο μέλος του κοπαδιού «Ολίβια, Μάνος, Αθηνά». Συμβαίνει σε όλα ανεξαιρέτως τα θηλαστικά, δεν καταλαβαίνω γιατί να αποτελούμε εξαίρεση εμείς. Το παιδί ακολουθεί τη ζωή των γονιών του (του κοπαδιού) κι όχι εμείς τη δική του… Εχετε δει εσείς κανένα κοπάδι ελέφαντες να τρέχει πίσω από το ελεφαντάκι; Δεν νομίζω.
Με χαρά σας λέω, ότι η Αθηνούλα είναι καλό παιδάκι… ήσυχο… περίεργο… χαλογελαστό, γλυκό και δεν τσιρίζει. Κοιμάται όποτε νυστάξει… ξυπνάει όποτε χορτάσει ύπνο… τρώει όταν πεινάει…. Κάνει κακά όταν της έρθουν…. Φυσικά πράγματα….
Στο ενδιαμεσο ανακαλύπτει τον κόσμο.
Το πιο περίεργο είναι ότι όταν πάει στη γιαγιά της στον Πολύγυρο, αμέσως μπαίνει σε πρόγραμμα… χαλαρά όμως… μόλις γυρίζουμε στην Αθήνα… πάλι τα ίδια… Εννοώ ότι το παιδί προσαρμόζεται εύκολα… Νομίζω ότι συμβαίνει επειδή δεν το πρήξαμε με το πρόγραμμα….
Όπως και να ‘χει αυτός είναι ο δικός μας τρόπος που ζούμε με την Αθηνά…
Αλλοι έχουν άλλη άποψη.
Μ’ αρέσει πάρα πολύ.
Ανάμεσα σ’ αυτούς είναι και η φίλη μου η Μαρία
Καλή και αγαπημένη μου φίλη από τα παλιά. Την αγαπάω και με αγαπάη και ακούω πολύ προσεκτικά την άποψή της…. Εχουμε περάσει απίστευτα πολλά μεσημέρια λιώμα στους καναπέδες να κουβεντιάζουμε, ότι κουβεντιάζεται… και αυτό όχι ως υποχρεωτικό κανόνα. Δεν την φέρνεις τούμπα τη Μαρία… Και έχει κάνει και 2-3 τρομερές στροφές στη ζωή της, που άλλοι ούτε που σκέφτονται ότι μπορεί καν να το σκεφτούν. Π.χ. άφησε πάνω στο πικ της καριέρας της την δημοσιογραφία. Την άφησε όμως… όχι την άφησε λίγο… εντελώς την άφησε.
Δεν έχει παιδιά.
Προχθές λοιπόν καμαρωνε την Αθηνά, που «τραγουδούσε» τη γλώσσα των παιδιών (που θυμηθείτε με θα γίνει παγκόσμια γλώσσα… όπως τα αγγλικά…. Αλλά δεν είναι της στιγμής… μου’χει καρφωθεί και θα το γράψω οπωσδήποτε…) …
Η ώρα πλησίαζε 10.30 το βράδι και η Αθηνά κι εγώ είχαμε πάει επίσκεψη στη φίλη μου τη Δέσποινα, όπου ήταν και η Μαρία… η μικρή ήταν στο φόρτε της…καθώς προσπαθούσε απεγνωσμένα να πάρει μια κορδέλα από μια γάτα της Δέσποινας…
–Τα παιδιά στις 8.30 το αργότερο πρέπει να’ναι στο κρεββάτι τους! Είπε κοφτά και σφυρικτά η Μαρία.
–Μα δεν νυστάζει… της είπα…
–Νυστάζει. Σε υπερένταση είναι…τα παιδιά πρέπει το αργότερο στις 08.30 ναναι στα κρεββάτια τους. Αλλωστε γνώμη μου είναι και σε ξέρω πολλά χρόνια για μην στην πω δυνατά.
Και είχε δίκιο…
Τι σκατά φίλος είσαι με κάποιον αν δεν λες τη γνώμη σου….
Και μεταξύ μας: 99 στις 100 γυναίκες συμφωνούν με τη Μαρία… που προφανέστατα έχει και 100% δίκιο… Μην τρελλαθούμε τώρα…. Συμφωνοι, αλλά η Μαμά Ολίβια και ο Μπαμπάς Μάνος δεν είναι φαν του προγραμματισμού… έχουν άλλη άποψη. Λαθεμένη; Μπορεί! αλλά η τελική απόφαση ανήκει πάντα στους γονείς… Γνώμες μπορεί να λέει ο όποιος θέλει…. Ουψ…. Όχι όποιος θέλει… όποιος δεν επηρρεάζει σοβαρά… Το να λέει η φίλη μου η Μαρία «Τα παιδιά στις 8.30 το αργότερο πρέπει να’ναι στο κρεββάτι τους!» δεν πειράζει… το να το λέει όμως η μαμά μου… τότε πειράζει…. Ευτυχώς δεν το λέει ούτε η δικιά μου μητέρα, αλλά ούτε και της Ολίβιας… Όμως το λένε πολλές…. Ε;
Εκεί λοιπόν που το ξεπεράσαμε το θέμα και η Μαρία έπαιζε με την μικρή… τη ρωτάω… αν είχες έναν γιό και σήμερα ήταν 28 ετών και είχε ένα παιδάκι… που κομόταν όπως και η Αθηνά αμα νυστάξει… θα έλεγες στη νύφη σου: «Τα παιδιά στις 8.30 το αργότερο πρέπει να’ναι στο κρεββάτι τους!»
–Φυσικά! Θα το΄λεγα μια φορά! Και όποιος ήθελε ας άκουγε.
–Αυτό θα σε έκανε καλή πεθερά ή κακή;
–Χα. Δεν το’χω σκεφτεί…
Για σκεφθείτε το λίγο…. Οι άνθρωποι λένε αυτό που εκείνοι θεωρούν σωστό. Αυτό που πιστεύουν ακράδαντα ότι είναι σωστό. Αρα όταν εσύ θυμώνεις, εκείνοι μένουν άναυδοι ή θυμώνουν και εκείνοι, που ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ να θυμώνεις που σου λέω το ΑΠΟΛΥΤΑ σωστό;
Οι κακές πεθερές είναι κακές πεθερές γιατί νομίζουν ότι είναι τέλειες πεθερές. Η πεθερά μου είναι ένας άνθρωπος, που αμα θέλει κάτι θα το πετύχει ο κόσμος να χαλάσει. Να πέσει ο Θεός όμως να με κάψει, αν ποτέ είπε: «Γιατι το παιδί είναι ξύπνιο;» « Γιατί φοράει αυτό κι όχι εκείνο»; «Γιατί τρώει κρέας κι όχι κοτόπουλο;» Ποτέ … ούτε μία φορά. Αυτό είναι σπουδαίο…. Για έναν έναθρωπο, που όπως σας είπα, αμα θέλει κάτι θα το πετύχει ο κόσμος να χαλάσει.
Το κακό με μας τους ανθρώπους είναι ότι θυμώνουμε όταν οι άλλοι δεν τα κάνουν τα πράγματα, όπως εμείς νομίζουμε ότι πρέπει να γίνονται.
Προσέξτε μην πέσετε και σεις στην ίδια λούμπα….
Εχει το μειονέκτημα να το αναγνωρίζουν όλοι, πλην εσού που το παράγεις…Αντιθέτως εσύ να νομίζεις ότι πράττεις θεάρεστο έργο.
Ξαναλέω: προσεξτε μην κάνετε και σεις το ίδιο λάθος… Είναι πανεύκολο λάθος….
Σας το λέω εγώ, που είμαι επιρρεπής στο συγκεκριμένο λάθος….
ποσο πολυ θα ηθελα να συμφωνησω με ολα αυτα που εχουν γραφτει και απο τον Μανο αλλά και την Ευη. Η ουσια ειναι να ειναι υγιη και ευτυχισμενα... Εχω και 2 παιδακια 3,5 χρονων και 10 μηνων και δεν εχουν προγραμμα, ειμαστε συνεχεια μαζι μας και πιστευω οτι αυτο τα κανει τα προσωπακια τους να ειναι λαμπερα και χαμογελαστα.
Αχ!! Πρόγραμμα!!! Πάντα ήμουν της άποψης ότι τα παιδιά πρέπει όντως να έχουν το πρόγραμμά τους αλλά προς Θεού μην τελειώνουμε την δική μας ζωή για να μεγαλώσουμε ένα παιδί( ή δύο ή περισσότερα!!). Η κόρη μου είναι 7 μηνών. Από σαράντα ημερών την βγάζαμε έξω συνέχεια, την παίρναμε παντού μαζί μας και κοιμόταν στο καρότσι όταν χρειαζόταν, πίναμε καφέ και νιώθαμε ότι υπάρχει ένα σκαθαράκι που μας παρακολουθεί. Δύο μηνών μπήκαμε σε αεροπλάνο για Κάλυμνο όπου κάναμε ένα μήνα διακοπές. Τεσσάρων μηνών ξαναμπήκαμε στο αεροπλάνο για Κρήτη οι δυό μας για να ακολουθήσουμε τον μπαμπά ο οποίος είχε κατέβει λίγες ημέρες νωρίτερα. Η μαμά μου μου έλεγε "καλά είσαι με τα καλά σου? Θα βάλεις το μωρό στο αεροπλάνο τόσο μικρό?". Και της έλεγα "γιατί παιδίατρος είσαι?? Εφόσον το εγκρίνει ο γιατρός και δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα, όλα καλά!". Το μωρό κοιμόταν στην παραλία κάτω από σκηνή και δέντρα κι εμείς απολαμβάναμε με παρεούλα πικ νικ και καφεδάκι στα βοτσαλάκια!! Φυσικά ώρες που επιτρεπόταν για το μωρό και με αρκετή σκιά! Σημειωτέον ότι θήλαζα μέχρι εξίμιση μηνών!! Θήλαζα στην παραλία (με την σκηνούλα) και όταν ήμασταν σε φιλικό ή συγγενικό σπίτι πήγαινα σε κάποιο δωμάτιο (αυτό όχι μόνο στις διακοπές αλλά από τότε που γεννήθηκε). Εν ολίγοις, προγραμματισμός για μένα είναι να μην χάνει το παιδί τα γεύματά του όπου κι αν είσαι και όχι να μην βγαίνεις από το σπίτι για να φάει το παιδί! Να τρώει αυτά που πρέπει και όχι ότι να' ναι επειδή τα τρώμε εμείς! Να κοιμάται όταν νυστάξει όπου κι αν είσαι στο καρότσι ή σε κάποιο άλλο κρεβάτι με την αντίστοιχη προστασία και όχι να θέλει μόνο το δικό του! Να το βγάζεις έξω το χειμώνα και στο χιόνι με το σκουφάκι του και το παλτουδάκι του και να χαίρεται και όχι να το κρατάς κλεισμένο στο σπίτι λες και είναι σε χειμερία νάρκη! Ε και αν αρρωστήσει, τι να κάνουμε τώρα παιδάκι είναι και δεν μπορείς να το αποφύγεις ούτε να το έχεις σε καραντίνα! Να μπορεί να ακολουθεί τους γονείς του και να μαθαίνει να ζει μαζί τους, όπως πολύ σωστά λες, και να μην φοβάται μεγαλώνοντας. Με τα παραπάνω, εμείς τουλάχιστον δεν έχουμε στερηθεί παρά μόνο ελάχιστες εξόδους. Και δεν είναι εγωιστικό. Το να βγαίνεις έξω και να προσπαθείς να συνεχίζεις την ζωή σου όπως ήταν δεν είναι καλό μόνο για τους γονείς αλλά και για το ίδιο το παιδί. Επίσης, κοιμάται από τριών μηνών στο δωμάτιό της στο διάστημα μεταξύ 11.00 με 12.00. Την ξυπνάω το πρωί να την ταίσω και ξανακοιμάται μέχρι τις 10.00 σχεδόν. Προτιμώ έτσι, παρά να κοιμάται στις 8.30 ή 9.00 και να ξυπνάει στις 5.00 το πρωί!! Σε λιγότερο από δύο μήνες θα επιστρέψω στην δουλειά μου και το μόνο που προσπαθώ είναι να καταφέρω να κοιμάται το βράδυ γύρω στις 10.30 - με 11.00. Οκ, και αν δεν τα καταφέρουμε, δεν θα σκάσουμε κιόλας!! Να μας ζήσουν τα μοναδικά παιδάκια μας!!
παντως εμενα που δεν με εβαζε η μαμα μου σε προγραμμα καταντησα να κοιμαμαι για χρονια λιγοτερο απο το κανονικο και να μην μπορω να ξυπνησω το πρωι για το σχολειο, να κοιμαμαι στο μαθημα, να ξυπναω το μεσημερι τα σ/κ και να νιω θω αρρωστη. το να εισαι γονιος σημαινει να παιρνεις και αποφασεις για το καλο του παιδιου και οχι να του συμπεριφερεσαι σαν να ειναι ενας μικρος ενηλικας γιατι δεν ειναι, εχει διαφορετικη ψυχολογια.
ΚΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΧΑΛΑΡΕΣ ΜΑΜΑΔΕΣ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ...ΑΛΛΑ ΕΙΜΑΙ ΤΥΧΕΡΗ ΓΙΑΤΙ Η ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΣΥΜΒΙΒΑΖΕΤΑΙ ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ...ΒΕΒΑΙΑ ΣΥΝΗΘΙΣΕ ΕΤΣΙ ΑΠΟ ΓΕΝΝΗΣΙΜΙΟΥ ΤΗΣ Η ΚΑΛΗ ΜΟΥ...ΑΠΟ ΕΙΚΟΣΙ ΗΜΕΡΩΝ ΠΟΥ ΠΗΓΕ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΟ ΕΞΟΧΙΚΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ...ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΕΣΣΕΡΑΜΙΣΗ...ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΩΡΕΣ ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΚΑΘΙΣΜΑ ΣΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ..ΣΕ ΤΡΕΝΑ ΣΕ ΠΛΟΙΑ ΣΕ ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ ΚΙ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕΣΑ..(ΠΑΙΔΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ ΓΑΡ..ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΜΕΤΑΘΕΣΕΙΣ)ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΟΤΑΝ ΝΥΣΤΑΞΕΙ ΠΑΝΤΟΥ...ΜΑ ΠΑΝΤΟΥ ΟΜΩΣ...ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΗ...ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΗΣ ΠΟΛΥΑΡΕΣΕΙ Ο ΥΠΝΟΣ...ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΤΡΕΧΕΙ ΚΑΙ ΠΗΔΑΕΙ ΣΑΝ ΤΟ ΚΑΤΣΙΚΙ..ΤΙ ΑΝΤΟΧΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΕΣ ΔΕΝ ΞΕΡΩ....ΟΜΩΣ ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ..ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΓΟΝΙΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΤΙΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΕΙ ΤΟ ΑΝΑΛΟΓΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ...
Η δικια μου γνωμη ειναι οτι καθε οικογενεια και καθε παιδακι εχει διαφορετικη ζωη, διαφορετικες συνηθειες κι ετσι διαφορετικη αντιμετωπιση. Ειναι τελειο να ειναι ολα τα παιδακια σαν την Αθηνα γιατι αυτο θα μας ελυνε τα χερια σε πολλους τομεις. Για εμας ωστοσο αυτο δε μπορει να λειτουργησει. Απο τοτε που γεννηθηκε, θελει η ιδια να κοιμαται 3 ωρες το μεσημερι στην κουνια της και το βραδυ μετα τις 9.00 επισης θελει να κοιμηθει. Αν ειμαστε καπου εξω κλαιει και γκρινιαζει, δε μπορει να κοιμηθει πουθενα αλλου εκτος απο το κρεβατι της.Για να βγουμε εξω βραδυ, την ετοιμαζω για υπνο και την κοιμιζω στο καροτσι, αλλα την ιδια ωρα που κοιμαται παντα. Αν φιλοξενουμαστε καπου, θα κοιμηθει τις ιδιες ωρες στο παρκοκρεββατο. Βεβαια αυτο εμας μας βολευει γιατι σαν αντρογυνο ξερουμε οτι εχουμε ωρες ησυχιας και χαλαρωσης το μεσημερι και το βραδυ, ο,τι και να γινει. Μερικες φορες ειμαστε τοσο κουρασμενοι που ανυπομονουμε να πεσει για υπνο για να χαλαρωσουμε κι εμεις. νομιζω δεν θα το αντεχα να ειχα ενα παιδι που να εμενε ξυπνιο ως τις 12-1 καθε βραδυ. η αληθεια ειναι οτι επιδιωξα να εχει προγραμμα γιατι τον πρωτο χρονο εκανα ΑΚΡΙΒΩΣ τα ιδια καθε βραδυ. Μεχρι τωρα ως οικογενεια μας βολευει ο προγραμματισμος, αλλα συχνα τυχαινει να μας καλεσουν καπου εκτακτως ενα βραδυ και να μη μπορουμε να ακολουθησουμε λογω αυτου. Εν κατακλειδι, εχουμε ενα γενικο προγραμμα που μπορει ομως να προσαρμοστει αναλογως με την περισταση..
Γιωργία το καλοκαιρι που θα γεννηθει το μικρό σου μια χαρα θα βγαινεται μην ανησυχεις, τους πρωτους μηνες τα μικρα κοιμουνται παντου κ με φασαρια κ κανενα προβλημα. Εμεις με τη δικια μας προσπαθουσαμε να μην εχουμε προγραμμα για να μην εγκλωβιστουμε κ να κανουμε φασαρια οταν κοιμαται για να συνηθιζει. Ομως τωρα που ειναι 4 μηνων δεν μπορουμε πια να ξενυχτησουμε σε ενα σπιτι κ οπωσδηποτε οχι 2 μερες συνεχομενα. Οταν το επιχειρησα αυτο μια φορα ειδα το παιδι μου οπως δε το χα ξαναδει κ τρομαξα παρα πολυ. Εκλαιγε κ εσκουζε επι ωρες κ ειπα οτι στο εξης θα σεβομαι τις αναγκες της. τους πρωτους μηνες οσο πιο πολυ η φασαρια τοσο πιο ευκολα κοιμοταν, τωρα εχουμε θεμα. Αν βγουμε θα καταφερει να ψιλοκοιμηθει στο καροτσι της αλλα ξυπναει συνεχεια κ κ κατα τις 11 εχει αρχισει να φρικαρει που δε μπορει να κοιμηθει κ φευγουμε.
Μάνο, είμαι 5 μηνών έγκυος κι όπως από τώρα με απασχολεί το θέμα του προγράμματος, γιατί δεν σκοπεύω να είμαι με το ρολόι στο χέρι όταν με το καλό γεννηθεί ο μικρός. Θα είναι και καλοκαίρι και δε σκοπεύω να κλειστώ μέσα. :-Ρ Αν λοιπόν εσύ λες ότι το μη-πρόγραμμα δεν έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή της Αθηνάς, αλλά ούτε και της δικής σας, θα τολμησω να το ακουλουθήσω. Κι αν δεν πιάσει, θα έρθω να σου ζητήσω τα ρέστα. Κι εσένα και της Ολίβιας. :-D
Όπως η λύση σε όλα μας τα προβλήματα είναι πάντα η χρυσή τομή έτσι και στο θεματάκι του προγράμματος η μέση οδός είναι η σωστή. Είμαι υπερ της άποψης ότι τα παιδιά (ακόμα και τα μωρά) δεν είναι στρατιωτάκια-ρομποτάκια και όπως και εμείς οι ενήλικοι έτσι και αυτά έχουν την προσωπικότητα και τις προτιμήσεις τους. Δεν κατάλαβα ποτέ πως μπορείς να ταίσεις ή να κοιμήσεις ένα παιδί όταν δεν θέλει ωστόσο ένα στοιχείωδες πρόγραμμα υπάρχει και στις πιο χαλαρές οικογένειες. Πάνω κάτω κοιμάσαι και ξυπνάς την ίδια ώρα, πας στη δουλειά σου μια ορισμένη ώρα και τρως περίπου την ίδια ώρα κάθε μέρα. Μέσα λοιπόν στα πλαίσια της καθημερινότητας καλούμαστε μικροί μεγάλοι να οργανώσουμε τον χρόνο μας ώστε να δουλέψουμε, να ξεκουραστούμε και να διασκεδάσουμε επαρκώς. Είμαι μια μητέρα εργαζόμενη σε ωράριο καταστημάτων και η τυπική μας καθημερινή μέρα παέι ως εξής: Ξυπνάμε μαζί με τον μικρό κατα τις 8. Στις 9 είμαι στο μαγαζί και επιστρέφω σπίτι κατά τις 4 όπως και ο άντρας μου. Είμαι τυχερή και μιας και η επιχείρηση είναι οικογενειακή τα απογεύματα δεν επιστρέφω στη δουλειά καθώς αναλαμβάνουν οι γονείς μου για να μπορώ να ασχοληθώ με το παιδί. Όταν φτάνω στο σπίτι ο μικρός έχει ήδη φάει και κοιμηθεί καθώς θα ήταν ουτοπικό να ζητήσω από τη κυρία που τον κρατάει να τον αφήσει νηστικό για να φάει μαζί μας ή άυπνο για να τον κοιμήσω και να ξεκουραστώ και εγώ. Ο μικρός μου πάντα κάθεται μαζί μας στο τραπέζι όταν τρώμε. Μας ταίζει και τον ταίζουμε και ας φάει μόνο 5 σπυριά ρύζι. Όλο το απογευμα παίζουμε και κατα τις 10-10.30 ξεκινά η βραδυνή μας ρουτίνα: Μπάνιο, γάλα, νάνι. Την ακολουθούμε πιστα από την μέρα που γεννήθηκε και ο μικρός μου την ξέρει και τη ζητά. Το ΣΚ που οι υποχρεώσεις είναι λιγότερες ξεφεύγουμε από το πρόγραμμα με αποτέλεσμα κάποιες φορές που ο μικρός δεν κοιμήθηκε το μεσημέρι την συνηθισμένη του ώρα να έχει υπερένταση, γκρίνια και νεύρα. Το πρόγραμμα του αρέσει. Τον ανακουφίζει να ξέρει τι έπεται. Δεν τον βλέπω να καταπιέζεται. Είναι πολύ χαμογελαστό, περίεργο και γλυκο πλάσμα. Το δικό μας πρόγραμμα είναι αυτό αλλά δε σημαίνει πως πρέπει να εφαρμοστεί και από κάποια άλλη οικογένεια. Κάθε κοπάδι-οικογένεια καθορίζει το πρόγραμμα του-περισσότερο ή λιγότερο χαλαρό-ανάλογα με την καθημερινότητα και τις ανάγκες των μελών του, όλων των μελών του, νεαρών και ηλικιωμένων. Συμβιβάζομαι να μην ξεκουράζομαι από τη δουλειά για να παίξω με το γιο μου και σπάνια βγαίνουμε έξω το μεσημέρι για φαγητό για να μπορεί να κοιμηθεί και να είναι ευδιάθετος το απόγευμα και συμβιβάζεται εκείνος να μας έχει full time γονείς μόνο το ΣΚ. Το πρόγραμμα προήλθε λαμβάνοντας υπόψιν τις ανάγκες όλων μας. Ζητάω συγγνώμη για το δοκίμιο αλλά το θέμα του προγράμματος ήταν και η μόνη διαφωνία που είχα και έχω με την κατα τα άλλα "καλή" πεθερά μου.
Πάντα ευχάριστα και εύστοχα τα κείμενα σου!Κι εγω δεν εχω πρόγραμμα στο μωρό μας,όταν γκρινιάξει θα πιει γαλατάκι ή θα φάει κρεμούλα, όποτε τρίψει τα ματάκια της θα κοιμηθεί!Το πρόβλημα μου είναι ο άντρας μου.Να μην έρθει ο τάδε στο σπίτι αργά το απόγευμα,το μωρο μετά δεν θα κοιμάται!Να μην πάμε βόλτα,το μωρό θα νυστάξει και που θα το κοιμήσουμε!Να μην αφήσεις τη μαμά σου να ταϊσει το μωρό, εσύ θα το ταϊσεις!Μου σπάει τα νεύρα...δηλαδή θα βάλουμε το μωρό σε μια γυάλα και θα το κοιτάμε?Φυσικα για αυτά όλα ευθύνεται η πεθερά μου που μεγάλωσε 3 μαμόθρεφτα παιδιά και θελει τωρα ο ανρας μου να κανει και το δικό μας!Εγω όμως την θελω ανεξάρτητη... Όσο για τις μαμάδες-πεθερες εχεις απόλυτο δίκιο.Η μαμά μου, σημειωτέον πόντια, για όλα τα θέματα αν εχει άλλη άποψη πρέπει να την πει!Μα ό,τι κι αν της λέω δεν καταλαβαίνει!Μέτα από 5 λέπτα πάλι τα ίδια, δεν κρατιεται, αυτο που θελει θα το πει!Όμως εξαιτιας της πολλες φορες μαλώνω με το άντρα μου και της το λέω, αλλά δεν καταλαβαίνει!Πόντια Καυκασάρα (για όσους ξέρουν)! Τωρα ετοιμαζουμε γαμομπλουμ και φυσικα για όλα εχει γνωμη....καταλαβαινετε τι πάρτυ έχει αρχισει...
πεθερά καλή ή κακιά δεν ξέρω αν θα γίνω...αλλά για μας που σηκωνόμαστε 6 το πρωί για το μεροκάματο...το προγραμμα ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ! εννοείται πως θα κοιμίζω το παιδί μου μια ώρα που με βολεύει για να μπορώ να ξεκουράζομαι 1 ωρίτσα το μεσημέρι πριν...το απογευματινό χάος...και εννοείται πως το βράδυ...νωρίς για νάνι...για να έχω 1 ωρίτσα να κάνω τις δουλειές μου μέχρι να έρθει ο άντρας μου που σχολάει στις 11 το βράδυ...(δουλεύω εγω πρωί και απόγευμα ο άντρας μου) Πάντως...για όσους λένε πως δεν έχουν πρόγραμμα...είναι λάθος: και αυτό κάποιας μορφής πρόγραμμα είναι πχ: Κοιμίζω το παιδί μου όταν νυστάζει. Το ταιζω όταν πεινάει κλπ!!!και όπως έλεγε και ο Ηράκλειτος: ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΤΑΞΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΑΞΗ! χαχαχα
respect.- και ο σεβασμός δεν είναι κάτι που μπορείς να επιβάλλεις αλλά κατι που μπορείς να εμπνεύσεις..!
Πάντα ευχαρίστηση να διαβάζεις τα κείμενα του Μάνου!!! Εγώ θα είμαι ειλικρινής και θα ταχθώ υπέρ του στρατοπέδου του προγράμματος...σε αυτό όμως με βοήθησε και η μικρή μου η οποία (χωρίς ιδιαίτερη πίεση) έδειξε ότι της αρέσει να έχει τα πράγματα σε μία σειρά... Είναι παιδί που της αρέσει ο ύπνος και το φαγητό...και δεν μας προβλημάτισε ποτέ σε έντονο σημείο... Δεν στερηθήκαμε επισκέψεις, κοινωνικές εκδηλώσεις, διακοπές, όπως επίσης δεν χαλάσαμε ποτέ την παρέα αν το δικό μας ήταν το μοναδικό παιδάκι που υπήρχε...πάντα ακολουθούσαμε για να περάσουμε όλοι καλά...σαφώς εκείνη κάποια στιγμή νυστάζει, απλά μας το ανακοινώνει και κανονίζουμε την πορεία μας...Σε αυτό υπήρξα λίγο πιο συγκρατημένη μόνο όταν δεν μιλούσε ώστε να καταλάβουμε τι αισθάνεται και θέλει... Τώρα πάει προνήπιο και ούτε 1 φορά (παρόλο που είναι ένα πολύ ατίθασο και ζωηρό κοριτσάκι) δεν μου είπε "μαμά δεν πάω για ύπνο" ή να τη δω να σηκώνεται από το κρεβάτι της επειδή δεν θέλει να κοιμηθεί...Λόγω του ότι ξυπνάει καθημερινά στις 8 και κάθεται στο σχολείο σχεδόν 9 ώρες, η παιδίατρός μας συμβούλεψε να κοιμάται ένα 11-ωρο κατά την διάρκεια της νύχτας για να ξεκουράζεται εφόσον στερείται τον μεσημεριανό ύπνο...σε γενικές γραμμές το τηρούμε...αν τώρα κάτι γίνει και πέσει για ύπνο μισή ή μία ώρα αργότερα, δεν θα πεθάνουμε κιόλας...η Φλώρα μου ξέρει καλύτερα!!! Θα συμφωνήσω όμως ότι ένα νορμάλ πρόγραμμα στα παιδιά βοηθάει και λίγο εμάς τους μεγάλους να έχουμε λίγο ελεύθερο χρόνο μεταξύ μας, να κουβεντιάσουμε, να αράξουμε στους καναπέδες... Μακάρι και ο γιος μου που έρχεται τον Μάϊο να θελήσει να προσαρμοστεί στην καθημερινότητα της υπόλοιπης οικογένειας και να μην μου βγει τελείως ταλιμπάν (αυτά τα στοιχεία τουλάχιστον δείχνει μέσα από την κοιλιά - η κλωτσιά πάει σύννεφο, προχθές στον υπέρηχο μας μούτζωσε και με τα 2 χεράκια!!!!) Παιδάκια μας γλυκά, τρομερά και φοβερά ανεξάρτητα πλασματάκια σας λατρεύουμε όπως κι αν είστε!!!
Όπως πολύ σωστά είπες το τι κάνετε στη ζωή σας με το πρόγραμμα σας είναι δικός σας λογαριασμός και κανείς δε θα πρέπει να επεμβαίνει...Εφόσον η Αθηνά δεν πάει σχολείο για να πρέπει να ξυπνάει νωρίς και εσείς ξενυχτάτε είναι λογικό το παιδί να προσπαθεί να προσαρμοστεί στο πρόγραμμα σας...Ένα ζευγάρι γνωστών μου έχει ζαχαροπλαστείο και έκανε μικρό μωράκι. Οπότε από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ είναι όλοι στο πόδι και έτσι το παιδί ακολουθεί τους δικούς τους ρυθμούς και μένει ως πολύ αργά ξύπνιο για να είναι μαζί τους όταν έρθουν σπίτι.Και κοιμάται πιο πού τη μέρα.. Νομίζω ότι τα παιδιά από μόνα τους κανονίζουν το πρόγραμμα τους και όταν αυτό δεν έρχεται σε σύγκρουση με αυτό των γονιών τότε δεν υπάρχει πρόβλημα...Το έχω δει και γω με το γιο μου που κοντεύει τα 3.. Τον καταλαβαίνω τα βράδια ότι δεν θέλει να πάει από μόνος του στο κρεβάτι γιατί θέλει να μας νιώθει κοντά του και έτσι τον παίρνει ο ύπνος στον καναπέ... Εδώ δεν είναι ο σκοπός να σχολιάσουμε εάν είναι τελικά σωστό η Αθηνά να κάνει αυτό ή εκείνο. Είναι να καταλάβει ο καθένας μας τα όρια του και να συγκρατεί καμιά φορά τις απόψεις του για τον εαυτό του...Έλα όμως που όλοι θέλουμε να είμαστε φωτεινοί παντογνώστες!!! Εγώ αυτό που έχω σαν αρχή στη ζωή μου είναι ότι η οικογένεια είναι αυτή που το βράδυ όταν κλειδώνεις το σπίτι μένει μέσα σε αυτό. Κάθε ένας έξω από αυτή δεν επιτρέπω να προσπαθεί να μου επιβάλει την άποψη του. Τους ρυθμούς και τις ανάγκες της οικογένειας μου τις ξέρω εγώ και όχι ο κάθε τρίτος που οι συνθήκες της ζωής του είναι διαφορετικές...Το αν εγώ υποφέρω τα βράδια να κοιμάμαι στο ξύλο του κρεβατιού επειδή ο μικρός μου έρχεται καμιά φορά και μπαίνει ανάμεσα μας είναι δικαίωμα μου και επιλογή μου. Το γουστάρω...Πως το λένε...Δε θα έχω για πολλά χρόνια ακόμα την πολυτέλεια να το ζω όταν μεγαλώσει...(Έχει φορές βέβαια που αναθεματίζω αφού πρέπει να ξυπνάω στις 5 για τη δουλειά αλλά μες στη μέρα τα ξεχνώ όλα...)Το ότι δεν έκοψε την πιπίλα ή τα πάμπερς επίσης...Όταν είναι έτοιμος να το κάνει θα το καταλάβω...Δεν σκοπεύω να το συγκρίνω με το τάδε και το τάδε συνομήλικο του που το έχουν ήδη κάνει...Τέλος, μήπως μπορείτε να μου πείτε τι να κάνω με την δική μου πεθερά που άμα εκφράζω τις πιο πάνω απόψεις μου μου λέει ότι έχω δίκιο και μετά κάπου έτσι στο άσχετο μπορεί να δει τον μικρό με την πιπίλα του και να του πει "ακόμα δεν την έκοψες εσύ την πιπίλα? Η ξαδέρφη σου και ο ξαδερφος σου την έκοψαν από το καλοκαίρι!!!"...Και άλλου είδους παρατηρήσεις για τα "στάνταρ" τα οποία ακόμα δεν πληροί ο δικός μου...Μήπως είναι διχασμένη προσωπικότητα???Να ανησυχώ? Πάντως στο εξής τέτοιου είδους συγκρίσεις από οποιονδήποτε θα τις αντικρούω την ίδια στιγμή...Νομίζω πως έχουν κακή επίδραση στην όλη ψυχολογία του παιδιού να το βάζουμε σε καλούπια...
Η κόρη μου είναι 19 μηνών. Από τη μέρα που γεννήθηκε ζήτημα είναι να έχει κοιμηθεί 3 φορές πριν τις 10. Συνεχώς λοιπόν ακούω από τους γύρω μου ατάκες του στυλ "τι πράγματα είναι αυτά? γιατί την έμαθες έτσι? κάνει κακό στην υγεία της να κοιμάται και να ξυπνάει αργά, τα παιδιά κοιμούνται στις 8 και ξυπνάνε στις 7, να τη βάζεις για ύπνο πιο νωρίς και θα το συνηθίσει"κλπ κλπ κλπ. Έλα όμως που δεν ισχύει τίποτα στην περίπτωσή μας... Η κόρη μου είναι από τα παιδιά που έχουν τσακωθεί με τον ύπνο και μάλιστα το βραδυνό. Από βρέφος ακόμα κοιμόταν σχετικά λίγες ώρες, πάντα αργά και με πολλά ξυπνήματα. Όσες προσπάθειες κι αν έκανα να την κάνω να κοιμηθεί πιο νωρίς απέτυχαν. Και είναι φυσικό! Πώς γίνεται να κοιμηθείς χωρίς να νυστάζεις??? Εξάλλου έτσι ακριβώς είμαι κι εγώ! πριν γίνω μαμά μου ήταν αδύνατο να κοιμηθώ πριν τις 3 -4 τα ξημερώματα(τώρα βέβαια κουτουλάω από τις 9 αλλά αυτό είναι άλλο θέμα...). Προφανώς το βιολογικό της ρολόι είναι έτσι ρυθμισμένο και το να προσπαθώ να της το αλλάξω έχει ως αποτέλεσμα να σπάνε τα νεύρα και των δυο μας. Την αφήνω λοιπόν να ακολούθεί το δικό της πρόγραμμα, να κοιμάται 12 -12.30 ως τις 10.30 -11 κι έτσι είμαστε όλοι ευχαριστημένοι! Βέβαια, όποιος είναι έξω απ' το χορό πολλά τραγούδια ξέρει...
Μιας και ακόμα δεν είμαι πεθερά, δαγκώνω τη γλώσσα μου πολλές φορές για να μην πω στον άντρα μου πως να κάνει κάτι, πως να κάνει μπάνιο τη μικρή, πως να στρώσει το κρεβάτι, πως να μαζέψει το παιδικό δωμάτιο. Όσο για το πρόγραμμα, όσο τα μικρά μου ήταν νινάκια, δεν πίεζα για κάποιο πρόγραμμα. Όταν ομως άρχισαν παιδικό σταθμό, νηπιαγωγείο, σχολείο, υποχρεωτικά δεν γίνεται να τα αφήνεις αμολυτά. Το 8.30 βέβαια δεν το έχουμε καταφέρει ΠΟΤΕ. Κοιμούνται γύρω στις 9.30 - 10.00.
Ο κάθε γονιός και μόνο αυτός είναι υπευθυνος να αποφασίζει για το παιδί του αν θέλει να μπει σε πρόγραμμα ή όχι. Όμως νομίζω πως αυτό τελικά στο δείχνει το ίδιο σου το παιδί! Αν για παράδειγμα κάποιος έχει ένα παιδί γκρινιάρικο ,δύσκολο στον ύπνο και όχι καλόβολο τότε μάλλον δεν μπορεί να κάνει ό,τι θέλει και αναγκαστικά μπαίνει σε κάποιο πρόγραμμα
Πριν γινω μανουλα και ειδικα τωρα που εχω την τιμη να ειμαι μαμα ενος μικρου τριανταφυλλου 2 χρόνων πιστευα και πιστευω οτι ειναι σωστο να υπαρχει προγραμμα στη ζωη μας, στη ζωη του παιδιου μας και να μην ειναι ολα χυμαδιο!Απο την αποψη οτι ειναι καλο να υπαρχει μια σταθερα, ειδικα οταν ειναι μικρο το ζουζουνι μας,μιας και πιστευω οτι νιωθει καπως ετσι ασφαλεια το νινακι δλδ ξυπναει, μαμ, παιζει ,κοιμαται, κτλ κτλ. Οσο το παιδακι βεβαια μεγαλωνει και αλλαζει αλλαζουν και οι αναγκεσ του, κ ειδικα απο τοτε που αρχιζει κ καταλαβαινει πραγματα αλλαζουν κ οι κανονες του παιχνιδιου, πλεον φτιαχνει εκεινο το προγραμμα του και μας οδηγει!Συμφωνω απολυτα στο οτι πρεπει να μας ακολουθει το παιδι σε οτι κανουμε κ να προσαρμοζεται!Η ζωη συνεχιζεται κ μετα τη γεννα! Κ με το παιδακι μας παρεα εχουμε τοσες αναμνησεις! Αντε να πεις τωρα στην Κατερίνα να κοιμηθει το μεσημερι ενω εκεινη δεν θελει!Για ποιο λόγο να την πιεσω κ να την μαλωσω?επειδη πρεπει???πλεον εχει φτασει σε σημειο να βαζει το δικό της προγραμμα. Οποτε θελησει να κοιμηθει θα κοιμηθει, αν θελησει να παιξει θα παιξει, το βραδυ ομως παντα θα κοιμηθει γυρω στις 9 , 9κ30 μετα απο ενα πολυ ωραιο παραμυθι!οταν ειμαστε σπιτι. Οταν ειναι στη γιαγια της γινεται party :p Ετσι πιστευω μανουλες κ μεχρι στιγμης ολα μας πανε καλα!
Όταν έχεις δυο μικρά παιδιά που δεν σε αφήνουν όλη την μέρα να κάνεις τίποτα άλλο, το να πηγαίνουν νωρίς για ύπνο είναι μια ανάσα. Όλη την μέρα ασχολούμε με τα παιδιά, πότε θα γίνουν όοοολα τα υπόλοιπα?? Τώρα σε σχέση με το άλλο, το πρόβλημα δεν είναι νομίζω το να πεις την γνώμη σου, αλλά το πως θα την πεις. Η πεθερά μου πχ μου λέει διάφορα χωρίς να έχει επιμένει , οπότε δεν το θεωρώ λαθος. Μου λέει πράγματα από την εμπειρία και πολλές φορές τα έχω βρει μπροστά μου. Από την άλλη η μαμα μου, αρκετά συχνά μου τα λέει 100 φορές και επιμένει κιόλας μέχρι να το κάνω (που δεν τα κάνω συνήθως) και σαφώς με εκνευρίζει πολύ... Τώρα για το τι κάνω εγώ.. Δεν ξέρω, θα το ψάξω περισσότερο!!!!
Εμένα μέχρι πριν 1 μήνα η Βασια μου 2 χρονών και κάτι είχε πρόγραμμα κοιμόταν στις 9.30 νταν ξαφνικά απο μόνη της το γύρισε στις 11.30-12!!.Προσπάθησα την πηγαινα στο κρεβάτι,ξαναερχόταν,πολλές φορές με υπομονή.Ωσπου τελικά το συνειδητοποίησα η μικρή με νίκησε!!!(Βασια -Ντίνα σημειώσατε 1χαχα)το μωράκι μου το γλυκό ...
Εμείς είμαστε του προγράμματος. Όχι του "σχιζοφρενούς", αλλά αυτό της καθημερινής ρουτίνας, της συνήθειας. Θα φάει η μικρή περίπου την ίδια ώρα κάθε μέρα, θα πάμε για ύπνο ως 9-10. Δε λέω οτι δε βγαίνουμε ποτέ εκτός αυτού, όμως είναι ο "μπούσουλάς" μας. Τον επίλογο για τις "κακές πεθερές" ο Μάνος τον έγραψε για τη μαμά μου, δε μπορεί, την γνωρίζει :-) Όλο σχολιάζει: γιατί σήμερα θα φάει κοτόπουλο κι όχι μοσχάρι, γιατί φοράει ροζ κάλτσες με πορτοκαλί παντελόνι, γιατί την κάνατε μπάνιο χτες- θα κρυώσει... Άλλες φορές πληγώνομαι, άλλες θυμώνω, άλλες αδιαφορώ. Πιστεύω κι αυτή υποφέρει απ' την τελειομανία της, ενίοτε κι εμείς μαζί της. Δε θ' αλλάξει, το ξέρω. Οπότε προσπαθώ ν' αλλάξω εγώ, να την αντιμετωπίσω με αγάπη, κατανόηση και υπομονή (όπως έναν άρρωστο άνθρωπο).
Συμφωνώ κι εγώ πως το παιδί δεν πρέπει να πιέζεται και το εφάρμοσα στην Αθηνά μέχρι που πήγε παιδικό σταθμό.....μετά εκ των πραγμάτων δε γίνεται να μην υπάρχει κάποιο στοιχειώδες πρόγραμμα-τουλάχιστον στο θέμα του ύπνου-γιατί μετά υπάρχει πρόβλημα στο ξύπνημα, στη διάθεση, στην ενέργεια κλπ....βέβαια όταν τα παιδιά ενταχθούν σε κάποιο σχολικό πλαίσιο εκ των πραγμάτων μπαίνουν σε πρόγραμμα γιατί κουράζονται περισσότερο, ξυπνάνε νωρίτερα κλπ.....αλυσίδα πάει το πράγμα...... Αυτό που έχω καταλάβει ζώντας 4 χρόνια μ'αυτό το πλάσμα είναι πώς κάθε άνρθωπος μικρός η μεγάλος έχει τους δικούς του ρυθμούς, τη δική του ιδιοσυγκρασία και είναι ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ....όταν εμείς οι μανούλες το αποδεχτούμε αυτό....θα είμαστε πιο ευτυχιμένες και θα μεγαλώνουμε ευτυχισμένα παιδιά.....το καλύτερο πρόγραμμα είναι αυτό που έχει ο καθένας στο σπίτι του και που τον κάνει χαρούμενο και χαλαρό στα πλαίσια του δυνατού....
Πραγματικά είσαι πάντα εύστοχος και στην καρδιά του θέματος...Χωρίς περιστροφές και με ξεκάθαρη σκέψη μας βάζεις στο θέμα.. Μπράβο!! Λοιπόν η άποψη μου επί του θέματος... Όταν λέμε πρόγραμμα δεν εννοούμε απαραίτητα στρατιωτικό καθεστώς π.χ. στις 9.29 έχει ήδη μπει η πιτζάμα και 9.30 πέφτουμε για ύπνο. Απλά εφαρμόζεις κάτι που είναι για το καλό του παιδιού και ενίοτε εξυπηρετεί και εσένα. Όπως το έθεσε προηγουμένως και η Ειρήνη όταν το παιδάκι πάει παιδικό και ξυπνάει και νυστάζει είναι δυνατόν να μην το κοιμισεις νωρίτερα το βράδυ για να χορτάσει υπνο? Ή η γκρινια που αρχίζει και το πειράζουν τα πάντα και είναι δείγματα νύστας.. Εμένα το κοριτσάκι μου δε θα πήγαινε από μόνο του για ύπνο, σίγουρα θα έπρεπε να επέμβω εγώ. Για το θέμα του φαγητού δε το συζητώ... Αμα δε τρώει κιόλλας το παιδι... Απλά πιστεύω ότι δεν πρέπει να σαι απόλυτος και να αφουγκράζεσαι πάντα τις ανάγκες του παιδιού σου και τα νέα δεδομένα στη ζωή του.
Κατ' αρχάς συμφωνώ ότι τα παιδιά είναι μέρος του κοπαδιού που λέγεται οικογένεια. Γι΄αυτό λοιπόν, όταν το κοπάδι πρέπει να ξυπνήσει πρωί για να πάνε οι μεγαλύτεροι στη δουλειά και οι μικρότεροι στο σχολείο, για να χορτάσουν οι μίκρότεροι ύπνο και να σηκωθούν το πρωί αδιαμαρτύρητα, τότε αναγκαστικά μπαίνει στη ζωή ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ! Διαφορετικά, όλα γίνονται πολύυυυυυυυ δύσκολα
Εγω παλι θα συμφωνησω με τη φιλη σου τη Μαρια. Ειμαι υπερ του προγραμματος ειδικα του προγράμματος ύπνου. Το τηρούσαμε απο την αρχή και μόνο σε κακό δεν μας βγήκε. Πραγματικά δεν γνωρίζω κανένα παιδί που να εχει πεί νυστάζω ακόμα και οταν τα βλέπω να τρίβουν τα μάτια τους ή να παιρνουν την κούκλα αγκαλιά οπως κάνει η δικιά μας,και ειδικά εαν ειμαστε εξω ή σε επίσκεψη ή οπουδήποτε ποτε δεν θα πεί νυστάζω αλλά με το που την ακουμπήσω στο κρεβάτι πεφτει ξερή. Τελικά το πρόγραμμα είναι απλά πως βολεύει την κάθε οικογένεια...
Μάνο αρχικά θέλω να σε συγχαρώ και μόνο που κάνεις τον «κόπο» αν αναφερθείς στις εμπειρίες που βιώνεις σαν πατέρας με τόσες μανούλες. Εν συνεχεία θα ήθελα να δώσω και εγώ την δική μου ταπεινή εκδοχή στο θέμα «πρόγραμμα». Έχω 3 παιδάκια 12, 9 και 2 ετών. Στα μεγάλα μου παιδιά δούλευα και μάλιστα πάρα πολύ και εγώ και ο μπαμπάς μας και δυστυχώς πρόγραμμα με την έννοια της ρουτίνας δεν υπήρχε ξεκάθαρο, διότι μέχρι να γυρίσουμε από τις δουλείες μας πήγαινε βράδυ και μετά θέλοντας να παίξουμε μαζί τους και να αναπληρώσουμε λίγο χαμένο χρόνο ξημερωνόμασταν. Είχαν όμως ένα πρόγραμμα στο σχολειό τους από πολύ μικρά (σχεδόν 1 ½ ετών ) πήγαν και τα 2 παιδικό. Στο δημοτικό το οποίο συνέπεσε και με μια μετακόμιση και μια αλλαγής στο περιβάλλον των παιδιών η έλλειψη προγράμματος άρχισε να φαίνεται και να δημιουργεί ψυλοεντάσεις και στις σχέσεις μας. Τότε λοιπόν ανακάλυψα την Σχολή Γονέων του Δήμου μας. Πήγα εκεί 1 χρόνο σχεδόν και οι δευτέρες μου έγιναν πιο δημιουργικές από ποτέ. Εκεί λοιπόν άκουσα, προσάρμοσα, εφάρμοσα, και κράτησα πάρα μα παρά πολλά. Ένα από αυτό ήταν και η σπουδαιότητα του προγράμματος καθώς επίσης και το πώς θα φύγουν τα παιδιά από το κρεβάτι των γονιών (φοβερή ιστορία 4 άτομα αν προσπαθούν να κοιμηθούν σε ένα κρεβάτι). Για αν μην πλατειάζω σήμερα και με δεδομένη την έλευση και του μικρού μας το πρόγραμμα της οικογένειας ακολουθείτε από όλους 100% όλες τις ώρες και τις μέρες. Ξερούν την ώρα που πρέπει να κοιμηθούν, να ξυπνήσουν, πως θα διαβάσουν . Ειδικά με τον ύπνο είναι πραγματική ευλογία μετά τις 9:30 να μπορούμε με τον άντρα μου να κάτσουμε στον καναπέ μας και αν δούμε την ταινιούλα μας χωρίς να πηγαινοέρχονται τα μαμούνια μας. Δεν είμαι μια μαμά με κουτάκια- κουτάκια, δεν περίμενα να σαραντίσω για αν βγω, τα παιδιά μου από 3 μηνών ήταν στην θάλασσα, κάναμε κατασκήνωση με τα ριλάξ δίπλα μας, οργώναμε την ελληνική ύπαιθρο με καροτσάκια και παρκοκρέβατα. Η κάθε οικογένεια λειτουργεί και αναπτύσσεται με τους δικούς της ρυθμούς και κανόνες. Δεν υπάρχει λάθος –σωστό, υπάρχουν γνώμες που μπορούμε ακόμη και αν δεν μας αρέσουν να τις δοκιμάζουμε, ειδικά όταν προέρχονται από ανθρώπους που μας αγαπάνε πολύ. Κλείνοντας και επειδή πάντα ήθελα να το γράψω έχω την καλύτερη πεθερούλα του κόσμου. Φιλιά Αλεξάνδρα
ΕΓΩ ΠΑΛΙΑ ΗΜΟΥΝ ΠΟΛΥ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΓΙΑΤΙ ΕΠΗΡΕΑΖΟΜΟΥΝ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥΣ (ΜΑΜΑ ΠΕΘΕΡΑ)ΤΕΛΙΚΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΠΩΣ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΟΤΑΝ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΤΙ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ.......ΒΕΒΑΙΑ ΜΕ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ...ΑΛΛΑ ΟΛΑ ΚΑΛΑ....ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΗΓΑΙΝΑΜΕ ΣΤΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ 12 ΤΗ ΝΥΧΤΑ 1 ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.....ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΡΕΣΕ ΚΙΟΛΑΣ.............
Εγώ πάλι είμαι ο κέρβερος με το πρόγραμμα! χαχαχα δεν τρώνε όποτε πεινάσουν αλλά συγκεκριμένες ώρες (σχετικό αυτό). Κοιμούνται και τα 2 μέχρι τις 9 αλλά ξυπνάνε 7:30 για να πάνε στον παιδικό. Στις αγκαλιές, τα φιλιά και τα χάδια δεν υπάρχει πρόγραμμα (φυσικά). Μόνο στο μπάνιο, το φαγητό και τον ύπνο. Είμαι υπέρ του προγράμματος και βλέπω ότι τα παιδιά είναι πιο ήρεμα έτσι (δεν είναι όλα τα παιδιά εύκολα και βολικά όπως η Αθηνά), άλλωστε η ίδια η κόρη μου από την ώρα που γεννήθηκε ήθελε πρόγραμμα και ρουτίνα, αν δεν ήταν στο κρεβάτι της έκλαιγε και δεν κοιμόταν με τίποτα σε καρότσι ή άλλο σπίτι ενώ ο γιος μου μπορεί να κοιμηθεί ακόμα και την ώρα που τρέχει αν νυστάζει. Για μένα λάθος δεν υπάρχει, σε άλλο παιδί ''πιάνει'' αυτό σε άλλο δεν ''πιάνει''. Αυτό όμως είναι η δική μου άποψη, αυτό που λέω πάντα είναι: έτσι κι αλλιώς ο γονιός αποφασίζει, και αν αποφασίσει το λάθος (τρόπο) τότε ο ίδιος θα επωμιστεί τις συνέπειες (ανήσυχο παιδί κτλ) αν όμως το κάνει με την παρότρυνση άλλου και δεν πετύχει; Γιατί, είναι διαφορετικό να επωμίζεσαι τις συνέπειες του δικού σου λάθους και διαφορετικό ενός άλλου. Γιατί κάτι μυρίζομαι σε παρατήρηση από το live που είχαμε τις προάλλες; χιχιχι Φιλιά πολλά
ειπα κ εγω,μονο εμεις ειμαστε ετσι??ε ναι λοιπον,βρηκα κ αλλους ,χαχαχαχα εμενα ποτε δεν ειχε προγραμμα η μικρη(κ ουτε εχει),οποτε θελει κοιμαται,οποτε θελει τρωει..δε μ αρεσει να πιεζω..θυμαμαι οταν 6 μηνων δεν ηθελε με τιποτα να φαει στερεες τροφες ολοι λυσσαγανε,κ αντε κ ποτε θα φαει το παιδι κ μονο θηλασμος δε χορταινει..εγω δεν ακουγα κ συμφωνουσε κ ο συζυγος μαζι μου..κ φυσικα 9 μηνων η μικρη ξεκινησε να τρωει μια χαρα..δεν ηθελε 6 μηνων,δεν ηταν ετοιμη..ηταν 9 μηνων..καθε τι θελει το χρονο του,ακομα κ ο υπνος..!(ειναι 1κ30 το βραδυ κ παιζουμε,χαχαχαχα)
Καλα... Οτι ο Μανος οποτε γραφει, γραφει υπεροχα το ξεραμε... Αυτο που δεν ξεραμε, ηταν η Ειρηνη Τραπεζανογλου, που θελω να την συγχαρω για το post που εκανε... Εδω φαινεται το ποσο δυνατη ειναι μια μανα... Να χαιρεσαι τα παιδακια σου Ειρηνη μου... Και τωρα ξαναγυρναμε στο θεματακι μας... Θα συμφωνησω κι εγω πως τα παιδια δεν πρεπει να εχουν προγραμμα... Μπορουν και καταλαβαινουν τις αναγκες τους απο πολυ μικρα... Οταν θελουν κοιμουνται και οποτε θελουν τρωνε... Δεν θα καταπιεσω κανενα παιδακι να φαει το φαι του με τοζορι... Γιατι αν μετα θα το κανει εμετο, εγω θα φταιω και οχι αυτο... Λοιπον αυτα... Μην πιεζετε τα παιδακια σας... Αυτα ξερουν... Για να εχετε μια υγιη σχεση μαζι τους...
Κι εγώ δεν τους είχα πρόγραμμα και μάλιστα κάποιοι με κατηγορούσαν γι' αυτό. Ειδικά οι μεγαλύτεροι σε ηλικία συγγενείς και φίλοι. Και δόξα τω θεώ, μέχρι τώρα που είναι 15 χρονών ο γιος μου και 12 η κόρη μου δεν έχω κανένα πρόβλημα.
Παντα σε διαβαζω. Γραφεις φανταστικα!Σαν να σ ακουω μπραβο,
Πρώτα θα ήθελα να σου πω πως πραγματικά συμφωνώ με την άποψή σου. Τα παιδιά θα φάνε όταν πεινάσουν θα κοιμηθούν όταν νυστάξουν κλπκλπ. Λοιπόν εγώ έχω 5 παιδιά και πάντα ακολουθούσα αυτον τον κανόνα απλά θέλοντας και μη μπαίνεις σε πρόγραμμα κάποια στιγμή για να υπάρχει ομαλή λειτουργία στο σπίτι. Όταν είχα μόνο ένα ήταν πραγματικά σαν να μην είχα παιδί. Από την ημέρα που σαράντισε (γιατί ολα κι ολα την παράδοση την κρατάμε) όπου πηγαίναμε είχα και το μωρό. Οι πρωτες διακοπες έγιναν όταν ήταν 2 μηνων. ναι ήταν δύσκολο ήθελα ένα αυτοκίνητο μπαγάζια και λοιπόν;;;; πήγαμε Χαλκιδική. Το μόνο που ίσως μου έλειψε ήταν οι βουτιές γιατί δεν ηθελα να έχω κανενα απρόοπτο με τον θηλασμό. το ίδιο ακολούθησα και με τα υπόλοιπα παιδιά Όταν όμως άρχισαν τα σχολεία θέλοντας και μη το παιδί μπαίνει σε πρόγραμμα γιατί έχει υποχρεώσεις Πρέπει στις 8 και κάτι να είναι στο σχολείο που σημαίνει πρέπει πιο πριν να έχει ξυπνήσει να φαει πρωινό να αλλάξει κλπκλπ. Λοιπόν κοίτα να απολαύσεις την εευθερία σου τώρα γιατί το πρόγραμμα θα έρθει εκ των πραγμάτων και μη σκέφτεσαι τίποτα γλυκειά μου. ΥΓ Φαντάσου μας όταν πήγαμε διακοπές στη Θασο και είχα τα μικρότερα Διδυμάκια μου και τα 3 μεγαλύτερα χαχαχα αγοράσαμε μπαγαζιερα για να χωράμε όλοι Ήμασταν απίστευτοι αλλά δεν τα βάζουμε κάτω. Ολίβια θα ήθελα να σου θιξω ένα θέμα που δεν είναι πολύ γνωστό. Ο μικρότερος γιος μου ο Άγγελος (ένας από τα δίδυμα) πάσχει από απομυελήνωση. Είναι μια ασθένεια εκφυλισμού του εγκεφάλου. Υπάρχουν πάρα πολλές μορφες (μια πό αυτές ειναι και η σκλήρυνση κατά πλάκας) Καλό θα ήταν να γνωρίσουν οι μητέρες τι είναι γιατί πολλές το ανακαλύπτουν όταν είναι αργά και δεν μπορούν να βοηθήσουν οσο θα ήθελαν τα παιδιά τυς. Ότι χρειαστείς είμαι στη διάθεσή σου.