4 χρόνια κατάθλιψη..!

4 χρόνια κατάθλιψη..!

μαμά Αρετή

Γεια σας, θέλω πολύ  να σας πω την δική μου ιστορία.

Ιούλιος 2001, μαθαίνω ότι είμαι έγκυος. Υπέροχη στιγμή, τέλεια εγκυμοσύνη και 16 Μαρτίου του 2002 έρχεται με καισαρική το κοριτσάκι μας. Να σας πω ότι ο γιατρός μου ήταν κατά της καισαρικής, όμως εγώ (τρομερά φοβητσιάρα) όταν μπήκα στον 8ο μηνα ανένδοτη. Μόνο με καισαρική και ολική παρακαλώ. Αποδείχτηκε τελικά σωστή η φοβία μου γιατί  ο λώρος ήταν τελαμώνειος,  δλδ όπως η κορδέλα του τροχονόμου, τυλιγμένη στο λαιμό και στο 1 της ποδαράκι.

Λίγους μήνες μετά  ξαναμένω έγκυος.  Το 1ο πράγμα που σκεφτήκαμε ήταν: Πότε ήμασταν 2, πότε γίναμε τρείς και τελικά να που γινόμαστε τέσσερις. Αρκετά καλή εγκυμοσύνη, τελευταία μέρα του 8ου μηνα, 13 Μάιου του 2003 γεννιέται και ο γιος μας. Και εδώ ξεκινάνε τα παρατράγουδα.

Λοιπόν όλα πήγαιναν νομίζω καλά, μόνο που μέρα με την μέρα, μήνα με τον μήνα άρχισα να έχω κάτι νευρααααααα μα κάτι νευρααααααα, κάτι πονοκεφάλους  και κάτι υπνηλίες ατέλειωτες . Έτσι κύλησαν 3 με 4 χρόνια. Ο μόνος λόγος που σηκωνόμουν από το κρεβάτι ήταν για να πάω στη δουλειά. Όσο για τα παιδιά… αφήστε τα. Ντρέπομαι που το λέω αλλάααααααα… (τστστστστς τι ντροπή)… ο σύζυγος τις ώρες που δεν δούλευε και η μητέρα μου. Τα είχα εγκαταλείψει όλα. Προσπαθούσε ο γλυκός μου να μου μιλήσει, να με πάει σε 1 γιατρό. Εγώ αρνητική.

Μην παραλείψω να σας πω ότι όλα αυτά δεν έγιναν από την μια μέρα στην άλλη. Ξεκίνησαν σιγά σιγά ώσπου συσσωρεύτηκαν και έγινε όλο αυτό (υπνηλίες, πονοκέφαλοι και νεύρα).  Μια μέρα λοιπόν παίρνω των ομματιών μου και πάω σε 1 παθολόγο και σε 2ο παθολόγο και 3ο παθολόγο. Όπου έκανα εξετάσεις και δεν μου έβρισκαν τίποτα. Πάω κλαίγοντας πια και σε μια 4η παθολόγο να της εξηγήσω τι μου συμβαίνει και εκείνη με στέλνει σε ψυχολόγο. Το ήξερα όμως ότι εκεί δεν θα μπορέσω να θεραπευτώ. Γιατί δεν είχα κανένα πρόβλημα, ούτε με το γάμο μου ούτε με τα παιδιά μου. Δεν είχα κάτι να του πω.

Μου έλεγε ο ψυχολόγος: σε βοηθάει ο σύζυγος;;;

Τι να του πεις τώρα. Εννοείται χριστιανέ μου και με ανέχεται και σ’ αυτήν την  κατάσταση.

Μου λέει εγώ δεν μπορώ να σε αναλάβω, χρειάζεσαι ψυχίατρο-νευρολόγο.

Με στέλνει. Του είχε πει το ιστορικό μου. Μου λέει αυτός «Δεν είναι τίποτε, μια καταθλιψούλα είναι, θα το ξεπεράσουμε«

Και μου δίνει κάτι φάρμακα (αχ, πόσο χαίρομαι που δεν τα θυμάμαι πια), αλλά να τα παίρνω μετά την οδήγηση. Η δουλειά μου είναι 40 χλμ μακριά από το σπίτι και να φανταστείτε 3 χρόνια, κορίτσια, στον γυρισμό κοιμόμουν σε κανένα παρκιν 20 με 30 λεπτά και μετά έπαιρνα τον δρόμο του γυρισμού.  Όταν λοιπόν φτάνω στη δουλειά παίρνω το 1ο χάπι. Ωχ Ωχ, τι είναι αυτό, γιατί το κεφάλι σου το βλέπω 3 φορές; Έπαθα σοκ. Παίρνω το γιατρό τηλέφωνο και του λέω ότι τα χάπια με ζαλίζουν και η απάντηση που πηρα: Αμάν πια πως κάνεις έτσι; Θα τα συνηθίσεις. Παρθένος οργανισμός είσαι.

Αυτό ήταν. Τα πέταξα.

Καλέ σας συστήθηκα; Δεν σας συστήθηκα. Σας γραφώ την ιστορία μου από την Κέρκυρα. Και εδώ, έτσι για να ξέρετε έχουμε 2 ψυχιατρεία. Πάω το απόγευμα σπίτι μου και λέω στον άντρα μου, πάει αυτό ήταν. Δεν θα με στείλει έμενα γιατρός στο ψυχιατρείο, θα πάω μόνη μου. Κι έκλαιγα κι έκλαιγα κι έκλαιγα. Νόμιζα ότι δεν θα γίνω καλά ποτέ. Για τους πονοκεφάλους ξέχασα να σας πω. Έκανα και εγκεφαλογράφημα και δεν βρήκαν τίποτε.

Που λέτε αγαπημένοι μου, αποφασίζω να πάω να προσευχηθώ στον πολιούχο του νησιού μας. Πολύς πόνος, χωρίς λόγια να ειπωθεί. Ένιωσα μια ανακούφιση. Μετά από καμιά εβδομάδα μου μιλάει μια φίλη ότι έχει πρόβλημα με το θυρεοειδή της και αντί να χαλάσει κάθε μήνα χρήματα σε γιατρούς για εξετάσεις, πάει  1 φορά το χρόνο σε έναν γιατρό στην Αθήνα που ασχολείται με την ΟΛΙΣΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ και είναι πολύ καλά. Πήρα το τηλ του και του εξήγησα τι μου συμβαίνει. Ξέχασα να σας πως ότι είχα και τάσεις αυτοκτονίας.

Τον καλώ Ιούλιο και το ραντεβού μου ήταν τέλος Μαρτίου, του λέω θα έχω φύγει από την ζωή μέχρι τότε. Όμως μου είπε ότι τότε ήταν το πιο κοντινό του ραντεβού. Επίσης να σας πω οτι η 1η επίσκεψη σε αυτόν τον γιατρό στοίχιζε 400 ευρώ και μια φορά το χρόνο 100ευρω. Έπαθα σοκ. Μου λέει ο άντρας μου θα σε πάω, που ξέρεις; Και αν όλα φτιαχτούν;

Συγνώμη κλαίω τώρα που τα θυμάμαι. Άγιε μου Σπυρίδωνα σ’ αγαπώ αλλά και σε ευχαριστώ.

Έφτασε η ώρα του ραντεβού. Μπήκα 09:00 το πρωί και βγήκα της 16:15 το απόγευμα.

Α ξέχασα να σας πω έπρεπε να έχω μαζί μου τελευταίες αιματολογικές εξετάσεις και να γνώριζα και την ομάδα αίματος μου.

Όταν λοιπόν πήγα, επί 2 ώρες. Μίλαγα Μίλαγα μιλαγα και αυτός άκουγε άκουγε (αχ  τι ωραία που είναι να μιλάς χωρίς να σε διακόπτουν). Σηκώνεται, μου παίρνει αίμα από το δάχτυλο μου και αρχίζει να μου κάνει αναλύσεις. Επίσης με ρωταγε διάφορα για το πώς νιώθω. Να μην σας τα πολυλογώ, είχα επι 4 χρόνια καταθλιψαρα του κερατά, καθόλου σίδηρο, όπου οι αιματολογικές δεν το έδειξαν ποτέ, καιαιαιαιαια  προσοχή κορίτσια: ΕΙΧΑ ΠΟΛΛΕΣ ΤΡΟΦΙΚΕΣ ΑΛΛΕΡΓΙΕΣ. Ναι, καλά ακούσατε.

Με ενοχλούσαν πολλά ειδή φαγητών. Π.χ έχω αλλεργία στο σκληρό το αλεύρι, όχι όμως στο μαλακό. Δεν μπορώ να φάω μακαρόνια, δεν μπορώ να φάω ακτινίδιο, μήλο, αχλάδι κρεμμύδι κ.λ.π. Έχω σε 16 τροφές αλλεργία. Να λοιπόν οι πονοκέφαλοι.

Μου έδωσε μια θεραπεία με φυτικά όχι ομοιοπαθητικά (και επειδή έμπαινα στο internet για φτηνές αγορές, έβλεπα και τα συστατικά τους). Ήταν μαγνήσιο σίδηρο ασβέστιο μουρουνέλαιο νυχτολούλουδα κλπ. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι θα γίνω καλά, εγώ που έβλεπα κρεβάτι ή καρέκλα και σε 1 δευτερόλεπτο ονειρευόμουν. Εγώ που κατέβαζα τα παυσίπονα σαν καραμέλες, και που από τον πολύ πονοκέφαλο ήθελα σκοτάδι και ησυχιααααααα.

Από την 1η εβδομάδα ήταν όλα θετικά η αλλαγή ήταν μέρα με την μέρα θεαματική. Πήγα στον 1 χρόνο ξανά να με δει και να του πω πόσο τον ευχαριστώ, αλλά είδα μια άλλη συμπεριφορά. Δηλ. να συνεχίσω την αγωγή και θα πάω ακόμα καλύτερα, να πηγαίνω στο 6μηνο να με βλέπει. Όμως νιώθω ότι δεν τον έχω ανάγκη. Έχουν περάσει 3 χρόνια.

Επίσης μαζί του έμαθα για το τι πρέπει να τρώμε βάσει της ομάδας αίματος μας, έμαθα πόσο κακό κάνω στα παιδιά μου που επιμένω να πίνουν γάλα (γιατί και μείς ζώα θηλαστικά είμαστε) πόσο καιρό θηλάζουν οι αγελάδες π.χ. Δεν δυσκολεύτηκα καθόλου να τους το κόψω, χάρηκαν πολύ τα πιτσιρίκια. Έχω μάθει ότι τα αγελαδινά προϊόντα προκαλούν αλλεργίες και έτσι στο σπίτι μπαίνει κατσικίσιο ή πρόβειο γάλα, γιαουρτι,τυρι του τοστ, φέτα. 

ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΖΩ

Δεν θέλω να θυμάμαι, βλέπω τις φωτο με τα μωρά μου και εγώ είμαι με φόρμες, αχτένιστη άπλυτη (ζωντανή νεκρή). 

Συγνώμη αν σας κούρασα.

Σας ευχαριστώ

—

Έχεις μια ιστορία να μας πεις;

Ανυπομονούμε να τη διαβάσουμε!

Την περιμένουμε στο eimaimama@gmail.com