Μη φοβάσαι, μίλα!
Σήμερα ανακάλυψα τυχαία στο YouTube μία ταινιούλα του 132ου Δημοτικού Σχολείου Αθήνας.
Η ταινία είναι αποτέλεσμα τρίμηνων εργαστηρίων με τα παιδιά και εκφράζει τους φόβους και τις αγωνίες των μαθητών της 6ης τάξης, που συνδέονται με το άγχος της μετάβασης από το δημοτικό στο γυμνάσιο αλλά και το άγχος της οικονομικής κρίσης και των κοινωνικών και οικογενειακών προβλημάτων που τα ίδια βιώνουν. Παράλληλα, στην ταινία τα παιδιά εκφράζουν και τρόπους αντιμετώπισης των φόβων και των δυσκολιών τους.
Πήγα πίσω 16 χρόνια, προσπαθώντας να θυμηθώ τι φόβους είχα εγώ ως 12χρονο παιδί και ειλικρινά νιώθω ότι ήμουν στην… κοσμάρα μου. Παρά το νεαρό της ηλικίας τους, τα παιδιά αυτά μου φάνηκαν τόσο συνειδητοποιημένα και ταυτόχρονα τόσο αγχωμένα από το σύγχρονο τρόπο ζωής που δεν σας κρύβω ότι αισθάνθηκα ένα αγκάθι στην καρδιά μου.
Πώς μπορούμε άραγε ως γονείς να στηρίξουμε τα όνειρά των παιδιών μας παρά τις αντίξοες συνθήκες και ταυτόχρονα να καταφέρουμε να απαλύνουμε τους φόβους τους που έχουν τόσο μα τόσο λογικό υπόβαθρο;
εγω προσςπικα σκςφτομουν αν θα βγω αυριο να παιξω με τους φιλους μου!!!αν θα φαω παγωτο αν αν αν...της ηλικιας μου θεματα!!!!τσιγαρο????ουτε καν μας ειχε περασει απ το μυαλο...ναρκωτικα????αγνωστη λεξη!!!!καθε θεμα εχει την ηλικια του!!!εγω προσωπικα τους γιους μου δεν προκειται να τους βαρυνω με θεματα οικονομικης κρισης η γενια των 300 ευρω και παει λεγοντας!!!τα παιδικα χρονια δεν γυριζουν πισω...καθε ηλικια εχει τα προβληματα της!!!και η ηλικια των 12 και 13 χρονων δεν ειναι για τετοια!!!γνωμη μου!!!
Είναι το κλάμα, που πρέπει να ρίχνουμε καθημερινά.... αλλά και η γενιά, που θα μας "καθαρίσει" από τη βρωμιά!!! Τόπο στα νιάτα!!!
Ο γιος μου χθες το μεσημέρι έβλεπε με τον μπαμπά του ειδήσεις και σε ένα ρεπορτάζ είχε μια κοπελιά όπου δούλευε part - time με 300 Eυρώ. Γύρισε και ρώτησε το μπαμπά του ,γεμάτος σοβαρότητα :"μπαμπά ,θα είμαι κι εγώ η γενιά των 300 Ευρώ ? " 6,5 χρονών και έχει απορίες τέτοιου είδους .Δεν ξέρω αν πραγματικά καταλάβαινε την ερώτηση που έκανε ,όμως θεωρώ πως αυτή είναι η κατάντια της κοινωνίας της χώρας μας .Ένα παιδί Πρώτης Δημοτικού να κάνει τέτοιες ερωτήσεις .Είμαι σίγουρη πως οι μόνες ερωτήσεις που έκανα εγώ πριν 30 χρόνια που ήμουν στην ηλικία του θα ήταν του στυλ :"Να πάω να παίξω στην πλατεία ?"
Δεν νομίζω ότι στην έκτη δημοτικού, σκεφτόμουν πως θα καταφέρω να περάσω στο πανεπιστήμιο!!!! Αν είναι δυνατόν. Ποια παιδική ηλικία ζουν αυτά τα παιδιά αν φοβούνται από τα 12 για το μέλλον τους; Και πόσο τραγικό είναι για ένα παιδί να "μην φοβάται" όταν "ο πατέρας μου έχει δουλειά"... Εγώ σε αυτή την ηλικία δεν με απασχολούσε καν εάν ο πατέρας μου είχε ή όχι δουλειά. Ποτέ δεν γινόταν μπροστά μου συζήτηση για παρόμοια ζητήματα. Με τι σκέψεις και συναισθήματα βαρύνουμε τα παιδιά μας, σε πολύ τρυφερές ηλικίες; Δεν ξέρω αν αυτή η καταστάση βοηθάει τα παιδιά να ωριμάσουν. Δεν το πιστεύω. Νομίζω ότι αγχώνει και στρεσάρει τα παιδιά. Εμείς προσπαθούμε να τα κρατήσουμε, όσο μπορούμε, εκτός... Ελπίζω να φτιάξουμε ένα μέλλον που να τους αξίζει...
Ολγα, σεβαστη η αποψη σου, αλλα επιτρεψε μου να διαφωνησω. Πιστευω πως τα παιδια πρεπει να ξερουν την αληθεια για οσα συμβαινουν γυρω τους. Εχεις απολυτο δικιο οταν λες πως κατι τετοιο τα στρεσαρει..ομως οπως ακουσες και τα ιδια τα παιδια, δεν φοβουνται οταν εχουν παρεα, μιλουν τους εμπιστευονται και τους συμπαραστεκονται! Νομιζω πως σε αυτο πρεπει να εστιασουμε την προσοχη μας, εμεις οι γονεις πανω απο ολα! Να λεμε την αληθεια στα παιδια μας, να τα προετοιμαζουμε, να τα εμπιστευομαστε για να μας εμπιστευονται και να ειμαστε κοντα τους οσο περισσοτερο γινεται! Και θα συμφωνησω απολυτα με αυτο που λες "Ελπιζω να φτιαξουμε ενα μελλον που να τους αξιζει". Φιλικα παντα...
συμφωνω απολυτα μαζι σου ολγα!!!!!ουτε εμενα με βαρυναν με τετοια θεματα!!!καθε θεμα ερχοταν αναλογα την ηλικια μου το ιδιο θα ακολουθησω και στα παιδια μου!!