H Eιρήνη και η γιαγιά-Ρένα!
Όταν ζητησα από την Ολίβια να δώσουμε στην κόρη μας το όνομα της γιαγιάς μου της Αθηνάς, ακουγόντουσαν σαν ηχώ μέσα μου οι διηγήσεις του πατέρα μου για το πόσο τον είχε βοηθήσει η μάνα του… μια γυναίκα φτωχή, χήρα… που ’χε μεγαλώσει ένα τσούρμο παιδιά.
Σας έχω ξαναγράψει πόσο ευγνωμοσύνη και ανακούφιση μου ’δωσε η σύμφωνη γνώμη της Ολιβ, να ονομάσουμε την κορούλας μας Αθηνά. Εχω γράψει ήδη ένα με αυτό το θέμα. Εδώ !
Όταν μάθαμε ότι έρχεται το δεύτερο παιδάκι και (μάλλον) θα ’ναι κοριτσάκι, πήγαμε στο step No.2
Bικτώρια (την ιδέα μας την είχε βάλει εν αγνοία του ο ο γυναικολόγος μας)… Βικτώρια-Αναστασία (όνομα της πολυαγαπημένης μας γιαγιάς της Ολιβ)
Πάλι η μαμά της η Ρένα δεν είχε κανένα πρόβλημα. Εχει ήδη μια εγγονή που φέρνει το ονομά της.
Όλα τέλεια…
Τις προάλλες καθόμασταν στον Πολύγυρο μαζί με φίλους και συζητούσαμε χαλαρά το θέμα του ονόματος… Από δω η Βικτώρια… από εκεί η Βικτώρια… μέχρι που κάποια στιγμή έκανε κλικ το μυαλό μου. Δεν είπα σε κανέναν τίποτα… (πλήν της Ολιβιας που το ψιλο-κουβεντιάσαμε στ’ αυτοκίνητο)
Η μαμά Ρένα… η πεθερά μου δλδ… είναι ένας υπάροχος άνθρωπος. Τη θαυμάζω για πολλά πράγματα… αλλά βασικά την αγαπώ γιατί στάθηκε σε μένα και την οικογένεια μου…. στα δύσκολά μας. Ο, τι και να συνέβαινε η Ρένα ήταν βράχος… Και σεις οι αναγνώστριες οικογένεια έχετε και ξέρετε τί εννοώ.
Η Ρένα έχει την καλύτερη καρδιά του κόσμου… μπορεί να μοιάζει καμμιά φορά θυμωμένη, αλλά το κάνει από κεκτημένη ταχύτητα. Οπου δεί πόνο, δυστυχία, δυσκολία… η παρουσία της είναι εκεί… και όχι μόνο για την οικογένεια της… αλλά και για ανθρώπους που δεν γνωρίζει προσωπικά.
Ναι, είχα πάρει το ΟΚ της… δεν την πέιραζε να μην δώσουμε το όνομα της στην δεύτερη εγγόνα της… Όμως μερικές φορές στη ζωή οι λέξεις δεν λένε πάντα το 100% της αλήθειας.
Βικτώρια; Τι είναι το Βικτώρια; ψιθύρισε η εσωτερική φωνή μου…
–Θα αρέσει στη μαμά σου, αν την πούμε την μικρή Ειρήνη; ρώτησα αιφνδιαστικά την Ολιβ στο αυτοκίνητο…
–Μμμμ μάλλον… αλλά αφού είπαμε… Βικτώρια…
Δεν ξαναμίλησα, αλλά το ’χα πάρει απόφαση. Γνωρίζοντας και την Ολιβια ήξερα ότι είχα πάρει το ΟΚ της… είχαμε συμφωνήσει με δυο κουβέντες.
Παρκάραμε το αυτοκίνητο και μπήκαμε στο πατρικό της Ολιβ στον Πολύγυρο. Η γιαγιά Ρένα έβλεπε κάποιο από τα αγαπημένα της αστυνομικά έργα… Η Ολιβ πήγε στο δωμάτιο της Αθηνάς, που μόλις είχε κοιμηθεί… Η πεθερά μου φορώντας την αγαπημένη της γαλάζια ρόμπα… ξέροντας ότι ημουν αδιάθετος με ρώτησε:
–Να σου φτιάξω ένα τσαγάκι;
–Αν δεν βαριέσαι…
Την ώρα που έβραζε το νερό στο μπρίκι την πλησίασα και της είπα συνωμοτικά:
–Θα σου πω κάτι, αλλά θέλω να μου πεις την πρώτη αλήθεια που σου ΄ρχεται.
Γνωρίζοντας με, κράτησε μικρά καλάθια…
–Τι είναι; είπε αμυντικά.
– Θα ’θελες την μιικρή να την λέμε Ειρήνη;
-(ατάκα) Αυτό που με νοιάζει είναι να την λέτε και Αναστασία (η γιαγιά είναι μαμά της).
–Αυτό είναι αποφασισμένο. Άλλο σε ρώτησα… θα ’θελες να την λέμε Ειρήνη-Αναστασία;
Μου φάνηκε ότι τα μάτια της γυιάλισαν μεσα στο μισοσκόταδο της κουζίνας…
–Αμέ!
Την φίλησα, πήρα το τσαγάκι μου και ανέβηκα στο δωμάτιό μας…
Η ζωή είναι πολύ μικρή για να της χαλάμε τα χατήρια…
Πιστέψτε με!
Μάνος
Ζηλεύω πολύ τα ζευγάρια που με όμορφο τρόπο αποφάσισαν το ονοματάκι του παιδιού τους. Εμεί..Χάλια Μαύρα!! Ηταν η μονη περίπτωση στην κοινή ζωή με τον αντρα μου που είμασταν τόσο αντίθετοι!! Φυσικά ήθελε το όνομα του πατέρα του για τον μικρό μας. Το θεωρούσα λογικό. Αλλά η απόλυτη συμπεριφορά του αλλά και των υπολοίπων ήταν απαράδεκτη. Απο τον 4ο μήνα κύησης που φάνηκε το φύλο του παιδιού ΟΟΟΛΛΛΟΟΙΙΙ είπαν "να μας ζήσει ο Δ."! Οσο και να ήθελα να το συζητήσουμε όλοι με "βγάζανε" κακιά και οτι δημιουργώ προβλήματα...!!!... Πρότεινα 2 ονόματα...τίποτα! Τελικά υποχώρησα..σκέφτηκα να κάνω το χατήρι στον άνδρα μου και μόνο ( ο οποίος εκ των υστέρων βέβαια, κατάλαβε πόσο γάιδαρος ήταν..)Τόσο όμως που πικράθηκα απο τις συμπεριφορές όλων που ακόμη και τώρα ΔΕΝ αποκαλώ το παιδί μου με το όνομα του, αλλά με τα γνωστά γλυκόλογα! ΔΕΝ μου "βγαίνει"!!! Heeelp!!!!!!! ΥΓ. για να μην παρεξηγηθώ...είχα τα κότσια να τον ονοματήσω όπως ήθελα εγώ. Απλα ήξερα πως ήταν κάτι που το ήθελε ο αντρας μου πολύ και πως δεν εξυπηρετούσε απλα τις επιθυμίες του πατερα του, γι αυτό και εν τέλει υποχώρησα.
εμενα δυστυχώς μας εκβίασαν οτι θα αυτοκτονήσουν αν δεν βάλουμε το ονομα της κατι τέτοια....κανισαν τελικα με τον κουμπάρο μας δεν ξέρω πως και εκαναν αυτο που ήθελαν.....αυτός που ξέρω εγω ειναι οτι για τα παιδια μας κάνουμε εμεις κουμάντο κ δεν πρεπει να δίνουμε λογαριασμο σε κανέναν το τι θα κάνουμε! αν δεν μπει δηλ το ονομα δεν αγαπάνε το εγγόνι;!
παραλληλοι βιοι!!!
Όταν εκείνο το βράδυ κάνοντας το τσάι ο Μάνος μου ψιθύρισε “ πως θα σου φαινόταν αν βαφτίζαμε το μωράκι Ειρήνη” είναι αλήθεια ότι ξαφνιάστηκα γιατί ήξερα την απόφασή τους για το όνομα και μάλιστα δεν είχα τη παραμικρή αντίρρηση. Αυθόρμητα του είπα ότι αυτό που με νοιάζει είναι να της δώσουμε και το όνομα της μητέρας μου Αναστασία, γιατί, επειδή είμαι μοναχοπαίδι και απέκτησα γιό και κόρη, δεν είχε τη χαρά να το ακούσει. Σε δεύτερη σκέψη όταν συνειδητοποίησα αυτό που άκουσα, η χαρά μου ήταν τεράστια, γιατί ο Μάνος και η Ολίβια μου έκαναν τη τιμή να δώσουν στο παιδάκι τους και εγγονάκι μου το όνομά μου. Μάνο Ολίβια σας ευχαριστώ πολύ και περιμένουμε με αγωνία εγώ και ο παππούς τη νέα μας εγγονούλα για να της δώσουμε τόση αγάπη όση δίνουμε στην αγαπούλα μας,τη λατρεία μας την Αθηνούλα!
ti glukia kinhsh ek merous sou mano!!!me to kalo loipon na krathsete sta xeria sas thn mikri eirhnh-anastasia!!
Προσωπικά έχω τη φίλη μου μοναχοπαίδι,η οποία θέλει να βάλει στο πρώτο τους παιδι το όνομα ενός από τους γονείς της, κ ο άντρας της επιμένει να βάλουν το όνομα της μητέρας του, το οποίο έχει βγει ήδη 2 φορές. Αναρρωτιέμαι ποια η ευχαρίστηση να ακούει ένας παππούς/γιαγιά το όνομά του 2η κ 3η φορά ενώ ξέρει ότι οι συμπέθεροι μπορεί να μην το ακούσουν καθόλου.
MΠΡΑΒΟ ΣΤΟ ΜΠΑΜΠΑ ΜΑΝΟ!! ΘΑ ΗΘΕΛΑ NA ΡΩΤΗΣΩ ΚΑΤΙ. ΘΑ ΤΗΝ ΦΩΝΑΖΕΤΕ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΔΥΟ ΟΝΟΜΑΤΑ Η ΜΟΝΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΑ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ;
Αν και θεωρώ υπερβολή όταν ένας παππούς που έχει ήδη ακούσει το όνομα του να το ακούει για δεύτερη ή και τρίτη φορά, σου αξίζει ένα μπράβο που πρότείνες στήν Ολίβια να βάλετε το όνομα της μητέρας της.
ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΣΑΝ ΕΣΕΝΑ !!!!!! ΚΙ ΟΤΑΝ ΛΕΩ "ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ" ΤΟ ΕΝΝΟΩ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ ... ΔΕΝ ΘΑ ΠΩ ΑΛΛΑ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΓΕΡΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΜΑΡΩΝΕΤΑΙ ΤΟ(ΤΑ) ΠΑΙΔΙ(Α) ΣΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΛΙΒΙΑ ...ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟΣΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ!!!!!
Κάποια πράγματα δεν πρέπει να αλλάξουν ποτέ....
Φαντάζομαι τα ματάκια της να λάμπουν και αργότερα μόνη της να χαμογελάει και να φαντάζεται το μικρούλι κοριτσάκι!!! Με το καλό εύχομαι!!!!! Χίλια γλυκά φιλιά σε όλους σας!!!!!!!!
Συγκινήθηκα..πραγματικά!!...Σε νιώθω ΑΠΟΛΥΤΑ!!!.. Καλώς να ορίσει η Ειρήνη Αναστασία λοιπόν!!
αυτη την ατακα την κραταω πριν κοιμηθω αποψε ρε σεις!! η ζωη ειναι πολυ μικρη για να της χαλαμε χατιρια! keep walking!! πο ποοοοοο και πως θα κοιμηθω τωρα που ανεβασα διαθεσηηηηηηηηηηηη! :) :) :) :) :) :)
Πολλες φορες οι γιαγιάδες και οι παππουδες οσο και να λένε πως θελουν να ακουσουν το ονομα τους ,καταβαθος εχουν αλλη γνωμη!!Καμαρωνουν καθε φορα που το ακούνε και κακα τα ψεματα ειναι και μια ικανοποιηση πως"" ναι καποιος αναγνωριζει αυτα που προσφέρω σαν γιαγιά ή σαν παππους και δινει το ονομα μου στο εγγονι μου!!!"" Μπραβο για την αποφαση που πηρατε και φανταζομαι τη χαρα της γιαγιας Ρένας!!!Με το καλο το μωρακι σας.....
ηθελα να γραψω οτι οσο και να λενε πως ΔΕΝ θελουν να ακουσουν το ονομα τους!
Τι γλυκιά σκέψη από μέρους σας!!! Σαν να είσαι στο μέρος του μυαλού της που θέλει να ξανακούσει το όνομά της παρόλο που το άκουσε ήδη μία φορά! Ένα ξέρω τελικά! Ότι και αν αποφασίσουμε δύσκολα φεύγουμε από την πεπατημένη... Ας έρθει με το καλό το μωρουλίνι....