Η μαγική κρυψώνα

Η μαγική κρυψώνα

της Δέσποινας Μαυρογένη

Αυτό το σημείωμα δεν έχει να κάνει με κατοικίδια. Μου έδωσε ασίστ για τον συνειρμό η Πολυ Χατζημανωλακη με μια φωτογραφία στο Facebook απο την πρώτη ταινία της τριλογίας Narnia.

Ένα κοριτσάκι ανοίγει την πόρτα μιας ντουλάπας. Φως ξεχύνεται απο τη χαραμάδα.

Τι υπαρχει άραγε μέσα στην μαγική ντουλάπα; Τι κρύβουν οι καθρέφτες; Είναι ανάγκη όλων των παιδιών να φτιάξουν τις δικιές τους κρυψώνες; Να απομονωθούν και να παίξουν με την φαντασία τους;

Θυμήθηκα λοιπον τα δικά μου παιδικά χρονια και τις «μαγικές» μου κρυψώνες. Τα βασίλεια μου. Ένα απο αυτά ήταν η μεγάλη ξύλινη ντουλάπα της γιαγιάς, που βρισκόταν στο δικό μου δωμάτιο. Ειχε ενα διπλό φύλλο για κρεμάστρες με οβαλ καθρέφτη στο εσωτερικό και ένα μονό φύλλο με ράφια και συρτάρια. Τη μισή μου παιδική ηλικία την πέρασα η σκαρφαλωμένη πάνω στην ντουλάπα -έκανα τα ράφια και τα συρτάρια σκαλοπάτια- ή μέσα στο διπλό φύλλο να πλάθω ιστορίες και να κρυβομαι απο απίθανους εχθρούς. Ανακάλυπτα επίσης τα ρούχα της μαμάς μου, την υφή των υφασματων ,το άρωμα της, τα ψηλοτάκουνα, δηλαδή όλα όσα θα της «εκλεβα» πολύ σύντομα.

Οι γονείς μου ανησύχησαν στην αρχή. Μετά δεν ξέρω γιατί κι αν συμβουλεύτηκαν κάποιον ειδικό, αλλά με άφησαν στην ησυχία μου. Γεγονός που ακόμα και σήμερα εκτιμώ αφάνταστα.

Θα πρέπει να προβληματίστηκαν πιο σοβαρά όταν πέρασα στην περιόδο «σκηνές». Τέσσερεις καρέκλες της τραπεζαρίας και μισή ντουζίνα σεντόνια, καλύμματα, κουβέρτες και η μαγική μου κρυψώνα ήταν έτοιμη. Εκει έπαιζα, εκει ετρωγα, εκει δεχομουνα τα γειτονοπουλα για να παίξουμε. Δυστυχώς δεν με άφηναν και να κοιμηθώ εκεί, αλλά δεν με πείραζε γιατί μόλις έκλειναν την πόρτα, εμπαινα σε μια άλλη αγαπημένη κρυψώνα: κάτω απο το κρεβάτι μου!

Στο επόμενο στάδιο, ερωτεύτηκα το είδωλο μου στον καθρέφτη. Περνουσα ώρες αλλάζοντας ρούχα -όχι δικα μου,βέβαια, της μανούλας μου- παπούτσια -επίσης της μανούλας μου- και δαντελωτά σεμεδάκια, που τα φορουσα για πέπλο (ήταν η φάση που είχα κολλήσει στο θέμα πέπλο).

Άλλο μαγικο βασίλειο… ιδίως όταν έγερνα το ένα φύλλο του καθρέφτη και έβλεπα να δημιουργείται ένας ατελειωτος κρυσταλλινος διάδρομος απο ´δώ μέχρι το άπειρο!

Να μην σας πω για το πατάρι/αποθήκη με τα χιλιάδες παλιά αντικείμενα/θησαυρούς! Ήταν στην φάση «η σπηλιά της πειρατίνας«! Και βέβαια η πειρατινα ήμουν moi και τα δυστυχα γειτονακια μου οι ναύτες που διεταζα… τι πέρασαν κι αυτα τα παιδια! Μανωλακη κι Ασημίνα να είστε καλά…

Θα μου πείτε, τι σας τα γράφω όλα αυτά; 

Είμαι πολυ περίεργη να μάθω απο εσάς τις σημερινες μαμάδες, αν τα πιτσιρίκια σας περνάνε την ηλικία της μαγικης κρυψώνας. Ποια είναι η αγαπημένη τους; Ποιά ηταν η δικιά σας; Πάμε στοίχημα ότι οι ντουλάπες θα πάρουν την πρωτη θέση; Μήπως αυτή η παιδική ανάγκη να παίξουμε έναν ρόλο είναι ο… παππούς των RolePlayingGames του σήμερα; (λες να κόλλησα στο WoW; Λόγω παλιμπαιδισμού;)

—

Απολαύστε περισσότερα κείμενα της Δέσποινας Μαυρογένη στο faliriotissa-tailsofathens.blogspot.com