«Σήμερα ζω!» Γιατί, χθες τι έκανα;
«Σήμερα ζω!» Γιατί, χθες τι έκανα;
μαμά Μαρία
Η δική μου ιστορία τοκετού δεν έχει ενδιαφέρον, παρά μόνο όσο ενδιαφέρον μπορεί να έχει μια ιστορία δημιουργίας μιας νέας ζωής. Το Απόλυτο ενδιαφέρον δηλαδή…
Είμαι η μαμά Μαρία, 28 ετών και με μια μικρούλα 6 μηνών σχεδόν. Δεν θα γράψω την ιστορία τοκετού μου μιας και ήταν μια συνηθισμένη καισαρική – όχι προγραμματισμένη, μα αναγκαία λόγω κεχρωσμένου αμνιακού υγρού, αλλά πάντως συνηθισμένη.
Διαβάζοντας εδώ και αρκετούς μήνες αυτά τα υπέροχα κείμενα από όλες τις μαμάδες, κάπου κάπου πέφτει το μάτι μου σε εκφράσεις τύπου “Σήμερα που έχω το μωρό μου ζω» ή «Νιώθω τον απόλυτο έρωτα» και αναρωτιέμαι… Λοιπόν… σήμερα ζω; Γιατί πριν από τη μικρή μου τι έκανα; Δε ζούσα; Δεν υπήρχα; Δεν είχε νόημα η ζωή μου;
Δε θα διαφωνήσω σε καμία περίπτωση ότι ο ερχομός μιας μικρής ψυχούλας σου αλλάζει και σου γεμίζει τη ζωή! Νιώθεις όμορφα, νιώθεις ευτυχισμένα, νιώθεις μοναδικά! Αυτό όμως δεν αναιρεί την προηγούμενη ζωή σου. Εγώ και πριν ζούσα και πριν ένιωθα μοναδικά συναισθήματα – άλλου είδους, αλλά δυνατά για τις δεδομένες φάσεις της μικρής μου ζωής.
Ζούσα λοιπόν από τότε που ήμουν στην αγκαλιά της μαμάς μου, όταν έκανα τα πρώτα μου βήματα, όταν έπεσα από την τσουλήθρα και έσπασα τα δόντια μου, όταν πήγα στο σχολείο, όταν έκανα τον πρώτο μου δεσμό, όταν βίωσα το θάνατο του πατέρα μου, όταν πήρα το πτυχίο μου, όταν παντρεύτηκα έναν εξαιρετικό σύζυγο και τώρα που έχω στα χέρια μου το μικρό γλυκάκι μου. Ζούσα τότε, ζω και τώρα.
Δεν καταλαβαίνω γιατί να θεωρώ ότι η ζωή μου άρχισε πριν 6 μήνες. Η ζωή μου απλά συνεχίζεται και εξελίσσεται. Η ζωή σε κάθε φάση της είναι απλώς υπέροχη, με τα στραβά και τα απρόσμενα της, με τα όμορφα και τα διαφορετικά.
Με εξαιρετικό σεβασμό προς όλες τις μαμάδες και πολλή πολλή αγάπη για την ίδια τη ζωή.
Άλλωστε κι εμείς όλοι είμαστε ένα μικρό θαύμα της. Σαν αυτό που κρατάμε στην αγκαλιά μας…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Eimai n mama tou Yianni! Autos einai o tutlos Mou Twra. Auto zw autn tnv periodo tns zwns Mou sto full k to fwvazw. !! Nai kapote zousa Kati allo... Stnv afibia nmouv to zizanio pou ekave plakes k ntav n psuxn tns pareas... Sta 20 nmouv perizntntn foitntria polutexniou k to eznsa k auto to full. Sta 28 nmouv arxitektovas me uposxomevi kariera, diko Mou spiti & amaxi Kai ksumerwva Ellada- eurwpi- ameriki. Twra eimai n mama tou Yianni. Dev stamataw va eimai EGW. Alla ola einai thema timing. Kapoioi ta kavouv ola mazi - spoudes- oikogeneia- filous- taxidia .... Egw ta ekava ola sto xrono pou pisteua egw swsto k eznsa tnv kathe stigmi Gia auto pou tnv zousa. Twra zw Gia va eimai mama- dev pauw va einai fili, suvtrofos, aderfi, korn, arxitektovas- alla auto pou zw Twra einai to pio megalo!! To kathe TWRA einai megalo. K o kathe Evas tou bazei tnv tabela pou thelei. Kapoies giati dev eixav znsei Kati toso duvato priv to mwro, kapoies giati dev eixav brei to noima priv to mwro, kapoies giati eixav znsei arketa Gia va axiologisouv toso polu to mwro!!!! Opws k va exei egw Einai n mama tou Yianni .&-
Εγώ πάλι δεν καταλαβαίνω...Σε αναγκάζει κανείς να το λες; Να το νιώθεις; Κάθε μια νιώθει διαφορετικά και σίγουρα για κάποιες, όσο έντονη ζωή και να ζούσαν πριν, ίσως δεν συγκρίνεται η ζωή ως μαμά... Να σου ζήσει το παιδάκι σου και να το χαρείς όπως θες!
Υπάρχει ενα βιβλίο, του Άϊρα Λεβίν που λέγεται "Οι Μυστηριώδεις Γυναίκες του Στεπφορντ" Σε μια ειδυλλιακή αμερικάνικη κωμόπολη ενα ζευγαρι με δυο παιδια που μετακόμισε πρόσφατα ανακαλύπτει οτι ΟΛΕΣ οι γυναικες είναι αφοσιωμενες υπάκουες και χαρούμενες νοικοκυρές που "Η ζωή τους όλη είναι η οικογένειά τους"΄. Οι δουλειές του σπιτιού τις "Γεμίζουν απόλυτα" έχουν βρει το σκοπό της ζωής τους στο "Να έχουν μια ομορφη και ευτυχισμενη οικογενεια και χαρουμενα παιδάκια" που η "ζωή τους άρχισε όταν εγιναν μητέρες" Το βιβλίο είναι επιστημονικής φαντασίας και μάλλον δυστοπικό (έχει γίνει και ταινία, ήταν απαισια χαζοκομωδια, μην τη δειτε), αλλά επίσης είναι και ενα σχόλιο πάνω στην ζωη της μέσης αμερικάνικης οικογενειας των προαστείων της δεκαετιας του 60-70. Πολύ συχνα έχω την αίσθηση του "Στεπφορντ" όταν μιλάω με φίλες και τους λέω οτι θα παω πχ στην Αθηνα για σεμινάρια μια εβδομαδα και με ρωτούν. "Καλα και θα αφησεις τα παιδια και τον ανδρα σου τόσες μέρες;" ή οτι σπουδαζω στο ΕΑΠ και μού λένε "Καλα τωρα σπουδάζεις; τώρα έχεις οικογένεια" ή ότι θα βγω (ω συμφορά) με φίλους και με ρωτάνε "Καλα σε αφήνει ο αντρας σου να βγαινεις μονη με ΦΙΛΟΥΣ;" (Με "αφήνει"; Δεν εχει επιλογη να με "αφήσει" αν θελω να βγω εξω βγαίνω). Η ζωή δεν αρχίζει ουτε τελειώνει με την οικογενεια, είναι και αυτό ενα κοματι της διαδρομής. Συμφωνω με το κέιμενό σου και πολύ συχνα κρατιέμαι στην ζωή μου για να μην σχολιάσω "λιιγο" καυστικά τις ταμένες "τα παιδιά μου είναι η ζωή μου και ο σκοπός μου είναι η οικογένεια" μητέρες.
Δε χρειάζεται να μιλήσω τα είπες όλα.
Σε τέτοιου είδους ηλίθια σχόλια, καλά κάνεις και απαντάς έτσι! Κάθε άνθρωπος που τα έχει καλά με τον εαυτό του και νιώθει πλήρης έτσι θα απαντούσε. Δεν κάνουμε παιδιά για να συμπληρώσουν κάποιο κενό...Έλεος δηλαδή. Η κοπέλα όμως που γράφει το κείμενο, τα βάζει με αυτά στα οποία "πέφτει το μάτι της"....Θα μπορούσε να το προσέχει αφενός καλύτερα, για να μην πέφτει και από την άλλη, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θίγεται, μιας και τα σχόλια ΔΕΝ απευθυνονται σε εκείνη...ή μάλλον, να διορθώσω...ασχολείται...δεν θίγεται. Αν εκείνη νιώθει έτσι, με γεια της με χαρά της. Συμφωνώ απόλυτα και νιώθω το ίδιο. Δεν περίμενα να κάνω παιδί για να ζήσω. Γιατί όμως ακυρώνει το πως μπορεί να νιωθει κάποια άλλη; Δεν ξέρει πόσο καιρό μπορεί ένα ζευγάρι να ήθελε παιδιά ή πόσο καιρό ή από ποια ηλικία κάθε κοπέλα ονιερεύεται την δικιά της οικογένεια. ΑΝ δηλαδή η ίδια ήθελε από μικρή να γίνει αστροναύτης και καταφέρνοντάς το νιώθει πως ξεκινάει η ζωή που ονειρευόταν, θα την ακυρώναμε έτσι εύκολα; Γράφουμε και ξαναγράφουμε για τέλειες μανάδες που κρίνουν, γράφουμε και ξαναγράφουμε για την κακία μας...για να καταλήξουμε που; Στις "τέλειες γυναίκες" που τα βάζουν με τις "τέλειες μανάδες"; Και μάλιστα χωρίς να μας έχει θίξει κανείς; Γιατί ξαναλέω...να της έλεγαν αυτά πάνω στα οποία πέφτει το μάτι της (ΚΛΕΙΣΕ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΝΑ ΜΗΝ ΖΟΡΙΖΕΣΑΙ) έχει κάθε δίκιο να απαντάει έτσι...Όπως γράφω και παρακάτω, δεν της το επιβάλλει κανείς...οπότε γιατί να ην απασχολεί πως νιώθουν άλλες...; Εκτός κι αν δεν νιώθει καλά με τις επιλογές της και το πως νιώθει και θίγεται "αυτεπάγγελτα"...κατά το ¨οποιος έχει την μύγα¨...
Και ναι , γιά άλλη μια φορά οι μανούλες μίλησαν .....Μίλησαν η μια για την άλλη !!!!!! Τόσα θέματα ρε κορίτσια , εκλογές , ανεργία , ενδοοικογενειακή βία , ρατσισμός ,πόλεμος , πρόσφυγες , μάνες ναρκομανείς , μάνες δολοφόνοι ...και εμείς ....με το μέλλον του τόπου στα χέρια μας .....και πιο πολύ εμείς που μεγαλώνουμε ΑΝΤΡΕΣ ..... μας απασχολεί αν μια γυναίκα λέει @@@@ιες πάνω στη χαρά της !!!!!! Λαός ενωμένος , ποτέ νικημένος !!!!!!!!!!!!!
Συγγνωμη τωρα αλλα γιατι εσεις ειδικα που μεγαλωνετε "ΑΝΤΡΕΣ"?????
Συμφωνώ με την Αννα σε όλα.Έχω 3 παιδάκια δεν είναι χωρισμένη ή ψυχή μου σε 3 κομματια εξω απο το σωμα;;;;
Απο τοτε που εκανα την κορη μου το εχω σκεφτει αρκετες φορες! Ειμαι μαμα ενα χρονο κσι περιμενω σε λιγο και τον γιο μου με το καλο πρωτσ ο θεος!!! Πριν τα παιδακια ειχα μια πολυ ομορφη ζωη με τον αντρα περναγαμε τελεια ανεμελα κσι φουλ ερωτευμένοι ενιωθα πως ημουν πολύ τυχερη και δεν ηθελα κατι αλλο.απο τη στιγμη που κρατησα τη κορη αγκαλια ολ δια μαγείας δεν ηταν τοσο σημαντικά (ναι τοτε ετσι ενιωθα γιατι δεν ειχα ζησει το ανώτερο, το απόλυτο) και μρ τον ερχομο του γιου μου πιστευω πως θα ζήσω και αλλα πραγματα που εχω άγνοια αυτη τη στιγμη.ναι ειμαι απο τις μαμαδες που περηφανα βρόντοφωνάζουν πως η οικογενεια αλλαξε ριζικα τη ζωη μου!! Αλλαξε τα αισθηματα μου, πτυχες του χαρακτήρα μου και της σκεψης μου.δεθηκα περισσοτερο τον αντρα μου, τον αγαπησα πιο βαθεια και ειμαι ερωτευμενη μαζι του απεραντα!! Ετσι το βιωνω και ετσι μου αρεσει πολλες φορες σκέφτομαι μα καλά πως ζουσα πριν τα παιδια μ δε βαριομουν ή με καλυπτε ολο αυτο που περναγα; τοτε ναι με καλυπτε γιατι δεν ειχα γνωρισει ποση ευτυχια δινει η οικογενεια που εχω τωρα!! Και υπαρχουν φορες που περνάω δυσκολα και εχω χασει την ανεμελια που ειχα αλλα βισκω λυσεις και το ξεπερναω ευκολα!!!
Ρε κορίτσια πολύ μεγάλη σημασία δίνετε στα λόγια!!!!Το να πει μία μανούλα πάνω στον ενθουσιασμό της ότι ΤΩΡΑ ΖΕΙ ή ΌΛΟ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΤΟ ΑΛΛΑΖΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ κλπ κλπ δε σημαίνει ότι αναιρεί την υπόλοιπη ζωή της. Αλλά όπως και να χει η γέννηση του παιδιού σου δημιουργεί τόσο έντονα συναισθήματα που ίσως επισκιάζει κάποια άλλα! Είναι μια εμπειρία πρωτογνωρη και μοναδική και ίσως κάποιες να μην μπορούν να το συγκρίνουν με κάτι άλλο. Άλλωστε δεν έχουν όλοι τα ίδια βιώματα. Έχουμε χωριστεί σε υπερβολικές μανούλες και σε cool μανούλες!!! Τι άλλο πια;
ο καθενασ οπωσ την βλεπει!
Φυσικά και ζούσαμε και πριν γεννήσουμε. Τί ήμασταν πεθαμένες? Όσες το λέμε αυτό εννοούμε απλά ότι άλλαξε η ποιότητα της ζωής μας. Προς το καλύτερο. Δεν είναι αλήθεια ότι πολλοί με τον ερχομό ενός παιδιού και δίπλα στον σύντροφό τους αναθεωρούν τον τρόπο σκέψης και ολόκληρης της ζωής τους; Δε γεμίζουν με αισιοδοξία και δεν αρχίζουν να χαίρονται με τα πιο απλά πράγματα, που πριν ίσως περνούσαν απαρατήρητα και φαίνονταν ανούσια; Ε, με αυτή τη ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΗ φράση αυτό εννοούμε. Δεν είναι ανάγκη να τα παίρνουμε όλα τοις μετρητοίς. Ένα σχήμα λόγου είναι που το χρησιμοποιούμε για να εκφραστούμε..
Πρώτη φορά σχολιάζω κείμενο(αν και πολλές άλλες φορές έχω μπει στο πειρασμό να το κάνω)αλλά αυτή τη φορά με ξεπερνά!Κοπελιά είσαι εγώ και γράφω με ψευδώνυμο;Έτσι ακριβώς, όπως τα λέτε . . . (συμφωνώ και με τις Όλγα εις την τρίτη).Η ζωή μου άρχισε πριν 30πολλά χρόνια, συνεχίζεται και εξελλίσεται!Ο ερχομός του γιού μου την άλλαξε ριζικά αλλά ζούσα και πριν τον φέρω στον κόσμο! Και ζούσα καλά!Ασφαλώς το γλυκάκι μου έδωσε άλλο νόημα και έκανε τους τελειταίους 10 μήνες την ζωή και τον δυό μας μοναδική!!!!!Ένα του γέλιο, ο κόσμος όλος :-) Αλλά ναι, μου λείπουν κάποιες φορές -λίγες,έλαχιστες- πράγματα που έκανα πριν και ΝΑΙ θυμάμαι πώς ήταν πριν.(Αυτή είναι άλλη μια έκφραση,την χρησιμοποιούν και δυο φίλες μου μαμάδες, που δεν την "καταλαβαίνω" -'Πώς ζούσαμε πριν;;;'(πριν το παιδί)Δεν θυμάμαι πώς ήταν η ζωή μας πριν. . . και νίωθω λίγο εξωγήινη :-0)
Η ζωή μου δεν άρχισε όταν έκανα τον γιο μου αλλά σίγουρα άλλαξε. Και ναι, σύμφωνω και εγώ με τη συνονόματη παραπάνω. Μου λείπουν πράγματα που έκανα πριν τα παιδιά. Κυρίως την ελευθερία που είχα στα πάντα. Στο να κοιμηθώ μέχρι το μεσημέρι έως το να πάρω το αυτοκίνητο και να πάω στο Βόλο με τη κολητή μου γιατί βγήκαμε για βόλτα και καταλήξαμε στο εξοχικό της!
ΠΕΣ ΤΑ ΚΑΛΕ!!ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ!!ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΩ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΤΟΣΟ ΟΣΟ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ?ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΣΥΜΦΩΝΩ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΟΛΓΑ!ΟΤΙ ΓΡΑΦΕΙ ΜΕ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΑΠΟΛΥΤΑ!
Θα συμφωνησω τοσο πολυ μαζι σου!πιστευω οτι επισης συμφωνω εκατομμυρια μαμαδες που αλλες εχουν τη δυναμη να το πουν και αλλες οχι!εγω θα προσθεσω σε ολα αυτα οτι δεν ειναι καθολου κακο να πουμε οτι μας λειπουν στιγμες και απ την προηγουμενη ελευθερη ζωη μας, διοτι ολα ειναι ανθρωπινα ελεος δεν γιναμε μαμαδες και πατησαμε το κουμπακι της μεταμορφωσης σε αλλον ανθρωπο!αναγκες υπαρχουν και η μεγαλυτερη να γινει η μεταβαση απ την προηγουμενη ζωη που ξερεις χρονια στην τωρινη που εισαι μαμα και οσο ετοιμη και αν ενιωθες δεν ησουν και θελεις χρονο. εμενα ο μικρος μου ειναι 8 μηνων σχεδον, τον λατρευω αλλα νιωθω κ εγω οπως και εσυ...
Πως μπορουν γυναικες να λενε, πριν ζουσα εγωιστικα και δεν ημουν ολοκληρωμενη? Ουτε εγωιστικα ζουσα, ουτε ελλειπης ημουν, μια χαρα ζουσα και πριν και ημουν ευτυχισμενη και το ιδιο και τωρα. Απλα ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ.
με βρισκεις απολυτως συμφωνη!!!
Θα συμφωνήσω μαζί σου. Λατρεύω τον άντρα μου και την κόρη μου, αυτό που ζω από τότε που παντρεύτηκα και από τότε που γέννησα δεν περιγράφεται, αλλά δε σημαίνει ότι αναιρώ όσα όμορφα έζησα π.χ. στα μαθητικά και φοιτητικά μου χρόνια. Η ζωή μου είχε νόημα και πριν και τώρα, μόνο που τώρα είναι διαφορετικό. Αυτό που όντως άλλαξε είναι ο τρόπος που αντιλαμβάνομαι ορισμένα πράγματα και οι προτεραιότητες που βάζω. Αυτό όμως δεν έχει να κάνει με το νόημα της ζωής μου.
ΠΕΣ ΤΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗ!!!!!!
vre ti mas les ,manoula ax manoula!polu wraio maraki!
Αχ!Πολύ σας ευχαριστώ όλες για τα σχόλια σας.Να είμαστε καλά!
Δεν σε ξέρω Μαράκι μου αλλά πραγματικά πολυ θα ήθελα να εισαι κολλητή μου! Έχω πάρα πολύ να καιρό να δώ ή να ακούσω ένα τόσο υγειή άτομο! Να είσαι πάντα καλά γλυκιά μου!
Αχ. Πόσο χαίρομαι. Ενα κείμενο που με αντιπροσωπεύει . Ουσιαστικό και γρήγορο. Όπως και όλες οι στιγμές που ζούμε απο τότε που γεννιομαστε! Να σαι καλα!
Υγιής τρόπος σκέψης και στάση ζωής, μπράβο Μαρία!
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΕΝΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!!!ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΑ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΟΤΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΞΩΓΗΙΝΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Συγχαρητηρια για το πιο πραγματικο κειμενο που εχω διαβασει! Εξεφρασες αυτο που νοιωθω ακριβως! Χωρις να κατηγορεις καμια μανουλα απλα να πεις την αποψη σου! Συμφωνω σε ολα οσα εγραψες! Δεν θα επρεπε καμια μανουλα να συγχεει την γεννηση του παιδιου της με την αρχη της δικιας της ζωης! Αλλος ξεκιναει ζωη!
ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ, Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ, ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΜΑ ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΣΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΠΡΙΝ... ΕΓΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΙΩΝΩ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΠΡΙΝ... ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΑΙΔΙΩΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΑΝΤΙΚΡΥΖΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ...ΠΛΕΟΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟΣ! ΓΙΑΤΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΟΥ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΤΗΝ ΖΩΗ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΤΟΥΣ ΨΥΧΗΣ ΠΙΑΝΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΝΑ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΝΕΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΙΣΩΣ Η ΕΝΗΛΙΚΗ ΨΥΧΗ ΤΑ ΕΧΕΙ ΞΕΧΑΣΕΙ... ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΤΡΕΛΑ Η ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΜΑΤΙΑ, Η ΠΕΡΙΕΡΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ Η ΑΦΟΠΛΙΣΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΙΛΙΚΡΙΝΙΑ! ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΟ ΘΕΟΥ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΝΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΓΟΝΕΙΣ, ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΑΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ. ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΝ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΙΩΘΟΥΝ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΟΛΥ ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ, ΟΛΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΘΑ ΣΥΝΟΜΩΤΗΣΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ!
"Η ΖΩΗ ΑΠΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΞΕΛΛΙΣΕΤΑΙ"...ΑΥΤΗ Η ΦΡΑΣΗ ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ,ΜΕ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΕΙ ΑΠΟΛΥΤΑ...
Μάλλον είναι αυτό το έντονο μεσογειακό ταπεραμέντο, δεν εξηγείται αλλιώς. Κι εγώ, κάθε φορά που ακούω/διαβάζω "η ζωή μου άρχισε όταν έκανα το/τα παιδιά μου" αναρωτιέμαι αν όντως οι μαμάδες αυτές είχαν ζωή πριν ή αν το λένε για να τονίσουν το πόσο ωραία αισθάνονται.. Ευτυχώς, καμία φίλη μου δεν το έχει πει, μόνο μερικές γνωστές με τις οποίες τύχει να βρεθούμε κοινωνικά. Και κάθε φορά ένιωθα περίεργα, κάτι δεν μού πήγαινε καλά.. Βλέπω, λοιπόν, εδώ - αν και ήσουν πολύ προσεχτική στη διατύπωση - μαμάδες να αναστατώνονται και να σημειώνουν πόσο υπέροχη ζωή είχαν και "πριν". Κι αν όντως υπάρχουν γυναίκες που στη ζωή τους δεν είχαν κανέναν άλλον στόχο πέρα απ΄το να κάνουν παιδιά, και τι; Η γιαγιά μου το ίδιο ήταν. Κι έκανε τη μάνα μου που είναι μια θαυμάσια γυναίκα που έζησε όσα δεν θα ζήσω ούτε εγώ, αλλά ούτε και πολλές μαμάδες εδώ, σε μια ολόκληρη ζωή. Λόγω περιστάσεων βέβαια και πάνω απ΄όλα λόγω του πατέρα μου.. Αλλά, τα παιδιά της πρώτα απ΄όλα.. Κι ας την έκανε κακό γιατί ξέχασε τον εαυτό της από ένα σημείο και μετά και τώρα προσπαθώ να την κάν Η ζωή είναι για να την ζούμε. Κι όχι για να την πετάμε ο ένας στα μούτρα του άλλου, είτε υπάρχουν παιδιά, είτε χρήματα πολλά, είτε επαγγελματικές επιτυχίες, είτε ένας μεγάλος έρωτας, είτε οτιδήποτε. Μια χαρά τα λέει η μαμά Μαρία και μην πέφτετε να την "φάτε", γιατί χάνετε το δίκιο σας.
Όσες το πρεσβεύουν αυτό, το ότι δε ζούσαν πριν, άλλο εννοούν. Μάλλον αρχίζουν και βλέπουν τη ζωή με άλλα μάτια, βάζουν άλλες προτεραιότητες, παύουν πια να αγχώνονται για μικροπράγματα και χαμογελούν πιο πολύ!! Έτσι τουλάχιστον το εκλαμβάνω εγώ! ;-)
Συμφωνώ απόλυτα !!
Εύγε!!!Συμφωνώ απόλυτα!!!
Κορίτσια μου εννοείται πως όλες είχαμε ζωή πριν αλλά και εγώ έχω πει αυτές τις κουβέντες Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να είναι παρεξηγήσιμος ο τρόπος που εκφράζεσαι για το παιδί σου Όπως το βλέπω τώρα τίποτα για μένα δεν είναι πιο σημαντικό από τον ερχομό του Απόλλωνα μου, όλα πριν από τον κούκλο μου απλά μοιάζουν ανάμνηση Δεν μετανιώνω όλη την έντονη και υπέροχη ζωή που είχα πριν από εκείνον αλλά δεν με φυλάκισε κιόλας Και σε καφέδες μαζί και σε ρακόμελα και μια χαρά περνάμε και αργά Όλοι είναι σημαντικοί στη ζωή μου και πιο πολύ μετά τον γιο μου ο άντρας μου που μου χάρισε απλόχερα το καλύτερο δώρο Φιλικά :)))
Ποσο συμφωνω μαζι σου!
Σωστηηηηηηη.... πολυ θα συμφωνησω μαζι σου Μαρία. Η ζωη δεν αρχίζει με τον ερχομο ενος παιδιου. Εμπλουτίζεται και αλλάζουν οι προτεραιότητες προφανως, αλλά συνεχίζεται! Βεβαια να σου πω και το εξης...μετα απο αρκετο καιρο, και απο οτι εχω καταλάβει οσο περνανε τα χρόνια γινεται ολο και πιο έντονη η αίσθηση, θέλω να θυμάμαι πως ήταν τα πράγματα πρίν, αλλά θέλεις λίγο η καθημερινότητα, θέλεις λίγο η συνήθεια μου φαίνεται καμια φορα σαν η κόρη μου να ήταν πάντα παρούσα στη ζωή μου (και ειναι μόλις 2 ετων). Δεν θυμάμαι (και οχι επειδη δεν θέλω!!) πως ηταν οταν ήμουν ανέμελη και όποτε ήθελα πήγαινα και όποτε ήθελα ερχόμουν. Ξέρω οτι υπήρξε αυτη η περίοδος, αλλά δεν θυμάμαι την ΑΙΣΘΗΣΗ της! Οπότε κατα μια έννοια (αφηρημένη κάπως) αυτο που λένε οτι η ζωη ξεκίνησε με το μωρο, μπορω να το καταλάβω.
Θα συμφωνήσω μαζί σου. Παρόλο που σε λίγο μπαίνω στο μήνα μου πιστεύω ότι έχεις δίκιο. Ίσως αναθεωρήσω μετά την γέννα αλλά δεν νομίζω. Να σου ζήσει το κοριτσάκι σου.
συμφωνώ κ εγω σε αυτα που εγραψες απλα πολλες μαμαδες θέλοντας να δείξουν ποσο μα ποσο πολυ αγαπουν τα παιδια τους κ ποσο πολύ αλαξε η ζωη τους χρησιμοποιούν αυτη την εκφραση...η ζωη μας , αλλάζει με ενα παιδί ....κ με την γέννηση ξεκινάει η δικη του ζωη ...η δική μας συνεχίζετε....
Συμφωνώ απολύτως μαζί σου. Κι εγώ είμαι ερωτευμένη με την κόρη μου, που τώρα είναι 4 χρονών, αλλά μου λείπουν και στιγμές από τη ζωή μου πριν γεννήσω. Εννοείται ότι είχαμε ζωή και πριν κάνουμε παιδιά και απλώς αυτά τη συμπληρώσανε και την ομορφύνανε.
Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου! Η ζωή είναι υπέροχη και πριν κάνει κανείς μωρό. Εγώ έχω δύο παιδιά που τα αγαπώ και τα λατρεύω αλλά η ζωή μου άρχισε πριν απο 36 χρόνια που γεννήθηκα και όχι όταν γέννησα τα δικά μου παιδιά. Το ότι έκανα παιδιά είναι μια εξαιρετική τύχη στη ζωή μου και την εμπλούτισε μοναδικά αλλά ακριβώς επειδή τελικά πρόκειται και για τον παράγοντα τύχη και επειδή στις μέρες μας αρκετά ζευγάρια δυσκολεύονται πολύ να αποκτήσουν παιδί, δε θεωρώ ότι πρόκειται για "ζωντανούς νεκρούς" όταν μιλάμε για ανθρώπους που δεν κατάφεραν να γίνουν τελικά γονείς. Και επειδή εγώ και τα δύο μου παιδιά ευλογήθηκα να τα συλλάβω αμέσως δε θέλω να μη σκέφτομαι και όλους εκείνους που προσπαθούν και ακόμα και εκείνους που τελικά δε θα τα καταφέρουν οπότε εγώ προσωπικά δε χρησιμοποιώ ανάλογες εκφράσεις του τύπου "ξαναγεννήθηκα" "δε ζούσα πριν" κλπ πρώτον γιατί δε με αντιπροσωπεύουν και δεύτερον γιατί μπορούν να πονέσουν έστω και ακούσια κάποιον άλλον