Είμαι ο Ατάτας της Αθηνάς
H Αθηνά πλησιάζει κουνάμενη-λυγάμενη την Ολίβια.
– Μαμα…
– Τι είναι αγάπη μου;
– Γκαλιά.
Και στο επόμενο δευτερόλεπτο είναι στην (α)γκαλιά της μαμάς της.
Και αμέσως αρχίζουν:
–Πώς κάνει η γατούλα;
–νιάου.
– ο σκύλος;
– γαβ!
– Η μαϊμού;
– ου-ου
– η αγελάδα;
– μμμμμμ
– Το λιοντάρι;
– Γράου!
– Πού θα πας αυριο το πρωί;
– Χολείο.
–Τι έχω στην κοιλιά;
– Νι-νί.
– Ποια είναι αυτή; (της δείχνει μια φωτό της γιαγιάς Ρένας)
– για-για.
– Αυτός; (φωτό παππού Αργύρη)
– Καπούς.
– Ποιος είναι αυτός; (δείχνει εμένα, που κοιτάω λιωμένος)
– Ατάτας. (!!!)
– Ο μπαμπάς.
– Ατάτας!
– Καλέ ο μπα-μπάς!
– Ατάς (προς το γλυκύτερο)
Η Ολιβ με κοιτάει για να τσεκάρει τις αντιδράσεις μου.
Ο «Ατάτας» (εγώ δλδ) δεν νοιάζεται καθόλου που δεν ακούει το πολυπόθητο «μπαμπάς». Είμαι πλήρης που η μικρή μας έρχεται με αγκαλιάζει, πιανει το χέρι μου και το κρατά σφικτά, που μου χαϊδεύει το μάγουλο, ή παίζει ταμπούρλο στην φαλάκρα μου σκασμένη στα γέλια, που ’ρχεται να κλέψει λίγη από τη λεμονίτα μου, που χώνεται στην αγκαλιά μου, που η πατουσίτσα της εξερευνά μονίμως την πλάτη μου και όποτε πάμε βόλτα μου δίνει από μόνη της το χέρι της να την κρατώ.
Πώς της ήρθε το «ατάτας», δεν έχω ιδέα. Ϊσως να μοιάζω με (Π)ατάτας και να μην το ξέρω… ή μήπως το παιδί μου είναι τόσο προχωρημένο που προσπαθεί να βρεί τη ρίζα της λέξης «πατ-έρας»… Αχαχαχαχαχα!
Η παλιά μου φίλη Μαρινέλλα Τσουκαλά… που είναι (αποδεδειγμένα) σπουδαία λογοθεραπεύτρια… έρχεται μια φορά την εβδομάδα σπίτι και μαθαίνει την Αθηνά να μιλά… κάτι σαν παιγνίδι… που βέβαια δεν είναι (μόνο) παχνίδι… και το μωρό μου (σχεδόν) αμέσως άρχισε να αραδιάζει λεξούλες… Δεν μ’ αρέσει να αναλύω τους ειδικούς, αλλά από ό,τι κατάλαβα είναι πολύ σημαντικό να αρχίζουν να μιλούν τα παιδιά… το «μη σε νοιάζει, ο Χαράλαμπος μίλησε στα 6 του και τα είπε όλα» πρόκειται μάλλον για μια μεγάλη μπούρδα, που ενδεχομένως να κρύβει κατοπινές μαθησιακές δυσκολίες…
Είμαι ο Ατάτας Μάνος.
Μια χαρά το βρίσκω.
Αλλωστε η αγάπη δεν περιγράφεται με λέξεις… Ετσι δεν είναι;Μ
Μάνος
Πω πω ρε Μάνο τι μου θύμισες. Η μεγάλη μου κόρη μέχρι τα τρία έφτιαχνε παραλλαγές από τις λέξεις και τις χρησιμοποιούσε ενώ ήξερε και τις κανονικές. ΠΧ ο ελέφαντας = εβέγκας ιπποπόταμος=πόπαμος περίπτερο=περίπετο παππούς=παπέ πιπίλα=μπαγιάγια και άλλα πολλά. Η πλάκα ήταν πως αν πχ έβλεπε στην τηλεόραση έναν ελέφαντα έλεγε "ελέφαντας", όταν έψαχνε τον λούτρινο έλεγε "που είναιο εβέγκας μου;" αλλά τυχαία, μπορεί την επόμενη φορά να τα έλεγε ανάποδα. Τελικά τις απόκριες πριν κλείσει τα τρία θα την ντύναμε χανουμάκι, όταν τη ρώτησε η δασκάλα του παιδικού τι θα ντύθει ε καταλαβαίνεις, απάντησε "χαμουνάκι" και πέσαμε όλοι κάτω από τα γέλια. Από τότε δεν ξαναείπε λάθος τη λέξη ούτε και καμία άλλη δυστυχώς, και τώρα που είναι 12 αντί για εβέγκας μας λέει "Ipod" και piercing.
Εννοείται "μπαμπάκας" λέει η Αθηνούλα, είναι πασιφανές! Σας το λέω ως "επίσημη ειδική μεταφράστρια" της πιο γλυκιάς γλώσσας του κόσμου!
Θα συμφωνήσω εδώ με τις προλαλήσαντες... Μπαμπάκας είναι το όνομα και η ιδιότητά σου Μάνο, μια χαρά τη βρίσκω την Αθηνά. Κι εμάς, το Κορινάκι μας έχει μια μικρή καθυστέρηση στην ομιλία - "nothing to lose sleep over" όπως μας είπε η γιατρός που έκανε την εκτίμηση - και θα πάει στο σχολείο λίγο νωρίτερα για να είναι έτοιμη στα 6 της για το δημοτικό. Η κουκλίτσα σας είναι πολύ έξυπνη, είναι και φατσόνι φοβερό, και ξέρει πολύ καλά τι λέει... Με το καλό να αποκτήσει και το αδελφάκι της!!
Όντως, όπως είπαν και πιο πάνω τα κορίτσια, μάλλον μπαμπάκας θέλει να πει!!! Και ο δικός μου έφτασε τα δυόμησι για να πει ΜΠΑΜΠΑ!!!! Τον έλεγε ντατν από το Dady! Τώρα λέει μπαμπάς και γεμίζει το στόμα του!!!! Και χαρά εμείς!!!!!!
Ξέρω, ξέρω!!!!! Ο Ατάτας είναι αυτός που πηγαίνει συνέχεια την Αθηνούλα ΑΤΑ, δλδ βόλτα!!!!!!! Αχ μπαμπά Μάνο, τίποτε δεν ξέρεις....
Να κάνω μια ερωτησούλα? Εμείς με την Αθηνούλα σας έχουμε 2 μέρες διαφορά και η μικρή μου μπορώ να πω ότι μιλάει καλά.... Κάνει προτάσεις, έχει καλό λεξιλόγιο και βλέπω ότι μέρα με την μέρα βελτιώνεται, χωρίς να κάνω εγώ κάτι συγκεκριμένο. Ναι της μιλάω, ναι παίζουμε, ναι της διαβάζω, αλλά όχι κάτι παραπάνω... Υπήρχε κάποιος συγκεκριμένος λόγος που αποφασίσετε να βοηθήσετε την Αθηνά με λογοθεραπευτή? Βοηθάει στην καλύτερη και ίσως γρηγορότερη λεκτική ανάπτυξη? Ή θεωρήσατε ότι τα άλλα παιδάκια ίδια ηλικίας μιλάνε λίγο περισσότερο? Ρωτάω διότι πάντα θεωρούσα ότι βοηθάνε σε περίπτωση που κάποιο παιδάκι αργεί να μιλήσει ή δεν μιλάει σωστά... Σε περιπτώσεις που δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, η συμβολή τους είναι ουσιαστική?
Γεια σου Γαλήνη, είναι σημαντική η απορία σου. Οταν έχουμε παιδιά που βλέπουμε ότι για κάποιο λόγο, η χρονολογική τους ηλικία με την λεκτική τους ηλικία δεν είναι 2 παράλληλες γραμμές και διαισθανόμαστε ότι αρχίζει να ανοίγει μια ψαλίδα, τότε παρεμβαίνουμε για να "σπρώξουμε" το παιδί να συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να επικοινωνεί λεκτικά και όχι δείχνοντας ή γκρινιάζοντας. Σε αυτές τις ηλικίες πολλές φορές χρειάζονται μεγαλύτερη καθοδήγηση οι γονείς, παρά τα παιδιά. Σε φιλώ Μαρινέλλα Τσουκαλά παθολόγος λόγου κι ομιλίας
Γλυκέ μου Ατάτα, θέλω πολύ πολύ να σου πω πως κάποιες φορές εμείς οι γονείς προσπαθώντας για το καλύτερο για τα παιδιά μας - ειδικά όταν είναι τα πρώτα - πολεμάμε ανεμόμυλους που δεν υπάρχουν. Εγώ ήμουν σίγουρη ότι το παιδί μου δεν περπατούσε σωστά, μετά ότι δεν ξεχώριζε τα χρώματα, μετά ότι μπέρδευε τα σύμφωνα. Τίποτε απο όλα αυτά δεν συνέβαινε, απλά οι χρόνοι της κόρης μου, ήταν διαφορετικοί απο αυτούς που εγώ θεωρούσα ότι έπρεπε να είναι. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ μου λείπει τώρα το μπαμά, το μολύδι και το βραδείο. Σου εύχομαι να είσαι για πάντα ο ατάτας της (έχεις σκεφτεί πως μπορεί να είναι η δικής της εκδοχή για το μπαμπάκας;)
EISAI O MPAMPAKAS MANOS! AYTO LEEI TO AGGELOUDI SOU! MPAMPAKAS!
Α μπορεί να θέλει να πει μπαμπακας που ξέρεις! Και μένα η μικρή μου τα έλεγε όλα εκτός από μαμά! Μεχρι τα 2,5, μετά το ακούσαμε κι αυτό! Υπομονή λοιπον!
Η φαντασια τους και ο η πρωτη τους ενταξη στον κοσμο των λεξεων ειναι απεριγραπτα συγκινητικη και για αυτα μαγευτικη....Κατι παρομοιο με το δικο σας σεναριο...Εχουμε μια κουνερτα που δεν παμε πουθενα χωρις αυτην και κοιμαται με αυτην ...απο μωρο της ελεγα "που ειναι η κουβερτα???" η " που ειναι η βετα???" ,αντακαμβανοταν πηγαινε την εφερνε ..οταν αρχισε να ψιλομιλαει,παρ' ολο που εγω συνεχιζα να την λεω κουβερτα η βετα, αυτην επινοησε δικη της λεξη για την κουβερτουλα της... " ΤΙΤΑ" !!! Στην αρχη δεν καταλαβαινα τη ζητουσε οταν ελεγε τιτα..μετα εμαθα και πλεον την λεω και εγω με το ονομα της,,, "ΤΙΤΑ"!!!!!!!!
Α πα πα πα !!!!!!!!!! Το παιδί σας μιλάει και εσείς οι μεγάλοι δεν καταλαβαίνετε!!!! ΜΠΑΜΠΑΚΑΣ λέει καλέ!!!!!