Οι 10 αλήθειες για τη ζωή… μετά το (πρώτο) παιδί!
Οι 10 αλήθειες για τη ζωή… μετά το (πρώτο) παιδί!
μαμά Νάταλι
Υπάρχουν στιγμές που δεν ξεχνάς ποτέ στη ζωή σου κι ο ερχομός του παιδιού, σίγουρα, συγκαταλέγεται στις πιο ξεχωριστές και αξέχαστες. Για κάποιες έρχεται απρόσμενα, για άλλες μετά από μεγάλη προσπάθεια, κάθε γυναίκα και μια ιστορία. Εκεί που νομίζεις ότι τα έχεις ζήσει όλα, ξαφνικά, όλες οι θεωρίες περί ευτυχία καταρρίπτονται. Ένα τέτοιο νέο σε κάνει να βλέπεις τα πάντα με άλλο πρίσμα.
Κι ενώ ήξερα πώς γίνονται τα παιδιά… δεν ήξερα πώς είναι η ζωή μετά το παιδί. Ευτυχώς, η φύση έχει φροντίσει να δώσει στη μάνα 9 μήνες για να το συνειδητοποιήσει. Είναι η περίοδος που οι γυναίκες το ρίχνουν στη μελέτη – πώς είναι το έμβρυο την 21η εβδομάδα, πότε εμφανίζονται τα ματάκια και πότε φαίνεται το φύλο… Τα βιβλία φτάνουν μέχρι τις ετοιμασίες για το μαιευτήριο και μετά… Σιωπή! Λες και είναι μυστικό …. το τι ακολουθεί.
Λοιπόν, εγώ θέλησα σήμερα να καταγράψω τη συνέχεια, όπως τουλάχιστον την έζησα εγώ!
Τα φώτα της δημοσιότητας φεύγουν από πάνω σου: Για 9 μήνες όλοι νοιάζονται για εσένα, φροντίζουν να μη σου λείψει τίποτα, τρέχουν για να καλύψουν και την παραμικρή σου ανάγκη. Ξαφνικά, έρχεται το μικρό πλάσμα και σε ξεχνάνε! Κανείς δεν ρωτάει εάν πρόλαβες να φας, εάν κοιμήθηκες το βράδυ ή εάν πρόλαβες να πας τουαλέτα… αλλά όλοι θέλουν να μάθουν εάν το μωρό έκανε μαμ-νάνι-κακά! Δική μου συμβουλή… κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μην το παίξετε υπεράνω, όπως έκανα εγώ! Ζητήστε του να φτάσει ακόμα και στη Θεσσαλονίκη για τρίγωνα! Θα είναι η πρώτη και τελευταία φορά που μπορεί και να το κάνει.
Μικροί καβγάδες τα ξημερώματα: Η γλυκιά κούραση της διασκέδασης στις 4 το πρωί αποτελεί, πλέον, παρελθόν. Στη θέση της έρχεται η γκρίνια, αποτέλεσμα της εξάντλησης και εκδηλώνεται τις πρώτες πρωινές ώρες με την τσίμπλα στο μάτι. Ακόμα γελάω με την αντίδραση μου ένα βράδυ που ξύπνησαν και οι δυο μικρές ταυτόχρονα. Πήρα τη μια αγκαλιά για να την πάω στον μπαμπά της και όταν τον είδα να κοιμάται μακάριος στον καναπέ, δεν κρατήθηκα… ξύπνησε από μια κλωτσιά μου… Η απορία του: ‘Ποια είναι αυτή;’ (βλέπετε μοιάζουν πολύ οι μικρές) και η απάντηση μου: ‘Η κόρη ΣΟΥ!’.
Θέμα συζήτησης – Τα Κακά: Δεν μπορούσες ποτέ να φανταστείς ότι ένα θέμα όπως είναι τα κακά θα σε απασχολούσε τόσο πολύ. Στην αρχή, υπάρχουν μέρες που δεν μπορεί να ενεργηθεί και πονάει η κοιλίτσα του και μετά, ενώ εσύ προσπαθείς να του κόψεις την πάνα, δεν μπορεί να σταματήσει! Δεν θα ξεχάσω τη χαρά μου όταν έλαβα ένα τηλεφώνημα μετά από ένα δύσκολο τριήμερο και μου είπαν ‘Τα έκανε!’. Συμβουλή μαίας: Εάν δυσκολεύεται, βάλτε στην άκρη μιας μπατονέτας λίγο ελαιόλαδο και κάντε απαλές κυκλικές κινήσεις. Δουλεύει, πιστέψτε με!
Νέες παρέες στην παιδική χαρά: Και ενώ έχετε φτάσει σε μια ηλικία που δεν θέλετε άλλες φίλες και είστε χαρούμενες με τις παρέες που έχετε, η μαμά του Νικόλα, της Μαρίας και του Αντωνάκη είναι οι νέες σας κολλητές. Μαμάδες και μπαμπάδες που γνωρίσατε στις κούνιες, στη βόλτα και στο κολυμβητήριο είναι οι νέοι σας φίλοι. Είναι γεγονός, το απόγευμα δεν παιρνάει εύκολα, εάν δεν έχεις κάποιον ενήλικα να ανταλλάξεις μια κουβέντα.
Τα παιδιά θαύματα είναι ψευδαίσθηση: Δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσο άσχημα αισθανόμουν όταν οι μικρές έκλαιγαν δημοσίως. Λες κι αυτό έλεγε κάτι για έμενα ως μάνα. Για να μην αναφέρω τι εκνευρισμό μου προκαλούσε η φράση ‘το δικό μου παιδί δε κλαίει ποτέ!’ Λοιπόν, το λέω για όλες τις μαμάδες που μπορεί να έχουν αισθανθεί σαν εμένα. Όλα, κι όταν λέω όλα εννοώ ΟΛΑ, τα παιδιά κλαίνε! Είναι ο τρόπος τους να επικοινωνήσουν μαζί μας!
Το σεξ άργησε μια μέρα: Έχεις καταφέρει να κοιμήσεις το μικρό και ξέρεις ότι έχεις το πολύ 1 ώρα ηρεμίας για να ξεκουραστείς. Ξαφνικά εμφανίζεται ο άντρας της ζωής σου και θέλει παιχνίδια… τι επιλέγεις: να κοιμηθείς ή να ενδώσεις; Ρητορική ερώτηση! Κάθε γυναίκα ξέρει την απάντηση. Άσε που τα σημάδια της εγκυμοσύνης σε ακολουθούν και μετά τη γέννα: η τομή από τη καισαρική είναι ακόμα νωπό, το στήθος από το γάλα πρησμένο, τα κιλά της εγκυμοσύνης εμφανή και οι ορμόνες στο κόκκινο! Σταμάτα να τα βάζεις με τον εαυτό σου. Το σώμα χρειάζεται 9 μήνες για να επανέλθει. Άντρες – κάντε τη μανούλα να νιώσει θεά!
Δέξου τη βοήθεια όταν σου δίνεται: Είναι γεγονός, είμαι συγκεντρωτική σε ό,τι κάνω! Θέλω τα πάντα να περνάνε από εμένα για να είμαι σίγουρη ότι γίνονται σωστά. Αυτό όμως δεν είναι πάντα εφικτό… ο οργανισμός έχει και τα όρια του. Για να αποφύγεις λοιπόν την κατάρρευση, δέξου τη βοήθεια όταν σου προσφέρεται. Αυτό ισχύει και με το παραπάνω για τα δίδυμα, και τα τρίδυμα. Θέσε τους κανόνες και επίτρεψε στους κοντινούς σου ανθρώπους να συνεισφέρουν.
Όλοι έχουν άποψη: Η μητέρα σου, η πεθερά σου, η κολλητή σου που έχει παιδί ακόμα και ο περαστικός που δεν έχει παιδιά έχουν άποψη για το πως πρέπει να μεγαλώσει το παιδί σου. Όλοι έχουν μια ιστορία να σου πουν. Δεν λέω, κάποιες συμβουλές μπορεί να αξίζουν! Κάντε υπομονή και βάλτε τα όρια σας. Οι υπόλοιποι, δώστε χώρο και χρόνο στους νέους γονείς να βρουν τις ισορροπίες τους.
Το παιδί και το σκυλί όπως τα μάθεις: Υπάρχουν δυο σχολές ανατροφής – του προγράμματος και της ελευθερίας. Λοιπόν, εγώ, είμαι οπαδός του πρώτου. Ειδικά εάν έχεις δίδυμα, δεν μπορείς να κάνεις και διαφορετικά. Πρέπει να έχεις συγκεκριμένη ώρα που τα ταΐζεις και τα κοιμίζεις καθότι με την επανάληψη, τα παιδιά μαθαίνουν σε ένα πρόγραμμα. Μόνον έτσι θα εξασφαλίσεις και κάποιες ώρες ηρεμίας μέσα στην ημέρα.
Ο χειρότερος εχθρός σου – η βαρεμάρα: Τα παιδιά βαριούνται πολύ εύκολα! Και όταν νομίζεις ότι βρήκες κάτι να τα απασχολήσεις αρχίζουν πάλι την γκρίνια. Το μυαλό σου πρέπει συνέχεια να κατεβάζει ιδέες. Ευτυχώς, όμως, όσο γρήγορα βαριούνται τόσο γρήγορα ξεχνάνε, οπότε, δοκιμάστε τα ίδια παιχνίδια ξανά και ξανά.
Οι πρώτες ημέρες, εβδομάδες και σε μερικές περιπτώσεις μήνες μπορεί να μην είναι κι οι πιο εύκολοι.
Κάθε φάση είναι ιδιαίτερη!
Κι ενώ πιστεύεις ότι αυτό που έχεις ζήσει είναι το πιο δύσκολο, εμφανίζεται κάποιος και σου λέει τη ρήση: ‘μεγαλώνουν τα παιδιά, μεγαλώνουν τα βάσανα σου!’
Οπότε, ζήσε την κάθε στιγμή με κέφι και αισιοδοξία, άλλωστε περνάει χωρίς να το καταλάβεις!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Χαίρομαι που υπάρχουν κι άλλες που νιώθουν έτσι. Εγη προέρχομαι από μια άσχημη πρώτη καισαρική όπου αναγκάστηκε ο μπαμπάς να βοηθήσει και δεν πρόλαβα να τελειώσω το θηλασμό (6 μήνες) και είμαι ήδη 2μηνών έγκυος πάλι!!! Δεν έχουν 13μήνες διάφορα. Εμένα με τσάκισε η δεύτερη κι ευτυχώς ήταν κι αυτή εύκολη. Γέννησα κι άρχισαν τα δύσκολα! Τη μεγάλη δεν την έπαιρνα αγκαλιά δύο μήνες πριν γιατί κουράζουν και φοβόμουνα! Μετά απαγορευόταν για άλλους δύο μήνες λόγω καισαρικής! Πάνω που ξεκινούσε να μιλάει με το μωρό έμεινε πίσω και τώρα το παλεύουμε! Πολυ κλάμα και τύψεις για τη μεγάλη που δεν την έχω χαρεί! Ειδικά όταν έπεφτε κι έτρεχε στη γιαγιά της πονούσα πολυ! Πολλά νεύρα και κούραση, όλοι λένε ότι κουράζομαι και κανείς δε βοηθάει ουσιαστικά! Με θεωρούν αυστηρή γιατί και διακοπές που πήγαμε μετά απο2 χρόνια και 2 εγκυμοσύνες ήθελα όσο μπορούσα να κρατήσω το πρόγραμμα τους για να είναι όσο το δυνατόν πιο ομαλή η επαναφορά! Επίσης ως εκπαιδευτικός προσπαθώ από τώρα να τους περάσω κάποιες καλές συνήθειες γιατί έχω δει πολλά στα φροντιστήρια αλλά και πάλι οι μαμάδες μιλάνε! Και καλα η δική μου έφαγε τις αγωνίες, την Κλεισούρα ,κόντεψε να ξεχάσει το σπίτι της! Η άλλη που μένει τρία τέταρτα μακριά κι έρχεται και πετάει σπόντα κι όλα καλά! Μέχρι βόλτα στα δωμάτια την έπιασα να κάνει αποφασίζομενη ότι ήθελε τουαλέτα! Του το λέω και με λέει υπερβολική!
Καλά μην τρελαίνεστε δεν είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα. Εγώ είμαι μαμά τριών παιδιών, χωρίς καμία βοήθεια και απολαμβάνω όλες τις στιγμές τους όσο κουρασμένη και να είμαι, γιατί ναι.... μεγαλώνουν πολύ γρήγορα. Γι αυτό αφήστε τις υπερβολές και χαρείτε τα παιδάκια σας. Τα παιδιά είναι χαρούμενα και ευτυχισμένα με τα πιο απλά πράγματα. Παντού γύρω μου ακούω κουρασμένες μανούλες ακόμα και με ένα μόνο παιδάκι. Ε λοιπόν έτσι είναι τα παιδάκια!!!!!!! Η πιο γλυκιά κούραση. Απολαύστε τα και αφήστε τις γκρίνιες!!!!!!!
Μπράβο σου που δεν κουράζεσαι ποτέ και ακόμα και όταν κουράζεσαι είσαι με το χαμόγελο στα χείλη. Δεν μπορώ όμως τις μαμάδες που είναι σαν εσένα. Που τα ξέρουν όλα καλύτερα, που διδάσκουν εμάς τις υπόλοιπες με τη σοφία τους και την εμπειρία τους. Αν ακούς κουρασμένες μαμάδες τότε κλείσε τα αυτιά σου.
Δυστυχώς δεν είναι υπερβολή!! Μπράβο σου πραγματικά που τα καταφέρνεις κ γελας κ το απολαμβάνεις αλλα ίσως οι δικές σου συνθήκες νά´ναι καλύτερες από άλλες κ μη γνωρίζοντας μην κρίνεις την "υπερβολή"... Δυστυχώς συμβαίνει κ δε γίνεται όλες αυτές οι γυναίκες που ζουν κάτι παρόμοιο να είναι όλες υπερβολικές η όλες φυγοπονες...
Μανούλες είμαι και εγώ νέα μαμά και το αγοράκι μου είναι 26 ημερών. Πρόγραμμα ούτε για αστείο και είναι πολύ δύσκολα τις πρώτες μέρες όντως. Ευτηχώς με τον άντρα μου έχουμε καλή συνεργασία και πιανουμε τον μπέμπη με βάρδιες. Για όλα και για το μπάνιο μας και για την τουαλέτα και το φαγητό απο βραδυ είναι έτοιμο και μας περιμένει... Ελπίζω στις 40 μέρες να φτιάξουν τα πραγματα... Και μαμά Ναταλί ξεχασες να αναφερεις τους κολικούς που κατα την γνώμη μου ειναι χειροτερο και απο την αφαγιά και απο την αυπνια!!!!!!
ετσι ειναι!!το ζω εχοντας γεννησει προσφατα ενα αγορακι κ εχοντας ενα κοριτσακι ακομα σπιτι 3 χρονων...οσο για τον περιγυρο?...στην απομονωση για 40 μερες τουλαχιστον!!
Εγω ειμαι νέα μαμα η μικρη μου ειναι μόλις 4 μηνων!οσα λεει παρα πανω τα ζω πρεπει να προγραμματίζω ακομα κ ποτε θα παω τουαλετα η να κλείσω ραντεβου με τον αντρα μου για να κανω ενα μπανιο!η μικρη μου τρωει ολο τον χρονο μου,αν κ τωρα ειναι καπως καλύτερα η εγω αρχιζω κ συνηθίζω στους νεους ρυθμους,που ωρες ωρες αισθανομαι να πνίγομαι κ ειχα κ τυψεις γιατι νομιζα οτι θα επρεπε να πεταω απο την χαρα μου δεν λεω το λατρευω το ζουζουνι που εχω αγκαλιά αλλα δεν εχω χρονο για μενα!κ δεν εχω βοηθεια απο κανεναν!στο μονο που ειμαι τυχερη οτι δεν δουλευω(οχι απο επιλογη βέβαια) γιατι αλλιώς θα ειχα φρικαρει!αχχχχ δύσκολο το να είσαι μαμα.........
Εχεις απόλυτο δίκιο μαμά Νάταλι. Εχω και εγω δίδυμα κοριτσάκια ΄που σήμερα είναι 3 χρονών Αυτό το "τα δικά μου παιδιά δεν κλαίνε ποτέ" το έχω ακούσει και εγώ και τους απαντάω πάντα "αλήθεια τα έχετε εξετάσει? γιατί δεν είναι φυσιολογικό!! και έτσι πάντα το κλείνουν. Σίγουρα τα δίδυμα στις αρχές είναι δύσκολα!! Εγώ κατάφερα και τα θήλασα 11 μήνες αλλά κουράστηκα αρκετά (δεν μετανοιώνω βέβαια) Απλά οταν συναντάω καμία φιλη μου που έχει ενα παιδάκι και μου λέει οτι είναι κουρασμένη απορώ γιατί. Το ένα κουμαντάρεται πάρα πολύ εύκολα (ή μετά το σόκ των διδύμων όλα μου φαίνονται εύκολα!!!!!) Να είσαι καλά με έκανες και γέλασα!!!! Μαρία
Επιτέλους, επιτέλους, επιτέλους... διαβάζω και μερικές αλήθειες, βλέπω ότι δεν είμαι η μόνη φρικαρισμένη μαμά, που μετατρέπεται σε μέγαιρα-σύζυγος και μετά την πιάνουν οι τύψεις, δίνει όλο της το "είναι" να μην στεναχωρήσει κανέναν και τελικά αποδεκατίζει τον εαυτό της... Βαρέθηκα τον υπέροχο μαμαδόκοσμο όπου όλα είναι μαγικά, οι μαμάδες τα καταφέρνουν όλα τέλεια, είναι στοργικές, ψωνίζουν προτότυπα και πρωτοποριακά πράγματα για τα αγγελούδια τους, προσέχουν την εμφανισή τους, μαγειρεύουν λιχουδιές με ελκυστική εμφάνιση, κάνουν νέους φίλους και έχουν χρόνο να τα διηγηθούν όλα αυτά και στο internet. Είναι ακριβώς όπως τα λέει η μαμά Νάταλι!!! Σε μερικά χρόνια που τα αγγελούδια μας τουλάχιστον θα παίζουν μόνα τους ή θα αυτοεξυπηρετούνται, ε... πιστεύω ότι θα κάνουμε τις δουλειές μας ώρες φυσιολογικές και όχι 11.00 μ.μ. με 2.00 π.μ. και ίσως να μπορούμε να πιούμε ένε καφεδάκι καθισμένες στον καναπέ!!! Φιλιά σε όλες τις μαμάδες και έχετε εμπιστοσύνη στον εαυτό σας. έσεις ξέρετε τον καλύτερο τρόπο!
Πολύ καλό! Όντως έτσι είναι ακριβώς...
τελικα δεν ειμαι η μονη που σκεφτομαι τα ιδια υπαρχουν κ αλλες μανουλες σαν εμενα και να φανταστης οτι εγω καταφερα μεσα σε 5 μηνες να χασω 12 κιλα δεν ηξερα τι ειναι το φαγητο ολα γινονταν μηχανικα (χαχαχαχαχα) αλλα χαλαλητης.
Ευχαριστούμε που πήρες την πένα/ πληκτρολόγιο κι έγραψες όσα νιώθουμε...
Χαχαχαχχα... Αστα ετσι ακριβώς είναι....Πράγματι στο πρώτο παιδί ζεις ένα όνειρο - γλυκειά η προσμονή δε λέω, γλυκειές και η στιγμές μετά- αλλά πέφτεις στα βαθιά... Στο δεύτερο τουλάχιστον ξέρεις... Κορίτσια κρατάτε γερά!!
Xaxaxaxa polu wraia ta les! Vevaia yparxoun k vivlia gia to meta, uparxoun k omades stiriksis laixwnwn me gumnastikoula k psuxologiki upostiriksi, uparxoun diafora. K to simadikotero vevaia. Na zitame voh8eia!!!
Κι αν δουλεβεις στην εγκυμοσυνη 12-16 ωρες τη μερα σε ενα εργοταξιο, διπλα σε χωριο, μακρια απο μαμαδοπεθερες? Κι εκει που συνηθισες με τα ωραρια στη δουλεια με την κοιλισ, γεννας και βρισκεσε σπιτι, μονη τις ωρες που δουλεβες καο ενα μπαμπα ψωφιο απ το τρελο ωραριο που να τα βρεις αυτα? Θα πας τουαλετα, θα φας ή θα προτημισεις το τηλ στην ομαδα υποστηριξης (αν φυσικα εχεις το μυαλο να το σκευτεις)?
Όπως και οι προηγούμενες. έτσι κι εγώ συμφωνώ σε όλα!!!! Γελάω ακόμα με την κλωτσιά στον σύζυγο! Εγώ όταν έκανα το πρώτο μου παιδάκι, τα πρωινά δούλευα από το σπίτι. Ο μπόμπιρας είχε πάρει ανάποδο πρόγραμμα. Κοιμόμαστε το πρωί , χορεύουμε όλο το βράδυ. Κάθε μέρα λοιπόν κοιμόμουν ΜΟΝΟ ΔΥΟ ΩΡΕΣ!!!!! Τα πρωινά που θα μπορούσα να κοιμηθώ είχα τέτοια υπερένταση που δεν μπορούσα να κοιμηθώ με τίποτα. Οπότε δούλευα από το σπίτι. Προς το απόγευμα βέβαια εμφανίζονταν τα πρώτα σημάδια της κούρασης!Περίμενα πως και πως να έρθει το βράδυ ο άντρας μου απο τη δουλειά. Με το που άκουγα το κλειδί στην πόρτα, στηνόμουν και μόλις έμπαινε μέσα - δεν προλάβαινε να βγάλει σακάκι ή παπούτσια, του ΠΕΤΑΓΑ στην κυριολεξία το παιδί στην αγκαλιά!!! Και για να μην προλάβει να πει κουβέντα έτρεχα στο δωμάτιο και κλείδωνα πόρτες και παράθυρα για να μπορέσω να κοιμηθώ λίγο, για να βγάλω τη βραδυά!!!! Κι όταν έφτανε η ώρα να θηλάσω και με ξύπναγε είχα ένα ύφος "δολοφόνου"... Μου την έδινε που δεν μπορούσε να θηλάσει αυτός έστω για μιά φορά!!!! ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!! Γινόμαστε λίγο άγριες είναι αλήθεια!! Οι άντρες μας σε αυτή τη φάση σίγουρα αναρωτιούνται "Ποια είναι αυτή η μέγαιρα που πήρε τη θέση της γυναίκας μου??" ...
Το τελειο συμπληρωμα στο τελειο κειμενο! Εκει που η μικρη κοιμοταν τελεια απο ημερων στους 2 μηνες γυρησα δουλεια και... αναστροφη οραριων ΧΑΧΑΧΑ. Που να ξερα! Ευτιχος μπορουσα και σταματησα αλλιος θα ειμασταν στο Δαφνι οικογενιακος!!! Μπορει να σταματισα τη δουλεια αλλα μετα αντε ξανακανε τη μικρη να κοιματε νυχτα! Ολη μερα να κανω φασαρια στο σπιτι και να προσπαθω να την κρατησω ξυπνια με παιχνιδια. Να την πασαρω στον μπαμπα μολις εμπενε σπιτι και να μου λεει "εγω μια ανασα να μην παρω?" το τι ακουγε εκεινο το διαστημα ΧΑΧΑΧΑΧΑ. Μεχρι που ανεβηκα στη ζυγαρια και τρομαξε απ το ποσα ειχα χασει (ειμαι και απ του φυσικου μου πολυ λεπτη). Καπου εκει καταλαβε οτι τα μωρα δεν ειναι μαμ-κακα-νανι σε ωραρια ενηλικων! Ισος αυτο να ειναι και το μεγαλυτερο ζορι με τους μπαμπαδες! Μεχρι να καταλαβουν οτι δεν υπαρχει ελευθερος χρονος για τουαλετα, ποσο μαλον για μαγειρεμα!!!
Ξέχασες να γράψεις για τις τύψεις που όταν τολμάς να ξεστομίσεις αυτό το 'ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟΟΟΟΟ' σκεφτεσαι αυτομάτως 'Παναγία μου, εχε το καλά το παιδάκι μου, ζωή να χει...'
Πόσο δίκιο έχεις!!!! Άπειρες φορές έχει ειπωθεί!!!
Μα πόσο δίκιο έχεις!!!
Μήπως παρακολουθείς την ζωή μου??????????(χα χα) Εδώ και 9 μήνες από μανούλι που ήμουν έγινα μανούλα.. Τα πράματα είναι όπως ακριβώς τα λες!!!
"Τα βιβλία φτάνουν μέχρι τις ετοιμασίες για το μαιευτήριο και μετά… Σιωπή!" Τόσο αλήθεια. Κανείς δεν φένεται να σε προετοιμάζει για το μετά. Ο γιος μου είναι 2.5 και περιμένω το δεύτερο τον Μάρτιο, άλλα τώρα που ξέρουμε τι μας περιμένει τους πρώτους μήνες μετά τη γέννα δεν πετάμε στα σύννεφα όπως πετούσαμε την πρώτη φορά. Είμαι και εγώ μόνη στο εξωτερικό χωρίς μαμάδες και πεθερές, αλλά που θα πάει θα τα καταφέρουμε. Τρομερό κείμενο. Μπράβο.
ΕΓΩ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΔΙΔΥΜΟΥΛΕΣ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ, ΕΧΩ ΗΔΗ ΕΝΑ ΑΓΟΡΑΚΙ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΕΛΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 3 ΕΤΩΝ, ΔΟΥΛΕΥΩ ΩΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΣΑΝ ΤΡΕΛΗ ΑΚΟΜΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΜΑΖΕΨΩ ΚΑΠΟΙΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΝΩ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΘΑ ΤΑ ΠΑΙΞΩ, ΕΧΩ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΩ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΓΕΝΝΑ...ΚΑΛΑ ΜΙΛΑΜΕ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΤΙ ΛΗΓΜΕΝΟ ΠΑΙΡΝΩ, ΑΛΛΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΡΑΤΑΩ ΤΗΝ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΜΟΥ..ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΟΙ ΜΑΜΑΔΕΣ ΜΟΥ ΘΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ, ΑΣΕ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΕΣ, ΕΥΕΛΠΙΣΤΩ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΣΥΝΤΟΜΑ ΣΑΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ (ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ ΔΗΛΑΔΗ) ΜΙΑ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΟΥΜΕ.ΑΝΤΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ...
Εχεις απολυτο δικιο! Εγω σκεφτομαι ολες τις μαμαδες του κοσμου και παιρνω κουραγιο ειδικα οταν λειπει ο αντρας μου και μου σπαει τα νευρα αν και ξερω οτι λειπει λογω δουλειας και δεν εχω τη δυνατοτητα ουτε για ενα break μετα τις 7.30 που επιστρεφει!!!μ´ονη κι ερημη στο Λονδινο!!!να αποκαλυπτουμε πιο συχνα αυτην την πλευρα του νομισματος μανουλες!!!!
Θεα η μαμά Νάταλι...από τα ποιο ωραία κείμενα που έχω διαβάσει!!!!
ΟΛΟΙ έχουν άποψη... ΟΙ μαμάδες φίλες, οι γιαγιάδες, οι θείες, οι ξαδέρφες, ακόμα και κάτι γειτόνισες! ΧΑ! ΚΑΙ ΟΛΕΣ έχουν δίκιο! Άσε πουνόταν ΔΕΝ έκανε κακά προσπαθούσαμε τα πάντα, οταν έκανε πολλά παίρναμε τη γιατρό τηλέφωνο.... Και κάτι ακόμα... Η ΒΟΛΤΑ... πας το μωρόβόλτα για πρώτη φορα! ΤΟ θέμα... ΤΙ θα πάρεις μαζί;;; Δένεις το σπίτι με σπάγκο; Παίρνεις μαζί βαλίτσα; Και που πας το κεφάλαιο ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ξύπνημα (πείνα, κωλυκοί).... Η μάνα υποφέρει ΚΑΙ μετα τη γέννα. Και αν νομίζεις ότι κάπου εκεί μπορείς να ηρεμήσεις να σε πληροφορήσω για τους φόβους: άργησε να μιλήσει, άργησε να περπατήσει (και κάπου εκεί ξανα-μπαίνουν οι φίλες-θείες και λοιπές συγγενείς και γειτόνισσες).... Και μετά έρχεται ΤΟ ΚΟΨΙΜΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΣ... (ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ 10 μηνών το έκοψε...)και βλέπεις το δικό σου 2,5 και ακόμα παλεύεις... Και μετά ΦΕΥΓΕΙ... ΠΑΙΔΙΚΟΣ και¨"ΘΕΛΩ ΤΗ ΜΑΜΑ ΜΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥ" και να τα τηλέφωαν απο τις βρεφονηπιαγωγούς και εσύ σε meeting... και να την κοπανάς...΄ Και μετά.... το βράδυ... όταν πια το βάζεις πια για ύπνο.... να βάζει τα χέρια του γύρω απο το λαιμό σου (ΤΟ ΠΙΟ ΑΚΡΟΒΟ ΚΟΛΙΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ) και να σου λέει, μισοκοιμισμένο "Σ'ΑΓΑΠΩ ΜΑΜΑ"....
κοπέλα μου, στο σπίτι μου να ζούσες δεν θα το περιεγραφες ακριβέστερα.... συν του ότι δεν είχα ποτέ την ανησυχία "πότε θα γίνω μάνα" αλλά έκανα ένα παιδι επειδή το ήθελε ο σύζυγος....και ποτέ δεν κατάφερα να αποδεχτώ την κατάσταση....επαθα βαρια επιλόχια κατάθλιψη, ο συζυγος με στήριζε η αδελφη του του έλεγε να με βάλει σε κλινικη!!!!! δεν είχα και δεν έχω βοήθεια πέρα του συζύγου, κλείστηκα στο σπίτι , κουράστηκα με ένα υπερκινητικό παιδί, που το λατρεύω αλλα δεν κρύβω ότι με γέρασε πριν την ώρα μου και όλοι όπως λες να έχουν αποψη.....από τον παιδικό σταθμό ως την Ε Δημοτικου (τωρα θα παμε ΣΤ) οι δασκάλες καθημερινά είχαν παράπονα, δεν καθετε φρόνιμος ενω ειναι πολυ καλο παιδι δεν ελέγχει τις αντιδράσεις του, βλπεώ γνωστες που έχουν τεραστια βοηθεια απο μανες και πεθερες να κυκλοφορούν σαν μοντέλα κ εγώ σαν την κυρά Μέλπω γιατί δεν έχω χρόνο για τον εαυτο μου....ουφ φλυαρω.... καλή δύναμη σε όλες μας και εχω να πω και κατι τελευταιο....μην ακούτε οτι ταπαιδια είναι η ολοκλήρωση του γάμου, και χαρά και ευτυχια και δεν ξέρω τι αλλο....αν δεν ειστε έτοιμες για όλα τα παραπανω οπως δεν ήμουν εγω, είναι αγώνας δύσκολος....
Αχ δεν έχω και εγώ καμιά βοήθεια μιας και είμαι εξωτερικό και αυτό το "βλπεώ γνωστες που έχουν τεραστια βοηθεια απο μανες και πεθερες να κυκλοφορούν σαν μοντέλα κ εγώ σαν την κυρά Μέλπω" με εκφράζει απόλυτα. Νόμιζα μόνο εγώ σκεφτόμουν έτσι. Καλό κουράγιο.
ποσο μα ποσο δικιο εχεις!!!!!!!!μπραβοο μονο αυτο εχω να πω
Τόσο μα τόσο αληθινό το κείμενό σου!!! Ακριβώς όπως τα λες είναι!!!
Meta apo 23 mhnes me ta didymakia mou (agoria) kai thn ametrhth eytyxia pou kaneis den mporei na thn amfisvhthsei epiteloys vrhka enan an8rwpo pou egrapse akrivws ayta pou exw mesa sto kefali mou!!!!!!!! Mpravo sou!!!!
Υπέροχο κείμενο και πέρα για πέρα αληθινό. Γέλασα πολύ γιατί θυμήθηκα και τα δικά μου. Δεν έχω δίδυμα αλλά δύο κορίτσια με διαφορά 4 ετών. Πάνω που είπα ότι ξεπαίδιασα ήρθε το δεύτερο. Δεν ανέφερες τον ύπνο που τουλάχιστον 2 χρόνια τον ξεχνάς. Άσε που όταν μεγαλώσουν ξυπνάνε γιατί θέλουν τουαλέτα (βλέπεις προσπαθείς να κόψεις την πάνα και το βράδυ) γιατί διψάνε, γιατί είδαν εφιάλτη γιατί, γιατί, γιατί................. Μάνες ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ, όλες τα περνάμε.....
ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΧΕΙΣ...ΠΟΣΟ ΤΑΥΤΙΣΤΗΚΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΝΑ ΗΞΕΡΕΣ!!!ΒΕΒΑΙΑ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ-ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ-ΘΑ ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΛΕΝΕ ΤΑ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΑ,ΚΟΙΝΟΤΥΠΑ ΠΙΑ-΄΄ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ,ΜΕ ΕΝΑ ΤΟΥΣ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΑ ΞΕΧΝΑΣ ΟΛΑ ΚΛΠ.ΚΛΠ.ΚΛΠ.ΕΓΩ ΣΥΜΦΩΝΟΝΤΑΣ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΠΑΥΞΑΝΟΝΤΑΣ ΘΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ ΟΤΙ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΓΙΝΕΣΑΙ ΓΟΝΙΟΣ Η ΠΑΡΤΗ ΣΟΥ ΠΕΡΝΑΕΙ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΗ,ΤΡΙΤΗ ΚΑΙ ΤΕΤΑΡΤΗ ΜΕΡΑ ΜΗ ΣΟΥ ΠΩ...ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΟΤΙ Ο ΚΟΠΟΣ ΑΞΙΖΕΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΚΑΤ΄ ΕΜΕ...ΤΕΡΑΣΤΙΟ...ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΑ ΩΣ ΠΕΡΑ ΑΛΗΘΙΝΟ ΑΡΘΡΟ ΣΟΥ!!!!
ΜΟΙΡΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΩ,ΣΥΓΝΩΜΗΗΗΗΗΗ
τόσο απλά και τόσο πραγματικά !