Σαν σήμερα… η γέννηση της Σοφίας!

Σαν σήμερα… η γέννηση της Σοφίας!

μαμά Αφροδίτη

Ύστερα απο χρόνια αποτυχημένων προσπαθειών για άλλο παιδί, απο εκεί που δεν υπήρχε κάποιο θέμα, εγχείρηση με καισαρική τομή χωρίς να πειραχτεί η μήτρα για μια κύστη που ηταν έτοιμη να εκραγεί στην αριστερή ωοθήκη, όπου εκεί διαπίστωσε ο γιατρός μου (πάντα στο νοσοκομείο Χανίων) ότι είμαι γεμάτη ενδομητριακές κύστες, θεραπεία 6 μηνών με τεχνητή εμμηνόπαυση, άλλους 6 μήνες μέχρι να επανέλθει, άλλον ένα χρόνο μέχρι να συνέλθω απο την πάρα πολύ κακή ψυχολογία λόγω αυτής της θεραπείας, το 2010 κάνει πάλι την εμφάνιση της μια κύστη μικρή το καλοκαίρι, την παρακολουθούμε, με πείθουν τον Δεκέμβρη να πάω σε άλλον γυναικολόγο, ιδιώτη, για ΠΑΠ και υπέρηχο να δώ πού βρίσκομαι λόγω ότι τότε είχε ένα πρόβλημα ο υπέρηχος του νοσοκομείου και μέχρι να φτιαχτεί δούλευε, δεν δούλευε….

Πάω λοιπόν… Με ραντεβού περίμενα 1 1/2 ώρα για να μπώ!!! Μπαίνω, του λέω το ιστορικό και γιατί πήγα εκεί.. Παίρνει το πάπ, βλέπει την κύστη ,5 εκατοστά!!!! Απο το 1 1/2 του Ιουλίου!!! Τρόμος!!! Όχι πάλι τα ίδια, σκεφτόμουν!!!!

Μου εξηγεί ότι δεν χρειάζεται να φοβάμαι και ότι αν μεγαλώσει πάνω απο 5 εκατοστά θα την αφαιρέσει, λές και θα πήγαινα σ’ αυτόν εγώ… Aν χρειαζόταν, πάλι νοσοκομείο θα το έκανα ή αυτή την φορά θα πήγαινα για λαπαροσκόπηση που θα με έστελναn διότι την πρώτη φορά που έκανα δεν υπήρχε στα Χανιά και δεν ήθελα να πάω εγώ αλλού.. Λάθος ίσως, αλλα δεν εμπιστεύομαι εύκολα άλλους γιατρούς… Τον είχα βρεί…

Τον ρώτησα αν θα έμενα πάλι έγκυος και μου εξήγησε πως μόνο με εξωσωματική και να το συζητούσα με τον άντρα μου… Εγώ δεν ήθελα όμως να ξαναμπώ στην διαδικασία ορμονών και να ξαναπεράσω όσα είχα περάσει, θα το έκανα άν δεν είχα άλλο παιδί, αλλα όχι, ήθελα να είμαι καλά για το ένα που είχα! Δεν ξέρω γιατί, τον ρωτάω αν ύπήρχε περίπτωση να ήμουν έγκυος και να μην φαινόταν, άλλωστε περίμενα περίοδο 5 μέρες μετά….

ΟΧΙ!

Κατηγορηματικά και γραμμένο σε καρτούλα, ενδομητριακό κύστημα 5 εκατοστών….

Γυρνάω στο σπίτι και έκλαιγα, όχι γιατί δεν θα ξαναέμενα έγκυος, το είχα πάρει απόφαση/το είχα ξεγράψει, αλλα γιατί πάλι θα έμπαινα σε περιπέτειες με την κύστη και την ενδομητρίωση και δεν ήθελα πάνω που είχα συνέλθει!!! Κλάμα πολύ κλάμα…

6 μέρες μετά και ύστερα απο 5 επιτυχημένα τέστ εγκυμοσύνης και μία χοριακή (που η συνάδελφος μου με έστειλε να κάνω γιατί δεν μπορούσε να με βλέπει να πηγαινοέρχομαι ανήσυχη και με τίποτα να μην το πιστεύω), ήμουν έγκυος!!!!!

Στη Σοφία!! ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ!!!! ΠΑΝΩ ΠΟΥ ΤΟ ΕΙΧΑ ΞΕΓΡΑΨΕΙ!!! Ακόμα και η μικροβιολόγος με πήρε αμέσως στην δουλειά να μου το πεί!! ΠΟΛΥ ΕΓΚΥΟΣ!!!!! Και σαν να ήξερα απο την αρχή ότι ήταν κοριτσάκι… Μου ξέφευγε κατα λάθος, αυτή, αυτή…

Το πρώτο τρίμηνο, εντάξει, πήγα και Ταυλάνδη!!!! Στον 4ο μήνα όμως αναγούλες, βήχας, εμετοί!! Μικροσυσπάσεις, μπήκα μια βδομάδα μέσα, πήρα αναρρωτική πλέον, όχι σέξ, ξεκούραση και χαπάκι για τις συσπάσεις…

Συνέχισαν όλα κανονικά αλλα δεν καθόμουν ήσυχη πολύ, καλοκαιράκι βλέπετε….

Στις 31 βδομάδες, μία Κυριάκη, 24 Ιουλίου πρωί, ξυπνάω και ένιωσα ότι ήθελα ηρεμία, να κάτσω σπίτι μου… Έφτιαχνα μαρτυρικά για μια βάφτιση που τελικά δεν έγινα νονά (λόγω της εισαγωγής μου δεν ανέβαλαν ένα μήνα πρίν το γεγονός για μετά που θα γεννούσα, αλλα προτίμησαν να αλλάξουν νονά… ΣΟΥΤ ΚΑΙ ΕΓΩ, ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΜΑ ΑΠΟ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ!)

Καθιστή όλη μέρα, ξάπλα, ανήσυχη, να κοιμηθώ, δεν κοιμόμουν, πάει βράδυ… Στις 11 το βράδυ λοιπον, πάω για ύπνο, καληνυχτίζω, δεν άντεχα άλλο…

Πάω πρώτα τουαλέτα, όλη μέρα πολύ έντονο αυτό το αίσθημα… Σκουπίζομαι, μέσα στο αίμα εκείνη την ώρα!!!!!!! Ουρλιάζω, δυστυχώς με την τότε 5χρονη κόρη μου ξύπνια… Ψυχραιμία… Παιρνω τον γιατρό μου αμέσως και με τρέχει νοσοκομείο, δεν σκέφτηκα να πάρω ασθενοφόρο, ήρθε η μαμά μου που τους ήξερε όλους και έμεινε με την μικρή ο άντρας μου να μην τρομάξει περισσότερο… Την καθυσήχασα και έφυγα… Μέχρι να φτάσω, άρχισα να πονάω… Αίμα… Απο τον πανικό για να φύγω γρήγορα δεν έβαλα τίποτα..

Για καλή μου τύχη εφημέρευε η πλέον επιμελήτρια Β’ γιατρός -ήταν ειδικευόμενη στην μεγάλη μου κόρη- που μόλις είχε γυρίσει τελειώνοντας την ειδικότητα της. Με εξετάζει.. Με το ζόρι…

Αποκόλληση υμένα!!!!!! Είχα μπεί στην διαδικασία γέννας…. Ο καύσωνας, οι σκάλες;;;;;

Με βάζουν μέσα, φεύγει η μαμά μου να μου φέρει πράγματα και υποσέντονα, μου βάλανε ορούς και φάρμακα, ένεση για τα πνευμόνια του μωρού… Με πιάνει μία πλήρη αναισθησία, άμυνα του οργανισμού μου… ΌΛΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ μου έλεγα… Όπως και τότε με την αποκόλληση στην μεγάλη μου, ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ….

Την άλλη μέρα οι συσπάσεις γέννας, με τα φάρμακα, γιατροί συνέχεια, εγώ να πονάω και να τρέχει αίμα… Τελικά με την βοήθεια των 2 γιατρών μου, δεν χρειάστηκε να πάω Ηράκλειο να γεννηθεί 1600 το μωρό.. Μετά απο μία βδομάδα σταμάτησε και το αίμα εντελώς… Έμεινα όμως μέσα 8 βδομάδες, ξάπλα!!!!!! Μόνο τουαλέτα και όχι μόνη μου και μπάνιο καθιστή… Με το ένα φάρμακο να κάνει 700 ευρώ την ημέρα, χάπια απο το στόμα, όλα για τις συσπάσεις…

Είδα τα πάντα!!! Τον αγώνα που έδιναν καθημερινά γιατροί και μαίες… Τους γνώρισα όλους!!!!!! Ποιές ετοιμόγεννες ήθελαν καισαρική/φυσιολογικό και ποιές να θηλάσουν… Προσπάθησα να τους μιλήσω για το φυσιολογικό αλλα τίποτα, ανένδοτες… Ξεκαθάρισαν σχέσεις φίλων, είδα ποιοί ήταν πράγματι κοντά μου, γνώρισα και άλλες κοπέλες, είδα πολλές καταστάσεις, ώς και λαθρεπιβάτισσα απο Συρία, της δίναμε ρούχα για το νεογέννητο κοριτσάκι της και νυχτικά και άλλα για την ίδια…

Φτάνει επιτέλους η μέρα να γεννήσω!!!! Βέβαια μέχρι τότε τους έλεγε η μαμά μου μήπως να κάναμε καισαρική, είχε κουραστεί απο την στεναχώρια της καθημερινά να με βλέπει να έχω συσπάσεις γέννας, μαμά/σύζυγος/κόρη εκεί.. 8 βδομάδες μέσα και άλλο ένα μήνα σχεδόν έξω να περπατήσω να γεννήσω, υποτίθεται απο την 1η μέρα που βγήκα… Αλλα τα φάρμακα έκαναν πολύ καλή δουλειά…. Ενεργή μήτρα αλλα με κρατούσαν με τα φάρμακα ο γιατρός, 8 βδομάδες, μέχρι τις 39… Ανένδοτος ο γιατρός μου, θα γεννούσα φυσιολογικά, ακόμα όταν και γώ τον ρώτησα μήπως τελικά να την κάναμε την καισαρική γιατί τους είχα κουράσει όλους να τελειώνουν μια ώρα αρχήτερα… ΤΣΟΥ!!!!!

Μπαίνω επιτέλους αφού δεν έβγαινε με παράταση στην 42 βδομάδα, 41 και 4μέρες… ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΩ!!!

Κάναμε πρόκληση γιατί παρόλο που έκανα διαστολή, είχα βγεί στις 38 βδομάδες και είχα ρίξει το περπάτημα της ζωής μου, σκάλες, γενική σπιτιού, ήμουν χωρίς φάρμακα καιρό, είχα συσπάσεις, το μωρό δεν… Και εγώ δεν άντεχα άλλο!!

Πανικός, πνιγόμουν, αλλεργικός βήχας, τρόμος ότι δεν θα τα καταφέρω, πρήξιμο, όλα τα σημάδια πρίν γεννήσεις!!! ΤΙΠΟΤΑ… Όπως στην μεγάλη μου… Ενώ η μαμά μου, 4 έκανε, πήγαινε με σπασμένα νερά και ίσα που κρατούσε το κεφαλάκι μας πρίν φτάσει να την ξεγεννήσουν, απλά και με το φουστάνι της!!!! Ούτε κόψιμο!! Και μας θήλασε και τα 4!!!

Πάμε λοιπόν να γεννήσω, την προηγούμενη πρίν κάνω εισαγωγή, είχα φάει στάκα με τα αυγά και πα’ι’δάκια!! Να μην μου λείψουν!!! Και σε αυτόν το τοκετό είχα κλίσμα που έκανα μόνη, ξύρισμα πάντα εγώ ανέκαθεν και σε όλη την διάρκεια της εγκυμοσύνης, ορό, περπάτημα πάνω κάτω, ξάπλωμα, καθιστή, τουαλέτα, νερό, καραμέλες για τον αλλεργικό βήχα για να γλύφω κάτι να περνάει, ο σύζθγος μέσα, η μαμά μου, κοιμήθηκα, αναπνοές…

Αργότερα μετά την γέννα μου έμαθα ότι είχα αυτό που λένε οργασμικό τοκετό!!! Και στις 2 μου γέννες!!! Συντονιζόμουν τόσο καλά με το σώμα μου όταν συγκεντρωνόμουν στον πόνο και τις αναπνοές που είχα οργασμούς, γελούσα και ηρεμούσα, κοιμόμουν, σαν να ήμουν σε νιρβάνα…

Στο τέλος κουράστηκα πιά πάνω κάτω και ζήτησα να με ξαπλώσουν, δεν είχα άλλο πια… Κατάλαβαν ότι ήρθε η ώρα.. Μου σπάσαν τα νερά, η Σοφία, η ψυχούλα μου ακόμα ψηλάαααααα!!!!! Με διαστολή ΝΑΑΑΑΑΑ!!!!

Αλλα σε μία ώρα μέσα άλλαξαν όλα!! Άλλαξε βάρδια η μαία, πέρασαν όλοι οι γιατροί και ειδικευόμενοι να με δούν πώς πάω και να μου ευχηθούν… Επιτέλους κατέβηκε, εγώ πότε πλάι, πότε καθιστή… Πόνοι και αναπνοές και τον άντρα μου,την επιμελήτρια Β’ και τον γιατρό μου πάντα κοντά μου… Τους ζητάω να με ξαπλώσουν ανάσκελα και να μου σηκώσουν τα πόδια, κρατήθηκα απο τον ορό για να αντέξω και να σπρώξω.. Μου λέει η γιατρός ότι θα μου έρθει στο κεφάλι και εγώ σχεδόν ουρλιάζοντας της απαίτησα να μείνω έτσι, μου ζήτησε συγνώμη και μετά γελούσαμε…

«ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΠΡΩΞΩ» φωνάζω.

Έρχονται όλοι κοντά μου, έτοιμοι… Ο άντρας μου πλάι, η μαμά μου έξω…

3 φορές πάλι, κλίκ, σπρώχνω, ΟΥΡΛΙΑΞΑ!!!!!! (Μόνο εκεί ακούστηκα πάλι)

Γλυστράει το μωρό, ξεπνέω και γώ λέγοντας «ΧΑΛΑΛΙ ΤΗΣ ΟΛΑ» και γελούσα εξαντλημένη… άκουσα το νιαούρισμα της, μου την ακουμπάει επάνω μου και θηλασμός αμέσως, απαιτητικά αυτή την φορά απο αυτήν την μπέμπα!!!! Την λάτρεψα!! Αυτή την φορά όμως τραβήξαμε και φώτο. Με τον λώρο ακόμα,πρίν κοπεί για να δοθεί σε δωρεάν βλαστοκυττάρων…. Μείναμε μαζί μέχρι να με φτιάξει, την βάλαν μια στιγμή στην κούνια να μείνει ζεστή (λάμπα σε κρεβατάκι να τα κρατάει ζεστά, σαν τις πατάτες σκεφτόμουν απο την πείνα!!!!) και ανεβήκαμε πάνω μαζί…

Αυτή την φορά προλαβαίνω και τους ζητάω συγνώμη αν ήμουν λίγο απότομη μέσα στους πόνους π.χ. με τον ορό που ήθελα να κρατηθώ εκεί, που πάλι άχνα δεν έβγαζα και ένα μεγάλο ευχαριστώ που πίστεψαν σε μένα και δεν έκανα καισαρική που του φώναζαν καθ’ όλη την διάρκεια του τοκετού, να ξεμπερδέψει, να σχολάσει επιτέλους, επειδή πήγαινε πολύ αργά. Η μαμά μου είχε πάλι αγχωθεί, για να με γλυτώσει το έκανε.. Και πάλι όμως ο γιατρός, διευθυντής κλινικής και η επιμελήτρια Β’ που ο Θεός την ξαναγύρισε πίσω ύστερα απο χρόνια απουσίας της λόγω ειδικότητας, μου ζήτησαν ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΝΙΩΘΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ….

Τί να τους πώ εκεί;;; Έκλαιγα όπως και όλοι εκεί μέσα…..

Ανεβαίνοντας λοιπόν επάνω την παίρνουν για την εξέταση και εγώ σε ένα τέταρτο ήμουν μπανιαρισμένη και ντυμένη να πάω να την πάρω!!! Έτοιμο το δωμάτιο και βούρ με τα ρουχαλάκια της στον διάδρομο!! Σιγά να μην καθόμουν να περιμένω!!!

«Ακόμα όρθια είσαι εσύ;;; Δεν ξάπλωσες;» με ρωτούσαν χαριτωμένα οι μαίες και φίλες μου πια…. Τόσους μήνες…..

Όχι τους λέω γιατί ήθελα να πάρω την μπέμπα μου αμέσως!! Την είδα στο μπάνιο της στην εξέταση της, τα τέστ Apgar, μου την ντύνουν, όλα με αγάπη και ηρεμία και μετά αγκαλιά μου!! Μπήκαμε στο δωμάτιο και μάμ!!!! Ούτε που με ρώτησαν, ούτε να μπούν να δούν αν τάισα το μωρό.. Ήξεραν και δεν τα είχαμε συζητήσει κάν. Εννοείται βέβαια ότι έφαγα και σουβλάκι εκείνη την ώρα. Έπρεπε να κατεβάσω γάλα τους έλεγα.

Έμφάνισε ίκτερο την 2η μέρα, αλλα την 3η φύγαμε με την άδεια της νεογνολόγου γιατί έβλεπαν πόσο ικανή ήμουν στον θηλασμό, καμία συζήτηση για ξένο, απλά την ξαναείδαν την επόμενη και για 3 μέρες συνεχόμενες γιατί φύγαμε με οριακά ψηλά δείκτες και αρκετή απώλεια βάρους που όμως κάλυψε τις 3 μέρες ησυχίας στο σπίτι μας και πάρα πολύ θηλασμό… Άχ! αυτό το γαλατάκι της μαμάς εμπλουτισμένο με αγάπη!!!!!

Στις 03/10/2011, στις 16:15, ήρθε στον κόσμο η Σοφία μου χωρίς επισκληρίδιο, μετά απο 9 ώρες… Θηλασμός και αυτή στο 1′ ζωής της, όπως την μεγάλη.. Και αυτή την φορά όπως ήθελα, με αυτούς που ήθελα και το μωρό πάντα κοντά μου….

Άλλη μία υπέροχη ανάμνηση, πάντα ζωντανή μέσα μου……

ΧΑΡΗ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΧΑΝΙΩΝ…. Και ας μην το έχουν σε υπόληψη πολλές… Εγώ γέννησα πρίν 7μισυ χρόνια και πρίν 1 χρόνο… Μόνο καλά έχω να πώ… Και δεν απαίτησα, απλά ζήτησα… Δεν το αλλάζω με τίποτα και για κανένα λόγο.. Τους ξέρω όλους γιατί τους έζησα 3 μήνες… Και εύχομαι να ζήσουν όλες αυτό το υπέροχο ταξίδι, όπως επιθυμούν.. Να ΄χουν δικαίωμα επιλογής, όπως και τα μωρά να θηλάσουν όλα… Ενημερωθείτε, υπάρχει η γνώση… Εμείς μόνο, με τον γλυκό τρόπο της μητρότητας θα το αλλάξουμε…

Ελπίζω να μην σας κούρασα…

Δεν θα μπορούσα όμως να χωρέσω σε 5 γραμμές τη 1 ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΕΝΤΟΝΕΣ εμπειρίες της ζωής μου, τις καλύτερες, τις γέννες των κοριτσιών μου!!!

Χρόνια σου πολλά κοριτσάκι μου!!!!

Να γεμίζεις πάντα χαρά τον κόσμο μας όπως έκανες απο την ημέρα που έμαθα ότι ήμουν έγκυος σε σένα, με την γέννηση σου και την καθημερινή σου παρουσία!!!

Υγεία και χαρές πάντα γύρω σου και στους ανθρώπους που αγαπάς!!!

Σ’ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ!!!!
Η μανούλα σου……

[divider]

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com