Ήθελα απλά κάποιον να μου πει «Έχεις γάλα!»
Ήθελα απλά κάποιον να μου πει «Έχεις γάλα!»
μαμά Κωνσταντίνα
Σκέφτηκα αφού υπάρχουν ιστορίες τοκετού στο eimaimama, γιατι να μην υπάρχουν και ιστορίες θηλασμου;
Υπάρχουν μανούλες που τα κατάφεραν… άλλες που βρήκαν αρκετα εμπόδια (π.χ ελλειψη πληροφόρησης, λαθη μαιευτηρίου..), ακόμα και μανούλες που θηλασαν μεν, αλλα οχι αποκλειστικά..(επιπεδες θηλες κτλ)
Θα ξεκινήσω με την δική μου εμπειρία!
Ολα ξεκινάνε πριν την γέννα!! Ημουν τρελή και παλαβή με το θέμα θηλασμός… Ηθελα να θηλάσω αποκλειστικά παση θυσία..!
Η γυναίκα του γυναικολόγου μου είναι μαια και με το που μπήκα στον 8ο ξεκινήσαμε σεμινάρια, ένα εκ των οποίων είχε και θέμα τον θηλασμό. Να τονίσω πως ήταν μαζι μου και ο άντρας μου.. πράγμα που βοηθησε παρααα πολύ στην συνέχεια..!!!
Επίσης πριν γεννήσω με το που μπήκα στον 9ο ο παιδιατρος που ειχα διαλέξει για την μπεμπούλα μου μου έδωσε συμβουλές, καθώς και 2 τρομερά dvd με όλα οσα πρέπει να ξέρω γυρω από το θεμα θηλασμός!! Καθως πλησίαζε ο καιρός είδα τα dvd 2-3 φορές να τα εμπεδώσω και πίστευα πως ήμουν έτοιμη να μπω σε αυτον την εκπληκτικη εμπειρία!!!
Παρασεκυη 13 Ιουλίου 2012…. γέννησα την μπεμπούλα μου με φυσιολογικό τοκετό και ζυγιζε 3480γραμμαρια!
Στο μαιευτηριο πριν ακομα με πάνε στο δωμάτιο, μου έφεραν την μπέμπα μου και την εβαλαν στο στηθος για να πιει τις πρωτες σταγόνες από το γάλα μου!
Την πρώτη μέρα λόγω της κούρασης και του πόνου της γέννας το βράδυ δεν την κρατησα στο δωμάτιο. Την δεύτερη μέρα την είχα μαζί μου όληηηηη την μέρα… την έβαζα συνέχεια στο στηθος μου! Μασουλούσε πολυ καλά και έπιασε τέλεια την θηλή μου!
Αλλα επειδη μου πλήγωσε λίγο την αριστερή θηλή, έσπευσαν από το μαιευτηριο να μου πασάορουν τις ψευτοθηλές!!! (τότε δεν ήξερα ότι με τις ψευτοθηλές μειώνεται η παραγωγή γάλακτος..!!)
Ευτυχώς στο μωρό δεν άρεσε καθόλου την πλαστικούρα της ψευτοθηλης και έτσι τις άφησα στην άκρη και έδινα πιο πολύ το δεξί στήθος και λιγότερο το αριστερό (μέγααααα λαθος και αυτό..!!)
Επίσης λόγω ότι είναι το πρώτο μας παιδάκι, στο μαιευτήριο ήρθανννν όλοιιιιιιιι οι γνωστοί και φίλοι με αποτέλεσμα να μην μπορώ να θηλάζω συνέχεια γιατί πάντα μέσα στο δωμάτιο είχα κόσμο (είμαι από επαρχία και εδω δεν εχουν ωράριο για το επισκεπτήριο, είναι όληηηη την μέρα..!!).
Οπότε το μωρό έκλαιγε… και οι έξυπνες οι μαίες μου έφερναν ξένο γάλα και έδινα στο μωρό!! (Συγχίζομαι όσο το σκέφτομαι..!!)
Ώσπου την τρίτη και τελευταια μας μέρα στο μαιευτήριο και ενώ μεσα στο δωμάτιο είχα πάλι κόσμο… έρχεται να με δει η γυναίκα του γυναικολόγου μου (που μου έκανε και τα σεμινάρια και ηταν παρούσα σε όλο τον τοκετό μου). Εκείνη την στιγμή κρατούσα το μωρό αγκαλίτσα και είχα το μπιμπερό με το ξένο γάλα στο χέρι και το τάιζα!!! Μπαίνει μέσααααα με βλέπει.. μένει κόκαλοοο.. και μου λέει:
– ΠΕΤΑ ΤΟ ΜΠΙΜΠΕΡΟ ΤΩΡΑ.!!! ΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΠΡΗΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΓΑΛΑ ΠΟΥ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ.!! ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΤΡΟΜΕΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ!!!
Σοκ και εγώ!! Εφήνω το μπιπέρό… και από εκείνη την στιγμή δεν το ξαναέπιασα… μέχρι που φύγαμε από το μαιευτηριο!
Τα καλα έρχονται όμως με την επιστροφή στο σπίτι! Οταν δεν έχεις εμπειρία.. όλα σου φαίνονται βουνό!
Και ξεκινάμε τους θηλασμούς!!!! Μαραθώνιοιιιι θηλασμού!! Ωρες ολόκληρες με το μωρό στο στήθος μέχρι να κατεβει αρκετο γάλα!! Κούραση!!! Νεύρα..!! Οι ορμόνες στο κόκκινο..!! (Δυσκολες μέρες μπορώ να ομολογήσω..!!)
Το μωρό μου κοιμόταν ελάχιστα και έκλαιγε σχεδόν συνέχεια! Ηθελε όλο στηθος και αγκαλια!! Ειχα γίνει κουρέλι!
Καθε απόγευμα ειχαμε ρεσιτάλ γκρίνιας!! Αυτο γινόταν τις πρώτες 15 μέρες! Από εκεί και πέρα και ενώ εγω ημουν ένα ράκος… αρχίσαμε οικογενειακως να συζητάμε το θέμα του θηλασμού!
Τα πεθερικά μου και οι γονείς μου έλεγαν ότι το μωρό πεινάει.. γιατί να μην δώσω λίγο ξένο γαλατάκι να ηρεμήσει;;;; Και κάπου εκεί υποχώρησα και έδωσα ξένο!! Όχι πολύ!! Έδινα 100μλ ξένο μόνο 1 φορα την μέρα (απόγευμα).!! Αυτό κράτησε 1 εβδμάδα!
Για καλή μου τύχη ενα γνωστο ζευγάρι πήρε να μας ευχηθεί και συζητήσαμε το θέμα θηλασμού. Μας πρότειναν μια κοπέλα σύμβουλο θηλασμού.!! Το επόμενο δυετερόλεπτο είχα πάρει τηλέφωνο!! Εκλεισα ραντεβού και την επόμενη ήρθε η κοπέλα σπίτι μου. Μου εξήγησε διάφορα πράγματα που δεν γνώριζα και δεν μπορούσε κανένας να μου δώσει απαντήσεις!
Και από εκείνη την μέρα θηλάζω πλέον αποκλειστικά! Γιατί δεν ήταν ότι δεν είχα γάλα… Αλλά δεν πίστευα στον εαυτό μου! Δεν πίστευα ότι έχω γάλα! Ηθελα μάλλον κάποιον να μου πει : ΕΧΕΙΣ ΓΑΛΑ!!!
Τωρα πλέον όχι μόνο θηλαζω αποκλειστικά αλλα μου περισσεύει και αποθηκευω και γάλα στην καταψυξη για να εχω τώρα που ξεκίνησα την δουλεια! Αν δω ότι μου περισσεύουν και δεν προκειται να τα χρησιμοποιησω, θα τα δωρίσω σε γυναίκες που εχουν προβλημα με το γάλα τους!!
Αυτο που έχω τελευταία να πω είναι ότι αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε όλες οι νέες μανουλες (όσο δύσκολο και αν είναι στην αρχη) να Θηλασουμε! Ακόμα και να μην τα καταφέρουμε θα έχουμε ευχαριστηθεί αυτο το υπέροχο ταξίδι του θηλασμου!!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Εμενα παλι οι ψευτοθηλες δε μου μειωσαν καθολου την παραγωγή ίσα ισα!!θηλαζω 8 μηνες!!!αν δε τις ειχα δε ξερω τι θα εκανα με τοσο πληγωμενες θηλες
Καλημέρα κι από εμένα! Εγώ είμαι στη φάση που ήσουν ΠΡΙΝ πάρεις τηλέφωνο τη σύμβουλο θηλασμού. Αν μπορείς στείλε μου στο mail μου ( margarita337@hotmail.com ) το τηλέφωνο της κοπέλας μήπως με βοηθήσει. Ευχαριστώ!
Ο θηλασμος ειναο οντως κατι φυσιολογικο που θα επρεπε ολες οι γυναικες να απολαυσουν,το θεμα ειναι οτι καποτε το θεωρουσαν αυτονοητο και γι΄αυτο δεν τα παρατουσαν,ομως σημερα εγινε μοδα το ξενο γαλα!Δε φταινε παντα οι μανουλες που δε θηλαζουν,λυπαμαι που ακουω οτι "δεν ειχα γαλα","δεν ειχαν οι γυναικες στην οικογενεια μου",που επαναπαυονται τοσο ευκολα.Ολα ειναι διαφημιση και εμπορευματοποιηση του ξενου γαλακτος.Δε νομιζω να υπαρχει μανουλα που να μη θελει να εχει το παιδακι της αγκαλια,να του προσφερει αυτο το πολυτιμο δωρο.Και οι συμβουλοι χρειαζονται για να μας διαφωτιζουν σε ωρα αναγκης και οταν δεν υπαρχει υποστηριξη απο πουθενα!Ολες οι μαμαδες πρεπει να προσπαθουν παντως!
Και όμως υπάρχουν! Εγώ γνωρίζω μανούλα, που απο την εγκυμοσύνη της ακόμη έλεγε, ότι δεν ήθελε να θηλάσει και μόλις γέννησε φρόντισε να κόψει το γάλα. Η άποψη μου πάνω σ'αυτο; Αφήστε το καλύτερα. Εγώ δεν είχα πληροφορηθεί ιδιαίτερα για το θηλασμό, αλλα ήξερα, ότι ήθελα να θηλασω. Η μικρή μου ανηψια, 26 μηνών όταν γέννησα και ακόμη θήλαζε. Αυτό ευχόμουν και εγώ για το δικό μου μωράκι. Δεν ήταν εύκολο, όχι όμως και ακατορθωτο. Την τρίτη μερα κατέβηκε το γάλα (θα μπορούσα να ζουληξω το στήθος μου και να γεμίσω ένα ποτήρι!!!) αλλα το μωράκι μου δεν έπιανε καλα με αποτέλεσμα δυο υπερπληγωμενες θηλές. Ερχόταν η ώρα να θηλάσει (ευτυχώς είχε απο την πρώτη μερα ωράριο και τάξη στο φαγητό) και σκεφτόμουν: "όχι Θεέ μου! Πάλι θέλει να φάει;" Έβαζα το μωρο στο στήθος και έκλαιγα. Μου ερχόταν να ουρλιαξω. Ο άντρας μου με μάλωνε και φώναζε να δώσουμε ξένο γάλα στο μωρο. Δεν ήθελε να με βλέπει να υποφέρω. Εγώ όμως δεν έδωσα καθόλου. Έξι εβδομάδες κράτησε το μαρτύριο! Και σήμερα, δυόμισι μήνες μετά, θηλαζουμε αποκλειστικά!
Μπράβο σου!!! Γιατί επέμεινες και κέρδισες! Εγώ με τη μπισκοτίνα χθες κλείσαμε 3 χρόνια θηλασμού!!!
Νομίζω πως η Adriana έχει δίκιο σε μεγάλο βαθμό. Δεν μπορεί αυτό το αρχέγονο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης ύπαρξης να είναι φύσει δύσκολο. Το έχουν κάνει δύσκολο ο σύγχρονος τρόπος ζωής και τα διάφορα πράγματα που λέγονται τα τελευταία χρόνια και γεμίζουν τη μητέρα με άγχος και ανησυχία αν θα μπορέσει να θηλάσει. Μα όταν ακούς μια μέλλουσα μαμά να αναρωτιέται αν θα καταφέρει ή όχι να θηλάσει τι περιμένεις; Όταν ξεκινάει δηλαδή με αμφιβολία και αγωνία δεν μπορεί παρά να επηρεαστεί ψυχολογικά και η κακή ψυχολογία με τη σειρά της να επηρεάσει ίσως την παραγωγή του γάλακτος και τη όλη πορεία του θηλασμού. Είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό ζήτημα αυτοπεποίθησης της μητέρας. Πρέπει να καταλάβουν οι μέλλουσες μητέρες ότι ο θηλασμός δεν είναι κατόρθωμα. Είναι κάτι για το οποίο όλες οι γυναίκες είναι απόλυτα ικανές.
κι εγω έτσι έλεγα πριν γεννήσω ότι είναι κάτι τελείως φυσικό και ότι θα γίνει από μόνο του.κι έτσι δεν φρόντισα να ενημερωθώ καθόλου.όταν όμως αρχικά νόμιζα ότι δεν είχα γάλα επειδή το μωρό δεν ήθελε να φύγει ποτε από το στήθος με αποτέλεσμα να έχω 7 μέρες να κλείσω τα μάτια μου και με τις ορμόνες στο φούλ πως να μην του δώσω ξένο γάλα;ακόμα και τώρα που είναι δύο μηνών θηλάζω αλλά του δίνω και συμπλήρωμα.όποιον και να ρώτησα απο μαιες μέχρι παιδιατρους κανένας δεν μου είπε τι πρέπει να κάνω γιατι κανείς τους δεν είχε λύση.οι τύψεις μου τεράστιες στην αρχή πολύ κλάμα, κόντεψα να πάθω κατάθλιψη,ευτυχώς που είχα κάποιον να μου πει κι ένα δεν πειράζει που του δίνεις και ξένο γάλα,γιατί διαφορετικά θα είχα πρόβλημα ακόμα.
Κι εμείς έτσι είμαστε τώρα! 3η+ εβδομάδα με μικτή διατροφή και αγώνα να κερδίσουμε το χαμένο χρόνο. Δυστυχώς ενώ είχα δει και διαβάσει τα πάντα, επί του πρακταίου οι μαίες του μαιευτηρίου δεν βοήθησαν αρκετά, δεν είχα κάποιον δικό μου που να έχει θηλάσει για να μου πει μια κουβέντα, εγώ δεν ήξερα πως, πόσο κλπ (γιατί δεν είναι πάντα όσο ιδανικά στα περιγράφουν ή τα δείχνουντα βίντεο) με αποτέλεσμα να "μείνουμε πίσω" μια εβδομάδα στο θέμα του ικανοποιητικού θηλασμού. Τώρα με πολύ πόνο, ψυχολογικό και σωματικό, ραγάδες στις θηλές και ένα φαγανιάρικο μικρό τρέχουμε και δε φτάνουμε να κόψουμε το συμπλήρωμα... αλλά που θα πάει!
Μακάρι να διαβάσουμε κι άλλες ιστορίες θηλασμού! Καλή αρχή! Συγχαρητήρια που τα κατάφερες. Κι εγω στον πρώτο μου γιο πίστευα ότι θα είναι το πιο εύκολο και φυσικό πράγμα στον κόσμο αλλά τελικά δεν κατάφερα να μην δώσω ξένο από το μαιευτήριο ακόμα (μου το έδιναν με τόση ευκολία). Οπότε γυρνώντας στο σπίτι πήρα κουτί και έδινα ελάχιστο συμπλήρωμα με θήλαστρο αφού οι θηλές μου είχαν πληγωθεί μετά από κακή στάση και χρήση ψειδοθηλών. Στον δεύτερο γιο μου πείσμωσα και είπα ότι θα προσπαθήσω μέχρι τελικής πτώσης! Και τί δεν τράβηξα! Οι θηλές μου πληγωμένες από την δεύτερη μέρα στο μαιευτήριο, στο σπίτι χειρότερα, οι ορμόνες στα ύψη, ο πρώτος γιος να με βλέπει να κλαίω από τον πόνο και να με αγκαλιάζει, 3 φορές έπαθα μαστίτιδα, πήρα αντιβίωση αλλά τελικά κατάφερα να μη δώσω καθόλου ξένο και να θηλάζω τον γιο μου αποκλειστικά 2 μήνες και συνεχίζουμε....ενω οι θηλές ακόμα πονάνε!!!
Πόσο πονεμένη η ιστορία του θηλασμού. Μπράβο σου που τα κατάφερες και που δεν άκουσες κανέναν από τους γύρω σου. Μπράβο και στον άντρα σου που σε υποστήριξε. Θα συμφωνήσω με την ΑΓΓΕΛΙΚΗ ότι όλες πρέπει να ενημερωνόμαστε, να κατανοούμε ότι το γαλατάκι το φέρνει μαζί του κάθε μωρό και ότι είναι υποχρέωσή μας να του το παρέχουμε. Να δώσουμε στους γύρω μας να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχει πιο όμορφο και πιο φυσιολογικό πράγμα από μια μαμά που θηλάζει και ότι δεν υπάρχει καμία ντροπή σε αυτό. Όμως θα πω για άλλη μια φορά. Μην πυροβολείτε τις μανούλες που δεν κατάφεραν να θηλάσουν. Και το λέω γιατί είμαι μια από αυτές. Μπορεί να ενημερώθηκα, να είχα τη σύμβουλο θηλασμού μέσα στο σπίτι μου, να χαπακώθηκα, να ζορίστηκα, να πόνεσα, να έκλαψα αλλά δεν τα κατάφερα. Και επειδή είναι σίγουρο ότι θα αρχίσει καινούρια μάχη περί θηλασμού, απλά μην μας πυροβολήσετε, μπορεί κάποιες από εμάς να πονάμε ακόμα που δεν καταφέραμε να θηλάσουμε τα παιδάκια μας...
αυτο που δεν θα καταλάβω ποτέ είναι γιατί χρειάζονται οι σύμβουλοι θηλασμού για κάτι τόσο φυσιολογικο!!!η γιαγιά μου που ειναι 85 ετών θηλασε 2 παιδια από δυό χρόνια το καθένα και ήξερε ακριβώς τι έπρεπε να κάνει! να σημειώσω ότι είναι μια γυναίκα που ούτε σχολείο δε μπορεσε να πάει!!!απλά άφησε τη φυση να κάνει τη δουλειά της. όπως και πολλέ άλλες γυναίκες εκε'ινης της εποχής. Δε νομίζω ότι η αγελάδα, η κατσίκα και όλα τα άλλα θηλαστικά στον πλανήτη να χρειάζονται σύμβουλο θηλασμου. θέλω να πω ότι μήπως τελικά το έχυμε παρακάνει πολύπλοκο για αυτό και πολλές γυναίκες δεν τα καταφέρνουν??? μήπως τα πράγματα είανι πολύ πιο απλά???Εμένα προσωπικά με άγχωνε όλη αυτ'η η επιστήμη γύρω από το θέμα του θηλασμού όπως και όλες αυτές οι στατιστικές για τα έξυπνα και υγιη παιδιά που θηλάζουν!!Αν απλά λέγαμε ότι αυτή είναι η φύση μας αυτό θα έπρεπε όλες μας να κάνουμε, νομίζω ότι θα υπήρχε μεγαλύτερη επιτυχία. Πιστεύω ότιη μαμά ξεκινάει το ταξίδι του θηλασμού με αγωνίες και ενοχές και αυτό είναι το χειρότερο που μπορεί να της συμβει.
pes ta bre koritsi mou!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!eleos pia,oloklhrh episthmh............egw 8hlasa kai ta 2 mou paidakia,xwris na exw asxolh8ei me to 8ema 8ewrhtika oso hmoun egkuos.oute apokleistiko 8hlasmo zhthsa sto maieuthrio.ekmetalleuthka ekeines tis 2 meres gia na 3ekourastw kai na sunel8w apo th genna.den 3anaedwsa mpimpero pote,kateu8eian sto ageladino gala me kalamaki phgan ta paidia mou otan stamathsan na 8hlazoun
Προς Αντριάνα: Εγώ ήμουν από τις τυχερές. Δεν αντιμετώπισα ποτέ πρόβλημα με το θηλασμό, δεν είχα ποτέ τραυματισμένες θηλές, δε χρειάστηκα ποτέ θήλαστρο ή γάλα σε σκόνη και μερικές φορές δυσκολεύομαι να μπω στη θέση των μαμάδων που πέρασαν δύσκολα. Παρόλ'αυτά δε συμφωνώ με το σχόλιό σου. Πριν 50-60 χρόνια η γιαγιά σου δεν είχε σύμβουλο θηλασμού στο πλάι της, αλλά είχε σίγουρα όλες τις γυναίκες του χωριού που μετέδιδαν τη σοφία και τις γνώσεις τους από τη μία γενιά στην άλλη. Δυστυχώς αυτή η αλυσίδα γνώσης κόπηκε από τη γενιά των δικών μας μαμάδων, οι οποίες μας θήλασαν από ελάχιστα εώς καθόλου. Πριν 50-60 χρόνια ή είχες γάλα, ή είχες γάλα, εναλλακτικές δεν υπήρχαν (εκτός από τις λίγες περιπτώσεις που τα μωρά έπαιρναν γάλα από την τροφό ή από γαϊδούρα). Σήμερα, ακόμα κι αν έχεις γάλα, όλοι, άλλοι από συμφέρον και άλλοι από άγνοια, προσπαθούν να σε πείσουν για το αντίθετο. Όσο για τη φράση "Αν απλά λέγαμε ότι αυτή είναι η φύση μας αυτό θα έπρεπε όλες μας να κάνουμε, νομίζω ότι θα υπήρχε μεγαλύτερη επιτυχία", με βρίσκεις 100% σύμφωνη. Το μητρικό γάλα δεν είναι το ιδανικό, είναι το φυσιολογικό!!
αταρχην μπράβο που τα κατάφερες. για καθε γυναικα ο θηλασμος ειναι διαφορετικος...αλλες θηλαζουν πιο ευκολα, αλλες οχι...παντως εμενα οι ψευτοθηλες με εσωσαν και στα 2 μου παιδια, και το γαλα δεν μειωνοταν...και γω ειχα επιπεδες θηλες και για να τις πιασουν τα μικρα...υπεφερα... γεγονος ειναι πως οι πολλες γνωμες μονο κακο κανουν...και μενα η ιδια μου η μανα, με επρηζε να δινω ξενο, γιατι δεν μπορουσε να διανοηθει πως γινεται να ταιζω το μωρο και να μην ξερω ποσα μιλιγκραμ ηπιε...τι να πω, αντι να χω υποστηριξη απο την ιδια μου την μανα, ειχα αμφιβολιες...αλλα δεν μασησα εννοειται...ακομα και στο 2ο παιδι, τα ιδια μου λεει... αξιζει να προσπαθησουμε ολες...ανεξαρτητου αποτελεσματος.
Τελικα ειναι θεμα ψυχολογιας ετσι; Αλλα οσο κι αν σου πουν να μην αγχωνεσαι, να μην το σκεφτεσαι, να πιστευεις στον εαυτο σου και στη φυση... ακους τοσα γυρω σου που τελικα το πιο απλο δωρο της φυσης γινεται βασανο. Εγω δεν ειχα ενημερωθει ιδιαιτερα οσο εσυ, ουτε σεμιναρια ουτε μαιες. Και η μαια μου και η γυναικολογος μου ηταν υπερ του ξενου (καμια απο τις δυο δεν θηλασε τα παιδια της). Και τι δεν ακουσα: οτι το παιδι θα παθει ικτερο, οτι θα κακομαθει, οτι δεν παιρνει σιδηρο και βιταμινες, οτι ειναι μικρο και χρειαζεται ξενο για να παρει βαρος!!! Αλλα εγω ειχα αποφασισει οτι στο θεμα αυτο θα το παιξω κουφη. Δεν ακουγα κανεναν. Ουτε γιατρους ουτε καλοθελητες. Κρεμασα το μωρο μου στο βυζι και ετρωγε οσο ηθελε και οποτε ηθελε. Και η μικρη μου θηλασε με την ψυχη της. Μπροστα σε ολους τους φιλους στο μαιευτηριο και αργοτερα στην παραλια, στο παρκο, σε ταβερνες, σε οικογενειακες γιορτες. Οποιος ντρεπεται ας μην κοιταει. Το παιδι μου ταιζα δεν εκανα στριπτηζ!
Από αυτά που είπες κρατώ ένα πολύ σημαντικό πράγμα!! Να απευθυνόμαστε σε επαγγελματίες συμβούλους μητρικού θηλασμού όταν κάτι δε μας πάει καλά ή όταν τα βλέπουμε όλα μαύρα!!!Με ένα τηλεφώνημα ή με μία επίσκεψη σου λύνονται τόσες απορίες! Οι περισσότερες περιπτώσεις που σταματούν το θηλασμό οι μανούλες είναι από ελλειπή ενημέρωση ή γιατί το περιβάλλλον τις πρήζει να δώσουν ξένο γάλα γιατί το παιδί πεινάει! Το τραγικότερο όλων είναι αυτή η ανόητη νοοτροπία στις κλινικές - αντί εκεί να είναι η καλύτερη ευκαιρία να σου μάθουν πράγματα για το θηλασμό, από τη μια σου δείχνουν πως να θηλάσεις και από την άλλη φέρνουν το ξένο γάλα...
Καλή μου Κωνσταντίνα,πόσες μας διαβάσαμε ένα κομμάτι της εμπειρείας μας σε όσα γράφεις......Νομίζω πάντως ότι το καλύτερο επιχείρημα που υπάρχει απέναντι στο θηλασμό είναι το πολύ απλό και λογικό ότι ο άνθρωπος ανήκει στα θηλαστικά είδη του πλανήτη!Για να έχει καταφέρει ένα είδος να συντηρηθεί και να αναπτυχθεί με αυτό το τρόπο διατροφής κάτι σωστό έχει αυτή η μέθοδος.Η επιστήμη και η ανάπτυξη της, έρχεται να συμπληρώσει και να διευκολύνει τη ζωή μας όχι να υποκαταστήσει τις φυσικές μας λειτουργίες.Θα κάνεις μια εξέταση αίματος θα διαπιστώσεις αν χρειάζεται κάποιο συμπλήρωμα σιδήρου,θα χρησιμοποιήσεις το θήλαστρο για να διευκολυνθείς,θα βάλεις τις ψευδοθηλές αν τραυματιστείς ,θα πάρεις μαγιά μπύρας αν πιστεύεις ότι δεν έχεις επαρκή ποσότητα γάλακτος.....και τέλος πάντων ότι μπορεί να σε βοηθήσει στην κατεύθυνση του αποκλειστικού θηλασμού.Η λύση του τεχνητού γάλακτος για μένα δεν θα έπρεπε να υπάρχει ούτε σαν ενδεχόμενο μέσα στο σπίτι,να μην υπάρχει δηλαδή γάλα γιατί σίγουρα οι φοβερές συμβουλές των μανάδων μας"το παιδί πεινάει","δεν έχεις πολύ γάλα"σε συνδοιασμό με την κούραση και την εξάντληση κάνουν όλες τις γυναίκες να καταφεύγουν εκεί ως την εύκολη λύση.Να είσαι υπερήφανη για τον εαυτό σου όχι γιατί κάνεις το αυτονόητο,αλλά γιατί είχες την ωριμότητα να ενημερωθείς από πριν και να είσαι προετοιμασμένη.Θεωρώ απαράδεκτο στην εποχή της απίστευτα εύκολης πρόσβασης σε οποιαδήποτε πληροφόρηση οι γυναίκες να φτάνουν στο μαιευτήριο και να μην ξέρουν πως να θηλάσουν,ή τουλάχιστον τι πρέπει να κάνουν για να τα καταφέρουν.Δεν αντέχω να ακούω το αδιανόητο ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΓΑΛΑ!Εκτός βέβαια των ειδικών περιπτώσεων.Και αυτό το επιχείρημα ότι δεν μου είπε ο γιατρός δεν μου έδιξε η μαία,νομίζω ότι αν αντικατασταθεί με το δεν ενδιαφέρθηκα να μάθω θα λύσει όχι μόνο το συγκεκριμένο θέμα σε αυτή τη χώρα αλλά τη συνολικότερη στάση μας ως ανθρώπων,γιατί πάντα περιμένουμε από τους άλλους πράγματα για τα οποία εμείς είμαστε υπεύθυνοι για αυτά !!!Εγώ και η κάθεμια μας αποφασίζουμε αν το παιδί μας θα θηλάσει και όχι οκάθε γιατρός γυναικολόγος παιδίατρος ή και εγώ δεν ξέρω ποιός άλλος.Sorry για την ίσως κάποια ένταση των παραπάνω σκέψεων αλλά είναι προιόν αγανάκτησης από όσα ακούω τελευταία στο θέμα θηλασμός από τον περίγυρό μου!
Μπράβο σου που τα κατάφερες!! Όλα είναι θέμα θέλησης.... αν το θέλεις πολύ φροντίζεις να βρείς τη λύση και να ενημερώθεις!!! Τον μικρούλη μου (τώρα είναι 14 μηνων) τον θήλασα μεχρι τους 11 μήνες (σταμάτησε μόνος του). Ολοι οι γονείς μου έλεγαν να δώσω ξένο στο μικρο για να κοιμαται το βράδυ, για να ξεπεράσω τις μαστίτιδες που με ταλαιπώρησαν 2 μηνες συνεχόμενα (ακομα και ο παιδίατρος!!!!), για...για.. για.....Ομως είχα πεισμώσει και εκλεινα τα αυτία μου. Ο μόνος, που μου ειπε την πραγματικότητα ήταν ο μαστολόγος που επισκέφθηκα τελευταία.... Μου είπε "Κοπέλα μου εχεις μαστίτιδα, θα πονεσεις μεχρι ο οργανισμός σου να το ξεπεράσει απο μόνος του, ουτε φάρμακα, ουτε τίποτα μην πάρεις" . Και πραγματικά μολις το πηρα και εγώ απόφαση οτι θα πονεσω σε 5 μερες το στήθος μου ήρθε στα φυσιολογικά του! Επειδη εχω στο περιβάλλον μου πολλές λεχώνες και συζητάμε το θέμα του θηλασμόυ, βλέπω με μεγάλη λύπη μου, ότι πολλές κοπέλες, μετά τις πρωτες μέρες και τους πόνους, ενδιδουν στο μπιμπερό! Καταλαβαίνω απόλυτα τις μαμάδες που αποφασίζουν να μην θηλάσουν, γιατι είναι δυσκολο, κουραστικό στην αρχή....
δεν ειναι μόνο αυτο... εγω λυπόμουν το μωρό μου και δεν μπορουσα να το βλέπω να κλαιει που δεν επιανε καλα το στηθος, κι ετσι του εδωσα μπιμπερο... Κανεις δε με ενθαρρυνε να μην τον λυπαμαι αλλα να επιμεινω στην προσπαθεια θηλασμου.
Ευτυχως που σε συμβουλεψε καποιος.Εγω ξεκινησα θηλασμο στο μαιευτηριο και στο σπιτι εβγαζα με το θηλαστρο και το εδινα με μπιμπερο,περισσευε πολυ και εβαζα στην καταψυξη.Θα ηθελα να εχω θηλασει αλλα με το αγχος που ειχα για το ποτε θα γυρισω στη δουλεια δεν μπορουσα,φοβηθηκα οτι η μπεμπα δε θα θελει το μπουκαλι με τιποτα οταν θα πρεπει να φυγω και τι θα κανω...Παντως και μενα η μαια μου ελεγε οτι εχω γαλα και δεν την πιστευα και μετα ειχα το διπλασιο απο οτι χρειαζοταν το μωρο.Παντως το χειροτερο ηταν που μου ειπε καποιο"συγγενικο προσωπο" τη δευτερη μερα στο μαιευτηριο "ε καλα,το οτι εχεις μεγαλο στηθος(που ηταν τουμπανο απο το γαλα)δε σημαινει οτι θα εχεις γαλα για πολυ"!!!και ειναι και μανα...
Δεν κατάλαβα ακριβώς.Επειδή νόμιζες ότι δεν είχες γάλα δεν κατέβαινε κιόλας και δε χόρταινε το μωρό;Eπίσης δε χρειάζεται να απολογείσαι επειδή έδινες και λίγο ξένο γάλα. Διαβάζω διάφορα υπερβολικά και ακραία κατά του ξένου γάλακτος που κάνουν μια μάνα να νοιώθει τύψεις επειδή πάνω στο άγχος και την ανασφάλειά της έδωσε και ένα γεύμα φόρμουλα.Εντάξει δε χάθηκε ο κόσμος!
Χαίρομαι πολύ που τα κατάφερες!!!! Ελπίζω κι εγώ να καταφέρω να θηλάσω το μωρό μου. Είναι τόσα πολλά αυτά που μπορούν να δημιουργήσουν πρόβλημα τελικα. Λίγο τα μαιευτήρια, λίγο η άγνοια μας, λίγο η κούραση και το άγχος και οι λάθος συμβουλές που μπορεί να ακούσεις....και να σκεφτείς ότι την εποχή που ήμασταν εμείς μωρά σχεδόν όλες οι γυναίκες θήλαζαν τα μωρά τους σχεδόν αποκλειστικά. Δυστυχώς στην επαρχία δεν υπάρχουν πολλά σεμινάρια ή σύμβουλοι θηλασμού, και η γνώση έρχεται κατά το πλείστον από ψάξιμο στο διαδίκτυο ή "γνωστούς".
etsi opws ta les einai, ektos tou oti den se voithoun tous dinoun k kseno stis klinikes gia na min ta akoun na klaine! egw eimai tou xwrou k prospathisa para polu, me pseudothiles giati me pligwsw k emena tis thiles alla egw den eixa provlima me autes, 8 mines katafera na thilasw k eixe mathei me tis pseudothiles k den iksere na piasei to stithos!:) to palepsa polu, me ti voitheia tis paidiatrou k tou gunaikologou mou! epatha k mastitida k den to evala katw, k eixa gemisei k oli tin katapsiksi..!! ( frixtoi ponoi..) einai to pio wraio dwro tis mamas sto paidi! ena uperoxo desimo pou an den to ziseis den mporeis na katalaveis! pisteuw pws oles mas mporoume na to kanoume, einai psuxologikoi oi logoi pou kapoies manoules den ta katafernoun, xreiazetai iremia k oxi agxos! a! k magia mpuras ;)
Μπραβο σου, πολλα συγχαρητηρια! Τα ιδια προβληματα αντιμετωπιζω κι εγω...εγω βγαζω γαλα με το θηλαστρο και του το δινω με το μπιμπερο και οταν τον εχω μονο στο στηθος και η πεινα χτυπησει κοκκινο εκνευριζεται και κλαιει...κι εγω αγχωνομαι ...και αν δεν εχω γαλα στο ψυγειο (δικο μου)αισθανομαι ανασφαλης και νομιζω οτι το μωρο θα πεινασει...δυστυχως στην πολη που μενω καπου στη Β.Ελλαδα δεν υπαρχουν συμβουλοι θηλασμου...μακαρι να υπηρχαν!
Κι εγώ είμαι μία από αυτές που το βγάζουν με θήλαστρο εδώ και 8 μήνες. Κι εγώ από επαρχεία! Μην αγχώνεσαι και αν απελπιστείς πολύ, μπορείς να τηλεφωνήσεις σε σύμβουλο θηλασμού! Εγώ δεν το έκανα από ντροπή και τώρα το μετανιώνω! :)
μια απ' τα ίδια κι ας μένω Αθηνα. εμ, βλεπεις δεν ασχολήθηκα ποτέ με το θέμα κι ακουσα κι εγω μπολικες βλακειες από το περιβαλλον μου... Τι να κανω όμως;;; Βζουτου-βζουτου το θηλαστρο. κι αγιος-ο-θεός, αφου ο μοκρός τσινάει κι εγω δεν εμαθα ποτε να το αντιμετωπίζω...
χα, χα, χα beatrice μου αυτό το βζουτου-βζουτου, καλύτερα δεν θα μπορούσες να το έχεις περιγράψει!!! Χαίρομαι που δεν είμαι η μοναδική "τρελή" με το θήλαστρο!!! :)
Ax, αυτές οι πεθερομαμάδες.... όσο βοηθούν αλλού, εδώ τα κάνουν αχταρμά!!! Εμένα ήταν ο σύζυγος αυτός που πίστευε ότι ναι, έχω γάλα και θα τα καταφέρω, τη στιγμή που δεν έβλεπα τίποτα μπροστά μου από την άγνοια, την παραπληροφόρηση και τις ορμόνες. Όντως, το να πιστέψεις στον εαυτό σου και η στήριξη του περιβάλλοντος είναι για μένα η συνταγή της επιτυχίας για το θηλασμό. Μπράβο σου που τα κατάφερες!
αυτο που θα ηταν υπεροχο ειναι να γινοταν με καποιο τροπο να γνωριζουν οι προσεχως μανουλες οτι ο θηλασμος δεν ειναι κατι απλο και ευκολο, να ξερουν πανω κατω την πορεια του,τις δυσκολίες,την κουραση, τα προβληματα, το αγχος, οπως βεβαια και τις λυσεις τους, την υπαρξη συμβουλων θηλασμου, τα ομορφα συναισθηματα, το δεσιμο μανας-βρεφους και ολα αυτα τα μικρα μυστικά που θα οδηγησουν στη επιτυχια του.δυστυχως οι περισσοτερες τα μαθαινουν στην πραξη και θελει πολυ θεληση αλλα και τυχη για να τα καταφερεις
Πολύ ωραία η ιστορία σου και συγχαρητήρια που τα κατάφερες! Κι εγώ μία από τα ίδια, στην αρχή έκανα τραγικά λάθη και κόντεψα να το χάσω το παιχνίδι του θηλασμού από λάθος συμβουλές και άγνοια του περιβάλλοντός μου. Ώσπου ενημερώθηκα, πίστεψα στον εαυτό μου, έκανα αρκετή υπομονή στην αρχή κι έκλεισα τα αυτιά μου σε μαμάδες, πεθερές κλπ, κι έκανα αυτό που πίστευα εγώ καλύτερο για το μωρό μου. Σύμμαχός μου σε αυτό ήταν ευτυχώς και ο άντρας μου, που με υποστήριζε και μου έλεγε να μην ακούω κανέναν. Τώρα είμαστε 10 μηνών και συνεχίζουμε, και θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό που τα κατάφερα. Μακάρι την ιστορία σου να την διαβάσουν και άλλες μανούλες, ειδικά οι μέλλουσες, και να πειστούν να προσπαθήσουν παρά τα εμπόδια που, δυστυχώς, αλλά σχεδόν σίγουρα θα μπουν στο δρόμο τους από πολλές πλευρές. Ο θηλασμός, παρά τα πολλαπλά οφέλη του για το παιδί, είναι και μία πολύ όμορφη και τρυφερή εμπειρία για τη μαμά και το μωρό και δημιουργεί ένα ιδιαίτερο δέσιμο ανάμεσά τους.
Αχ τι μου θύμισες! Τα ίδια σχεδόν πέρασα κι εγώ πριν αρκετούς μήνες, μια και η κορούλα μου είναι ήδη 20 μηνών. Εγώ είχα γυναικολόγο και μαία που ποτέ δεν μου μίλησαν για θηλασμό, ούτε καν για ανώδυνο τοκετό... Είχα διαβάσει τα βιβλία της Πατσούρου και πίστευα ότι είμαι οκ. Γέννησα με καισαρική, το μωρό ήρθε μετά από 3-4 ώρες, το έβαλα στο στήθος, το έπιασε τέλεια, άρχισε να θηλάζει, να κατεβαίνει το γάλα... Είχε όμως κοντό χαλινό και κάθε μέρα μου το πλήγωνε όλο και πιο πολύ! Ξέρεις τι είναι να έχεις πάρα πολύ γάλα, αλλά πληγωμένες θηλές? Έφερα σύμβουλο θηλασμού στο σπίτι, διορθώσαμε το χαλινό σε κλινική και θήλαζα 16 μήνες!!! Καλούς θηλασμούς σου εύχομαι!