Όλη τη βδομάδα το Αθηνάκι ήταν άρρωστο. Μην φανταστείτε κάτι σοβαρό. Αλλά σίγουρα το σοβαρότερο που μας έχει βρει μέχρι σήμερα από αρρώστιες: πυρετούλης 38, σιναχάκι και βήχας που μας βασανίζει βασικά το βράδυ. Και όμως, το χαμόγελο εκεί, όλη μέρα στα χείλη. Σας έχω πει πόσο λατρεύω το χαμόγελό της; Χαμογελάει και μαζί της χαμογελάει όλο μου το είναι..! Δεν ξέρω αν είναι πανέξυπνη, αν θα γίνει πανέμορφη ή αν θα έχει κάποια σούπερ ικανότητα ή ταλέντο, όμως είμαι σίγουρη ότι με αυτό το ζεστό της χαμόγελο θα κερδίσει πολλά στη ζωή. Και εύχομαι να το κρατήσει για πάντα στα χείλη της. Μας λείπουν τα χαμόγελα τελευταία… Ευτυχώς που έχουμε τα παιδιά μας να μας υπενθυμίζουν ότι η ευτυχία κρύβεται στα πιο απλά πράγματα…
33 μήνες λοιπόν στη ζωή μας το Αθηνάκι. Κρατιέμαι με νύχια και με δόντια να μην σας γράψω σελίδες ολόκληρες κάθε μήνα για την κόρη μου… Για την τρυφεράδα του αγγίγματός της και για το πώς μ’ αυτή καταφέρνει να πάρει ανά πάσα ώρα και στιγμή κάθε στεναχώρια μου μακριά. Τη λατρεύω. Είναι η νινέτα μου! Το νεραιδάκι μου…
Τη βλέπω πια να μεγαλώνει ολοένα και πιο γρήγορα. Έχει αρχίσει πια να μιλάει περισσότερο -κάλλιο αργά, παρά ποτέ- και απολαμβάνω αυτή τη νέα μορφή επικοινωνίας. Και όλη μέρα τραγουδάει. Και πιάνει και ωραία τους τόνους, πανάθεμά την. Μπας και έχει κάποια κλίση; Ο καιρός θα δείξει.
Της αρέσει και να ζωγραφίζει! Δεν προλαβαίνουμε τους μαρκαδόρους και τις κηρομπογιές. Πήραμε και ένα όμορφο πίνακα να μπορεί να ζωγραφίζει όποτε θέλει και οσο θέλει.
Και φυσικά ως κλασικό -σε λίγο θα γίνει- τρίχρονο, έχει άποψη για τα πάντααααααααα… Και κυρίως για το τι θα φορέσει. Μέχρι και για τις πιτζάμες έχει άποψη. Όχι αυτή με την «νταντέλα» (δαντέλα), αλλά την άλλη με το «ακουκάκι» (αρκουδάκι). Καμαρώνει στους καθρέφτες και αναφωνεί ουάου και εγώ σκέφτομαι πόσο μακρινή μοιάζει πια εκείνη η πρώτη πρώτη μας αγκαλιά στο μαιευτήριο.
Με τον αδερφό της τα πάει μια χαρά. Και ας ζηλεύει λίγο. Θα του σκάσει στο άσχετο κανένα φιλί και πάντα θα τον σκεπάσει αν έχει πετάξει την κουβερτούλα του. Απόψε αποκοιμήθηκε κρατώντας του το χεράκι. Ακόμα δεν έχει αποφασίσει αν τον αγαπάει (από το ναι, πάμε στο όχι και ξανά στο ναι), όμως πάντα τον θέλει μαζί μας. Στη βόλτα που θα πάμε ή στα παραμύθια που η ίδια θα διηγηθεί.
Νινά (Αθηνά) αι μαμά αι μπαμπά αι Αχέλαο (όπου αι, βάλτε και)
Τη λατρεύω τη μικρή μου κορούλα. Και κάθε βράδυ της υπόσχομαι πως όποτε φωνάξει «μαμά» θα είμαι εκεί… Για πάντα!
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
Για τον Αρχέλαο δεν θα γράφεις αντίστοιχα κειμενάκια "1 μήνας μαζί, 12 μήνες μαζί" κτλ; Να χαίρεσαι την κορούλα σου!
Να ζήσεις, Αθηνάκι, γλυκό και νεραϊδένιο πλασματάκι!!!! Σ' αγαπάμε!!
Αχ αυτά τα παιδάκια μας, όσο χάλια μέρα και αν έχουμε περάσει, μόλις μας κάνουν μια αγκαλίτσα όλα περνάνε!! Αφού μερικές φορές κάθομαι όταν παίζουμε με τον γιό μου και κάνουμε τις ζουζουνιές μας κάθομαι και γελάω μόνη μου σαν την χαζή, χωρίς να έχει κάνει κάτι αστείο (και ο Χρήστάκης με κοιτάει με ένα βλέμμα απορίας), απλά και μόνο επειδή είμαι ευτυχισμένη που έχω το παιδάκι μου,. Φιλάκια πολλά μανούλες, να χαιρόμαστε τα παιδάκια μας.
Λατρεύω το outfit της και κυριως λατρεύω τα κοντά της κοτσιδάκια!!! Ενώ πάντα μου άρεσαν τα αγορια γιατί στο σόι μου ειχαμε μια στρατιά κορίτσια, είχα ξεχάσει πόσο χαριτωμένα είναι τα κοριτσάκια σαν την Αθηνά, να μακραίνουν και τα μαλλάκια και να τους κάνουμε διαφορα. Το πιθανότερο ειναι βέβαια να μην το κάνω ποτέ γιατι το βλέπω λίγο χλωμό να κάνω το μπεμπάκο από τα 3 του "μαλλιά" (σαν το μπαμπά του), κι ακόμη πιο χλωμό να του κάνω κοτσιδάκια...
Τρυφερή μου μανούλα <3
Αυτά τα χαμόγελα τους..πόσο ψηλά μπορούν να σε κάνουν να πετάξεις. Η Αθηνούλα είναι πραγματικά η συμπαθεια μου κι ας μην το εχω δει ποτέ αυτό το κοριτσάκι! Σου αξίζουν πολλά μπραβο!
Κάθε μέρα ευχαριστώ τον Θεό,που ζώ τέτοιες στιγμές που περιγράφεις!!Δεν υπάρχουν λόγια για τα συναισθήματα που μπορεί να σου "βγάλει"ένα παιδί!!![ακόμα κι όταν είσαι τέρμα κουρασμένος !] Να΄στε πάντα καλά,και να χαιρόσαστε την κάθε σας στιγμή!!! Οτι καλύτερο σας εύχομαι μέσα από την καρδιά μου!!
εχει μαγεψει εμενα αυτο το παιδι που το βλεπω μονο σε φωτογραφιες ...φαντασου εσενα που εισαι κ η μαμα της κ την εχεις ολη μερα να ζουζουνιζει γυρω σου...να μην ξεχασεις ποτε την υποσχεση που της εδωσες...να ειστε οικογενειακος παντα γεροι κ τοσο ευτυχισμενοι!!!να ζησει το Αθηνακι σας..