Η βάφτιση του Σπύρου

Αφιερωμένο στον Σπύρο, στη Νονά μας Σπυριδούλα και στην γιαγιά Αντιγόνη:

Ήρθε η στιγμή να μοιραστώ και εγώ μαζί σας τη Βάφτιση του Σπύρου μας.

Περίμενα αγωνιωδώς από το καλοκαίρι να λάβω το φωτογραφικό υλικό και στο μυαλό μου προσπαθούσα να συντάξω μια πρώτη παρουσίαση.

Τελικά λάβαμε το πολυπόθητο υλικό αρχές Δεκεμβρίου(κάλιο αργά παρά ποτέ, όπως λέει και η λαϊκή παροιμία) και με μεγάλη χαρά άρχισα να διαλέγω φωτογραφίες για να σας τις δείξω με μεγάλο καμάρι.

Και εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι από τις φωτογραφίες μπορούσα να σας δείξω μόνο τα βαφτιστικά, το σταυρό και τη διακόσμηση μας -που με πολύ μεγάλη αγάπη επιμελήθηκαν οι Νονοί μας-, πως όμως θα μπορούσα να περιγράψω τα άπειρα συναισθήματα που γέμιζαν τα μάτια μου με δάκρυα χαράς αλλά και λύπης. Ναι και λύπης γιατί πάντα υπάρχει ένα μικρό αγκάθι στη καρδιά για να κάνει τις στιγμές πιο ξεχωριστές, όπως τα αγκάθια ενός κόκκινου τριαντάφυλλου.

Έτσι αποφάσισα να σας περιγράψω το μυστήριο μέσα από τα δικά μου μάτια.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η επιλογή της Νονάς μας έγινε πολύ πριν τον ερχομό του Σπύρου. Κάπου στα μέσα της εγκυμοσύνης στην εξέταση της Β’ Επιπέδου μας είπαν ότι το μωρό μπορεί να έχει κάποιο σύνδρομο, δεν υπήρχαν ενδείξεις απλά μια προδιάθεση γιατί το έμβρυο ήταν μεγάλο και τα υγρά φυσιολογικά μεν αλλά προς τα ανώτερα φυσιολογικά. Αν το άκουγα τώρα θα έλεγα «ε και!!!!» υποθέσεις και αερολογίες ενός γιατρού, για μια έγκυο γυναίκα όμως που πριν 1 μήνα αποχαιρέτησε τη μητέρα της ήταν σαν το τελειωτικό χτύπημα. Η πιθανότητα να χάσω το μωρό με μια αμνιοκέντηση 1 στα 200 λόγο προχωρημένης εγκυμοσύνης. Έγιναν πάλι όλα μαύρα, εάν χάσω και το μωρό…

Η μητέρα μου σαν κάθε Κερκυραία είχε για στήριγμα της τον Άγιο Σπυρίδωνα, δεν είχα τη μαμά μου να με παρηγορήσει αλλά ο Άγιος ήταν εκεί αγέρωχος σε όλες τις εικόνες που με τόση αγάπη είχε φυλάξει εκείνη. Ξαναέκανα τη Β’ επιπέδου 3 φορές, δεν έκανα αμνιοκέντηση. Η τελευταία Ιατρός – Εμβρυολόγος μου είπε «δεν είμαστε Θεοί, μια πιθανότητα δίνουμε» αυτό τα έλεγε όλα.

Πριν περίπου 30 χρόνια γεννήθηκε ένα κοριτσάκι, το τρίτο παιδί της οικογενειας. Το πρώτο αγοράκι και το δεύτερο κορίτσι έφυγε λίγο καιρό μετά. Το όμορφο κοριτσάκι ήρθε να συμπληρώσει την ευτυχία της οικογένειας και να απαλύνει τον πόνο. Βαφτίστηκε το Αύγουστο του 1982 στον Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα στην Κέρκυρα, παρόλο που οι γονείς ήταν από την Ήπειρο για να την προστατεύει. Και το όνομα αυτής φυσικά Σπυριδούλα. Αυτή είναι η Νονά μας και το αγοράκι ο Μπαμπάς μας.

Έτσι ολοκληρώνεται το πάζλ. Ο Σπύρος μας γεννήθηκε με τη βοήθεια του Θεού και του Άγιου στις 03/11/2011, ένα υγιέστατο αγοράκι και η Βάφτιση μας έγινε στην Κέρκυρα στις 16/08/2012 (30 χρόνια μετά την βάφτιση της Νονάς μας), στον πολιούχο μας στον Άγιο Σπυρίδωνα.

Λόγω απόστασης οι καλεσμένοι λίγοι και εκλεκτοί και όμως μαζευτήκαμε 60 άτομα. 60 άτομα από Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Γιάννενα που ήρθαν στην Κέρκυρα για το Σπύρο μας, να μοιραστούν τη χαρά μας. Ο Ναός ήταν πλημμυρισμένος από κόσμο που είχε να έρθει να προσκυνήσει τον Άγιο και για τη Βάφτιση. Μόνο η Γιαγιά έλειπε αλλά όλοι ξέραμε ότι η ματιά της ήταν στο Νησί της και στον εγγονό της και θα καμάρωνε.

Ευχαριστώ όλους που μας τίμησαν με τη παρουσία τους στη Βάφτισή μας.

Πάνω από όλα όμως τη Νονά μας Σπυριδούλα και το Νονό μας Κώστα που είναι πάντα δίπλα στον Σπύρο από τη στιγμή που ήταν μια κουκίδα σε ένα ασπρόμαυρο χαρτί. Όπως όλες οι οικογένειες μαλώνουμε (συνέχεια), θυμώνουμε αλλά αγαπιόμαστε και αυτό τα λέει όλα!!!!

Είμαστε μια ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ!!!!!!

μαμά Ειρήνη

Μια φωτογραφία από τη Βάφτιση της ΝΟΝΑΣ ΜΑΣ:

Και ένα βίντεο από τη Βάφτιση του Σπύρου μας (όπως θα δείτε τότε ήταν έγκυος η Νονά στον Μάριο μας):

—

Θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας τη βάφτιση του μικρού σας αστεριού;

Διαλέξτε τις αγαπημένες σας φωτογραφίες, γράψτε μας πώς την ετοιμάσατε και στείλτε μας e-mail στο

eimaimama@gmail.com