Νυχτερινός τρόμος
Καλημερα σε ολες τις μανουλες.
Θελω να μοιραστω μαζι σας την ιστορια της μπεμπας μας σχετικα με τον υπνο της, ποιον υπνο δηλαδη….
Η μικρη μας ειναι ηδη 11 μηνων και τους τελευταιους 2 μηνες δυστυχως δεν κοιμαται καλα τα βραδια. Αρχικα να σας πω οτι ακολουθουμε πιστα την ρουτινα της ημερας μας και το βραδυ κατα τις 9:30 ισως και 10 αρχιζουμε το μπανακι μας και πινουμε το γαλα, οποτε γλαρωνει και κοιμαται στην αγκαλιτσα του Μορφεα.
Μετα τις 12:30 ομως αρχιζει το δραμα που κραταει μεχρι το πρωι. Καθε τρεις και λιγο ξυπνα ουρλιαζοντας και πιστευοντας οτι θα ηρεμησει μονη της, την αφηνουμε να το διαχειριστει. Ναι υπαρχουν καποιες ελααααχιστες φορες που οντως ξαναπεφτει για υπνο, τις περισσοτερες ομως σηκωνεται ορθια και συνεχιζει να ουρλιαζει. Δεν λειπουν οι φορες που ξεσπαει πολυ ασχημα, βρισκεται σε μια «κατασταση» αμοκ, δεν φαινεται να αναγνωριζει που βρισκεται ουτε ποιοι ημαστε, δεν θελει γνωριμα αντικειμενα που την ηρεμουν, πχ πανακι και πιπιλα και προσπαθει να ξεφυγει απο την αγκαλια μας σπρωχνωντας μας με χερια και ποδια. Τραγουδακια και αγκαλιες δεν λειτουργουν, φωτα επισης οχι, και εντελως ξαφνικα, σβηνουν ολα τα συμπτωματα και αρχιζει να μας γνωριζει, να μας δειχνει τα ζωακια στο δωματιο της και ολα επανερχονται στα φυσιολογικα.
Αυτο βεβαια δεν σημαινει οτι θα κοιμηθει ξανα, θελει να παιξει, να τρεξει, να ασχοληθει με οσα κανει το πρωι. Οποτε αφου ματαια προσπαθουμε να την ξαναβαλουμε για υπνο, ξαγρυπναμε μεχρι τις 5 το πρωι που ισως και να κοιμηθει. Εφοσον λοιπον κοιμηθει, (κ μεσολαβησει γαλατακι στις 7) ξυπνα ξεκουραστη και χαμογελαστη ετοιμη να μας χαρισει ακομα μια τελεια ημερα.
Επικοινωνησαμε με τον γιατρο και μας μιλησε σχετικα με τον λεγομενο νυχτερινο τρομο, κατι συνηθες στα παιδια (διαφερει απο τους εφιαλτες μιας και το παιδι δεν μας αναγνωριζει ενω αντιθετα μετα τους εφιαλτες αναζητει την αγκαλια) με ιδιαιτερη κλιμακωση σε μετεπειτα ηλικιες και ληξη κατα το τεταρτο ετος. Βεβαια, μας παρεπεμψε σε παιδοψυχιατρο και εκεινος με την σειρα του (για να αποκλεισει το ενδεχομενο παθολογιας) σε παιδονευρολογο.
Δεν ανησυχουμε για το τι θα βρεθει, σιγουρα λυσεις υπαρχουν για ολα τα προβληματα. Και φυσικα θα αρχισουμε να το κοιταμε απο βδομαδα, απλα ηθελα να γνωριζω, αν εχετε και εσεις αντιμετωπισει αντιστοιχο προβλημα. Κανοντας ερευνα, ειδαμε οτι δεν υπαρχει καποια αμεση λυση για το προβλημα μας, απλα αφηνεις τον καιρο να περασει και ξαφνικα σταματαει να σηκωνεται. Εχουμε σκεφτει οτι ισως εμεις κανουμε κατι λαθος, μεχρι το οτι τα χρωματα στο σπιτι προκαλουν υπερδιεγερση και το παιδι δεν μπορει να κοιμηθει.
Ευχαριστω
Μαρια
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Κορίτσια νιώθω ανακούφηση διαβαζοντας τις ιστοριες σας.... Είμαι και γω μανούλα δυο παιδιών (3μισυ χρονών ο γιος και 20 μηνών η κόρη) και έχω να κοιμηθώ εδώ και 3 χρόνια........ Ο γιος μου συνήθιζε να ξυπνάει τη νυχτα αρχικά για γάλα (όσο ηταν μωρό) και στη συνέχεια για νερό (μιας και ζεσταινεται εύκολα), αλλα με κλάματα και φωνές κάθε φορά. Εμείς νομίζαμε ότι είναι φυσιολογικό μιας και είναι παιδί που ζεσταινεται πολύ, όπως προανέφερα. Όταν άρχισε τον παιδικό σταθμό πέρυσι τον Σεπτέμβρη, πιστέψαμε ότι με την κούραση που θα έχει τώρα θα σταματήσει να ξυπνάει την νυχτα. Δυστυχώς η κατασταση χειροτέρεψε, με αποτέλεσμα να ξυπνάει ουρλιαζοντας και κλαιγοντας κάθε βράδυ από τρεις έως και δέκα φορες σε μια νυχτα...... Και τις περισσοτερες φορες μονολογούσε κιολας πράγματα που βίωσε κατα την διάρκεια της ημέρας του. Στην αρχή νομίζαμε και εμείς οτι βλέπει "εφιάλτες" λόγω της "νέας" κατάστασης του σχολείου αλλα και της μετακόμισης που είχαμε κανει την ίδια περίοδο. Θεωρούσαμε κιόλας ότι είναι ξύπνιος και έχει αντίληψη του χρονου και του τόπου και προσπαθούσαμε με κουβέντα να τον καθησυχάσουμε για τα "κακά" όνειρα που έβλεπε. Σύντομα όμως διαπιστώσαμε ότι δεν είχε καμια επαφή με το περιβάλλον, δεν μας άκουγε ούτε ένιωθε καλύτερα με το άγγιγμα μας. Αντίθετα σύνέχιζε να "χτυπιέται" στο κρεβάτι, κλωτσόντας και σπρώχνοντας μας, κλαιγοντας και φωνάζοντας ταυτόχρονα. Παγματικά δεν ξέραμε τί να σκεφτούμε, για ποιο λόγο το παιδί να "υποφέρει" έτσι στον ύπνο του. Προσπαθήσαμε να τον ξυπνάμε και να του δίνουμε νερό με την ελπίδα ότι θα νιώσει καλύτερα και δεν θα ξανασυμβεί. Μάταια όμως...... Μέχρι και σήμερα αυτό γινεται κάθε βράδυ από τις 2.30 μέχρι τις 5.30..... Ρωτούσα την παιδίατρο τι να κάνω που ξυπνάει κάθε βράδυ ο μικρος για τόσο μεγαλο διάστημα, αλλά ποτέ δεν πήρα μια ξεκάθαρη απαντηση, σαν να μην το θεωρούσε "πρόβλημα". Ετσι, πήρα την απόφαση να απευθυνθώ σε "ειδικό", και μετά από πολλές ειδικότητες και γνώμες (γιατί έξω από τον χορό εύκολα λες τη γνώμη σου...), έμαθα απο την παιδοψυχολόγο για τον ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΤΡΟΜΟ, και μπήκα στο διαδίκτυο και το έψαξα. Ετσι, για να πω την αλήθεια, μου έφυγε κατα καποιο τρόπο η ανησυχία "ότι φταίμε εμείς οι γονείς και κυρίως εγώ" για αυτό που βιώνει ο μικρός μου. Και αυτό γιατί με όποιον το συζηταγα, δεν ειχε ξανακούσει παρόμοια κατασταση, και του φαινόταν περίεργο, με αποτέλεσμα να νιώθω ότι ΜΟΝΟ στο δικό μου παιδί συμβαίνει και ευθύνομαι κυρίως εγώ γιατί δεν μπορώ να κανω "κάτι" να το βοηθήσω να μην νιώθει φόβο και πόνο..... Διαβάζοντας λοιπον σήμερα τις εμπειρίες σας και τα σχόλια σας, με κάνατε να νιώσω οτι δεν ειμαι "μόνη" και οτι υπάρχουν κι άλλοι που βιώνουν την "αυπνία"!!! Ελπίζω μόνο, να μην διαρκέσει τόσο πολύ όσο αναγράφετε στα σχόλια σας και στα διάφορα άρθρα, γιατί δεν έχω πλέον τις αντοχές.... Σας ευχαριστώ για το κουράγειο που μου δώσατε.
Έχω ακριβώς την ίδια εμπειρία και δυσκολεύτηκα να "πείσω" τον παιδίατρο ότι όντως αντιμετώπιζα κάτι δύσκολο. Καταγράψαμε τα περιστατικά σε βίντεο που αποδείχτηκαν πολύ χρήσιμα. Πήγαμε κι εμείς τη μικρή (18 μηνών) σε παιδονευρολόγο για να αποκλείσει παθολογικά αίτια και μιας και ίσχυε το ίδιο και για τη δική μας οικογένεια (τηρούσαμε τη ρουτίνα της, δεν την πολυπαίζαμε έντονα από το απόγευμα και μετά για να μην κουράζεται κλπ) κατέληξε στο ότι το παιδί είναι "χειριστικό". Που ισχύει και πήραμε μέτρα. Θα σας γράψω άλλη φορά γι αυτό... Ως μανούλα δεν ησύχασα, το έψαξα πολύ και είμαι σίγουρη ότι είναι νυχτερινός τρόμος γιατί πολύ απλά το κορμάκι της "ξυλιάζει", είναι όπως περιγράφεις κι εσύ σε κατάσταση αμόκ και δεν γνωρίζει! Δεν ξυπνά από όνειρο και δε θέλει την προστασία μας. Ελπίζω να μην κρατήσει τόσα χρόνια όσα λέει στα διάφορα sites, είναι πολύ έντονη κατάσταση και δύσκολη...
τα ιδια παθαιναμε και μεις απο 2.5 μεχρι 3 και κατι μηνες... οπως λες και συ δεν εδειχνε να εχει συναισθηση του χωρου, δεν μας ακουγε και δεν μπορουσαμε να την ηρεμησουμε... ο γιατρος μας ειπε οτι και σε εσας αλλα ενα ακομα στοιχειο που ανακαλυψα ειναι οτι εκεινο το διαστημα μας ειχαν δωρισει σε dvd την χιονατη και τους 7 νανους κια εντοπισα οτι την τρομαζε υποσυνειδητα η κακια μαγισσα και ολο αυτο το σκηνικο με το μηλο...οταν το εβλεπε δεν εδειχνε κατι αλλα αν το καλοσκεφτεςι δεν ειναι και το πιο χαρουμενο παιδικο..δεν της το ξαναεβαλα ποτε να το δει και οντως ηρεμησε τις επομενες μερες και ουτε το ξαναεπαθε, ισως να τυχε αλλα οταν το ξαναειδε σε διαφημιση στην τηλεοραση ειπε μαμα αυτο ειναι κακο δεν θελω να το δω! αρα... αθωο αθωο αλλα εχει σκηνες "βιαιες¨" ας το πουμε (οπως και τα 7 κατσικακια που τρωει τα μικρα και η μαμα τελικα ανοιξε την κοιλια του...πως? και μετα τον εραψε χμ...)θελω να πω οτι καποια πραματα εμεις οι μεγαλοι τα θεωρουμε απλα για τα παιδια ομως δεν ειναι, δεν χρειαζεται να χει αμμεση βιαιη σκηνη, ειναι πολλα και θελει προσοχη δε λεω οτι φταιει το παιδικο μονο αλλα σιγουρα επιβαρυνε την κατασταση
Τρόμος δε λες τίποτα!!! Το θυμάμαι και τρομάζω ακόμα!!! Μας συνέβαινε από τα 2 μέχρι τα 5 αλλά όχι κάθε βράδυ. Αυτά που κατάλαβα εγώ τελικά μετά από συζήτηση με άλλες μαμάδες, την παιδίατρό μας, λίγο ψάξιμο σε βιβλία αλλά κυρίως παρατήρηση του δικού μου παιδιού ήταν ότι του συνέβαινε όταν: 1) Παρακουραζόταν και ειδικά το απόγευμα προς βράδυ. 2) Ζεσταινόταν υπερβολικά και ίδρωνε. 3) Δεν ακολουθούσαμε τη ήρεμη διαδικασία ύπνου (παραμυθακι-γαλατακι-αγκαλίτσες) αλλά τύχαινε να τον πάρει ο υπνος στο αμάξι κ.τ.λ. 4) Υπήρχε μια μεγάλη αλλαγή στη καθημερινότητά του. (π.χ. όταν αλλάξαμε σπίτι το έκανε σχεδόν κάθε βράδυ.) Κουράγιο και θα εξαφανιστεί κι αυτό όπως ήρθε.
Το είχε η μεγάλη μας κόρη, ξεκίνησε όταν ήταν 2,5 χρονών, και σταμάτησε γύρω στα 5, μας βοήθησε πολύ το ημερολόγιο, η ημερήσια ρουτίνα και το ελαφρύ στομάχι πριν από το φαγητό, μην ακούς κανέναν που θα σου πει ότι έχεις πολύ αυστηρό πρόγραμμα, δεν έχουν ζήσει την κατάσταση και δεν ξέρουν... ενύπνιος τρόμος θα έπρεπε να λέγεται για τους γονείς... δεν ξέραμε πως να το αντιμετωπίσουμε τον πρώτο καιρό... Σημείωση: Είναι σημαντικό να κοιμάται το μεσημέρι και να πηγαίνει ξεκούραστη για ύπνο το βράδυ, επίσης μπορεί να προκληθεί και από ανάγκη για νυχτερινή ενούρηση. Μην στενοχωριέσαι, ωριμάζει το νευρικό σύστημα και περνάει... Ελπίζω να σε βοήθησα. Υπόμονή και δύναμη
Επίσης θα ήθελα να συμπληρώσω ότι συμφωνώ με τα περισσότερα από τα σχόλια που έχουν γίνει ως αναφορά τις οδηγίες, μακάρι τότε που αντιμετωπίζαμε τον ενύπνιο τρόμο να μπορούσαμε να δούμε ότι και άλλες οικογένειες το αντιμετωπίζουν...
Εμένα η μικρη μου,που είναι 20 μηνών κλαίει στον υπνο της καθε βραδυ και γενικοτερα ειναι ανησυχη,αλλα ειναι ετσι απο μωρο...δεν το εχω αναφερει σε παιδιατρο,γιατι το θεωρω φυσιολογικο..λέτε να έπρεπε να το εχω ψαξει το θέμα;
MANOYLES ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ..Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ 17 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΠΕΡΙΠΟΥ ΞΥΠΝΑΕΙ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΜΕ ΚΛΑΜΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΤΕΤΑΡΤΟ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙ...ΟΤΑΝ ΞΥΠΝΑΕΙ ΚΑΙ ΒΛΕΠΕΙ ΠΩς ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΥΝΙΑ ΤΟΥ ΚΛΑΙΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ..ΚΑΙ ΚΑΝΩ ΤΟ ΣΦΑΛΜΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΒΑΖΩ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΚΛΑΙΕΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΗΡΕΜΕΙ... Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΦΩΝΑΖΕΙ ΠΩΣ ΦΤΑΙΩ ΠΟΥ ΤΟΝ ΒΑΖΩ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ..ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΡΑΓΑΜΤΙΚΑ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ...ΕΝΤΟΜΑΤΑΞΥ ΞΥΠΝΑΕΙ ΣΧΕΔΟΝ ΑΝΑ 3ΩΡΟ ΓΙΑ ΓΑΛΑ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΕΝΩ ΤΟ ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΓΑΛΑ ΤΟ ΕΙΧΕ ΚΟΨΕΙ ΑΠΟ 4ΜΗΝΩΝ..Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΝΑ ΒΑΛΩ ΤΗΝ ΚΟΥΝΙΑ ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΑΣ ΜΗΠΩΣ ΝΙΩΘΕΙ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ..ΕΓΩ ΤΟΥ ΛΕΩ ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΟΥ.ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ????????????????
Γειά σου κι από μένα! Δεν υπάρχει λόγως ανησυχίας.... Η πεθερά μου πρόσφατα που είναι νευροψυχίατρος με ενημέρωσε οτι στην ηλικία των 2 ετών ο άντρας μου παρουσίαζε νυχτερινό τρόμο. Με ενημέρωσε σε περίπτωση που το παρουσιάσει ο γιός μου να μην τρομάξω. Χαρακτηριστικά μου είπε ότι ξύπναγε στην διάρκεια της νύχτας, δεν τους αναγνώριζε, ούρλιαζε και χωνόταν κάτω από το κραβάτι γιατί φοβόταν και τους ίδιους του τους γονείς. Όπως προείπαν άλλες κοπέλες συμβαίνει συνήθως λόγω κάποιας αλλαγής στην ζωή του παιδιού ή αν το παιδί είναι πολύ ευαίσθητο και συναισθηματικό. Δεν υπάρχει πάντως κανένας λόγως ανησυχίας και δεν είναι κάτι που διαρκεί για πάντα. Το σίγουρο είναι ότι και για το παιδί αλλά περισσότερο για τους γονείς δεν είναι η καλύτερη εμπειρία. Το θέμα είναι ότι οι γονείς το θυμούνται ενώ το παιδί όχι.
Αγαπητή Μαρία, καλημέρα! Δεν μου έχει συμβεί προσωπικά όμως έχει συμβεί στην κόρη μιας συναδέλφου μου. Αυτό λοιπόν που της είχαν πεί είναι οτι είναι διαταραχή του ύπνου και είναι κάτι αρκετά σύνηθες σε παιδάκια κάτω των 3 ετών. Δεν έχει κάποιο "πρόβλημα" το παιδί ούτε χρειάζεται να τρομάξετε. Αρκεί να ακολουθήσετε ορισμένες συμβουλές και με αρκετή υπομονή θα το ξεπεράσετε. Της είχαν πεί λοιπόν για μια εβδομάδα να διατηρεί ένα ημερολόγιο και να καταγράφει κάθε μέρα τι ακριβώς συμβαίνει. Δηλαδή, αν το παιδί έχει σταθερή ώρα που πάει για ύπνο να καταγράφει την ώρα και στην συνέχεια να γράφει τι ώρα ξεκινά το περιστατικό, πόση ώρα διαρκεί και γενικά ότι άλλο θεωρείτε σκόπιμο να αναφέρετε. Στη συνέχεια ψάχνετε να βρείτε κοινά σημεία: για παράδειγμα αν συμβαίνει τις 3 πρώτες ώρες του ύπνου. Για παράδειγμα αν το παιδί πηγαίνει για ύπνο στις 9:30 και το περιστατικό συμβαίνει στις 12:30 τότε αυτό είναι ένα σταθερό σημείο. Αυτό που συμβαίνει έχει να κάνει με τις φάσεις του ύπνου που όλοι περνάμε. Δηλαδή, μόλις ξαπλώσουμε δεν πέφτουμε κατευθείαν στον βαθύ ύπνο, παιρνει κάποιο διάστημα. Αυτό λοιπόν που θέλει δουλειά είναι το στάδιο του ύπνου που βρίσκεται εκείνη τη στιγμή. Τρόπος αντιμετώπισης: Αν λοιπόν ανακαλύψετε οτι το παιδί αφού κοιμηθεί στις 9:30 το περιστατικό γίνεται στις 12:30, εσείς θα το ξυπνήσετε με όμορφο τρόπο πριν απο τις 12:30, (σαν να το ξυπνάτε για να πάτε ένα ταξίδι), θα το ξυπνάτε πλήρως όμως, δηλαδή να σηκωθεί και να σας μιλάει κανονικά να παίζει κτλ. Αυτό που καταφέρνετε είναι να προλάβετε αυτό το στάδιο του ύπνου και έτσι θα είναι σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Στην συνέχεια αφού περάσει κανα τέταρτο τότε ξεκινάτε και πάλι την διαδικασία του ύπνου. Αυτό που συμβαίνει και ουρλιάζει και δεν σας αναγνωρίζει είναι γιατί στην ουσία εκείνη τη στιγμή ακόμα κοιμάται (σαν τους υπνοβάτες) και θέλει προσοχή στο να μην χτυπήσει αλλά και να μην την ξυπνήσετε απότομα. Ελπίζω να βοήθησα, αν χρειαστείς κάτι άλλο μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί μου. xxx
Κοίτα τι μαθαίνει κανείς από τις μαμαδοΪστορίες.Ιδέα δεν είχα ότι υπάρχει τέτοιο πράγμα.Μην ανησυχείτε μωρέ, όπως λενε και οι άλλες μαμάδες θα σταματήσει μόνο του κάποια στιγμή. Αλλά καλού κακού θα έλεγα να κάνετε όλες τις προτεινόμενες εξετάσεις.
Αχ τα ιδια περασαμε κ εμεις τα χριστουγενα κ ειμαστε 11 μηνων.το τι τρομαρα πηραμε,δεν καταλαβαινε τιποτα,φοβηθηκα για επιληψια,χτυπουσε ποδια χερια κ ουρλιαζε κ το βλεμμα στο κενο,οταν ηρεμισε μετα απο λιγο μας αναγνωρισε κ κοιμηθηκε.η παιδιατρος μας ειπε οτι αν το ξανακανει να παμε σε παιδονευρολογο.
Το αντιμετώπισα και εγώ με τον γιο μου. Ξεκίνησε γύρω στα 2,5 με έντονη κλιμάκωση στα 3 (λόγω μάλλον παιδικού σταθμού) και μετά άρχισε φθίνουσα πορεία μέχρι που γύρω στα 4 σταμάτησε τελείως. Όση ώρα διαρκούσε δεν μας αναγνώριζε και δεν είχε επαφή μαζί μας. Μόλις σταματούσε ξεκίναγε να κοιμάται πάλι γαλήνιος και δεν το θυμόταν το πρωί. Όλη η πορεία του ήταν όπως μας την είχε περιγράψει ο παιδίατρος ότι θα ήταν. Αν και το παιδί τρομάζει εκείνη την ώρα και δυσκολεύεται αρκετά θεωρώ ότι είναι πιο τρομακτικό για τους γονείς γιατί επιπρόσθετα το θυμούνται και πλάθουν και σενάρια με το μυαλό τους!! Υπομονή, ψυχραιμία και θα περάσει! :)
Και εμένα η κόρη μου εμφάνισε νυχτερινό τρόμο σε πολύ μεγαλύτερη ηλικία βέβαια-2,5 χρονών-αλλά ο παιδίατρός μας δεν μας ανησύχησε καθόλου.Η κόρη μου ήταν 28 μηνών όταν γέννησα τον μικρό μου και πιθανόν να ήταν και αυτό το οποίο πυροδότησε την εμφάνισή του.Πάντως κράτησε μόλις δύο μήνες,όχι με καθημερινή εμφάνιση και έχει ήδη σταματήσει.Η ανηψιά μου έχει δύο εβδομάδες που το εμφάνισε,είναι 21 μηνών και η ξαδέρφη μου λέει οτι μένει ξύπνια μετά απο αυτό για αρκετή ώρα.Αντίθετα η κόρη μου μόλις συνερχόταν απο το επεισόδιο κοιμόταν σχεδόν αμέσως.Εύχομαι όλα να περάσουν σύντομα και να κοιμηθείτε ήσυχα και πάλι.
Τα ίδια και με την μεγάλη μου κόρη που είναι τώρα 4. Ξεκίνησε όταν ήταν 20 μηνών, με την γέννηση της αδερφής της. Ξυπνούσε σχεδόν κάθε νύχτα, περίπου 1:30 με 2 ώρες από την ώρα που είχε κοιμηθεί και το επεισόδιο κρατούσε από 5 έως 30 λεπτά περίπου. Έτσι ακριβώς όπως το περιγράφεις, και με μεγαλύτερη ένταση τις ημέρες που είχε έντονη δραστηριότητα! Όσο πιο "καλά" περνούσε μέσα στην ημέρα, τόσο πιο μεγάλος σε ένταση και διάρκεια ήταν και ο νυχτερινός τρόμος. Δεν το ψάξαμε πολύ.... της κόπηκε μαχαίρι λίγο πριν γίνει 3 ετών. Η μικρή μας (2.5 ετών) παρουσιάζει αντίστοιχα επεισόδια εδώ και 2 μηνές. Όμως με πολύ μικρότερη διάρκεια (το πολύ 5λεπτα), και όχι συστηματικά κάθε βράδυ. Χρειάζεται υπομονή και ψυχραιμία από εσάς...
Γεια σου! Πολυ λυπηρό Αυτό που συμβαίνει στο μωρακι σας και σας καταλαβαίνω στο θεμα ξενυχτι. Και ο γιος μου έκλαιγε όταν ήταν μωρακι στον ύπνο του. Βέβαια, δεν διανοηθηκα λεπτό να τον αφήσω να κλαίει απαρηγορητα με την ελπίδα να σταματήσει μόνος του. Κάθε φορα με το που έκλαιγε έτρεχα κοντά του άσχετα με το τι θα μπορούσε να συμβαίνει... Αυτό συνεχίστηκε μέχρι λίγο πριν τα 3 του χρόνια... Όμως έκλαιγε για πολυ λίγο καθώς με το που με ένιωθε κοντά του σταματούσε και ξανακοιμοταν... Φυσικα Αυτό δεν έπαυε να κάνει τον ύπνο μου μαρτύριο,έτσι; Ήλπιζα απλα ότι καποτε θα σταματούσε... Η άποψη μου έιναι πως τα μωρακια ανεξαρτήτως ηλικίας, για να φωνάζουν τη μαμα η το μπαμπα τους μες στα μαύρα μεσάνυχτα σημαίνει ότι έχουν ανάγκη την αγκαλια μας... Για κείνα είμαστε όλος τους ο κόσμος!!! Και σε μας στηρίζονται για να νιώσουν ασφάλεια...Δε το λέω με σκοπό να σε κριτικαρω...λέω απλα την άποψη μου...καλώς η κακώς νομίζω ότι ελάχιστα έιναι τα παιδάκια που μεγαλώνουν χωρις να "ταλαιπωρούν" τους γονείς τους μέρα νύχτα... Και μεις πρέπει να βρούμε την δύναμη να αντέξουμε να είμαστε δίπλα τους μέρα και νύχτα παρα τις δυσκολίες μέχρι να περάσει αυτη η δύσκολη περίοδος... Σας εύχομαι να βρείτε γρήγορα την λύση... Αναρωτιέμαι τι μπορει να έκανε το μικράκι σας να τρομάξει τοσο ώστε να δημιουργηθεί ενα τέτοιο πρόβλημα απο 9 μηνων(εφόσον λες ότι συμβαίνει τους τελευταίους 2 μήνες Αυτό το πράγμα)... Πολυ θα ήθελα να μας ενημερώσεις για το τι συνέβη τελικα εφόσον συμβουλευτεις τους ειδικούς. Αναμφίβολα παρα τα όσα έγραψα πιο πάνω υπάρχουν ασταθμητοι παράγοντες που ως γονείς δεν μπορούμε να αντιληφθούμε και να προβλέψουμε... Και πάλι σας εύχομαι τα καλύτερα στο μέλλον!!
ΕΓΩ ΕΧΩ ΔΙΔΥΜΑ.Ο ΕΝΑΣ ΞΥΠΝΑΕΙ ΣΥΧΝΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΔΙΝΩ ΤΗΝ ΠΙΠΙΛΑ Ή ΤΟΝ ΠΑΙΡΝΩ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΑΓΚΑΛΙΤΣΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑΚΟΙΜΑΤΑΙ.ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΚΑΚΟ ΟΝΕΙΡΟ. Ο ΑΛΛΟΣ ΟΜΩΣ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΧΤΥΠΙΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΑΚΙ ΤΟΥ.ΟΤΑΝ ΠΗΓΑΙΝΩ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΟΥΤΕ ΧΑΔΙΑ,ΟΥΤΕ ΑΓΚΑΛΙΑ,ΟΥΤΕ ΠΙΠΙΛΑ ΚΑΙ ΓΙΝΙΚΑ ΤΙΠΟΤΑ ΠΟΥ ΝΑ ΤΟΝ ΗΡΕΜΕΙ.ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΕΝΤΩΝΕΙ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΣ ΣΚΟΥΝΤΑΕΙ ΜΕ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΣΟ ΠΟΥ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΝ ΚΡΑΤΑΜΕ ΣΦΙΧΤΑ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ.ΚΑΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΣΥΝΟΔΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΛΑΜΑ.ΜΕΧΡΙ ΠΡΙΝ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΝΟΜΙΖΑ ΠΩΣ ΟΦΕΙΛΟΤΑΝ ΣΕ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΒΑΣΑΝΙΖΕΙ ΠΟΛΥ ΣΥΧΝΑ ΤΑ ΜΩΡΑ.ΑΛΛΑ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΤΗΚΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΘΑ ΤΟ ΨΑΞΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ.ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ 21 ΜΗΝΩΝ.ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΠΡΩΙ ΤΟ ΞΑΝΑΕΠΑΘΕ ΑΛΛΑ ΕΥΤΥΧΩΣ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΛΙΓΗ ΩΡΑ.ΕΣΕΙΣ ΤΕΛΙΚΑ ΠΗΓΑΤΕ ΣΕ ΠΑΙΔΟΨΥΧΙΑΤΡΟ??
Καλησπέρα, το ίδιο πάθαινε ο γιος μου από 5 μηνών!!! Βέβαια το έπαθε συνολικά γύρω στις 6 φορές, κάποιες από αυτές πολύ έντονες, κάποιες πιο ήπιες. Ακριβώς τα ίδια, να σπρώχνει χερια πόδια, καρφωμένο βλέμμα, να μην αντιδράει, να μην αναγνωρίζει, ευτυχώς κρατούσε κάποια λίγα λεπτά. Πήγαμε σε παιδονευρολόγο και εμείς, ευτυχώς ήταν απλά νυχτερινός τρόμος. Η μόνη διαφορά σε όλα αυτά που ανέφερες ήταν ότι έπεφτε για ύπνο αφού συνερχόταν, δεν ήθελε παιχνίδια κλπ. ήθελε να ξανακοιμηθεί. Είναι πολύ άσχημο συναίσθημα σε καταλαβαίνω, το μόνο που σου συνιστώ είναι υπομονή και να σου πω, ότι εμάς αφού έγινε 15 μηνών και μετά δεν ξαναεμφάνισε κανένα επεισόδιο. Θεωρώ εμπειρικά από την δική μας περίπτωση, οτι απλά άρχισε το νευρικό του σύστημα να γίνεται πιο ανεκτικό και γερό γιατί απλά μεγάλωνε, δηλαδή αφού έγινε 12 μηνών το έκανε άλλες 2 φορές που είχε άλμα ανάπτυξης και μετά τέλος! όπως ήρθε, έφυγε...Αυτή ακριβώς ήταν και η κουβέντα του παιδονευρολόγου Κ.Γιουρούκου: "όπως ήρθε, έτσι θα φύγει...". Προσπάθησε όταν συμβαίνει είτε να την κρατάς αγκαλιά, ήταν να την έχεις στο κρεβάτι και να προσέχεις να μην πέσει και να προσπαθείς να μην σε πιάνει πανικός, ξέρω είναι δύσκολο, τουλάχιστον για μένα έτσι ήταν. Η σκέψη μου μαζί σου. Φιλικά.
ΚΑΛΗ ΜΟΥ.... ΕΧΩ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΕΜΑΤΑΚΙ ΜΕ ΤΗΝ 2ΧΡΟΝΗ ΚΟΡΗ ΜΟΥ.... ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΜΕΝΑ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΚΑΝ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΥΝΙΑ Κ ΑΝ ΠΗΓΑΙΝΕ(ΜΕ ΚΛΑΜΑ ΒΕΒΑΙΑ) ΞΤΠΝΟΥΣΕ ΣΤΙΣ 3 ΚΑΙ ΓΙΝΟΤΑΝ ΧΑΜΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ..ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΝ ΑΦΗΝΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΗΡΕΜΗΣΕΙ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΛΛΑ ΞΕΣΗΚΩΝΕ ΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΟΠΟΤΕ ΤΗΝ ΕΠΑΙΡΝΑ..... ΤΟ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ..... ΤΗΝ ΑΦΗΣΑ ΚΑΝΑ 2 ΦΟΡΕΣ ΝΑ ΚΛΑΨΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΟΨΕ.... ΗΞΕΡΕ ΟΤΙ ΘΑ ΛΥΓΙΣΩ Κ ΘΑ ΠΑΩ,ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΗΣ ΠΕΡΑΣΕ.... ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ Ν ΤΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΜΠΑΝΑΚΙ ΚΑΤΑ ΤΙΣ 8:30 ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΤΟ ΜΠΑΝΙΟ ΞΥΠΝΑΕΙ ΤΑ ΜΩΡΑ.... ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΤΙ ΤΟ ΜΩΡΟ.... ΓΙΑ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ... ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ.....
μας εχει συμβει με τη μεγαλη μου κορη και πολύ λιγοτερο με τη μικρη.επισκεφθηκαμε παιδοψυχιατρο,που μετα απο καποιες συνεδριες ,μας εξηγησε οτι οφειλεται σε αγχος που εχει το παιδι και οιφειλεται κυριως στο δικο μας αγχος.η λυση ειναι να προσπαθησετε να δημιουργησετε ενα ηρεμο και ευτυχισμενο κλιμα για ολη την οικογενεια,οχι δραστηριοτητες που αναστατωνουν το παιδι. μετα απο μια πολύ γεματη και ενθουσιωδη μερα,τα συμπτωματα θα ειναι χειροτερα..υπομονη.μετα τα τρια με τεσσερα αυτο περναει εντελως.το παιδι βεβαια θα συνεχισει να ειναι ενα αγχωδες παιδι,οποτε το ηρεμο κλιμα θα ειναι διαρκης προσπαθεια...
Λες και εξιστορούσες την δικιά μας ιστορία. Ταλαιπωρηθήκαμε και εμείς με νυχτερινούς τρόμους για περίπου δυο χρόνια. Όντως γύρω στα 4 σταματήσαμε πια να ξυπνάμε. Εμάς βέβαια μας εκδηλώθηκαν γύρω στα 2 με 2μιση. Πήγαμε σε παιδοψυχολόγο και μας βοήθησε αρκετά, στο να καταλάβουμε τι την απασχολούσε. Εμάς ήταν η γέννηση του γιου μου. Γενικώς από ότι μας είπε οι νυχτερινοί τρόμοι εμφανίζονται σε παιδιά ιδιαίτερα ευαίσθητα και αγχωτικά. Θέλει υπομονή και φυσικά ρουτίνα στον ύπνο. Όποτε αργούσαμε να γυρίσουμε σπίτι και την έπαιρνε ο ύπνος στο αμάξι, μετά γινόταν πραγματικά ένας χαμός..
Ακριβως τα ιδια περναω με την 16 μηνων κορη μου εδω και 1 μηνα περιπου...δεν το κανει καθε βραδυ , 2 φορες την εβδομαδα κατα μεσο ορο....κι εγω αναζητω αιτια και λυσεις...
Αγαπητή Μαρία, Καταρχάς καλή χρονιά με υγεία και χαρούμενες στιγμές με τα παιδάκια μας!!! Αντιμετώπιζα το ίδιο πρόβλημα με το μεγάλο μου γιό, για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα - στην ουσία κατάφερε να κοιμηθεί συνεχόμενα ολόκληρη την νύχτα όταν έγινε 3 ετών! Στην αρχή, εκεί γύρω στο έτος, είχε τα ίδια συμπτώματα με την μικρή σου, σηκώνονταν από τον ύπνο του και ούρλιαζε χωρίς να μπορούμε να κάνουμε τίποτα να τον ηρεμήσουμε...αργότερα είπαμε να του κάνουμε μία μετάβαση από την κούνια σε κρεββάτι και τελικά είχε πολύ καλά αποτελέσματα. Καταλήξαμε στο συμπέρασμα οτι τα κάγκελα της κούνιας - όσο και αν ακούγεται αστείο ή απίθανο - του έφερναν ένα συναίσθημα εγκλεισμού ή κάτι τέτοιο, γιατί με το που πήγε στο κρεββάτι , αραίωσαν και τα διαστήματα που ξυπνούσε, αλλά κυρίως όταν ξυπνούσε δεν είχε αυτή την υστερία! Βέβαια, επειδή ο κύριος είχε καλομάθει να έχει τη μαμά του όποτε την ζητούσε δίπλα του, το βραδινό ξύπνημα του το έκοψα μαχαίρι όταν πια έμεινα έγκυος στο δεύτερο και αποφάσισα ότι δεν μπορούσα να πηγαινοέρχομαι με την κοιλιά στο στόμα από κρεββάτι σε κρεββάτι, οπότε και τον άφησα 3 βράδια να κλαίει ασταμάτητα, μέχρι που το πήρε απόφαση και δεν ξανασηκώθηκε από το κρεββάτι του, ούτε εκείνος, αλλά ούτε κι εγώ!!! Δοκίμασε πάντως αυτό με την κούνια, πού ξέρεις ίσως έχει αποτέλεσμα...με προστατευτικό καγκελάκι πάντα!
Λοιπόν και μένα ο δικός μου το ίδιο ακριβώς κάνει... Όχι κάθε μέρα, αλλά πολύ συχνά. Ξυπνάει, κλαίει - καμιά φορά ουρλιάζει το παιδάκι μου - χτυπιέται και όλα αυτά χωρίς κανένα προφανή λόγο!!! Κ γω βρε yioulie αυτό σκέφτηκα, μήπως τον ενοχλεί η κούνια.... τον μετακόμισα λοιπόν στο πάρκο που είναι πιο μαλακά τα πράματα αλλά πάλι ξυπνάει. Λίγο καλύτερα απ την κούνια αλλά ουσιαστικό αποτέλεσμα όχι. Έχουμε καταλήξει να περνάει το βράδυ πάρκο - κρεβάτι μαμάς - μπαμπά, στην ουσία ξάγρυπνος γιατί δε το λες και ύπνο αυτό.... Τώρα να σκέφτομαι να αγοράσω στρώμα κανονικό, να το βάλω στο πάτωμα και να κοιμάται εκεί γιατί έχω παρατηρήσει τα μεσημέρια (όταν είμαι σπίτι) που τον βάζω στο δικό μας κρεβάτι μόνο του κοιμάται σαν πασάς.
Καλησπέρα Μαρία και Καλή χρινιά! Περάσαμε και εμείς νυχτερινό τρομο στην ίδια ηλικία με την κορούλα σου. Η μόνη συμβουλή του παιδιάτρου ήταν να τον αφήνω στο κρεβάτι του μέχρι να του περάσει (κάτι που μου ήταν πολύ δύσκολο, καθώς το κλάμα είναι σπαραχτικό) αφού όταν τον έπαιρνα αγκαλιά έδειχνε όπως λες και εσύ στο κείμενό σου να μην με θέλει και έσπρωχνε με όλη του τη δύναμη. Κάποια στιγμή μόνος του (μετά από μία ώρα περίπου) ηρεμούσε και ξανακοιμόταν. Όλο αυτό κράτησε ένα μήνα. Είμαι σίγουρη πως όσο απότομα ήρθε τόσο απότομα και θα περάσει! Να χαίρεσαι την κορούλα σου.
καλημερα μαρακι...ειχαμε και εμεις ακριβως στην ιδια ηλικια με την μικρη σου μπουμπου και ολα εδειχναν αυτο που ονομαζουν νυχτερινο τρομο με αποτελεσμα να μην εχουμε κοιμηθει βραδυ μεχρι να κλεισει τα 2!!!και εμας να μην μας θελει καθολου!!!....το ψαξαμε παρα πολυ,νοσοκομεια,παιδιατροι,παιδοψυχιατροι,και με μελετη ανακαλυψαμε οτι δεν ηταν νυχτερινος τρομος...σου μιλαω βεβαια καθαρα για την δικη μας περιπωση!!!!ο δικος μας απλα ηταν μπερδεμενος και με απιστευτο πεισμα(γελαγαμε με τις αναφορες των γιατρων γιατι η λεξη 'πεισμα' η 'ξερει τι θελει και πως θα το παρει'για ενα παιδι 1 χρονου και κατι μου φαινοντουσαν φοβερες)!!!κιομως ο μικρος περασε μια φαση μπερδεμενης ψυχολογιας χωρις να πηγαζει απο καπου συγκεκριμενα!!!!με την βοηθεια των παιδοψυχιατρων σιγα σιγα αφησαμε αυτη την φαση πισω μας....με βοηθησαν παρα πολυ και εμενα και τον αντρα μου να καταλαβουμε περισσοτερο τον κουκλο μας για να τον βοηθησουμε!!!!ευχομαι να περασει πολυ γρηγορα και η δικη σας φαση!!!! :)