Δυσγραφία: όταν τα «κακά γράμματα» σημαίνουν κάτι περισσότερο
Η δυσγραφία επηρεάζει τη γραφή, όπως η δυσλεξία επηρεάζει την ανάγνωση.
Για κάποιον με δυσγραφία, είναι συχνά σα να έχει τη δυνατότητα να διαβάσει και να μιλήσει σαν τον Σέξπηρ, χωρίς να μπορεί να την εκφράσει σε γραπτό λόγο. Η δυσγραφία είναι μία μαθησιακή δυσκολία που επηρεάζει την ικανότητα να επικοινωνήσει κανείς τη σκέψη του μέσω του γραφικού του χαρακτήρα.
Ο ευκολότερος τρόπος να εξηγήσεις τη δυσγραφία με απλά λόγια είναι πως υπάρχει ένα βραχυκύκλωμα μεταξύ εγκεφάλου και χεριού. Κανονικά ο εγκέφαλος λαμβάνει την πληροφορία, την επεξεργάζεται και έπειτα στέλνει μήνυμα στο χέρι να διαμορφώσει τη συγκεκριμένη πληροφορία μέσω της γραφής, αλλά το δυσγραφικό χέρι δεν μπορεί να καταλάβει αυτά τα μηνύματα του εγκεφάλου και δημιουργείται σύγχυση, ανορθόγραφες λέξεις, κακοσχηματισμένες γραμμές και σχήματα, και μέτριες προς σοβαρές κράμπες στο χέρι. Η δυσγραφία αποκαλείται συνήθως ως η δυσκολία του γραφικού χαρακτήρα, γιατί είναι άμεσο αποτέλεσμα των γραφικών ικανοτήτων και της ανεπάρκειάς τους.
Όταν ο γιος μου διαγνώστηκε με δυσγραφία στην τρυφερή ηλικία των 9 δεν είχαμε ιδέα πως αντιμετώπιζε αυτά τα προβλήματα. Απλά υποθέταμε πως δεν ήθελε να δώσει σημασία και να προσπαθήσει πολύ με το γράψιμο.
Η γιατρός με ρώτησε: «Πώς αποκαλούμε κάποιον που κάνει χάλια γράμματα;«
«Γιατρό» της απάντησα.
Και είπε «Ακριβώς«
Τότε συνειδητοποίησα πως έκλεινα τόσο καιρό τα μάτια μου στο πρόβλημα και έπρεπε να είχα αναγνωρίσει τα σημάδια πολύ νωρίτερα. Ακολουθούν μερικά από τα συμπτώματα της δυσγραφίας και πώς μπορείτε να καταλάβετε αν το παιδί σας θα έπρεπε να το δει ειδικός.
Ανικανότητα να χρησιμοποιήσει σωστά τα μαχαιροπήρουνα. Τα παιδιά συνήθως ξεκινούν να χρησιμοποιούν τα μαχαιροπήρουνα στην ηλικία των έξι μηνών με ενός έτους, αλλά αρχίζουν να τα χρησιμοποιούν σωστά κάπου γύρω στα 3μιση με 4. Τα δυσγραφικά παιδιά δυσκολεύονται με αυτό πολύ περισσότερο. Αν το παιδί σας είναι 5 ή 6 και ακόμη κρατάει το κουτάλι του σα να ήταν σπαθί σαμουράι, δεν καταφέρνει πάντα να το φέρει σωστά στο στόμα και χύνει το φαγητό τριγύρω στο πάτωμα θα έπρεπε να μιλήσετε με τον παιδίατρό σας για την ανάπτυξη των κινητικών δεξιοτήτων του παιδιού σας. Αυτό είναι ένα από τα πρώτα σημάδια δυσγραφίας.
Δυσκολεύεται με τα κουμπιά και τα φερμουάρ. Επειδή η δυσγραφία επηρεάζει τις λεπτές κινητικές δεξιότητες του χεριού, τα δυσγραφικά παιδιά συχνά δυσκολεύονται με μικρά κουμπιά και φερμουάρ. Υπό φυσιολογικές συνθήκες τα νήπια που δε μπορούν να κουμπώσουν το πουκάμισό τους δε θα έπρεπε να σας ανησυχούν, αλλά αν το 10χρονο παιδί σας ακόμη δεν μπορεί να φορέσει το παντελόνι του με τα κουμπιά θα έπρεπε να ανησυχήσετε.
Δεν μαθαίνει να δένει τα κορδόνια των παπουτσιών όπως άλλα παιδιά. Υπάρχουν εκατομμύρια παιδιά και ενήλικες που δεν μπορούν να δέσουν τα παπούτσια τους. Κάποιοι απλά κάνουν διπλούς κόμπους και δεν τους λύνουν ποτέ αλλά τα δυσγραφικά παιδιά δείχνουν μια εμφανή προτίμηση στο βέλκρο (το γνωστό χριτς-χρατς). Το παιδί σας θα έπρεπε να μπορεί να δένει τα κορδόνια του στη Β’ Δημοτικού και αν δεν μπορεί, τότε θα έπρεπε να συμβουλευτείτε έναν παιδίατρο.
Δεν ανέχεται να πιέζεται στο γράψιμο. Όση περισσότερη πίεση ασκείται σε ένα δυσγραφικό άτομο για να καταφέρει να γράψει με τον τρόπο που επιθυμούμε, τόσο λιγότερο θα γράψει. Τα παιδιά με δυσγραφία συχνά χαρακτηρίζονται τεμπέλικα ή πεισματάρικα επειδή τα παρατούν μόλις πιεστούν λιγάκι παραπάνω. Πολλά δυσγραφικά παιδιά θα αρνηθούν να γράψουν το οτιδήποτε αν η πίεση που τους ασκείται είναι περισότερη από όση αντέχουν και οι γονείς βρίσκονται μετά σε αδιέξοδο μεταξύ δασκάλου και παιδιού.
Σιχαίνεται να χρωματίζει. Πόσο συχνά ακούτε μικρά παιδιά να παραπονιούνται πως μισούν να χρωματίζουν και μισούν τα βιβλία ζωγραφικής; Όχι πολύ συχνά. Τα παιδιά έχουν τη φήμη πως λατρεύουν τις κηρομπογιές και τους μαρκαδόρους και συχνά ζωγραφίζουν σε πράγματα που δεν πρέπει, αλλά όχι ένα δυσγραφικό παιδί. Η ζωγραφική θέτει ένα ολοκαίνουριο σετ προβλημάτων στους ανθρώπους με δυσγραφία. Το να παραμένουν μέσα στις γραμμές γίνεται μια σιχαμένη αγγαρεία μέχρι που αρνούνται να χρωματίσουν.
Δυσκολεύεται να ενώσει τις κουκκίδες. Τα παιδιά με δυσγραφία δεν μπορούν να ενώσουν τις κουκκίδες εύκολα. Δεν έχουν ανεπτυγμένες τις κατάλληλες κινητικές δεξιότητες για να τραβήξουν ευθείες γραμμές και οι σελίδες με τα παιχνίδια «ένωσε-τις-κουκκίδες» καταλήγουν να μοιάζουν με ένα μάτσο μουντζούρες. Κατανοούν αυτό που έχουν να κάνουν, αλλά συχνά εκνευρίζονται με ασκήσεις που έχουν να κάνουν με καλλιγραφία, το «ένωσε-τις-κουκκίδες» ή το να σχηματίζουν γράμματα με βάση διακεκομμένες γραμμές.
Δεν του αρέσουν τα Lego και τα μικρά τουβλάκια. Οι γιατροί συχνά συνιστούν Lego και τουβλάκια για υπερκινητικά παιδιά και είναι εκπληκτικά μέσα για να αναπτύξουν το μυαλό, αλλά το δυσγραφικό παιδί δεν τα βλέπει σαν παιχνίδια κατασκευών αλλά σαν σύνεργα βασανιστηρίων. Οι κινητικές δεξιότητες που απαιτούνται για να μπορέσει να φτιάξει πυργάκια και να παίξει σωστά με τα Lego έχουν καθυστερήσει σε αυτά τα παιδιά και δείχνουν ανίκανα να αναλάβουν τέτοια καθήκοντα. Αυτά είναι τα καταλληλότερα εργαλεία για την αποκατάσταση μεγαλύτερων σε ηλικία δυσγραφικών παιδιών, αλλά δε θα πρέπει να πιέζονται με αυτά τα μικρότερα.
Έχει ανεπτυγμένες λεκτικές δεξιότητες. Τα παιδιά με δυσγραφία ζουν μέσα στα κεφάλια τους. Στηρίζονται στη λεκτική επικοινωνία για να επιβιώσουν επειδή η γραπτή έκφραση τους διαφεύγει. Αυτά τα παιδιά είναι γνωστό ότι έχουν ανεπτυγμένα λεξιλόγια και διαβάζουν πολλά βιβλία.
Στα παιδιά με δυσγραφία πολλές φορές γίνεται λάθος διάγνωση επειδή υπάρχουν ακόμη λιγοστές πληροφορίες σχετικά με τα αίτια της δυσγραφίας. Πιστεύεται πως συνδέεται με τη δυσαριθμησία και τη δυσλεξία και άλλες φορές απλά παραβλέπεται. Είναι λίγοι οι δάσκαλοι που συνάντησα και είχαν ακούσει για τη δυσγραφία, γι’ αυτό αν έχετε ένα παιδί με αυτή τη μαθησιακή δυσκολία είναι στο χέρι σας ως γονιός να αγωνιστείτε για την κατανόηση του προβλήματος και να βοηθήσετε το παιδί σας να πετύχει στο σχολείο και τη ζωή.
πηγή: voices.yahoo.com
μετάφραση: Θωμάς Μικρούλης
ΕΠΕΙΔΗ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΔΥΣΓΡΑΦΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΕ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΜΑΘΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ. Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ 18 ΧΡΟΝΩΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ 12 ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΒΡΩ ΑΚΡΗ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ 3 ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ (2 ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΑΙ 1 ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ) ΤΟ ΠΟΡΙΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΜΠΕΛΗΣ, ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ, ΠΡΙΝ ΜΙΑ ΒΔΟΜΑΔΑ ΔΙΑΒΑΖΑΜΕ ΓΙΑΤΙ ΧΡΩΣΤΑΓΕ ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ ΟΣΟ ΤΑ ΛΕΓΑΜΕ ΠΡΟΦΟΡΙΚΑ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΜΟΛΙΣ ΤΟΥ ΖΗΤΗΣΑ ΝΑ ΜΟΥ ΓΡΑΨΕΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΓΑΜΕ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΤΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΣΩΣΤΑ. ΕΙΧΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΤΕΙ ΠΡΟΦΟΡΙΚΑ ΟΜΩΣ ΕΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΙΣΗΜΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟ. ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΤΟΥ ΤΟ ΧΡΩΣΤΑΩ ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΟΝΤΩΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΕΜΠΕΛΗΣ. ΕΜΕΝΑ ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΩ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΩ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΑΥΜΑΖΩ ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΜΟΝΗ ΣΑΣ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΟΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
Για δυσλεξία το έχεις ψάξει; Το ίδιο είχε ο αδερφός μου. Από παιδάκι του δημοτικού όλοι τον έλεγαν τεμπέλη γιατί δεν καθόταν μόνος του να διαβάσει (συγκρινόμενος φυσικά και με μένα που είμαι 2 χρόνια μεγαλύτερη του, και όπως καταλαβαίνετε το βάρος της προσδοκίας του έπεφτε πολύ βαρύ). Όλοι οι δάσκαλοι στις πρώτες τάξεις του δημοτικού τον έλεγαν τεμπέλη και αδιάφορο, επειδή έκανε χάλια γράμματα, η ορθογραφία του εξίσου καθώς και όταν κατάφερνε να γράψει και να ξεκαθαρίσεις τι γράφει έλειπαν τα μισά γράμματα από τη λέξη και κυρίως τα φωνήεντα. Ώσπου στην πέμπτη τάξη πια μια υπέροχη δασκάλα (να'ναι καλά η γυναίκα) καλεί τους γονείς μου και τους λέει ότι το παιδί δεν είναι τεμπέλης αλλά έχει δυσλεξία. Πριν από 25 χρόνια δεν υπήρχε τόσο πολύ ανεπτυγμένη η ιδέα για τέτοια θέματα και έπεσαν από τα σύννεφα οι δικοί μου, και κατηγορούσαν τον εαυτό τους αλλά και τους εκπαιδευτικούς που δεν το είχαν διακρίνει. Αμέσως ενεργοποιήθηκαν και επισκέφτηκαν μια λογοθεραπεύτρια στο τοπικό δημόσιο νοσοκομείο ειδική σε θέματα τέτοια. Όντως η διάγνωση ήταν δυσλεξία αλλά όπως είπε και αυτή ήταν λίγο αργά για να γίνουν θαύματα. Έπρεπε να έχει διαγνωσθεί από το νήπιο για να είναι θεραπεύσιμο. Παρ'όλα αυτά του έκανε τις ειδικές ασκήσεις καθώς και οι γονείς μου προσέλαβαν δασκάλα στο σπίτι ειδική στην δυσλεξία για να τον βοηθήσουν. Με τον γραπτό λόγο δεν τα πήγαινε καθόλου καλά ενώ στον προφορικό ήταν άριστος. Αν του διάβαζες απλώς ένα κείμενο ήξερε να σου πει περίληψη, να πει γενικά το μάθημα. Φυσικά όπως συμβαίνει συνήθως με τα δυσλεκτικά παιδιά είναι άριστος στα πρακτικά. Μπορούσε να σου λύσει ένα ραδιόφωνο και να το ξανασυναρμολογήσει. Η λογοθεραπεύτρια του έβγαλε επίσημο χαρτί για να εξετάζεται προφορικά και έτσι κατάφερε να βγάλει το γυμνάσιο. Για το λύκειο πήγε σε τεχνική σχολή όπου συνέχισε να εξετάζεται προφορικά και τελικά έκανε τη μεγάλη ανατροπή και πέρασε στις πανελήνιες στο ΤΕΙ Μηχανολογίας εξεταζόμενος και πάλι στα προφορικά. Η έκπληξη ήταν τεράστια εφόσον εγώ, που από εμένα είχαν τις προσδοκίες, δεν πέρασα πουθενά και ο "τεμπέλης" αδερφός μου είναι απόφοιτος ΤΕΙ τώρα πια. Πάντως ψυχολογικά τον έχει σημαδέψει πάρα πολύ που τα πρώτα τρυφερά χρόνια της ζωής του τον θεωρούσαν τεμπέλη και τώρα ακόμα στα 32 του έχει να το λέει ότι τον κατέστρεψαν οι ανίδεοι δάσκαλοι και εξυμνεί την καλή του τη δασκάλα που κατάφερε να δει πιο βαθιά μέσα του και όχι την επιφάνεια.
Τον έχεις πάει όμως για αξιολόγηση 3 φορές και δε βρήκαν τίποτα. Ο αδερφός μου ήταν ο κλασικός τεμπέλης. Οι γονείς έτρεχαν σε παιδοψυχολόγους και ειδικούς που τους έλεγαν ό,τι ήθελε ο καθένας. Μόνο ένας καθηγητής δικός μου στο λύκειο, με τον οποίο συζητούσαν διάφορα, τους είπε αφήστε το παιδί ήσυχο και μην ασχολείστε θα πάρει μόνο του μπρος όποτε θέλει. Πήρε μπρος στην τρίτη λυκείου, όπου πια δεν είχε άλλα περιθώρια. Πέρασε στο Πανεπιστήμιο στη μία και μοναδική σχολή που τον ενδιέφερε, κάθε χρόνο έπαιρνε υποτροφία, συνέχισε μετά στο εξωτερικό όπου σπούδασε αποκλειστικά με υποτροφίες και σήμερα δουλεύει σε πολύ ανταγωνιστικό κλάδο. Μην τον βάλεις να γράψει το παραμικρό. Δε θέλει, βαριέται, δεν του αρέσει, γράμματα χάλια. Χαρτί, μολύβι δεν πιάνει ποτέ. Όλα στον υπολογιστή και ό,τι θέλει sms και e-mails. Δεν τον θέλει τον γραπτό λόγο με τίποτα. Εμένα, άλλο μου έκανε εντύπωση. Που λες ότι είναι 18 χρονών και ακόμη διαβάζετε μαζί. Μήπως πρέπει να τον αφήσεις κάποια στιγμή να αναλάβει τις ευθύνες του? Ο αδερφός μου πάντως έτσι ξύπνησε. Του δήλωσαν οι γονείς πως δεν πρόκειται να πληρώσουν λεφτά για σπουδές εφόσον δε διαβάζει, οπότε να κοιτάξει να περάσει σε Ελληνικό Πανεπιστήμιο και μάλιστα στην Αθήνα. Δεν έγινε έτσι τελικά και δεν ήταν τόσο ανένδοτοι στο τέλος γιατί είχε κάνει αρκετή προσπάθεια, αλλά αυτό ήταν που τον κινητοποίησε.
Αυτα είναι βλακιες, οσο πιο κακα γράμματα γραφει ενα παιδι τοσο περισσότερες πιθανότητες έχει να γίνει γιατρός, και αυτός που θα τα διαβάζει φαρμακοποιός. :-D
Ετσι, πληροφοριακά, ρωτάω, γιατί πλέον δεν έχει νόημα να το κοιτάξω αφού πλέον "γέρασα". Ερωτηση 1: Αν ισχύουν μόνο ο πολυ-πολύ-πολύ κακός γραφικός χαρακτήρας, η δυσκολία στην ανάγνωση και οι κράμπες είναι δυσγραφία; Και κατι άλλο. Στην περίπτωσή μου συμβαίνει το εξης περιεργο: ενώ ξέρω τι γραμμές πρέπει να τραβήξω όταν γράφω, λες και πάει το χέρι μου μόνο του και τραβάει αλλ'αντ'άλλων, με αποτέλεσμα να κάνω "ορνιθοσκαλίσματα". Ομως ειχα πάντα κλίση στο σχέδιο & στη ζωγραφική, στις πανελλήνιες έγραψα 19,25 και στη σχολή που σπούδασα ήμουν από τους καλύτερους. Στο σχέδιο ποτε δε μου ξεφεύγουν γραμμές. Ερώτηση 2: Υπάρχει περίπτωση να οφείλεται σε προσπάθεια "αλλαγής χεριού" (από αριστερόχειρα σε δεξιόχειρα); Οταν ήμουν μικρή είχαν προσπαθήσει να μου αλλάξουν χέρι, αλλά τελικά πολύ σύντομα ξανάρχισα να γράφω με το αριστερό, μόνο που τα γράμματα μου ηταν πολύ άσχημα.