Η βάπτιση της Αλεξάνδρας

Γειά σου Ολίβια και υπόλοιπες μαμάδες!

Εδώ και καιρό μπαίνω και διαβάζω ιστορίες άλλων μαμάδων, βλέπω φωτογραφίες δωματίων, βαπτίσεις κλπ κι έτσι είπα να μοιραστώ κι εγώ τη δική μας μικρή, αλλά ξεχωριστή με τον τρόπο της βάπτιση και την ιστορία της.

Η βάπτιση έγινε στις 10/11/12 στον Ι.Ν. του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στο Μαρούσι κι η μικρή Αλεξάνδρα ήταν ακόμα μόλις 2 ½ μηνών! Τα κριτήριά μας ήταν πολύ απλά: θέλαμε ό,τι πιο απλό γινόταν και ταυτόχρονα ό,τι πιο φτηνό.

Το θέμα της βάπτισης ήταν το πρώτο πράγμα για το οποίο είχαμε αποφασίσει από όταν ακόμα ήμουν έγκυος. Σε μία από τις πρώτες επισκέψεις στη γυναικολόγο μας, ο άνδρας μου πέταξε την ιδέα ότι «φάση θα είχε τα βαπτιστικά της να μην είναι τα κλασσικά, να φόραγε π.χ. ρομπίτσα – σαν jedi!» (Για όσους δε γνωρίζουν, jedi είναι από τις ταινίες Πόλεμος των Άστρων, οι καλοί πολεμιστές ας τους πούμε) Βέβαια δεν περίμενε ότι θα τον πάρω στα σοβαρά, μιας κι οι γυναίκες συνήθως τείνουμε να ονειρευόμαστε πάρα πολλά για την ημέρα αυτή. Για καλή του τύχη όμως, είμαι κι εγώ μεγάλη fan!

Για τα βαπτιστικά αγόρασα από το κέντρο της Αθήνας τα υφάσματα που μου έκαναν (με μόλις 15 ευρώ) και τα έραψε η πεθερά μου, που έχει εκπληκτική παρατηρητικότητα και φαντασία και την οποία χιλιοευχαριστώ για τον κόπο της και το άριστο αποτέλεσμα!

Για μαρτυρικά αγόρασα κανονικά σταυρουδάκια -διάφανα και με υφή πέτρας- μέσω ebay και τους δέσαμε απλές κορδελίτσες και παραμανούλες, ώστε μετά να μπορούν να χρησιμοποιηθούν από όποιον ήθελε να τα φορέσει.

Για μπομπονιέρες πάλι μέσω ebay αγόρασα πουγκάκια γκρι και καφέ σκούρα (τα οποία επίσης μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν μετά), για να ταιριάζουν με τα βαπτιστικά ρουχαλάκια, ενώ ο άνδρας μου αγόρασε μπλε τούλι για τις γκρι μπομπονιέρες και ζαχαρί για τις καφέ. Τα κουφέτα μέσα ήταν πολύχρωμα με γέμιση μπισκότου από την υπέροχη κουφετοποιία «Καραμάνης».

Το προσκλητήριο ήταν επίσης μία ιδέα που πέταξε ο καλός μας φίλος Γιάννης, ο οποίος επίσης δεν πίστευε ότι θα τον πάρω στα σοβαρά. (Γιατί στο καλό όλοι αυτό πιστεύουν;;; ) Μου πήρε 3 παλιά περιοδικά και 2 ώρες να το φτιάξω, με συνολικό κόστος 70 προσκλητηρίων (απλές έγχρωμες φωτοτυπίες σε κόλλα Α4) με τους φακέλους τους μόλις 17 ευρώ.

Παρ’ όλο που υπήρχαν πολλοί υποψήφιοι, δεν ήταν δύσκολο να αποφασίσουμε ποια θα ήταν τελικά η νονά της μικρής Αλεξάνδρας κι έτσι το ζητήσαμε από την καλή μου φίλη Μαρία, με την οποία έχουμε μεγαλώσει μαζί κι αισθάνομαι σαν αδερφή μου.

Το όνομα… αχ αυτό το όνομα! Είχαμε συμφωνήσει με τον άνδρα μου ότι δε θα βαπτίσουμε από παππούδες/γιαγιάδες, μιας και ποτέ δε μας άρεσε αυτό το έθιμο με το οποίο καταλήξαμε να έχουμε όλοι τα ίδια και τα ίδια ονόματα. Αντιθέτως μας άρεσαν πάντα τα αρχαιοελληνικά, οπότε το ρίξαμε στη μελέτη σε όλην την εγκυμοσύνη ψάχνοντας να βρούμε το κατάλληλο. Το γυρίσαμε από εδώ, το φέραμε από εκεί… απόφαση όμως δεν μπορούσαμε να πάρουμε! Από τους γονείς μας μόνο η μητέρα μου είχε αρχαιοελληνικό όνομα, Αλεξάνδρα, το οποίο μας άρεσε πάρα πολύ αλλά στο οποίο δεν κατασταλάζαμε γιατί είχαμε πει «όχι παππούδες/γιαγιάδες!»!! Τελικά… ο μέγας Αλέξανδρος νίκησε κι αυτήν την μάχη κι έτσι η μικρή μας γιορτάζει πλέον στις 21 Απριλίου – της Αγίας Αλεξάνδρας!

Η απόφαση αυτή πάρθηκε μόλις 10 μέρες πριν τη βάπτιση, ενώ μόνο οι γονείς κι η νονά γνωρίζαμε το όνομα. Ο υπόλοιπος κόσμος το έμαθε όταν το είπε η νονά στην εκκλησία, προς μεγάλη έκπληξη όλων – ιδίως της μητέρα μου!

Υ.Γ. Δυστυχώς επειδή κάναμε πολύ σύντομα τη βάπτιση δεν προλάβαμε να ψάξουμε μπας και κάναμε λαμπάδα/lightsaber… 😛

Θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας τη βάφτιση του μικρού σας αστεριού;

Διαλέξτε τις αγαπημένες σας φωτογραφίες, γράψτε μας πώς την ετοιμάσατε και στείλτε μας e-mail στο

eimaimama@gmail.com