Ποτέ ξανά θύμα

Αγαπημενες μανουλες και φιλες της σελιδας, γεια σας. Καποια στιγμη ελπιζω να μοιραστω μαζι σας τον γολγοθα μου μεχρι να αποκτησω τον κουκλο μου, την χαρα της εγκυμοσυνης μου, τις υπεροχες στιγμες του θηλασμου και φυσικα το θαυμα που ζω με το μικρο μου αντρακι. Η ιστορια που θα σας πω δυστυχως δεν ειναι καθολου ευχαριστη…

Με το ατομο που αποφασισα να μοιραστω τη ζωη μου, γνωριστηκαμε 9 χρονια πριν. 3 χρονια αργοτερα παντρευτηκαμε και 4 χρονια μετα απο πολλες προσπαθειες αποκτησαμε το παιδακι μας. Απ´ την αρχη του γαμου μας ημασταν 3. Εγω, αυτος και η καθ´ολα απαραδεκτη πεθερα μου. Χωρις να μενει μαζι μας, καταφερνε να τρυπωνει στα παντα μεσα στο σπιτι μας. Αναβε φωτιες στον κανακαρη της κανοντας παραπονα για μενα, επενεβενε στην οποιαδηποτε αποφαση μπορει να πaiρναμε και εννοειται (!!!) οτι παρα τους ομηρικους καβγαδες, το μαμοθρευτο δεν της ελεγε κουβεντα.

Ο «καλος» μου ηταν γενικα πολυ του μπλα μπλα και του φλερτ ακομα και μπροστα στα ματια μου. Ρε να γκρινιαζω, να του ζηταω να ειναι λιγο πιο διακριτικος… Περα βρεχει… Τρελη με ανεβαζε, τρελη με κατεβαζε…

Ποτε ολα αυτα τα χρονια, δεν ενιωσα πως ειχα διπλα μου ενα στηριγμα. Εναν σωστο αντρα. Δυστυχως δεν ηταν ουτε σωστος πατερας για το παιδι μας. Δεν τον ενδιεφερε τιποτα, παρα μονο ο εαυτος του και η καλοπεραση του.

Ολα αυτα δυστυχως ηταν δωρο προσφορα του καταστηματος με την ενδοοικογενειακη βια. Ω ναι… Ο ανθρωπος που ορκιστηκε να μ´ αγαπαει και να μην με κανει να κλαψω ποτε, ηταν ο ιδιος ανθρωπος που σε καθε καβγα ή ακομα και παρεξηγηση με εβριζε με τις χειροτερες βρισιες που μπορει να ακουσει ανθρωπος και με απειλουσε με την σωματικη μου ακεραιοτητα. (Εγω ακομα και στα χειροτερα βρισιδια του, μ@λ@κ@ δεν τον ειπα ποτε, ουτε και τιποτε αλλο γιατι ελεγε οτι θα με στειλει νοσοκομειο αν τολμησω)

Και λιγες ωρες μετα… «Δεν επρεπε να μιλησω ετσι… Δεν θα το ξανακανω…«

Οταν πλεον οι απειλες και οι βρισιες δεν σταματαγαν ουτε οταν ηταν μπροστα το 1,5 χρονων παιδι μας, του ειπα οτι αν δεν παει σε ειδικο για αυτο το θεμα θα παρω διαζυγιο. Για ακομα μια φορα ειχα απευθειας συνδεση με Καϊρο. Ολα αυτα τα χρονια του ειχα πει πολλες φορες να παμε σε συμβουλο γαμου, αλλα αυτος ελεγε να παω εγω μονη μου σε ψυχιατρο… (Που τον ζηλευα επειδη ειμαι κομπλεξικη και αρρωστη, που ειχα θεματα με την μανα του, που ΕΓΩ τον εκανα να με βριζει κτλ…)

Τα πραγματα ηταν τεταμενα και αποφασισα να μεινω στους γονεις μου για 2 βδομαδες. Ηθελα να ξεφυγω απο ολο αυτο που ζουσα, αλλα ειχε παντα τον τροπο να με τραβαει παλι πισω σ’ αυτον. Λογια, υποσχεσεις, κλαμματα.

Το διαστημα που εμενα με τους γονεις μου σκαει η βομβα… Ανακαλυψα οτι ειχε σχεση με μια του συναδελφο εδω και ενα χρονο. Δεν το αρνηθηκε αλλα αρχισε να με παρακαλαει να τον συγχωρεσω και να του δωσω την δυνατοτητα να γινει ο τελειος συζυγος και πατερας που θελει… Τωρα;;;;

Δεν ξερω ποτε θα καταφερω να ξεπερασω το «κερατο» απο αυτον που δευτερολεπτα πριν του αποκαλυψω τι ηξερα, ορκιστηκε στη ζωη μου και του παιδιου μου οτι δεν με εχει απατησει ποτε. Δεν εχω μισησει και σιχαθει ανθρωπο πιο πολυ. Δεν ξερω ακομα πως θα καταφερω να συγχωρεσω τον εαυτο μου που τοσα χρονια εθελοτυφλουσε σε μια αρρωστημενη κατασταση. Αυτο που ξερω ειναι οτι απο την πρωτη στιγμη που εμαθα για την σχεση του παρ´ολο τον πονο και την απογοητευση μου, χαρηκα που επιτελους εφαγα ενα χαστουκι που με συνεφερε. Ξερω οτι με τον εναν ή τον αλλο τροπο, αργα ή γρηγορα, θα σταθω στα ποδια μου, πρωτα για το αγορακι μου και επειτα για εμενα. Ξεκινησα τις διαδικασιες διαζυγιου μια μερα μετα τα αποκαλυπτηρια.

Καλα μου κοριτσια. Εζησα 9 χρονια με τον πιο λαθος ανθρωπο. Εχασα τον εαυτο μου. Την αξιοπρεπεια μου. Το μονο που κραταω και δεν αλλαζω με τιποτα ειναι το αστερακι μου. Μην κανετε το λαθος μου και διαιωνιζετε τετοιες σαπιες σχεσεις. Δυστυχως αυτοι οι ανθρωποι δεν αλλαζουν. Ποτε!!! Μην επιτρεπε σε κανεναν να σας κανει κατι αλλο απ´αυτο που ειστε. Μην αφησετε κανενα να σας φερθει με τετοιο τροπο. Μην θυσιαζετε την αξιοπρεπεια σας για κανενα λογο. Μπορει ενας χωρισμος να ποναει και να εχει τις δυσκολιες του αλλα μια ζωη κολαση διπλα σε εναν τετοιο ανθρωπο θα σκοτωνει καθημερινα κομματια του εαυτου σας.

Οφειλω στο κουκλι μου και στον εαυτο μου να ειμαι δυνατη. Πλεον θα ειμαι και σκληρη σε οσους πρεπει. Συγγνωμη για το μεγεθος της ιστοριας αλλα πιστεψτε με, εφαγε και πολυ κοψιμο στο μονταζ…. χεχε.

Να ειστε παντα γερες και να χαμογελατε. Γιατι μας αξιζει ρε γαμωτο…

Καποια μαμα…
 

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com