Βγαίνοντας από τη ντουλάπα
Με τη μαμά μου μαλώνουμε συνέχεια. Συνέχεια. Για ένα πράγμα μόνο δεν έχουμε μαλώσει ποτέ. Για το ότι είμαι γκέι.
Ήταν περίοδος συρράξεων στο σπίτι. Τα δύο στρατόπεδα, εγώ και τα νεύρα μου κι η μαμά μου, οπλισμένη με τα δράματα και τη θλίψη της. Πολλή θλίψη, πολλή μιζέρια, οι λόγοι που εγώ εκνευριζόμουν μαζί της.
Δε θυμάμαι πώς ακριβώς έγινε και για να είμαι ειλικρινής δε θυμάμαι ούτε και πότε. Έχουν περάσει πολλά χρόνια. Να ήταν το 2005; Ο καβγάς μας ένας από τους συνηθισμένους, από εκείνους που μου ανέβαζαν το αίμα στο κεφάλι και με έκαναν έξω φρενών. Κι όμως, είχε κάτι το διαφορετικό. Ήταν κατά τη διάρκεια της ανταλλαγής πυρών. Είχα φτάσει στο αμήν. Είχα εξαντλήσει όλα τα πολεμοφόδιά μου, δε μπορούσα με τίποτα να την κάνω να σταματήσει να με επιβαρύνει με τα άγχη της. Κι ανάμεσα στα όσα έλεγε, χρόνια τώρα, πως δεν έχουμε λεφτά και τι θα κάνουμε και πώς θα ζήσουμε, πέταξε εκείνη τη φορά κάτι πρωτάκουστο. «Και σε λένε πούστη».
Δε δίστασα στιγμή. Είχα ένα τελευταίο όπλο. Ήθελα να την πληγώσω. (Δεν είμαι καλός άνθρωπος, ίσως είμαι ακόμη πιο απαίσιος γιος, αλλά πιστέψτε με, έχω τους λόγους μου και ξέρω πόσο λάθος είναι η συμπεριφορά μου). «Είμαι. Εσένα κι όσους το λένε τι σας αφορά;»
Δεν πάγωσε, δε δίστασε κι εκείνη. Απλά με κοίταξε και οι φωνές σταμάτησαν. Σήκωσε το βλέμμα της από τα χέρια της που είχε χώσει το πρόσωπό της και κλαψούριζε και απλά με κοίταξε με μάτια γουρλωμένα, διάπλατα. «Χριστέ μου», είπε, όχι τρομαγμένη, όχι αποτροπιασμένη από αυτό που μόλις της είχα παραδεχτεί, ήρεμη, με το συνηθισμένο όμως τόνο της drama queen που πάντα έκρυβε μέσα της, «πόσα ακόμη θα με βρουν; Θα πρέπει να γράψω βιβλίο». Η αλήθεια είναι πως την είχαν βρει πολλά τη μητέρα μου. Δεν ήταν ότι με έβλεπε σα συμφορά, απλά σαν ένα «χτύπημα της μοίρας», από την άποψη του μοιραίου και αναπάντεχου. Ή και όχι τόσο αναπάντεχου. «Μου λες αλήθεια;» «Ναι, μαμά» «Το ήξερα».
Πιστεύω πως κάθε γονιός και περισσότερο η μητέρα, έχει επίγνωση του τι παιδιά μεγαλώνει. Ό,τι και αν σημαίνει αυτό. Βλέπει πέρα από τη σάρκα, βλέπει πέρα από το χαρακτήρα, πέρα από την ψυχή και την καρδιά. Υπάρχει άλλη μια επιφάνεια που μόνο οι μανάδες γνωρίζουν, στην οποία αχνοφέγγει αυτό που πραγματικά είμαστε.
Μέσα στα νεύρα και τον πανικό μου, εγώ το μόνο που σκεφτόμουν ήταν «το όπλο μου δεν είχε αποτέλεσμα». Τα πυρά είχαν όμως παύσει, εμείς αγκαλιαζόμασταν και κλαίγαμε από αγάπη αλλά και νεύρα. «Εγώ θέλω εσύ να είσαι καλά και να είσαι καλός άνθρωπος και δε με νοιάζει τίποτα άλλο».
Λίγες μέρες αργότερα αναφέρθηκε πάλι στο θέμα, ρωτώντας με με αγωνία τις προτιμήσεις μου στο κρεβάτι. Μία συζήτηση που ποτέ δε θα έκανα με τους γονείς μου ακόμη κι αν ήμουν στρέητ. Της το έκοψα μαχαίρι, επιβεβαιώνοντάς της πως το ότι ήμουν γκέι δε σήμαινε ότι ήμουν λιγότερο «άντρας». Μία λέξη που είχα σιχαθεί από μικρός γιατί αποκτούσε στα αυτιά μου αρνητική χροιά όποτε την άκουγα. «Γίνε πιο άντρας». Δεν ήμουν ποτέ από τους άντρες που θα ρευτούν, θα παίξουν ξύλο και μετά θα κάνουν δυο ντρίμπλες μια μπάλα και θα καρφώσουν. Ήμουν ο ευαίσθητος, ο διακριτικός, ο υπερβολικά ντροπαλός, το παιδί που ένοιωθε πάντα πιο άνετα να κάνει παρέα με κορίτσια, από το φόβο του πως τα αγόρια θα τον απορρίψουν, γιατί μέσα του γνώριζε πως ήταν διαφορετικός.
Η μαμά μου δεν είχε άλλες ερωτήσεις. Την ενδιέφερε όντως απλά το να είμαι καλά. Και ήμουν. Ήμουν καλά με τον εαυτό μου και είχα καιρό αποδεχτεί τη σεξουαλική μου ταυτότητα. Η αποδοχή της ως προς εμένα ξεπερνούσε τα όρια της αποδοχής. Σταματούσε να με κατηγοριοποιεί ως γκέι. Συνέχιζα να είμαι το παιδί της. Την περίοδο που βρισκόμουν στο Λονδίνο για μεταπτυχιακό, μου είχε ευχηθεί να βρω «ένα καλό παιδί, τόσους έχει εκεί». Γέλασα πολύ, συγκινήθηκα περισσότερο.
Οι καβγάδες μας δεν έχουν σταματήσει, έχουν απλά ηρεμήσει. Και τη λατρεύω, μα δεν μπορώ να της το πω για διάφορους, εγωιστικούς λόγους. Θέλω πολύ όμως και προσπαθώ να της το δείχνω με τις πράξεις.
Οι μάχες μας δίνονται καθημερινά. Κι οι γκέι έχουμε πολλές μάχες να δώσουμε με τον κόσμο, οι αντιλήψεις δεν αλλάζουν εύκολα. Κι εγώ ήμουν τυχερός. Πολύ τυχερός. Δεν έχουν όλοι οι γονείς την ίδια αντίδραση όταν το παιδί τους «βγαίνει από τη ντουλάπα». Γνωρίζω πολλούς γκέι που ακόμη δεν το έχουν πει. Ίσως και γω να μην το έλεγα, απλά και μόνο γιατί πίστευα πως δε θα έπρεπε να ενδιαφέρει κανέναν το τι κάνω στην προσωπική μου ζωή. Οι γονείς όμως χρειάζεται να καταλάβουν πως δεν αλλάζει τίποτα. Τα παιδιά τους συνεχίζουν να είναι τα παιδιά τους. Τα ίδια που αγάπησαν την πρώτη φορά που τα κράτησαν στην αγκαλιά τους, την πρώτη φορά που τα είδαν να χαμογελάνε, να λένε την πρώτη τους λέξη.
Μέσα στη ντουλάπα δεν υπάρχει σκοτάδι. Δεν τα κάνουμε όλα υπογείως, υποχθόνια, με δόλο, στα σκοτεινά, δεν είμαστε εγκληματίες. Μέσα στη ντουλάπα υπάρχει φόβος. Τρέμουμε τον κόσμο. Δώστε λοιπόν στα παιδιά σας την αποδοχή που χρειάζονται και διαλύστε μαζί τους το φόβο, σα σύμμαχοι. Αγαπήστε τα.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου !!!!!! Οι γονείς πρέπει να αποδέχονται τα παιδιά τους όπως είναι, δεν πρέπει να τα διώχνουν μακρυά τους. Αν οι γονείς αποδεχτούν το παιδί τους, το ίδιο θα κάνει και η κοινωνία. Αγάπη και κατανόηση...........
Από τα πιο ωραία και πιο αληθινά ποστ που έχω διαβάσει!!Μακάρι πολλοί να είχαν τα δικά σου κότσια και να το λένε δυνατά πως είναι γκέι ,παρά να κρύβονται πίσω από μια μάσκα ενός ευτυχισμένου στρέιτ!!Μπράβο σου Θωμά μου!!!
Η αξιοπρέπεια δεν εχει να κάνει με τις επιλογές μας στο κρεβάτι .... Μακάρι να ειμαι μια τέτοια μάνα για τα παιδιά μου, οτι κι αν γίνει. Ο καλύτερος μου φίλος απο την Α δημοτικού, και νονός της κόρης μου ειναι γκει, και θεωρώ οτι έκανα την καλύτερη επιλογή!!!!
Σ'ευχαριστώ τόσο, μα τόσο πολύ! Μου επιτρέπεις να σου πω; Αν δεν υπήρχαν τα καυγαδάκια σας, δεν θα αντέχατε διαφορετικά!
Μπράβο σε μαμά και γιο!!! Τα υπόλοιπα είναι περιττά! Το σ ' αγαπώ ρε μάνα μόνο λείπει...
Θωμά είσαι λατρεία!!
τωρα διαβασα την ιστορια σου και συμφωνω ΑΠΟΛΥΤΑ μαζι σου... οχι δεν αλλαζει τπτ... ουτε σημαινει τπτ... απλα εχεις καποιες επιλογες στο κρεβατι σου.... καθαρα προσωπικο σου θεμα και δεν αφορουν οι λεπτομεριες κανεναν ουτε καν τους γονεις σου... δεν ειναι τπτ που να πρεπει να κρυψεις αλλα ουτε κατεκτησες κ το εβερεστ για να λες καλημερα ειμαι ο θωμας και ειμαι γκει... εισαι αξιοπρεπης και μπραβο σου... [κι επειδη εχω κ γιο κ κορη να πω οτι αδιαφορω ΠΑΝΤΕΛΩΣ για το τι θα κανουν στα κρεβατια τους αρκει να ειναι συνειδιτοποιημενοι -σκατα ορθγραφια- και αξιοπρεπεις... κ ο αντρας μου συμφωνει μαζι μου]
προσπαθησε μονο να της πεις ποσο την αγαπας και οχι μονο να το δειχνεις γιατι οταν θα θελησεις να της το πεις........θα ειναι αργα ...και μονο τοτε θα καταλαβεις ποσο πολυ την αγαπας!!!!!!!!
Θωμά μου, δημιουργικε, τρυφερε, πανέξυπνε Θωμά μου! Σε συγχαίρω για το κείμενο αλλα συγχαίρω και τη μαμά σου που συνετέλεσε στο να υπαρχεις. Liebe Loula φαντάζομαι και τον καημό της δικής σου μανουλας που βγηκες έτσι. Αλήθεια αυτός που ζει απο το μίσος πως λέγεται;
εμείς κάνουμε παρέα με πολλούς γκέι...και ομολογώ πως εκείνοι που το έχουν πει στους γονείς τους και γενικά στην δουλεία τους και στον περίγυρό τους, ζούνε πιο αρμονικά με όλους τους υπόλοιπους....δεν χρειάζεται να μετράνε τα λόγια και την συμπεριφορά τους μήπως τους δει καμιά γειτόνισσα κλπ κλπ
Πολύ ωραία η ιστορία σου. Για να είμαι ειλικρινής, έτσι που τη διάβασα στην αρχή, νόμιζα οτι θα σε εδιωχνε απ' το σπίτι η μαμά σου. Εμένα πάντως, το μόνο που θα με στεναχωρούσε με το να είναι γκέι ο γιός μου, θα ήταν ο ρατσισμός που μπορεί να αντιμετώπιζε από τους άλλους, δε θέλω να πληγωθεί.
Που το βρήκατε το κείμενο??
Δεν το "βρήκαμε". Γράφτηκε από τον άνθρωπο που το υπογράφει! :)
Εμ μεγαλώσαμε στη χωρα των ταμπου τι να κάνουμε... Μην κανεις μονο ενα παιδί Μην είσαι gay Μην παντρευτεις αλλοδαπο Μην κανεις σχεση με μεγαλύτερο Μη κάνεις σχέση με μικρότερο Μην ταιζεις τον άντρα σου, αυτος ο κουβαλητης πρεπει να δουλευει Μην παντρευτεις μικρη Μην παντρευτεις μεγάλη και θα μπορουσα να γραφω ωρες πολλες.... Σωστή η μαμα και μπραβο!
"Πιστεύω πως κάθε γονιός και περισσότερο η μητέρα, έχει επίγνωση του τι παιδιά μεγαλώνει Βλέπει πέρα από τη σάρκα, βλέπει πέρα από το χαρακτήρα, πέρα από την ψυχή και την καρδιά. Υπάρχει άλλη μια επιφάνεια που μόνο οι μανάδες γνωρίζουν, στην οποία αχνοφέγγει αυτό που πραγματικά είμαστε." "Οι γονείς όμως χρειάζεται να καταλάβουν πως δεν αλλάζει τίποτα. Τα παιδιά τους συνεχίζουν να είναι τα παιδιά τους. Τα ίδια που αγάπησαν την πρώτη φορά που τα κράτησαν στην αγκαλιά τους, την πρώτη φορά που τα είδαν να χαμογελάνε, να λένε την πρώτη τους λέξη." Δεν ξερω γιατι, αλλα τα παραπανω λογια με συγκλονισαν, ειναι τοσο μα τοσο αληθινα...θα προσπαθησω σαν μανουλα να τα θυμαμαι παντα! Thomas να εισαι παντα καλα κ να την αγαπας τη μανουλα σου κ να της το δειχνεις κ να της το λες!
Οι σκέψεις μου διαβάζοντας το κείμενο, εκφράστηκαν παραπάνω στο σχόλιο της Νina... οι γονείς μου δεν αποδέχονται ποτέ τίποτα διαφορετικό από τις προδοκίες τους για τα παιδιά τους, από το χρώμα της κάλτσας που θα φορέσουμε ως επιλογές ζωής! Μπράβο λοιπόν σε εσένα και στην μαμά σου! Το δυσκολότερο σχετικό θέμα που αντιμετωπίζω εγώ, αφορά έναν πολύ πολύ καλό μου φίλο, ο οποίος ίσως δεν μπορέσει ποτέ να παραδεχτεί τις διαφορετικές επιλογές του ούτε στον ίδιο του τον εαυτό. Δεν ξέρω πως θα μπορεούσα να τον βοηθήσω να απελευθερωθεί, αλλά είναι ένα πολύ λεπτό θέμα για να το θίξω πρώτη, κι όμως μια ζωή έχουμε και του αξίζει τόσο να είναι ευτυχισμένος...
LiebeLula γιατί κρίμα??? Μπορείς να το αναλύσεις? Με ενδιαφέρει η άποψη σου.
Όχι ότι θα ήταν κακό να μας ανέλυε την άποψη της, αλλά νομίζω ότι είναι ολοφάνερο. (Κ επίτηδες δεν σχολιάζω αυτό που έγραψε η LiebeLula!!) Όσο για τον Θωμά, φίλε είσαι πολύ τυχερός που έχεις την συγκεκριμμένη μαμά!! Γιατί δυστυχώς κ το ξέρεις κ εσύ ο ίδιος, το ζεις από τις σχέσεις σου με άλλους gay, δεν αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο όλες οι μαμάδες των gay. Κ όπως κ οι άλλες κυρίες σε προτρέπουν έτσι κ εγώ σου λέω τρέξε στην μαμά σου, αγκάλιασε την κ πες της "Σ'αγαπώ μανούλα μου". Το ίδιο ανάγκη το έχει κ αυτή να το ακούσει. Επίσης είναι ένα σίγουρο όπλο για να μπορέσεις να την αφοπλίσεις στον επόμενο καυγά σας!! keep walking.... keep fighting!!
Kι εγώ χειροκροτώ τη μαμά και τον υπέροχο γιο!!!! Είναι πολύ σημαντικό να αποδεχτείς τον εαυτό σου και τη φύση σου και να υπομείνεις όλους τους κακούς λόγους των γύρω σου,για να μπορέσεις να κάνεις αυτό που πραγματικά θέλεις. Συμφωνώ κι εγώ μαζί σου.Δεν υπάρχει κανένας λόγος να αφορά κανέναν απολύτως η προσωπική μας ζωή και οι ερωτικές και σεξουαλικές μας προτιμήσεις. Και συνήθως,ασχολούνται με τους άλλους και τους κατακρίνουν,όσοι δεν έχουν δική τους ζωή ή δε μπορούν να διαχειριστούν τα δικά τους προβλήματα. Αλλά κι εμένα δε μου κάθεται πολύ καλά,πως ένας τόσο ακομπλεξάριστος και ανοιχτόμυαλος άνθρωπος,δε μπορεί να πει εύκολα και αβίαστα " Σ'αγαπώ ", στη μανούλα.Πραγματικά,νομίζω ότι η καλύτερη ευκαιρία,για να της το πεις,είναι ο επόμενος καβγάς σας. Να είστε και οι 2 καλά,με υγεία,χαρά και χαμόγελα!!!! Να χαίρεστε ο ένας τον άλλο!!!!
Βρε Θωμά έχεις πολύ φοβερή μαμά. Όλες κάτι φαντάζονται για τα παιδιά τους και πολλές φορές δεν τους βγαίνει έτσι όπως το φαντάστηκαν. Σπουδάζουμε ό,τι μας αρέσει, παντρευόμαστε όποιον μας αρέσει, ντυνόμαστε όπως μας αρέσει, μιλάμε όπως μας αρέσει, κ.ο.κ.. Ξέρεις πόσος κόσμος ζει κλεισμένος σε ζωές που του φτιάξανε άλλοι? Ξέρεις πόσες λίγες μαμάδες αντιδρούν έτσι όπως η δική σου όταν τα παιδιά τους δεν κάνουν αυτό που έχουν επιλέξει οι ίδιες για αυτά. Έχεις φοβερή μαμά...το ξέρω ότι το ξαναείπα. Πριν από 4 χρόνια κι εγώ βγήκα από τη δική μου ντουλάπα, για επιλογές άσχετες με τη δική σου. Ήταν οι δικές μου επιλογές που δεν ταίριαζαν με των άλλων. Φοβόμουν πολύ, πως θα το πω, τι θα μου πούνε. Τώρα μου φαίνεται παιχνιδάκι. Στη ζωή διαλέγεις ό,τι θέλεις (κι ας ξέρεις ότι θα κάνεις και λάθη), και είσαι τόσο σίγουρος γι΄αυτό που δεν έχεις την ανάγκη να απολογηθείς σε κανέναν. Δε σε πειράζει τι θα σου πουν, αν θα σε βρίσουν, αν θα σε κουτσομπολεύσουν, γιατί είσαι σίγουρος για τα θέλω σου. Για τη γκρίνια μην περιμένεις και πολλά, πολύ δύσκολο να την κόψεις. Κι εγώ τη μισώ, αλλά δυστυχώς είμαι γκρινιάρα. Το μόνο φάρμακο είναι μια αγκαλιά χωρίς να πεις τίποτα. Γκρινιάζουμε γιατί πελαγώνουμε και νιώθουμε ανασφάλεια. Δώσ΄της εκεί μια αγκαλιά και θα ηρεμήσει. Πολύ σας χάρηκα. Να προσέχετε ο ένας τον άλλον.
Έχω ένα φιλαράκι (τον ξέρω από τότε που γεννήθηκε.. in fact ήμουν στο μαιευτήριο τη μέρα που γεννήθηκε.. ήμουν 8 χρονών), ο οποίος δεν έχει πει ποτέ στους γονείς του ότι είναι gay, και κάνει ότι μπορεί για να είναι συνεχώς μακριά τους! Όλες οι αποφάσεις του, όλες οι επιλογές του, όλη του η ζωή είναι σχεδόν εντελώς άγνωστη στους γονείς του. Τον χαλάει αυτό, αλλά δεν έχει επιλογή. Οι γονείς του είναι και οι δύο... πως να το πω... αν ποτέ μάθαιναν θα πέθαιναν (ποτέ δεν θα καταλάβω γιατί)! Οπότε ο φίλος μου με τους γονείς του έχει τυπικές και εντελώς ανούσιες σχέσεις. Και μου φαίνεται τόσο τραγικό αυτό... Τόσο άδικο και λάθος. Πως είναι δυνατόν να χαρακτηρίζεται αρνητικά ένας άνθρωπος για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις?? Ποιος είναι ο κανόνας που ορίζει ότι ο straight είναι νορμάλ και ο gay είναι αφύσικος???? Πως είναι δυνατόν μια μητέρα να μην καταλαβαίνει και να προτιμάει να ζει στην άγνοια αντί να είναι κοντά στο παιδί της? Πως είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσο στενόμυαλοι άνθρωποι? Ποτέ δεν θα το καταλάβω... Και βλέπω και ανθρώπους ακόμα και της γενιάς μου κολλημένους και κάργα ομοφοβικούς! Και απογοητεύομαι. Γιατί αυτοί αποτελούν την κοινωνία. Την κοινωνία που κάνει τους ανθρώπους με σεξουαλική προτίμηση στο ίδιο φύλο να ντρέπονται, να κρύβονται και να ζουν τη ζωή τους με μυστικά και ψέματα. Αυτή η κοινωνία είναι αισχρή και αποτυχημένη! Ελπίζω και εύχομαι η κόρη μου να μην κολώσει να μου πει τις προτιμήσεις της όταν έρθει η ώρα, ώστε να μπορέσω να είμαι δίπλα της gay or straight για να την προστατέψω και να την προετοιμάσω για την σάπια κοινωνία στην οποία θα βγει να ζήσει!
Ολίβια, δείξε στη μαμά του Θωμά το άρθρο!!
Πραγματικά ως μαμά από τα τελευταία πράγματα που με αγχώνει είναι η σεξουαλικότητα των παιδιών μου. Εγω θέλω παιδιά χαρούμενα, χαμογελαστά και πολύ καλα ενημερωμένα για τα πάντα με σεβασμό προς το συνανθρωπό τους. Απο κει και πέρα θα δεκτώ όποια αποφάσή τους αφου για μένα μετράει να είναι υγιείς. Βέβαια θα πω σε κάποια πράγματα τη γνώμη μου αλλά σε καμία περίπτωση δε θα επιβληθώ. Βέβαια δεν ισχύει το ίδιο με του μπαμπάδες!!!Πάντως εγω το δικό μας μπαμπά προσπαθώ να τον κάνω πιο ανοιχτόμυαλο..
ρε γαμώτο,τι παθαινουν οι αντρες με αυτο;;; κι εμενα που ο άντρας μου δεν είναι υποτιθεται στενόμυαλος -γαμω τα παιδιά ειναι-, στο θεμα γκέι έχει ενα τζίζζζζζζζ....
Δεν έχω πολλούς φίλους γκει.. Άλλο ενα ζευγάρι μονο. Και ειναι εξαιρετικοί ανθρωποι! Τώρα τι να πω, οτι ακόμα υπάρχουν ανθρωποι που κατα κρίνουν ; Δυστυχώς. Η αξιοπρέπεια ενός δεν εξαρτάται απο τέτοια πράγματα! Μπράβο σου Θωμά, μπράβο και στη μαμα σου!!! Εύχομαι να είσαι πάντα ευτυχισμένος και πλήρης, με τεράστια χαμογελα στο πρόσωπο σου!!!!!
Ενας ανθρωπος που βρηκε τη δυναμη να βγει απο τη ντουλαπα δεν μπορει να μην τη βρει για να πει "σ´αγαπώ" στη μητέρα του. Στη χειροτερη εκμεταλλευσου και παλι τον επομενο καβγα σας. Ισως αυτο το οπλο πιασει καλυτερα. Καλη τυχη σε ολα
Χαχαχα το σκέφτηκα κι εγώ αυτό!! Εκεί που τσακώνονται και έχουν φτάσει στα άκρα και δεν μπορεί να βρει τίποτε άλλο να πει, ξάφνου να πετάξει στο τελείως ξεκάρφωτο ένα "Ρε μάνα, σε αγαπώ να πάρει!" και να την αγκαλιάσει! Εκεί να δεις πώς θα σαστίσει!!!! Πάντως στα σοβαρά τώρα, έχοντας μεγαλώσει με μεγάλους σε ηλικία γονείς πάντα σκεφτόμουν το ενδεχόμενο να φύγουν ανά πάσα στιγμή, οπότε προσπαθώ όπως και όποτε μπορώ απλά να τους δείχνω πόσο τους αγαπάω. Δε θέλω να σου προκαλέσω κανένα ενοχικό σύνδρομο, αλλά είναι απλή λογική. Κάποια στιγμή θα την αποχωριστείς τη μάνα σου όπως και να έχει. Αφού σου δείχνει κατανόηση σε ένα τόσο σοβαρό θέμα, αυτό είναι το βασικό. Καλύτερα να χαίρεσαι όσο χρόνο περνάς μαζί της και άσε τους εγωισμούς στην άκρη!
Σε συμπάθησα μόλις σε είδα καρντάσι! Τώρα σε αγαπάω κιόλας! ΑΛΗΘΕΙΑ! Τα σέβη μου στην υπέροχη μαμά σου για το παιδί που μεγάλωσε!
Κρίμα που είσαι ομοφυλόφιλος, αλλά αυτό δεν ήταν επιλογή σου, έτσι γεννήθηκες. Αν ήταν στο χέρι μας, όλοι θα επιλέγαμε να γεννηθούμε όμορφοι, έξυπνοι και straight. Εάν μανούλα σου αποκτήσει έστω και ένα βιολογικό εγγόνι, υποθέτω ότι θα ηρεμήσει και δεν θα την νοιάζει και τόσο πια, που εσύ βγήκες έτσι. Σου εύχομαι να ευτυχήσεις, με τρόπο ηθικό, και να μην σε νοιάζει η αποδοχή ή η απόρριψη των άλλων, ακόμα και της ίδιας σου της μάνας.
Μου θύμισες το ανέκδοτο που λέει για τους Έλληνες ότι όταν τους έφτιαξε ο Θεός επειδή τους έδωσε τρία χαρίσματα "έξυπνος, τίμιος και να ψηφίζει ΠΑΣΟΚ/ΝΔ" ενώ οι υπόλοιποι λαοί είχαν μόνο δύο, τελικά αποφάσισε ότι στον κάθε άνθρωπο θα ισχύουν μόνο τα 2 από τα τρία, δηλαδή όποιος ήταν έξυπνος και ψήφιζε ΠΑΣΟΚ/ΝΔ δεν ήταν τίμιος, όποιος ήταν τίμιος και ψήφιζε ΠΑΣΟΚ/ΝΔ δεν ήταν έξυπνος και όποιος ήταν έξυπνος και τίμιος δεν ψήφιζε ΠΑΣΟΚ/ΝΔ. Έτσι οπότε και, σύμφωνα πάντα με αυτό που λες, ο Θωμάς από τα τρία "όμορφος, έξυπνος, straight" έπεσε στην κατηγορία όμορφος κι έξυπνος αλλά όχι straight. Να πω την αλήθεια το προτιμώ αυτό, γιατί εσύ είσαι straight και, παρ'όλο που δε σε έχω δει, είμαι σίγουρη ότι είσαι όμορφη.
Έγραψες...το πιο εύστοχο σχόλιο μακράν.
OMG! Πόση ομοφοβία χωράει σε ένα μικρό σχόλιο..;;;; 1)"Κρίμα που είσαι ομοφυλόφιλος, ...": , να το στείλουμε στους καλύτερους γιατρούς το παιδί... 2)"Αν ήταν στο χέρι μας, όλοι θα επιλέγαμε να γεννηθούμε όμορφοι, έξυπνοι και straight." Μπαρδόν;;; 3)"Εάν μανούλα σου αποκτήσει έστω και ένα βιολογικό εγγόνι, υποθέτω ότι θα ηρεμήσει και δεν θα την νοιάζει και τόσο πια, που εσύ βγήκες έτσι.": Δηλαδή τον συμβουλεύεις να ζήσει μια ψεύτικη ζωή που δεν θα είναι δική του, να κάνει μια γυναίκα δυστυχισμένη γιατί θα είναι ο ίδιος δυστυχισμένος (και κατά συνέπεια το παιδί), να καταδικάσει τον εαυτό του να μη ζει τη σεξουαλική ζωή που γουστάρει κι όλα αυτά για τη μαμά;;; Το πρόβλημα είναι όταν ζούμε τις ζωές που θέλουν οι άλλοι και όχι αυτοί που θέλουμε εμείς! Την έκφραση "...που εσύ βγήκες έτσι." την αφήνω ασχολίαστη για ευνόητους λόγους. Κορίτσι μου α κλείσω την απάντησή μου με κάτι που είχε πει ο Φρανκ Ζάπα: "Τα μυαλά είναι σαν τα αλεξίπτωτα. Δουλεύουν καλύτερα όταν είναι ανοιχτά."
Ελα ρε Λούλα... αμα ηταν στο χερι μας θα γενιόμασταν ομορφοι έξυπνοι και straight? Ενω επειδη δεν είναι γενιόμαστε άσχημοι χαζοί και gay? Ελα κοπελια βγες λίγο από τη φουσκα σου και δες τον κόσμο.
Liebe Loula, why so much hate? are u afraid of smth?
Θα ήθελα να είμαι από μια γωνία να σε βλέπω Liebeloula, αν τυχόν ο γιος/κόρη σου σου ανακοίνωνε οτι είναι : γκέι, ακροαριστερός/ή και τα έχει με Τούρκο/Τουρκάλα...
Χαχαχαχαχα Θεά Beatrice!!!! Αυτό σκεφτόμουν κι εγώ....:))
Θα γίνει αυτό που έχει "πάθει" ο φίλος μου. Δεν έχει καμιά επαφή με τους γονείς του γιατί αν το μάθουν θα πεθάνουν. Οπότε η επαφή περιορίζεται σε ένα τηλέφωνο την εβδομάδα και άντε μια επίσκεψη της ώρας τον μήνα.. Αυτάαααααα Εφιαλτικό δεν ακούγεται?
Σοβαρα τωρα? Τι ειναι αυτα που λες? Το οτι ειναι γκει τον κανει ασχημο και χαζο? Ο Χριστος και η Παναγια! Μακαρι να ησουν σαν τον Θωμα!!! Λυπαμαι για σενα!!
Αυτό ακριβώς! Εγώ το έχω πει, ο μόνος λογος που θα με στεναχωρεί το γεγονός οτι το παιδί μου είναι γκευ, είναι μονο ο φοβος αυτός που θα έχουν μεσα στην ντουλάπα, αυτα τα δύσκολα χρόνια μέχρι να δυναμώσουν και να πάρουν την απόφαση οτι θα βγουν απο εκει μεσα... Τα παιδιά μου τα αγαπω γι αυτό που είναι, και η σεξουαλικοτητα τους είναι κι αυτή μερος του εαυτού τους! Μπράβο λοιπόν Θωμά, και μπράβο και στην μαμά του Θωμά!
Θωμά σ'αγαπάω.....
Αξίζουν συγχαρητήρια και στους δυό σας. Αλλά να σου πω κάτι; άσε στην άκρη τους εγωισμους και πες στην μανούλα σου οτι την λατρεύεις. Όπως εσύ είχες αναγκη την αποδοχή της έτσι και εκείνη έχει ανάγκη την τρυφερότητα από σένα και την επιβεβαίωση ότι την αγαπάς....
Ναι ρε αγόρι μου ΝΑΙ!!!!!!!!!!!!!!! Ναι δαγκωτό σε όλα. Δεκάρα δεν δίνω αμα η κόρη μου θα ερωτευτει ενα Γιωργο ή μια Μαρία. Αμα είναι σε μια σχέση με αγαπη και σεβασμό ας κάνει ΟΤΙ άλλο θέλει. Η αγαπη δεν μπάινει σε καλούπια ουτε σε κανόνες ούτε σε τίποτα. Ανθίζει εκει που θέλει, σαν το γκαζον που σπάει τις πλάκες του πεζοδρομίου. Πραγματικα σου ευχομαι να σου πάνε ΟΛΑ όπως ακριβως θες. ΟΛΑ ΟΜΩΣ
Ρε παιδιά! Δεν μπορεί να μην υπάρχει κάποιος να ενημερώσει τη μαμά!!! Ολίβια! Κάνε κάτι, μεολάβησε!!!!
Μπράβο,μπράβο,μπράβο και σε σένα και στη μητέρα σου!!!Δεν έχω λόγια,τα είπες όλα εσύ...
ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΩ ΟΡΘΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ ΚΑΙ Σ' ΕΣΕΝΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ !!! Να είστε και οι δύο καλά πάντοτε !!!