Επείγον: διαφωνία γονέων για το σχολείο!
Με τον άνδρα μου σε γενικές γραμμές δεν διαφωνούμε, επιλέγουμε από κοινού το καλύτερο για τα παιδιά μας σε όλα τα ζητήματα. Άντε καμιά φορά να δημιουργηθεί κάποια μικρή ένταση, η οποία στο μισάωρο εξαφανίζεται. Τώρα όμως, με αφορμή το πιο σχολείο θα πάει το μεγάλο παιδάκι μας έχουμε τρελή διαφωνία, δύο μήνες το συζητάμε, κανείς δεν κάνει πίσω και πρέπει να αποφασίσουμε ΑΜΕΣΑ που θα πάει ο μικρός!
Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:
Ο μικρός μου θα πάει προ-νήπια και εγώ δεν ήθελα να πάει στο σχολείο της γειτονιάς για δύο λόγους:
Γνωρίζοντας από όλες μα όλες τις μαμάδες της γειτονίας, οι δύο δασκάλες δεν είναι ότι καλύτερο: η μία είναι 55+ χρονών χωρίς οικογένεια, καταθλιπτική, τα βάζει συνεχώς DVD, άντε καμιά φορά λένε και κανένα τραγούδι και τίποτε άλλο. Όταν είναι γιορτή πηγαίνει στην εκκλησία, που είναι ακριβώς δίπλα, αφήνοντας το τμήμα της στην άλλη δασκάλα. Η οποία με τη σειρά της προσπαθεί περισσότερο αλλά είναι νευρική, τα φωνάζει πολύ και δεν κάνει και αυτή κάτι δημιουργικό μαζί τους. Διαμαρτυρηθήκαν αρκετοί γονείς πέρυσι, κάποια πήραν τα παιδιά στη μέση της χρονιάς, αλλά επειδή είναι κλειστή κοινωνία και όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους δεν πήγε πιο πέρα το θέμα και συνεχίζεται και φέτος. Οι δύο δασκάλες θα πάρουν σύνταξη από εκεί.
Στο ίδιο νηπιαγωγείο πηγαίνει ο πρώτος ξάδερφος του γιου μου, αλλά στα νήπια. Από τη μέρα που γεννήθηκε ο γιος μου, τα πεθερικά μου τον έχουν ταράξει στη σύγκριση με τον ξαδερφούλη του και πλέον έχουμε μεγάλο πρόβλημα, γιατί θέλει να κάνει ότι κάνει και εκείνος στα πάντα μα στα πάντα. Έχει καταντήσει κλώνος του ανιψιού μου, όταν δεν βλέπονται συχνά είναι άλλο παιδί, αλλά άπαξ και συναντηθούν αρχίζει η γκρίνια και η ζήλια γιατί αυτός έχει αυτό που δεν έχω εγώ, γιατί μου είπε την τάδε κουβέντα, γιατί με χτύπησε, γιατί με έσπρωξε και άλλα γνωστά. Αυτή την συμπεριφορά την έχει μόνο μαζί του, με κανένα άλλο παιδάκι δεν κάνει έτσι. 3 χρόνια τώρα δεν μπορώ να το διαχειριστώ αλλιώς εκτός από την απόσταση μεταξύ τους, αλλά κι αυτό δεν είναι σωστό, είναι ξαδέλφια, όχι ξένοι. Όταν βρίσκονται είμαι μες το άγχος για το χαμό που θα ακολουθήσει, τον οποίο ο άνδρας μου, τα πεθερικά, ο κουνιάδος και η συνεφάδα μου τον θεωρούν φυσιολογικό και δεν κάνουν απολύτως τίποτα!!!!. Εγώ όμως δεν το αντέχω, γιατί το παιδί γίνεται θηρίο, στεναχωριέται, κλαίει και κάποιες στιγμές αναγκάζομαι να τον μαλώσω και δεν μου αρέσει. Του μιλάω συνεχώς αλλά δεν κατάφερα και πολλά, τι δεν κάνω σωστά;
Θέλω να πάει σε ένα άλλο σχολείο (κοντά στο σπίτι μας επίσης), να ξεκολλήσει από τον ξάδερφο του, να κάνει καινούργιος φίλους, να κάνει ευχάριστα και δημιουργικά πράγματα και ο άντρας μου με θεωρεί υπερβολική. Είναι η πρώτη φορά στα 13 χρόνια γάμου που διαφωνούμε τόσο πολύ. Α! μην ξεχάσω να αναφέρω πως και οι εκπαιδευτικοί πεθερά και συνεφάδα διαφωνούν μαζί μου και το λένε στον άνδρα μου με κάθε ευκαιρία! Δεν ακυρώνω την επιστήμη τους αλλά μιλάμε για το δικό ΜΟΥ παιδί!!!!
Σημείωση: τον γράψαμε στο νηπιαγωγείο της γειτονιάς γιατί στο άλλο δεν είχε θέσεις και 5 μέρες μετά μας είπε η διευθύντρια πως τελικά τον δέχεται γατί κάποια παιδιά θα συνεχίσουν παιδικό και να κάνουμε 1η Σεπτέμβρη τη μεταγραφή!!
SOS μαμάδες, τι κάνω; Είμαι λάθος ή όχι;
μαμά Σοφία
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Επειδή δεν γινόταν να έχουμε άλλη ένταση για το θέμα και κάποιος έπρεπε να κάνει πίσω, συμφώνησα να πάει το παιδάκι μας στο σχολείο της γειτονιάς μας. Εκεί που είχα αγχωθεί για την πορεία της σχολικής χρονιάς, μαθαίνουμε εχθές στον αγιασμό, πως η μία εκ των δύο δασκάλων (55+) έφυγε τελικά με απόσπαση!!!!!. Ο άνδρας μου δε, υποσχέθηκε να "δουλέψει" και ο ίδιος και οι δικοί του πάνω στο θέμα της σύγκρισης με τον ξαδερφούλη. Εύχομαι να πάνε όλα καλά, ο μικρός πήγε ήδη χαρούμενος στο σχολείο, οι ισορροπίες στο σπίτι εντάξει και εμείς σε επιφυλακή για όποιο πρόβλημα και αν παρουσιαστεί. Θέλω να πω επίσης, πως το ανιψάκι μου είναι ένα γλυκύτατο παιδάκι, ένα χρόνο μεγαλύτερο από το δικό μου και υφίσταται και ο ίδιος σύγκριση με τον γιο μου, μόνο που σαν μεγαλύτερος και δευτερότοκο παιδί δεν ενοχλείται τόσο πολύ. Δεν έχω κανένα θέμα με το παιδάκι, προς θεού!! Σας ευχαριστώ όλες κορίτσια για τις απαντήσεις, Nina σε ευχαριστώ για το link, είναι πολύ καλό. Καλή σχολική χρονιά στα παιδάκια σας!
Η αλήθεια είναι πως το παιδί είναι και των δυο σας. Οπότε, όσο βαραίνει η δική σου άποψη άλλο τόσο βαραίνει και του άλλου. Ή ένας από τους δύο θα υποχωρήσει ή θα τραβήξετε κλήρο (αν συμφωνεί κι ο άντρας σου). Μπορεί να σου ακούγεται χαζό, αλλά κάπως πρέπει να τα βρείτε. Προσωπικά πιστεύω πως όσο χάλια κι αν είναι το σχολείο χίλιες φορές καλύτερα να είστε καλά στο σπίτι. Και αν είναι τόσο κακό θα φανεί κι από το παιδί. Αν δεν του αρέσει το αλλάζετε, φέτος ή του χρόνου. Για να σε ηρεμήσω, για το σταθμό που πήγαιναν τα δικά μου πέρσι ακουγόντουσαν τρις χειρότερα από αυτά που περιγράφεις. Oι φωνές που αναφέρεις ήταν απλά πταισματάκια για να καταλάβεις. Δεν έπεσε κάτι τραγικό ούτε στη δική μου αντίληψη, ούτε άλλων γονιών. Φωνές υπήρχαν κάποιες φορές και δε λέω ότι είναι σωστό, αλλά καμμία σχέση με τα περιστατικά που μας είχαν περιγράψει οι περσινοί. Δεν ξέρω πως και τι άλλαξε. Όσο για τη σχέση με τον ξάδερφο άκουσε το παιδί σου. Τι νιώθει? Γιατί εκνευρίζεται όταν συναντιώνται? Άσε το παιδί σου να τα βγάλει από μέσα του. Μάθε του όσο μπορείς να διαχειρίζεται αυτά τα συναισθήματα. Δε φταίει το παιδάκι σου καθόλου για αυτό, αλλά δυστυχώς θα πρέπει να μάθει να συνυπάρχει με όλους ακόμη και με αυτούς που δε θέλει (και δικαιολογημένα δε θέλει!). Υπάρχει ένα blog μαμάς που ασχολείται με θέματα συμπεριφοράς των παιδιών. Δεν ξέρω αν η ίδια είναι ψυχολόγος ή ασχολείται ερασιτεχνικά, αλλά μου έχει φανεί χρήσιμο. Σου δίνω το link (http://toddlersthoughts.blogspot.gr/). Ψάξε να βρεις δύο ιστορίες. Η μία είναι για ένα κοριτσάκι που δε θέλει να πάει στο πάρτυ της κολλητής της γιατί θα είναι και δυο άλλα κορίτσια που την κοροϊδεύουν και η άλλη είναι για ένα παιδί που έχει πάει σε πάρτυ, εκνευρίζεται με άλλα παιδιά που δεν του δίνουν τα παιχνίδια, ζητάει από τη μαμά του να φύγουνε κι εκείνη το μαλώνει για την ανάρμοστη συμπεριφορά του. Ευτυχώς ή δυστυχώς τα παιδιά τα μεγαλώνουμε παρέα μαμά και μπαμπάς και δεν μπορούμε απλά να αγνοήσουμε τον άλλον. Αν καταφέρεις να τον πείσεις καλώς. Σε καμμία περίπτωση όμως μη χαλάσετε την οικογενειακή γαλήνη για το σχολείο. Ακόμη κι αν πάει στο σχολείο που δε θες, μπορεί να πειστεί αργότερα κι ο μπαμπάς ότι δεν ήταν η καλύτερη επιλογή.
Μόνο μην το μάθει ο ξάδελφος και πειστεί κι αυτός ότι το άλλο σχολείο είναι καλύτερο και ζητήσει μεταγραφή!!!
Φίλη, μην κανεις το λάθος και επιλεξεις δασκάλα μειωμένου iq και μη σχετιζομενη με την επιστήμη της παιδαγωγικής! Θα πας το παιδί σου στο καλύτερο σχολείο και μη σηκώσεις μύγα στο σπαθί σου! Οσο για τον ξαδερφο, απο μακριά κι αγαπημένοι! Καμία φορά οι συγγενείς μόνο έριδες και προβλήματα επιδιώκουν! Καλή σχολική χρονια σου εύχομαι!
Εννοείται να τον πας εκεί που λες, ακούγονται πολύ λογικά όλα. Και του άντρα σου "τριξτου" λίγο τα δόντια, μερικές φορές το χρειάζονται για να συνέλθουν και να δουν την πραγματικότητα. Προς Θεού, δεν λέω να μαλώσετε, μην παρηξηγηθώ, χωρίς υστερίες και φωνές εξήγησέ του την κατάσταση και μην υποχωρήσεις. Οι μπαμπάδες μερικές φορές δεν τα καταλαβαίνουν όλα όσα αισθανόμαστε εμείς, Στην πορεία θα καταλάβει ότι είχες δίκιο. Εξάλλου δεν καταλαβαίνω πού είναι η διαφωνία η μεγάλη απο τη στιγμή που και τα 2 σχολεία είναι κοντά στο σπίτι σας. Απλά πιστεύω ότι πρέπει να τονίζεις εξ' ολοκλήρου ότι αυτή σου η επιλογή στηρίζεται πάνω στο γεγονός ότι το άλλο σχολείο έχει καλύτερες δασκάλες και ότι θέλετε το καλύτερο για το παιδί σας, μην του αναφέρεις καν τον ξάδερφο, όλοι είναι ευαίσθητοι με την οικογένειά τους και σπάνια παραδέχονται ότι οι συγγενείς τους δεν συμπεριφέρονται σωστά
πανε το παιδι εκει που πιστευεις εσυ καλυτερα και ασε τους αλλους να κουρευονται... και οχι δεν εχεις ουτε λαθος ουτε αδικο.... επίσης νομιζω πως ηρθε η ωρα να πεις 2 λογακια σε αντρα συνυφαδα πεθερα γιατι το παιδακι σου δεν φταιει σε τιποτα να μεγαλωσει με ψυχολογικα λογω συγκρισης. το εκαναν και οι δικοι μου με αποτελεσμα μεχρι τα 19 μου να νιωθω αχρηστη... μεχρι που ειπα εως εδω...
Πιστευω και εγω οτι πρέπει να ακολουθήσεις το ένστικτό σου. Να τον πας στο καινουργιο σχολείο εαν το θεωρείς πιο καλό και απο άποψη δασκάλων. Οι δάσκαλοι θεωρώ και ειδικά στις πρώτες τάξεις δίνουν τις βάσεις, ακόμα και σε τόσο μικρή ηλικία.
Να κανεις αυτο που θεωρεις καλυτερο για το παιδι σου. Εισαι μανα κ το ενστικτο της μανας ειναι αλανθαστο. Με ωραιο τροπο πεισε τον αντρα σου.. προσοχη εδω! Μην τυχον αναφερθεις σε μανα κι αδερφη! Να εισαι διπλωματικηηηηη! Πες του οτι καταλαβαινεις πως σκεφτεται, αλλα θελεις να κανεις το καλυτερο για το παιδι σας για να νιωθεις κ εδυ χαρουμενη, φουσκωσε λιγο οσα εχεις μσθει για τις δασκαλες και πιστευω θα υποχωρησει..τι στο καλο, τοσα χρονια ζευγαρι ξερεις τα κουμπια του, θα τον πεισεις!!!! Περιμενουμε αποτελεσματα...
Κανε τη μετεγγραφη. Αλλα Γιατί ο άνδρας σου διαφωνεί τόσο, αφού κ το σχολείο που προτίμας εσυ είναι κοντά στο Σπιτι σας; Απλά κ μόνο επειδή δεν υα είναι με τον ξαδερφο;
to paidi to rwthsate ti thelei h apla to agnoeite kai apofasizete monoi sas...?