Μπορώ να ξαναχτίσω τη σχέση με τον άντρα μου μετά την επιλόχειο κατάθλιψη;
Με τον αντρα μου ειμαστε μαζι 6 χρονια, τα 3 τελευταία παντρεμένοι. Η σχέση μας βγαλμένη από παραμύθι. Εγώ 21 τότε και αυτός 30. Όλα ονειρικά, όλα ιδανικά. Γέλιο, χαρές, υποστήριξη και πολλή αγάπη.
Δυο χρόνια μετά έρχεται αναπάντεχα η εγκυμοσύνη! Η ευτυχία μας στο κόκκινο. Φτιάχνουμε το σπίτι μας. Περνάω 9 μήνες παραμυθένιους, γεννιέται το κοριτσάκι μας. Όλα τόσο υπέροχα που μας ζήλευαν για όσα είχαμε. Όταν η κορούλα μας έγινε 11 μηνών, μαθαίνουν για τη δεύτερη εγκυμοσύνη. Ο κόσμος μου γυρνάει ανάποδα. Όλα ήταν δρομολογημένα, η μπέμπα είχε ξεπεταχτεί, εγώ είχα γυρίσει στη δουλειά μου, τα οικονομικά μας είχαν μπει σε ρυθμό και η αγάπη μας στο τέρμα ψηλά. Και τώρα; Τι φοβήθηκα; Ένιωσα τύψεις πως το νέο μωρό θα έπαιρνε την προσοχή και την αγάπη μου από το πρώτο μου παιδί. Δεν ήξερα ότι όσα παιδιά και αν έχεις, τα αγαπάς το ίδιο… Ο άντρας μου βράχος πλάι μου, όμως κάτι είχα και δεν ήξερα τι…
Γεννιέται και η δεύτερη μπέμπα μου. Εγώ στον ανεξήγητο βυθό μου. Μισούσα τον εαυτό μου, τον άντρα μου, τους πάντες. Το κλάμα τους αβάσταχτο στα αυτιά μου και η μάχη του άντρα μου να μας στηρίξει με έπνιγε. 4 μήνες μετά άρχισα να είμαι ξανά μητέρα για τα παιδιά μου. Σύζυγός όμως δεν άντεχα πια. Ώρες συζητήσεων, υστεριών, δακρύων. Νεύρα και κυκλοθυμικά ξεσπάσματα. Και ο άντρας μου λύγισε. Και από στήριγμα και βράχος αποστασιοποιήθηκε στον δικό του κόσμο.
Το γυαλί ράγισε;
Πώς γίνεται η τόση αγάπη, η τόση ευτυχία, το παραμύθι μας να έχουν τελειώσει;
2 χρόνια μετά είμαστε πλέον γονείς στην ίδια στέγη. Τον κοιτάζω και αναρωτιέμαι: μπορούμε να ξαναερωτευτούμε ή όχι; Μπορεί μια επιλόχεια κατάθλιψη να καταστρέψει την οικογένειά μας; Πώς μπορώ να ξαναβρώ τον χαμένο μου εαυτό; Να κερδίσω πίσω τη ζωή που μου στέρησαν μερικές ανακατεμένες ορμόνες;
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Δεν θα το ξεχάσω ποτέ τη φάση που πέρασα μετά τη γέννα... Το μόνο που ήθελα να βλέπω, ήταν το παιδί μου... Ο άντρας μου με ενοχλούσε ακόμα και όταν έμπαινε μέσα στο σπίτι. Δεν ήθελα επισκέψεις (ευτυχώς ήταν ελάχιστες), δεν ήθελα να κάνω καμία δουλειά στο σπίτι, θεωρώντας, ότι χάνω το πολύτιμο χρόνο και ότι πρέπει αποκλειστικά να ασχολούμαι με το μικρό. Έπαιρνα το μωράκι μου με το καρότσι του και περιπλανιόμουνα στους δρόμους. Με είχε κυριεύσει η κατάθλιψη. Ο άντρας μου δεν το κατάλαβε ποτέ τι είχα. Απλά απομακρύνθηκε, λέγοντας, ότι "άλλαξα πολύ" και ότι τελικά "είναι αλήθεια, ότι οι γυναίκες μετά το παιδί αλλάζουν"... Τώρα είμαι καλά, είμαστε μαζί, αλλά η σχέση μας έχει γίνει εντελώς φιλική. Χωρίς να υπάρχει παραμικρός ερωτισμός. Δεν ξέρω πόσο μπορεί να διαρκέσει αυτή η κατάσταση και η σχέση μας με αυτή τη μορφή... Πάντως από το κεφάλι μου δεν φεύγει η ανάμνηση της παλιάς μου κατάστασης, όταν τον είχα τόση ανάγκη και αυτός απλά τα παράτησε και απομακρύνθηκε. Δεν θέλω να χωρίσω, πρώτα από όλα για το παιδί, δεν μπορώ να διανοηθώ άλλον άντρα δίπλα μου και δίπλα στο παιδί μου. Θέλω να εξασφαλίσουμε και οι δυο ο,τι καλύτερο μπορούμε για το μικρό αγγελούδι μας...
Καλησπέρα.Μου έκανε εντύπωση αρχικά που δεν είχε πολλά σχόλια αυτή η δημοσίευση.Τεσπα,,,είμαι 25 χρονών,το αγγελούδι μου μας ήρθε όχι απλά ξαφνικά αλλά χωρίς να το καταλάβουμε ούτε καν να το υποψιαστούμε.Δυστυχώς την άγγιξα&με άγγιξε η επιλόχιος κατάθλιψη.Χωρίς όμως να καταλάβουν οι γύρω μου ακόμα&η μαμά μου τον βαθμο&το μεγάλο διάστημα που πάλευα μαζί της,με εμένα πάλευα&την αλλαγη&τα όνειρα μου,Πια είμαι καλά....με τον άντρα μου όμως δεν ήμουν,είχε κουραστεί&τον καταλαβαίνω,τόσες στιγμές χαμένες.Τώρα είμαστε καλύτερα.Θα γίνουμε όπως ήμασταν.Προσπαθήστε...είναι δύσκολο&θέλει προσπάθεια κυρίως απο εσένα.Βρες χρόνο για εσένα,ανανεώσου,φέρσου μαζί του σαν τον πρώτο καιρό.Πίστεψε με όλα θα πάνε καλά.Το αξίζετε&το αξίζουν τα παιδιά σας...θα μεγαλώσουν&αν δεν αλλάξετε αν δεν προσπαθήσετε θα το καταλάβουν&τότε όλα θα είναι χειρότερα.Γιατί η σχέση η προσωπική σχέση που έχουμε τον άντρα μας έχει επιπτώσεις,συνέπειες θετικές αλλά&αρνητικές στα παιδιά μας.Επηρεάζοντας τα στη μετέπειτα ενήλικη ζωή τους.Αν έχετε&την δυνατότητα ας πάρετε&γνωμη ειδικού.!!!
μίλησε του ανοιχτά.πες του όλα όσα έχεις μέσα στο μυαλό σου.δείξε σημάδια καλής θέλησης,κανάκεψε τον λίγο.για να σταματήσει να σε φοβάται.φοβάται στο πίσω μέρος του μυαλού του ότι η βελτίωση της κατάστασης σου είναι παρωδική.όταν θ'αρχίσει να αναγνωρίζει τα σημάδια βελτίωσης σου,ζήτα του να πάτε σ'ένα σύμβουλο ζευγαριών.θέλει χρόνο και υπομονή.αλλά για να μένετε ακόμα κάτω από την ίδια στέγη,σημαίνει ότι δεν έχει χαθεί τίποτα ακόμα,υπάρχει αγάπη.μην περιμένεις ανταπόκριση από την πρώτη στιγμή ή σε λίγες μέρες ν'αλλάξουν όλα.και κάτι πολύ σημαντικό...το σεξ...δείξε του ότι τον ποθείς (δεν λέω να κάνετε άφθονο σεξ,αλλά κάντε.η ποιότητα μετράει,όχι η ποσότητα)
Οι περισσότερες γυναίκες έχουμε περάσει από αυτή τη φάση. Άλλες πιο έντονα άλλες πιο ήπια. Κατα τη γνώμη μου καώς το άφησες τόσο πολύ... Πήγαινε σε κάποιον ειδικό να μιλήσεις, να βγάλεις από μέσα σου ότι έχεις και να δεις πώς θα σε συμβουλέψει και θα σε καθοδηγήσει και ο ίδιος. Σα γυναίκα το μόνο που έχω να σου πω είναι πως αφου το θες, πλησίασε τον άντρα σου, δείξε του πως τον αγαπάς και νοιάζεσαι, δωστου να καταλάβει πως είσαι εκεί για αυτόν. Μην αφήσεις να χαθεί κάτι τόσο όμορφο που λες πως είχατε... Καλο κουράγιο και ο Θεός μαζί σας.
Θα συμφωνήσω με οσες λενε πως ο ερωτας αλλαζει μορφή ωριμάζει μεσα απο τα χρόνια τις έμπειρες και τις δυσκολίες που περνάει ενα ζευγάρι. Δεν φευγει ουτε σβήνει προσαροζεται σε νεα δεδομένα και απαιτησεις. Το δυνατό πάθος ξεθωριάζει και δινει τη θέση του σε πιο σημαντικα στοιχεία οπως ειναο τα παιδια μας!! Κανε μικρα πραγματα για τον αντρα σου μεσα στη μερα οπως ενα αυθορμητο φιλι μοα αγκαλιά.. Βγειτε εξω οι δυο σας για μια βολτα στην παραλία και γενικά φροντισε τον οπως θα ήθελες να σε φροντισει και αυτός! Θα φτιάξουν ολα θα δεις οι μεγαλες οι αγαπες δεν σβήνουν τοσο εύκολα!!!
Θα συμφωνήσω με οσες λενε πως ο ερωτας αλλαζει μορφή ωριμάζει μεσα απο τα χρόνια τις έμπειρες και τις δυσκολίες που περνάει ενα ζευγάρι. Δεν φευγει ουτε σβήνει προσαροζεται σε νεα δεδομένα και απαιτησεις. Το δυνατό πάθος ξεθωριάζει και δινει τη θέση του σε πιο σημαντικα στοιχεία οπως ειναο τα παιδια μας!! Κανε μικρα πραγματα για τον αντρα σου μεσα στη μερα οπως ενα αυθορμητο φιλι
Θα συμφωνήσω με οσες λενε πως ο ερωτας αλλαζει μορφή ωριμάζει μεσα απο τα χρόνια τις έμπειρες και τις δυσκολίες που περνάει ενα ζευγάρι. Δεν φευγει
Θα συμφωνήσω με οσες λενε πως ο ερωτας αλλαζει μορφή ωριμάζει μεσα απο τα χρόνια
Εύχομαι όλα να σας πάνε καλά... και πιστεύω πως με λίγη βοήθεια θα την βρείτε την άκρη... Άραγε περνάνε και οι άντρες επιλόχειο κατάθλιψη;; Γιατί κάτι τέτοιο ζω με τον άντρα μου αλλά σε πολύ χειρότερο βαθμό...
Συμφωνώ σε όλα με τις προηγούμενες μαμάδες!καί επιπλέον άφηνε κάπου τα παιδιά για να βγαίνεις με τον άντρα σου πίστεψε με δεν είσαι η μοναδική έμενα έχουν 17 μήνες διαφορά καί επικρατεί στο σπίτι πανικός πολύ κούραση καί εχω βάλει σε δεύτερη μοίρα τον άντρα μου τώρα το δούλευούμε καί θα παμε καί σε ειδικό για συμβουλές
Συζητηση κ επικοινωνια ειναι το κλειδι. Εξηγησε του τα οπως μας τα εγραψες. Δεν μπορει να μην το καταλαβει. Λες οτι εισαστε πολλα χρονια μαζι, δεν σε γωρισε χθες , ξερει ποια εισαι στην πραγματικοτητα! Το δευτερο παιδι οταν ερχεται πολυ νωρις φερνει καμμια φορα πολλες αναταραξεις στις σχεσεις κ τις ισορροπιες του ζευγαριου κ της οικογενειας. Κι εγω εμεινα εγκυος στο 2ο οταν ο πρωτος μου ηταν μολις 8 μηνων και ξερω πως ειναι. Ειναι πολυ αξαφνο, τα χανεις, οι ορμονες σου ακομη δεν εχουν επανελθει και εχεις πολλα σκαμπανεβασματα και σωματικα και ψυχολογικα! Νομιζω οτι αν υπαρχει ακομα αγαπη κ απ τις 2 πλευρες ολα γινονται..μιληστε ειλικρινα κ σε βαθος. Το οφειλετε αλλωστε και στ αγγελουδια σας!
επαθα κι εγω επιλοχειο καταθλιψη και ενα σωρο αλλα προβληματα, παθολογικα και ψυχολογικα. Ηταν μαλιστα τοσα πολλα που μας εκαναν με τον αντρα μου να παρουμε την αποφαση να μην κανουμε δευτερο παιδι αλλα να υιοθετησουμε. Μου πηρε 14μηνες να ξεπερασω αυτο το τερας που λεγεται καταθλιψη. Αλλα με τον αντρα μου πραγματικα ειμαστε καλα. Πρεπει να ηρεμισεις να μετριασεις τα νευρα σου να σκεφτεις πανω απο ολα οτι αυτος ο ανθρωπος σε στηριξε και του αξιζει να προσπαθησεις να εισαι καλα μαζι του. Σιγουρα ο ερωτας καποια στιγμη φευγει αλλα η αγαπη μενει. Και μη φοβασαι, ζητα βοηθεια απο εναν επαγγελματια ειδικο. Σιγουρα ενας ψυχολογος θα βοηθησει και εσενα και τον αντρα σου.
ΕΓΩ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ ΜΟΝΟ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ,ΖΗΤΑ ΣΥΓΝΩΜΗ,ΕΞΗΓΗΣΕ ΤΟΥ ΟΤΙ ΠΕΡΑΣΕΣ ΕΠΙΛΟΧΕΙΟ,ΑΡΑ ΔΕΝ ΗΣΟΥΝ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΚΑΙΡΟ ΠΟΥ ΗΣΑΣΤΑΝ ΜΑΖΙ ΠΧ:ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΚΑΙ ΣΕ ΠΗΡΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΒΡΗΚΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ,ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΝ ΕΡΩΤΕΥΘΗΚΕΣ(ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΟΙ) ΚΛΠ!!!!! ΕΑΝ ΤΟ ΘΕΛΕΤ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ!!!!!!!ΙΣΩΣ ΝΑ ΒΟΗΘΟΥΣΕ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΓΑΜΟΥ!!!!!!!!!!!ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑΑΑΑΑ =)
Δεν ξέρω πως θα σου φανεί αυτό που θα σου πω, αλλά θα στο πω...Ο έρωτας αλλάζει μορφή. Μπορεί να γίνει πιο ουσιαστικός, πιο βαθύς. Μπορεί να είσαι ερωτευμένη ακόμα με τον άντρα σου αλλά να μην το συνειδητοποιείς. Δεν πέρασες λίγα και πιστεύω πως έχεις φοβηθεί. Πως πιστεύεις ότι ίσως δεν είσαι εσύ ίδια για εκείνον και νιώθεις ανασφάλεια απέναντί του. Δείξ'του ότι συνεχίζεις να τον σκέφτεσαι και να τον αγαπάς...απλά δειξ΄του το και μην τα κάνεις περίπλοκα τα πράγματα. Στην τελική προσπαθήστε να ξεκλέψετε έστω 2-3 μέρες με την πρώτη ευκαιρεία να μείνετε οι δυό σας...
φυσικα και μπορει,ολα τα ζευγαρια περνανε μια κριση...............αφου τοκαταλαβαινεις και το παραδεχεσε ειναι θριαμβος......καθηστε μαζι με πολυ αγαη και συζητηστε,καντε περισσοτερα πραγματα μαζι!!!ολα θα πανε καλα να σας ζησουν τα αγγελουδια σας!!!1<3 να σκεφτεσε θετικα και να θυμασε οτι ολα οσα θελουμε γινονται!!!!!