Στιγμή 3: η τέλεια αγάπη
Σήμερα πήγα να δω μια παλιά φίλη. Είχα χρόνια να τη δω. Εχουμε δουλέψει μαζί και της οφείλω αρκετά… άστε που την εκτιμώ πολύ. Η Ολιβ έμεινε στο σπίτι με τα παιδιά.
Η φίλη μου δεν έχει παιδιά και δεν είναι σε ηλικία που προβλέπεται να κάνει. Και η ίδια άλλωστε ποτέ δεν θέλησε. Απο επιλογή, όπως λέει η ίδια. Και τα σκυλιά δεμένα.
Κάτσαμε λοιπόν στη βεράντα της και ήπιαμε κρασάκι μασουλώντας μια πίτσα.
–Πες μου για τα παιδιά, μου είπε αμέσως.
Της είπα. Λίγα.
Δεν λες σε έναν άνθρωπο που δεν έχει παιδιά, πολλά για παιδιά. Μπορεί από το να τον πληγώσεις μέχρι να τον κάνεις να βαρεθεί θανάσιμα.
Της είπα όμως πολλά για την Ολίβια.
Είπαμε τα δικά μας, γελάσαμε, θυμηθήκαμε συμφωνήσαμε ότι τη ζωή πρέπει να την αφήσεις να σε πηγαίνει.
Φιληθήκαμε μπήκα στο αυτοκινητάκι μου και έπιασα τον δρόμο της επιστροφής.
Και τότε με γέμισαν –μεσα στο αυτοκίνητο- η Αθηνά και ο Αρχέλαος.
Σαν αερόσακοι από παντού.
Σκέφτηκα πόσο πολύ τ’ αγαπώ.
Είναι η τέλεια αγάπη. Είμαι δικός τους και είναι δικά μου.
Καταλαβαίνετε. Ετσι;
Ο Μάνος Αντώναρος είναι ο μπαμπάς της Αθηνάς και του Αρχέλαου.
Είναι δημοσιογράφος.
Θα τον βρείτε εδώ στο eimaimama αλλά και στο προσωπικό του blog στο gazzetta.gr
Έτσι ακριβώς... Και δεν υπάρχει τίποτα άλλο...
ετσι, έτσι...
απολυτα!!!!!
ακριβως αυτο....τοσο απλα!
Κάθε φορά που κάνω κάτι χωρίς τα κοριτσάκια μου αυτά σκέφτομαι!! Κι αν καμιά φορά με πιάνει το ριμαδοπαράπονο κι έρχεται στο μυαλό μου αυτό το "what if", εξανεμίζεται αμέσως με τις εικόνες τους! Τυχερές κι ευλογημένες εμείς που βιώνουμε τη μητρότητα!! Να τα χαίρεστε!
φυσικα σε καταλαβαινουμε. εγω δεν εδειχνα ποτε υπομονη με κανεναν και βαριομουν και ευκολα... τωωωωωρα γαιδόυρα! ειδες τι κανει η τελεια αγαπη;
Πολύ σωστά...Δεν θα στεναχωρεθεί όμως η φίλη σου αν διαβάσει το κείμενό σου?
Αγαπητέ Μάνο στο έχω ξαναγράψει είσαι υπέροχος μπαμπάς και σύζυγος! ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΟΙ "ΚΑΜΜΕΝΟΙ" ΓΟΝΕΙΣ..... (καμμένοι με την καλή έννοια πάντα... και δοσμένοι με τρέλα στα ζουζούνια τους!!!) Πριν κάνω την μικρούλα μου, ήθελα και αγαπούσα τα παιδιά...δεν είχα υπομονή όμως! Από τοτε που σαν σίφουνας μπήκε στην ζωή μας, τα σάρωσε όλα! ΜΟΝΟ να είμαστε μαζί της θέλουμε!Λείπω για την δουλειά και νομίζω πως λείπω μέρες από το σπίτι!! Μόνο για αυτήν θέλω να μιλάω και νιώθω και ευτυχισμένη όταν διηγούμαι κάποια κατορθώματά της!.... και μόνο που το κοιτάς και απλώνει τα χεράκια του... ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ, Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΓΑΠΗ!!!
Πραγματικά ,πριν αποκτησω την κορη μου, καταλαβαινα οτι δεν πρεπει να υπάρχει μεγαλύτερη αγαπη απο αυτην του γονιού με το παιδι του....καταλαβαινα οτι πρεπει να ειναι πολύ σημαντική σχέση.....Αλλά απλα το κατανοουσα με το μυαλο μου....απ'οταν απόκτησα τη μικρη μου ,το ενιωσα βαθια μέσα στην καρδιά μου...αυτο το συναισθημα(ειναι πολλα συναισθηματα μαζι) ,ας το ονομασουμε αγαπη ,ηρθε σαν χειμμαρος και κατεκλυσε το ειναι μου! Είναι μοναδικό !Και εγω δε μιλώ πολύ για το παιδι μου σε φιλους που δεν εχουν παιδιά , μπορει να μπορουν να σε καταλαβουν αλλα δε μπορουν να σε νιωσουν, και ας νευριαζα και εγω οταν μου ελεγαν "θα δεις οταν κανεις παιδια"....!και ομως ειναι έτσι!
Σε καταλαβαινουμε με χιλια!!!!
Μάνο γράφεις υπέροχα , όπως και αισθάνεσαι !! Να σε χαίρονται τα ζουζούνια κ η γυναίκα σου .
xmmm kati katalavainoume kai meis!!!!!!
Όταν γέννησα, παραδόξως, δεν ήθελα να βγαίνω έξω...για αρκετό καιρό...Ήθελα να είμαι με την ζουζούνα μου...Τώρα που είναι 11 μηνών ακόμα δεν την έχω χορτάσει. Ωραίες οι παρέες με φίλους κλπ, αλλά νιώθω πως σε αυτή την φάση της ζωής μου θέλω να απολαύσω το μπουμπουκάκι μου...Ακόμα και αν η δουλειά μου είναι κάτω από το σπίτι μου...ανεβαίνω τρέχοντας τις σκάλες για να την πάρω αγκαλιά...
Ετσι, ετσι!
Πολύ καλά!!