Υπόθεση παιδικό θέατρο
Τώρα που χειμώνιασε (που λέει ο λόγος, γιατί εγώ ακόμα δουλεύω air condition στο κρύο) αρχίσαμε με την παρέα να κάνουμε πλάνα για εξόδους με τα παιδάκια μας. Μιλάω για παιδικές θεατρικές παραστάσεις και άλλα παιδικά θεάματα. Βλέπω αυτά που προτείνει το eimaimama και στα πιο πολλά θέλω να πάω. Επίσης έχω βρει κι εγώ, εδώ κι εκεί, κι άλλες ενδιαφέρουσες παραστάσεις.
Τι θέμα έχω; Με τέτοια πληθώρα επιλογών, δεν ξέρω ποια είναι η σωστότερη για το δικό μου παιδάκι. Τι εννοώ: Αφού δεν μπορούμε να πάμε σε όλα όσα μας φαίνονται ωραία/ενδιαφέροντα, κάποια πρέπει να ξεχωρίσουμε. Και καθώς το κόστος είναι κάτι που όλοι προσπαθούμε να περιορίσουμε, θέλουμε να κάνουμε προσεκτική και κατάλληλη για μας επιλογή ώστε να μην πάνε χαμένα τα λεφτάκια μας (και ο χρόνος μας). Κυρίως όμως θα πρέπει και το θέαμα να είναι κατάλληλο για την ηλικία των παιδιών μας. Να διασκεδάσει το παιδί, να διδαχτεί και όχι να τρομάξει ή να βαρεθεί! Και ναι μεν με κάποια θεατρικά είναι σχετικά ξεκάθαρο σε ποιον απευθύνονται, κάποια άλλα είναι ασαφές αν μπορείς να πας ή όχι με ένα πχ. 3χρονο/4χρονο. Αναφέρω την ηλικία που είναι το δικό μου αλλά υποθέτω ο ίδιος προβληματισμός ισχύει για όλους.
Όταν βρίσκω κάποιο θεατρικό που μου φαίνεται ενδιαφέρον κοιτάζω πάντα στην περιγραφή για να δω τις ηλικίες που μπορούν να παρακολουθήσουν. Σπάνια είναι σαφές. Εντυπωσιάζομαι που πολλοί δεν αναφέρουν καθόλου ηλικίες. Και αν αναφέρουν είτε απευθύνονται σε όλες τις ηλικίες ανεξαιρέτως, είτε δίνουν μια παράλογα μεγάλη η γκάμα ηλικιών! Δηλαδή λένε, για παράδειγμα, ότι το τάδε θεατρικό μπορούν να το παρακολουθήσουν παιδιά από 2,5 ως 10 ετών!!! Και αναρωτιέμαι: Πως γίνεται ένα θεατρικό που προορίζεται για 6χρονα, 7χρονα ή ακόμα και 10χρονα, να μπορεί ταυτόχρονα να το παρακολουθήσει και ένα 3χρονο; Ή πως μπορεί ένα θεατρικό να απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες ανεξαιρέτως, ενώ φαίνεται ότι από το θέμα και τη διάρκεια είναι πιθανό ακόμα και ένα 5χρονο να μη το παλέψει; Όταν αναφέρονται σε παιδιά προσχολικής ηλικίας, τι εννοούν; Ποια ηλικία θεωρείται προσχολική; Παίζει ρόλο αν το παιδάκι μένει σπίτι ή πηγαίνει παιδικό; Και πως κάτι που θα ευχαριστήσει ένα τόσο μικρό, μπορεί ταυτόχρονα να ευχαριστήσει και ένα σχεδόν έφηβο, ή το ανάποδο; Μπέρδεμα…
Γενικώς όλοι οι γονείς θέλουμε να προσφέρουμε εικόνες, γνώσεις κι εμπειρίες στα μικρούλια μας από νωρίς. Εγώ προσπάθησα (και προσπαθώ ακόμα) να γαλουχήσω την κόρη μου στην αγκαλιά της μουσικής και της τέχνης. Την πήγα θέατρο για πρώτη φορά στη ζωή της όταν ήταν 15 μηνών και είδαμε το ‘Έλα, Έλα’ της κ. Ξένιας Καλογεροπούλου. Φάνηκε να διασκεδάζει, αλλά σίγουρα δεν θα το θυμάται γιατί ήταν ακόμα σχεδόν βρέφος. Το έκανα για να την μυήσω στον κόσμο της τέχνης ελπίζοντας να γραφτεί στο ασυνείδητο της η εμπειρία. Είμαι σίγουρη πως πολλοί γονείς σκέφτονται και πράττουν σαν εμένα. Όμως παρόλο που το κάνω, ταυτόχρονα προβληματίζομαι για το αν είναι σωστό.
Μήπως το παρακάνουμε; Υπάρχει κάποιος δόκιμος τρόπος να ξεχωρίζουμε τα κατάλληλα θεάματα ανάλογα την ηλικία ή/και την ιδιοσυγκρασία του παιδιού μας, ώστε να μην το παρακάνουμε; Μήπως η λογική να τα τρέχουμε από θέατρο σε θέατρο από τόσο μικρά είναι λίγο τραβηγμένη; Υπάρχει όριο κι αν ναι, ποιο είναι αυτό; Ποιος μπορεί να μας πει μια γνώμη;
μαμά Ιωάννα
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Κορίτσια θα ήθελα να σας πω την γνώμη μου! Ο γιος μου είναι 15 μηνών και εδώ και καιρό σκάφτομαι και ανυπομονώ να τον πάω σε κάποιο θέατρο ! Θέλοντας να τον ψυχαγωγήσω και να του δώσω νέα ερεθίσματα !Υπολόγισα η εξόρμηση μας σε αυτού του είδους την διασκέδαση να ξεκινήσει γύρω στα 2 έτη! ¨Όμως άλλαξα γνώμη μετά από μια διαδικτυακή έρευνα που έκανα! Συγκεκριμένα τα παιδάκια πρέπει να πηγαίνουν σε θεατρικές παραστάσεις κοντά στα 4 έτη! Το ‘’πρέπει ‘’ βέβαια είναι σχετικό και εξαρτάται και από την ιδιοσυγκρασία του κάθε παιδιού !Σε γενικές γραμμές ο κινηματογράφος απαγορεύεται σχεδόν πριν τα 5 και το θέατρο καλυτέρα μετά τα 3,5-4 έτη! Το κουκλοθέατρο ωστόσο είναι μια πιο ήπια μορφή παράστασης που μπορεί να παρακολουθηθεί και από μικρότερες ηλικίες!. Τα μικρά παιδάκια μπερδεύονται και φοβούνται με τις παραστάσεις !Oι μεταμφιεσμένοι ηθοποιοί ακόμα και αυτοί που σε εμάς μπορεί να φαίνονται συμπαθέστατοι μπορεί να αναστατώσουν το μικρό, να το κάνουν να βλέπει εφιάλτες και να φοβάται την νύχτα! Οι έντονοι θόρυβοι και ο πολύς κόσμος τρομάζουν τα πιο μικρά παιδάκια! Είναι προτιμότερο να παρακολουθούν παιδικές ταινίες στο σπίτι καθώς ο χώρος είναι οικείος! Σε πολύ μικρή ηλικία η συνείδηση των παιδιών είναι σε εξέλιξη και έτσι δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν ή να καταλάβουν γιατί συμβαίνει ένα άσχημο γεγονός στην παράσταση, ο θάνατος ενός ζώου για παράδειγμα !Επίσης σε αυτή την ηλικία, πολλά παιδιά δεν είναι σε θέση να διαχωρίσουν την πραγματικότητα από το ψέμα. Η ιδέα του θανάτου, τα πληγώνει, τα απελπίζει και τα πονά. Αυτά μέσα στις άκρες !Πάντως θεωρώ πως το όριο των 4 ετών είναι λίγο μεγάλο για θέατρο! Αλλά πριν τα 3 νομίζω πως τελικά δεν είναι κάτι που τους χρειάζεται και τους προσφέρει κάτι!
Οσο μπορεις να φερνεις το παιδι σε επαφη με την τεχνη μονο καλο του κανεις. Η υπερβολη δεν ειναι στο οτι τα "τρεχουμε" απο νωρις οσο στο οτι περιμενουμε να δουμε αμεσα την επιρροη που ασκουν στο παιδι οι τεχνες.Αυτο θα φανει πολλα χρονια μετα. Αν ειναι δεκτικο το παιδι απο μικρη ηλικια τοτε καλο του κανεις , το δινεις ερεθισματα, το βοηθας να καλλιεργηθει. Επισης μια παρασταση μπορει να δωσει ερεθισματα και σε μικρες και σε μεγαλυτερες ηλικιες. Τα κριτηρια επιλογης ειναι υποκειμενικα, ιδιως αν καποιος δεν προερχεται απο τον χωρο της τεχνης.Μπορεις να επιλεγεις δουλειες γνωστων ανθρωπων του χωρου, μπορεις να ψαχνεις λιγο στο διαδικτυο πληροφοριες για τον σκηνοθετη π.χ. Υπαρχουν ανθρωποι με πορεια στο παιδικο θεατρο. Αυτοι συνηθως ειναι ασφαλης επιλογη.Αλλιως αν εχεις καλλιτεχνες στον κυκλο σου ζητα την γνωμη τους :)
Λατρεύω το θέατρο, το διάβασμα και το σινεμά. Βλέπω και διαβάζω τα πάντα γιατί απλά με μαγεύει το να πάω θέατρο ή σινεμά και το να χάνομαι στις σελίδες ενός βιβλίου. Και εγώ θέλω η κόρη μου να μου μοιάσει σε αυτό (γιατί σε άλλα όχι!!) αλλά δεν το τολμούσα μέχρι πέρσι, 3 χρονών οπότε και... απαίτησε να φύγει από το θέατρο 5 λεπτά αφότου είχε αρχίσει!! Απογοητεύτηκα! Προσπάθησα πριν λίγες μέρες με σινεμά και παρότι ρώτησε 5-6 φορές πότε θα τελειώσει το είδαμε όλο.. χάρηκα και θέλω να ξαναδοκιμάσω θέατρο όσο για βιβλία.. δυστυχώς δεν έχει υπομονή παρά μόνο μικρά παραμυθάκια.. που θα πάει όμως θα μεγαλώσει λίγο ακόμα και ελπίζω να τις αρέσουν!!!!
Προσχολική ηλικία εννοούν το πριν το δημοτικό. Το διαπίστωσα σε βιβλιοπωλείο που έψαχνα κάτι και έπεσα σε ενότητα βιβλίων με δραστηριότητες για προσχολική ηλικία. Από πίσω έγραφαν ηλικίες 3, 4 ή 5 χρονών.
Iωάννα, όπως σου είχα ξαναπεί, αν της αρέσει τι πειράζει που την τρέχεις? Το θέατρο από 15 μηνών θα το απέφευγα γιατί δεν ξέρω αν έχει νόημα. Γενικά πιστεύω πως τα παιδιά καλύτερα είναι να ανακαλύπτουν μόνα τους τι τους αρέσει και τι όχι. Γιατί καμιά φορά μπαίνουμε στο τρυπάκι να μας αρέσει αυτό που έχουμε συνηθίσει, μέχρι που ανακαλύπτουμε αυτό που τελικά μας αρέσει από τη φύση μας. Εγώ θυμάμαι πως σε όποια παιδική παράσταση είχα πάει μικρή, δε μου άρεσε καμία. Σαν ενήλική, τις λίγες φορές που έχω πάει θέατρο μου άρεσαν όλες. Αντίθετα σινεμά μου άρεσε πάρα πολύ να πηγαίνω μικρή. Και την πρώτη φορά της ζωής μου που πρωτοάκουσα πιάνο 10 χρονών, θυμάμαι έπαθα την πλάκα της ζωής μου. Έπαιζε μια συμμαθήτριά μου και νόμιζα ότι γίνεται σεισμός, και ταυτόχρονα πως άνοιξε η γη και πέφταν καταρράκτες μπροστά στα μάτια μου. Υπερβολικό, αλλά θυμάμαι ακόμη πως ένιωσα. Ταλεντάρα η συμμαθήτρια, αν και μόλις 10 χρονών. Από τότε και μέχρι και τα 23-25 (δε θυμάμαι πότε ακριβώς) πάντα ασχολιόμουν με τη μουσική και τίποτα άλλο. Νομίζω πως σπαταλούσα όλο τον ελεύθερο χρόνο μου σε αυτό. Σήμερα, δεν ακούω καν μουσική στο σπίτι και δεν ξέρω αν μου λείπει. Ελάχιστες φορές που πήγα σε συναυλία με τα παιδιά μας άρεσε σε όλους, αλλά το συνδυάσαμε με παιχνίδι μετά. Μην την πολυφορτώνεις για να βρεις ακριβώς τι είναι αυτό που την κεντρίζει περισσότερο. Ρώτα την κι όλας: που θέλεις να πάμε το άλλο Σάββατο: κούνιες, θέατρο, σινεμά ή συναυλία. Ό,τι σου πει αυτό κάνε. Εγώ να σου πω δε βιάζομαι και δε θέλω να τα μυήσω σε κάποια τέχνη, αλλά στο κουκλοθέατρο τρία γουρουνάκια που πρότεινε η Ολίβια θέλω πάρα πολύ να την πάω γιατί πιστεύω ότι θα ξετρελαθεί.
Πόσο συμφωνώ μαζί σου.....μας εχει ζαλίσει πια η υπερβολή θέατρο στα βρέφη, μπαλέτο πιάνο, ξένες γλώσσες κτλ πριν πανε παιδικό και δεν βλέπουμε πως σε αυτές τις ηλικίες φτάνει μια βόλτα στο γειτονικό μας παρκ όλη απλώς μια βόλτα στην γειτονιά,η να καθησουμε στο χαλί με ένα ωραίο βιβλιο η μια κατασκευή, να τα αφήσουμε να εξερευνήσουν μόνα τους τα θέλω τους....μεγάλωςα με τέτοιες πιέσεις και οι αναμηνησεις μου απο θέατρο πιάνο κτλ ειναι καθόλου καλές και οπως λες τωρα εχω αρχίσει να ανακαλύπτω ξανά την κλασική μουσική και τωρα ναι μου αρέσει δεν το κανω επειδή πρέπει....σίγουρα ειναι καλο να δίνουμε ερεθίσματα, αλλα μπορούμε και στο σπιτι μας πχ να βάλουμε ένα κλασσικό κομμάτι και να τους μυησουμε στον ρυθμό με αληθινά και ψεύτικα μουσικά όργανα πχ κατσαρόλες....αν θέλει το παιδι θα το παει μονο του παρά πέρα....για το δικό μου το παιδι που ειναι τεσσάρων και παει παιδικό νομίζω ότι τα ερεθίσματα που παίρνει απο εκει ειναι υπέρ αρκετά ώστε να μπορει και να τα επεξεργαστεί, πέρυσι την είχα γράψει μπαλέτο στο σχολειο και έκανε ολόκληρη φασαρία να μην παει προτιμούςε παίζει στη τάξη....γιατι λοιπόν να την πιέσω... Μηπως λέω μηπως για κάποιες μαμαδες δεν λέω για όλες ,το θέατρο κτλ ειναι μια δική τους ανάγκη ωςτε να νιώθουν τυπικά ένταξυ ως μαμαδες.....απο την στιγμή που η καθημερινότητα δεν προσφέρει πολυ χρόνο για ενασχόληση με τα παιδια.....
Βιβιάνα, νομίζω πως μας πιάνει ένα αμόκ να βρούμε που έχουν ταλέντο τα παιδιά μας, γι΄αυτό θέλουμε να δοκιμάζουν διάφορες δραστηριότητες. Κι εγώ το παθαίνω αυτό, όταν βλέπω το μικρό να μην κοπανάει, αλλά να παίζει νότες που κάποιες φορές βγάζουν και μελωδία. Λέω, βρε μπας και έχει καμιά κλίση. Όμως, έχω πει στον εαυτό μου πως θα τα βάλω να ασχοληθούν με κάτι ή θα τα πηγαίνω να βλέπουν παραστάσεις κ.α. μόνο αν μου το ζητήσουν από μόνα τους ή αν μου δείξουν με κάποιον τρόπο ότι τους αρέσει. Ελπίζω να το τηρήσω. Έχω γνωρίσει απίστευτα ταλέντα όσα χρόνια είχα τη μουσική στη ζωή μου και έχω πειστεί πως αν το έχεις θα ασχοληθείς οπωσδήποτε. Ακόμη και ταλέντο να μην έχεις, αν σου αρέσει θα ασχοληθείς κάποια στιγμή. Έχω δει ανθρώπους που δεν είχαν σχέση καμία σχέση με τη μουσική, να ξεκινάνε σε μεγάλη ηλικία (μετά την εφηβεία) και να παίρνουν διπλώματα σε 2 χρόνια (που άλλοι χρειάζονται 12 χρόνια). Τη μύηση στις τέχνες τη θεωρώ άχρηστη, γιατί η τέχνη είναι κάτι με το οποίο διασκεδάζεις. Αν έναν τον ευχαριστεί καλύτερα να πηγαίνει στο γήπεδο, τι του προσφέρω αν τον έχω πάει και 10 θέατρα? Όπως μόνος του ανακάλυψε το γήπεδο, χωρίς να τον πάει η μαμά του, έτσι και μόνος του μπορεί να ανακαλύψει και όποιον άλλο τύπο διασκέδασης τον συγκινεί. Ωστόσο, θεωρώ πως δεν είναι κακό να τα πηγαίνουν οι μαμάδες τα παιδιά σε θέατρα και συναυλίες. Απλώς, στο δικό μου μυαλό και έτσι όπως βλέπω τα δικά μου παιδιά προτεραιότητα για αυτά έχει αυτή τη στιγμή το παιχνίδι. Και ενώ καμιά φορά λέω μήπως είναι κακό που τα πάω μόνο κούνιες και δεν τους δίνω άλλα ερεθίσματα, τα ίδια τα παιδιά μου δείχνουν πως αυτό θέλουν να κάνουν.
Ωραίο θέμα για συζήτηση. Κ εμένα ειναι τώρα 15 μηνών κ θέλω να τη πάω σε καπιο θέατρο, κουκλοθέατρο αλλα δε ξέρω αν θα κάτσει να παρακολουθήσει.
Φίλη μου, για λυρική μπορώ να σου πω από ανθρώπους που ασχολούνται με αυτό. Είναι πάρα πολύ μικρό 15 μηνών. Νομίζω πως ούτως ή άλλως από τα 2,5 επιτρέπουν την είσοδο για να μην κάνουν φασαρία. Θέατρο-λυρικό θέατρο περίπου το ίδιο είναι, οπότε δεν έχεις λόγο να βιαστείς.