Κοιτα και η δικη μου, μπορει να κανει τρέλες και χαζά και να ειναι ζιζανιο, αλλά δεν θελει πολλά πολλά πιασιματα απο ανθρωπους. Για να καταλαβεις δεν θελει κανεις να την ζουμπαει και να την ακουμπαει αν εκεινη δεν δωσει το οκ. Βαζει τις φωνές!!! Σε εμενα υπαρχουν μερες που ξυπναει και μου λεει: "Οχι φιλιά σήμερα" και μου βαζει μπροστα και το χερακι της. Ειναι μολις 28 μηνων και φανταζομαι θα χειροτερεψει.Αλλα εγω ακαθεκτη, ελληνιδα μανα, την "πλακωνω" στα φιλια, αλλες φορες την παρακαλαω, αναλογως τα κεφια μας.

Το ίδιο και ο μικρός μου που είναι πέντε χρόνων. μάλιστα όταν τον πειράζω και του λέω κάτι αστείο μου απαντά ¨Μαμα σου έχω πει να μην λες βλακείες! Μου προκαλούν πονοκέφαλο!¨ Και εγώ και ο άντρας μου είμαστε άνθρωποι που λέμε και κάνουμε αστεία και γενικώς δεν έχει δει κανέναν μας να βάζει όρια στα αστεία και στα παιχνίδια. Έχει το δικό του χαρακτήρα και μου αρέσει παρά πολύ. Το μόνο που με απασχολεί ειναι οτι η μαμά μου και τα αδέρφια μου λένε οτι έχω πολύ σοβαρά παιδιά και δεν τα ¨ζουζουνευουν¨ τόσο όσο βλέπω να κάνουν σε αλλα. και ειναι μικρα! Θέλω να τα βλέπουν σαν μικρα γλυκά παιδάκια και όχι σαν σοβαρά παιδιά!! Μόνο αυτό με πειράζει. Θέλω να ειναι καλά ψυχικά και να μην νιώσουν κάποια στιγμή λόγω συμπεριφορών οτι πρέπει να αλλάξουν για να δεχτούν περισσότερη αγάπη και απο άλλους!

Το κάθε παιδί έχει τη δική του προσωπικότητα..οπότε δεν θα πρέπει να σε ανησυχεί κάτι. Εξάλλου ειδικότερα τα κορίτσια είναι πιο "ώριμα" από τη φύση τους. Επίσης πολύ λογικό να μην θέλει συνέχεια αγκαλιές και φιλιά. Κάποια στιγμή βαριούνται και αυτά!!χε χε χε. Ο δικός μου γιός (5 χρονών) μεγάαααλο σούργελο, το αντίθετο από την κόρη σου, μες στην μούρλη. Σίγουρα πιο ανώριμο από άλλα παιδιά της ηλικίας του, αλλά δεν με νοιάζει. Εχει την δική του προσωπικότητα που τον κάνει να διαφέρει από τα άλλα. Επίσης δεν πολυ θέλει αγκαλιές και φιλιά. Μόνο από εμένα. Από τους άλλους τα βαριέται. Ετσι είναι τα παιδιά. Οπως και εμείς άλλωστε. Αυτό είναι που τα κάνει μοναδικά. Η διαφορετικότητά τους. Να τα χαιρόμαστε!!!!!