Σου κάνω δώρο μια χριστουγεννιάτικη ανάμνηση
Τα Χριστούγεννα για μας ήταν πάντα η πιο όμορφη γιορτή. Οι γονείς μου φρόντιζαν να παίρνουν άδεια για να περνάμε έστω και λίγες ημέρες όλοι μαζί. Εμείς και ο παππούς με τη γιαγιά. Στολίζαμε το δέντρο μας και περιμέναμε τα δώρα του Άγιου Βασίλη πώς και πώς. Η γιαγιά και η μαμά μας έβαζαν γύρω από το χαμηλό τραπέζι στο χωριό και πλάθαμε όλοι μαζί κουλουράκια μελομακάρονα και κουραμπιέδες. Πόση ανέλπιστα μεγάλη χαρά μας έδινε όλη αυτή η διαδικασία! Ότι φτιάχναμε εγώ και η αδερφή μου τα δοκίμαζε πρώτος πρώτος ο μπαμπάς μας και να μας γέμιζε φιλιά και επαίνους για την καλή μας δουλειά. Τι κι αν η ζύμη είχε γίνει μαύρη από τα παιδικά μας χεράκια;
Θυμάμαι το σπίτι μας -ένα σπίτι όχι σπουδαιο- αλλά πάντα καθαρό και φροντισμένο από τη μητέρα μου, να μοσχοβολάει αυτές τις ημέρες κανέλα και μοσχοκάρυδο. Το βράδυ τις πρωτοχρονιάς οι γονείς μας έβαζαν τα δώρα κάτω από το δέντρο αφού είχαμε κοιμηθεί για να μη μας χαλάσουν τη μαγεία του Άγιου Βασίλη. Τα δώρα δεν ήταν κάθε χρονιά εξαιρετικά, όμως και μόνο στην ιδέα ότι μας τα έφερε ο Άγιος Βασίλης ξετρελαινόμασταν!
Εχτές φτιάξαμε με την μητέρα μου τα γλυκά των Χριστουγέννων. Εγώ σε ρόλο ζαχαροπλάστη και η μαμά σε ρόλο “Τσελεμεντέ”. Φυσικά δε θα μπορούσε να λείπει η Ιωάννα. Έβαλε την ποδιά της ανέβηκε στην καρέκλα δίπλα στον πάγκο της κουζίνας, έχωσε τα δαχτυλάκια της στην άχνη, έγλειψε την κουτάλα με το μείγμα, μύρισε ένα προς ένα όλα τα μπαχαρικά και ομολογουμένως ενθουσιάστηκε κι αυτή κι εμείς που μπόρεσε να αναγνωρίσει την κανέλα.
Μετά ξάπλωσε, ήπιε το γάλα της και κοιμήθηκε με μιας ευχαριστημένη .
Φροντίσαμε αυτές τις ημέρες να πάρουμε άδεια και να τις περάσουμε μαζί με τον παππού και τις γιαγιάδες της Ιωάννας. Μαζί με τα ξαδέρφια και τους θείους της.
Φρόντισα να στολίσω το σπίτι μας και να το γεμίσω με μυρωδιές και αρώματα από φαγητά και γλυκά.
Κάπου διάβασα ότι οι νέοι γονείς στην προσπάθεια μας να δώσουμε στα παιδιά μας όλα όσα δεν είχαμε , ξεχνάμε να τους δώσουμε όλα αυτά που είχαμε. Τα απλά, τα μικρά, τα τόσο σπουδαία…
Αποφάσισα λοιπόν γι’ αυτά αλλά και για όλα τα Χριστούγεννα που θα έρθουν να κάνω δώρο στην Ιωάννα μια ανάμνηση. Μια Χριστουγεννιάτικη ανάμνηση που δε θα φθαρεί με το χρόνο, όπως εμείς αλλά θα σιγοκαίει στην ψυχή της για όλα τα χρόνια της ζωής της που θα ‘ρθουν και θα τη συντροφεύει κάθε τέτοια εποχή ακόμη κι όταν εμείς δε θα είμαστε μαζί της. Μια ανάμνηση όπως αυτή που με συντροφεύει από παιδί και που οι γονείς μου φρόντισαν να μου τη χαρίσουν απλόχερα.
μαμά Μαρία
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Πράγματι, από τα παιδικά μου χρόνια δεν έχω να θυμάμαι ούτε δώρα ούτε παιχνίδια...έχω αμέτρητες αναμνήσεις κι αυτό μου έχει μείνει χρόνια ολόκληρα! Το ίδιο θα κάνω στα παιδάκια μου! Ευχαριστούμε, καλά Χριστούγεννα!
Οι αναμνήσεις είναι αυτές που θα τους συντροφευουν σε όλη τους τη ζωή! Μπράβο σου! Μακάρι όλοι να δημιουργούμε όμορφες αναμνησεις για τα μικρά μας!
Μαμά Μαρία από τα βάθη της καρδιάς μου σε συγχαίρω!!! Γιατί με την δικιά σου ανάμνηση κατάφερες κ να μας συγκινήσεις αλλά κ να επαναφέρεις στο μυαλό μας κ στην καρδιά μας τις δικιές μας αναμνήσεις!!! Αναμνήσεις!! Κυρίες κ κύριοι αυτό είναι το πιο σημαντικό μας κεκτημένο κ κάτι που ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΤΕ δεν μπορεί να μας το πάρει!!! Γι' αυτό με παράδειγμα την μαμά Μαρία ας δημιουργήσουμε αναμνήσεις στα παιδιά μας αλλά κ για εμάς για να έχουμε να θυμόμαστε στα γεράματα μας, οπού τότε μόνο αυτα μπορεί να έχουμε!! Αναμνήσεις!!! Όπως αυτή που έχω εγώ τώρα. Κλείνω τα μάτια μου κ πάω χρόνια πίσω, στο σπίτι της συνονόματης γιαγιάς μου όπου μόλις άνοιγα την πόρτα του σπίτιου της η μυρωδιά του μαχλεπιού κ της μαστίχας χτυπούσαν αμέσως τα ρουθούνια μου κ η εικόνα της γιαγιάς μου στην κουζίνα να πλάθει την βασιλόπιτα μαγική. Σαν να την ζω τώρα αυτή την σκηνή. Να' σαι καλά μαμά Μαρία. Μου θύμισες την αγαπημένη μου γιαγιά, όχι ότι την έχω ξεχάσει ποτέ, αλλά την είχα βάλει στην άκρη του μυαλού μου. Δάκρυα στα μάτια, πολλά δάκρυα!!