Το δωμάτιο του Λούκα & του Μάρκου και η πρώτη τους γκαρνταρόμπα

Ανέκαθεν πίστευα πως θα κάνω κόρη. Έχω φυλάξει κούκλες και ολόκληρες ντουλάπες με ρούχα τους στο πατάρι της μαμάς μου για την κόρη μου. Δεν μπορούσα να φανταστώ πώς είναι να έχεις αγόρι. Ίσως γιατί μεγάλωσα μόνο με τη μαμά μου και ήμουν μοναχοπαίδι. Ο Γκερντ ήθελε και εκείνος κόρη. Με μια διαφορά. Το αυτονόητο γι’ αυτόν ήταν ακριβώς αντίθετο από το δικό μου αυτονόητο. Μεγαλωμένος σε μια οικογένεια μόνο με αγόρια και έχοντας ήδη έναν γιο, εκείνος με τη σειρά του μάλλον δεν μπορούσε να φανταστεί τον εαυτό του με κόρη. Η αλήθεια είναι πως είχαμε πήξει και οι δύο στο βρουμ-βρουμ, στον Μακ Κουίν και στα ντανγκ-ντουγκ από μαστορέματα. Πιστεύαμε ακράδαντα ότι η φασαρία και η ζωηράδα είναι θέμα φύλου. (Παρεμπιπτόντως, τελικά οι φόβοι μας μέχρι στιγμής έχουν επιβεβαιωθεί…) Θέλαμε οπωσδήποτε κορίτσι, όμως πιο πολύ το ήθελα εγώ. Ήθελα να προσφέρω στον Γκερντ αυτό που δεν είχε. Ήμουν σίγουρη ότι θα έκανα κόρη. Και το ήξεραν όλοι.

Για κάποιον λόγο, από την πρώτη στιγμή που έμαθα ότι ήμουν έγκυος, δεν ένιωθα πλέον αυτή τη σιγουριά. Η φίλη μου η Μαρία είχε δίκιο.

 «Εσύ τι πιστεύεις ότι είναι;» με είχε ρωτήσει. «Οι μαμάδες έχουν ένστικτο. Το νιώθουν.»

Εγώ προσπαθούσα να συγκεντρωθώ σε αυτές τις δύο ψυχούλες που είχα μέσα μου, άλλα μάταια. Δεν έβλεπα τίποτα ροζ. Κανένα σημάδι, κανένα ένστικτο, ούτε καν κάποιο όνειρο.

«Δεν ξέρω» της απάντησα. «Στην αρχή ήμουν σίγουρη ότι θα κάνω κορίτσι. Τώρα μπερδεύτηκα.»

Μάλλον δεν είχα μπερδευτεί. Είχα καταλάβει. Και προσπαθούσα απλώς από τη μια να συνηθίσω στην ιδέα και από την άλλη να τηρήσω στάση αναμονής. Εξάλλου στις προσευχές μου το μοναδικό για το οποίο  παρακαλούσα ήταν για δυο υγιή μωρά στην αγκαλιά μου. Πού να τολμήσω να συμπεριλάβω κάτι για κορίτσι;;; Θα με έπαιρνε και θα με σήκωνε (και δίκιο θα είχε…).

Λίγους μήνες αργότερα, το μοναδικό πράγμα για το οποίο ήμουν σίγουρη κάθε φορά που τηλεφωνούσα για να ανακοινώσω ότι κυοφορούσα δύο αγόρια, ήταν το …ποια θα ήταν η πρώτη ερώτηση που θα άκουγα.

Πρώτα ησυχία (η ίδια ησυχία που ακολούθησε όταν το μάθαμε και εμείς) και μετά:

«Εχμ… Είναι σίγουρο…;;». Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία…

«1000%», είχε έρθει η απάντηση από το στόμα του γιατρού λίγες ώρες πριν. «Πρώτη φορά στη ζωή μου είμαι ΤΟΣΟ σίγουρος! Μισό λεπτάκι να σας δώσω και τα αποδεικτικά στοιχεία για να ξέρουμε τι λέμε!»

Και τότε μας έδωσε τις εικόνες από εκείνο το υπερηχογράφημα. Τις πρώτες τους φωτογραφίες. Η εικόνα στον υπέρηχο δεν άφηνε ίχνη αμφιβολίας……

Μετά την ανακοίνωση ακολουθούσαν συνήθως παροιμιώδεις ατάκες:

«Αγόρια!!! Τι άλλο να ήταν, αφού ΑΥΤΟΣ μόνο αγόρια ξέρει να κάνει;;!!». (η μέλλουσα γιαγιά…)

«Ρε χαζή, τα αγόρια καθαρίζονται πιο εύκολα.» (η μέλλουσα νονά…)

«Την κάτσατε φιλαράκια. Σας λυπάμαι. Ε, ρε τι έχετε να τραβήξετε.» (…μέλλουσα …‘πρώην’ φίλη…)

«Έλα, μωρέ δεν πειράζει. Δεν θα έχεις να δώσεις και προίκα…»  (Και δώσ’ του να λύνονται στα γέλια…)

Αφού την πήρα την κρυάδα, άρχισα να καταστρώνω λίστες με τα ‘ΥΠΕΡ’ του να έχεις μόνο αγόρια.

ΥΠΕΡ

• Ε, ναι, λοιπόν, θα καθαρίζονταν πιο εύκολα.
• Θα έφτιαχναν ροκ συγκρότημα.
• Θα τους άφηνα μακριά μαλλιά.
• Θα μάθαιναν ΟΛΑ τα σπορ.
• Θα είχαν παρέα ο ένας τον άλλον.
• Θα μας έκαναν οικονομία στα ρούχα. Ένα αγόρι δεν μπορεί να βάλει φορέματα της δίδυμης αδερφής του.  Δύο αγόρια ανταλλάσουν ρούχα.
• Θα μου είχαν αδυναμία.
• Τα παιχνίδια του μεγάλου τους αδερφού θα έκαναν απόσβεση.
• Θα βγαίνανε έξω τα βράδια χωρίς να ανησυχούμε. (Καλά αυτό παίζεται.)
• Θα κάνανε εκπληκτική παρέα με τον μπαμπά τους.
• Θα τους έφτιαχνα δωμάτιο με το αγαπημένο μου θέμα.

Την ίδια στιγμή η λίστα του Γκερντ διέφερε λίγο από τη δική μου ‘στα σημεία’. Εννοείται πως δεν του καιγόταν πια καρφάκι που θα αποκτούσε ξανά γιους, αφού…

• Θα είχε παρέα για να βλέπει τη Formula 1.
• Θα είχε παρέα για να πηγαίνει στο γήπεδο.
• Θα έφτιαχναν ομάδα.
• Θα μιλούσε με τους γιους τους για γκομενικά.
• Δεν θα χρειαζόταν να ανέχεται την ‘Μικρή Γοργόνα’.
• …

Η λίστα των ‘ΚΑΤΑ’ ήταν ανέκαθεν μεγάλος πονοκέφαλος:

• Δεν θα αγόραζα ποτέ τούλια, φορέματα, γούνες και κούκλες Barbie;
• Θα έπρεπε πάντα να συμβιβάζομαι με συνηθισμένα αγορίστικα ρούχα;;
• Δεν θα συμμετείχα στις προετοιμασίες των γάμων τους;;;
• Θα τους έκαναν κουμάντο οι γυναίκες τους και την μάνα θα την είχαν στην απέξω;;;;
• Θα γινόμουν τώρα πια ΕΓΩ για κάποιες νύφες η “στριμμένη πεθερά”;;;;;
• *@^&#(@#*^@)_@@#@%!!
• ….

ΠΟΛΥ ΚΑΚΗ ιδέα η λίστα των ‘ΚΑΤΑ’. Μόλις θυμήθηκα, γιατί όσες φορές και αν επιχείρησα να την τελειώσω, έμενε πάντα στη μέση. Μετά από αυτή τη λίστα ομολογώ ότι μια συμπόνια για την πεθερά μου την ένιωσα. Για να μην συγχύζομαι, λοιπόν, ας εστιάσω στο Νο 11 των ΥΠΕΡ.

Το επόμενο πράγμα για το οποίο ήμουν σίγουρη αφού έμαθα ότι είναι αγόρια, ήταν …το θέμα στο δωμάτιό τους. Αν και κορίτσι, από μικρή είχα τρέλα με το Βυθό της θάλασσας. Ξάπλωνα στο κρεβάτι και φανταζόμουν πως βρισκόμουν στον πυθμένα της θάλασσας. Έτσι ακριβώς, ήθελα να κάνω το Δωμάτιό τους.

Το σπίτι μας στη Θεσσαλονίκη ήταν πολύ μικρό, το δε Δωμάτιο ίσως το πιο μικρό δωμάτιο που έχω δει στη ζωή μου: 2,80×3, κάτι λιγότερο των εννέα τετραγωνικών… Για δύο μωρά; Πώς θα γινόταν αυτό;; Πώς θα χωρούσαν τα έπιπλα; Αποφασίσαμε να μετακομίσουμε. Κάποιες απόπειρες απλώς και μόνο να δούμε μερικά σπίτια, με κούρασαν τόσο, που μας έπεισαν ότι θα ήταν αδύνατον να γίνει οποιαδήποτε μετακόμιση με δίδυμα στην κοιλιά. Έτσι, αποφασίσαμε να παραμείνουμε εκεί. Ευτυχώς τα νεογέννητα δεν έχουν την απαίτηση για πολύ χώρο, οπότε θα βολεύονταν κάποιο διάστημα και σε αυτό.

Το θέμα, λοιπόν, το είχαμε. Βυθός. Επειδή ήταν σίγουρο ότι κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα θα έπρεπε να μετακομίσουμε, δεν θέλαμε να ζωγραφίσουμε στους τοίχους κάτι το οποίο θα «έμενε» στο σπίτι. Θέλαμε κάτι που να μπορούσαμε να το πάρουμε μαζί μας, ώστε να τους φτιάχναμε ακριβώς το ίδιο δωμάτιο και στο επόμενο σπίτι. Έτσι, καταλήξαμε στα ειδικά αυτοκόλλητα τοίχου τα οποία ξεκολλάνε και ξανακολλάνε όσες φορές θέλεις. Εμείς τα παραγγείλαμε από το Amazon, αλλά υπάρχουν και στην Ελλάδα. Οι φίλοι μας -Βάσω & Στέλιος- έβαψαν την τριχρωμία άμμος-νερό-ουρανός, που θα αποτελούσε τη βάση για τα αυτοκόλλητα στους τοίχους. Την διαδικασία την απολαύσαμε.

Τα αυτοκόλλητα πράγματι ξεκολλάνε και ξανακολλάνε χωρίς πρόβλημα, αρκεί να μην λερωθούν και γεμίσουν χνούδια από την πλευρά της κόλλας. Το πρόβλημα, όπως εν συνεχεία διαπιστώσαμε, είναι πως όταν τα μωρά γίνουν νήπια, αρχίζουν και τα ίδια τις διακοσμητικές παρεμβάσεις και τα ξεκολλάνε. Σε εκείνη τη φάση, όσα ψάρια και λοιπά θαλάσσια είδη επιζούν της επιδρομής, απλώς μετακομίζουν σε ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας.

Στα υπόλοιπα τώρα. Τα κρεβατάκια εντοπίστηκαν από εταιρεία μέσω e-bay και ήρθαν από Γερμανία, η προίκα σε σχέδιο βυθού βρέθηκε στο Amazon, η αλλαξιέρα από mothercare, η ντουλάπα ΙΚΕΑ, το χαλί και τα μόμπιλε με τα ψάρια είναι Haba από το κατάστημα Ανέμη. Τις κόκκινες κουρτίνες τις είχαμε και είναι από το ΙΚΕΑ, ενώ η μεσαία κουρτίνα, το τιμόνι και τα διακοσμητικά είναι από το Trimar. Το φωτιστικό εντοπίστηκε μετά από πολύ κόπο στο Praktiker και το κουρτινόξυλο παραγγέλθηκε από κατάστημα στην Κομνηνών.

Το Δωμάτιο τελείωσε την τελευταία μέρα, μια μέρα πριν την 26^η Σεπτεμβρίου του 2011. Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν λίγες μόνο ώρες πριν σπάσουν τα νερά που θα γέμιζαν τον δικό μας Βυθό με Ζωή…

Όταν άρχισα να κάνω τις πρώτες μου διαδικτυακές αγορές σε ρούχα, τότε επιτέλους κατάλαβα γιατί ο Θεός μου έδωσε αγόρια: Για να μην πάω φυλακή λόγω υπερχρεωμένων πιστωτικών καρτών. Πραγματικά… Ο ΘΕΟΣ ΜΕ ΛΥΠΗΘΗΚΕ. Τα κοριτσίστικα μου είχαν πάρει τα μυαλά. Τα έβλεπα και μου έτρεχαν τα σάλια. Ροζ και τούλια, κορδελάκια και φρου-φρου καλύμματα για πάνες, glitter και χρυσόσκονες, φούστες τούτου και αναρίθμητα φορέματα. Ένας κόσμος φτιαγμένος για τη γυναίκα, από πριν ακόμα γεννηθεί. Σε κάθε κατάστημα που έμπαινα μια ματιά στα κοριτσίστικα κυριολεκτικά με θάμπωνε. Γυρνούσα το κεφάλι και η μεριά για τα αγοράκια φάνταζε μίζερη… «Πόσο άδικο; Μα ποιος φέρνει αυτά τα αγορίστικα ρούχα; Τους τελείωσε η φαντασία για αγόρια; Τους τελείωσαν τα χρώματα; Η έμπνευση;» αναρωτιόμουν. Όχι, αρνούμουν να αγοράσω. Αρνούμουν να δεχτώ ότι κανείς δεν σχεδιάζει και δεν δημιουργεί όμορφα ρούχα για αγόρια. Πίστευα ότι απλώς κάποιοι επέλεγαν να φέρουν στα καταστήματά τους τα «συνηθισμένα», αυτά που πάνω κάτω ήταν σίγουροι ότι θα πουληθούν. Απογοητευμένη από το ψάξιμο στα τοπικά καταστήματα και χωρίς να βρίσκω τίποτα που να με ενθουσιάζει, πήρα μία απόφαση. Θα έβρισκα τα πιο ωραία ρούχα και αξεσουάρ στο ίντερνετ και θα τα παρήγγειλα και από την άκρη του κόσμου αν χρειαζόταν. Γιατί ΜΙΑ φορά στη ζωή μου θα γινόμουν ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΜΑΜΑ…

Έτσι, λοιπόν ξεκινήσαμε τις παραγγελίες. Ήταν Αύγουστος, ήμουν στον 8^ο μήνα και ήμασταν διακοπές στη Χαλκιδική. Κάθε βράδυ απολαμβάναμε το σερφάρισμα για να επιλέξουμε ό,τι θεωρούσαμε πιο όμορφο για τα μωρά μας.

Μπουρνουζοπετσέτες

Με το που επιστρέψαμε από τις διακοπές, άρχισαν να καταφτάνουν στο σπίτι οι πρώτες παραλαβές. Το πόσο ευχαριστήθηκα εκείνη την περίοδο δεν μπορώ να το περιγράψω. Κάθε φορά που χτυπούσε το θυροτηλέφωνο ένιωθα σαν παιδί που περίμενε τον Άγιο Βασίλη. Οι μπουρνουζοπετσέτες από Ελλάδα ήταν η πρώτη μας αγορά. Το πρώτο πράγμα που παραλάβαμε στο σπίτι. Όταν τις έπιασα στα χέρια μου έκλαψα. Θαρρείς και έβλεπα μπροστά μου μια εικόνα από το μέλλον, την εικόνα που βλέπω τώρα κάθε βράδυ: Δύο φαντασματάκια να βγαίνουν μετά το μπάνιο με τις μπουρνουζοπετσέτες φορεμένες. Δύο καμηλοπαρδαλάκια με τα κερατάκια να ξεπηδούν «αθώα» από τα κεφάλια τους, να τρέχουν σαν σίφουνες από το μπάνιο προς το σαλόνι για να συνεχίσουν τις σκανδαλιές.

Τα σετάκια από κορμάκι-σκουφάκι-σαλιάρα παραγγέλθηκαν από το Olive & Moss στην Αγγλία σε φοβερά σχέδια και χρώματα και ομολογουμένως ήταν εξαιρετικής ποιότητας. Η παραγγελία αρχικά μας ήρθε λειψή, ωστόσο μετά από επικοινωνία μέσω e-mail και αποστολή φωτογραφιών του πακέτου που παραλάβαμε, μας έστειλαν  τα υπόλοιπα κομμάτια χωρίς δεύτερη κουβέντα.

 Νυχτικά εξόδου από το μαιευτήριο

Από Αμερική ήρθε ένα εκπληκτικό πακέτο που περιείχε μέσα τις πάνες αγκαλιές και φασκιώματος Aden + Anais (τις οποίες όχι απλά τις καταευχαριστηθήκαμε χειμώνα-καλοκαίρι, αλλά τις λιώσαμε θα έλεγα, ακόμα και τα μωρά τις είχαν αδυναμία), κάποιες ακόμα κουβερτούλες φασκιώματος, γκέτες, χωνάκια προστασίας από το «πιτσίλισμα», τα φοβερά Mud Pie Baseball και Rugby σετάκια, τα νυχτικά εξόδου με τα σκουφάκια τους (ακόμα φοράνε τα σκουφάκια), τα φοβερά ροκ κορμάκια γιλέκο/κιθάρα, δύο φοβερά μαύρα-γκρι-κόκκινα rock σετάκια με τα σκουφάκια τους (ακόμα φοράμε τα σκουφάκια),  το σκουφί με τα γυαλιά ηλίου (ακόμα το φοράνε) και κάποιες σαλιάρες. Η παραγγελία έκανε γύρω στις έξι βδομάδες να έρθει και κάποια πράγματα τα είχε μέσα …διπλά. Έτσι, ξαφνικά βρεθήκαμε με …τέσσερα νυχτικά εξόδου από το μαιευτήριο.

Αριστερά επάνω οι πάνες αγκαλιές και φασκιώματος Aden + Anais και αριστερά κάτω τα rock μαύρο – γκρι – κόκκινα σετάκια.

Χωνάκια για το … «πιτσίλισμα»

Τα χωνάκια για το … «πιτσίλισμα», είναι ένα gadget ΑΥΣΤΗΡΑ για αγορομάνες. Μην ξεχάσω να σημειώσω το «πιτσίλισμα» στη λίστα με τα ‘ΚΑΤΑ’ των αγοριών. Κοριτσομάνες ΔΕΝ φαντάζεστε…….

Mud Pie Baseball και Rugby σετάκια

Το σκουφί με τα γυαλιά ηλίου και το rock κορμάκι γιλέκο

To ροκ κορμάκι κιθάρα

Κάλτσες Trumpette

γαντάκια

Καταπληκτικές ήταν οι Trumpette κάλτσες, οι σαλιάρες-μπαντάνες και τα γαντάκια. Και τα τρία τα παραγγείλαμε από εταιρίες που εντοπίσαμε μέσω e-bay. Οι κάλτσες βέβαια μίκρυναν γρήγορα για τις δικές μας αντρικές ποδάρες και δεν τις ευχαριστηθήκαμε πολύ. Τα γαντάκια ήταν πολύ πετυχημένο gadget, στο οποίο φυσικά δεν μπόρεσα να αντισταθώ και έτσι αποτέλεσαν ένα πολύ ενδιαφέρον διακοσμητικό στοιχείο στο συρτάρι μας. Οι σαλιάρες-μπαντάνες όμως μας χρησίμευσαν πάρα πολύ. Ήταν ένα σετ από 20 μπαντάνες σε διάφορα χρώματα, με πειρατικά ή και άλλα σχέδια και καθώς υπήρχε μια αρκετά μεγάλη περίοδος που το στήθος τους γινόταν αμέτρητες φορές τη μέρα μούσκεμα από σάλια, τις αλλάζαμε σαν τα πουκάμισα(;).

Τα κορμάκια “HE DID IT”, ειδικά σχεδιασμένα για δίδυμα αγόρια, είναι από το Amazon και ήρθαν μέσα σε δύο φοβερές συσκευασίες κουτιών γάλακτος, που ακόμα και τώρα διακοσμούν το Δωμάτιο. Το μόνιτορ ‘Summer’ (μπροστά από τα κουτιά γάλακτος), επίσης από το Amazon, το συστήνουμε στους φαν του είδους με κλειστά μάτια.  Μόνο καφέ δεν ψήνει. Η κάμερα στρέφεται κυριολεκτικά προς κάθε κατεύθυνση, ενώ μπορείς πατώντας ένα κουμπί που υπάρχει στην οθόνη να τους μιλάς.

Τα κορμάκια “HE DID IT”, το μόνιτορ ‘Summer’ και τα κουτιά γάλακτος

Εσώρουχα mothercare

Τα εσωρουχάκια της mothercare τα βρήκαμε εξαιρετικής ποιότητας και  τα προτιμούσαμε για πολύ καιρό. Τα συστήνουμε ανεπιφύλακτα.

Δεν μετανιώνουμε για τίποτα από αυτά που αγοράσαμε, ακόμα και αν πληρώσαμε μεταφορικά ή και τελωνείο στο δέμα από Αμερική. Προσωπικά θεωρώ το τελικό ποσό των αγορών εξαιρετικά λογικό για δύο μωρά και πιστεύω πως άξιζε τον κόπο. Τα ίδια θα ξόδευα πάνω κάτω αν είχα αποφασίσει να αγοράσω ό,τι έβρισκα στα εδώ καταστήματα. Αξίζει να σημειωθεί ότι κάποια από αυτά που παραγγείλαμε από το Amazon για παράδειγμα, μας ήρθαν πιο φτηνά μαζί με τα μεταφορικά τους από το εξωτερικό προς την Ελλάδα, από ότι αν τα είχαμε παραγγείλει κατευθείαν από Ελλάδα.

Και επειδή γεμάτο το Δωμάτιο και φορεμένα τα ρουχαλάκια, όπως και να το κάνουμε έχουν άλλη χάρη, οι επόμενες φωτογραφίες μιλάνε μόνες τους!

Για την ιστορία, η μετακόμιση ήρθε τελικά 5 μήνες μετά τη γέννηση των μωρών. Απλώς μας προέκυψε λίγο πιο μακριά από όσο υπολογίζαμε και καταλήξαμε από τη Θεσσαλονίκη … στην Αυστρία. Ο Opa, δηλαδή ο παππούς μας στην Αυστρία, μάς ετοίμασε την τριχρωμία στους τοίχους του νέου Δωματίου και ομολογουμένως τα κατάφερε μια χαρά. Τα αυτοκόλλητα ξανακόλλησαν χωρίς πρόβλημα και ιδού ο νέος μας Βυθός.

ΠΕΡΗΦΑΝΕΣ ΑΓΟΡΟΜΑΝΕΣ!!  ΤΑ ΑΓΟΡΙΑ ΜΑΣ ΑΞΙΖΟΥΝ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!!

[divider]

Περιμένουμε τις δικιές σας φωτογραφίες

και λίγα λόγια για το πώς φτιάξατε το δωματιάκι του παιδιού σας

στο eimaimama@gmail.com