40 πράγματα που κάνω στα 40 και δεν έκανα όταν ήμουν 20

γράφει η Wendy Fontaine για τη HuffPost

Σαν χθες μου φαίνεται που έκλεινα τα 20, τα είχα γιορτάσει με μια δίπατη τούρτα από σοκολάτα, σφηνάκια με βότκα και τους πέντε συγκατοίκους μου στο κολλέγιο. Συνηθίζαμε να μαλώνουμε συχνά τότε, για χαζά πράγματα που για εμάς ήταν πολύ σημαντικά αλλά σήμερα ούτε που θα είχαν σημασία: ποιος έφαγε τα μακαρόνια του άλλου, ποιανού σειρά ήταν να πλύνει τα πιάτα, πού να πάμε το βράδυ του Σαββάτου, να δούμε χόκεϊ ή στο πάρτι που μας κάλεσαν. Τα γενέθλια όμως ήταν αφορμή να αφήσουμε στην άκρη τις διαφορές μας για μια μέρα – ή τουλάχιστον για ένα βράδυ.

Στην πραγματικότητα, αυτό ήταν δύο δεκαετίες πριν, και καθώς είμαι ένα βήμα πριν τα 40, πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται πού πήγε ο χαμένος χρόνος αλλά και να θαυμάζω το πόσα άλλαξαν από εκείνα τα γενέθλια.

Τα 20 ήταν μια υπέροχη ηλικία. Ήμουν μια λυγερόκορμη, φυσική ξανθιά, με μακριές βλεφαρίδες και λείο δέρμα. Κουβαλούσα μια ρακέτα του τένις μαζί μου παντού τότε, τόσο ανέμελα ήταν. Έκανα κοπάνα από τα μαθήματα για να παίξω ένα απρόοπτο ματς με τους φίλους μου ή να κάτσω στο σπίτι να δω τις σειρές μου και να προσπαθήσω να μαυρίσω. Δεν ανησυχούσα για τις κηλίδες ή τις πέτρες στα νεφρά, τη χοληστερίνη και τις μαστογραφίες. Το μεγαλύτερό μου άγχος ήταν αν θα στρώσει η φράντζα μου χωρίς να πετάει.

Δυο δεκαετίες μετά, οι συγκάτοικοί μου και εγώ βρισκόμαστε διασκορπισμένοι σε όλη τη χώρα. Έχουμε τις δικές μας οικογένειες και δουλειές που χρειάζονται την προσοχή μας. Αυτές τις μέρες περνούμε τα Σαββατόβραδά μας σε αγώνες παιδικού χόκεϊ, μαθήματα κολύμβησης και απογευματινές θεατρικές παραστάσεις, βάζοντας πλυντήριο προτού φύγουμε από το σπίτι. Έχουμε πολλά να φέρουμε βόλτα και πολλά να σκεφτούμε – ορισμένες μέρες μάλιστα είμαστε τυχεροί που τα καταφέρνουμε όλα.

Παρά τα όσα άλλαξαν, δεν θα ήθελα να ξαναείμαι 20. Σίγουρα, ήμουν πιο λεπτή, με μπόλικη ενέργεια και ελεύθερο χρόνο. Στα 40, έχω περισσότερες ευθύνες, περισσότερες ρυτίδες και περισσότερα χαλαρά σημεία στο σώμα μου, αλλά έχω τρία πράγματα που δεν είχα τότε: αυτογνωσία, αυτοπεποίθηση και ένα εκπληκτικό παιδί.

Γι’ αυτό, για να γιορτάσω το πέρασμα αυτό στην πέμπτη δεκαετία της ζωής μου, έγραψα 40 πράγματα που μπορώ να κάνω τώρα και δεν μπορούσα να κάνω τότε:

1. Μαγειρεύω γεύματα της προκοπής.

2. Φτιάχνω τέλειο καφέ.

3. Λέω την αλήθεια.

4. Έχω μία υγιή σχέση.

5. Παραβλέπω τα ελαττώματα κάποιου.

6. Παραβλέπω τα δικά μου ελαττώματα.

7. Μένω σπίτι για την παραμονή της πρωτοχρονιάς.

8. Πληρώνω τους λογαριασμούς μου.

9. Βγαίνω έξω χωρίς μέϊκαπ.

10. Πηγαίνω στο γυναικολόγο χωρίς να ντρέπομαι.

11. Πηγαίνω στον ψυχαναλυτή χωρίς να ντρέπομαι.

12. Μιλάω σε ανθρώπους που γνωρίζω για πρώτη φορά.

13. Ξέρω να αγοράζω καλό κρασί.

14. Μπορώ να διαχειριστώ την απόρριψη.

15. Διαβάζω Didion πέρα από Cosmopolitan.

16. Χαίρομαι όταν άλλοι είναι ευτυχισμένοι, δεν τους ζηλεύω.

17. Αγνοώ τις τάσεις της μόδας (και τα skinny παντελόνια) και φοράω ό,τι ταιριάζει στο σώμα μου.

18. Αγνοώ τις Kardashians, τη Rihanna και όλους τους εφήμερους σελέμπριτι.

19. Αγνοώ τα άσχημα σχόλια των ανθρώπων.

20. Αγνοώ τον πρώην μου.

21. Υποστηρίζω τον εαυτό μου.

22. Υποστηρίζω ανθρώπους που αγαπώ.

23. Όταν πηγαίνω σε συναυλίες, κάθομαι.

24. Παίρνω ταξί για να γυρίσω σπίτι και δεν επιμένω πως «μπορώ να οδηγήσω».

25. Φοράω καπέλα όταν κάνει κρύο.

26. Σταμάτησα να ανησυχώ αν αρέσω στους άλλους και αν θεωρούν πως είμαι όμορφη.

27. Προσπαθώ να είμαι ηρωίδα για το παιδί μου.

28. Της δείχνω πώς είναι να είσαι ανεξάρτητος.

29. Της μαθαίνω πώς είναι η πραγματική ομορφιά.

30. Οδηγώ τηρώντας τα όρια ταχύτητας.

31. Σταματώ να κάνω παρέα με τοξικούς φίλους.

32. Αποφεύγω τα δράματα.

33. Βρίζω μπροστά στη μαμά μου.

34. Άφησα τη λοσιόν για το μαύρισμα και έπιασα την κρέμα για τα μάτια.

35. Κοιτάζω τον έξυπνο άντρα και όχι τον όμορφο άντρα.

36. Λέω «όχι» σε πράγματα.

37. Κάνω κοπάνα από το γυμναστήριο και βγαίνω βόλτες.

38. Σταμάτησα να είμαι τέλεια.

39. Άφησα κατά μέρους τις προσδοκίες.

40. Προσαρμόζομαι στις αλλαγές.

Και κάτι που θα πρέπει να μάθω με τα χρόνια: Πρέπει επιτέλους να καταλάβω πως τα καλύτερα έρχονται.