Εδώ και 16μήνες μπήκα κι εγώ στο club των μαμάδων και είμαι τρισευτυχισμενη!! O Άγγελος μου είναι όλη μου η ζωή…
Mε τον άντρα μου όμως από τότε που έμεινα έγκυος έχουμε σοβαρά προβλήματα… Δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι η ζωή μας δε θα είναι όπως ηταν, δηλαδή ότι δε θα κάνουμε αυτά που κάναμε… Ταξίδια, ξενύχτια μέχρι αργά και γενικά ότι κάνει κάθε ατεκνο ζευγάρι…. Και δυστυχώς το έχει πάρει βαριά…. Συνεχώς καβγάδες! Συνεχώς μου λέει να χωρίσουμε… Πώς είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνει ότι πλέον έχουμε ένα πλασματακι στη ζωή μας που μας έχει ανάγκη; Και πόσο μάλλον αυτός που έχει ήδη ένα παιδί το οποίο μένει μαζί μας (άλλη πονεμένη ιστορία, πολύ μεγάλη από την οποία ξεκινάνε και πολλά προβλήματα)
Λοιπόν, το τεράστιο του πρόβλημα είναι ότι ακόμα θηλάζω… Ναι πίνει μόνο το δικό μου γάλα εδώ και 16μήνες και είμαι περήφανη γι αυτό… Το μωράκι μου είναι αλλεργικό στην πρωτεΐνη γάλακτος… Στους 12μήνες δοκίμασα να του δώσω σκόνη ειδική αλλά με καμία επιτυχία… Ήταν άθλια η γεύση της και λογικό το μωράκι μου να μη την ήθελε… Έτσι η γιατρός μας είπε να συνεχίσουμε θηλασμό μέχρι το δεύτερο έτος για καλό του… Και επειδή ο κύριος ενοχλείται που το μωρό ξυπνάει το βράδυ για στηθος, αρχίζουν οι καβγάδες…
Με κατηγορεί ότι φταίω που το μωρό δε κοιμάται όλο το βράδυ, που δε κοιμάται στο κρεβατάκι του και πως όλα τα άλλα μωρά κοιμούνται συνέχεια και το δικό μας όχι και τα κλασσικα… Προσπαθώ να του εξηγήσω, αλλα δεν καταλαβαίνει…. Και εννοείται πως δε θέλει άλλο παιδάκι γιατί πάλι θα περάσει τα ίδια… Λέει ότι δε γεννήθηκε για να μεγαλώνει παιδιά… Αλλη χαζομάρα κι αυτή!
Και ναι κορίτσια, σκέφτομαι να τον χωρίσω… Τον αγαπώ αλλά πόση γκρίνια ακόμα να αντέξει ο άνθρωπος!
Έχει καμία μανούλα το ίδιο προβλημα;
Μαμά Α.
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Ενα μοναχα θα σου πω..... : ΜΑΚΡΙΑ ΚΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ!!! Αφου ηδη σε απειλει ο κυριος με χωρισμο.....,καντο,χωρισε τον,για την ψυχολογική υγεία την δικη σου ΚΑΙ του μωρου σου!! ? Γιατι αργότερα θα αρχισουν και πιο εντονοι καυγαδες,με παρουσια του νηπιου,αυτο θα ειναι πολυ κακο και για τους δυο σας (νηπιου και μαμας)!! ?? Εχω φτασει κι εγω σε καποια σημεία,αλλα η δικη μου ιστορία ειναι καπως "μεγαλη" και λιγο διαφορετικη,μιας και η "γκρινιαρα" της ιστοριας ειμαι εγω.....,για μενα πιστεύω πως ακομη αξιζει να το παλεψω με τον αντρα μου,εσυ ομως...σου έχει πει κι αυτα που εγραψες στο αρθρο.... ?? Προσωπικα αν μου τα ειχε πει αυτα θα ειχα πάει ηδη σε δικηγόρο,καμια περεταιρω αναμονη κοριτσι!! ? Φιλια και καλη δυναμη!! ?
Αγαπητή μου Μαρία πολύ καλά κάνεις και το θηλάζεις το μικρό, αυτο σημαίνει οτι είσαι πολύ καλή μητέρα!! ΜΠΡΑΒΟ!! Ξερώ πολύ καλά τι θα πει αλλεργία στη πρωτεΐνη του αγελαδινού γιατί έχω δυο δίδυμα αγοράκια τα οποία είναι αλλεργικά στο γάλα. Ξεκινώντας όμως από το γάλα επεκτάθηκε και σε άλλα τρόφιμα. Εγώ τα είχα 40 μέρες στα πρόωρα και έτσι δεν είχα ποτέ αρκετό γάλα για να τα φθάσει.. Πολλές φορές το λέω ότι αν κάνω 2ο παιδί θα το θηλάζω ως τα δυο και θα του δώσω μετά τα δύο μόνο κατσικίσιο!! Όσο για τα προβλήματα με τον άντρα σου σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί κι εγώ περνάω τα μύρια με τον άντρα μου και πραγματικά ίσως κάποια στιγμή να σας τα γράψω μπας και βρω καμιά λύση. Αν κρίνω βεβαία από τα σχόλια που έχεις λάβει μάλλον δεν βόηθα και πολύ στο να βρεις λύση μέσω του site... μάλλον μπερδεύεσαι πιο πολύ!! ΥΠΟΜΟΝΗ κοπέλα μου!!
εγω eVa 74 δεν ειπα οτι ειμαι υπερ του αντρα. και αλλη φορα να διαβασεις πιο καθαρα τι γραφω για να μπορεσεις να βγαζεις το αποτελεσμα. αν κοιταξεις ολα τα σχολια θα δει οτι η μαμα ξαναγραφει καποια στιγμη και γραφει οτι ο αντρας της ηθελε ακομα δυο παιδια. και τωρα για να μην θελει σημαινει οτι κατι εγινε. εγω ολα αυτα τα ειπα μονο και μονο γιατι η κοπελα γραφει οτι τον αγαπαει( αυτον το καουμποι και το ΚΕΛΕΠΟΥΡΙ οπως γραφεις). αλλιως θα τις ελεγα να φυγει. επισης ειπα οτι δουλευα με κοινωνικο λειτουργο, οχι οτι ημουνα κοινωνικος λειτουργος. επισης η Nina εχει δικιο. το πρωτο και κυριο μελημα της κοπελας ειναι να βαλει ορια. και εγω ειμαι μανα δυο παιδιων και τα ορια υπαρχουν. και ο αντρας μου αλλαζει πανες. οταν ομως βλεπεις οτι ο αντρας της μαμας αυτης δεν θελει καθολου και στη ζωη του απο τι ειπε η κοπελα ειχε μια γυναικα για ολες τις δουλειες και εκεινος δεν εκανε τιποτα, δεν μπορεις να τον υποχρεωσεις με το ετσι θελω να αλλαξει πανα. η γυναικα αυτη ομως μπορει με την συζητηση και με την προσπαθεια σιγα σιγα να τον αλλαξει λιγο προς ωφελους του μικρου. οσο για το θηλασμο δεν της ειπα να το κοψει. αν διαβασεις ακμα πιο προσεχτηκα θα δεις οτι τις εδωσα πολλες λυσεις. μια απο αυτες να το βγαζει το βραδυ και να το ταιζει με μπιμπερο το δικο της γαλα. και η Nina εχει δικιο. ξεχασα να αναφερω και το δικο της κομματι. το τι να κανει σαν γυναικα. τι να του πει. και τι να κανει μετα. ολα την αποφαση 8α την παρει αυτη αφου μιλησει με το συζηγο της. το κυριοτερο ειναι αυτο. αν απο την αρχη ο καουμποης οπως τον ονομασες ηταν ετσι και απλα τον δεχτηκε τοτε ξερει τι να κανει αφου πλεον δεν της αρεσει. αλλα αν ηταν αλλιως και τωρα αλλαξε νομιζω οτι πρεπει να συζητησουνε. δεν εχω να πω κατι αλλο. δεν θα κατσω να της πω χωρισε η μεινε. δεν εχω το δικαιωμα.. ειναι η δικια της ζωη. εμεις ολοι απλα συμβουλευουμε. αυτο δεν σημαινει οτι η κοπελα θα μας ακουσει. πανω απο ολα ειναι γυναικα και τα θελω της τα ξερει. μεσα της ξερει τι να κανει και δεν νομιζω να περιμενει απο εμας να της το πουμε. απλα περνει γνωμες. αν καταφερει και συζητησουνε για τα θελω τους ολα θα πανε καλα!
Μαράκι μια ιστορία. Ήταν ένας άντρας , μια γυναίκα και τρία παιδιά. Το μεσημέρι με το που επέστρεφε από την δουλειά ο άντρας ξεκινούσε την γκρίνια. Γιατί τα παιδιά είναι ακόμα ξύπνια . Γιατί κάτι έλειπε από το γραφείο του. Γιατί το φαγητό δεν ήταν σαν της μάνας του. Γιατί η γυναίκα του ήταν πολύ κοινωνική και δεν ασχολιόταν με αυτόν ...Η γυναίκα αναρωτιόταν αν ο άντρας της ήταν στα καλά του, εκνευριζόταν , γκρίνιαζε ούρλιαζε...Κόλαση. Τον αγαπούσε , αλλά δεν άντεχε άλλο. Τότε σκέφτηκε, άραγε ήταν αλήθεια τα τόσα «Σ’ αγαπώ » που έχει πει στον σύντροφό της; Ή μήπως τελικά αυτό που του έλεγε ήταν «Θα σε αγαπώ , όσο είσαι καλός και μου κάνεις τα χατίρια, αλλά όταν γίνεις κουραστικός , γκρινιάρης , άρρωστος, φτωχός ... θα σε παρατήσω.»; Αποφάσισε να αγαπήσει τον άντρα της όπως ήταν, δηλαδή γκρινιάρης. Εξάλλου ένας γκρινιάρης άνθρωπος είναι αναγκεμένος, κάτι του λείπει, κατι θέλει να πει με την γκρίνια του. Έτσι δεν έπαιρνε κατάκαρδα τα λόγια του αλλά προσπαθούσε να σκεφτεί τι κρύβει η συμπεριφορά του. Δεν του κρατούσε μούτρα κάθε φορά που γκρίνιαζε , γιατί έτσι θα ήταν σαν να τον τιμωρούσε . Ανακάλυψε ότι αυτό που της έλεγε ο άντρας της στην πραγματικότητα ήταν «Αισθάνομαι απαίσια. Εκεί έξω είναι μια ζούγκλα. Κανείς δεν με αγαπάει πραγματικά. Ο προϊστάμενος μου με θεωρεί άχρηστο, οι υφιστάμενοι μου με αγνοούν. Είμαι ένα τίποτα». Η γυναίκα του λοιπόν με τα λόγια αλλά κυριώς με την συμπεριφορά της άρχισε να του λέει «Εγώ σε αγαπώ. Τα παιδιά μας σε αγαπούν. Η ζωή σου έχει νόημα γιατί εμεις σε έχουμε ανάγκη». Σε έναν μήνα η γκρίνια του άντρα της μειώθηκε 60% . Ιδέα: Μήπως ο άντρα σου αισθάνεται κάπου αποτυχημένος π.χ. ως πατέρας.Προσπάθησε να του πεις «Μπορείς να γίνεις καλός πατέρας. Σε εμπιστεύομαι. Γι΄αυτό εξάλλου έκανα μαζί σου το παιδί μας» Πώς; Μην τον μαλώνεις γιατί δεν ασχολείται με τα παιδιά του. Μη του υπενθυμίζεις πόσο «κακός» είναι ο μεγάλος. Αλλά, τις σπάνιες φορές που θα ασχοληθεί με τα παιδιά, δείξε τη χαρά σου π.χ. πάρε φωτογραφίες. Τηλεφώνησε του μες τη μέρα και δώσε το τηλέφωνο στον μικρό να πει «μπαμπά» κ.α. πολλά. Η αγάπη βρίσκει τρόπους. Σε σχέση με τον θηλασμό. Αγάπη σημαίνει ελευθερία. Μη προσπαθείς να τον πείσεις ότι είναι το καλύτερο για το παιδί. Έχει δικαίωμα να μην το πιστεύει. Μη τον κατηγορήσεις ότι είναι κακός μπαμπάς αν δεν πιστεύει να ίδια με σένα για τον θηλασμό. Οι κατηγορίες φέρνουν αντίδραση. Απλά, ήσυχα και ωραία εξήγησε του τι αισθάνεσαι εσύ. Δος του να καταλάβει ότι αισθάνεσαι ότι κάνεις το καλύτερο για το παιδί σου, και αν τον κόψεις θα γεμίσεις τύψεις ... Θυμήσου ότι δεν είστε ανταγωνιστές στο μεγάλωμα των παιδιών σας αλλά σύντροφοί, που σημαίνει μπορείτε να βρείτε μια λύση. Τελος σε σχέση με τον μεγάλο. Μη παίρνεις στα σοβαρό τα σημειώματα του. Το κάνει ή για να σε δοκιμάσει ή από ζήλια γιατί φοβάται ότι θα χάσει την αγάπη του πατέρα του. Ένας τρόπος υπάρχει να τον «νικήσεις», να τον αγαπήσεις. Πώς; Αγάπη σημαίνει θυσία. Όσο κάνεις μικρές θυσίες γι΄αυτον τόσο περισσότερο θα τον αγαπάς. Αλλά να στον σύντροφό σου πρέπει να δείξεις ότι νοιάζεσαι και για το μεγάλο του παιδί, αλλιώς αυτός και ο πρώτος γιος θα γίνουν ομάδα και εσύ με το μικρό μια δεύτερη ομάδα και η μια θα συναγωνίζεται την άλλη. Ιδέες . Κάλυψε τον στα μάτια του πατέρα του αν έχει κάνει βλακείες . Αγόρασε ένα βιβλίο σχετικά με την εφηβεία και συζητήστε ήρεμα πώς τον θα βοηθήσετε. Κάντους δώρο εισιτήρια για σινεμά ή ένα αγώνα. Και μια τελευταία σκέψη, αν και σε κούρασα. Καλοί είναι και οι θηλασμοί και ότι κάνουμε για του παιδί μας αλλά το καλύτερο από όλα είναι να γίνουμε εμείς υποδείγματα αληθινής αγάπης. Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουν γι΄αυτά είναι να αγαπήσουμε τον πατέρα τους με την ακριβή , την αληθινή αγάπη. Ο Θεός -Αγάπη να΄ναι μαζί σου.
ξερεις τι γινετε ομως Νινα?? ειναι καποια θεματα και καποιοι ανθρωποι που ειναι απο τετοια "παστα" φτιαγμενοι που δεν ξερω αν εχει οποιοδηποτε νοημα να την ψαξεις για να τα βρεις μαζι τους.. και για προχωρησω πιο βαθια και να συμφωνησω σ αυτο που λεει η ιωαννα,δεν υπηρχε περιπτωση να καθομουν μ εναν τετοιο ανθρωπο.. να θηλαζω το παιδι ΜΑΣ για το καλο του και να μου λεει οτι ενοχλειται?? θα χωριζα χωρισ να αναζητησω ψυχολογους,συμβουλους κτλ η πικρα που θα επαιρνα απο τετοια συμπεριφορα και η απογοητευση απο την επιλογη ενος τετοιου ανθρωπου για συντροφου μου θα ηταν τοσο μεγαλη που ακομη κι αν ενας συμβουλος τον εβαζε στον σωστο δρομο καθολου δεν θα με ενδιεφερε.. αλλα εδω η μαμα Α.μας μιλαει στην ουσια για εναν ανθρωπο που και πριν εδειξε ηλιθια συμπεριφορα.. να συζουν στο ιδιο τους σπιτι με το 13χρονο γιο του που την παρενοχλει και να μην εννοει και καλα να το πιστεψει??? εγω στη θεση του θα τον κρεμουσα αναποδα -τον γιο- και θα τον τσακιζα στις μπουφλες μεχρι να ζητησει συγνωμη για τη συμπεριφορα του.. το μονο λοιπον που τον νοιαζει αυτον τον τυπακο ειναι τα ξενυχτια τα ξυδια και τα ταξιδια??? χιλιες φορες να κανω υπομονη και να βοηθησω τον αντρα μου αν σε καποια στιγμη της ζωης του μπλεξει με τζογο,ναρκωτικα κτλ παρα να εχω στο σπιτι ενα τετοιο αποκαιδι που τον ενοχλει το κλαμα και το ταισμα του παιδιου μας
η περιοδος της εγκυμοσυνης και ισως τα πρωτα ενα με δυο χρονια της ζωης του παιδιου, τη γυναικα-μαμα ειναι αυτη που πρεπει να δικαιολογουν οι παντες για οποιοδηποτε φερσιμο της και οχι να προσπαθει αυτη να ξεμπεμπεκιασει τον αντρα της και καθε αλλον περιεργο τυπο που μπορει να βρισκεται διπλα της,βλεπε πιθανοτατα πεθερες .. υπαρχει πιο σημαντικη απ αυτη τη φαση της ζωης της στην οποια να χρειαζετε περισσοτερο στηριγμα αγαπη και κατανοηση??? πως λοιπον ο εν λογω κυριος μπορει να υποστηριξει οτι αγαπαει την ιδια και το παιδι τους??? κανοντας της δυσκολη τη ζωη και αλλαζοντας τους δωματια για δει ΠΩΣ ΒΟΛΕΥΕΤΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ????
Έχεις δίκιο σε αυτά που λες. Για το μόνο που είπες και έχω λίγο διαφορετική γνώμη είναι το βραδινό κλάμα και τάισμα . Υπάρχουν αρκετοί γονείς που πιστεύουν πως το παιδί πρέπει να μάθει να κοιμάται από νωρίς μόνο του και αδιάκοπα. Κι εγώ το υποστηρίζω αυτό που έχω περάσει πολλά με τον ύπνο, πως το παιδί αν δεν ξέρει να κοιμάται πρέπει να εκπαιδευτεί κυρίως για το καλό της δικής του ανάπτυξης. Γενικότερα δεν ξέρω τι να σου απαντήσω γιατί έχω μπερδεμένες σκέψεις. Εγώ είμαι ψυχολογικά πολύ κουρασμένη από τέτοιες ιστορίες, αλλά την ύστατη στιγμή άρχισαν να γίνονται αλλαγές. Δεν το περίμενα και ενώ είχα ένα πλάνο που νόμιζα ότι θα ακολουθούσαμε μου έσκασε άλλο. Οι αλλαγές είναι τεράστιες και θα ήμουν άδικη να μην το παραδεχτώ. Αυτή, όμως, η καχυποψία για το μέλλον - δεδομένου του κακού παρελθόντος - δε με αφήνει πολύ ήσυχη να τις απολαύσω και στο πρώτο πισωγύρισμα ενώ ξέρω τώρα πια καλύτερα πως να το διαχειριστώ χάνω την υπομονή μου. Έχω γίνει πιο απόμακρη, πιο επιφυλακτική, πιο ο εαυτός μου και πιο αυστηρή. Σαν να αντιστράφηκαν σε ένα βαθμό οι ρόλοι. Έχω μπερδευτεί τόσο πολύ με αυτή την αλλαγή που δεν ξέρω τι να σου απαντήσω στα παραπάνω. Στα μόνα που μπορώ πια να σου απαντήσω με σιγουριά είναι ότι ο άλλος βολεύεται έως εκεί που του επιτρέπεις και πως όταν έχει απαιτήσεις που τις εκφράζει χωρίς να συζητήσει μαζί σου και να ακούσει τη γνώμη σου (π.χ. σε διώχνει με τον τρόπο του από το δωμάτιο όπως λέει στο άρθρο) απλά δεν πρέπει να τις ικανοποιείς γιατί ανοίγεις την πόρτα και σε άλλες. Και ένα τελευταίο ότι στις σχέσεις αυτός που φαίνεται πως είναι σε μειονεκτική θέση έχει τη δυναμη στα χέρια του γιατί δεν έχει τίποτα να χάσει. Αν δηλαδή, φτάσεις σε σημείο να πιστεύεις ότι θα είσαι καλύτερα χωρισμένος, τη μεγαλύτερη δουλειά για την αλλαγή που πρέπει να γίνει αναγκαστικά θα την κάνει ο άλλος που δε θέλει να χάσει τη σχέση. Συνήθως δε θέλουν να τη χάσουν. Δεν ξέρω πραγματικά πόσο πρέπει να είμαστε απόλυτες στο ότι αν μας κάνει αυτό φεύγουμε χωρίς δεύτερη κουβέντα. Σε μερικά χρόνια νομίζω θα έχω πιο ξεκάθαρη γνώμη, αυτή τη στιγμή είμαι κι εγώ πολύ μπερδεμένη.
Γλυκιά μου, μου έχει απαγορεύσει.μέχρι.και.παρατήρηση να του κάνω του γιου του για να μη πληγωθεί....δε θα ξεχάσω που ήμουν.με την κοιλιά τουρλα μη μπορώντας να σκύβω με ευκολία κ το μόνο πράγμα που είχα ζητήσει ήταν να μη πεταει πράγματα κάτΩ... Έμεινα με την όρεξη.....καμία σημασία...οπότε εσύ πώς τον βλέπεις;να μαλώνει τον γιό του;όχι βέβαια θα πληγωθεί γιατί πέρασε διαζύγιο όπως λέει....λες κ είναι το μοναδικό παιδί..!!!
Μαρία, πάρτον σε μια στιγμή ηρεμίας και εξήγησέ του ότι αυτή η συμπεριφορά δε βοηθάει το παιδί. Αν είναι εντελώς free μαζί του τότε το παιδί μπορεί να το αντιλαμβάνεται σαν αδιαφορία όλο αυτό. Και μου πέρασε από το μυαλό μήπως σου στέλνει τα σημειωματάκια για να ανταγωνιστεί τον πατέρα του. Μήπως παρόμοια συμπεριφορά βλέπει από τον πατέρα του (όχι να σου μιλάει πρόστυχα, αλλά να έχει λίγο το πάνω χέρι να είσαι εσύ ένα βήμα πιο πίσω...αν καταλαβαίνεις τι θέλω να πω) Εμένα η μικρή μερικές φορές μου φέρεται έτσι όπως βλέπει τον πατέρα της να μου φέρεται. Εκεί θέλει φρένο και ο πατέρας και το παιδί. Ή θα σηκωθείς να φύγεις ή θα βάλεις όρια και στους δύο (πατέρα και γιο) λέγοντας τους ξεκάθαρα τι δε σου αρέσει και τι από αυτά που κάνουν δε θα συνεχίσεις να τα δέχεσαι. Κι ας σου λέει ο άντρας σου ότι δεν πρέπει να μαλώνεις το παιδί. Δε θα το μαλώσεις, αλλά είναι δικαίωμά σου να ξεκαθαρίσεις ότι δεν θα είσαι για πάντα εκεί να ανέχεσαι συμπεριφορές που δε σου αρέσουν. Και ότι έχεις όλη την καλη διάθεση (εάν την έχεις) να ζήσετε όλοι μαζί αρμονικά με δεδομένο ότι θα σε σέβονται. Μην κρατάς παθητική στάση απέναντι σε όλα αυτά γιατί αυτό αργότερα θα δημιουργήσει κενά και ανασφάλειες στο δικό σου παιδί.
Συγνώμη αλλά διαβάζω εξωφρενικά πράγματα και μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι (το κείμενο, όχι τα σχόλια). Όλα αυτά που λες είναι το θέατρο του παραλόγου. Πόσων ετών είστε εσύ κι ο (ανεκδιήγητος) άντρας σου? 10? Τι σημαίνει θέλει να σε βγάλει από την κρεβατοκάμαρα γιατί τον ενοχλείτε που θηλάζετε (και όλα τα υπόλοιπα άκυρα και παράλογα που διάβασα)? Και γιατί δεν τον έχεις πετάξει έξω από το σπίτι ακόμα? Θέλεις να μεγαλώσει το παιδί σου με τέτοιο πατέρα? Τι ακριβώς αγαπάς από αυτή την απόλυτη ξενέρα? Σόρυ που μιλάω έτσι, αλλά αν είναι όπως μας τα λες πάρε δρόμο και φύγε μακριά γιατί ακόμα είσαι στην αρχή και τα δύσκολα έπονται! Δεν ξέρω αν είναι σωστό εκ μέρους μου να σου πω να μείνεις και να προσπαθήσεις να φτιάξεις μια τέτοια κατάσταση, μόνο και μόνο για να μη χωρίσεις! Επιτέλους, ο χωρισμός μερικές φορές είναι καλύτερη επιλογή!
αντε ντε!! πεστα. μονο εγω νιωθω οργη μ αυτα που διαβαζω???
Ε, μα το διάβασα ξανά και διέκρινα και μια "νότα" ενοχής και μου ανέβηκε ακόμα περισσότερο η πίεση! Το κορίτσι γράφει γι'αυτά λες και κάνει εκείνη κάτι λάθος και λες και πρέπει να βρει εκείνη λύση! Έλεος πια! Ούτε τα αυτονόητα?
Ιωάννα, όχι ότι σε αφορά το συγκεκριμένο αλλά για όποιον τον αφορά, κανόνας #1 για να λύσεις τα προβλήματά σου λένε πως είναι να αποδεχτείς την ευθύνη που σου αναλογεί. Δεν υπάρχει περίπτωση εγώ να είμαι ο αλάνθαστος και ο άλλος ο πάντα λάθος. Αν η μαμά Α., ψάχνει και που φταίει η ίδια πολύ καλά κάνει και είναι απόλυτα υγιές. Τώρα ότι ο άλλος σε μπερδεύει όταν βρίσκεσαι σε φάση αδυναμίας (κούραση, μωρό, θηλασμός, προβλήματα με το παιδί του άλλου) και δεν μπορείς να υποστηρίξεις σθεναρά τη γνώμη σου ισχύει και αυτό, αλλά δεν είναι κατακριτέο γιατί δεν είμαστε super ήρωες. Άρα το ότι κάποιος δεν κάνει τα κατά τη γνώμη μου "αυτονόητα" δε σημαίνει ότι είναι γενικά χαζός, ενοχικός, παθητικός και ό,τι άλλο θέλεις. Σημαίνει ότι βρίσκεται σε μια δυσκολία και αφού την επεξεργάζεται στο μυαλό του και τη δουλεύει δεν υπάρχει περίπτωση να μη βρει τη λύση. Τα λάθη που η ίδια μπορεί να κάνει μπορεί να είναι πολύ απλά, αλλά εξακολουθούν να είναι λάθη και το ότι τα αναζητάει είναι εις όφελός της. Για παράδειγμα, το ήξερες πως υπάρχει ο σωστός και ο λάθος τρόπος να ζητάμε τις ανάγκες μας? Οι περισσότεροι τις ζητάμε με τον λάθος τρόπο, ε, αν πέσουμε σε άνθρωπο που δεν τον αποδέχεται αυτόν τον τρόπο δεν υπάρχει περίπτωση να συνεννοηθούμε ποτέ. Αν για καλή μας τύχη πέσουμε σε μαλακότερο άνθρωπο μπορεί να μην το καταλάβουμε και ποτέ ότι ζητάμε αυτά που θέλουμε με τον λιγότερο κατάλληλο τρόπο. Όλα σχετικά είναι, ας μην κρίνουμε τους άλλους με βάση το τι θα κάναμε εμείς με τις συνθήκες που έχουμε, με το μυαλό που διαμορφώσαμε μετά από όσες ίσως δυσκολίες περάσαμε και με το χαρακτήρα που έχουμε. Δεν τσακώνομαι μαζί σου. Καταλαβαίνω πως το λες γιατί είσαι άνθρωπος που λέει ευθέως τη γνώμη του. Όμως, νομίζω πως λείπουν πολλές λεπτομέρειες για να μπορούμε να καταλάβουμε ακριβώς το πως λειτουργεί το ζευγάρι και να την κρίνουμε έτσι έντονα. Αφού το σκέφτεται και δεν κάθεται για πάντα να αποδέχεται μια κατάσταση που δεν της αρέσει σημαίνει ότι η κοπέλα θα τη βρει τη λύση της.
Eντάξει ρε κορίτσια, αυτό το τι βρίσκει κάποιος άνθρωπος σε κάποιον άλλον είναι τεράστια κουβέντα για να την πιάσουμε εμείς που δεν τους ξέρουμε. Και το αν σώζεται ένας γάμος δημιουργώντας καλύτερες συνθήκες επικοινωνίας και από τις δύο πλευρές ή δε σώζεται επίσης είναι πολύ σύνθετο για να το αποφασίσουμε εμείς για λογαριασμό κάποιου άλλου. Υπάρχουν και ζευγάρια που ζούνε χρόνια μαζί και δεν έχουν καμία επικοινωνία και μόλις φτιάχνουν αυτό το κομμάτι της σχέσης λύνονται και όλα τα υπόλοιπα. Υπάρχουν και σύμβουλοι γάμου, που αν τους ρωτήσεις σου λένε ότι τα ζευγάρια έρχονται εδώ και στις αρχές πλακώνονται μέχρι να τους ρωτήσουμε εμείς γιατί είστε μαζί και αρχίζουν και συνειδητοποιούν/ξαναθυμούνται τους λόγους. Μακάρι να ήταν τόσο εύκολο και ξεκάθαρο το τι πρέπει και πότε πρέπει να το κάνεις σε αυτές τις περιπτώσεις. Οι γνώμες πάντως των επαγγελματιών είναι να δουλεύεις το πρόβλημα στη σωστή βάση και αν δε βρίσκεται λύση τότε να χωρίζεις. Αλλά καταλαβαίνεις πως σε αυτή την περίπτωση χωρίζεις με πολύ καλύτερες συνθήκες απ΄ό,τι θα χώριζες αν απλά τα βρόνταγες όλα στον αέρα και έφευγες. Και το να χτίσουν μια πιο καλή επικοινωνία είναι απαραίτητη ακόμη κι αν είναι χωρισμένοι, γιατί έχουν το παιδί για το οποίο αποφασίζουν και οι δύο. Πολυσύνθετα θέματα για λέμε έτσι χαλαρά χώρισε ή μείνε από 20 γραμμές που διαβάσαμε.
μαμα Α,δωσε στον αντρα σου να διαβασει τα παρακατω..: " οχι φιλε,δεν ειναι το δικο σου παιδι μονο που δεν κοιμαται τα βραδυα και ξυπναει για να θηλασει..ειναι το 75% των παιδιων εγω και ο αντρας μου και -ΠΑΤΕΡΑΣ του παιδιου του- καναμε 2,5 χρονια να κοιμηθουμε συνεχομενα.. αντι λοιπον να γκρινιαζεις κοιτα να βοηθησεις λιγο.. και αν δεν σ αρεσει να χεις παιδια,να μην ενδιδεις στα παθη σου,ο νοων νοειτω ε?? αν γουσταρεις ταξιδια και ξενυχτια βρες μια μπειμπι σιτερ να την πληρωνεις να στο κραταει ... εχεις κι αλλο παιδι υποτιθεται,δεν ξερεις λοιπον πως ειναι να χεις ενα βρεφοσ στο σπιτι?? ή ησουν και απο κει απων?? πιθανον ε.." τι να πω..διαβαζω γνωμες σαν της Μαριανθης απο πανω και μου ρχετε να ξερασω.. αναρωτιεμαι αν εν ετη 2014 οι αντρες ειναι "χαλασμενοι" ή τους χαλανε γυναικειες αποψεις οπως της ως ανω..
Τ ι ε ί π ε ς τ ώ ρ α! eVa74, εγώ μαζί σου με τα χίλια, αλλά καταλαβαίνω και τη Μαριάνθη γιατί έχω υιοθετήσει παρόμοιο τρόπο σκέψης στο παρελθόν. Από τις μεγαλύτερες μ_ _ _ _ _ _ς που έχω κάνει στη ζωή μου. Κατά τη γνώμη μου, φταίνε αρχικά οι μανούλες τους για όσα τους έδωσαν ή για όσα δεν τους έδωσαν (ακόμη χειρότερη η στέρηση στη διαμόρφωση του χαρακτήρα!), αλλά το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης το φέρουμε εμείς οι γυναίκες τους. Ο περίεργος αν δει ότι τον παίρνει δεν το έχει σε τίποτα να σε χορέψει στο ταψί και να γίνει ανυπόφορος. Δική σου είναι η ζωή, εσύ πατάς το κουμπί του stop σε αυτά που δεν μπορείς να ανεχτείς. Άλλο να υποχωρούμε σε ορισμένα θέματα για το καλό μιας σχέσης και άλλο να δείχνουμε μονίμως κατανόηση στον άλλον. Δυστυχώς, το πότε θα πατήσεις το stop και αν θα το πατήσεις ποτέ εξαρτάται από το πόση αυτοπεποίθηση έχεις, πόσα άλλα δύσκολα γεγονότα τρέχουν ταυτόχρονα που σου ρουφάνε τη δύναμη και πόσο πολύ πιστεύεις ότι ο κόσμος έχει αγνές προθέσεις. Το να θέλει ένας άντρας να γίνονται όλα όπως τον βολεύουν δεν είναι αγνή πρόθεση. Όταν πάρεις μπρος είναι πολύ δύσκολο είναι να βρεις την ισορροπία ανάμεσα σε αυτά στα οποία πρέπει να είσαι λίγο πιο χαλαρή για να μη γίνεσαι υπερβολική και σε αυτά που πραγματικά δεν ανέχεσαι. Και επίσης πολύ δύσκολο να μάθεις να πατάς το stop και να συνεχίσεις να κρατάς αυτή τη στάση ακόμη κι αν αισθανθείς ευάλωτη κάποια στιγμή. Εμείς, λοιπόν, τους χαλάμε τους άντρες δικαιολογώντας τους ακόμη και όταν δεν πρέπει. Και για να στο πω και πιο απλά, εμείς ευθυνόμαστε για όλα τα στραβά για τα οποία παραπονιόμαστε στη ζωή μας. Δε λέω ότι είναι κακό να εκφράζουμε και τα αρνητικά μας συναισθήματα, αλλα είναι πολύ κακό για τον οργανισμό μας να τα βλέπουμε να μας ρουφάνε και να μην κάνουμε τίποτα.
Τους χαλάνε οι απόψεις των κλασικών Ελληνίδων αγορομαμάδων της προηγούμενης γενιάς που τους γαλούχησαν και τους μεγάλωσαν με την άποψη ότι ο ρόλος τους είναι να παριστάνουν τους πασάδες αραχτοί σε μια πολυθρόνα με τα πόδια πάνω, ενώ η δούλα-σύζυγος-μητέρα των παιδιών τους, να τρέχει για όλα ακόμα και για να τους διαλέξει κάλτσες! Αυτό δεν ισχύει για όλους τους άντρες φυσικά, αλλά πολλοί είναι έτσι!
Και δεν είναι μόνο οι αραχτοί. Είναι και οι μονίμως απασχολημένοι με δουλειές σοβαρότερες από τις δικές σου και γι΄αυτό δεν μπορούν να βοηθήσουν. Ίδια ηλίθια παλιομοδίτικη νοοτροπία κι αυτή. Και ξέρεις ρε Ιωάννα, τείνω να πιστεύω καμιά φορά πως αν η μάνα σου δε σου διάλεξε ποτέ την κάλτσα, ακόμη κι όταν ήσουν πολύ μικρός, το ψάχνεις τόσο πολύ αυτό στη ζωή σου - κι ας έχεις ζήσει εντελώς αυτόνομος όλα τα χρόνια - που τελικά πιο πολλές πιθανότητες έχει να απεμπλακεί ο μαμάκιας από τέτοιες συμπεριφορές, παρά αυτός που περιμένει να βρει τη φροντίδα που δεν είχε ποτέ του. Ωραία η φροντίδα, δε λέω, αλλά μόνο αν βγαίνει αβίαστα και όχι σαν υποχρέωση. Και μπορεί να λέω βλακείες και απλά κάτι τέτοια φαινόμενα να έχουν να κάνουν με το πόσο bossy είναι κάποιος σαν χαρακτήρας και τίποτα άλλο. Πάντως όσο το ψάχνω με τα παιδιά, σου λένε οι επαγγελματίες πως αυτά που τους κάνεις ή δεν τους κάνεις όσο είναι πολύ μικρά καθορίζουν τις περισσότερες φορές και τις επιλογές τους στο μέλλον, τη στάση ζωής τους και άλλα πολλά. Ελπίζω να μην τα κάνουμε εντελώς σκατά με τα δικά μας παιδιά.
Δυστυχώς ο άντρας μου άλλαξε μόλις του είπα ότι είμαι έγκυος....ενώ μου έλεγε ότι το.ήθελε πολύ ...έχασε την μπάλα...προφανώς λόγω του παιδιού του....φοβήθηκε μάλλον ότι θα το βάλει σε δεύτερη μοίρα...Κ έτσι τα έκανε χειρότερα..στην αρχή δεν έδινε καν σημασία στο μωρό...όταν έμπαινε ο.γιος του στο.σπίτι κ ενώ έπαιζε με το μωρό πεταγοταν κ καθόταν στον.καναπέ κ έκανε ότι έβλεπε τηλεόραση...
Πάντα μου λεει οτι μεγάλωσε κι Αυτός παιδί και δεν ήτανε έτσι..κ βέβαια δεν ήταν έτσι γιατί η μάνα του παιδιού του το παρατούσε συνέχεια στη μάνα της για να βγαίνει βόλτες κ εννοείται πως δε θηλασε...
Μαρία σε αυτό η πιο απλή λύση είναι να μην απαντάς. Αν ξέρεις τι πρέπει να κάνεις κα΄ντο χωρίς να του εξηγείς γιατί πιστεύεις ότι σε αδικεί με τη σύγκριση που κάνει. Να μπλέκεσαι μόνο σε κουβέντες θετικές που έχουν να σου προσφέρουν κάτι και να μην πασχίζεις να του δείξεις πόσο καλή είσαι. Είσαι καλή γιατί το ξερεις εσύ. Αν προσπαθείς να τον κάνεις να το συνειδητοποιήσει κι αυτος χάνεις δύναμη που την έχεις ανάγκη. Μόνος του θα το καταλάβει μια μέρα, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Εσύ τελικά προς τα που το βλέπεις να πηγαίνετε μετά από όλα αυτά? Στην αρχή νόμιζα πως δε θέλεις να χωρίσετε τώρα μου ακούγεσαι πιο σίγουρη προς το θέλεις να χωρίσεις.
μπορεις να καταλαβεις eva 74 οτι εγω ειμαι μαζι σουυυυ? και γω θα τον ειχα στειλει στη μανουλα του απο την πρωτη στιγμηηηηη! δεν καταλαβαινω οτι ασχολησε μαζι μου τοσο... το μονο που εκανα ειναι να δωσω μια συμβουλη. μονο και μονο επειδη τον αγαπαειιιι! το τι θα εκανα ομως εγω στη θεση της ειναι αλλο. εκεινη θελει συμβουληηηηη. δεν θελει να της πουμε να χωρισει. εγω απλα της ειπα οτι εφοσον τον αγαπαει και παλιοτερα υπηρχαν καλα στοιχεια πανω του να μιλησει μαζι του μπας και βγαλει ακρη. μηπως και αλλαξει....υπερ της και υπερ του παιδιου. αν δει οτι δεν γινεται τιποτα, τοτε ειναι ελευθερη να πραξει αναλογως, οσο για τα υπολοιπα που ειπα για το παιδι ειναι για το καλο της και μονο ανεξαρτητα απο τον μπαμπα του. το να μαθει να κοιμαται μονο του ειναι κατι θετικο. και της ειπα να κανει πραγματα που εχω κανει και εγω στα παιδια μουυυυυ! επισης για να απαντησω σε ολα τα μηνυματα που αναφερουν το ονομα μου δεν ειμαι απο τις γυναικες που ειναι κατω απο τον αντρα. ειμαστε ισοι και αμα του αρεσει. οτι μου δινει του δινω και οτι του δινω μου δινει. γιαυτο και δεν εχω το παραμικρο προβλημα μεχρι και σημερα. επισης να ενημερωσω οτι στη θεση της μαμας α εχω μπει και εγω μια φορα. αλλα συζητησα και το προβλημα λυθηκε. αν ομως δεν λυνοταν και βεβαια θα ειχα χωρισει εδω και καιροοοοοοο. δεν προσπαθω να ειμαι με το μερος του γοη. απλα ειμαι υπερ της συννενοησης. και ξαναλεω ολα αυτα γιατι η γυναικα τον αγαπαει (ειπε). δεν δικαιολογω κανεναν. και ξαναλεωωωωωω ειμαι υπερ σουυυυ! αλλα η κοπελα δεν θελει να τον βρισουμε και να της πουμε να χωρισει. η κοπελα θελει τη γνωμη μας και μονο. μεσα της βαθεια ξερει τι να κανει. απλα δεν θελει να το παραδεχτει και να το δει καθαρα, τα υπολοιπα τα εχω σε αλλο σχολιο πει. και παλι καλη επιτυχια.
'Αντρεσ !γιατί πρεπει να υποχωρεί παντα ή γυναικα ή οποία τραβάει τα παντα όλη μέρα και ακόμη ουτε στον ύπνο της δε μπορεί να βρει ησυχία.μην ενοχληθεί ο κύριος θήλασε κάθε τρίωρο ξυπνά κάθε τρεισ και λίγο και τα λέμε.λίγο σεβασμός ρε κορίτσια.δουλεια του άντρα είναι να κανει τη γυναικα του ευτυχισμένη τοτε όλα θα είναι οκ.
Καλη μου Μαμα άκου αν ο άντρα σου δεν ήταν και ούτε ειναι γεννημένος ν μην μεγαλώσει παιδια να μην προσπαθούσε κιόλας ααα όλα κιόλας αυτή δεν περνάνε τίποτα από όλα όσα περνάμε εμείς συνχαρητιρια που ακομα θύμα ζεις το παιδάκι σου τόσο καιρό είσαι αξιέπαινη μακάρι να μπορούσα και εγω το ίδιο να είχα να του άφοβα μην ακούς τι σου λει μάλλον δεν ήταν ικανός για πατέρας όπως λει άλλοτε .ολοι έχουμε κάνει κάποιες υποχωρήσεις στη ζωή μας για τα παιδια μας και για το καλο τους να μεγαλώνουν υγιει με τους γωνίες τους αλλά αυτο δεν ειναι υγιει για ένα παιδι καυγάδες και μουρμουρα για ένα παιδάκι τόσο μικρό και να σε διώχνει να κοιμασε εσυ αλλού με το παιδι και οπότε θέλει αυτός ξανά πίσω με συν χωρίς αλλά αυτο με βγάζει έξω απ τα ρούχα μου πως έχεις συναισθήματα για έναν άνθρωπο που σας θέλει οπότε του καπνίσει αυτουνου και καλα εσένα αλλά το ίδιο του το αίμα συγνώμη αλλά και πολυ υπομονή έχεις κάνει εγω παντός αν φερόταν ετσι σε εμένα και καλα ασεμε εμένα αλλά στο παιδι μας να μην ασχοληθεί με το παιδι του παρά μια ώρα την ευδομαδα ..........υπάρχον δεν εχει καρδια αυτο το αγγελουδι δεν του την ραγίσει τόσο άκαρδος ειναι θα τον είχα στηλει στη μάνα του ματιά μου το παιδι και το ένα και το αλλά δεν αξίζουν τέτοιες εντάσεις στην ζώουλα τους.οσο για το προτο του παιδάκι που είπες μην το ξεσινεριζεσε εχει περάσει τα ίδια μάλλον και χειρότερα και αυτο καρδούλα εχει γύρευε τι εχει ακούσει μάλλον για αυτο ασχολείται τόσο εχει τύψεις παντός εσυ μην αφήσεις το παιδάκι σου να βιώσει τα ίδια ειναι κρίμα φύγε τ τα για το καλο σου και κύριος για το καλο του παιδιού σου τα παιδια δεν φτεναι για της λάθος επιλογές μας συγνώμη αν σε κούραση η αν σε στεναχώρια αλλά εγω αυτής της άποψης είμαι . Να θυμασε ότι δεν σε κάνει ν χαμογέλασε πετατοοοοο.μακαρι όμως να μην φτάσεις σε αυτο το σημιο και όλα να φτιάξουν αν πραγματικά τον αγαπάς προσπάθησε να μιλήσεις μαζί του.τι να πω ότι σας φωτίσει ο θεός και ότι ειναι καλήτερο ευχωμαι για όλους να γίνει
διαβασα μερικα σχολια απο τα παραπανω και δεν ξερω αν θα σου δωσω τις ιδιες συμβουλες με αλλες γυναικες. επειδη εχω δουλεψει για δυο χρονια με κοινωνικο λειτουργο, μην φανταστεις οτι τα ξερω ολα!, θα προσπαθησω να σε συμβουλεψω. η γνωμη μου ειναι οτι και οι αντρες ειναι σαν μικρα παιδια. ζηλευουν οταν τους παρεις κατι και μαλιστα πολυ, τωρα λογο προβληματος ωπου εχει το παιδι αφιερωνεις παρα πολυ χρονο στο ταισμα του εφοσον η μονη λυση σου ειναι ο θηλασμος. αλλα το παιδι εχει μεγαλωσει αρκετα και πλεον ο θηλασμος μπορει να γινεται μονο την νυχτα και το πρωι. δεν λεω οτι πρεπει να το κοψεις. προς Θεου! οχιιιι! απλα προσπαθησε να ελλατωσεις τις ωρες θηλασμου ωστε να μαθει και το μωρο να ειναι ανεξαρτητο το βραδυ, και εσυ να εχεις χρονο για τον αντρα σου. και επισης μπορεις και να θηλαζεις τις ωρες που ειναι στην δουλεια. αν δεν σου αρεσουν αυτες οι λυσεις μπορεις να το αντλεις και να το δινεις στο μωρο σου καθως ετσι ξερεις και ποσο βγαζεις αλλα και ποσο χορταινει. επισης τρωει πιο γρηγορα και ετσι παλι σου μενει χρονος για τον αντρα σου.( μπορεις να το κανεις αυτο το βραδυ). επισης καλο θα ηταν να γυρισεις πισω στο κρεβατι και το παιδι στο δικο του. στο μελλον το μωρο δεν θα μπορει να κοιμηθει μονο του και θα εχεις μεγαλο προβλημα. θα φοβαται και θα κλαιει. θα σε εχει συνηθισει και δεν θα ξεκολλαει απο πανω σου και δεν θα κοιμαται για κανενα λογο. γυρνα λοιπον στο κρεβατι σου και προσπαθησα αρχικα να συζητησεις χαλαρα με τον αντρα σου για το προβλημα του. για να το πω μαλλον πιο καθαρα πρεπει να κατσεις και να ακουσεις αυτα που εχει να σου πει! γιατι εγινε ετσι και γιατι φερεται ετσι. αφου λυσετε τις διαφωνιες σας προσπαθηστε να δεθειτε και να ανανεωσετε την σχεση σας. επισης το προηγουμενο που σου ειπα με το μπιμπερο, οταν δεις και τα πατε καλα με τον αντρα σου και εχει ηρεμησει προσπαθησε να τον κανεις να τον ταισει και αυτος μια φορα εστω. να εχουν ενα δεσιμο. τωρα το βλεπει καθαρα "εχθρικα" οτι κατι ηρθε και σε περνει. οσο για το αλλο παιδι ειναι ενα παιδι.ενα ακομα παιδι που αν και δεν ειναι δικο σου ειναι πληγωμενο και χρειαζεται μια μανουλα με μητρικο ενστικο. και εσυ σιγουρα εχεις. μπορεις να το αγκαλιασεις και να το δεις να γελαει μεχρι τα αυτια.ειναι ενα ακομα δωρο απο το Θεο. τωρα στο θεμα βολτα ειναι απλα τα πραγματα. απλα δειτε μεχρι που ειναι τα ορια σας οικονομικα. αν εχετε καποιο προσωπο να σας φυλαει το παιδι για 1 φορα τον μηνα να βγαινεται και εσεις σαν ανθρωποι να θυμαστε τα παλια καλο θα ειναι να το εκμεταλευτητε. αν οχι τοτε μπορειτε να κανετε και αλλα πραγματα. απλα ψαχτε το. ακομα... το οτι ο αντρας σου δεν γεννηθηκε για να μεγαλωνει παιδια δεν το λεει μονο αυτος αλλα και αλλοι 3.000.000 αντρες. δεν χρειαζεται να τον βαλεις να αλλαξει πανα. απλα ενα ταισμα μια φορα ανα τριημερο ισα ισα για το δεσιμο με το μωρο. και εκεινος φοβαται λογο του πρωτου αποτυχημενου γαμου. και δεν το εννοει οτι θα χωρισετε. απλα θελει να σε ταρακουνησει. αν αγαπιεστε οπως λες προσπαθησε πιο πολυ εσυ. σε εσενα πεφτει και αυτο το φορτιο. ειναι σκληρο αλλα πρεπει να τα καταφερεις για να επιζησετε. αν φτιαξεις τη σχεση με τον αντρα σου και κανεις και εσυ λιγο πισω και αν κανεις και μερικα απο αυτα που σου ειπα ειναι σιγουρο οτι θα ειστε μια χαρα. ευχομαι ολα να πανε καλα.
μηπως μετα το ταισμα ανα 3ημερο να καθεται να την βαραει κιολας για να ξεδινει??? να μην αλλαξει πανα στο παιδι?? να προσπαθησει η μαμα Α περισσοτερο για να κρατησει κοντα της αυτο το ΚΕΛΕΠΟΥΡΙ??? στασου να βρω και το πιο ωραιο που γραφεις..να μειωσει τις ωρες θηλασμου ενος βρεφους που εχει τοσο πολυ την αναγκη του θηλασμου για να ικανοποιησει τον καουμποι??? και συ εχεις δουλεψει κε κοινωνικο λειτουργο???
Ίσως θέλει να πει κάτι άλλο η Μαριάνθη και από αυτά που διαβάζω καταλαβαίνω ότι μπορεί να έχει εστιάσει σε ένα μόνο κομμάτι που θα σου πει ο ψυχολόγος. Ο ψυχολόγος θα σου πει αρχικά και πάνω από όλα να θέσεις όρια. Μετά να συζητήσεις, να ακούσεις να κατανοήσεις τι αισθάνεται ο άλλος. Ταυτόχρονα να μιλήσεις κι εσύ για τις δικές σου ανάγκες. Για να γίνει αυτό σε πολιτισμένο πλαίσιο και έδαφος πρόσφορο προκειμένου να λυθούν τα προβλήματα, πρέπει να νιώθεις ευγνωμοσύνη για όσα καλά σου έχει δώσει αυτός ο άνθρωπος, να ακούσεις τις ανάγκες του, να δεις αν υπάρχει κάτι στο οποίο μπορείς να τον διευκολύνεις και να μιλήσεις για τις δικές σου ανάγκες και πως αυτές μπορούν να ικανοποιηθούν. Το πρώτο-πρώτο πράγμα όμως είναι το ΟΡΙΟ. Αν το ξεπεράσει, πρώτα φροντίζεις να υπερασπιστείς το όριό σου και μετά να κάνεις όποια προσπάθεια αλληλοκατανόησης θέλεις. Το να πας κατευθείαν στην κατανόηση και το να μιλήσεις μόνο για τις ανάγκες του άλλου, αυτό είναι συνώνυμο του καταστρατηγώ μόνη μου τα όρια μου και δεν ακούω ούτε εγώ η ίδια τις ανάγκες μου. Καλά τα λέει η Μαριάνθη ως προς το κομμάτι του να ακούς ουσιαστικά τον άλλον, αλλά έχει ξεχάσει να αναφέρει τα υπόλοιπα κομμάτια που αφορούν το δικό μας εαυτό.
Πλάκα κάνεις, έτσι???
Γκυκια μανουλα συνεχισε κανονικα τον θηλασμο για το μωρακι σου αν εχεις την δυνατοτητα να το εχεις στο παιδικο δωματιο κι εσυ στη κρεβατο καμαρα με τον αντρα σου κ να εχεις ενδοεπικοινωνια ώστε μολις το ακουσεις να πας κοντα του αλλα κ την υπολοιπη νυχτα να εισαι κοντα στον αντρα σου.Αν δεν υπηρχε το μωρο το πρόβλημα όμως παλι θα υπηρχε γιατι παλι δεν θα ήσασταν μονοι σας να κανετε τα ταξίδια τα ξενυχτια σας κτλ γιατι υπαρχει ηδη ένα 13χρονο παιδι το οποιο δεν μπορεις να το αφησεις μονο κ να πας διακοπες.οποτε δεν εχει να κανει με το μωρο κ μονο....Καμια γιαγια δεν υπαρχει να σας το το μωρο αφου εχεις θηλασει κ να πατε μια βολτα δυο σας?με το μωρο ο αντρας σου ασχολειται?με τον μεγαλυτερο γιο του μοιράζεται στιγμες?αυτο παλι με τα σημειώματα δεν το καταλαβα....ένα παιδι 13 ετων να φερεται ετσι στη συντροφο του μπαμπα του κ μαλιστα μητερα ενός παιδιου.ο πατερας του δεν τα βαζει στη θεση τους τα πραγματα?υπομονηηηηη να ξεπεταχτεί λιγο το μωρο αν δεις πως κατι αλλαζει συνεχισε αν όλα μεινουν ιδια τοτε κατι δεν παει καλα
Πόσο πολύ μου θυμίζεις την περίπτωση της θείας μου. Πριν 13 χρόνια γνώρισε τον δεύτερο σύντροφό της (ο πρώτος σύζυγος απεβίωσε δυστυχώς, αφήνοντάς της 2 μικρά παιδιά). Όταν λοιπόν γέννησε το τρίτο της παιδάκι από τον νέο της σύντροφο, εκείνος δεν ήθελε να το δεί ούτε ζωγραφιστό. Τον ενοχλούσαν λέει τα κλάματα του παιδιού και όλη αυτή η αναστάτωση που επικρατούσε από τον ερχομό του νέου μέλους. Ένα πράγμα θα πω. Τα δύο πρώτα χρόνια, τις καθημερινές κοιμόταν στη μάνα του (Oh yeah!!) γιατί ήθελε να πηγαίνει ξεκούραστος στη δουλειά και μόνο τα Σαββατοκύριακα ερχόταν που και τότε κυκλοφορούσε ολημερίς και οληνυχτίς με ωτοασπίδες. Δεν την κατάλαβα ποτέ αυτήν τη συμπεριφορά. Απλά εξηγούσε πως δεν αντέχει τις φωνές και τα κλάματα. Το παιδάκι ήρθε τυχαία (και εδώ θα προσθεσω εγω πως η τυχη δεν ειναι τυχαια! Αρχαια κινεζικη παροιμια) οποτε και δεν ηταν προετοιμασμενος για μωρα σκυλια γατια. Εν τελει, μόλις απογαλατίστηκε λίγο το μωρο (λίγο=2 χρονών) επέστρεψε σπίτι, και ηρέμησε σιγά σιγά. Έχει μια κοράκλα 12 ετών που την καμαρώνει, την διαβάζει καθημερινά (πάνω από 5 ώρες που εγώ δε θα άντεχα με τίποτα), τη φροντίζει, παίζει μαζί της κλπ. Συμπέρασμα. Ίσως θέλει τον χρόνο του να συνηθίσει στην ιδιότητα του πατερα. Άλλος προσαρμόζεται από το πρώτο δευτερόλεπτο κι άλλος θέλει χρόνο και χρόνο.. Ο χωρισμός είναι η πιο εύκολη λύση. Προσπάθησε κάπως διαφορετικά. Με τις ευλογίες του Θεού και τη δική σου γυναικεία θέληση, όλα καλά θα πάνε!!
Μετά τις περισσότερες λεπτομέρειες που μας ανέφερες για το μεγαλύτερο παιδί νομίζω πως το καλύτερο που πρέπει να κάνετε είναι μια επίσκεψη σε παιδοψυχολόγο. Ο άντρας σου γνωρίζει για την παρενόχληση που σου κάνει ο μεγάλος; Πιστεύω πως το κάνει ίσως από άμυνα και ζήλια αλλά επειδή πρόκειται για μεγάλο παιδί που ξεκινά η περίοδος της εφηβείας δεν πιστεύω πως μπορείτε να το λύσετε μόνοι σας.
Το γνωρίζει κ έχει δει κ τα σημειώματα αλλά αρνείται να το πιστέψει κ εν.μέρει τον δικαιολογεί λέγοντάς μου ότι είναι στην εφηβεία...
Μαρακι δεν το γνωριζα για τα σημειωματα...δυσκολη κατασταση περνας κ ειλικρινα πιστευω αν δεν το παραδεχτει κ δεν το αντιμετωπισει δεν θα σ αφησει να ησυχασεις κ εσυ. Πρεπει να τον κανεις ν ακουσει παση θυσια, απο τη στιγμη που μενετε ολοι μαζι στο ιδιο σπιτι. :( ΕΥΧΟΜΑΙ ολα να πανε καλα
Καλή μου κοπέλα, κατ' αρχήν συγχαρητήρια για τον επιτυχή και μακροχρόνιο θηλασμό! Εννοείται ότι πολύ καλά θα κάνεις να θηλάσεις μέχρι το μικρούλι σου να γίνει 2 ετών (και γιατί όχι και περισσότερο). Οι άντρες μερικές φορές γίνονται κι αυτοί παιδιά και τότε αισθανόμαστε άσχημα, γιατί εκεί που χρειαζόμαστε στήριγμα, στην ουσία βλέπουμε ένα "κακομαθημένο" υπερμεγέθες παιδί... Ιδιαίτερα με τους γιους, ορισμένοι γίνονται πολύ ανταγωνιστικοί! Από την άλλη, σε κανέναν σας δεν θα κάνει καλό ένα διαζύγιο και κυρίως στο παιδί σας. Ο Χόρχε Μπουκάι, ένας πολύ γνωστός ψυχολόγος, υποστηρίζει ότι είναι απαγορευτικό να παίρνουν διαζύγιο οι γονείς πριν το παιδί γίνει 5 ετών. Σίγουρα ο άντρας σου έχει και κάποια προτερήματα, γι' αυτό δεν τον παντρεύτηκες άλλωστε; Προσπάθησε να εστιάσεις σε αυτά πρώτα απ' όλα. Έπειτα, είναι βέβαια σημαντικό να δείχνει κι εκείνος κατανόηση, αλλά κάνε την αυτοκριτική σου και δες: μήπως όντως τον έχεις παραμελήσει; Ο Άγγελός σου δεν είναι νεογέννητο, μπορείτε να κάνετε (με μέτρο) κάποια πράγματα από αυτά που κάνατε όσο ήσαστε άτεκνοι, αφήνοντας τον μικρό στη γιαγιά ή με κάποια κοπέλα επί πληρωμή. Τέλος, μη διστάσεις να του προτείνεις τη λύση ενός ψυχολόγου ή ενός συμβούλου γάμου ή ακόμα κι ενός πνευματικού, εξάνλτησε όλα τα περιθώρια πριν διαλύσεις το σπίτι σου, για το καλό όλων σας και κυρίως του παιδιού σας.
Άννα μου, καλημέρα! Τι κάνει το μωράκι σου και το χωριό σας? Έχεις τίτλο βιβλίου αυτού του ψυχολόγου που αναφέρεις?
Καλά είμαστε Νίνα μου, σ' ευχαριστώ πολύ! Ο Χόρχε Μπουκάι έχει γράψει πολλά βιβλία και είναι όλα ευκολοδιάβαστα και πολύ κατανοητά. Να σου πω την αλήθεια, δεν θυμάμαι σε ποιο ακριβώς αναφέρει το συγκεκριμένο για το διαζύγιο. Πάντως αξίζει να τα διαβάσει κανείς!
O ερχομος του μωρού στο σπίτι συνειδητα η μή προκαλεί πολλές φορές τη ζήλια (οχι ηθελημενη) του πατερα και γίνεται όπως είπες ενα υπερμεγεθες κακοκομαθημένο παιδί . Επειδή αλλάζει η ζωη, το προγραμμα , οι ωρες υπνοι, η διαθεση για συνευρεση τις πρωτες μερες και επειδη η γυναικα/συζυγος/μανα δεν ειναι 100/100 διαθεσιμη για βόλτα, ξάπλα, περίπατο, ταξίδια και ειναι αφιερωμένη στο καινουργιο μελος της οικογένειας ειναι λογικα παράλογο και ο συντροφος να νιώσει πως απομακρύνεται απο τη γυναίκα του και συνοδοιπόρο του. Ολες το χουμε βιωσει αυτο, δεν γεννηθηκε ποτε κανεις να ειναι πατερας ετοιμος ουτε μαμα ετοιμη! (ειδικα την πρωτη φορα). Στη συγκεκριμενη περιπτωση όμως υπάρχει και ενα παιδακι πιο μεγάλο οποτε λογικά θα πρεπε να ξερει τι εχει να αντιμετωπίσει ο εν λόγω συζυγος. Αγαπητη μανουλα νομιζω οτι εισαι υπερβολικα προσκολλημενη στο μικρο σας και κρατας εντελως αμυντικη σταση απεναντι στο παιδακι του απο τον πρωτο γαμο. Μην το βλεπεις ανταγωνιστικα. Αλλωστε πως μπορει να φταιει ενα παιδακι, κ να ειναι πηγη προβληματων? οι γονεις τα δημιουργουν τα προβληματα οχι τα παιδια! Μιλήστε ειλικρινα, βγήτε ενα βραδυ οι δυο σας, πηγαινετε μια βολτα στην παραλία και εξωμολογηθείτε ο ενας τον αλλο οσα σας απασχολουν! Σαν ζευγαρι οχι σαν αντιπαλοι ο καθενας με το παιδι του! Ευχομαι να πανε ολα καλα!
Συμφωνώ απολύτως! Κανένας δεν μπορεί να κρίνει αν φταίει κάποιος απ΄τους δυο σας, αν δηλαδή ο άντρας σου δεν θέλει ν'ασχοληθείτε όσο πρέπει με το μωρό ή αν εσύ παραμελεις υπερβολικά τη δική σας σχέση. Αυτά τα ξέρετε μόνο εσείς οι δύο κι άλλωστε δεν υπάρχει αντικειμενική απάντηση σ'αυτό, είναι λογικό η μαμά να είναι περισσότερο προσκολημένη στο μωρό σάυτή την ηλικία κι ο μπαμπάς να θέλει να έχει και κάποια ζωλη έξω απ'αυτό, νομίζεις ότι δεν συμβαίνουν αυτά και στα άλλα ζευγάρια... Αυτό που σκέφτηκα διαβάζοντας το κείμενό σου είναι ότι είναι ΚΡΙΜΑ πραγματικά να χωρίσετε στον ένα χρόνο μετά το μωρό σας! Για όλα τα ζευγάρια είναι δύσκολη αυτή η περίοδος!! Μέχρι να βρεθούν οι ισορροπιές είναι όλα δύσκολα! Μην χωρίσετε γι'αυτό, πραγματικά, το πιθανότερο είναι σιγά σιγά να φτιαξουν τα πράγματα και να ξαναβρείτε το ζευγάρι που είσαστε, δεν είναι κρίμα να το διαλύσετε για μία περίοδο που είναι ΦΥΣΙΚΟ να είναι δύσκολη?? Εμείς δεν περάσαμε τόσο δύτσκολη φάση αλλά οσο μεγαλώνει το μικρό βλέπω τη διαφορά σε πολλά θέματα. Οι μπαμπάδες δένονται όλο και περισσότερο και τα μικρά διότι αρχίζουν κι επικοινωνούν, οι νύχτες γίνονται όλο κι ευκολότερες, το δέσιμο μωρού-μαμάς γίνεται λιγότερο αποκλειστικό, επιτρέποντας μας έτσι να κάνουμε και κάποια πράγματα με τον άντρα μας, θυμίζοντάς του ότι είμαστε εκεί και γ'αυτόν, αρχίζουμε άλλωστε να έχουμε κι εμείς αυτή την επιυμία κτλ κτλ κτλ. 'Ολα αρχίζουν και φτιάχνουν! Κάντε υπομονή, συζητήστε το, κάντε κι οι δύο μια προσπάθεια να καταλάβετε τον άλλον αλλά μη διαλύετε τον γάμο σας, ειδικά αν δεν υπήρχαν προβλήματα πριν το μωρό!
Ποσο σε καταλαβαινω, κι εγω ειχα και εχω γκρινιες ακομα και τωρα που εφτασε τα 2 του χρονια ο μικρος μας. Πρωτο παιδι κι ενω αυτος δεν ειχε ιδεα ενω εγω σαν γυναικα εχω ακουσει απο μαμαδες φιλες, ξαδερφες, μεγαλωσα-προσεχα και 2 παιδακια, οσο να παεις κατι περισσοτερο ξερω απο παιδια, με κατηγορουσε για ολα οτι τα κανω λαθος... Ηταν 2-3 μηνων ο μικρος και ενω θηλαζα με μαλωνε γιατι δεν του δινω κ συμπληρωματικο γαλα οπως ειπε ο παιδιατρος γι ανα δουμε αν χορτασε.. Μεχρι που μου ειπε οτι θα παθει το στομαχι του παιδιου γιατι το αφηνω νηστικο επειδη δεν του δινω ξενο.. Μα ειχα γαλα και χορταινε, δεν εκλαιγε.. Θα με εβγαζε τρελη! Κι ο δικος μου μικρος εχει αλλεργια οπως εσενα και μου ειπε ο παιδιατρος να βγαλω το μοσχαρι κ ολα τα γαλακτοκομικα απο τη διατροφη μας, εγω ομως δεν μπορεσα να συνεχισω και ετσι αναγκαστικα σταματησα στους 13 μηνες το θηλασμο.. Αυτο που ειπε μια φιλη παραπανω οτι το ζευγαρι πρεπει να κοιμαται μαζι μαλλον ισχυει γιατι κι εμεις ενω κοιμομασταν στην αρχη χωρια λογω ελλειψης θερμανσης και για να μην ξυπναει ο αντρας μου απο το κλαμα του μωρου τη νυχτα, εχουμε βρει το ρυθμο μας εδω και ενα 6 μηνο και νιωθει οτι δεν τον εχω ξεχασει, νιωθουν παραμελημενοι επειδη το μωρο μας χρειαζεται και "τρωει" τον χρονο μας.. μαλλον δεν ηταν προετοιμασμενοι για το τι σημαινει ενα μωρο και ποσο αναγκη εχει τη μαμα του. Θηλασε οσο μπορεις και για να τον εχεις ηρεμο να κοιμαστε μαζι στο ιδιο δωματιο, καντου και κανα φαγητο που του αρσει πολυ καντου τα χατηρια μπας και τον γλυκανεις και ηρεμησει, ετσι θα ειστε καλυτερα. Σου ευχομαι να χαιρεσαι το παιδακι σου και ολα να πανε καλα!
Διάβασε προσεκτικά την τελευταία σου πρόταση και θα καταλάβεις ότι έχεις κι εσύ ευθύνη στα μεταξύ σας προβλήματα. Είναι το πρώτο του παιδί, ένα παιδί που έχει ζήσει ένα διαζύγιο, πιθανώς δύσκολες συνθήκες (για να έχει την επιμέλεια ο πατέρας), που ζει μαζί σου που όπως γράφεις το αντιμετωπίζεις σαν πηγή προβλημάτων και έχει ανάγκη τον πατέρα του, ειδικά αν εσύ δεν ασχολείσαι καθόλου μαζί του. Δεν είναι σχέση ανταγωνισμού ανάμεσα στο παιδί σου και στο παιδί μιας άλλης, υπάρχει αγάπη και για τα δύο παιδιά, ίσως αισθάνεται ότι το μεγάλο έχει περισσότερη ανάγκη, ίσως του είναι πιο εύκολο να ασχοληθεί με το μεγάλο (όσον αφορά δραστηριότητες, συζήτηση κα). Με όλο το θάρρος να σε ρωτήσω και μια αδιάκριτη ερώτηση, ήθελε να κάνει δεύτερο παιδί ή σου έλεγε από πριν ότι δεν είναι φτιαγμένος για παιδιά και τον πίεσες εσύ ελπίζοντας ότι όταν έρθει το παιδί θα αλλάξει; Μήπως ο ίδιος ήθελε να συνεχίσει την ανέμελη ζωή και τώρα ξαναζεί τη δύσκολη βρεφική ηλικία και στο χρεώνει; Τώρα για το θηλασμό και τον ύπνο, όσες θηλάζουμε για καιρό το ζούμε το σήριαλ, κι εμένα γκρινιάζει (αν και σπανίως τολμά να μου πει να σταματησω να θηλάζω το τρίχρονο!), δεν ξέρω τη λύση, εγώ απλά δε δίνω συνέχεια, στη τελική εγώ ξυπνάω, αυτός απλά γυρίζει πλευρό. Δε νομίζω ότι αυτό είναι το κύριο πρόβλημα σας. Αν τον αγαπάς, δώσε χρόνο, αφιέρωσε χρόνο στον άντρα σου για να μην αισθάνεται παραμελημένος, πέρασε χρόνο με το μεγάλο σας παιδί για να βρει κι αυτός χρόνο για το μικρό, οργάνωσε οικογενειακές δραστηριότητες και διακοπές και για τους τέσσερις (ή και κανα ΣΚ για τους δυο σας). Και μιλήστε, δείτε τι μπορείτε να κάνετε καλύτερα για να περνάτε όλοι καλύτερα. Μιλήστε και με ειδικό αν χρειαστεί, θα σε βοηθήσει και εσένα να δεις πιο σφαιρικά τη σχέση σας.
Να σου πω ότι.ήθελε να.κάνει ακόμα δύο.παιδιά απλά νόμιζε οτι αυτα προφανώς θα τα μεγαλώσεΙ μια ξένη όπως έγινε και.στην.περίπτωση του πρώτου του γιου...πάντα είχε μια γυναίκα για.όλα...για τις δουλειές του σπιτιού για το διάβασμα του.κι έτσι δε περίμενε ότι θα χάσει μέρος της προσοχής μου μόλις γεννηθεί το.μωρό..
Ευχαριστώ που σχολιάσατε μανούλες... Να σας ενημερώσω ότι από τον τρίτο μήνα κοιμόμουν σε καναπέ δίπλα στη.κούνια του μωρού γιατί τον ενοχλούσε...μετά από 10περίπου μήνες μου ζήτησε να ξανά ανέβουμε στη κρεβατοκάμαρα γιατί του έλειπα κι έτσι έγινε....κ τώρα θέλει να μας ξαναβγαλει μάλλον από την κρεβατοκάμαρα...του έχω πει να κάνει υπομονή κ τα πράγματα στην σχέση μας θα αλλάξουν όταν το μωρό.ξεπεταχτει λίγο κ σταματήσω τον θηλασμό...αλλά μια που το.λέω κ.μια που το ξεχνάει...με το.μωρό θα ασχοληθεί το.πολύ μια ώρα την εβδομάδα κ πιστεύω ότι δεν είναι καθόλου αρκετό...στην αρχή του γκρινιαζα Αλλά πλέον σταμάτησα κ το πήρα απόφαση...ίσως γιατί κατάλαβα ότι το πρώτο του παιδί το έχει πάνω από όλα κ απο όλους
Mαρία, εμένα άρχισε να περνάει χρόνο με τα παιδιά όταν άρχισαν να γίνονται παιδάκια και να αλληλεπιδρούν μαζί του. Μέχρι τότε είχα το παράπονο που έχεις κι εσύ. Κάποια στιγμή τα παιδιά επειδή είχαν συνηθίσει περισσότερο εμένα με προτιμούσαν πολύ περισσότερο από τον μπαμπά τους, τον οποίο απέφευγαν. Στην αρχή με κατηγορούσε ότι τα είχα κάνει μαμόθρεφτα και μετά μάλλον παραδέχτηκε μέσα του την αλήθεια και άρχισε να περνάει περισσότερο χρόνο μαζί τους. Tο ενθάρρυνα κι εγώ αυτό αρκετά, γιατί στην αρχή τα παιδιά σχεδόν δεν ήθελαν να τον πλησιάσουν. Τώρα τον προτιμούνε το ίδιο και κάποιες φορές περισσότερο από εμένα. Μη συγκρίνεις το μεγάλο παιδί με το μωρό. Το μεγάλο παιδάκι έχει περάσει πολλά με το χωρισμό και ίσως χρειάζεται περισσότερη αγάπη και από τους δυο σας. Αν πάντως έχει καλές σχέσεις με το μεγάλο παιδί δείχνει ότι έχει όλα τα εχέγγυα για να γίνει ένας καλός πατέρας και για το μωράκι. Να κοιμάστε μαζί, γιατί αλλάζουν πάρα πολύ πιστεύω οι σχέσεις όταν το ζευγάρι δεν κοιμάται μαζί και έχει ήδη προβλήματα. Σε ζευγάρια που τα έχουν καλά ίσως δεν κάνει διαφορά το μαζί ύπνος ή χώρια. Εγώ στο λέω από πρώτο χέρι ότι βελτιώνονται πολύ οι σχέσεις αν κοιμάστε μαζί. Και μάθε στο μωρό να κοιμάται μόνο του αν δε θέλει ο μπαμπάς σας να είστε όλοι μαζί. Θα τις κάνεις κι εσύ τις υποχωρησούλες σου αναγκαστικά για να φτιάξουν τα πράγματα. Πάντως έτσι όπως τα ξαναείπες δε μου φαίνονται καθόλου τραγικά τα πράγματα. Θα τις βρείτε τις ισορροπίες σας νομίζω. Και να επιδιώκεις να έρχεστε σε επαφή, ακόμη κι αν είσαι κουρασμένη ή ακόμη κι αν δε θέλεις και βαριέσαι. Μάλλον θέλει να ασχοληθείς μερικές φορές μόνο με τις δικές του ανάγκες χωρίς να βάζεις πάνω από όλα τις ανάγκες του μωρού. Όλα καλά πιστεύω θα πάνε. Μια χαρά άνθρωπος φαίνεται από αυτά που μας είπες. Αγαπάει το παιδί σας και αυτό είναι σίγουρο. Θα μεγαλώσει κι αυτό και θα αρχίσει να ασχολείται όπως κάνει και με το άλλο παιδί. Το άλλο παιδί να το αγκαλιάσεις με πολλή αγάπη. Όλα τα παραπάνω που σου έγραψα δεν κολλάνε πολύ στην περίπτωσή σας. Εμείς είχαμε πολύ σοβαρότερα προβλήματα γκρίνιας. Αυτά είχα στο μυαλό μου και στα έγραψα έτσι.
Δηλ στις άλλες σχέσεις μέχρι να ξεπεταχτεί το μωρο το ζευγάρι μπαίνει στον πάγο?κατανοω αν και δεν συμφωνώ απόλυτα ότι εχεις αποφασίσει να θηλαςεις όσο πάρει και να κοιμάσαι μαζι με το μωρο κτλ αλλα αυτός ο τρόπος απο ότι φαινεται δεν τον εγκρίνει και ο άλλος συνυπεύθυνος στο μεγάλωμα του....οπότε πρέπει να βρείτε μαζι μια λύση, για να πείτε τουλαχιςτον ότι το προςπαθηςατε πχ έναν ειδικό σύμβουλο αλλα και ενα σύμβουλο θηλασμου γιατι απο ότι φαινεται εσυ νιώθεις άβολα με το παιδι του κτλ και προςκόλλησε ιδιαίτερα στο δικό σας παιδι και εκείνος ´εκδικιτικά αποριπτει το δικό σας παιδι...αλλα αυτά μονο ένας ειδικός μπορει να τα αναλύσει και να σας βοηθήσει κατάλληλα δεν γινεται εδώ...αλλωστε εξαρχής η κατάσταση σας ηταν ιδιαίτερη και δύσκολη και για τους δυο σας
Θηλάζω γιατί βασικά το.μωρό είναι αλλεργικό κι αυτό το έχω γράψει.κιόλας...αν πρόκειται.για το.καλό του θα θηλάζω όσο.απαιτείται...κ καμία δεν είναι σε θέση να κρίνει για το.πόσο θα θηλάσει μια μάνα το παιδί της...
Μάλλον δεν με κατάλαβες τι εννοώ, φυσικά και δεν σε κρίνω, ο μπαμπάς του έχει το δικαίωμα να κρίνει και κανείς άλλος,και εγώ θήλασα το μωρό μου όσο ήθελα και όχι όσο μου είπε κάποιος, απλά σου πρότεινα να το συζητήσετε και να βρείτε μια κοινή λύση ώστε να υπάρχει χρόνος και χώρος και για εσάς ως ζευγάρι, νομίζω πχ δεν είναι απαραίτητο να κάνει το παιδί σου πλέον πολλά γεύματα μέσα στην νύχτα, εμένα τα μείωσε σε ένα και αυτό για ψ λόγους και τον έβαλα στο δωμάτιο του ώστε και εκείνος να αρχίζει να εξοικειώνεται και εμείς να έχουμε χώρο και χρόνο ως ζευγάρι, είναι δύσκολές οι ισορροπίες και ειδικά εάν η σχέση σας δεν ήταν και ότι το καλύτερο από πριν ,απλά θα σε βοηθούσε να σκεφτείς το γιατί αποφάσατε να είστε μαζί αρχικα και να αφήσετε τις κατηγόριες και να συζητήσετε πως και τι θα κάνετε(πχ. πιστεύω ότι το μεγάλωμα του παιδιού αφορά και τους δύο, δεν μπορεί ο ένας να κοιμάται στριμωγμένος στον καναπέ θηλάζοντας σιωπηρα και ο άλλος να είναι χαλαρός στο κρεβάτι του… εκνευρίζομαι που το σκέφτομαι...)!
Maria diniozou ναι.νιώθω ότι.με μαλώνεις...!!!δυστυχώς επειδή δε μπορείς να ξέρεις τι έχω περάσει.από το.παιδί του από την στιγμή που δεν έχω αναφέρει κ τίποτα καλό θα ήταν να μη.με κολλάς στον τοίχο...από αυτό το παιδί.έχω δεχτεί υποβιβασμό κ πρόστυχα σημειώματα και σε καμία περίπτωση δε μπορώ να το δω όπως το.παιδάκι μου..
Μαράκι, δύσκολη περίπτωση αυτή που περιγράφεις. Να το δείτε με παιδοψυχολόγο μαζι με τον άντρα σου ή και μόνη σου αν δε θέλει, γιατί αυτές οι καταστάσεις θα σας δημιουργήσουν τεράστια προβλήματα. Ο ψυχολόγος είμαι σχεδόν βέβαιη ότι θα σου πει ότι δε φταίει το παιδί γι΄αυτή τη συμπεριφορά, αλλά θα σας βοηθήσει νομίζω πάρα πολύ για το πως να προσεγγίσεις το παιδί ώστε να πάψει να νομίζει ότι εσύ του φταις για όλα. Μακάρι να σας πάει καλά. Τα παιδιά γίνονται πολύ σκληρά πολλές φορές, αλλά δεν ξέρουμε τι κρύβουν στην καρδιά τους και αντιδρούν έτσι. Αν ο άντρας σου δε το παραχαϊδεύει λόγω όλης αυτής της δύσκολης περιόδου που περνάει πιθανόν να ενταθεί το πρόβλημα. Πρέπει να καταλάβει ο μικρός πως είστε ομάδα, πως τον νοιάζεστε όλοι και πως δεν είναι αυτός και ο μπαμπάς του μια ομάδα κι εσύ και το μωρό άλλη. Αλλά μόνο ειδικός πιστεύω θα σας τα πει τόσο καλά ώστε να κερδίσεις τη συμπάθεια του παιδιού και να σε εμπιστευτεί. Κάντου κι εσύ μια κουβέντα για αρχή. Ρώτα τον τι νιώθει και σου φέρετε έτσι. Ακόμη κι αν σε βρίσει μη θυμώσεις, δείξτου ότι είσαι σύμμαχος και πως τον νοιάζεσαι. Εγώ σε αυτή την περίπτωση θα επιδίωκα να περνάω περισσότερο χρόνο με τον άντρα μου, ακόμη κι αν αυτό σήμαινε μισάωρη κουβεντούλα στο κρεβάτι πριν τον ύπνο, γιατί πρέπει να αποκτήσεις τουλάχιστον ένα σύμμαχο στο σπίτι για αρχή. Αν παλεύεις μόνη σου με δύο προβλήματα (1: η στάση του άντρα, 2: η στάση του μεγάλου παιδιού) είναι πολύ δύσκολο να τα λύσεις. Καλή επιτυχία
Όταν εννοώ πρόστυχα εννοώ πρόστυχα σεξουαλικού περιεχομένου....
Για πόσο χρονών παιδί μιλάμε;
13 χρόνων
Μαράκι, αυτό τα αλλάζει όλα. Τώρα καταλαβαίνω καλύτερα γιατί θέλεις να κοιμάσαι με το μωρό και γιατί νιώθεις όσα νιώθεις. Αυτό είναι ευθύνη του άντρα σου να το λύσει κι εσύ απλά να τον βοηθήσεις. Αν αδιαφορεί και δεν κάνει τίποτα, αλλάζει λίγο η γνώμη μου γι΄αυτόν. Ό,τι και να πεις έχεις 1000 δίκια. Ελπίζω να λυθούν αυτά τα προβλήματα. Ο θηλασμός φαίνεται πως είναι απλώς η αφορμή και όχι η αιτία. Το κατάλαβα πιο εύκολο στην αρχή όπως τα έγραψες. Το καλύτερο να γίνει γλυκειά μου για το μωράκι σου.
Παντρεύτηκες ένα άνθρωπο που ήδη έχει ένα παιδί, που μένει μαζί σας αλλά ΔΕΝ το θέλεις....κι αυτός νομίζει ότι το πρόβλημα σου είναι ο θηλασμός που δεν ασχολήσε με το παιδί που ήδη είχε, ενώ εσύ απλά ΔΕΝ το θέλεις. Όταν κάνεις ένα τέτοιο βήμα, την απόκτηση οικογένειας, καλό θα είναι να ξεκαθαρίζεις κάποια πράγματα από την αρχή και όχι να παριστάνεις την καλόβολη και να γίνονται άλλοι δυστυχισμένοι γιατί ήθρλες να κάνεις το δικό σου Ο άντρας σου, το παιδί που έχετε στην οικογένεια σας και είναι μέρος αυτής (σ' αρέσι δεν σ' αρέσει το ήξερες, το δέχτηκες, και πρέπει να του φέρεσαι ανάλογα παρόλο που έχει άλλη μητέρα) και το παιδί που έχετε κάνει μαζί Δεν σε μαλώνω, προς Θεού, την αλήθεια προσπαθώ να σου πω με απλά λόγια...
Βρε κοπέλα μου, το παιδί δεν το έκανε μόνη της...με τον κρίνο! Αν λοιπόν εκείνος δεν το ήθελε ή δεν ήθελε να συμμετέχει...που τον είχε κρυμμένο τέτοιον "άσσο" όλο αυτόν τον καιρό μέχρι να γεννήσει και δεν της έλεγε τίποτα. Γιατί στην συγκεκριμένη περίπτωση άλλος είναι ο καλόβολος...
Πριν αποφασίσετε να χωρίσετε, δεν πάτε πρώτα σ' έναν ειδικό; Αν όχι, τουλάχιστον να προσπαθήσετε να κάνετε μια ήρεμη συζήτηση και να πείτε και οι δυο τα παράπονά σας; Είναι κρίμα και για εσάς και για το παιδάκι σας να το διαλύσετε πριν δείτε αν έχετε περιθώρια βελτίωσης.. Εύχομαι τα καλύτερα!!!
Αν και εκ πρώτης όψεως φαίνεται να είναι πολύ κακός ο άντρας σου, νομίζω πως τελικά κατά 99% είσαι υπερβολική κι απλά μας λες τη δική σου πλευρά. Δεν΄πιστεύω πως υπάρχει πατέρας που βάζει τον ύπνο του πάνω από την υγεία του παιδιού του. Καλά κάνεις και το θηλάζεις ακόμα και θήλασε όσο μπορείς, δεν ξυπνάει από αυτό αλλά για την αγκαλιά. Ο δικός μου αποθήλασε εδω και 4 μήνες όμως όταν βγάζει δόντια δεν κοιμάται ξανά αν δεν τον πάρω αγκαλιά. Εγω συμβιβάστηκα με το να τον παίρνω μαζί μου σε άλλο κρεβάτι ή στον καναπέ για να μην ξυπνάει ο άντρας μου όσο καιρό θήλαζα και για να μην έχει λόγο να μου λέει να διακόψω τον θηλασμό εφόσον δεν τον επηρέαζα! Μπορείς να το δοκιμάσεις. Επίσης, μήπως έχεις σκεφτεί ότι έχεις πέσει με τα μούτρα στο μωρό σας και αγνοέίς τον άντρα σου αλλά ΚΑΙ το παιδί του; εφόσον λες ότι μένει μαζί σας δεν μπορείς να μην του δώσεις την προσοχή σου. Μήπως τον ενοχλεί αυτό αν βλέπει ότι κάνεις διακρίσεις εις βάρος του άλλου παιδιού; μπορεί να είναι ανθρώπινο γιατί δεν είσαι η μαμά του, όμως αυτός έχει δύο παιδιά και δεν μπορεί να κάνει διακρίσεις. Γενικά αν βλέπεις μόνο τη μία πλευρά μπορεί να βγάλεις όποιο συμπέρασμα θες, όμως κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις και για να τα έχεις καλά, μπες λίγο και στη θέση του...
Ευχαριστώ που σχολιάσατε μανούλες... Να σας ενημερώσω ότι από τον τρίτο μήνα κοιμόμουν σε καναπέ δίπλα στη.κούνια του μωρού γιατί τον ενοχλούσε...μετά από 10περίπου μήνες μου ζήτησε να ξανά ανέβουμε στη κρεβατοκάμαρα γιατί του έλειπα κι έτσι έγινε....κ τώρα θέλει να μας ξαναβγαλει μάλλον από την κρεβατοκάμαρα...του έχω πει να κάνει υπομονή κ τα πράγματα στην σχέση μας θα αλλάξουν όταν το μωρό.ξεπεταχτει λίγο κ σταματήσω τον θηλασμό...αλλά μια που το.λέω κ.μια που το ξεχνάει...με το.μωρό θα ασχοληθεί το.πολύ μια ώρα την εβδομάδα κ πιστεύω ότι δεν είναι καθόλου αρκετό...στην αρχή του γκρινιαζα Αλλά πλέον σταμάτησα κ το πήρα απόφαση...ίσως γιατί κατάλαβα ότι το πρώτο του παιδί το έχει πάνω από όλα κ απο όλους
Αν το παιδί του, που λες ότι έχει δημιουργήσει τόσα προβλήματα, έχει μεγαλώσει μέσα στην αδιαφορία, μήπως τελικά σημαίνει ότι δεν έχει μεγαλώσει ο ίδιος παιδί για να ξέρει; Μήπως δηλαδή η μητέρα εκείνου του παιδιού στην ουσία το μεγάλωνε μόνη της κι εκείνος ήταν απλά παρατηρητής; Αν έχει γίνει έτσι, πιθανώς ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ πως να είναι δίπλα στο παιδί και σε σένα σε αυτήν την φάση, οπότε από την μία το κατανοείς, από την άλλη προσπαθείς να τον "εκπαιδεύσεις"...
Εάν δεν είχε και άλλο παιδί, θα έλεγα, οκ, ο άνθρωπος θέλει χρόνο να προσαρμοστεί, κάτι απόλυτα θεμιτό, στην περίπτωσή του, όμως, θεωρώ ότι απλά είναι μπουχτισμένος και διεκδικεί και αυτός μία θέση στον ήλιο, που λένε, δηλ. περισσότερη προσοχή από εσένα, τη σύζυγό του. Συζήτησέ το μαζί του και θα βρεθεί η χρυσή τομή. Ίσως αισθάνεται παραμελημένος και γι΄΄αυτό σε "απειλεί" με χωρισμούς...!
Έλα μη στενοχωριέσαι γι΄αυτό γιατί πιστεύω ότι θα φτιάξει η κατάσταση. Εγώ το αντιμετωπίζω ως εξής: 1. 'Ακουγα και λίγο τον άλλον (μερικές φορές μόνο, γιατί μου είναι δύσκολο να κάνω κάτι με το οποίο διαφωνώ). Το αποτέλεσμα ήταν το εξής: τις πιο πολλές φορές είχε δίκιο κι εγώ δεν το έβλεπα γιατί είχα κολλήσει στον τρόπο που είχα συνηθίσει από μόνη μου και λιγότερες φορές αποδείχτηκε ότι είχα εγώ δίκιο τελικά. Στην τελευταία περίπτωση πειστήκαμε και οι δυο και ξαναγυρίσαμε στον παλιό μου τρόπο. Όμως επειδή τον άκουσα και μερικές φορές απλοποιήθηκε πολύ η ζωή μου και φτιάξανε και οι σχέσεις γιατί δεν είναι ωραίο να μη δίνεις στον άλλο σημασία, ό,τι και όπως και τα να λέει. 2. Με χιούμορ. Λέω καμιά φορά καλά αφού ξέρεις ότι το ίδιο θα ξανακάνω, δε βαρέθηκες να γκρινιάζεις? 3. Με φωνές και νεύρα....πολύ κακός τρόπος, αλλά καμιά φορά χρειάζεται να υποστηρίζεις και τη δική σου άποψη. Αυτό το 3 να το κάνεις μόνο όταν νιώθεις ότι δεν ακούγεται η φωνή σου και αν μπορείς να το καταφέρεις χωρίς εντάσεις ακόμη καλύτερα. Και που θα φωνάξεις μην περιμένεις να σου πει σε καταλαβαίνω και έχεις δίκιο. Το ότι σε άκουσε και έλαβε υπόψη τη γνώμη σου μπορεί να το διαπιστώσεις σε ανύποπτο χρόνο. 4. Με υπομονή (ελάχιστες φορές το έχω κάνει). Καμιά φορά κάθομαι και ακούω την γκρίνια και δεν αντιδρώ καθόλου Ενώ δε ζητάει ποτέ του και για κανένα λόγο συγνώμη, αυτές είναι οι ελάχιστες φορές που μου έχει ζητήσει μετά από μόνος του χωρίς να έχω πει τίποτα. 5. Υπολογίζοντάς τον (=σεβασμός). Όσο δύσκολο κι αν μου είναι γιατί την ώρα που γκρινιάζει έχω πάντα 1000 λόγους για τους οποίους νιώθω ότι με αδικεί, μερικές φορές έχω την ψυχραιμία να βλέπω και τη δική του πλευρά. Τι δεν του αρέσει και γκρινιάζει, πως μπορώ να το κάνω καλύτερα ώστε να τον διευκολύνω λίγο κι αυτόν. Πολύ σπάνια το πετυχαίνω, αλλά βγαίνω πάντα κερδισμένη. 6. Με ευγνωμοσύνη. Τα πρώτα χρόνια ό,τι και να συνέβαινε μεταξύ μας ήμουν ευτυχισμένη γιατί σκεφτόμουν μαζί με τα στραβά και όλα τα καλά που μου δίνει αυτός ο άνθρωπος. Στην πορεία κουράστηκα και άρχισα να προσκολλάω μόνο στα κακά του. Και όσο πιο πολύ εγώ κολλούσα εκεί τόσο πιο έντονα μου φαίνονταν και δεν έβρισκα κανένα λόγο (πέρα από τυπικούς) για να είμαι μαζί του. Τώρα νομίζω πως πλησιάζω περισσότερο τη φάση ισορροπίας. Νιώθω ότι μπορώ και να αισθάνομαι τυχερή για όλα τα καλά που φέρνει στη ζωή μου και ταυτόχρονα να μιλάω για εκείνα που δε μου αρέσουν με τρόπο όμως που να μην τσακώνομαι πάντα. 7. Εκεί που ξέρω εκ των προτέρων ότι διαφωνούμε εντελώς προσπαθώ να μην πολυμπλεκόμαστε. Αν (άσχετο παράδειγμα, δε μου έχει συμβεί) ξέρω ότι εγώ δε θέλω τα παιδιά να ανεβαίνουν στα συγκρουόμενα και αυτός θέλει, τότε θα αποφύγω να πάω μαζί του λούνα-παρκ και θα προτείνω κάτι άλλο ή αν σώνει και ντε θέλει να πάει εκεί του λέω πήγαινε μόνος σου με τα παιδιά γιατί θα τσακωθούμε και δε θέλω. Άκυρο παράδειγμα, στο λέω γιατί δε θέλω να γραψω πραγματικό γεγονός. Το κυριότερο από όλα είναι να μη νιώθεις αδικημένη για τον τρόπο που σου φέρεται και να μη σκέφτεσαι γιατί κάποιοι άλλοι άντρες έχουν περισσότερη κατανόηση και τα άλλα θα τα βρεις. Μην ξεχνάς να βλέπεις και τα καλά του και επειδή από μπλα-μπλα δεν καταλαβαίνουν όλοι οι άντρες, αν εσύ είσαι 10000% σίγουρη για μερικά πράγματα κάν΄τα χωρίς να εξηγείς γιατί και πάλι δε θα μπορέσει να καταλάβει τι είναι αυτό που βλέπεις εσύ σαν μαμά και δεν το βλέπει εκείνος. Αλλά να τον ακούς ταυτόχρονα. Επεξεργάσου αυτό που σου λέει σε άλλη φάση που είσαι πιο ψύχραιμη. Εγώ αν δεν τον είχα ακούσει σε μερικά θέματα ακόμη θα παιδευόμουν. Επίσης αν δοκιμάσεις σε μερικά πράγματα και τον δικό του τρόπο (κι ας βγει μάπα το καρπούζι μετά) ίσως να σταματήσει κι αυτός λίγο να σου λέει τις αμπελοφιλοσοφίες του. Και να του λες και κανένα ευχαριστώ για τα καλά που σου προσφέρει και ένα σ'αγαπώ που και που. Πάρε εσύ την ομάδα και τράβα την εκεί που θέλεις και είναι πολύ πιθανόν να σε ακολουθήσει κι αυτός. Και να θέλεις πολύ σοβαρά να χωρίσεις, αν νιώθεις ακόμη ότι δε σου έληξε εντελώς, δώσε μια ευκαιρία. Είστε ακόμη σε πολύ δύσκολη φάση με τόσο μικρό μωρό. Θα φτιάξουν πολύ τα πράγματα, πιστεύω, στην πορεία.
εγώ θα ήθελα να ρωτήσω κάτι ... δεν το ρωτάω ειρωνικά ή κακά ή οτιδήποτε μπορεί να ακουστεί. Είναι μια πραγματική μου απορία, κάτι που εγώ δεν μπορώ να κάνω. Πως μπορείς να νοιώθεις τρισευτυχισμένη όταν ο γάμος σου περνάει μια έντονη κρίση πως μπορεί κάποιος γενικά να δηλώνει ότι κατά τα άλλα είναι τρισευτυχισμένος? Έτσι ρωτάω γιατί εγώ όταν ένα κομμάτι της ζωής μου δεν πάει καλά .. ακόμη και αν κάποιο άλλο πηγαίνει δεν μπορώ να δηλώσω ούτε ευτυχισμένη ούτε τρισευτυχισμένη. Και αν κάτι πολλές φορές με έχει ζορίσει με τα παιδιά είναι ότι μπορεί να με κάνουν χαρούμενη αλλά αν υπάρχει κάποιο άλλο έντονο θέμα ή απλά περνάμε φάσεις έντονης αρρώστιας ή αυπνίας ή κάτι άλλο .. ε δεν θα σου πω ότι είμαι καλά ή κατά τα άλλα καλά .. θα σου πω ότι ζορίζομαι και έτσι θα νοιώθω. συγνώμη αν είμαι εκτός θέματος και αν δεν βοήθησα αλλά αυτό ήταν το πρώτο που μου ήρθε. Για το θέμα σου τώρα.. μήπως νοιώθει παραμελημένος και το έχει τραβήξει στο άλλο άκρο ? Επίσης δεν ξέρω πως έφτασε το άλλο άκρο ... όμως γιατί θεωρείς χαζομάρα αν εκείνος θεωρεί ότι αυτή η κατάσταση τον πνίγει.. μπορεί να μην σου αρέσει ή να μην το ήθελες έτσι.. αλλά μπορεί πραγματικά να είναι αυτό που αισθάνεται. Αν δεν το αποδεχθείς πως θα το αντιμετωπίσεις.. αν απλώς απορίπτεις αυτά που λέει και εκφράζει ως χαζομάρες.
μήπως δίνεις όλη σου την προσοχή στο μωρό και τον παραμελείς?
Χαχαχα εγώ δίνω μπουκάλι ΔΕΝ ΚΟΙΜΑΤΑΙ επ'ουδενί!!!
Να σε ρωτησω κατι? Με το παιδι ασχολειται? Δεν μπορω να φανταστω πως ενας ανθρωπος που αγαπαει το παιδι του δεν θελει να κανει καποιες υποχωρησεις!!! Μηπως θα επρεπε να καθισετε και να κανετε μια μεγαλη κουβεντα γυρω απο το θεμα? Και κατι αλλο, αφου το παιδι του μενει μαζι σας, οταν χωρισετε ποιος θα το φροντιζει? Αυτος δεν θα ειναι υπευθυνος για το παιδι αυτο και για τη φροντιδα του? Τοτε θα εχει χρονο για ξενυχτια?