Καλά διαβάσατε, να τα «βάζετε», να τα «αναγκάζετε» να κάνουν δουλειές του σπιτιού. Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζεται ο Brian Gresko στο babble, ο οποίος λέει πως τα παιδιά δείχνουν να αγνοούν τις παρακλήσεις μας να συμμαζέψουν.
Πρόσφατα, η σελίδα της Maria Montessori στο Facebook δημοσίευσε τον παρακάτω πίνακα με δουλειές του σπιτιού για παιδιά που αρμόζουν σε κάθε ηλικία:
Οι γονείς φαίνονται διχασμένοι. Κάποιοι θεωρούν πως «τα παιδιά δεν είναι σκλάβοι» και πως ορισμένες από τις δουλειές στη λίστα, οι οποίες κυμαίνονται από το να βάλουν το παιχνίδι τους μέσα στο κουτί μέχρι το να σιδερώσουν, δεν αρμόζουν σε παιδιά, ενώ άλλοι συμφωνούν με τη σκληρή δουλειά.
Πολύ συχνά, η νοοτροπία των γονέων, λέει ο Gresko, υποτιμά τις δυνατότητες των παιδιών. «Για παράδειγμα, μιλούσα με κάποιον σχετικά με την ασφάλεια στην κουζίνα. Όταν του είπα πως ο 4μιση ετών γιος μου Felix μας βοηθάει να ετοιμάσουμε το βραδινό φαγητό, με ρώτησε τι κάνω με τα μαχαίρια για να είμαι σίγουρος πως δεν θα τα αγγίξει. Επειδή όμως ο Felix ασχολείται με τη μαγειρική κάποια χρόνια τώρα, ξέρει πώς να χειριστεί ένα μαχαίρι. Με σωστή επίβλεψη, μπορεί και χρησιμοποιεί ένα μαχαίρι για το ξεφλούδισμα. Όταν αδειάζοντας το πλυντήριο πιάτων βρίσκει κάποιο μαχαίρι για κρέατα, ξέρει να το πιάσει από τη λαβή και μου ζητάει να το βάλω στη θέση του».
Ατυχήματα μπορεί να συμβούν, αλλά είναι μέσα στη ζωή. Τα παιδιά όμως δεν μαθαίνουν από το να βρίσκονται προφυλαγμένα σε μια φούσκα ασφάλειας. Αν ανησυχείτε για τα καθαριστικά με τα οποία καθαρίζετε το σπίτι και δεν θέλετε το παιδί σας να καθαρίσει για αυτόν τον λόγο, ίσως θα έπρεπε τότε να μην τα χρησιμοποιήσετε και εσείς.
Η KJ Dell’ Antonia στο Motherlode εξηγεί μία άλλη δυσκολία που υπάρχει στο να κάνεις ένα παιδί να σε βοηθήσει στις δουλειές του σπιτιού: δεν θέλουν να τις κάνουν, και οι γονείς δεν θέλουν να τα αναγκάσουν να τις κάνουν. Το να είσαι γονιός όμως δεν είναι εύκολο. Ο Gresko λέει πως οι κοινοί χώροι του σπιτιού δεν είναι ο παιδότοπος του παιδιού και γι’ αυτό θα πρέπει να τακτοποιούνται. Το σπίτι το μοιραζόμαστε με τα παιδιά μας.
«Τα παιδιά μας δεν μεγαλώνουν για να τα έχουν όλα έτοιμα. Τα παιδιά μας συμβάλλουν στην οικογένεια, μαθαίνουν τι σημαίνει ευθύνη και είναι περήφανα για τη δουλειά που κάνουν», λέει η Dell’ Antonia.
Το δύσκολο ίσως να μην είναι να πείσεις το παιδί να κάνει τη δουλειά, αλλά να πείσεις έναν γονιό να προτρέψει το παιδί να την κάνει.
Όσο για το άλλο αμφιλεγόμενο θέμα της «χρηματικής απολαβής» κάθε φορά που κάνει το παιδί μία δουλειά, ο Gresko αναφέρει τη μέθοδο που χρησιμοποιούν στο σπίτι του, η οποία έχει ενδιαφέρον. «Έχουμε ένα πίνακα με τις δουλειές του σπιτιού, Στρώσε το τραπέζι, Καθάρισε το τραπέζι, Μάζεψε τα πιάτα, Τακτοποίησε τα παιχνίδια και μία εξτρά θέση στον πίνακα για δουλειές «μπόνους». Για κάθε μία που ολοκληρώνει, δίνουμε στον Felix ένα αυτοκόλλητο. Στα έξι αυτοκόλλητα, του δίνουμε ένα δολάριο».
Το χαρτζιλίκι είναι μία ευκαιρία να μιλήσετε με τα παιδιά σας για την οικονομία, την αξία των χρημάτων και την αποταμίευση.
Όπως και να το δείτε, τα παιδιά αποκτούν χρήσιμες και πρακτικές δεξιότητες βοηθώντας στο σπίτι, ενώ παράλληλα μαθαίνουν πώς λειτουργεί πραγματικά ο κόσμος. Δεν είναι σκλάβοι και δεν θα πρέπει να τα πιέζετε να κάνουν όλες τις βρωμοδουλειές. Αλλά και εσείς δεν είστε σκλάβοι. Διαχωρίστε τις υποχρεώσεις στο σπίτι και συνεργαστείτε για να έχετε ένα όμορφο περιβάλλον, χωρίς γκρίνιες.
Εσάς, σας βοηθούν τα παιδιά στις δουλειές του σπιτιού;
Διαφωνώ εντελώς. Το θεωρώ μέχρι και κακοποίηση. Τα παιδιά πρέπει να ΠΑΙΖΟΥΝ έτσι μαθαίνουν όχι να κάνουν τις δουλειές του σπιτιού. ΝΤΡΟΠΉ!
δεν είναι κακό να βοηθάνε στις δουλειές του σπιτιού αντιθέτος τα μαθένει να είναι υπεύθηνα άτομα
Χαίρετε. Δεν θα μπορούσα να διαφωνήσω μαζί σας περισσότερο σε αυτό το θέμα. Τα παιδιά ΔΕΝ πρέπει να αναγκάζονται να κάνουν δουλειές. Οι δουλειές του σπιτιού ΔΕΝ είναι ευθύνη του παιδιού. Οι γονείς είναι οι φροντιστές και οι πάροχοι. Τα παιδιά ΔΕΝ είναι η βοήθεια. Τα παιδιά πρέπει να παίζουν όχι να δουλεύουν. Η σχολική εργασία, συμπεριλαμβανομένης της ακαδημαϊκής εργασίας στο σπίτι, είναι αρκετή. Οι δουλειές του σπιτιού δεν είναι δύσκολο να τις μάθει κανείς, μαθαίνονται σε ΛΕΠΤΑ. Δεν είναι ο ρόλος του παιδιού να συνεισφέρει στην οικογένεια. Όσο για την αυτοπεποίθηση, τη βαθιά σχέση, την υπερηφάνεια κ.λπ. μπορεί να αποκτηθούν με πολλούς άλλους τρόπους. Αυτά περιλαμβάνουν παιχνίδι, τέχνη, αθλητισμό, οικογενειακό χρόνο κ.λπ. Απολύτως ΤΑ ΠΑΝΤΑ μπορούν και διδάσκονται χωρίς αγγαρείες / δουλειές του σπιτιού, καθιστώντας τα περιττά. Ο μόνος λόγος που οποιοσδήποτε γονέας θα επέμενε να βάζει τα παιδιά να κάνουν δουλειές είναι ότι οι γονείς έχουν λιγότερη δουλειά, κάτι που είναι κακός λόγος και ισοδυναμεί με εκμετάλλευσή των παιδιών. Με τον όρο δουλειές εννοώ εργασίες όπως το πλύσιμο ρούχων, το σφουγγάρισμα / σκούπισμα δαπέδων, το πλύσιμο των οικογενειακών πιάτων, το φόρτωμα / ξεφόρτωμα πλυντηρίων πιάτων, το καθάρισμα τουαλέτας / μπάνιου κ.λπ. προφανώς ένας γονέας μπορεί να διδάξει στο παιδί πώς να κάνει οτιδήποτε ΧΩΡΙΣ να το κάνει δουλειά του παιδιού / ευθύνη. Με εκτίμηση, Θεμιστοκλής Ι. Παπαϊωάννου ΥΓ: Ακόμα και η φράση «δεν μεγαλώνουμε παιδιά, μεγαλώνουμε ενηλίκους» είναι λάθος. Όχι, μεγαλώνετε ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΝΗΛΙΚΕΣ. ΣΕΒΑΣΤΕΊΤΕ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ.
Ο μικρος μου καθε απογευμα φοραει την ποδιά που μας εφτιαξε η γιαγια και με βοηθαει να πλυνουμε τα πιατα και να κανουμε δουλιτσες.ειναι 22 μηνων και αν του πεις παμε να πλυνουμε τα πιατα τρεχει αρπαζει τη ποδιά και το σκαμνακι του και βουρ στον νεροχυτη.ειναι απλα τελεια
Εμένα πάντως ήδη βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού η 20 μηνών κόρη μου και το απολαμβάνει κιόλας γιατί αισθάνεται οτι καταφέρνει η ίδια αυτό που βλέπει τους μεγάλους να κάνουν. Αλλά φυσικά αυτό δεν γίνεται με καταναγκασμό. Γίνεται στα πλαίσια του παιχνιδιού και στα πλαίσια της αυτονόμησης και της ωρίμανσης.
ΤΟ ΒΡΙΣΚΩ ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΟ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΠΩΣ ΝΑ ΑΥΤΟΝΟΜΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ!ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΘΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΑΝ ΜΑΖΕΨΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΟΥΣ Ή ΣΤΡΩΣΟΥΝ ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΟΥΣ! ΔΕΝ ΤΟ ΒΡΙΣΚΩ ΚΑΘΟΛΟΥ ΣΩΣΤΟ ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΔΙΝΟΥΜΕ ΟΛΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΓΙΑ ΣΠΟΥΔΕΣ ΟΠΩΣ ΣΥΝΗΘΙΖΕΤΑΙ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!
ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΟΥΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΑΝΑΛΟΓΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ,ΣΑΦΩΣ (ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ, ΑΝΑΛΟΓΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΖΟΡΙ) ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΒΟΗΘΑΜΕ,"ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΜΑΔΑ"!!!
Ειναι φοβερή συνειδητοποίηση ότι μπορούν πλέον να κανουν μόνα τους μικρο πράγματα,τρέχουμε συνέχεια να φέρουμε νερο να βάλουμε φαγητο κτλ και εκει μου έρχεται ηφοβερή ιδεα,ότι μπορει να παει και μόνος του να φέρει νερο....και οπως μου ειπε μια δασκάλα αν αρνηθεί η πει ότι δεν μπορει, δεν πάμε εμεις αλλα του ζητάμε να μας πει πως πρέπει να το κανει , μηπως πχ να πάρεις το σκαμνί για να ανοίξεις την βρυςη,και έτσι τον βοηθάμε να το κανει χωρις όμως να το κανουμε εμεις.....και φυσικα ολα πρέπει να ειναι προσβάσιμα στα παιδια....ο νεροχύτης, χαμηλά ντουλάπια με τα πιάτα ποτήρια τους, νομίζω μετα τα 3,4 ανάλογα και το παιδι μπορει να καταφέρει....βέβαια ειναι άλλο οι δουλειές που τον αφορούν άμεσα και άλλο να καθαρίσει τα πόμολα στην πόρτα εκει μάλλον πρέπει να ειμαςτε ποιο διαλεκτικοι....