Μία έφηβη από το New Jersey έχασε τον πρώτο γύρο στη δικαστική της μάχη ενάντια στους γονείς της, από τους οποίους απαιτούσε να πληρώσουν τα έξοδα για το κολλέγιό της και τα έξοδα διαβίωσής της.
Η Rachel Canning έφυγε από το σπίτι της δύο μέρες πριν από τα 18α της γενέθλια τον Οκτώβρη. Η ίδια στην αγωγή της, που εκδικάστηκε την Τρίτη στο Morristown του New Jersey, ζητούσε $650 δολάρια την εβδομάδα ως διατροφή από τους γονείς της καθώς και το υπόλοιπο ποσό των διδάκτρων της στο Morris Catholic High School.
Ο ανώτερος πολιτειακός δικαστής Peter Bogaard απέρριψε τις απαιτήσεις αυτές αλλά αποφάσισε να επιστρέψουν όλοι στο δικαστήριο στις 22 Απριλίου, για να εξετάσουν το μεγάλο ερώτημα που προκύπτει: αν οι γονείς είναι υποχρεωμένοι να συντηρούν οικονομικά μία κόρη που λέει πως αναγκάστηκε να φύγει από το σπίτι επειδή οι γονείς της την κακοποιούσαν. Η οικογένεια υποστηρίζει πως η έφηβη έφυγε απλά επειδή αρνούνταν να υπακούσει στους κανόνες του σπιτιού, όπως το να κάνει δουλειές στο σπίτι και να επιστρέφει εγκαίρως στο σπίτι το βράδυ.
Παρόλο που το θέμα αυτό μένει να εξεταστεί, ο δικαστής έδειχνε σκεπτικός ενάντια στους ισχυρισμούς της έφηβης και το πιθανό αντίκτυπο που θα υπάρξει σε άλλες περιπτώσεις ενδοοικογενειακής διαμάχης και διαμάχης μεταξύ γενεών. Ο δικαστής Bogaard είπε πως η αγωγή αυτή θα μπορούσε να οδηγήσει τους εφήβους να απειλούν τους γονείς τους, να φεύγουν από το σπίτι και έπειτα να ζητούν οικονομική υποστήριξη.
«Θα ανοίξουμε το δρόμο για κάθε 12χρονο να κάνει μήνυση για να ζητήσει ένα Xbox; Για κάθε 13χρονο να κάνει μήνυση για ένα iPhone;» ρώτησε. «Θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί για να μην μας πάρει η κατηφόρα».
Όταν ο δικαστής Bogaard διάβασε ένα χυδαίο και σκληρό μήνυμα που έστειλε η Rachel ως απάντηση στη μητέρα της Elizabeth, στο οποίο η κοπέλα έγραφε «Θέλω να χ*** στα μούτρα σου», είπε: «Έχετε ποτέ σας εισπράξει τόση αισχρή ασέβεια ως γονείς; Στο σπίτι μου δεν συμβαίνει αυτό».
Η υπόθεση του New Jersey έχει συγκεντρώσει το ενδιαφέρον της χώρας, διότι υπογραμμίζει τους φόβους ενός γονιού για τον έφηβο που μεγαλώνει με την πιθανότητα να αποτάξει από πάνω του τον «ζυγό» της γονικής μέριμνας.
Στα πεπραγμένα της δίκης φαίνεται να αντηχεί το περίφημο απόφθεγμα του Leo Tolstoy «Όλες οι χαρούμενες οικογένειες είναι ίδιες – κάθε δυστυχισμένη οικογένεια είναι δυστυχισμένη με τον δικό της τρόπο».
Τα δικαστικά έγγραφα είναι γεμάτα καταγγελίες και διαψεύσεις.
Σύμφωνα με τη Rachel Canning, έφυγε από το σπίτι της λίγο προτού κλείσει τα 18, αφού οι γονείς της χώρισαν και έπειτα τα ξαναβρήκαν και η έφηβη άρχισε να έχει προβλήματα στο λύκειο. Η μαζορέτα και αθλήτρια του λακρός Canning, η οποία ευελπιστεί να γίνει μηχανικός βιοϊατρικής, δήλωσε πως οι γονείς της την κακομεταχειρίζονταν, συνέβαλαν σε μία διατροφική διαταραχή που εκείνη εμφάνισε και την πίεσαν να στοχεύσει για μία υποτροφία μπάσκετ.
Στις καταθέσεις τους, οι γονείς της Canning, ο συνταξιούχος αρχηγός της αστυνομίας του Lincoln Park Sean Canning και η γυναίκα του, Elizabeth, δήλωσαν πως η κόρη τους έφυγε οικειοθελώς από το σπίτι επειδή δεν ήθελε να συμμορφωθεί με λογικούς κανόνες του σπιτιού, όπως το να σέβεται και να επιστρέφει στην ώρα της, να κάνει ορισμένες δουλειές στο σπίτι και να διακόψει τη σχέση της με ένα αγόρι που οι γονείς της θεωρούσαν κακή επιρροή. Δήλωσαν πως λίγο προτού κλείσει τα 18 της τους είπε πως θα γινόταν ενήλικος και θα μπορούσε να κάνει ό,τι ήθελε.
Οι γονείς είπαν πως ήταν υποστηρικτικοί, τη βοήθησαν με τη διατροφική διαταραχή της και πλήρωναν για να πηγαίνει σε ιδιωτικό σχολείο.
«Η οικογένειά της έβαλε τη Rachel σε δύσκολη θέση επειδή δεν θέλησαν να πληρώσουν», είπε στον δικαστή η δικηγόρος της έφηβης, Tanya Helfland.
Η κα. Helfland είπε πως η πελάτισσά της έμαθε πώς να συμπεριφέρεται από τους γονείς της και ειδικά τη μητέρα της, με την οποία είχε μία δύσκολη σχέση.
«Οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν τους εαυτούς τους στοργικούς γονείς κι όμως δημιουργούν μία φρικτή εικόνα για την κόρη τους», είπε στην κατάθεσή της. «Την κατηγορούν για να αποφύγουν τις γονεϊκές τους υποχρεώσεις».
Η Laurie Rush-Masuret, συνήγορος των γονέων, αποκάλεσε τους ισχυρισμούς της Rachel Canning «εξωφρενικούς» και είπε πως αποφασίζοντας να αποχωρίσει, και λόγω του γεγονότος ότι είναι 18 ετών, η έφηβη «χειραφετήθηκε» και δεν θα πρέπει να βασίζεται στη στήριξη των γονιών της.
«Δεν υπάρχει κακοποίηση. Δεν υπάρχει παραμέληση», είπε η δικηγόρος. «Δεν είναι ακατάλληλοι γονείς. Θα μπορούσε να επιστρέψει σπίτι της απόψε».
Η Rachel Canning μένει στο Rockaway Township με την οικογένεια της καλύτερής της φίλης. Ο πατέρας της φίλης της, John Inglesino, πληρώνει για την αγωγή.
Ο Sean Canning δήλωσε στον τηλεοπτικό σταθμό WCBS-TV τη Δευτέρα πως έμεινε με το στόμα ανοιχτό όταν έμαθε πως του έκανε μήνυση μία από τις τρεις του κόρες. Είπε πως η Rachel ήταν «ατίθαση» και πως τα χρήματα που φυλούσαν εκείνοι για το κολλέγιό της δεν κινδύνευαν.
«Έχουμε ήδη ένα κολλέγιο για εκείνη – δεν τίθεται θέμα. Αλλά αυτό είναι σαν να πηγαίνεις για ψώνια σε ένα πανάκριβο κατάστημα και να στέλνεις τον λογαριασμό σε κάποιον άλλον», δήλωσε.
Πηγή: smh.com.au
[divider]
Να και κάτι που σπάνια θα ακούγαμε στην Ελλάδα, μιας και τα παιδιά κάνουν χρόνια να εγκαταλείψουν την οικογενειακή τους στέγη. Στο εξωτερικό όμως είναι πολλά τα παιδιά που φεύγουν στα 18 και αυτονομούνται, παίρνοντας δάνειο για να πληρώσουν τα έξοδα του κολλεγίου/πανεπιστημίου τους. Εσείς τι γνώμη έχετε για όλη αυτή την ιστορία;
Αυτό που έχω να δηλώσω εγώ είναι το εξης: Ποια ελληνική τράπεζα θα δώσει δάνειο σε 18χρονο φοιτητη για τις σπουδές του; Άλλες κοινωνίες κ άλλες δομές...
Αν υπήρξε διατροφικη διαταραχη αυτό σίγουρα θα υπάρχει σε ιατρικο φάκελο και θα μπορεί να αποδειχθει. γενικα οι διατροφικες διαταραχες στους εφήβους και στα παιδια έχουν αμεση σχέση με την κυριαρχία και τον τρόπο που λειτουργει ο έλνγχος μέσα στην οικογένεια. Η τροφικη διαταραχη πολλες φορες είναι ένας τρόπος να πάρει το άτομο τον έλενγχο στη ζωη του με κάποιο τρόπο.Αρα εγω θα ρωτούσα πριν απ όλα μήπως θα έπρεπε να υπάρξει μια περίοδος συμβουλευτικής και ψυχολογικής υποστήριξης σε οικογενιακό και ατομικο επίπεδο ωστε να δούμε αν οι "λογικοι κανόνες" είναι πράγματικα λογικοι?
Εμένα η απορία μου είναι γιατί ο πατέρας της φίλης της πληρώνει τα δικαστικα έξοδα????
και μενα το ιδιο...
Ωωωωω ναι!!! Ειναι αξιο απορειας...
Απο οσα μου εχουν πει Αγγλοι, δεν μπορουμε να συγκριθουμε. Εκει ο φοιτητης βρισκει μια χαζοδουλιτσα με 10 και 12 ευρω την ωρα, εδω δε βρισκεις δουλεια με τοσα ουτε σαν νεος πτυχιουχος. Επισης απο τους λιγουςΑγγλους που ξερω καλα, μου εχουν πει οτι δεν τους παρατησαν οι γονεις τους οταν τελειωσαν το λυκειο. Τους αγορασαν ενα σπιτι για να ζουνε και αυτοι ενοικιαζοντας ενα δωματιο του και κανοντας και μια μικρη δουλιτσα τα εβγαζαν περα. Οχι ευκολα μου ειπαν αλλα τα καταφερναν. Μπορει να ετυχε και οι συγκεκριμενοι να ειναι απο πλουσιες οικογενειες γιατι το να αγορασεις σπιτι π.χ. στο Λονδινο σημαινει οτι κατι εχεις στην ακρη. Επισης αν εχω καταλαβει καλα οι Αγγλοι δε σπουδαζουν με τη μανια που σπουδαζουμε εμεις. Πολλοι πρεπει να κανουν 3 χρονια και μετα πανε για δουλεια. Απο αλλους Ευρωπαιους που ξερω (αλλα ειναι μικρο δειγμα για να βγαλω συμπερασματα για αλλες χωρες) ειχαν μια στηριξη απο τους γονεις, αλλα νιωθουν υποχρεωμενοι απεναντι τους, δεν φαινοντουσαν να το εχουν δεδομενο οπως το εχουμε εμεις. Επισης σε κατι Σκανδιναβικες χωρες νομιζω μου ειχαν πει οτι επαιρναν επιδομα απο το κρατος σαν φοιτητες και τα μεταπτυχιακα τους τα πληρωσαν οι εταιριες που δουλευαν. Οποτε αλλαζουν παρα πολυ τα δεδομενα σε σχεση με αυτο που ζουμε στην Ελλαδα. Εδω βεβαια εχουμε την αλλη υπερβολη του να μην κανεις τιποτα και να δημιουργειται μια σχεση εξαρτησης απο τους γονεις. Εμενα ο πατερας μου ηταν αντιθετος μεχρι και στο να κανω ιδιαιτερα σαν φοιτητρια. Δουλεια και σπουδες δεν πανε μαζι γιατι θελεις μετα 10 χρονια να τελειωσεις τη σχολη σου, αλλα μια ολιγοωρη δουλιτσα λιγες φορες την εβδομαδα (π.χ 5 ωρες το Σαββατο) δεν ειναι τιποτα. Στους γονεις μπορει να φαινεται οτι γιατι να το κανεις αφου ειναι ασχετο απο το αντικειμενο σου και δε σου προσφερει τιποτα. Εγω ειμαι υπερ γιατι μαθαινεις αλλα πραγματα, τα οποια εγω ακομη και τωρα δεν τα εχω ευκολα πολλες φορες. Μαθαινεις πως να βρισκεις τον πελατη σου, πως να διαπραγματευεσαι την αμοιβη σου και πως να τον αντιμετωπιζεις οταν εινει δυσαρεστημενος. Για μενα αυτα ειναι παρα πολυ σημαντικα και πολυ πιο σημαντικα απο το μικρο χαρτζιλικι που θα παρεις απο αυτη τη δουλεια. Σκεφτομαι πως μαλλον θα αντιδρασω διαφορετικα απο αυτο που εζησα εγω. Σκεφτομαι ηδη απο τωρα οτι την πρωτη φορα που στα 17 (τυχαια ηλικια) μου ζητησουν λεφτα για διακοπες σε νησι ακομη κι αν εχω δε θα τα βγαλω ετσι ευκολα να τα δωσω. Θα τα βαλω ισως να κανουν καποια δουλεια το καλοκαιρι που καθονται και μετα με αυτα που μαζεψουν να βαλω κι εγω κατι για να πανε. Σπουδες θα τους πληρωνα γιατι απο τη δικη μου σχολη το εχω δει στην πραξη οτι οποιος δουλευε εστω και 5ωρο καθημερινα του πηρε πολλα χρονια να τελειωσει. Η συντριπτικη πλειοψηφια δε δουλευε γιατι εκ των πραγματων δεν προλαβαινες και διαβασμα και δουλεια και να εισαι στα μαθηματα 6 ωρες την ημερα. Αλλα δουλεια για χαρτζιλικι που την κανεις Σαββατο η Κυριακη θα τα προετρεπα να βρουνε ακομη κι αν γινω πολυ πλουσια μια μερα και δε χρειαζεται τα παιδια μου να δουλεψουν για χρονια (λεμε τωρα). Η κοπελιτσα στο κειμενο ισως να παρασυρθηκε απο συμβουλες αλλων, γιατι του γονιου δεν του στελνεις ετσι ευκολα μια αγωγη για να τρεχετε στα δικαστηρια. Βασικα τον τελευταιο ανθρωπο που θα σκεφτεις να πας στα δικαστηρια για οικονομικους λογους ειναι ο γονιος σου. Δε μου φαινεται πολυ ωριμη και εντελως συνειδητη η αποφαση της. Απο την αλλη οι γονεις μου εδωσαν την εντυπωση του κατσε να σε ταιζουμε εμεις αρκει να τα κανεις ολα οπως τα θελουμε (παρατα το αγορι, γυρνα νωρις, πηγαινε στο κολλεγιο που σου λεμε εμεις). Αυτα καλα να τα λεμε στα νηπια, αλλα ηδη απο τις μεγαλεςαταξεις του δημοτικου θεωρω πως πιο πολυ πρεπει να συζηταμε μαζι τους παρα να διαταζουμε. Στα 18 ειναι αστειο να διαταζεις και να περιμενεις αυτο που λες να γινει.
Τί περίεργη ιστορία... Απ' ό,τι κατάλαβα έχουν άλλα 2 παιδιά με τα οποία όλα πάνε καλά (αν και δε γνωρίζω τις ηλικίες τους). Με προβληματίζει που οι γονείς αυτοί είδα κάποιο είδος διαταραχής στο παιδί (διατροφική) και δεν το πήγαν σε κάποιον ειδικό ψυχολόγο, ψυχίατρο ή όποιον κατάλληλο. Επίσης, έχω ερωτηματικά ως προς τους γονείς της φίλης που τη στηρίζει και μάλιστα και οικονομικά ενάντια στους γονείς της. Γιατί? Εχουν κάποιο συμφέρον και εκείνοι ίσως? Αν υπάρξει συνέχεια θα ήθελα να τη μάθω!
ΕΔΩ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΑ ΒΓΑΛΟΥΝ ΠΕΡΑ ΜΕ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΣΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΤΗΡΗΘΟΥΝ....ΤΙ ΝΑ ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ?? ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΑΡΚΕΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΧΑΡΙΣΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΜΕ ΤΑ ΑΣΤΡΑ...ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΤΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΜΕ ΛΑΘΟΣ!! ΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΛΟΙΠΟΝ.