Πεθερικά της συμφοράς!
Αν και λιγα χρονια παντρεμενη και μονο δυο χρονια μαμα, ειναι αρκετα αυτα που μου εχουν συμβει…
Στην αρχη ολα με τον συζυγο μου κυλουσαν ομορφα, ευχαριστες στιγμες, ταξιδια, βολτες, δεν ειχαμε πολλες διαφωνιες σαν ζευγαρι, μονο τις φυσιολογικες διαφωνιες πανω σε ζητηματα που μας αφορουσαν. Αλλωστε ειναι λογικο σαν διαφορετικοι χαρακτηρες που ειμαστε.
Μεναμε σε ενα μικρο σπιτι που ανηκε στα πεθερικα μου και μπαινοεβγαιναν φυσικα οποτε ηθελαν, αλλωστε δεν ημασταν παντρεμενοι ακομη. Καθως εξελισσονταν τα πραγματα αναμεσα σε εμενα και τον συντροφο μου και αρχισαμε να μενουμε μαζι πιο συχνα, την ενημερωσε να μην μπαινει σπιτι και οτι τις δουλειες θα τις εκανα εγω, εκτος απο την καθαριοτητα των ρουχων -διοτι δεν ειχαμε πλυντηριο- και το φαγητο του που θα ετρωγε εκει, διοτι εγω δουλευα και δεν ειχαμε ηλεκτρικη κουζινα παρα μονο ενα ματι για λιγα πραγματα. Εκεινη δεν σεβαστηκε την επιθυμια μας και οταν εφευγα για την δουλεια μου εμπαινε σπιτι και εκανε δουλειες, ενω ειχα ξυπνησει απο τις 5 και μεχρι τις 8 που δουλευα καθαριζα. Ετσι ξεκινησαν αναμεσα μας τα προβληματα. Περασε αρκετος καιρος και αφου μιλησαμε με τον συντροφο μου, αποφασισαμε οτι αυτα ειναι περαστικα και οταν μεινουμε σε αλλο σπιτι δεν θα υπαρχουν αυτου του ειδους οι καταστασεις.
Μετα απο λιγο καιρο εμεινα εγκυος. Δεν το ειπαμε απο την αρχη, εγω ηθελα να περασει καιρος να δουμε οτι ολα πανε καλα με την εγκυμοσυνη και επειτα να το ανακοινωσουμε. Στον 3ο μηνα της κυησης μου το ανακοινωσαμε ενω με τον συντροφο μου ειχαμε αποφασισει πως θα καναμε πολιτικο γαμο, γιατι ειχα μια δυσκολη εγκυμοσυνη… Με το που το ανακοινωσαμε, αρχισε με δικη της αποφαση να φτιαχνει το αλλο διαμερισμα για να μεινουμε αργοτερα που θα ερχοταν το μωρο, χωρις να με ρωτησει κανεις! Και αυτο επειδη ο συντροφος μου τους το ειχε υποσχεθει καποτε οτι θα εμενε εκει. Δεν ειχα προβλημα, απλα τον ενημερωσα πως αν δημιουργουσε προβληματα, θα φευγαμε απο αυτο το σπιτι.
Ο καιρος περνουσε, σιγα σιγα εφτιαχνε το σπιτι και με ετρεχε στα μαγαζια απλα να μου δειξει τι επελεξε για το σπιτι που θα μεναμε, επειδη θα πληρωνε εκεινη (πρεπει να σημειωσω οτι και οι γονεις μου προτειναν να συμβαλλουν οικονομικα και δεν δεχτηκα με την προυποθεση να παρουν οι δικοι μου τα επιπλα)
Εφτασε ο 6ος μηνας κυησεως, παντρευτηκαμε και αποφασισαμε να μην μας βαλουν χρυσαφικα, αλλα να μας τα δωσουν ή πιο πριν ή πιο μετα. Εγινε ο γαμος και σε καποια στιγμη μπροστα στους λιγους καλεσμενους μας φωναζει και αρχιζει να μας φοραει τα κοσμηματα, ενω οι γονεις μου μας τα ειχαν δωσει πιο πριν και ετσι φανηκε οτι εκεινοι δεν μας εβαλαν χρυσαφικα. Νευριασα αρκετα και συγχρονως στεναχωρεθηκα γιατι ηταν η αιτια να νιωσουν ασχημα και αβολα οι δικοι μου ανθρωποι.
Εφτασε ο καιρος και εφερα στον κοσμο ενα υγιεστατο κοριτσακι. Η απαιτηση της μπορειτε να φανταστειτε ποια ηταν… Να δωσω το ονομα της στο παιδι μου επειδη μας εδωσε ενα σπιτι. Και περαν τουτου, το ονομα της πραγματικα ειναι αθλιο και δεν χρησιμοποιειται στις μερες μας. Ενω μειναμε τελικα στο σπιτι που μας παραχωρησαν, το παιδι ηθελε και απαιτουσε να το κραταει εκεινη, ερχοταν συνεχεια στο σπιτι για να δει τι μαγειρευω και αν το εχω καθαρο. Ο συντροφος μου απαιτουσε να πηγαινει το παιδι 2 μηνων σε εκεινη ολα τα απογευματα και τελικα το πηγαινε και εκεινη το πηγαινε στις γειτονιες… Εγω τα περισσοτερα πρωινα πηγαινα με την κορη μου στους γονεις και τους βοηθουσα στις δουλειες τους και εκεινη εμπαινε στο σπιτι γιατι ειχε κρατησει κλειδια. Μια μερα για κακη της τυχη ειχα παει στο σουπερ μαρκετ και γυρνωντας την βρηκα μεσα να μου φτιαχνει το ψυγειο και παντα να δινει φαγητο γιατι ελεγε οτι ο γιος της δουλευει πολυ και πρεπει να τρωει σωστα… Ερχοταν το πρωι και χτυπουσε την πορτα 6 η ωρα και εφερνε γαλα λες και ηταν ο γαλατας!
Μια μερα ξεχασε τα κλειδια μεσα στο σπιτι μας και ετσι εβαλα μπρος τον αντρα μου και της τα πηρε… Απο τοτε ξεκινησαν και αλλα χειροτερα προβληματα. Αρχισε και με κακολογουσε στη γειτονια και εμενα και τους γονεις μου που τους ειχε δει μονο στο γαμο… Και πως αν τους εβλεπε να ερχονται στο σπιτι, θα τους εδιωχνε επειδη ηταν… δικο της! (και εγω για μεγαλο διαστημα εβλεπα τους γονεις, οποτε ερχονταν, στις καφετεριες και στο αυτοκινητο!) Τα ακουσα, πηγα σπιτι της και την αρχισα… Με ομορφο τροπο παντα, γιατι εχω τροπους και αρχες… Αρχισε να με φωναζει γιατι επαιρνα το παιδι μαζι μου και δεν της το αφηνα… Εφυγα εξαλλη φυσικα και δεν ξανα ασχοληθηκα, εκανα καιρο να παω, ομως αυτο δεν τους σταμησε… Ο συζυγος μου ανενοχλητος σαν να μην συμβαινει τιποτα, συνεχιζε να πηγαινει το παιδι παλι τα απογευματα… Και οταν εγω ημουν αρνητικη, θυμωνε και δεν μιλουσε για μερες…
Καθως περνουσε ο καιρος, εφτασε η ωρα της βαφτισης. Εξηγησα στον συζυγο μου οτι δεν επιθυμω να δωσω στο παιδι το ονομα της, ας διναμε του πατερα του. Εκεινος δεν ηθελε. ετσι αποφασισαμε να βαλουμε το ονομα απο την μερια τους δευτερο. Εκεινη εκλαιγε και χτυπιοταν! Ηρθε στην βαφτιση, ολα καλα, τελειωσε το μυστηριο, με μουτρα παντα, ενω ο αλλος γιος ελεγε πως ποτε δεν θα εβαζε στο παιδι του αυτο το ονομα (εν τω μεταξυ η αλλη νυφη τους βριζει, πεταει στα σκουπιδια τα πραγματα που παιρνουν για το παιδι, τα βλεπουν και της λενε και ευχαριστω)
Τελικά… Το παιδι εκανε 1,5 χρονο να το φωναξει με το ονομα του, την φωναζε παντα μπεμπα και εΐ μικρη!
Μετα απο καιρο περνωντας εξω απο το σπιτι της, την ακουσα παλι να μιλαει ασχημα για εμενα. Μπηκα μεσα ομορφα, της ειπα να σταματησει επιτελους και οτι παρατραβηξε πλεον και μου απανταει «Μονο μια Μ. υπαρχει στο παζαρι; Δεν μιλουσα για εσενα!» Βγαινει και ο πεθερος μου και αρχιζει να με βριζει και να μου λεει να φυγω, αν δεν μου αρεσει να ακουω να μιλανε για εμενα… Εφυγα, παλι τσακωμους με τον συντροφο μου και να του ζηταω να φυγουμε απο αυτο το σπιτι και η ειρωνεια ξερετε ποια ηταν; Μου λεει «Σας αγαπαω, αλλα προτιμω να αυτοκτονήσω παρα να φυγω και να τους στεναχωρήσω!» και εγω εφοσον τον αγαπαω και χωρις να θελω να στερήσω τον πατερα απο την κορη μου εμεινα για ακομη μια φορα…. Και ο συντροφος μου κλασικα συνεχισε να απαιτει αν πηγαινει το παιδι επειδη του υποσχεθηκε για ακομα μια φορα η μαμα του οτι δεν θα ξαναασχοληθει… Χωρις εκεινος να σκεφτει οτι εγω εδω και δυο χρονια τρεχω στους γιατρους γιατι απο την στεναχωρια μου δημιουργηθηκε καποιο προβλημα στο κεφαλι μου…
Να συμπληρωσω οτι οι γονεις μου πληρωνουν τα παντα για παιδι! Γαλα, κρεμες, πανες, μεχρι να βρω δουλεια… Και τωρα δεν πηγαινω, περναω εξω απο την πορτα τους και λεω στον εαυτο μου οτι δεν υπαρχουν απλα… Κι ομως ο συντροφος μου ζηταει να παω τωρα που ερχονται γιορτες… και θελω απλα να μου πειτε… Με τι καρδια να παω;
Εσεις με θεωρείτε υπερβολικη οπως ο συζυγος μου;
Εσεις θα πηγαινατε;
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Είσαι πολύ λάθος σε όλα ότι λεσ. Εγώ βλέπω ότι μόνο βοήθεια σου έχει προσφέρει οι γυναίκα και εσύ το μιτι Πίο ψηλά από το κεφάλι σου. Σπίτι σου έδωσε στο γέμισε με όλα και βοήθεια σου προσφερε για την κόρη σου.. Όλα αυτά είναι πολλά. Φαντάσου πόσες γυναίκες θα τα ειθελαν αυτά και δεν τα έχουν. Δεν έχεις δει να μη σε βοηθήσει και να έρθει να σου κάνει λογαριασμό στο σπίτι σου? Οι αν δεν σου έδινε το σπίτι και να πλήρωνες ενοχικά και να μην είχες γάλα για το πεδι σου γιατί δεν βγενεις οικονομικά.. Τοτε θα σου έλεγα εγώ. Εσύ λύση έχεις προβλήματα ψάχνεις.. Κάτσε καλά κυρία μου .ο κόσμος πεινάει και εσύ.. Στο κάτω κάτω καλά κάνει ο άντρας σου πως κάνει ότι δεν σημαίνει τίποτα.. Τί θες να κάνει. Να ασχολειτε με γυναικείες κουβέντες. Γονείς του είναι και μεγάλη ανθρωπι είναι και θα πούνε και κάτι πάραπάνω.. Μην τα ακούς όλα. Για μένα πρέπει να πας και να κάτσεις φρόνιμα και να είσαι πάντα χαμωγελαστι μπροστά τους και πάντα με καλό λόγο στο στόμα σου. Ξεκίνα της αλλαγές από τον εαυτό σου. Και για αυτό που έλεγες ότι κτιποταν να κρατήσει τη μικρή δεν σκέφτεσαι ότι είναι το πεδι τού πεδίου της και έχει δίκιο να θέλει κάτι τέτοιο. Οι γονείς για αυτό ζούνε να μεγαλώσουν τα εγγόνια τους. Από αγάπη το κάνει κυρία μου. Θα γίνεις και εσύ γιαγιά μια μέρα θα ειθελες να σού κάνει οι νυφι σου κάτι τέτοιο.
ax ax kopela mou ego hmoun tuxerei o sizigos den einai etsi ase kai an htan exo poli dynamiko xaraktira ante sth mamaka sou.....omos vlepo thn aderfi mou ti peraei nomizo pos kapioi anthropoi den alazoun kai sthn periptosi sou (sizigos) oloi agapame tous gonois mas omos otan kaneis oikogeneia prepei na eisai ekei alios mine me th manoula soy...th na pw ypomoni ....sou eyxomai ta kalitera ....
Εγώ ένα κρατάω από αυτά που διάβασα.Πως απέκτησες πρόβλημα υγείας από τη στεναχώρια.Αν πάθεις κάτι ποιος θα φροντίσει το παιδί σου; Θα ακουστώ απόλυτη αλλά η ζωή είναι μικρή κι ο άνθρωπος εύθραυστο ον.ΤΡΕΧΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙΣ....
και να πας δν λυνεται τιποτα...θα συνεχισουν χειροτερα γιατι ξερουν οτι ο γιοκας τους θα σε πιεσει να ξανακανεις το αβουλο βλημα...αυτοι θα εκτονωνονται πανω σου και εσυ θα σκας...απο μακρυα μηπως καποια στιγμη μαθουν να σε σεβονται...το οποιο ειναι δουλεια του συζηγου σου να το απαιτησει απο τους γονεις του..εισαι η γυναικα του και η μανα του παιδιου του.Δυστυχως εχει γεμισει ο τοπος μαμακιες φλωρους κ τα τραβαμε εμεις
Ο αντρας σουνκοριτσακι μου εχει προβλημα!! Δεν εχει απογαλακτιστει ακομα. Εκει κολλημενος με την μανουλα... Τι να σου πω,εγωβθα εφευγα. Οπως σου ειπε εκεινος " σ'αγαπαω αλλα προτημω να αυτοκτονισω παρα να τους στεναχωρησω" πες κ εσυ, " σ'αγαπαω αλλα προτημω να σε χωρισω παρα να μεινω εδω να αρρωσταινω απο την συμπεριφορα της μανας σου" . Στην τελικη ας δαλεξει... Δεν μπορει να τα εχει ολα δικα του. Εσυ σκας κ εκεινος, τι?? Και την πιτα ολοκληρη κ τον σκυλο ( ή την σκυλα) χορτατο!!
αχαχ τι να σου πω ψυχωπλακωθηκα... να μην πας θα περασεις μαυρες γιορτες, πηγαινε στους γονεις σου ή χιλιες φορες κατσε σπιτι σου πιο ησυχια θα περασεις. πως αντεχεις? καλα κι εκεινη 6 ωρα το πρωι εαν ειναι δυνατον? μιλα τους μην κολωνεις!!!!!! αλλα χωρις βρισιες και φωνες, παντα με αξιοπρεπεια, ετσι θελουνε γιατι αμα σε βρουνε καλο σε πατανε στο λαιμο........ εγω εχω τα πεθερικα μου απο πανω μας καταλαβαινεις ποιος μπανει ποιος βγαινει η πεθερα μου στο μπαλκονι... ωσπου πριν ενα μηνα ηρθε η αδερφη μου με το αγορι της για να μας δει. δεν μενει κοντα μας τη βλεπω περιπου 3-4 φορες το χρονο. Μετα απο 5 λεπτα ηρθε κατω μπαινει μεσα παιρνει το μικρο το βαζει πανω στο τραπεζι και αρχιζει να το τα'ι'ζει με κατι που ειχε φερει, οπως καταλαβαινεις η αδερφη μου εφυγε αρων αρων γιατι δεν τη χωνευει. στεναχωρηθηκα που δεν την ειδα και την επομενη της ειπα να μην ξαναρθει στο σπιτι οταν εχω κοσμο.... τα εβαλε με την αδερφη μου! και με μενα και σηκωθηκε και εφυγε και τωρα δεν μου μιλαει και δεν εχει πατησει σπιτι απο τοτε και εχει ησυχασει το κεφαλι μου..... ποιο συχνα εβλεπα την πεθερα μου παρα τον αντρα μου. ερχοταν μεχρι και 3 φορες την ημερα σπιτι μας μερικες φορες και το μεσημερι......... τι να σου πω? ομως ο αντρα μου ειναι στο πλαι μου!!!!! ο δικος σου γιατι την ακουει ακομα? δεν τον ενδιαφερει αμα φυγεις? κανε συζητηση μαζι του μιλα του εξηγησε του! αν του εκαναν αυτα οι δικοι σου πως θα του φαινοταν??? μην χωρισετε ειναι κριμα και για το παιδι. εσυ ξερεις ομως!!!!
Περνάω παρόμοιες καταστάσεις εδώ κ τέσερα χρόνια.κ εμένα ο άντρας μου την ίδια θέση παίρνει.Μου έχουν σκατομάθει το παιδί κ δεν μπορώ να του βάλω όρια.Φύγε κ αν ο άντρας σου σας αγαπάει πραγματικά θα σας ακολουθήσει αλλιώς είναι άξιος της μοίρας του
Γλυκιά μου είχα το ίδιο πρόβλημα με τον άντρα μου και τα πεθερικά. Πήγαινα 2 μήνες κρυφά σε ψυχολόγο. Ευτυχώς χώρισα και ηρέμησα. Αυτό που έμαθα είναι ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν εύκολα. Ο άντρα σου δυστυχώς δε θα αλλάξει συμπεριφορά απέναντι στους γονείς του. Δεν αναφέρεις καθόλου αν είστε ευτυχισμένοι...
Σου είχε δείξει από την αρχή ποιος ήταν.Γιατί περίμενες να αλλάξει μετά το γάμο; Κατά τη γνώμη μου ποτέ δεν είναι αργά να αλλάξει μια κατάσταση,αλλά είσαι διατεθειμένη να το πας μέχρι τέλους με όποιο τίμημα;Αν όχι θα πρέπει να κάνεις υπομονή.Πολλή υπομονή.....
Γλυκια μου οι γονεις σου δεν φταινε σε τιποτα.Μην τους στερεις την κορη τους και το εγγονακι τους. Σ'αγαπανε κ εσενα και το μωρο σου και καταλαβαινουν ποσο δυσκολα περνας, και εσυ τους χρειαζεσαι και για ψυχολογικη υποστηριξη κ για να σου δινουν αγαπη. Μην μενεις αλλο μακρια τους!
σε καταλαβαινω απολυτα.το ιδιο επαθα κι εγω μεχρι που τον εστειλα στον αγυριστο.πεθερο γιατι η πεθερα πεθανε.μου εστριψε το μυαλο μια μερα κι οποιον παρει ο χαρος.ηρεμησα. τον τελευταιο καιρο ομως εχω παλι το ιδιο προβλημα με τον κουνιαδο μου. δεν λεει να ξεκολησει απο το σπιτι μας. εδω πινει τον καφε του εδω τρωει εδω χεζετε.ανοιγει ψυγεια ψαχνει ντουλαπια,σαν σπιτι του.μεχρι και την τσαντα μου τον επιασα να ψαχνει λεγοντας μου να δει απο περιεργεια τι κουβαλανε οι γυνεκες.κι αν του πεις τιποτα θα γινω η στριγκλα που τους πεταξε ολους σαν την τριχα απο το ζημαρι.κουραστηκα να ξενυχταω μεχρι της μια και δυο το πρωι μεχρι να ξεκουμπιστει επιτελους.δεν εχω ηρεμια στο σπιτι μου.σε καταλαβαινω απολυτα.μερικοι ειναι εντελως… αντε να μην το πω.αλλα που θα παει, θα ερθει η ωρα του.ειναι να μη με πιασει ο διαολος και με κουνησει.
Το μονο που εχω να πω οτι ολοι κανουν αυτα που θελουν εκει που τους περνει και απο τις δυο πλευρες.καλη νυφη =κακα πεθερικα.καλα πεθερικα= κακη νυφη.στανταρ αυτο πολυ λιγες εξερεσεις!!!!!!
Η ερωτηση που κανείς ειναι η τελευταία που θα σκεφτόμουν στην θεση σου!!!! Η μόνες ερωτήσεις που θα εκανα ειναι 1. Για ποσο καιρο μπορω να αντέξω όλη αυτήν την κατάσταση; 2.Ειναι καλο αυτο το κλήμα για το παιδι μου;; 3.Τι παει να πει "Σ´αγαπαω αλλα προτείμω να αυτοκτονισω παρα να φύγω και να στενοχωρισω τους γονείς μου"; Πρότειμα να στεναχωρεί την γυναικα του και το παιδι του, ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ;;;;!!!!!! Σε δεύτερη μοίρα εσείς!!!!!
συμφωνω.. κοριτσι μου γιατι καθεσαι?? και γιατι δεν τους εχεις βρισει ακομα?? αυτοι οι ανθρωποι δεν καταλαβαινουν απο αρχες...
αχχχχχ σε νιωθωωωω μου ηρθε να σπασω τον υπολογιστη βεβαια με αυτα που διαβασα .... εσυ ξερεις τι να κανεις ... αλλα εγω στη θεση σου οχι μονο δεν θα πηγαινα αλλα θα επερνα τη μπεμπα μου κ θα φευγαααααα μακριαααα , ετσι κ αλλιως δεν σου προσφερουν τιποτα παρα μονο συγχυση κ αγχος .....τι γιορτες θα περασεις? μαυρες? πανε στους γονεις σου για αλλαγη να ξελαμπικαρεις λιγο απολη αυτη την κατασταση ...... κ αυτο το θεμα καθε απογευμα το παιδι εκει ... στο τελος θα σου πουνε "εμεις στο μεγαλωσαμε" τα χω ακουσει κ τα λεω... οχι απτα πεθερικα μου βεβαια.... εχω κ γω κατι παρομοιο με τον πεθερο μου.... ευτυχως η πεθερα μου ειναι καλη (προς το παρον) μενουμε διπλα πλεον , κ οταν ηρθαμε ηθελε να εχει κλειδια απο το σπιτι ... δεν του περασε , αλαξα κλειδαριες κ πατησα ποδι σε πολλα, ακομα κραταω μια αποσταση, αν κ μενουμε διπλα κ το σπιτι ειναι δικο τους εφοσον μας καλεσαν αυτοι να μεινουμε εδω θα δεχτουν κ καποιους ορους. δεν μπορουν να κανουν οτι θελουν επειδη τους ανοικουν μερικα τουβλα .... η ζωη μας δεν τους ανηκει.....ειχα κ γω θεμα με τον αντρα μου στην αρχη αλλα οχι σαυτο το σημειο .... τουλαχιστον μου λεει αν θες να φυγουμε φευγουμε , απλα δεν θελω να χαλασω τη σχεση με τα πεθερικα μου κ κανω υπομονη , οσο για το παιδι.... του το εκοψα να το κραταει κ να το περνει οποτε θελει κ να φευγει κ γω να ψαχνομαι , (ναι ναι μου το εκανε κ αυτο πολλες φορες ) εκει πατησα ποδι κ στον αντρα μου κ τσακωθηκαμε.... "ελα μωρε παππους ειναι " μου λεει.... και τι μαυτο? επειδη ειναι παππους η γιαγια ... μπορει να περνει το μωρο χωρις την αδεια μου κ να εξαφανιζεται??? κ που παει??? οοοοοχιιιιι τερμα οι καλοσυνες κομμενα αυτα το παιδι μου κ τα ματια μου....! κ αν δεν τους αρεσει περνω το μπεμπακι μου κ φευγωωωω , οσο κ να αγαπαω τον αντρα μου δεν θα επετρεπα να μεγαλωσει το παιδι μου μεσα σε μια τετοια οικογενειακη κατασταση κ να υπομενω αυτα που θελουν αυτοι.... δεν μαρεσει κατι? προσπαθω να το λυσω .... κ αν δεν μπορω να το λυσω το κοβω.... οπως ο Μ.Αλεξανδρος εκανε με τον γορδιο δεσμο.... οτι δεν λυνεται κοβεται, ετσιιιι δεν θα με τρελανουν εμενα αυτοι , εγω θα τους τρελανω , υπομονη λοιπον μονο αυτο σου λεω , κουραγιο κ υπομονη εσυ ξερεις τι ειναι καλυτερο για σενα κ για το παιδακι σου εγω απλα ειπα την δικη μου αποψη οσο σωστη η λαθος κ αν ειναι δεν σ λεω να συμβαδισεις μαυτα που ειπα η που θα εκανα απλα εξεφρασα την αποψη μου κ το τονιζω για να μην δημιουργηθουν τυχον παρεξηγησεις κακεντρεχη σχολιασμοι (γενικα μιλωνατς παντα)
Koritsi mou na'sai kala kai koita ton eauto sou...h erwtish pou kaneis einai h teleutaia pou tha eprepe na kaneis..l Kai apla tha sou pw twra pigene giati einai pasxa kai meta kane anathewrish zwhs...egw apo auta pou mou kanan,(to arthro prosoxi sta petherika oxi mono stous suntrofous)einai diko mou,exasa to paidaki mou kai evgala karkino sto sthithos...ton xwrisa perasa polla alla twra eimai super! Den pernaei etsi zwh ksanaskepsou ta...me polu katanohsh kai sugnwmh gia to tharros mou
Εγώ θα πήγαινα ...τον άντρα μου σε γιατρο!!!
ενα σφιξιμο με επιασε ειλικρινα... τι συμβουλες να δωσεις.. σε καταλαβαινω. ολοι-ολες εχουμε ζησει παρομοια περιστατικα. ισως να δεις με καθαρη ματια πως φερεται η αλλη νυφη και εχει κοψει τα πολλα πολλα και να διερωτηθεις αν η λυση βρικσεται εκει. παρατηρησε πως φερεται αυτη, τι εχει κερδισει κτλ. σε τετοιες καταστασεις ισως η ευθεια επιθεση, χοντροκομμενη κιολας να ναι η καλυτερη λυση. ξεκατινιασμα κοινως. διοτι δεν υπαρχει λογικη, εισαι σε μια αγελη και κανει κουμαντο αλλος.
Έχεις καταλάβει φαντάζομαι ότι παντρεύτηκες έναν αθεράπευτο μαμάκια και ότι επιπλέον δέχτηκες να ζήσεις μαζί του στο σπίτι που έχτισαν και πληρώνουν οι γονείς του. Τι ακριβώς περίμενες ότι θα συνέβαινε διαφορετικά?
Εγω είχα εναν άντρα μαμακια σαν τον δικο σου που πραγματικα δεν αντεξα κ πανω στην βδομάδα αφού εκανα τον πολιτικο έφυγα. κ έγκυος.. ναι, έφυγα.. δεν μπορουσα να φανταστώ τη ζωή μου μίζερη με εναν άντρα θηλυπρεπή.. ή που θα γινόταν φονικό πανω στην τρέλα μου ή που θα εμπαινα σε ψυχιατρείο.. ευτυχώς που έφυγα, γεννησα το μωρακι μου κ είμαι πολύ καλά..
Εαν θελεις την ειλικρινη μου συμβουλη, το προβλημα δεν το εχουν τα πεθερικά σου, αλλά ο αντρας σου. Πες του οτι αυτη η κατασταση σε καταπιεζει και ζητα να δειτε ενα συμβουλο γαμου... για να σας βοηθησει να βρειτε ισορροπιες... το να σου λεει οτι θα αυτοκτωνησει αν τους στεναχωρησει κρυβει μια αρρωστημενη κατασταση. Και επειδη αν του πειε να δει ψυχαναλυτη δεν θα δεχτει. Πες του να πατε μαζι, εκει θα ερθει σε δυσκολη θεση και θα πρεπει να δικαιολογηθει... αλλά και εσυ να θυμασαι παντα οτι αυτο τον ανθρωπο και την κατασταση την διαλεξες. Εκανες πολλες λαθος επιλογες για να φτασεις εδω σημερα. Δεν εισαι θύμα... ψαξε τα λάθη σου χωρις ενοχες και δες τι θελεις να κρατησεις και τι να αλλαξεις. Εδω φταιτε ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ.
Πραγματικα ειναι απο τα πραγματα που δεν καταλαβαινω πως οι μανες κανουν τοσο κακο στα παιδια τους. Ειναι κατι που με ποναει τοσο πολυ. Για 5 χρονια ειχα μια υπεροχη σχεση η μανα του ηταν μακρυα αλλα ηξερα απο τα λεγομενα του οτι ηταν γυναικα που θελει να κανει κουμαντο σε ολα. Καποια στιγμη ηρθαν τα πραγματα που επρεπε αν παει εκει για καποιο διαστημα να μεινει. Εμενα η μανα του δεν με ηθελε με τιποτα ειχε αλλα ονειρα για τον γιο της. Οταν πηγε εκει η σχεση μας αλλαξε πολυ, μετα αυτη με τα προβληματα υγειας που ειχε τον κρατησε για παντα εκει, του ελεγε οτι αν φυγεις θα πεθανω και η καρδια μου κτλ κτλ ξερετε σαν τις ταινιες. Καθως επισης ο αδελφος του δεν ηταν κοντα, τα καταφερε. Μεσα σε 4 μηνες παντρευτηκε κιολας. Εχουμε επικοινωνια ακομα ζει με την μανα του και την γυναικα του στο ιδιο σπιτι δεν μπορω να σας πω τι γινετε χαμος, ευτυχως δεν εχουν παιδι ακομα. Δεν μπορω να καταλαβω οι μανες αυτο που θελουν δεν ειναι το παιδι τους να ειναι ευτυχισμενο η οχι. Αν τον ειχα παντρευτει και περνουσα ασχημα απο την μανα του ακομα και να ειχα παιδια μαζι του θα εφευγα μαζι με ατ παιδια αν ηθελε ας ακολουθουσε αλλιως δεν θα αξιζε. Χειροτερο ειναι για τα παιδια να βλεπουν την μαμα στεναχωρημενη πληγωμενη να εχουν φασαριες τα παιδια νιωθουν τα παντα.
Δεν επρεπε να αφησεις απο την ΑΡΧΗ να γινουν ετσι τα πραγματα. Οταν δεν σκυβεις, δεν μπορουν ευκολα να ανεβουν στην πλατη σου!!! Το θεμα εχει τελειωσει, θα γινονται τα ιδια και τα ιδια, εχει παρει τα θαρρη της. Εκτος εαν ο αντρας σου αποφασισει να γινει ΑΝΤΡΑΣ και να τη βαλει αυτος στη θεση της, που δεν ειναι αλλη απο το σπιτι της! Ποιον παντρευτηκες στο φιναλε? Αυτην? Δε θα συμβουλευα ποτε καποιον με παιδι να χωρισει. Αλλα ο μοναδικος τροπος να "την παλεψεις" σ' αυτον το γαμο ειναι να φυγει απο τα ποδια σας αυτη. Με ομορφο τροπο: κουμαντο ο καθενας στο σπιτι του! Αλλα επαναλαμβανω: ΜΟΝΟ ο αντρας σου μπορει να το ληξει αυτο., ΜΟΝΟ! Οποιαδηποτε αλλη προσπαθεια δεν θα πιασει. Καλη δυναμη!!!!!!
Τα ζω σχεδόν 3 χρόνια...Με πολλή στεναχώρια,με πολλή θλίψη.Το χειρότερο οτι με βλέπουν τα παιδιά...Νομίζεις πως θα αλλάξει κάποια στιγμή αυτή η κατάσταση,η εκεί που λές άντε να ηρεμήσουμε επιτέλους τα ίδια και χειρότερα....Και φυσικά για όλα φταίω εγώ...Αυτοί δεν κάνουν τίποτα.Και λέω αυτοί γιατί εγώ έχω και τον πατέρα του.Ναι μεν όλα τα δημιουργεί αυτή αλλά αυτός της είναι ένα πιστό σκυλάκι.Αυτή είναι μια κακομαθημένη-ψωνισμένη εγωίστρια που θέλει όλους να την υπηρετουν.Φυσικά να μπαίνει στο σπίτι να κάνει οτι θέλει και μην πεις της όχι...Τα παιδιά υποχρεωτικά όπως λές κάθε μέρα πρέπει να ήταν στο σπιτι τους.Απο την αρχή που μετακομίσαμε εδώ επρεπε να ήμουν η εγώ στο σπίτι τους η αυτοί εδώ.Κάθε μέρα,όλη μέρα...Και πάντα να με κατηγορούν....Πήγαινα να κοιμήσω το μωρό,και τους άκουγα απο πίσω.Αυτό είναι το επίπεδο για το οποίο είναι και περήφανοι.Εγώ συγγενείς λες και δεν είχα,οτι ήθελα έπρεπε να το λέω σε αυτούς(έτσι ακριβώς που είχαν πει).Για να μην τα πολυλέω,ούτε φίλες έχω,όλη μέρα μέχρι το βράδυ που θα σχολάσει είμαι μόνη.Εδώ και τρεις μήνες έχασα την μητέρα μου,το στήριγμα μου.Ούτε να πενθήσω είχα το δικαίωμα εγώ εδώ μέσα.Φωνάζω να φύγουμε απο αυτή τη φυλακή απο τον πρώτο μήνα.Αλλά τίποτα και η κατάσταση να χειροτερευει.Αν είχα τα δικά μου χρήματα θα είχα φύγει.Τώρα ούτε τους μιλάω,η πόρτα έχει κλείσει για αυτούς.Φυσικά η δουλειά τους είναι να του βάζουν λόγια,γλωσσοφαγιά κτλ...Κλείσε κάθε δίοδο επικοινωνίας μαζί τους αν δεν φυγετε απο εκεί.Και μίλα.Οτι έχεις να τους πεις να τους το πείς.Μην κάνεις τα λάθη που έκανα εγώ.Το παιδί δεν υπάρχει λόγος να το βλέπουν κάθε μέρα,ούτε μπαμπάς ούτε μαμά του είναι.Αλλά φύγετε.Να αυτοκτονήσει δεν υπάρχει περιπτωση...Η ακολούθα πες του η πλήρωνε το ενοίκιο των παιδιών σου.Δηλαδή αν χωρίσετε και φταίνε οι δικοί του???
εγω ουτε θα ξαναπηγαινα ουτε θα αφηνα το παιδι μου να ξαναπαει στο σπιτι τους..αργοτερα θα βαζουν και στο παιδι λογια..και ο συζηγος σου θα επρεπε αφου αποφασισε να κανει οικογενεια να αφοσιωθει στην δικη του πλεον οικογενεια,να στηριζει την γυναικα του...και να αφησει την μαμα του!
κι εμείς μια από τα ίδια.. ξεμείναμε από δουλειά και αναγκαστικά μένουμε μαζί τους..εκτιμώ πολύ τη βοήθειά τους αλλά δεν τους αντέχω.. άπειρες φορές τα μάζεψα να φύγω αλλά πάντα με σταματάει ο άντρας μου.. όπως λες κι εσύ δεν θέλω να στερήσω τον γιο μου από τον μπαμπά του και εκεί με πιάνει το φιλότιμο..τον παρακαλούσα από την αρχή να μην έρθουμε εδώ .ανακατεύονται στα πάντα..τι ώρα θα κλείσουμε τα παντζούρια τι ώρα θα φάμε τι θα φάμε,,πόσα φώτα έχουμε αναμένα γιατί κλαίει το μωρό γιατί δεν τρώει αν θα πάρουμε δώρο για τα βαφτίσια που μας κάλεσαν και πολλά πολλά άλλα.. αλλά δεν φταίνε αυτοί ο άντρας μου φταίει..γιατί εγώ κάνω φασαρίες(γιατί το καλό μας τέλειωσε πια) και τους κοβω το θάρρος και αυτός τους το ξαναδίνει.. όσο μπορείς να τους κρατάς σε απόσταση να το κάνεις!!για το καλό της οικογένειάς σου,,γιατί όταν η μαμά δεν είναι καλά δεν είναι καλά η οικογένεια..
Από τη στιγμή που σε ενοχλεί κάτι, γιατί ρωτάς αν σε θεωρούν οι άλλοι υπερβολική; Ζητάς επιβεβαιώση ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει και ότι πρέπει να αντιδράσεις; Μάλλον το ξέρεις ήδη αυτό. Όμως είναι λύση να πάρεις το παιδί σου και να σηκωθείς να φύγεις "για να του δείξεις"; Τι σκηνικά θα ακολουθήσουν μετά, με το παιδί σου μπροστά και στη μέση; Πόσο θα αγριέψουν τα πράγματα μετά από μια τέτοια κίνηση; Αντέχει το στομάχι σου την αρχή ενός τέτοιου πολέμου; Συζήτησε με το σύντροφό σου. Μιλήστε με έναν ειδικό, ένα σοβαρό άνθρωπο που θα βοηθήσει εκείνον περισσότερο, να δει την κατάσταση από τη δική σου πλευρά. Άρχισε να μιλάς και στην πεθερά σου και αν δεν ακούει, δείξε με το δικό σου τρόπο ότι δεν είσαι πάντα διαθέσιμη, ότι δεν είναι πάντα η πόρτα σου ανοιχτή, ότι άλλο το δικό τους σπίτι, άλλο το δικό σας. Κάνε το δικό σου πρόγραμμα ανεξάρτητα από εκείνους και προσπάθησε να προλαβαίνεις τις κινήσεις τους. Πρέπει να τους ξέρεις καλά τόσα χρόνια. Οι καβγάδες και τα λόγια το μόνο που φέρνουν είναι κι άλλους καβγάδες και λόγια, δυστυχώς. Καλή συνέχεια...
Kαι γιατι οχι να γινει μια συζητηση με ολους παροντες? Και πεθερικα και συζηγο. Ετσι δεν θα μπορουν να μεταφερουν διαστρευλωμενα αυτα που ειπες στο γιο τους..
Λιγο πολυ μοιάζουμε όλοι τραβάμε παρόμοιες καταστάσεις αλλά η καλύτερη αντιμετώπιση είναι η διπλωματία αντιμετώπισε τους ανάλογα και πίστεψε με θα εισαι πιο ευτυχισμένη γενικοτερα
Γλυκιά μου θα πρέπει να συμφωνήσω με την Ολίβια... ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Δεν είμαι μαμα αλλά μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου ο αγαπημένος μου πατερούλης είχε τεραστια αδυναμία στην μαμα του και παρόλο που εκείνη δεν το εκμεταλλεύτηκε ποτέ και ήταν πάντα πολύ διακριτική με την μαμα μου και την οικογενεια μας υπήρξαν στιγμές που ήταν πολύ δύσκολες και άδικες για την μαμα μου. Αυτά τα πράγματα δεν αλλάζουν και σίγουρα δεν θέλεις να μεγαλώσει το παιδί σου σε μια τέτοια κατάσταση. Δεν είσαι μόνη σου, πρέπει να σκεφτείς και την μικρή σου και για να είναι καλά εκείνη θα πρέπει να είσαι και εσυ κάτι το οποίο απο ότι κατάλαβα δεν συμβαίνει καθώς ο συζυγός σου δεν σε σέβεται ούτε σε υπολογίζει όταν βάζει πάνω απο το παιδί του και τη γυναίκα του την μαμα του. Είμαι σίγουρη οτι θα κάνεις το καλύτερο.
ο συντροφος σου απλα δε σε αγαπαει! και τα παιδια μπορουν να ζησουν χωρις πατερα. με μανα που δεν ειναι ισορροπημενη οχι. προεχει η ψυχικη σου ηρεμια!!
Το θεμα σου καλή μου δεν είναι τα πεθερικά σου αλλά ο συμβατικός γαμος που έχεις!!!!
Βρε κοπελια η ιστορια σου μου θυμιζει πολυ την ιστορια μιας φιλης μου η οποια ειχε αρραβωνιαστει ενα παλικαρι-ο-Θεος-να-το-κανει,το οποιο κρεμοταν απ το βρακι της τρελης μανας του.Αυτη τους εφτιαξε επισης σπιτι για να εμεναν οταν θα παντρευοντουσαν κι αν η κοπελα τολμουσε να πει οτι δεν θα ηθελε π.χ το γκρι πλακακι στην κουζινα,η πεθερα τα επαιρνε στο κρανιο και γινοταν της μουρλης!!Ο γιος υποστηριζε τη μανα του λεγοντας πως η μανουλα εχει παντα δικιο.Στο τελις η κοπελα δεν αντεξε,τους παρατησε και γυρισε στη μανα της.Αυτοι δεν πτοηθηκαν.Μετα απο λιγο το "παλικαρι"βρηκε αλλη.Σου απαντησα τωρα στο τι πρεπει να κανεις?
Πριν ξεκινήσεις να πάρεις το παιδί και να φύγεις, γιατί αν το κάνεις αυτό πρέπει να είσαι προετοιμασμένη ότι μπορεί και να χωρίσεις, όχι ότι είναι κακό αλλά καλό θα ήταν να το θέλεις και εσύ, δοκίμασε: 1. άλλαξε κλειδαριά στο σπίτι και τέλος, χωρίς να ρωτήσεις κανέναν. Αν βγάλει αντικλείδι ξαναάλλαξε και αυτό μέχρι να βαρεθεί. 2. Φυσικά αδιαφόρησε για αυτά που λέει για εσένα. Είναι η μεγαλύτερη τιμωρία της να διαπιστώσει ότι τα λόγια της δεν έχουν καμία αξία. 3. Αν τα απογεύματα λείπεις, δυστυχώς δεν μπορείς να απαγορεύσεις στον σύζυγό σου να της πηγαίνει το παιδί, αλλά αν είσαι εκεί είναι εύκολο να κανονίζετε κάποια βόλτα σε φίλους κλπ, ή κάποιες φορές θα πηγαίνει και στους δικούς του. 4. Αν δεν αλλάξει συμπεριφορά, το όνομά της ούτε στο δέκατο παιδί. 5. Αν θέλεις να είσαι καλά με τον άντρα σου θα πρέπει κάποιες φορές να τους ανέχεσαι. Τις γιορτές δηλαδή πήγαινε μόνο για το τραπέζι , μοιρασμένα πράγματα όπως σου έγραψαν και παραπάνω, μία στους δικούς σου και μία στους δικούς του. 6. Εννοείται ότι θα έρχονται οι γονείς σου σ το σπίτι σας. Αυτό πάει πακέτο με την αδιαφορία. Δεν ξέρω αν σε βοηθούν όλα αυτά, γιατί δεν έχω παρόμοια περίπτωση αλλά αυτά σκέφτηκα ότι θα έκανα εγώ. Και εννοείται ότι ήταν λάθος κοινό σας να την αφήσετε να σας ετοιμάσει το σπίτι. Από εκεί ξεκίνησαν όλα κατά την γνώμη μου. Τώρα βέβαια πρέπει να το αντιμετωπίσετε και αυτό όσο γίνεται με λιγότερες απώλειες μεταξύ σας.
Να τον χωρισεις κ να πας στους γονεις σου.Οι γονεις σου δεν σε εχουν για ξοδεμα.Και αστον εκει με την μανουλα του κ το σπιτι τους.Κοιτα να εισαι εσυ καλα για να ειναι κ το παιδακι σου!
Πολυ σωστα. Τι ακριβως περιμενεις απο αυτον τον αντρα και συγνωμη δηλαδη. Ειδες πως βαζει τους γονεις του πιο πανω απο σας, γιατι δεν κανεις κι εσυ το ιδιο; Ο εαυτος σου και τα παιδια σου πανω απο ολους!
Καλη μου φιλη επειδη προκειται να περασεις ασχημα με αυτον τον αντρα που πανω απο τη γυναικα και το παιδι του βαζει τους γονεις του αντι να τους βαζει στη θεση τους, κανε την καρδια σου πετρα και φυγε πριν καταστραφει η υγεια σου. Αν δεν εχεις τη στηριξη του συντροφου σου ο γαμος ειναι πολυ μοναχικη υποθεση.
Για όλα φταίει ο σύντροφος σου. Αυτός έπρεπε να τους έχει βάλει στην θέση τους. Αλλά φαίνεται ότι δεν τολμάει να σηκώσει κεφάλι. Πάτα πόδι, κάνε και κανένα χοντρό καυγά, ξεκαθάρισε του ότι δεν ανέχεσαι να χώνονται στην ζωή σας και ότι αν όλα συμβαίνουν για το σπίτι καλύτερα να νοικιάσετε μια γκαρσονιέρα αλλά να έχεις την ηρεμία σου. Κάνε κάτι τώρα που είναι σχετικά νωρίς, γιατί μετά θα έρθει και άλλο παιδί και η κατάσταση θα χειροτερέψει.
ΒΡΕ ΚΟΠΕΛΙΑ ΠΩΣ ΑΦΗΣΕΣ ΚΑΙ ΤΡΑΒΗΞΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ;ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ;ΕΒΑΛΕΣ ΔΕΡΒΕΝΑΓΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΑΝΤΕ ΤΩΡΑ ΝΑ ΤΟΝ ΒΓΑΛΕΙΣ.ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ.
τους γονείς σου να τους έχεις από κοντά το ξέρεις το γιατί.,. ο άντρας σου είναι υπερβολικός και όχι εσύ..., ο κανόνας σου θα έπρεπε να είναι "Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΧΩΡΑΦΙ" στα πάντα όμως να είναι ξεκάθαρο σε όλους,.. το τι είναι δικό της το σπίτι δεν σημαίνει ότι θα σας π@@@@ξει κιόλας, γιατί αυτό κάνει!! ας της το πηγαίνει το παιδί σας ,αλλά μόνο αυτό.. όσο για τις γιορτές μοιρασμένα τα μισά στα πεθερικά σου και τα υπόλοιπα στους δικούς σου γονείς =αυτή να είναι η συμφωνία και βεβαίως να γίνει...γιατί αν δεν θέλει τους δικούς σου, τότε δεν πας και εσύ στους δικούς σου!!! εκβιασμός θα μου πεις. Ναι γιατί όχι...αφού το τραβάει ο οργανισμός του και στην τελική...Π@@@@να ζωή καλά κουράγια
...ΔΙΟΡΘΩΣΗ..... ...τότε δεν πας και εσύ στους δικούς Του!!!
Αυτα παθαινετε οταν μου θελετε να κανετε οικογενεια κ πληρώνουν αλλοι για να συντηρηθει το νοικοκυριο. Οταν τα πεθερικα η οι γονεις ανακατευονται οικονομικα, τοτε να ξερετε οτι ειναι σαν να τους ανοιξατε τις πορτες κ τα παραθυρα μη σου πω για να εχουν τον πρώτο κ τον τελευταίο λόγο αφού εκεινοι πληρωνουν. Φταιει ομως κ ο αντρας σου που δεν καταλαβαινει το προβλημα κ δε μπορει να σας προστατεψει. Λογικο ειναι να αγαπα τους γονεις του κ να μη θελει να τους στεναχωρησει.μη ξεχνας οτι αυτοι οι ανθρωποι τον μεγαλωσαν κ τον βοηθησαν με το παραπανω κιολας να κανει σπιτι, οπότε δυσκολευεται να βαλει ορια. Αφου δε μπορει να τα βαλει, απλα αλλαξτε σπιτι κ στηριχτειτε στα δικα σας μονο ποδια. Ισως να σ λειψουν καποιες ανεσεις αλλα τουλαχιστον θα εισαι πιο ηρεμη.
RESPECT!!!!!!
Σε καταλαβενω απόλυτα τα πέρασα και εγώ δεν ειχε κλειδιά για το σπίτι ευτυχώς ειναι τον γονιών μου, αλλά με κακολογουσε στη γειτονιά και φους δικούς μου. Το μόνο που μπορω να σου πω ειναι οτι αν δεν ειχα τι στήριξη του αντρα μου δεν θα ειχαμε καλή κατάληξη. Κανεις υπομονή καταπιεζεσε δεν θα αντεξεις για πολλή παντα πρόβλημα θα έχεις μέχρι να φύγεις από κει ..αν χάσει εσενα ο αντρα σου τι θα κάνει. ? ?Κουραγιο εχεις δρομο μπροστά σου.
Αν ο άντρας σου προτιμάει να αυτοκτονήσει(!) για τους γονείς(!) του και όχι για εσάς τότε δεν σας αξίζει γιατί δεν σας αγαπάει,απλό...Κάνε μία, ΜΟΝΟ ΜΙΑ όμως τελευταία προσπάθεια και φύγε μακριά από αυτούς που σε αρρωσταίνουν!!!
Kai fusika min pas kai na deis na stamatiseis na asxolise me autous san na min uparxoune giati auto pou metraei einai i diki sou psixiki ugeia kai i ugeia sou genikotera! Oi anthrwpoi den allazoune! exeis ena paidi kai auto to paidi se thelei kala kai ugieis, ta petherika sou den tha sou dwsoune tin ygeia sou i tin iremia sou! ean deis oti sunexizoune na sou xalane tin zwi fuge apo to spiti kai eimai sigouri oti o antras sou tha se akolouthisei!
Αγαπητη φιλη αρχικα μπερδευτικα(νομιζα οτι καποιος κοιτουσε τι γινοταν στο σπιτι μου 2 χρονια πριν).Επειδη εχω ζησει ακριβως το ιδιο θα ηθελα να σου πω τι εκανα εγω....αρχικα σταματησα να τους μιλαω και απαγορευσα να βλεπουν και τα παιδια μου...εκαναν να τα δουν τουλαχιστον 18 μηνες....αφου σχεδον δεν τα γνωρισαν οταν τα ξαναειδαν....επισης θα πρεπει να ξεκαθαρισεις στον αντρα σου η η οικογενεια του η οι γονεις αλλιως θα καταφερεις να επιβιωσεις και χωρις αυτον.
Πάρε το παιδί σου και φύγε!!!! Να γλυτωσεις, σε λίγο θα στρέψουν το παιδί σου εναντίον σου δεν το βλέπεις;;; Μια εκκολαπτικη μηχανή εισαι γι αυτούς .. Όλους!!!
Γι'αυτό κορίτσι μου όταν εντοπίζεις τέτοιες συμπεριφορές από νωρίς προτιμας να φας ψωμί κι ελιά και να μην μείνεις σε κανένα σπίτι τους, αλλά να νοικιάσεις το δικό σου. Μακριά κι αγαπημένοι. Με τον άντρα σου συζήτα το όμορφα και ωραία με λογικά επιχειρήματα, νομίζω πως αν είναι λογικός θα καταλάβει. Καιρός να απογαλακτιστεί.
κοπελα μου καταλαβαινω τη θεση σου. κι εγω ανεργη είμαι και πληρωνουν για όλα οι γονεις μου στο παιδι μας και στο σπιτι τους μενουμε με τον αντρα μου και τη μπεμπα, αλλα όταν το παρακαναν με το ανακατεμα, παρολο που ητανε γονεις μου, τους το εκοψα και εβαζα τα κλειδιά πισω από τη πορτα για να μην μπορουν να μπουνε και εβαλα και δευτερη κλειδαρια τα κελιδια της οποιας δεν τους τα εδωσα. βεβαια θα μου πεις αυτά θα επρεπε να τα κανει ο αντρας σου κι όχι εσυ. αλλα αφου ο αντρας σου δεν εχει το βασικο συστατικο ενός αντρα, σπρματογονους αδενες, τοτε παρε τη κορη σου και πηγαινε στους γονεις σου. όχι γιατι είμαι υπερ του να χωρισεις, προς Θεου! αλλα για να καταλαβει ο αντρας σου ότι αφου προτιμα να αυτοκτονησει αντι να τους στενοχωρησει, τοτε ας προτιμα επισης να σας χασει μαμα και κορη, για να μη τους στενοχωρησει. για να δουμε, τι θα διαλεξει τοτε; εχε εμπιστοσυνη στον εαυτο σου και καντο. εσας τις δυο θα διαλεξει. αν δεν το κανει, δεν αξιζει. πριν φτασεις σε αυτό το εξτριμ, μα για μενα απαραιτητο μεσο νουθετήσεις, θα σου προτείνω και κατι πιο πονηρο και όχι τοσο ακραιο, μα πολύ πολύ πολύ αποτελεσματικο που το κανω παντα σε ολες τις περιπτώσεις κι όχι μονο οσον αφορα τον αντρα μου και το παιδι μου: "κρατα τους φιλους κοντα και τους εχθρούς πιο κοντα", που λεει και η παροιμια. όχι μονο να ξαναπας, αλλα κάθε απόγευμα να πηγαίνεις μαζι με τον αντρα σου και το παιδι σου. μη την αφηνεις μονη της μαζι τους. να εισαι εκει, γλυκια, κουφη και μουγκη αν χρειαστεί (καταλαβαίνεις τι εννοω), αλλα εκει, μη της κανεις το χατηρι της στρίγγλας να σε χωριζει από το παιδι σου. θελει πολύ πονηρια η κακια πεθερα, όχι κακιες, θυμους, κουτσομπολια, κατινιες ή συζητήσεις και ανωτερα επίπεδα. καλη επιτυχια κοπελα μου.
καλά τώρα σοβαρά? Αν φύγει με το παιδί η κοπελιά, ο τύπος ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι θα μείνει με τη μαμά κ το μπαμπά του. Και καλύτερα. Στα γκρεμοτσακίδιαααααααααααααα
Εγώ θα χώριζα κοπελιά...και κακώς που έκανες λάθος ερώτηση.Είσαι με τα καλά σου ή να βάλω τις φωνές?Απο που να το πιάσω και απο που να το αφήσω το ρημάδι που νυχτιατικα φούντωσα!!!!Οπως είσαι την κάνεις...αφου οι γονείς πληρώνυν αυτά που έστω θα έπρεπε να πληρώνει ο καλός σου κι είσαι στη φάση της αναζήτησης δουλειάς..τι μένεις?Για να έχεις να μας πεις κι άλλα σε λίγους μήνες?Κι αν τον αγαπάς τοσο πολύ,γιατί δεν αγαπάς και τον εαυτό σου?Καιρός είναι...σαν αδερφή μου σου μίλησα να ξέρεις.Να σε φωτίσει ο Θεός μόνο..
Ω Θεοί...Δεν ξέρω αν το' χεις πάρει πρέφα, αλλά ο άντρας σου έχει υποστεί λοβοτομή στην παιδική του ηλικία. Είναι κατάχαζος. Κι εσύ ακόμη πιο χαζή που κάθεσαι σ' αυτή την αρρωστημένη αηδία και ζητάς και απόψεις για το αν θα πας στις γιορτές εκεί....ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ.
Μου άρεσε πολύ ο σχολιασμός σου!!!! Συμφωνώ!!!!!!!
δυστυχως,συμφωνω απολυτως!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!