Γιατί τόσο μίσος;
Δεν ξέρω από πού και πώς να ξεκινήσω και σίγουρα αυτό που γράφω δεν εχει τέλος. Τουλάχιστον μέχρι αυτή τη στιγμή που μιλάμε.
Ειμαι μητέρα 4 αγοριών, αλλά δυστυχώς στο σπιτι μου έχω μονο το ένα μου παιδάκι. Ο λόγος; Διαζυγιο, νέος γάμος και ενας άνθρωπος που με κυνηγάει εδώ και χρόνια.
Ένας άνθρωπος με τον οποίο έκανα 3 παιδιά, έμεινα μαζί του 7 χρόνια και ύστερα τον χώρισα όταν κατάλαβα πόσο σκάρτος ήταν. Και δυστυχώς δεν έπεσα έξω. Ενώ χωρίσαμε με συναινετικό διαζύγιο και όλα ηταν μια χαρα (ή ετσι νόμιζα η ηλίθια), ήρθε στη ζωή μου ένας υπέροχος άνθρωπος ο οποίος επέλεξε να με βοηθήσει και να μεγαλώσουμε μαζί τα υπέροχα αγγελούδια.
Από εκείνη τη στιγμή και πέρα η ζωή μου και η ζωή του έγινε ένας ατελείωτος αγώνας δικαστηρίων, αγωγών και ψυχολογικών πιέσεων απέναντι στα παιδιά.
Τα ξεπεράσαμε όλα, κάναμε μια νέα αρχή, κάναμε ένα υπέροχο μωράκι και όλοι μαζί κάναμε μια πολύ όμορφη οικογένεια. Και όμως ούτε αυτό τον ηρέμησε… αντίθετα τον εξαγρίωσε.
Και ύστερα απο πολλές δωροδοκίες (είχε και έχει πολλά χρήματα) κατάφερε να πάρει τα παιδιά σπίτι του (μπόρεσε να το κάνει, μιας και τα παιδιά ήταν στην ηλικία που μπορούσαν να αποφασίσουν με ποιον θα πάνε). Για να έχει τον πλήρη έλεγχο. Ούτε αυτό όμως τον ηρέμησε. Συνεχίζει και τους βάζει λόγια…
Άλήθεια γιατί τόσο μίσος; Δεν μπορεί να καταλάβει ότι κάποια στιγμή θα τον μισήσουν και θα στραφούν εναντίον του;
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Καταλαβαινω πως θελεις τα παιδια σου μαζι.Ομως καταλαβαινω και τα αγορια σου που θελουν να ζησουν με τον πατερα τους κι όχι με τον πατριο.Γιατι κι ο πατερας μου όταν χωρισαν οι γονεις του το ιδιο επελεξε να κανει.Δεν είναι θεμα δωροδοκιας,ο πατερας για έναν γιο είναι προτυπο κι αφηνει δυσαναπληρωτο κενο η απουσια του,οσο κι αν η μητερα φροντιζει τα πρακτικα θεματα.Υπομονη και καλη δυναμη σου ευχομαι,μακαρι να βρεθείτε περισσοτερο τωρα το Πασχα
κοπελια μου δεν εκανες κατι κακο.Κομπλεξικοι ,ζηλιαρηδες φθονεροι τοξικοι ανθρωποι υπαρχουν παντου και δεν χρειαζετε να σε αγγιζουν τα σχολια τους..Δεν χωρισες επειδη εν γαμο γνωρισες αλλον.Η σχεση τελειωσε χωρισατε και εφτιαξες την ζωη σου .Μπραβο σου.Και μπραβο που φροντισες να βρεις εναν αξιο συζηγο να τα δεχτει ως δικα του.Δυσκολα στις μερες μας καποιος παντρευετε μια διαζευγενη με τρια παιδια. Κυριως απο οικονομικης αποψης ,μετα συναισθηματικης...να υποθεσω οτι τα παιδια τον δεχτηκανε.αν οχι και επελεξαν να πανε με τον μπαμπα τους καλως..αλλα ειναι αδικο για τον εγωισμο του και μονο ο πρωην σου να στρεφει τα παιδια εναντιον τους.Για μενα θα τα επερνα και θα οτυς ξεκαθαριζα κανοντας μια συζητηση και στα τρια οτι οτι εγινε εγινε για το καλυτερο τους να μην μεγαλωσουν σε ενα σπιτι με καυγαδες και δυο ατομα που δεν ταιριαζουν.Να τους επισημανεις ποσο τα λατρευεις πως θα εδινες και την ζωη σου για αυτα και πως οτι αρνητικο και να λει ο μπαμπας τους ειναι επειδη δεν αντεχει να σε βλεπει ευτυχισμενη και πως πρεπει μολις νιωσουν αμβιβολια για σενα αμεσως να θυμιθουν πως ειναι ολη σου η ζωη και θελεις να εισαι παντα διπλα τους και θα εισαι σε καθε τους βημα και πως μπορουν να γυρισουν σε σενα ξανα οποτε το θελησουν αν εκει εν ειναι ευτυχισμενα...να τα πεις ξανα και ξανα ...ενα παιδι δεν διαγραφει ετσι απλα την μαμα του και παντα θα θελουν να ακουν ποσο τα αγαπας ,καθαρος ουρανος αστραπες δεν φοβαται..θα σταφουν εναντιον σου μονο αν παραδωθεις και το επιτρεψεις..τωρα οσο για τα σχολια παραπανω απο καποιους επιθετικους μη δινεις σημασια,σκαρτοι ανθρωποι ανοιγουν το στομα και εξω απο το χωρο εχουν αποψη..Ζω παρομοια κατασταση ,ενα δικο μου προσωπο δηλαδη και το περναμε μαζι,οποτε καταλαβαινω πως νιωθεις,,καλυ δυναμη και να θυμασαι να επισημαινεις στα παιδια σου οτι τα θες ποιο συχνα στη ζωη σου να τα στηριζεις να τα βοηθας να ενδιαφερεσε πως τα πανε και να τους λες το επαναλαμβανω ξανα πως αν θελουν αν ερθουν σε σενα το σπιτι σου ειναι σπιτι τους...και να δεις πως ολα θα πανε καλα...
καλα απο τη βιασυνη στο κειμενο μου παραπανω εχω καποια λαθακια μη δινετε σημασια σε αυτα ειμαι συναισθηματικα..φορτισμενη!!!
Δύσκολες καταστάσεις. Δεν υπάρχει συνταγή για το τι είναι το καλύτερο ή το πιο σωστό. Απλά προσπάθησε να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς για τα παιδιά σου.
Ηταν λαθος να ζητησεις τη γνωμη καθε πικραμενου και με οποια απωθημενα εδω μεσα. Το μονο που καταφερες ειναι να σε πληγωσουν. Εκανες πολυ καλα που παντρευτηκες και εκανες κι αλλο μωρο. Οσα λαθη κι αν εκανες δεν αμφισβητειται η αγαπη σου για τα παιδθα σου το ιδιο και η στηριξη του συζυγου σου προς αυτα και εδω μεσα κανενας. Δεν ειναι καλυτερος για να σου κουνησει το δαχτυλο. Οτι και να καταφερε ο πρωην. Με δωροδοκια θα του γυρισει μπουμερανγκ. Αλλα αυτο δεν σε αφορα εσενα. Σημασια οτι κι αν εγινε ειναι να δειχνεις ποσο τα αγαπας και οτι θα εισαι παντα εκει γι αυτα. Ειχες καθε δικαιωμανα παντρευτεις θα ηταν λαθος να παραμεινεις μονη "για τα παιδια". Αφενος μια γυναικα δυστυχισμενη με κενα δεν μπορει να μεγαλωσει ευτυχισμενα παιδια αφετερου τους εδωσες ενα παραδειγμα ζωης οτι η ζωη συνεχιζεται και οτι δεν πρεπει να το βαζουμε κατω. Να εισαι παντα καλα
Τα πράγματα πηγαίνουν καλύτερα .... ολοι ηρεμήσαμε , αν κ έχουμε τις εξάρσεις μας λόγω εφηβείας. Οι σχέσεις με τον μικρό τους αδερφό είναι πολυ καλές και ας μην ειναι 100% αδερφια όπως είπε κάποιος πιο πάνω....τα πολύ ακριβά βέβαια δώρα συνεχίζονται αλλά ναι μεν τα παιδιά ενθουσιάζονται έχουν όμως αρχίσει να καταλαβαίνουν ότι η μαμα τους ειναι πάντα εκεί για να τους ακούσει, να τους μιλήσει ή να τους αγκαλιάσει. Τους δίνω το χρόνο που θέλουν και που ίσως στο παρελθόν δεν είχαν ..... Θέλω να ειναι καλα και ας μην ειναι συνέχεια μέσα στο σπίτι μου, αν και για να πω την αλήθεια ο μικρότερος απο τους 3 αλλά και ο πιο μεγάλος όλο ευκαιρείες βρίσκει για να ειναι μαζί μου......
Δεν υπάρχουν 50% ή 75% αδέρφια. Υπάρχουν μόνο αδέρφια. Μην ακούς τέτοιου είδους χαρακτηρισμούς! Να είσαι πάντα καλά και να έρθουν τα πράγματα με τέτοιο τρόπο που να είστε όλοι καλά!!!
Συμφωνώ απολύτως με τον Q and A Καλύτερα να σκεφτείτε αν όντως τα παιδιά πήγαν μαζί του από αγάπη ή για άλλους λόγους πλην εκδίκησης. Δε θα σας κουράσω απλά θα σας πω τη δική μου ιστορία. Χωρίσαμε με τον σύζυγό μου λόγω μια άλλης ας την πούμε κυρία, η οποία τον κορόιδεψε και έμεινε έγκυος μόνο για να τον τυλίξει. Η κόρη μου( 9 ετών) έζησε όλη αυτή τη φρίκη και προχθές που μιλούσαμε με παρακάλεσε να μη βάλω ποτέ κανένα άντρα στο σπίτι, για τον μπαμπά της δε την νοιάζει μου είπε μαμά δε μένω μαζί του, αλλά εσύ μη φέρεις άλλο στο σπίτι μας, θέλω να είμαστε οι δυο μας, δυστυχώς τα παιδιά το άλλο πρόσωπο πάντα το βλέπουν ξένο, αν <> τη ζωή μας μάλλον τα πληγώνουμε περισσότερο
Έχει περάσει λίγος καιρός απο τη δημοσίευση σας, και ίσως τα παρακάτω να ειναι ανεπίκαιρα πια. Κάνατε τις επιλογές σας για να "ξανά φτιάξετε τη ζωή σας" ( το βάζω σε εισαγωγικά γιατι πάντα μου φαίνονταν αστεία φράση) με τον "λατρεμένο" σας. ( όπως αποκαλείτε το σύζυγο σας- κι αυτο μου φαίνεται κάπως αστείο). Καλα κάνατε. Ασφαλώς και ειναι δικαίωμα σας να επιδιωκετε τη βελτίωση της ζωής σας και την ευτυχία σας και εσείς κρίνετε τι ειναι καλύτερο για σας. Γιατι όμως δεν δέχεστε το δικαίωμα των παιδιών σας να αποφασίζουν για τη δική τους ζωή; Γιατι θεωρείτε ότι ο μόνος λόγος που θέλουν να ειναι με το μπαμπά τους ειναι οι υλικές ανέσεις; Μπορεί να τον αγαπάνε, εξίσου με σας, και να αισθάνονται πιο άνετα στο σπίτι του, παρά στο δικό σας σπίτι, για λόγους άσχετους με λεφτά. Όπως και να έχει, αυτή ήταν η επιλογή τους. Γιατι σας φαίνεται αφύσικη; Εξ ίσου γονέας τους δεν ειναι; Γιατι ακόμα πιστεύετε ότι ο πρώην σύζυγος σας τα πήρε κοντά του για να έχει τον έλεγχο και για να σας εκδικηθεί; Μόνον ο "λατρεμένος " τα αγαπάει, και όχι ο πατέρας τους, ο οποίος,κατα τη γνώμη σας , πρέπει να έχει ταπεινά κίνητρα για να τα θέλει κοντά του. Γιατι το ότι τα πήρε δείχνει μίσος για σας; Μα αυτο που λέτε δείχνει μεγάλη προκατάληψη εναντίον του! Αποκλειεται να τα πήρε σπίτι του γιατι πιςτευει ότι, όπως εξελίχθηκε η κατάσταση, θα ειναι καλύτερα μαζί του; Αποκλείεται να του το ζήτησαν; Μόνον εσείς τα πονατε και ο άλλος θέλει να εκδικηθεί; Ειναι πάντως ευτύχημα που δεν χωρίστηκαν τα αδέλφια. Έτσι να το βλέπετε, να συνεχίσετε να έχετε τις καλές σχέσεις που έχετε και τώρα μαζί τους, και πού ξέρετε; Μπορεί για όλους, οχι μόνον για τα τρία πρώτα αγόρια σας αλλα και για σας , το νέο σας σύζυγο και το μωρό σας να ειναι καλύτερα έτσι.
Εγώ θα κάνω λίγο τον δικηγόρο του διαβόλου.Αυτό που πραγματικα με εντυπωσιάζει πως γίνεται και τα τρια σου παιδιά να προτιμησουν τον σκαρτο πατερα και όχι εσένα.Μα ουτε ενας δεν προτιμησε την μαμά του?Μήπως έκανες κάποια λάθη?Μήπως βιαστηκες να ξαναφτιαξεις την ζωή σου?Που για αυτό μένα τουλαχιστον είναι πραγματικα δύσκολο να βάλεις εναν άντρα μέσα σε τρια παιδιά και μάλιστα αγόρια?Μήπως δεν ήθελαν τον συντροφο σου αλλά εσύ δεν τα ακουσες? και με συγχωρείς βρε κορίτσι. Μου αλλά ποτε καταλάβεις οτι είναι σκαρτος?Μετα τα τρια παιδιά?Πριν ηταν καλός και ριπές ας κάνω τρια και μετα στραβωσε?Μήπως τελικά εχεις μεγάλη ευθύνη για αυτό που συμβαίνει? Γιατί όσο και να δωροδοκησεις ενα παιδι και ειδικα όταν είναι σε μεγάλη ηλικία κάποια στιγμη θα το βαρεθεί και το δωράκι δεν θα αντιθιστουσαν τρια παιδιά την μάνα τους χωρίς λογο.Για Βάλτα κάτω ήρεμα και ψυχραιμαμκαι δες αν εχεις κανει λάθη .Αν και πιστεύω οτι δεν θα τα δεις όσα χλμ οξιά και να περάσουν.
Άστα,εγώ που δεν έχω χωρίσει ο γιος μου παίρνει το μέρος του πατέρα του με δωροδοκία ένα σουβλάκι..
Ποιος σου ειπε οτι θα τον μισησουν? Αμ δε τα ξερεις καλα κοπαλα μου!! Θα τον μισουσαν αν εσυ εμενες μονη και εμποδιζε την επικοινωνια των 3 αγοριων μαζι σου. Δεν εισαι μονη!!Εχεις ανδρα!!Και ενα ακομα αγορι! Παρτο αποφαση,με τα 3 αγορια σου,δεν προκειται ποτε να αποκτησεις ουσιαστικη σχεση. Θα ερθουν στη ζωη σου(πιθανον δεν ειναι και σιγουρο) με καποιο τροπο μετα τα 18. Αλλα θα ερθουν με ενα εντελος επιφανειακο τροπο. Ειναι αγορια,αν ηταν κοριτσια(και παλυ παιζει.ματια που δε βλεπονται γρηγορα λησμονουνται)θα ηταν αλλιως. Και μην περιμενεις να εχουν ''αδερφικες'' σχεσεις με τον μικρο σου γιο. Θα γιονοταν αυτο,αν ειχες μονο ενα παιδι απο τον πρωτο σου γαμο και δεν ειχε αλλα 100% αδερφια. Με 3 γιους(full siblings) και ενα ετεροθαλη τους αδερφο? Ξεχνα το!! Τα ιδια ισχυουν και στη αντιστροφη περιπτωση,δηλαδη αν εισουν ανδρας.
Μήπως είστε ο πρώην σύζυγος της θεματοθέτριας; Πολυ πυκροχολο το σχόλιο σας...
μαλλον αυτος ειναι....!ή παθών..Παντως καλα εκανε και εφτιαξε την ζωη της ..Και θα ηταν μια χαρα ολοι μαζι αν ο ιδιος τους ο πατερας απο εγωισμο και μονο δεν κατεστρεφε την ψυχολογια των παιδιων προσπαθωντας με δωροδοκίες να τα παρει μαζι του ωστε να τους παρουσιασει μια σκαρτη μητερα στερωντας την απο εκεινα στρεφοντας τα εναντιον της για να την εκδικηθει και μονο γεμιζοντας τα αμοιρα αγορια χολές...Αυτος ο πατερας δεν ειναι αξιος και οποιος ή οποια εδω μεσα ως τωρα επιτεθηκε στην αρθογραφο ειναι πολυ κομπλεξικος-κή...
Μανούλα μου γλυκιά , καταλαβαίνω πως πονάς πολύ αλλά σαν παιδί χωρισμένων γονιών μπορώ να σου πω πως όταν μεγαλώσουν τα παιδιά σου δεν θα θέλουν τόσο πολύ τον μπαμπά τους , όταν φτάσουν να ανεξαρτητοποιηθούν οικονομικά , έτσι έγινε και με τον αδερφό μου ..... ΟΜΩΣ , επίσης λόγω του διαζυγίου τους , θέλω να ρωτήσω κάτι : ΓΙΑΤΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ΑΛΛΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ;;;;;;;;;; Ξέρεις αυτό πόσο επηρεάζει μικρά παιδιά ;;; Είμαι 33 και η μητέρα μου τώρα έκανε σχέση απο τα 12 που είχαν χωρίσει (21 χρόνια ) !!!! ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΕ ΠΕΙΡΑΖΕΙ . Με πειράζει που δεν είναι εύκαιρη ΟΤΑΝ και ΟΠΟΤΕ εγω θέλω , που δεν την ορίζουμε πλέον εμείς και άλλα εγωιστικά , αλλά πως να το κάνουμε ... είναι η μαμά μου !!!! Με ανακουφίζει όμως που έχει εναν άνθρωπο δίπλα της και όταν πάει σπίτι της δεν είναι μόνη της , ότι έχει έναν άντρα να στηριχτεί , να πάει τις βόλτες της και νιώθει και πάλι γυναίκα, βάφεται , ντύνεται και είναι όμορφη !!!! ΑΛΛΑ αφού φύγαμε απο το σπίτι , όχι όσο ήμασταν μικρά .....
Τι εννοείς, ότι δεν έπρεπε να ξαναφτιάξει τη ζωή της; 'Οταν χωρίζεις, κάποτε φτάνει η στιγμή που ξαναγνωρίζεις και ξαναγαπάς έναν άντρα, το πιο φυσικό απ΄το να ξαναφτιάξεις τη ζωή σου μαζί του. Σιγά σιγά τον γνωρίζεις και στα παιδιά, όταν βεβαιωθείς ότι είναι σχέση που θα κρατήσει, σιγα σιγά αν όλα πάνε καλά αποφασίζεις να ζήσεις μαζί του και φυσιολογικά μπορεί να έρθει κι ένα ακόμα παιδί μ'αυτόν τον άντρα πια. Δεν σημαίνει ότι δεν μεγαλώνει πια σωστά τα παιδιά της!
Και εκεί που τα κάνεις όλα τόσο ωραία και σιγά-σιγά όπως λες ,μέσα στην τρελή μοντερνιά με την super cool οικογένεια που τα παιδιά είναι χαλαρά και δεν έχουν πρόβλημα που "ξαναέφτιαξε" τη ζωή της και δεν ρώτησε αν τη δική τους την χάλασε ( γιατί φίλη μου σίγουρα τα χάλασε που μπήκε ενας ξένος σπίτι , που πέρνει μαζί με εναν αλλο αποφάσεις , που κοιμάται στο κρεβάτι της και κλείνουν την πόρτα ) καταλαβαίνει ότι χάνει τα παιδιά της , ότι δημιουργούνται καβγάδες , ότι τα παιδιά δεν νιώθουν πως έχουν ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ..... τι κρίμα να χάνεις τα παιδιά σου ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ !!! Αλλά που χάθηκε η μπάλα αφού όλα τα είχε σχεδιάσει σιγά-σιγά ;; Να ρωτήσω αν οι γονείς σου είναι μαζί ή όχι ; Αν είσαι μία απο αυτές που φτιάχνουν σιγά-σιγά την ζωή τους ; ΓΕΛΟΙΕΣΤΕ , η ζωή είναι τα παιδιά μας και όχι ο κάθε γκόμενος που σας "στηρίζει "!! Στηρίξτε τα παιδιά σας που δεν τα ρωτήσετε πριν τα κάνετε , πριν χωρίσετε και τέλος πριν σιγά-σιγά βάλετε κάποιον στο σπίτι ΤΟΥΣ
Kαλημέρα, δεν νομίζω ότι χρειάζεται τέτοια επίθεση επειδή απλά έφτιαξα ξανα τη ζωή μου. Οι γονεις μου ειναι με το μέρος μου , αν αυτό εννοείς. Και βέβαια τα παιδιά πρέπει να είναι η ζωή μας αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ένας άνθρωπος πρέπει να μείνει μόνος του μόνο και μόνο επειδή έκανε μια λάθος επιλογή. Ισα ισα οι παιδοψυχολογοι υποστηριζουν τέτοιες σχέσεις αρκεί να ειναι ισορροπημένες. Και δεν έβαλα στα παιδιά μου έναν οποιοδήποτε γκόμενο, όπως αποκαλείς τον συζυγό μου, αλλά έναν άντρα που πραγματικά τους στάθηκε όλα αυτά τα χρόνια. Ηταν εκεί στην αρχή σαν φίλος ο οποίος μας βοήθησε πολύ σε όλες μας τις δυσκολίες. Ανάπτυξε μια πολύ πολυ καλή σχέση με τα παιδιά και ποτέ δεν έβαλε μπροστά τον εγωισμό του. Και απλά για την ιστορία, οι καυγάδες με τον πρωην δεν ξεκίνησαν όταν εγώ ξαναέφτιαξα τη ζωή μου. Υπήρχαν από την πρώτη στιγμή που έφυγε από το σπίτι.
Συμφωνω απολυτα με το δικαιωμα σου να ξαναφτιαξεις τη ζωη σου,η οποια δεν τελειωνει με ενα διαζυγιο.Ωστοσο,εκ του αποτελεσματος αποδεικνυεται οτι καποιοι χειρισμοι δεν ηταν απολυτα σωστοι!Συμβουλεψου καποιον ειδικο στο πως μπορεις να επαναπροσεγγισεις τα παιδια σου.Υπαρχει η πιθανοτητα να στραφουν εναντια στον πατερα τους οταν μεγαλωσουν,αλλα εξισου ορατος ειναι κ ο κινδυνος να τα χασεις εντελως.
Ισα ισα οι παιδοψυχολογοι υποστηριζουν τέτοιες σχέσεις αρκεί να ειναι ισορροπημένες.......εγω εδω διαφωνω.Μιλαμε για τα παιδια μας όχι για θεωρειες.Για τον παιδοψυχολογο είναι ξενα,σιγα μην κατσει να σκασει που τα παιδακια σου το βιωσαν ασχημα(Όπως ΟΛΑ τα παιδια βιωνουν ασχημα το διαζυγιο).Όλα τα αλλα είναι για να ακολουθούμε το ρευμα της εποχης και να εχουμε τους πελατες μας ευχαριστημένους.
Οκ, είναι μία άποψη κι αυτή, την σέβομαι! Απλώς μου φαίνεται πολύ φυσιολογικό το να θέλει μια γυναίκα να ξαναφτιάξει τη ζωή της όχι με γκόμενους όπως λες αλλά με κάποιον άλλον σύντροφο ή σύζυγο. 'Ισως το λέω επειδή γνωρίζω οικογένειες που βρήκαν τις νέες ισορροπίες. Εγώ δεν το έχω ζήσει, όχι, ούτε ως παιδί ούτε ως μάνα.
ελεος ελεος ελεος ελεος. δεν γινεται σημερα να υπαρχουν τετοιες αποψεις. μπες σε χρονομηχανη και πηγαινε αμεσως στο 1821 και σταματα να μιλας.
Ατλίς καλημέρα, σε ευχαριστώ.....
Αν δεν είναι μπαμπάς τους είναι ο γκόμενος , ο ξένος αν θες , αν σου αρέσει πιο πολύ αυτή η λέξη .ΟΣΟ καλός και χρυσος και αν είναι και για να σε βοηθήσω ....και δέκα φορές να σε παντρεύτηκε ...... ΕΙΝΑΙ ΞΕΝΟΣ , για σένα φίλος , αδερφός , γκόμενος , σύζυγος , για αυτά ξένος . Μην ωραιοποιείς μια κατάσταση επειδή εβαλες στεφάνι.... ο σύζυγός μου ....Επειδή παντρεύτηκες το κάνει σωστό για αυτά ; Δεν κάνω επίθεση απλά έκανα μια ερώτηση , ΓΙΑΤΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΜΠΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ ΣΠΙΤΙ ΣΑΣ;; Δεν ήσασταν καλά μόνοι σας ;
Γιατι ειμαι νεα γυναίκα που έπρεπε να εχει κ προσωπική ζωή ίσως ; Κ προσωπική ζωή δεν ειναι μόνο τα παιδια μας. Συγνώμη αλλα νομίζω οτι μου κανεις επίθεση .
Και γιατί να μην μπει? Είμαι παιδί χωρισμενων γονιών.. ο μπαμπάς μου πάντα ήταν αδιαφορος.. τον αγαπαω απλά γιατί είναι μπαμπάς μου.. η μαμά μου ξανά παντρεύτηκε όταν ήμουν 14, δηλαδή 8 χρόνια μετά.. δεν τα πήγαινα καλά με τον πατριό μου αλλά δεν έχω ζήσει και ποτέ με τον πατέρα μου να ξέρω πως είναι.. Τώρα έχω μια αδερφή 13 χρονών είμαι 27.. όσες φορές και να εχω μαλώσει μαζί του ξέρω πως αυτός με φροντισε, πληρωνε και πληρώνει ακόμη για ότι χρειαστω, αγαπάει την μαμά μου και είναι πολύ καλά οι 3 τους.. εύχομαι κι εγώ να έχω μια τέτοια οικογένεια με την πρώτη "ευκαιρία" αλλά αν αυτό δεν συμβεί δεν θα διστασω να χωρισω και ίσως να ξαναδοκιμάσω.. τα παιδιά για να είναι Χαρούμενα και ισορροπημεναθθέλουν χαρούμενη και ισορρπημενη μαμά και οικογένεια.. φιλάκια!
Κούκλα μου γλυκιά το κορίτσι δεν έβαλε σπίτι της μια ευκαιρίακη σχεση,τον παντρεύτηκε.έφτιαξε ένα αρκετά ισορροπημένο περιβάλλον για αυτά.Αν μη τι άλλο από την κοιλιά της βγήκαν έπρεπε να την καταλάβουν.
Ποσο δύσκολο είναι να ζεις χωρίς τα παιδιά σου;; ως χωρισμένη μητέρα κ εγώ νιώθω οτι περισότερο θα πονεσω όταν το παιδι μου μου πει οτι θα μείνει στον πατερα της.. αλλά απο την αλλη πρεπει να βγάλω τον εγωισμό μου κ να το δεχτώ οτι είναι επιλογή της κ πως όσο γονιός είμαι εγώ άλλο τόσο είναι κ ο μπαμπάς της. άσχετα με τα θέματα μεταξύ μας..
Πόσο χρονων ειναι το παιδάκι σου αν επιτρέπεται;
Είναι δύσκολο αλλά προσπαθώ να εφευρίσκω πράγματα έτσι ώστε να τα βλέπω σχεδόν κάθε μέρα έστω και για 5 λεπτά. Θέλει μεγάλη προσπάθεια. Στην αρχή δεν ήθελα να γυρίζω σπίτι γιατι μου φαινόταν άδειο αλλά από την άλλη εκει μέσα υπήρχε και ένα μικρό μωρούλι που αναζητούσε τη μαμα του καί ένας πολύ καλός άνθρωπος που με έχει στηρίξει όλα αυτά τα χρόνια. Τώρα αν κ θέλω να είμαι περισσότερες ώρες έξω από το σπίτι μαζί με το μικρό μου, τουλάχιστον δεν κλαίω στα κρυφά ή στα φανερά και χαμογελάω με καθετι που καταφέρνει το μικράκι.
Συμφνωνώ απόλυτα, όμως, εάν τα παιδάκια είναι αγοράκια (δεν είδα εάν το γράφει το κείμενο ή όχι), ο σύντροφος της μαμάς είναι κόκκινο πανί γι΄αυτά, ακόμη κι αν είναι ο καλύτερος άνθρωπος. Η όλη υπόθεση θέλει πολύ λεπτούς χειρισμούς και συμβουλές από κάποιον ειδικό.
Καλημέρα ναι είναι αγοράκια....
Καλησπέρα, δεν θα σου απαντήσω σαν μαμά αυτή τη φορά αλλά σαν παιδί που έχω ζήσει κάτι παρόμοιο. Οι γονείς μου χωρισμένοι με απίστευτες μάχες δικαστικές και φυσικά εμείς μπαλάκια στη μέση αρκετές φορές. Με λόγια ο ένας για τον άλλον κτλ.Συμπέρεσμα κι εγώ και η αδερφή μου να χάσουμε την εκτίμηση που θα έπρεπε να τους έχουμε μιας και ξέραμε όλα τα "αρνητικά" τους αφού φρόντιζαν να τα υπενθυμίζουν.Οπότε τα λόγια μόνο σε καλό δεν βγαίνουν. Πάμε και στο θέμα...εμείς είχαμε το αντίθετο...η μαμά δούλευε σκληρά και είχε τα χρήματα ενώ ο μπαμπάς μια νέα οικογένεια αλλά πολύ δύσκολα οικονομικά. Το παράπονο του πάντα ήταν οτι επιλέγουμε τη μαμά γι' αυτό και όχι εκείνον. Το λάθος του όμως ήταν οτι πάντα ήταν ΑΠΩΝ και πέταγε αυτό ως καραμέλα οτι δεν τον έχουμε επιλέξει και προτιμάμε τα λεφτά. Η αλήθεια όμως είναι βαθύτερη...και εγώ και η αδερφή μου στην εφηβεία δοκιμάσαμε να μείνουμε μαζί του (σε διαφορετικές περιόδους η κάθε μια) και βέβαια πριν το χρόνο φύγαμε. Για να είμαι ειλικρινής ΝΑΙ τα παιδιά είναι εγωϊστικά κάποιες φορές...προτιμούσαμε την πιο άνετη ζωή, τις δραστηριότητες μας κτλ γιατί έτσι είχαμε μάθει και φυσικά το γεγονός οτι η μαμά δούλευε αρκετές ώρες και είμασταν (σχεδόν) μόνες (σημαντικό στην εφηβεία) ενώ απο την άλλη είχαμε ετεροθαλή αδέρφια-καθόλου προσωπικό χώρο - αυστηρούς κανόνες - γενικά το κλίμα μιας οικογένειας που εμείς δεν είχαμε μάθει.Όμως η μαμά δεν μας άφησε ποτέ-δεν μας γύρισε την πλάτη γιατί θελήσαμε να δοκιμάσουμε και την άλλη πλευρά...Και αυτό ήταν που μας ΚΕΡΔΙΣΕ στην ουσία. Μπορεί να θεωρούσε ο μπαμπάς οτι ήταν υλιστικοί οι λόγοι όμως όχι. Ίσως ελάχιστα αλλά όχι η αιτία.Ενώ εκείνος πάντα μας αγνοούσε αφού επιλέγαμε τη μαμά. Οπότε σαν παιδί που το έχει ζήσει θα έλεγα να πάρεις για μια βόλτα τα παιδιά...να τους πεις πως τα αγαπάς, πως αν η επιλογή τους είναι να μένουν εκεί είναι εντάξει για σένα γιατί θές να στηρίζουν τις επιλογές τους - ότι ότι και αν χρειαστούν θα είσαι εκεί-οτι θές να βρούν κάποιες μέρες να τις περνάτε μαζί (έστω και βόλτα) - οτι το σπίτι σας είναι και θα είναι πάντα ανοιχτό για εκείνα....νομίζω οτι αυτό αρκεί για τώρα...δείξε οτι σε πονάει δεν είναι κακό...όπως είχε πει και η μητέρα μου "μη σε ανησυχεί το κλάμα μου, θα μου λείψεις και είναι λογικό να πονάω εσύ όμως πρεπει να το δοκιμάσεις" Με λίγα λόγια απλά δείξτους οτι είσαι ΕΚΕΙ!!!! Ακόμα και αν οι λόγοι είναι υλιστικοί θα ξέρουν οτι η μαμά ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ!!! Εύχομαι όλα να πάνε καλά...
Τους είπα ότι πάντα θα είμαι εδώ και το ξέρουν όταν με παίρνουν τηλέφωνο απλά για να μου πουν ότι μάλωσαν με τον μπαμπά τους ή ότι τους συνέβει κάτι άσχημο στο σχολείο ή κάτι πολύ καλό. Νομίζω ότι το ξέρουν όταν ειδικά ο μεγάλος μου στέλνει μνμ στο κινητό και παίρνει απάντηση ακόμη κ αν είναι ξημερώματα. Θα είμαι εδώ πάντα για αυτούς ακόμη και αν είμαστε χωρια στο σπίτι.
Δώσε χρόνο στα παιδιά σου να καταλάβουν..όταν είναι μαζί σου φρόντισε να περνάτε όσο πιο όμορφα γίνεται χωρίς να αναφέρεσαι στον πατέρα τους κ στα συναισθήματα που σου βγάζει!Εσύ είσαι η μαμά τους κ ότι κ αν γίνει είμαι σίγουρη πως στο τέλος εσένα θα αναζητήσουν,αν φυσικά είσαι εκεί όταν σε χρειάζονται κ παίρνουν από σένα ότι τους λείπει..κ δεν μιλάω για λεφτά,δώρα κ άλλα υλικά αγαθά...μην παρεξηγηθώ!Ξέρω πως σε πονάει όλο αυτό..είναι πολύ δύσκολο και να ξέρεις δεν μιλάω εκ του ασφαλούς..μιλάω εκ πείρας κ από τις 2 μεριές,,νιώθω κ εσένα κ τα παιδιά σου,βλέπεις είμαι παιδί χωρισμένων γονιών κ χωρισμένη μητέρα 2 νηπίων..σε νέα σχέση!Όλα θα πάνε καλά..απλά χρειάζεται χρόνο,πολύ κ ήρεμη συζήτηση χώρις υπερβολές κ χώρις κατηγορίες προς τον πατέρα τους όσο "τέρας" κ αν ήταν προς εσένα γιατί για σένα ήταν-είναι ένα "τέρας" γι αυτά όμως είναι πατέρας!Όσο για το τι μπορεί να λέει αυτός στα παιδία μην σε νοιάζει,εσύ κοίτα να είσαι εντάξει κ τα παιδιά με τον καιρό θα καταλάβουν,χαζά δεν είναι...μπερδεμένα είναι!Σου εύχομαι ότι καλύτερο κ να τα χαίρεσαι όλα!Θα χαιρόμουν να μπορούσαμε να μιλήσουμε κάποια στιγμή περισσότερο!Συγνώμη αν έγινα κ κουραστική!
X δεν έγινες καθόλου κουραστική και πολύ λυπάμαι και για την δική σου κατάσταση. Ευχομαι ότι καλύτερο και εγώ θα χαιρόμουν να μιλήσουμε περισσότερο. Ειναι δύσκολο όλο αυτό αλλά θα τα καταφέρουμε!!!!!
Δεν χρειάζεται να λυπάσαι κοπέλα μου..έχω συνηθήσει πια κ ειλικρινά δεν θα μπορούσα να νιώθω πιο ήρεμη!Ότι αποφάσεις παίρνουμε είναι για το καλύτερο...!Έλπιζω όντως να τα πουμε καλύτερα!Μακάρι να σου έδωσα έστω λίγο κουράγιο.....
Πολύ κουράγιο. Σε ευχαριστώ πολύ.
ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΑΡΚΕΤΑ ΣΧΟΛΙΑ!!ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΙΑ ΜΗΤΕΡΑ ΠΟΥ ΕΧΑΣΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑ 5 ΧΡΟΝΙΑ !!ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΥΝΕΝΑΙΤΙΚΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ!!!!ΠΟΛΛΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΑ ΕΧΑΣΑ ΟΛΑ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΤΗς ΜΑΝΑς ΜΟΥ ΜΕ ΕΒΓΑΛΑΝ ΨΥΧΟΠΑΘΗ!!!!!(ΕΓΩ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΠΕΡΝΟΥΣΑ )))ΧΑΝΩ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΥΤΟς ΓΕΛΟΥΣΕ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΕΓΩ ΠΕΘΑΙΝΑ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ!!ΕΦΤΑΣΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ!!!!ΤΕΛΙΚΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΕΦΥΓΑΝ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΝ.......(ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΩ ΟΠΩς ΜΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΨΑΝ ΚΑΙ ΕΜΕΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ!!!!!ΟΠΡΩΗΝ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΕΜΟ ΓΙΑΤΙ ΠΗΓΕς ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΧΩΡΙΣΕς ΕΣΥΥΥ!!!!!!ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΖΗΛΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ........
απο οσο ξερω τα παιδια στην ηλικια των 12 αποφασιζουν με ποιον θελουν να μεινουν μεχρι εκεινη την ηλικια τα εχει η μανα οτι κ αν κανει ο αντρας.... κ αν τα παιδια αποφασισαν να πανε με τον μπαμπα τους μαλλον δεν καλοπερνουσαν κ πολυ με τον καινουριο συντροφο .... τα παιδια σαυτη την ηλικια δεν ειναι χαζα ουτε κ ξεγιελιουνται με μια σοκολατα ... κατι αλλο παιζει .... σορρυ κιολλας αλλα δεν εξηγεις κ τους λογους που χωρισατε αν ηταν βιαιος η αν σε απατουσε.... τι απτα 2? αυτα ειναι τα πιο σοβαρα για ν δυαλυσεις ενα γαμο με 3 παιδια..... οταν λες σκαρτος πως το εννοεις? ποτε δεν φταει μονο ο ενας σε εναν χωρισμο κ οι δυο εχουν μεριδιο ευθυνης....
μαρία Τ. Κανείς δεν είπε ότι φταίει μόνο ο ένας. Σίγουρα. Ηταν και τα δυο που αναφέρεις αλλά έκανα πολυ υπομονή. Δεν ξέρω αν καλοπερνούσαν ή όχι αλλά και ο άντρας μου και εγώ κάναμε και κάνουμε ότι καλυτερο για αυτά τα παιδιά. Και όλοι ειδικά στον άντρα μου δίνουν συγχαρητηρια. Υπήρχε όμως και υπάρχει ένας ατελείωτος πόλεμος από την πλευρα του πατέρα τους ο οποίος βρίζει με τα χειρότερα λόγια τον άντρα μου. Και όλα αυτά μπροστά στα παιδιά. Δεν δέχτηκε ότι πήγα ένα βήμα παρακάτω. Αυτό λοιπόν δεν μπορει να γίνει αποδεκτό από μένα.
Μπορεί να συμβαίνει και αυτό που λες. Αλλά όταν βλέπουν τον πατέρα τους με άλλη γυναίκα και μάλιστα όχι σύζυγο αλλά περιστασιακή είναι καλύτερο? Δεν νομίζω. Δεν θέλω να φανώ εριστική απλά νομίζω ότι ολοι οι άνθρωποι , ασχέτως αν έχουν γίνει γονείς ή όχι , έχουν δικαίωμα στην ευτυχία. Και ευτυχία , εκτός από τα παιδιά μας, πρέπει να έχουμε και στη προσωπική μας ζωή. Γιατι χωρίς αυτή δεν υπάρχει ισορροπία. Εκτός από μάνα , είμαι και γυναίκα. Ναι είχα σκεφτεί πολλές φορές να μην ξαναφτιάξω τη ζωή μου ή ακόμη χειρότερα να κάτσω μέσα σε ένα κατεστραμμένο γάμο μόνο και μόνο για να μεγαλώσουν τα παιδιά. Θεωρώ όμως ότι κάτι τέτοιο θα τα έκανε πολύ πιο δυστυχισμένα. Θα ένιωθαν την ένταση των γονιών τους και κάποια στιγμή θα καταλάβαιναν ότι ολο το σκηνικό ήταν ψεύτικο.
Μήπως τα παιδιά σου επέλεξαν τον μπαμπά τους γιατί δεν τους αρέσει να βλέπουν τη μαμα τους με έναν άλλο άντρα; Το σκέφτηκες ποτέ αυτό; Εάν τα παιδια είναι μεγαλα- και προφανώς είναι για να έχουν νομικά το δικαίωμα επιλογής γονέα, τότε την αιτία της επιλογής τους θα πρέπει να της ψάξεις στον εαυτό σου. Το ξέρω, οτι αυτά που γράφω, δεν είναι και τα καλύτερα, αλλά, πολλές φορές, οι πράξεις των παιδιών, κρύβουν πολλές αλήθειες δύσκολες και πικρές για εμάς τους γονείς. Φιλικά
Nina εύχομαι ότι καλυτερο και σε σένα..... :)
Ω, σε ευχαριστω. Κι εγω εχω πολλα αλυτα θεματα μεσα μου που τοσο καιρο απλως τα κουκουλωνα. και οσο ειχα πολλα πραγματα να ασχοληθω ηταν καλα γιατι δεν τα σκεφτομουν. Τωρα αρχιζουν και ξαναβγαινουν ενα-ενα. Σε ευχαριστω
Oτι δεν σε σκοτωνει σε κάνει πιο δυνατό!!! Αυτό ειναι το moto μου όλα αυτα τα χρόνια!
Σε ευχαριστώ πολύ. Οντως τα παιδιά θεωρώ ότι θέλουν να το ζήσουν ολο αυτο με το μπαμπά τους. Αλλά είναι λίγο δύσκολο να το δεχτώ. Δεν φταίνε όμως αυτά. Εγω πρέπει να παλέψω με αυτό. Ο νέος μου σύζυγος ειναι πολύ υποστηρικτικός απλά δεν θέλω πλέον να τον στεναχωρώ με αυτά που νιώθω γιατι και εκείνος εχει περάσει πολλά μαζί με μένα και του αξίζει η ευτυχια.
Σε ψυχολογο εχω πάει και φυσικά ο πόνος δεν φεύγει αλλά μένει εκεί.... Ως αναφορά τα χρήματα , για το αν μπορούν να κρατήσουν ή όχι ένα παιδί επέτρεψε μου να διαφωνήσω. Γιατι όταν στο παιδί σου μπορείς να προσφέρεις μόνο τα απαραίτητα και κάποιος άλλος προσφέρει λαγούς με πετραχείλια έ τότε το παιδί θα προτιμήσει το δεύτερο. Και όχι δεν τα κατηγορώ γιατι ειναι ΠΑΙΔΙΑ και γιατι παρασύρονται. Τα αγαπάω με όλο μου το είναι, το μόνο που θέλω ειναι να τα βλέπω ευτυχισμένα. Ελπίζω και θα εξακολουθώ να ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα δουν ότι η αγάπη μας (και η δική μου και του λατρεμένου μου) για αυτά ειναι πολύ παραπάνω από οτιδήποτε υλικό. Δεν το παίζω καλή χριστιανή γιατι δεν ειμαι :) απλά ίσως κάπου ενδόμυχα μέσα μου να θέλω και ο πρώην σύζυγος κάποια στιγμή να καταλάβει όλο αυτό τον πόνο που έχει προκαλέσει. Δεν τον μισώ πια, απλά τον λυπάμαι.
Θα στα πω ειλικρινά όπως τα πιστεύω από τα λίγα που έγραψες κι ας με αντιπαθήσεις. Κι εγώ πριν από μερικούς μήνες δεν ήμουν σε θέση να ακούσω από άλλον που δεν πέρναγε τα ίδια με εμένα ότι για το 80% μη σου πω 90% των όσων περνούσα έφταιγα εγώ και όχι οι "κακοί" άλλοι που με περιτριγύριζαν. Και θα θύμωνα και με όποιον μου το έλεγε αυτό, όπως μπορεί να θυμώσεις κι εσύ. Άσχετα με τα συναισθήματά σου για τον πρώην άντρα σου πιθανόν να υπάρχει μια κακή επικοινωνία με τα παιδιά σου για την οποία κατά ένα μεγάλο μέρος ευθύνεσαι εσύ. Όχι γιατί είσαι κακή μαμά, ούτε γιατί δεν τα αγαπάς. Μπορεί απλά τις στιγμές που γινόντουσαν οι μεγάλες αλλαγές στη ζωή τους (διαζύγιο, εφηβεία, νέος σύζυγος και νέο μωρό για τη μαμά) να νόμιζες ότι όλα ήταν καλά και να μην ήταν. Τότε χρειαζόταν ο ψυχολόγος για να σε βάλει στη θέση του παιδιού. Ούτε εγώ το έχω εύκολο σαν άλλες μαμάδες να μπαίνω στη θέση του παιδιού μου. Μπορούσες να μην είχες συμβουλευτεί και ψυχολόγο αν είχατε καλη και ανοιχτή επικοινωνία με τα παιδιά. Αν ήσουν 1000% σίγουρη ότι σου εκμυστηρεύονται κάθε σκέψη τους και είσαι ανοιχτή σε κάθε κριτική τους ίσως να περνούσαν πιο εύκολα στη νέα φάση. Εσύ βέβαια αυτά τα ξέρεις καλύτερα και φυσικά μπορεί να υποθέτω λάθος. Αυτό που κατάλαβα είναι ότι εστιάζεις στον παλιό κακό σύζυγο αντί να εστιάσεις στο πως θα φτιάξεις την επικοινωνία με τα παιδιά. Για αυτήν αποκλειστικά υπεύθυνη είσαι εσύ και σε αυτό το κομμάτι όσο και να προσπαθεί δεν μπορεί να σας επηρεάσει ο πρώην σύζυγος. Σε ψυχολόγο θα ήταν τέλεια αν μπορούσες να πας συστηματικά γιατί μαθαίνοντάς σου πως να χτίσεις μια καλή επικοινωνία με τα παιδιά σου θα μπορούσες να δεις πολύ καλύτερα αποτελέσματα στις μεταξύ σας σχέσεις και αυτό να ανακουφίσει λίγο-λίγο τον πόνο σου. Κι εμένα μου έχουν πει ότι θα ήταν καλό να κάνω ψυχοθεραπεία για κάποιες πιεσμένες καταστάσεις που έζησα πριν λίγα χρόνια. Μου το είπαν πριν 8 μήνες, πήγα με μισή καρδιά, δεν ήμουν έτοιμη να σκαλίσω πράγματα του παρελθόντος που έχω αφήσει πίσω μου και δεν ξαναπήγα. Μου είπαν ότι δεν ταιριάζει σε όλους και υπέθεσα πως μάλλον ήμουν σε αυτούς που δεν τους ταιριάζει αλλά τώρα σε πληροφορώ πως νιώθω την ανάγκη να το κάνω. Δεν μπορώ για οικονομικούς λόγους. Θα μπορούσα να το κάνω και φθηνά, αλλά θα ήθελα να το κάνω σε συγκεκριμένο άνθρωπο που πληρώνεται ακριβά, οπότε δε γίνεται προς το παρόν. Φίλη μου που έκανε 1 χρόνο+ για να ξεπεράσει ένα διαζύγιο πια πετάει. Θέλω να πω πως είτε μόνη σου (και μόνη μου) είτε με βοήθεια όλοι πρέπει να κλείνουμε τις παλιές πληγές μας που μας κρατάνε πίσω. Αν εσύ λύσεις οριστικά τα αρνητικά συναισθήματα που νιώθεις για τον πρώην πιστεύω πως θα βρεις την ενέργεια που χρειάζεσαι για να επικεντρωθείς αποκλειστικά στη σχέση σου με τα παιδιά κι τότε θα έβλεπες τεράστια βελτίωση στη ζωή σου. Το καλό είναι πως μπορούμε να το κάνουμε και μόνοι μας, απλώς είναι πιο δύσκολο χωρίς καθοδήγηση
Σε ευχαριστώ για τη συμβουλή και να είσαι σίγουρη ότι δεν θυμώνω. Σε ψυχολογο πηγαινα 4 με 5 χρόνια συνεχεια όταν τα παιδιά μου ήταν πολύ μικρά και προσπαθούσα σαν νέα μαμα να δω πως πρεπει να χτισω μια σχεση ζωής. Κάπου εκει άρχισαν και τα προβλήματα με τον μπαμπά τους. Στη συνέχεια διέκοψα και μετά ξανάρχισα λιγο μετά το διαζύγιο. Δεν του κρατάω κακια απλά προσπαθώ να καταλάβω γιατι μου κρατάει εκείνος, Ως αναφορά τα παιδιά μου , η αντιμετώπιση που έχω ειναι εντελώς διαφορετική από αυτή του πατέρα τους. Εγώ πιστεύω ότι όλα τα παιδιά χρειάζονται κανόνες και όρια. Οτι πρέπει να λες και όχι. Εκείνος έχει διαφορετική άποψη. Και φυσικά ακόμη και εκεί υπάρχουν συγκρούσεις. Μακάρι κάποια στιγμή να τα βρούμε πραγματικά και να καταλάβει ότι μπορεί να μην τα βρήκαμε σαν ζευγάρι αλλά μέχρι να πεθάνουμε θα είμαστε μαμα και μπαμπας αυτών των αγγέλων. Γιατι εκει νομίζω ότι βρίσκεται το πρόβλημα.
Με συγχωρεις τοτε για τα βεβιασμενα συμπερασματα. Αρα εσυ ολα καλα τα κανεις και σιγουρα ξερεις πολυ καλυτερα απο τις υπολοιπες μαμαδες που δεν το εχουμε ψαξει τοσο πως να φερεσαι στα παιδια σου. Δεν εχω τιποτα να σου δωσω μιας και δεν εχω ουτε τις μισες σου γνωσεις. Με συγχωρεις και παλι για τις μπακαλοσυμβουλες τη στιγμη που εσυ εχεις ηδη κανει ο,τι περναει απο το χερι σου. Ειναι απο τις στιγμες που ευχομαι καλυτερα να μασουσα παρα να μιλουσα. Ελπιζω να το ξεπερασετε και αυτο γρηγορα.
Δεν μου έδωσες μπακαλοσυμβουλές .....μου άνοιξες την καρδια σου και σε ευχαριστώ πολύ για αυτό!!!! Να είσαι καλα....
Σε σκεφτομουν το βραδυ. Αν νιωθεις οτι η επικοινωνια με τα παιδια σου ειναι παρα πολυ καλη, τοτε μηπως τααγορια επελεξαν να ζουν με το μπαμπα γιατι τους ειχε λειψει απο τη ζωη τους. Εχουμε στο μυαλο μας οτι το διαζυγιο σημαινει οτι το παιδι θα μεινει με τη μαμα, αλλα τα αγορια σου μπορει να ηθελαν να ζησουν και λιγο τον μπαμπα τους που τον στερηθηκαν λογω διαζυγιου. Ο νεος συζυγος σου δεν μπορει να τον αντικαταστησει. Αν νιωθεις οτι μιλατε ειλικρινως με τα παιδια και ειναι καλα μεσα τους, τοτε δως τους χρονο να το ζησουν και αυτο. Μην το βλεπεις σαν ανταγωνισμο και ποιον θα διαλεξουν. Αν τους ρωταγες πιθανον να διαλεγαν και τους δυο γονεις τους μαζι, αλλα αυτο δε γινεται πια. Τον μπαμπα τους μην τον μειωνεις ποτε στα ματια τους. Ξερω ποσο δυσκολο ειναι αυτο, αλλα δε φερνει κανενα καλο αποτελεσμα το αντιθετο.Εσυ παλεψε μεατα οποια αρνητικα συναισθηματα σου δημιουργει ο πρωην και παλεψε μονη σου με αυτο. Αν ο νεος συζηγος δειχνει κατανοηση και σε στηριζει υοοστηριζοντας πως εχεις δικιο ειναι παρα πολυ γλυκο, αλλα δε σε βοηθαει να προχωρησεις. Την επομενη φορα που θα σε εκνευρισει ο παλιοι συζυγος προσπαθησε να το αντιμετωπισεις εντελως μονη σου. Μονο ετσι θα μαθεις να μη σου δημιουργει αρνητικα συναισθηματα στο μελλον. Στο υπογραφω αυτο. Ειναι το μεγαλυτερο μαθημα που εχω παρει απο τον αντρα μου. Ποτε, οσο δικιο κι αν ειχα η δεν ειχα δεν καθισε να με παρηγορησει για διαφωνιες που ειχα με αλλους. Γιατι δεν ασχολειται ουτε ο ιδιος με τετοια πραγματα. Κοιταει να λυνει τα προβληματα αντι να τα εντεινει. Εγω το επαιρνα αυτο σαν αδιαφορια, αλλα τελικα μου εκανε τεραστιο καλο γιατι καταφερα να σκεφτομαι περισσοτερο απο το να κλαιγομαι οπως παλιοτερα. Δοκιμασε να μην τρεξεις για συμπαρασταση τις επομενες φορες και στο υπογραφω πως στο τελος θα καταφερεις να τα λυνεις ολα πολυ πιο ευκολα και να μη σε επηρεαζει σε μεγαλο βαθμο η αρνητικη σταση καποιου απεναντι σου. Θα χρειαστεις χρονο για αυτο γιατι εχεις περασει πολλα. Δε σου ηρθαν ευκολα τα πραγματα, αλλα ευχιμαι απο εδω και στο εξης η ζωη να σε ανταμοιψει για ολες τις δυσκολιες που ειχες. Ηδη σου εστειλε εναν καλο ανθρωπο και ενα μωρακι. Θα ερθουν κι αλλα καλα
Γιατι του πληγωσες τον εγωισμο και πρεπει να ειχε και αρκετο απο αυτον. Πονεσε η ψυχη μου με την ιστορια σου. Δεν ξερω τι να σου πω. Δυστυχως, το εχω ξανακουσει να φευγει το παιδι στην εφηβεια απο τη μανα απο επιλογη του. Δεν ξερω την καταληξη γιατι χασαμε επαφη οταν το παιδι ηταν πια 20 χρονων. Εκεινη ηταν πολυ διαφορετικη περιπτωση. Αυτο που ηθελα να της πω και της το ελεγα πλαγιως ειναι οτι το παιδι περιμενει να κανει η μαμα του την πρωτη κινηση. Να το παρει να του πει σε αγαπαω, να το ρωτησει αν το εχει πληγωσει και δεν το καταλαβε, να το ακουσει προσεκτικα και να του ζητησει συγνωμη. Την εποχη εκεινη που ηθελα να της τα πω ολα αυτα ειχα κι εγω προβληματα με τη μαμα μου ως ενηλικη πια. Αυτα που της ελεγα ηταν αυτα που ηθελα να κανει και η δικη μου μαμα. Οποτε συζητας με τα παιδια σου να εστιαζεις την κουβεντα σε αυτα. Ποσο τα αγαπας, ποσο σημαντικα ειναι, ποσο χαρουμενη σε κανουν που μιλας μαζι τους. Μην αναφερεις τιποτα αρνητικο για τον μπαμπα τους και ακομη κι αν τους εχει περασει λαθος εικονα για εσενα μην προσπαθεις να τους αλλαξεις γνωμη. Πες ενα “δεν ειναι ετσι ακρθβως τα πραγματα“ και μετα γυρνα την κουβεντα σε αυτα παλι, στο επικεντρο της ζωης σου(δειξτους το αυτο). Δεν ειμαι σιγουρη πως με το χρημα τα κραταει. Δεν ειναι αρκετο για φυγει ενα παιδι απο τη μανα του. Μπορει τα παιδια να ειχαν μεσα τους πληγες που δεν τις ειχες αντιληφθει. Μιλα οπωσδηποτε με ψυχολογο συστηματικα για να σε καθοδηγησει σωστα, να σε κανει να καταλαβεις καλυτερα τα παιδια σου, ωστε να μπορεις να τα προσεγγισεις με το σωστο τροπο. Ακομη κι αν δε μενετε μαζι να ειστε τουλαχιστον ο ενας κοντα στον αλλον. Δως τους χρονο να γυρισουν μονα τους σε σενα (και δεν το λεω με τη στενη εννοια του να μενετε μαζι). Δουλεψε πολυ με τον εαυτο σου και μια ψυχολογο. Μην το αφησεις, σε παρακαλω, γιατι ειναι πολυ λεπτο το σημειο που εχετε φτασει. Θα σε βοηθησει παρα πολυ και θα σου ανακουφισει τον πονο που νιωθεις. Τα καλυτερα ευχομαι. Αν δουλεψεις αρκετα πιστευω πως θα πανε ολα καλα.
Τώρα αν σου πω ότι όλο αυτό το μίσος είναι επειδή εσύ δεν το θες και τον απορρίπτεις συνέχεια, τι θα καταλάβεις; ότι σου ζητάω να τον αγαπήσεις και να ξαναγυρίσεις κοντά του; ΔΕΝ λέω αυτό. Λέω ότι φαίνεσαι μεγάλη καρδιά κι αυτό το συμπεραίνω από την στήριξη που έχεις από τον σύντροφό σου. Το καταλαβαίνεις ότι δεν είναι εύκολο κάποιος να αντέξει τρία παιδιά από προηγούμενο γάμο, σε τόσο μικρές ηλικίες μάλιστα, συν μια αντιδικία διαζυγίου; Ε, λοιπόν μέσα σ' αυτή την μεγάλη σου καρδιά φύλαξε και μια γωνίτσα και για κείνον. Συγχώρεσέ τον (συγχωρώ = συν + χωρώ = ανοίγω την καρδιά μου για να χωρέσω και τον άλλον). And one more thing: Μήπως η τελευταία σου φράση είναι και λίγο "χριστιανική" με την έννοια: "μου 'κανε τόσα, μα δεν παραπονιέμαι κι ούτε εκδίκηση ζητώ, απ' τον Θεόν θα το βρει" ;) Μείνε κοντά στα παιδιά σου, αυτό μόνο, κι ας λένε ότι θέλουνε. Να ξέρουν ότι εσύ είσαι πάντα εκεί γι' αυτά ότι και να γίνει, ακόμα κι αν δεν μένετε τώρα όλοι μαζί. Ξέρεις αυτό το κλασικό: "Μαμά, σε μισώ και είσαι η χειρότερη μαμά του κόσμου και θέλω να πεθάνεις" "Καλά κάνεις, δεν χρειάζεται να μ' αγαπάς εσύ, εσύ ν' αγαπάς τα παιδάκια σου, όπως κάνω κι εγώ για το δικό μου το παιδάκι". Κι όλα θα βρουν τον δρόμο τους. Τώρα αν αυτά νομίζεις ότι τα 'γραψε ο Γκάντι ή μία "δούλη του Θεού", θα σου πω απλά ότι το 'γραψε μία που το "θεωρητικό της το ΄χει λύσει, στο πρακτικό δυσκολεύεται" ;) ή για να βγουν όλα τα κλισέ στην πίστα, μία που "μια ζωή το παλεύει κι όλο λέει ΕΝΤΑΞΕΙ, μα άλλο είναι στα λόγια κι άλλο βγαίνει στην πράξη" ;)