Τους έπιασα στον ύπνο!

Ηταν Αύγουστος του 2010 και μια μέρα πριν τις διακοπές μας βλέπω ροζ…. και αρχίζω την γκρίνια… «Ωχ, πάλι στις διακοπές!» και γιατί…

Και περνάνε οι μέρες… και περνάνε…. σύνολο 10, γυρίζουμε από τις διακοπές. Κάτι μου λέει -μάλλον μου φωνάζει

– Εεεεε… δεν είστε οι δυο σας πια… είμαι κι εγώ εδώ!!!!

16 Αυγούστου στην Αθήνα ψάχνω ανοιχτό φαρμακείο και βρίσκω, παίρνω ένα clear blue και… θετικό!!! Σε δευτερόλεπτα… ένα θετικό τεστ εγκυμοσύνης! Είμαι έγκυος!! Το αφήνω στο τραπεζάκι μπροστά στον άντρα μου, δεν καταλαβαίνει, του εξηγώ και ΣΟΚ!!

– Δηλαδη εισαι έγκυος!

– ΝΑΙ!

Απάντηση:

– Πάμε τώρα να φάμε!!!

Να σημειώσω ότι ήμασταν σε μια αρκετά δύσκολη φάση επαγγελαματικά και απασχολημένοι με άλλα θέματα, προφανώς και γι’ αυτό έμεινα έγκυος. Επίσης, μέχρι τότε τον ζάλιζα να κάνουμε εξετάσεις, άλλωστε όδευα προς τα 38. Μου είχε πει τον Σεπτέμβρη, μάλλον για να σταματήσω να τον ζαλίζω.

Επόμενη μέρα χοριακή!

5541,65!

Και έτσι ξεκίνησε μια καταπληκτική εγκυμοσύνη! Τόσο εύκολη, τύπου δεν είμαι έγκυος, αν δεν κλωτσήσει το μωρό. Και περνούσε ο καιρός, η κοιλίτσα μεγάλωνε, εγώ μια χαρά, ενημερώνομαι από το διαδίκτυο και αναμένω την άφιξη του γιου μου. Το μόνο που ήξερα ηταν οτι σίγουρα θα έκανα καισαρική λόγω γλαυκώματος στα μάτια, οπότε και απαγορευόταν να ζοριστώ έστω και λίγο. Είχα ΠΗΤ 19 Απριλίου 2011 και προγραμματίσαμε την καισαρική για τις 11 Απριλίου, ακριβώς στις 39 εβδομάδες. Θα έμπαινα στις 10 του μήνα για τις απαραίτητες εξετάσεις πριν το χειρουργείο και την επόμενη για να γεννήσω.

Αμ… δε! Κάποιος είχε άλλα σχέδια!

Τετάρτη 6 Απριλίου από το πρωί έχω κάποιες ενοχλήσεις, αλλά πάω με την μαμά μου για καφέ, στην λαική, μετά σπίτι, μαγειρεύω, έρχεται και ο άντρας μου, τρώμε, φεύγει η μαμά και ξαπλώνουμε. Κατά τις 18:00 καταλαβαίνω ότι οι πόνοι που έχω έρχονται σε τακτά χρονικά διαστήματα. Αρχίζω λοιπόν να μετράω… 15 λεπτά… Πολύ αργότερα 10 λεπτά, παίρνω γιατρό… Εεε, δεν είναι τίποτα, προπαρασκευαστικοί πόνοι….

Έχει πάρει και βραδιάζει για τα καλά… 7 λεπτά…

Στις 2 την νύχτα παίρνω ξανά τηλεφωνο (και δεν ήθελα κιόλας, ντρεπόμουν)

«Ξεκίνα για Αλεξάνδρας και να σε ετοιμάσουν για καισαρική«

Φύγαμεεε…..! Γεννάμε…!

Πάμε παίρνουμε μαμά και αδερφή, φτάνουμε, με βάζουν καρδιοτοκογράφο, εξετάσεις κλπ. Στις 5:30 είμαι έτοιμη στο χειρουργείο για επισκληρίδιο. Πολύ ήρεμη, απλά πολύ συγκινημένη!!!!

Το μόνο που με ενόχλησε ήταν ότι επειδή κρύωνα δεν μπορούσα να μείνω ακίνητη για την επισκληρίδιο, αλλά με κράτησαν και όλα καλά.

5:30. Με σκεπάζουν, ανάβουν τα φώτα και επιτέλους ζεσταίνομαι. Καταλαβαίνω τι κάνουν, αλλά δεν με ενοχλεί τίποτα.

ΕΧΩ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΟΝ ΓΙΟ ΜΟΥ

5:45: Άκουσα το υπέροχο βραχνό κλαματάκι του! Δάκρυα τρέχουν από τα μάτια μου….

– 3490… και της μοιάζει καταπληκτικά!!

«Είσαι έτοιμη να δεις τον γιο σου;» με ρωτάνε και ακουμπάνε πάνω αυτό το πλασματάκι… Βλέπω αυτή την γλυκιά φατσούλα που αντικρύζω εδώ και 3 χρόνια κάθε βράδυ που κοιμάται.

– Γεια σου, είμαι η μαμά σου!

Είναι ένα υπέροχο, τρυφερό, γελαστό παιδάκι που μοιράζει αγκαλιές και φιλιά, μας λεει «Μαμά και μπαμπα, σας λατρεύω!»

Σήμερα το πρωί μου είπε «Μαμά, έχω γενέθλια, θα μου πεις Χρόνια Πολλά;»

Αγόρι μου, να είσαι πάντα γερός και χαρούμενος! Κι εμείς πάντα δίπλα σου!

ΥΓ. Και τους πιάσαμε όλους στον ύπνο (μεταφορικά και κυριολεκτικά), αφού περίμεναν ότι θα γεννήσω Δευτέρα, αλλά… έκπληξη! Γέννησα Πέμπτη 7-4-2011 και την επόμενη Δευτέρα ήμασταν σπίτι μας.

[divider]

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com