Και ξαφνικά… φοβία με το νερό!
Ειμαι η μαμά της Αγγελικής, η οποία θα κλείσει τα τρία της χρόνια τον Αυγουστο. Θα ήθελα την συμβουλή σας για ένα θέμα που έχει προκύψει την τελευταία εβδομάδα με την κορούλα μου!
Λάτρευε το νερό και το μπάνιο στην μπανιέρα και στην θάλασσα από μηνών και πολλές φορές έκλαιγε για να μην βγεί, μέχρι που ξαφνικά πριν από λίγο καιρό, συγκεκριμένα στις διακοπές του Πάσχα (σημ. δεν ήμασταν στο σπίτι μας αλλά φιλοξενούμενοι), δεν ήθελε με τίποτα να κάνει μπάνιο. Όταν με τα πολλά το αποφάσισε, με το που πήγαμε να λουστούμε (ντους πήγα να την κάνω) έγινε χαμός από τα κλάμματα, με αποτέλεσμα να την βγάλω πολύ γρήγορα για να την ηρεμήσω!
Ξαφνικά βλέπω ότι δεν θέλει να κάνει με τίποτα μπάνιο και πιο συγκεκριμένα να λούσει τα μαλλιά της! Χτες πάλι που πήγαμε να κανει το μπανάκι της (είχε κάνει ντους τις προηγούμενες μέρες) και είπαμε να γεμίσουμε την μπανιέρα να βάλει και τα παιχνιδάκια της να παίξει όπως πάντα, με το που έτρεξε το νερό (οχι με πίεση) στο κεφαλάκι τα ίδια! Φυσικά πάλι άρον άρον βγήκαμε γιατί το παιδί σπάραζε! Όταν την ρώτησα μου λέει πως φοβάται να μην πάει νερό στα μάτια της και τσούζει, χωρίς εν τω μεταξύ κάποιο τέτοιο περιστατικό να μας έχει συμβεί. Γενικότερα όμως δεν θέλει να πηγαίνει τίποτα στα ματάκια της (αέρας σκουπιδάκι κλπ ποιος το θέλει αυτό άλλωστε;) είναι κάτι που την ενοχλεί!
Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι του δημιουργήθηκε του παιδιού κάποια φοβία. Εννοείται την έχω πάρει μόνο με το γλυκό και το ήρεμο και την συζήτηση! Σας έχει τύχει κάτι τέτοιο; Πώς να την βοηθήσω να το ξεπεράσει;
μαμά Σοφία
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Σας Ευχαρίστώ όλες για τις συμβουλές σας! Ξέρει να κάνει πίσω το κεφάλι, ποτηράκι έβαλα, πετσετάκι έβαλα, δέχτηκε μόνο μια φορά να κάνει μπάνιο όπως έκανε πρίν χαρούμενα (ξεχάστηκε με ένα κανατάκι που της έβαλα μέσα, δύστυχώς την επόμενη θυμήθηκε να φοβηθεί και πάλι)........... και ο οδυρμός συνεχίζεται!! Φυσικά έκοψα το καθημερινό λούσιμο! Μου έκλαιγε μέχρι μία ολόκληρη ώρα πρίν το μπάνιο προκειμένου να μήν λουστεί! Ουφ, μόνο σφουγγάρι δεν δοκίμασα θα το δοκιμάσω!! Προφανώς και είναι κάποια φάση που περνάει, όπως πολλά παιδάκια άλλωστε!
Λοιπόν όταν ήμουν μικρή ξαφνικά ανέπτυξα και εγώ αυτή τη φοβία!φοβόμουν πως θα πνιγώ και μου διηγείται η μαμά μου απίστευτες καταστάσεις!Τι έκανε ΄;;;Δυο-τρεις φορές με πήγε στη κομμώτρια της και την είδα στον κλασικό λουτήρα!Μετά στο σπίτι πήρε ένα παιδικό απλό πλαστικό καρεκλάκι και είπε πως θα παίξουμε τις κομμώτριες!εκείνη θα έκανε την κομμώτρια και εγώ την πελάτισσα!!Περιττό να σας πω πως έπιασε και μετά από λίγο δε χρειαζόταν! Το έβαζε μέσα στην μπανιέρα και η διαδικασία έγινε πιο ευχάριστη,το νερό έπεφτε πίσω και οι σαπουνάδες δεν ενοχλούσαν τα μάτια μου!! Καλή τύχη!!
Το περάσαμε αυτό γύρω στα 2 (δε λέω μεγάλη κουβέντα γιατί μπορεί να επανέλθει η άρνηση) Ήταν το χειμώνα που σε μια από τις ιώσεις του παιδικού είχε λίγο πυρετό. Αποφάσισα για πρώτη φορά να μην τον κάνω μπάνιο πριν κοιμηθεί. Αυτό κράτησε δυο τρεις μέρες, που αποφάσισε να περάσει ο πυρετός. Αμέσως μετά με χαρά τον ρώτησα (όπως έκανα κάθε βράδι) πριν το παραμύθι-ύπνο: Πάμε για μπάνιο; ΟΣΙ (οχι)! Που το λάτρευε το μπάνιο, έτσι, δεν ήθελε ποτέ να βγεί. Και ξαφνικά ΟΣΙ!!!! βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου, τίποτα. Να μην τα πολυλογώ αυτό κράτησε περίπου 1 μήνα, που κάναμε μπάνιο με κλάμματα και οδυρμούς, και προσπάθειες να το σκάσει από τη μπανιέρα γυμνούλης και βρεγμένος. Τελικά έκανα δύο κινήσεις που μάλλον τον επανέφεραν στην αρχική του κατάσταση "λατρεύω το μπάνιο": Η μία ήταν ότι του έριχνα νερό στο κεφάλι με σφουγγάρι (αργείς λίγο αλλά..) (πρόταση μιας φίλης μου που βοήθησε πολύ) και η άλλη ήταν να βάζω το χέρι μου και να του κρατάω τα ματάκια κλειστά την ώρα που τον έλουζα, ξεβγαζα κλπ. Έτσι, μόλις κατάλαβε ότι δεν θα τσούζουν τα μάτια του, τσουπ, επανήρθε. Τώρα προσπαθεί παλι να μπει στο μπάνιο ακόμα και σε άσχετες στιγμές.
Κι εμένα τα ίδια μου έκανε σε αυτήν ακριβώς την ηλικία!!! Εγώ έλυσα το πρόβλημα δίνοντάς της μια μικρή πετσετούλα να βάζει στο πρόσωπο. Κατάλαβα ότι δεν της αρέσει να τρέχουν νερά στο πρόσωπό της και η πετσετούλα την ανακούφισε. Με τον καιρό έμαθε να κάνει το κεφαλάκι πίσω, οπότε πλέον δεν έχει πρόβλημα. Βέβαια ακόμα με ρωτάει πριν το μπάνιο "θα κάνουμε και μαλλάκια?" και δεν ξετρελλένεται αν της πω ναι! Όμως δεν φέρνει αντιρρήσεις, δεν κλαίει, δεν ταλαιπωρείται πάνω απ'όλα και λούζεται μια χαρά!
τα ιδια περασαμε και εμεις με τα διδυμα ταρζανακια μου 2 ετων ... αυτο που εχω να προτεινω ειναι να της δωσεις μια πετσετουλα μικρη, ετσι ωστε να την κραταει στο χερακι, και μολις πεσει νερακι στα ματακια που την ενοχλει, να τα σκουπισει και δευτερον μπορεις να προμηθευτεις το ειδικο καπελακι, με γεισο, ανοιχτο απο πανω και να το φοραει κατα την διαρκεια που πλενετε τα μαλλακια .... καλη επιτυχια και ευχομαι συντομα να ξεπερασει την φοβια της ...
Το ιδιο επαθα κ με την μικρη μου κορη κ τωρα με τον μικρο μου γιο...με την κορη μου αρχισαμε να το αντιμετοπιζουμε περσι που ηταν 3 χρονων οταν πηγαμε διακοπες κ εκει ειχε πισινα παιδικη...οπου εβλεπε κ τ αδερφια της αλλα προπαντον κ παιδακια συνομιλικα της που επαιζαν με το νερο αφοβα κ εβρεχαν κ το κεφαλι τους με τα παιχνιδια κ εκει η μικρη μας αρχιζε να ξεθαρευει κ να το ξεπερναει απο την λαχταρα της για το παιχνιδι....ωστε οταν πηγαιναμε στο δωματιο μετα για να κανουμε ντους της ελεγα ελα να κλεισουμε τα ματακια κ πισω το κεφαλακι οπως στην πισινα να κανουμε "βουτιες".!!!!!! Γιατι εβαζε το κεφαλακι της προς τα πισω στην πισινα κ ελεγε πως εκανε "βουτιες"!!!χαχαχαχαχαχα!!!
Μαμά Σοφία μην ανησυχείς. Στην ίδια ακριβώς ηλικία άρχισε και η δική μου κόρη ακριβώς τις ίδιες αντιδράσεις. Δεν ήθελε να κάνει ντουζ, δεν ήθελε με τίποτα να λουστεί και εννοείται ότι όλο το καλοκαίρι δεν πλησίασε τη θάλασσα παρά μόνο προς το τέλος που πλατσούριζε στα ρηχά... Σιγά σιγά άρχισε να δέχεται το ντουζ αλλά αν τυχόν της λέγαμε ότι θα λουστεί κιόλας γινόταν πόλεμος... πέρασαν αρκετοί μήνες για να μάθει το κόλπο σηκώνω ψηλά το κεφάλι ώστε να μην πέσουν νερά στο πρόσωπο και κυρίως γιατί την έπιανε πανικός με την πρώτη σταγόνα και μετά ήταν αδύνατον να μας ακούσει. Τις τελευταίες εβδομάδες και λίγο πριν κλείσει τα 4 πια (τέλος Ιουλίου) έχει αρχίσει να είναι αρκετά πιο δεκτική με το λούσιμο. Σ' αυτό οφείλω να ομολογήσω ότι έχει παίξει πολύ σημαντικό ρόλο ο άντρας μου που είχε την ηρεμία και την εφευρετικότητα να της παρουσιάζει το λούσιμο σαν "κολπάκι" κάθε φορά ώστε η μικρή το καταλαβαίνει σαν επίτευγμά της και να προσπαθεί να μην ουρλιάζει... Υπομονή και επιμονή, φάση είναι και θα περάσει... πολλά από τα παιδάκια της παρέας μας το έχουν περάσει και κάπου πριν τα 4 τελειώνει σε όλα... Κουράγιο λοιπόν!