Δεν παίζει με άλλα παιδιά!
H μικρή μου είναι 2.5 ετών, είναι μοναχοπαίδι και βλέπω ότι έχει συνηθίσει να παίζει μόνη της με τα παιχνίδια της, στο πάρκο μόνη της και γενικά δεν κάνει παρέες… Πιο μικρή έπαιζε με άλλα παιδάκια, τώρα τίποτα!
Στεναχωριέμαι που την βλέπω μόνη ανάμεσα σε τόσα παιδάκια… Μήπως φταίω εγώ που καμιά φορά της φωνάζω; Που δεν συγκρατώ τα νεύρα μου άσχετα που μετά το μετανιώνω; Αλλά είμαι μόνη μου, ο μπαμπάς της δουλεύει όλη μέρα, η μαμά μου δεν ζει και η πεθερά μου είναι μακριά μας… Ζορίζομαι κι εγώ, δεν πάει και σε παιδικό σταθμό να κοινωνικοποιηθεί λίγο….
Τι να κάνω;
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Σε αυτην την ηλικια το παιχνιδι των παιδιων ειναι ακομα εγωκεντρικο. Δηλαδη, ακομα κ με αλλα παιδια να ειναι, στην ουσια παιζει το καθενα μονο του. Αν δεις κ αλλα πραγματα, οπως πχ να μην κοιταει καθολου τους αλλους στα ματια η να αναστατωνεται πολυ με εναν ξαφνικο θορυβο η κατι τελος παντων που το θεωρεις παραξενο, καλο ειναι να το ψαξεις παραπανω.
Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ 2,7 ΕΤΩΝ ΔΕ ΠΑΙΖΕΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑ Ι ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣΔΕ ΘΕΛΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ. ΠΡΙΝ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΠΑΙΔΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ. ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΕΝΩ ΣΤΙΣ ΠΙΟ ΕΠΙΜΟΝΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΙΟ ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΧ ΤΙ ΠΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΝ Η ΟΤΑΝ ΡΩΤΑΩ ΤΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΕΧΕΙ ΟΤΑΝ ΠΑΙΖΕΙ ΜΟΝΗ ΤΗΣ, ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΚΑΛΑ. ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ , ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ. ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΟ ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΠΑΝΤΩΣ
πολύ ενδιαφέρον ...
Είμαι ακριβώς στην ίδια κατάσταση μ'εσένα, ο άντρας μου δουλεύει όλη μέρα κάθε μέρα, η μαμά μου κρατάει τον μικρό μόνο όταν δουλεύω οπότε περνάω πάρα πολλές ώρες μόνη μαζί του και κάποιες φορές εκνευρίζομαι και του φωνάζω. Παιδικό δεν πάει. Ωστόσο δεν πιστεύω πως το να φωνάξεις σ'ένα παιδί το κάνει αντικοινωνικό. Αυτό που κάνω εγώ και πιάνει, είναι κάθε φορά που πηγαίνουμε στην παιδική χαρά να του λέω "πήγαινε να ρωτήσεις εκείνο το παιδάκι πως το λένε και να γίνετε φίλοι". Στην αρχή πήγαινα κι εγώ μαζί του. Τώρα μου λέει "έρχομαι σε λίγο μαμά" και πηγαίνει μόνος του. Επίσης βοηθάει να έχετε μαζί και κάποιο παιχνίδι που να προσελκύει και άλλα παιδιά. Πχ τις προάλλες είχαμε μαζί μας ένα πιστόλι που βγάζει μπουρμπουλήθρες. Ε μαζεύτηκαν όλα τα παιδάκια γύρω του και κυνηγούσαν τις φούσκες. Έτσι θα αρχίσει να νιώθει πιο άνετα να συναναστρέφεται με άλλα παιδιά.
διαβαζοντας το κειμενο ειναι σαν να το εχω γραψει εγω. με την διαφορα οτι εχω αγορακι 3 ετων περιμενω και εγω απαντησεις απο πιο εμπειρες μαμαδες.
Γενικα το δεν παιζει με αλλα παιδια ειναι κατι πολυ μπερδεμενο σαν εννοια. Πολλοι λενε οτι το παιδι τους γυρω στα 3 δεν παιζει με αλλους εννοωντας οτι παιρνει ενα παιχνιδι που του αρεσει και το παιζει μονο του. Αυτο το παιδι ομως μπορει να αλληλεπιδρα με αλλον τροπο με τα υπολοιπα παιδια και το γεγομος οτι δεν παιζει μαζι τους να ειναι της ηλικιας του, γιατι πολλοι δασκαλοι λενε πως μετα τα 2,5 με 3 βλεπουν ολο και περισσοτερο τα παιδια να επιδιωκουν το ομαδικο παιχνιδι. Η αλλη εννοια του δεν παιζει με τους αλλους ειναι οταν σου δειχνει οτι δεν το ενδιαφερει γενικα να αλληλεπιδρασει με τους αλλους. Αυτο βεβαια ειναι το τι φαινεται, γιατι μεσα του μπορει να θελει αλλα να μην ξερει πως η να υπαρχει κατι που το φοβιζει. Αν σου δινει αυτη την εικονα και βλεπεις και αλλα πραγματα που σε προβληματιζουν μπορεις να το ψαξεις περισσοτερο. Βεβαια ξερω παιδακι που ειναι πολυ καλο στην αναπτυξη του αλλα ενω ειναι 4 στα 5 ακομη δεν επιδειωκει καθολου τις κοινωνικες συναναστροφες. Η μαμα του δεν προβληματιζεται, εγω ισως να το εψαχνα και σε αυτη την περιπτωση. Οποτε ειναι και λιγο υποκειμενικο το ποτε πρεπει και αν πρεπει να παρεις και μια πιο ειδικη γνωμη.
Δε νομίζω ότι πρέπει να ανησυχείς, έχω μία κόρη κι έναν γιο που πήγαν παιδικό και οι βρεφονηπιοκόμοι εκεί μου έλεγαν ότι μετά τα 2,5 αρχίζουν να κάνουν παιχνίδι συνεταιρικό. Μέχρι τα 2,5 και τα δικά μου μόνα τους έπαιζαν κυρίως κι ας ήταν με τόσα παιδάκια στον παιδικό. Εκτός αυτού για να παίζει το παιδί έτσι, σημαίνει ότι αυτός ο τρόπος το ευχαριστεί γιατί να "πιεστεί" να παίξει με άλλα παιδάκια; Άφησε την να εκφραστεί όπως νιώθει και θα δεις ότι μόνη της θα ξεκινήσει να κάνει παρέες όταν είναι έτοιμη
Μανουλα μην ανησυχεις ειναι μια φαση της ηλικιας και το ιδιο αντιμετωπισα με τον μικρο μου.Εκεινο που μας βοηθησε ειναι να πηγαινουμε στην παιδικη χαρα συχνα και καθε φορα ηταν και καλυτερα.Οσο για οτι της φωναζεις και αυτο το περασαμε γιατι και εμεις ειμαστε οι δυο μας μονοι μας πολλες ωρες.Προσπαθησα μερα μερα να μην φωναζω μεχρι που καποια στιγμη συνειδητοποιησα οτι ειχαν περασει αρκετες ημερες χωρις φωνες.Εκεινο που καταλαβα ειναι αυτο,ωρα με την ωρα ,μερα με την μερα.Σου ευχομαι να χαιρεσαι την μικρη σου και ολα θα γινουν καλυτερα.μαμα Σαντρα
Οταν η κόρη μου ήταν 2,5 ετών είχε ακριβώς την ίδια συμπεριφορά και είναι και αυτή μοναχοπαίδι. Στη παιδική χαρά και στους παιδότοπους ήθελε να είναι μόνη της. Αργότερα όμως άλλαξε. Τα παιδιά περνάνε απο διάφορα στάδια απ' ότι βλέπω. Θα σου πρότεινα να πάει σε παιδικό σταθμό, θα της κάνει πολύ καλό. Σήμερα η κόρη μου είναι 5 και όπου βλέπει παιδάκια τρέχει αμέσως κοντά τους.
Στα 2,5 πολλά παιδιά παίζουν ακόμη μόνα τους. Μπορεί πράγματι να είναι ο χαρακτήρας της έτσι. Αν δεις τους επόμενους μήνες και άλλα στοιχεία της ανάπτυξής της ή της συμπεριφοράς της που σε προβληματίζουν έστω και λίγο συζήτησέ το με τον παιδίατρο να σου πει τη γνώμη του. Όμως, αν επιμένει ότι είναι θέμα χαρακτήρα και εσύ δε βλέπεις βελτίωση μπορείς να ζητήσεις και μια δεύτερη γνώμη. Αυτό που βοηθάει πάρα πολύ είναι να παίζεις μαζί της και κυρίως παιχνίδια ρόλων (στήνουμε μαγαζάκι και κάνουμε ότι ψωνίζουμε, ταϊζουμε το μωρό-κούκλα και το αλλάζουμε, και άλλα τέτοια). Έτσι αν λυθεί μαζί σου που σε εμπιστεύεται θα της είναι πιο εύκολο μετά να παίξει με άλλα παιδιά. Δεν τα έβγαλα από το μυαλό μου αυτά, μου είπαν να τα κάνω και είδα απίστευτη βελτίωση σε ελάχιστο χρόνο. Να προσέχεις επίσης πάρα πολύ τη συμπεριφορά σου απέναντί της. Ακόμη κι αν κάνει αταξία, θα της λες ότι αυτό ήταν λάθος, αλλά θα είσαι πολύ ήρεμη. Πολλές αγκαλιές επίσης, πολύ χουχούλιασμα και γενικά να είστε πολύ κοντά όλη τη μέρα (ή αν αυτό δε γίνεται, το χρόνο που είσαι σπίτι). Σκέψου αν ένα μέσο παιδί θέλει π.χ. 10 αγκαλιες τη μέρα, το δικό σου ίσως να θέλει 20 για να πάρει το ίδιο ερέθισμα. Ίσως κάνω λάθος και στο δικό σου παιδί να μη δουλεύουν αυτά, αλλά σε εμάς αυτά μας συμβούλεψαν να κάνουμε και τα αποτελέσματα φαίνονται εντυπωσιακά. Αν επιμείνει αυτή της η απομόνωση, να πας να συμβουλευτείς ειδικούς και να μη στέκεσαι σε ανθρώπους που σου λένε ότι έτσι είναι ο χαρακτήρας της. Πάντα ένας καταρτισμένος ειδικός θα σου δώσει μια λύση που εγώ κι εσύ δεν μπορούμε να τη σκεφτούμε. Ξεκίνα με τον παιδίατρο και αυτός θα σε καθοδηγήσει.
μη βιάζεσαι είναι πολυ νωρίς ακόμη για να στεναχωριέσαι. κ η δικιά μου όντας μοναχοπαίδι έτσι ήταν αλλά ρώτα με κ τώρα που είναι έξι... δεν κάνει χωρίς φίλες.Περίμενε πρώτα να πάει σχολείο κ μετά αγχώνεσαι. Θα αλλάξει εντελώς...
Είναι μικρούλα ακόμα. Σιγά σιγά θα πλησιάσει τα αλλά παιδάκια. Τα μοναχοπαίδιΑ μάλιστα συνήθως γίνονται και πιο κοινωνικά. Γενικά όμως να έχεις υπόψη σου ότι όταν τα παιδια βλέπουν τους γονείς τους να ειναι κοινωνικοί γίνονται και αυτά κοινωνικά. Ενθάρρυνε τη γενικά να λέει γεια, καλημέρα, ώστε να αναπτύξει τέτοιου είδους κοινωνικες δεξιότητες και όλα θαππάνε καλά :-)