Ένας χρόνος με την Μαριλού!

Μου πήρε καιρό να “χωνέψω” την τρίτη μου εγκυμοσύνη. Ήμουν πεπεισμενη από μικρή ότι θα έκανα 2 παιδιά στη ζωή μου, ένα κορίτσι πρώτα και μετά ένα αγόρι… Και όμως τσουπ έρχεται και τρίτο.. Παρότι τα οικονομικά μας ήταν χάλια και υπήρχαν και ένα σωρό αλλα προβληματακια, το θεωρησαμε αχαριστια να μην το κρατησουμε, μιας και ο Θεος μας βοηθησε τοσο πολυ με την προωρη γεννα της Δεσποινας…

Η εγκυμοσυνη μου στην Μαριλου ηταν γεματη εμετους, ζαλαδες, λιποθυμιες και ενα τρελο φοβο οτι θα πεθανω στην τριτη καισαρικη… Στις 15 εβδομαδες αρχισαν ξανα τα οργανα των συσπασεων… Ο γιατρος που με ειχε ξεγεννησει στα αλλα δυο ειπε την τραγικη ατακα “ιδεα σου ειναι” κι ετσι τον αλλαξα επιτοπου… Δεν θα ανεχομουν με τιποτα ξανα να αμφισβητησει γιατρος αυτα που λεω. Οταν λεω ποναω, τοτε ισχυει… δεν ειμαι πρωταρα… Πηγα στον γιατρο μιας φιλης [σε δημοσιο κι αυτος] ο οποιος με ακουσε, μου εδωσε αγωγη και οταν στις 24 εβδομαδες αρχισα να εχω τα καλα της πρωτης εγκυμοσυνης, με εβαλε στο νοσοκομειο για αγωγη και παρακολουθηση…

Και περναει ο καιρος και μπαινω με το καλο στον 8ο… μια χαρα η Χαρα… σαν να μην ημουν εγκυος… οτι ταλαιπωρια ειχα φαει ειχε εξανεμιστει… μεχρι και σε συναυλια πηγα και ημουν μια χαρα.. Ηταν λες και επρεπε να κανω ενα διαλειμα πριν την καταιγιδα.

34 εβδομαδων και 4 ημερων με βλεπει ο γιατρος και μου λεει «Ολα καλα, τα ξαναλεμε 20 αυγουστου που θα σαι 38 και 4 στην καισαρικη» Μεχρι τοτε δεν εβρισκε το λογο να με ξαναδει… τι κι αν ημουν με συσπασεις απο τον 4ο, τι κι αν εχω ηδη δυο καισαρικες και ιστορικο προωρου τοκετου; Απο οτι ακουσαμε απο την γραμματεα του που μιλαγε με καποιον εφευγε διακοπες…

Γυρισα στο σπιτι γεματη ανασφαλεια και θυμηθηκα τον κυριο Γρυπαρη… εναν γυναικολογο που γνωρισα μεσα απο το γκρουπ των ελληνιδων μαμαδων. Τι χανω να ρωτησω; Του εστειλα το ιστορικο μου και του ειπα και τι μου ειπε ο γιατρος μου. Ηταν διακριτικοτατος και χωρις να “δωσει” τον συναδελφο του μου ειπε οτι θα ηταν καλυτερα να παρακολουθουμε μεχρι την γεννα αρχικα ανα βδομαδα και μετα βλεπουμε. Μιας και ο γιατρος μου το ‘χε ξεκοψει το ενδεχομενο παρακολουθησης, δεχτηκε να με κοιταει εκεινος και ας μην ημουν δικη του πελατισα. 35 και 6 κλεινουμε ραντεβου και ενω το nst και ο τραχηλος ειναι καλα, η μικρη ειχε περιτυλιξη [οπως πολλα μωρα] αρκετα σφιχτη ομως οπως μου εδειξε. Ειπε να μην αγχωνομαι γιατι δεν δειχνει να ζοριζεται, αλλα θα την ξαναδουμε την επομενη βδομαδα.

Ξημερωνει 9/8 και στο σπιτι εχουμε “γενεθλια”, μιας και κλεινουμε 3 χρονια απο τη μερα που πηραμε το Δεσποινακι απο την ΜΕΝΝ [οι προωρομανουλες με νιωθουν]. Το απογευμα κι ενω ειχα μπροστα μου μια ωραιοτατη σκεπαστη, νιωθω πως τα πονακια που ειχα απο την προηγουμενη γινονται πολυ πιο εντονα και τακτικα.. παιρνω τον γιατρο μου (αυτόν που ήταν σε διακοπές) και μου λεει “Ειναι παρα πολυ νωρις να γεννησεις τωρα. Παρε γιουτοπαρ να κοψεις τις συσπασεις, να σταματησει ο τοκετος και τα λεμε 20/9 οπως εχουμε κανονισει”. Ουτε καν να πει «Περνα απο το νοσοκομειο καλου κακου να σε δει καποιος».

Αφου συνερχομαι απο το σοκ των οσων ακουσα, παιρνω τον κυριο Γρυπαρη.

“Χαρα ΓΕΝΝΑΣ, φυγε τωρα για μαιευτηριο” και πηγα στο Ελενα που εφημερευε. Με βαλανε επειγοντως για καισαρικη γιατι οι συσπασεις ηταν δυνατες και η μικρη ζοριζοταν παρα πολυ…

Οταν την βγαλαν, αργησε αρκετα να κλαψει μιας και πλεον πνιγοταν με τον ομφαλιο αλλα συνηρθε ευτυχως. Λιγο αργοτερα ακουσα απο τον γιατρο της εφημεριας τι τυχερος που ηταν ο γιατρος μου που γλυτωσε την γεννα μου γιατι ηταν πολυ δυσκολη και πως αν κανω αλλο παιδι να μην παω στο Ελενας και μπλεξουνε. Ακουσα πολλα αλλα τετοια χαριτωμενα αλλα ηταν τυχεροι που δεν ανοιξα το στοματακι μου.

Αυτη ηταν η ιστορια τοκετου της Μαριλου που σημερα γινεται ενος. Ειναι ενα παιδακι με τρομερα εντονη προσωπικοτητα. Δεν κλαιει, αλλα μας βαζει τις φωνες για να διεκδικησει οτι θελει. Δεν τα παει καθολου καλα με το φαγητο αλλα και δεν διαπραγματευεται καθολου το θηλασμο. Τρελαινεται για τα αδερφια της και λατρευει να ταιζει τους αλλους στο στομα.

Χρονια Πολλα λιονταρινα μου για τα πρωτα σου γενεθλια και σπέσιαλ χρόνια πολλά στην πατάτα μας για τα 4 υπέροχα χρόνια που είμαστε μαζί!

μαμά Χαρά

[divider]

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com