Μια τραγική ιστορία από την Κω που κάνει λόγο για τη θλιβερή κατάσταση των ελληνικών νοσοκομείων

του Damian Mac Con Uladh απότο A Gael in Greece

Η μητέρα ενός νηπίου από την Κω, το οποίο έφυγε από τη ζωή κατά τη διακομιδή του σε νοσοκομείο της Αθήνας αυτό το μήνα έχοντας αρρωστήσει ξαφνικά λίγες ώρες πριν, κατηγόρησε το «άθλιο επίπεδο της πρόνοιας» στο νησί για τον άδικο χαμό του.

Η Σάρα Σπανός, η οποία κατάγεται από το Ηνωμένο Βασίλειο, πιστεύει πως το “υγιέστατο και τρισευτυχισμένο αγοράκι της” ο Λουκάς, ο οποίος ήταν μόλις 18 μηνών όταν πέθανε, δεν είχε τη φροντίδα που του αναλογούσε στο νησί των Δωδεκανήσων, όπου το τοπικό νοσοκομείο είχε μείνει χωρίς παιδίατρο εδώ και τέσσερα χρόνια, αναγκάζοντας τους γονείς να βασίζονται σε ιδιώτες γιατρούς της περιοχής. Τα τελευταία χρόνια, οι κάτοικοι του νησιού επεσήμαναν επανειλημμένως τις συνέπειες που είχε η οικονομική κρίση στο δημόσιο τομέα υγείας του νησιού, το οποίο λέγεται πως ήταν η γενέτειρα του Ιπποκράτη, αφήνοντας το τοπικό νοσοκομείο με ανεπαρκές προσωπικό.

Ο θάνατος του Λουκά ανακοινώθηκε γύρω στις 05:30 π.μ. τα ξημερώματα της 4^ης Οκτωβρίου, σε νοσοκομείο των Αθηνών, 14 ώρες αφότου η μητέρα του διαπίστωσε πως είχε ανεβάσει πυρετό.

 «Θα μας στοιχειώνουν για πάντα οι αναμνήσεις εκείνης της νύχτας», λέει η Σάρα, η οποία άφησε πίσω της το Ηνωμένο Βασίλειο και μετακόμισε στην Κω αφού γνώρισε τον σύζυγό της Δημήτρη, τον οποίο και παντρεύτηκε τέσσερα χρόνια αργότερα.

Έχοντας χάσει τον Λουκά, οι δύο γονείς είναι εντόνως προβληματισμένοι για την υγεία του άλλου τους γιου και αποφάσισαν να επιστρέψουν στο Ηνωμένο Βασίλειο. «Η ζωή μας καταστράφηκε. Αφήνουμε την οικογένειά μας, το σπίτι μας, ό,τι αγαπάμε, για να κρατήσουμε ασφαλές το παιδί που μας απέμεινε», αναφέρει.

Ο μικρός Λουκάς είχε την ίδια καλή διάθεση όπως πάντα τη μοιραία εκείνη Παρασκευή και έπαιζε χαρούμενα όλη μέρα. Η μύτη του έτρεχε και είχε λίγο βήχα, αλλά ήταν κάτι που μάλλον κόλλησε από τον μεγαλύτερο αδελφό του Αντώνη, ο οποίος ήταν 3 ετών και μόλις είχε ξεκινήσει να πηγαίνει στον παιδικό. Πέρα από αυτό, φαινόταν μια χαρά και υγιέστατος στη μητέρα του, η οποία του έδωσε λίγη παρακεταμόλη όταν παρατήρησε πως ανέβασε πυρετό στις 3 το μεσημέρι. Αφού τον θήλασε, τον έβαλε για ύπνο στις 6 το απόγευμα, όπως έκανε πάντα.

Όταν εκείνος ξύπνησε μία ώρα αργότερα, δυσκολευόταν να αναπνεύσει. Οι γονείς του κάλεσαν τον παιδίατρο, ο οποίος τους είπε να καθαρίσουν τη μυτούλα του και αν αυτό δε βοηθούσε να πήγαιναν να τον επισκεφθούν. Η Σάρα δεν πίστευε πως έφταιγε η μύτη του μιας και φαινόταν καθαρή, οπότε τον πήγαν στον ίδιο γιατρό.

Χρειάστηκε να περάσουν όμως τουλάχιστον 2 ώρες προτού ο γιατρός εξετάσει τον Λουκά, μιας και το ιατρείο του είχε πολύ κόσμο όταν έφτασαν εκεί οι γονείς. Ήταν μία από τις στιγμές που η Σάρα φέρνει συνέχεια στο μυαλό της, καθώς αναρωτιέται αν ο Λουκάς θα ήταν ακόμη ζωντανός αν η διάγνωσή του είχε γίνει σωστά από την αρχή.

«Ήταν γύρω στις 9 μ.μ. όταν καταφέραμε να δούμε το γιατρό. Εξέτασε τον Λουκά. Εκείνος είχε 40 πυρετό και ο γιατρός του έδωσε Ponstan και μας είπε να πάμε σε έναν άλλο γιατρό για ακτινογραφία θώρακος. Ήταν γύρω στις 9:45 μ.μ.», θυμάται η Σάρα.

Χρειάστηκε να περιμένουν και πάλι προτού βγάλουν την ακτινογραφία, επειδή ο άλλος γιατρός εξέταζε έναν άλλον ασθενή και είχε σβήσει το μηχάνημα μιας και η ώρα είχε περάσει. Όταν επιτέλους έγινε η εξέταση, ο γιατρός διαπίστωσε μικρές κηλίδες στους πνεύμονες του Λουκά και υποπτεύθηκε πως ήταν πνευμονία, κάτι που θεώρησε και ο παιδίατρος πιθανό. Σε εκείνο το σημείο ενημέρωσαν τη Σάρα και τον σύζυγό της πως ο Λουκάς θα χρειαζόταν οξυγόνο και νοσηλευτεί στο νοσοκομείο της Κω.

Στην παιδιατρική πτέρυγα του νοσοκομείου, η νοσοκόμα έδωσε ορό στον Λουκά και του φόρεσε μάσκα οξυγόνου. Τον είχαν αφήσει ξαπλωμένο και όχι όρθιο όπως έπρεπε, κάτι που οι γονείς του έμαθαν αργότερα όταν κατέφτασε στο νοσοκομείο ύστερα από μία ώρα ο παιδίατρός τους. Οι εξετάσεις αίματος έδειξαν πως ο Λουκάς είχε προσβληθεί από κάποιο βακτήριο και έτσι του έδωσαν αντιβίωση.

«Ο Λουκάς ήταν πολύ χλωμός, ακόμη και στα χείλη. Το είπαμε στη νοσοκόμα, κι αυτή μας είπε πως αυτό συνέβαινε επειδή ήταν άρρωστος. Είπαμε επίσης στον παιδίατρο πως η κοιλιά του Λουκά φαινόταν πρησμένη – δεν μας έδωσε κάποια εξήγηση ούτε και φάνηκε θορυβημένος. Ο Λουκάς έκανε μία φορά εμετό και το χρώμα του ήταν σκούρο καφέ», θυμάται η Σάρα.

Αργότερα, είπαν σε εκείνη και τον άντρα της πως ένα ειδικό αεροσκάφος θα έφευγε από την Κω για να μεταφέρει ένα προωράκι σε θερμοκοιτίδα Αθηναϊκού νοσοκομείου και πως θα μπορούσε και ο Λουκάς να πάει μαζί τους. Όσο ο Λουκάς ετοιμαζόταν για το ταξίδι, η Σάρα ισχυρίζεται πως παρατήρησε ότι ο ορός με την αντιβίωση δεν ήταν στο χέρι του.

Εξετάζοντας διαρκώς κάθε λεπτομέρεια από εκείνη τη νύχτα, η Σάρα δεν μπορεί να καταλάβει πώς γινόταν κανείς από το νοσοκομείο να μην παρατήρησε πως ο ορός δεν λειτουργούσε σωστά εκείνες τις κρίσιμες δύο ώρες. Ήταν μία από τις πολλές ερωτήσεις για τις οποίες αναζητά μια απάντηση.

Η ειδική πτήση για την Αθήνα αναχώρησε στις 2:15 π.μ. τα ξημερώματα. Κατά τη διάρκεια της πτήσης, ο Λουκάς έκανε και πάλι εμετό, αλλά η Σάρα και ο σύζυγός της δεν ανησύχησαν περισσότερο αφού πίστευαν πως ο Λουκάς βρισκόταν σε καλά χέρια. Υπήρχαν δύο νοσοκόμοι στην πτήση. «Τον παρακολουθούσαν όλη την ώρα και μας έλεγαν πως ήταν μια χαρά. Δεν ανησυχούσαμε», λέει η Σάρα.

Στο ασθενοφόρο που τους περίμενε στην Αθήνα για να τους μεταφέρει στο νοσοκομείο, ένας νοσοκόμος είπε στη Σάρα να αφήσει τον Λουκά να κοιμηθεί επειδή φαινόταν κουρασμένος. Η Σάρα λέει πως ο νοσοκόμος στη συνέχεια κάθισε πίσω της, απ’ όπου δεν μπορούσε να δει τον Λουκά.

Αναρωτιέται τώρα αν ο νοσοκόμος αυτός δεν παρακολουθούσε το άρρωστο παιδί της. Άλλο ένα από τα ερωτήματα που γεννήθηκαν εκείνη τη νύχτα και για το οποίο αναζητούσε μια απάντηση.

«Ο Λουκάς ήταν στην αγκαλιά μου και ο άντρας μου από δίπλα. Ρώτησε τον Λουκά αν ήταν καλά. Ένιωσα κάτι να αλλάζει στον Λουκά λες και είχαν ρουφήξει όλο το οξυγόνο από μέσα του. Φώναξα «Κάτι δεν πάει καλά, βοηθήστε τον!» Είδα πως η μύτη του έτρεχε αίμα. Ο νοσοκόμος ξάπλωσε τον Λουκά στο φορείο και τον έτριβε. Φώναζε «Λουκά!», προσπαθώντας να τον ανανήψει και έλεγε στον οδηγό να βιαστεί και να μη σταματάει», θυμάται η Σάρα.

Ο Λουκάς δεν έδινε σημεία ζωής όταν έφτασε στο νοσοκομείο. «Τον έτρεξαν μέσα, σε ένα δωμάτιο. Δεν μας άφησαν να μπούμε μέσα. Ύστερα από 20 λεπτά, ένας γιατρός μας φώναξε να περάσουμε. Μας είπαν πως ήταν στη ζωή αλλά πολύ, πολύ άρρωστος. Είχε υποστεί ανακοπή και δεν γνώριζαν το γιατί. Δεν μπορούσε να αναπνεύσει χωρίς υποστήριξη. Τον μετέφεραν στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Μετά από 30 λεπτά, ήρθαν και μας είπαν πως η καρδιά του σταμάτησε και πάλι και πως είχε πεθάνει. Η ώρα ήταν 5:30 π.μ.»

Παρόλο που τα πρώτα αποτελέσματα της νεκροψίας δείχνουν πως μία πνευμονική αιμορραγία προκάλεσε την καρδιακή και αναπνευστική ανακοπή, η Σάρα ενημερώθηκε πως θα χρειαστούν δύο με τρεις μήνες πριν εκδοθεί η πλήρης ιατροδικαστική έκθεση.

Αναζητώντας απεγνωσμένα για απαντήσεις, η Σάρα μίλησε με μία έμπειρη νοσοκόμα παιδιατρικής στην Αγγλία, η οποία πιστεύει πως όλα τα συμπτώματα του Λουκά υποδηλώνουν σηψαιμία. «Είναι κρίσιμο να υπάρξει άμεσα διάγνωση και απλή θεραπεία» για κάτι τέτοιο, λέει η Σάρα.

«Ζούμε έναν εφιάλτη. Ενόσω η ζωή συνεχίζεται για όλους τους άλλους, εμείς ζούμε έναν εφιάλτη από τον οποίο δεν θα ξυπνήσουμε ποτέ. Χάθηκε το αγοράκι μας και τίποτα δεν θα τον φέρει πίσω. Θέλω όμως να μοιραστώ την ιστορία του γιατί ήταν ένα υγιέστατο αγοράκι και τόσο ευτυχισμένος. Του άξιζε πολύ καλύτερη τύχη», λέει.

«Το νοσοκομείο στην Κω δεν έχει παιδίατρο. Το προσωπικό δεν είναι ικανό και δεν έχει τον βασικό εξοπλισμό. Το αγοράκι μου δεν θα είναι το μόνο που θα χαθεί φέτος λόγω της άθλιας κατάστασης της πρόνοιας στο νησί.

«Κανείς δεν ανησύχησε για τον Λουκά – κανείς δεν μας ενημέρωσε πως κινδύνευε η ζωή του. Όλοι μάς έλεγαν πως ήταν μια χαρά. Δεν ανησυχούσαμε γι’ αυτόν – ποτέ δεν σκεφτήκαμε πως θα πέθαινε. Πώς γίνεται τόσοι άνθρωποι να μην είδαν ότι ήταν τόσο άρρωστος;»

Καθώς η Σάρα ετοιμάζεται να εγκαταλείψει την Ελλάδα και να επιστρέψει στο Ηνωμένο Βασίλειο, εύχεται κανένας άλλος γονιός στην Κω να μη χρειαστεί να ζήσει την τρομερή απώλεια που έζησε η οικογένειά της.

«Κάτι πρέπει να γίνει. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα. Έχουμε 34000 κατοίκους στο νησί όλο το χρόνο και εκατοντάδες χιλιάδες το καλοκαίρι. Και πάλι το νοσοκομείο παρέχει μόνο τις πρώτες ανάγκες. Πόσα ακόμη αθώα παιδιά θα πρέπει να χαθούν προτού κάνουμε κάτι; Οι άνθρωποι της Κω απλά προσεύχονται να μη συμβεί και σε κείνους και οι τουρίστες δεν έχουν ιδέα πως θέτουν τη ζωή τους σε κίνδυνο όταν αποφασίζουν να επισκεφτούν το νησί», λέει.

«Πιστεύουμε πως αν τον είχαμε μεταφέρει άμεσα σε ένα νοσοκομείο της προκοπής θα βρισκόταν ακόμη στη ζωή. Είτε ήταν πνευμονία είτε σηψαιμία, θα είχε τη θεραπεία που χρειαζόταν. Από τη στιγμή που καλέσαμε το γιατρό μέχρι να του χορηγήσουμε τελικά αντιβίωση πέρασαν έξι ώρες. Κανείς δεν τον παρακολουθούσε στο νοσοκομείο.

Κανείς δεν του παρείχε τη φροντίδα που του αναλογούσε».

Ύστερα από το χαμό του μικρού Λουκά, δημιουργήθηκε μία σελίδα που ζητά από τους αρμόδιους της πολιτικής ηγεσίας να επιληφθούν της κατάστασης στο νοσοκομείο της Κω. Μπορείτε να υπογράψετε και εσείς το ψήφισμα κάνοντας κλικ εδώ.