Αυτό το όνομα έδωσε ο φωτογράφος Phillip Toledano στο βιβλίο του, το οποίο εξιστορεί τα πρώτα του βήματα στον μαγικό και ανεξερεύνητο για εκείνο κόσμο της πατρότητας. Στα 40 του χρόνια, υπήρξε διστακτικός, μιας και ήταν ένας ρόλος που του δόθηκε χωρίς να το έχει απαραίτητα προγραμματίσει ή θελήσει.
Ώσπου στις 19 Ιουλίου του 2010, γεννήθηκε η κόρη του Loulou, η οποία θα του άλλαζε σιγά-σιγά τη ζωή.
Τους πρώτους 18 μήνες μαζί της, δεν αισθανόταν πως μπορούσε να δεθεί μαζί της. «Ό,τι κι αν έκανε η Loulou ήταν εντελώς ασύλληπτο», δηλώνει. «Όπως όταν έτρωγε. Ήταν σαν να παρακολουθώ ένα ντοκυμαντέρ στην άγρια φύση. Άρπαζε τη ρώγα (της μητέρας του ή του μπιμπερό) με τόση μανία, σα λυσασσμένο ζώο και έπειτα βυθιζόταν στον ύπνο με το στόμα της να χάσκει».
Μπορεί στην αρχή η όλη φάση της πατρότητας να του φάνηκε περίεργη, πλέον όμως δηλώνει ορκισμένος φαν.
«Θέλω να ζητήσω συγγνώμη από τη Loulou. Μια μέρα θα δει αυτές τις φωτογραφίες και θα διαβάζει αυτά τα λόγια. Θέλω να γνωρίζει πως παρόλο που ένιωσα πολύ μπερδεμένος στην αρχή της ζωής της, χαίρομαι που είναι μαζί μας σήμερα.
Σ’ αγαπώ πολύ, Loulou.
Και μιας και τα λέμε, θα ήθελα να πω κάτι στη Loulou στο μέλλον. Σε παρακαλώ μη φοράς φόρμες με τη λέξη «JUICY» στα οπίσθιά σου. Σε παρακαλώ μη γίνεις γκοθού ούτε και emo (ή όποια άλλη μόδα προκύψει σε 15 χρόνια), δε θέλω να με κοιτάζεις σα δυστυχισμένη με μάτια γεμάτα μαύρη σκιά.
Να θυμάσαι. Προτού ο μπαμπάς σου γίνει γονιός, ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Ήταν νέος και μπερδεμένος, όπως και συ».
Κανένα σχόλιο ακόμη
Γράψτε πρώτος ένα σχόλιο