Το μόνο που ήθελα ήταν να δώσω αγάπη σε ένα δεύτερο μωρό… Η ιστορία μου πονάει…
Είναι 12.30 το βράδυ και νιώθω απελπισμένη και τόσο εγκλωβισμένη σε ένα άδειο και ταλαιπωρημένο σώμα. Στις 02 Μαρτίου διέκοψα την κύηση μου. Κυοφορούσα ένα υπέροχο και ζωηρό κοριτσάκι. Την απόγνωσή μου τη διαβάσατε εδώ.
Μου συμβαίνουν διάφορα μανούλες και ειλικρινά χρειάζομαι την βοήθειά σας. Έχω ανάγκη με κάποιον να τα μοιραστώ….
Όλα όμως από την αρχή, σε σύντομη (όσο γίνεται) ιστορία.
Με τον άντρα μου είμαστε χρόνια μαζί, από τα 26 μου. Ήθελα μέχρι να 33 να έχω δύο παιδιά. Χωρίς να είμαι βλάσφημη, λένε ότι κάποιες φορές όταν κάνεις όνειρα, ο Θεός γελάει.
Εν ολίγοις, μετά διάφορες προσπάθειες, καταλήξαμε στην εξωσωματική όπου με την πρώτη αποκτήσαμε το φανταστικό αγοράκι μας, και όταν εγώ αισίως έγινα 36 ετών.
Τρία χρόνια μετά, με εμβρυομεταφορά κατεψυγμένων εμβρύων (ίδιας «ηλικίας» με το παιδί μου), και ενώ όλα ήταν καλά, ο γιατρός με έβαλε να κάνω αμνιοπαρακέντηση. Τρεις μέρες πέρασαν μέχρι να μου πουν τα «μαύρα» αποτελέσματα. Μικροελλειματικό σύνδρομο 1p36. Το μωρό, εάν κατάφερνε να γεννηθεί θα είχε χιλιάδες προβλήματα. Διακοπή κύησης στην 22η εβδομάδα με φυσιολογικό τοκετό. Πόνος, πόνος, πόνος και μόνο πόνος. Έκλαιγα ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ μόνη μου, στο αυτοκίνητο πηγαινοερχόμενη στη δουλειά, για μήνες…. Πολλούς μήνες. Έχασα στιγμές πολύτιμες από το 3χρονο αγοράκι μου. Ήμουν παρούσα και απούσα ταυτόχρονα…. Και πέρασε ο χρόνος έτσι. Συνηθίζεις. ΠΟΤΕ δεν ξεχνάς.
Ενάμιση χρόνο μετά, μία απρόσμενη εγκυμοσύνη.. Χαρά και ελπίδα που ναυάγησαν γρήγορα. Παλίνδρομη κύηση και απόξεση στην 9η εβδομάδα.
Μέσα μου να βρίσκω δικαιολογίες για να μην ξανατολμήσω για δεύτερο παιδί. Να προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι « δεν βαριέσαι…. Θα κοιτάξεις την καριέρα σου», μιας και είχα και προτάσεις από μεγάλο όμιλο. «Δεν βαριέσαι, το παιδί σου θα έχει περισσότερα». Η καρδιά και η αγκαλιά μου όμως χωράνε παραπάνω από ένα παιδί. Θέλω… θέλω τόοοοσο πολύ.
Το αφήνω για λίγο πίσω, σκεφτόμενη και τα τρία κατεψυγμένα έμβρυα που έχουν μείνει. Γιατί μανούλες μέσα μου φοβάμαι, φοβάμαι τοοοόσο πολύ μην βιώσω πάλι την απώλεια. Λες και το ήξερα, λες και η τύχη μου φύλαγε το χειρότερο.
Μένω έγκυος χωρίς να το έχω στο μυαλό μου πέρυσι, τέλη Αυγούστου.
6 εβδομάδες μετά, με όλα τα συμπτώματα της εγκυμοσύνης, έχω τρομερή άρνηση να κάνω τεστ . Πάω απευθείας για χοριακή (δεν πήγαινε άλλο) και βγαίνει 12.500. Αντί για να χαρώ, πανικοβάλλομαι. Φοβάμαι και μόνο αυτό. Μέσα μου όμως ελπίζω…
Ανά δύο εβδομάδες με βλέπει ο καινούριος γιατρός μου και όλα πηγαίνουν τέλεια.
Είχα αποφασίσει εννοείται να κάνω αμνιοπαρακέντηση και ο γιατρός (επειδή όλα ήταν τέλεια) ήθελε να την κάνω σε μεγάλη εβδομάδα για να αποφύγουμε πιθανή αποβολή.
Έτσι κάνω νωρίτερα την ariosa (αίματος που ανιχνεύει τις βασικές τρισωμίες, 13, 18 & 21). Βγαίνει αρνητική και ηρεμώ για τα βασικά… Πόση άγνοια είχα….
Μετά τη β επιπέδου γίνεται και η άμνιο. Σημειωτέον ότι ο γυναικολόγος μου και ο υπερηχογραφιστής μας θεωρούσαν υπερβολικούς με τον άντρα μου που θέλαμε και άμνιο.
Τα αποτελέσματα αργούν από το καθιερωμένο 3μερο-4μερο και αυτό γιατί το κέντρο γενετικής επαλήθευε το μαύρο αποτέλεσμα «Τρισωμία 21 σε μωσαϊκισμό σε ποσοστό 10-15%). «Λυπούμαστε πολύ που σας τυχαίνει πάλι σύνδρομο!!!!». Σκοτάδι….
Είμαι στην 22η εβδ και ο «κορυφαίος» γενετιστής μας ενημερώνει ότι «το παιδί μπορεί να κρατηθεί, αλλά θα έχει σίγουρα κλινικά ευρήματα, πχ μαθησιακές δυσκολίες και άλλα που συνδέονται με το Down που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε. Μην κάνετε τίποτα εάν δεν βγει και η καλλιέργεια αμνιακού υγρού που κρατάει 2 εβδ».
Κάνουμε μαγνητική εμβρύου και όλα βγαίνουν τέλεια. Συμβουλευόμαστε και άλλο γενετιστή. Το αποτέλεσμα «Λυπάμαι που δεν σας βοήθησα. Είναι μη χαρτογραφημένο». Στέλνουμε τα αποτελέσματα σε Αμερική και Αγγλία και μία από τα ίδια. Από Αμερική μας είπαν ότι είναι τεράστιο το ρίσκο να κρατηθεί.
Δύο εβδομάδες μετά τα αποτελέσματα της καλλιέργειες έβγαλαν πολύ λίγα κύτταρα «καθαρά» αλλά το ποσοστό τους είναι μη ενδεικτικό. Παρασκευή προ 3μερου Καθαράς Δευτέρας και στις 09.00 το βράδυ, ο «κορυφαίος» γενετιστής που με έχει αντιμετωπίσει μόνο ως νούμερο στα στατιστικά του, με στέλνει για επαναληπτική άμνιο για να εφαρμόσει και άλλες δύο μεθόδους.
Πέντε μέρες μετά και ενώ έχω κλείσει έναν ακριβώς μήνα από την πρώτη άμνιο, τα αποτελέσματα βγαίνουν σχεδόν τα ίδια. Ο γενετιστής είχε συμβουλευτεί το μεγαλύτερο κέντρο τρισωμίας 21 στον κόσμο (στη Γαλλία) και μας είπε «Για να σας διευκολύνω στην απόφασή σας, τα πράγματα ΔΕΝ είναι γκρι, είναι ΜΑΥΡΑ».
Δεν σας το κρύβω. Προσευχόμουν δυνατά στην Παναγία κάθε μα κάθε μέρα, και ήλπιζα (πίστευα) ότι θα άκουγα κάτι άλλο. ΓΙΑΤΙ;;;;;; Γιατί αυτό το άλλο, το καλό αποτέλεσμα δεν ήρθε ποτε;;;;
Ο γενετιστής μας καθυστέρησε, μας παραπληροφόρησε και είχαμε ελπίδες, μας χειρίστηκε σαν στατιστικό στο κέντρο του.Το να διακόπτεις κύηση στην 27η εβδομάδα είναι κάτι παραπάνω από οδυνηρό. Είναι ένας Θάνατος. Ένα ξερίζωμα χωρίς περιγραφή. Και μετά… Ενοχές… Ενοχές…. Ενοχές και αυτό το ρημάδι, το αναπάντητο «ΓΙΑΤΙ»…
Ο πόνος από την καισαρική τομή που έπρεπε να γίνει αφόρητος. Ο πόνος της ψυχής μου απέραντος.
Η κορούλα μου, ίδια ο γιόκας μου (μου είχαν πει ότι δεν θα έμοιαζε με παιδάκι down).
Τώρα, ένα μήνα και κάτι, προσπαθώ να αναρρώσω με βοήθεια ψυχοθεραπείας.
Σωματικά είμαι ράκος. Δεν περίμενα τόσο μεγάλο πόνο στην καισαρική. Έντονο «σαμαράκι» πρησμένο (πάνω και κάτω από την τομή) που πονάει. Πότε θα περάσει; Πείτε μου μανούλες….Γιατί τουλάχιστον δεν μπορώ να έχω σωματική αποκατάσταση;;;
Πότε θα νιώσω καλύτερα;;;
Πρέπει εκτός από ψυχικά να πονάω και σωματικά ΤΟΣΟ πολύ; Έχω και ένα παιδί να στηρίξω….
ΔΕΝ αντέχω… Πνίγομαι…. Βοήθεια… Το μόνο που ήθελα ήταν να δώσω αγάπη. Γιατί έπρεπε να λάβω τόσο πόνο; ΓΙΑΤΙ;
Μαμά Χριστίνα
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Γλυκιά μανούλα, έχω περάσει τα ίδια, γέννησα ένα παιδάκι και στη δεύτερη εγκυμοσύνη μου έκανα διακοπή κύησης λόγω μηνιγγομυελοκηλης. Το μωράκι μου θα είχε πάρα πολλά προβλήματα κινητικά και όχι μόνο γιατί η κύστη ήταν ανοιχτή και επικοινωνούσε με το αμνιακό υγρό!! Πήραμε την απόφαση με πολύ πόνο αλλά δεν το μετάνιωσα στιγμή!! Είμαι νοσηλεύτρια σε παίδων και έχουν δει πολλά τα μάτια μου όπως καταλαβαίνεις!! Είναι εγωιστικό να φέρεις ένα παιδάκι στον κόσμο για να βασανίζεται! Και είναι κρίμα να αφήσεις τέτοια κληρονομιά στο πρώτο σου παιδάκι, κάποια στιγμή θα φύγουμε, οι γονείς, από τη ζωή και θα πρέπει να αφήσει τη ζωή του για να νοιαστει το αδερφάκι του αν θα ζούσε έως τότε!! Ακόμα πονάω εννοείται όταν το σκέφτομαι!! Γέννησα φυσιολογικά!! Μεγάλη στήριξη για μένα ήταν οι γιατροί από τη δουλειά μου!! Είσαι νέα μην σε παίρνει από κάτω! Έχεις ένα αγγελούδι που σε χρειάζεται! Χρειάζεται τη μαμά του δίπλα του!! Εγώ όταν γύρισα από την κλινική έπεσα με τα μούτρα στην κόρη μου, το χρειαζομουν, για να "ξεχαστω" όσο γινόταν τέλος πάντων! Ηρέμησε και σκέψου το δώρο θεού που έχεις σπίτι σου! Και αν είναι να έρθει και δεύτερο παιδάκι θα έρθει!! Είμαι εδώ για ότι χρειαστείς!! Φιλιά πολλά!!
Γλυκιά μου Χριστίνα - μανούλα - της ιστορίας ! Είμαι κ εγω μια μανούλα χωρίς παιδιά . Έχω μια παλλινδρομη στη 12η βδομάδα κ μια διακοπή κύησης στην 25η λόγω συνδρόμου . Επέλεξα να πάρω εγω την απόφαση για το μωρό μου , το οποίο θα ηταν παράλυτο, καθηλωμένο κ πολλα αλλά . Μου λείπει πολυ όπως και σε σένα ! Δεν ειναι Καιαδας οχι ειναι μια πολυ πολυ πολυ δύσκολη απόφαση ζωής. Έκανες τα πάντα για είσαι σίγουρη για το μωράκι σου επειδή ακριβώς το αγαπάς πολυ . Διάβασα πολλα περίεργα πράγματα κ πραγματικά εκπλήσσομαι που γυναίκες , μάνες , μιλούν ετσι σε μια άλλη μανούλα που έχει περάσει τόσα κ πενθεί , δεν θέλω να σχολιάσω κάν . Καθε πράγμα έχει 2 όψεις , πιστεύω βάθια στην Παναγία, πιστεύω κ στην επιστήμη . Μια μεγάλη αγκαλιά κ ένα φιλί για σένα κοριτσάκι μου απο μια άλλη μανούλα δυο αγγέλων . Είμαι σίγουρη ότι είσαι μια υπέροχη μαμά κ σε καμία περίπτωση δεν επιθυμείς το μωράκι σου με τη γέννηση του να έχει προβλήματα . Λυπάμαι κ θυμώνω με εκείνους που σου έγραψαν τόσο κατακτητικά σχόλια . Κουράγιο κ υπομονή , το πένθος το ξέρουμε όσες έχουμε περάσει κατι αντίστοιχο . Σε φιλώ ..
Είμαι και εγώ μια μανούλα που προσπάθησε πολύ για ένα δεύτερο παιδάκι. Έβαλα σε κίνδυνο την υγεία μου, την ψυχική μου ισορροπία, τον γάμο μου... Μετά από 10 χρόνια, πιστεύω ότι αυτό ήταν το θέλημα του Θεού και τον ευχαριστώ κάθε μέρα για τον υπέροχο γιο που μου έχει χαρίσει. Κάποια πράγματα γίνονται έτσι και χρειάζεται να τα αποδεχτούμε ... Καλή δύναμη
ΑΓΑΠΗΤΗ ΜΑΝΟΥΛΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕΣ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΓΕΡΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΩΡΑΚΙ..ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΩΡΑΚΙ..ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟ..ΟΛΟΙ ΑΥΤΟ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΚΑΙ ΕΥΧΟΝΤΑΙ!ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΓΕΡΗ,ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ...ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΑΝΟΥΛΑ ΠΟΥ ΕΓΚΥΟΣ ΣΕ ΤΡΙΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΙΠΕ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΩ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΜΙΑ ΕΞΕΤΑΣΗ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΘΕΛΩ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ...ΑΠΕΚΤΗΣΕ ΕΝΑ ΜΩΡΑΚΙ ΜΕ ΣΥΝΔΡΟΜΟ DOWN ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΛΟΔΕΧΤΗΚΕ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣΕ...Ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΟΣΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΤΕΞΟΥΜΕ ΟΠΩΣ ΕΙΠΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΑΜΑ ΠΙΟ ΠΑΝΩ....ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ...Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΟΥ...!!ΕΧΕΙΣ ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΑΓΟΡΑΚΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΤΥΧΕΡΗ!
Να σκέφτεσαι κορίτσι μου οτι εχεις καταφέρει να κάνεις παιδακι και αυτο ειναι υπεροχο , σπουδαιο.... ζεις την μητροτητα και αυτο ειναι ευλογια...αλλες παλεύουν γι αυτο το ενα και δεν τα καταφέρνουν.. προσπάθησε ετσι να το δεις και η ψυχή σου θα ηρεμήσει συντομα.. υγεία για σένα και την οικογένειά σου..
Καλησπερα. Εχω βρεθει στη θεση σου. Διεκοψα την κυηση του 2ου αγοριου μου στην 20η εβδομαδα επειδη ειχε τρισωμια.....ενα συνδρομο που ....μπορει να ηταν τραγικο μπορει κ οχι.Κανεις δεν βξερε να μας.πει.Σιγουρα ομως τρισψμια.Σιγουρα πολλοι γιατροι/θεραπειες/φαρμακα/νοσοκομεια.........να σου πω την αληθεια,εγω τον ηθελα.Οπως μου ηρθε.ετσι.με το παραπανω χρωμοσωμα....ο πρωην αντρας μου ηταν ανενδοτος.Και τελικα συμφωνησα.Δεν.ειμαι τοσο δυνατη,ωστε να παρω 2 παιδια κ να ζησω μονη σε μια χωρα σαν αυτη.Που πρεπει να περιμενεις 1 χρονο για μια γνωματευση απι δημοσιο κεντρο.Οπου η μονογονεικη οικογενεια ειναι αγγουρι για τη μανα (κ ευλογια για τον αντρα). Ξετεις κατι?2 χρονια μετα κλαιω ακομα.Ηθελα να τον ειχα.Αλλα βλεπω ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΑ περναω με ενα αγορι στο δημοτικο,μια μπεμπα (ναι,εκανα την μικρη μου αμεσως) και με εναν συζηγο αφαντο ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΑ γινονται ολα εδω στην ελλαδα,ΠΟΣΑ ΛΙΓΑ παιρνουν οι μανες απτη ανυπαρκτη κοιν.προνεια........θελω ενα εμβολιο και στεκομαι σε ουρες.θελω μια βοωθεια με το γιο μου κ πρεπει να περιμενω ενα χρονο.......ΔΥΣΤΗΧΩΣ δεν ειμαστε Δανια.Τα downακια,τα αμεα, οι αναπηροθ κ οι τυφλοι ωφειλουν να μενουν κλειδωμενοι σπιτι τους και να μγ ξεκουνανε.Να περιμενουν να πεθανουν. ΑΛΛΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ σκεφτηκα το πρωτο γιο μου........πώς μπορουσα να του στερουσα ο,τι προσοχη και ο,τι χρονο με.δυσκολια βρισκω για αυτον.Πώς μπορουσα να τον χρεωσω με εναν ανθρωπο να προσεχει για παντα? Και αν παθαινα κατι?θα αφηνα ενα μωρο να προσεχει ενα μωρο?δεν εχω καμια εμπιστοσυνη καμια πιστη και καμια προσδοκια απο αυτο το μερος που ζουμε. Δεν εκανες λαθος.Καλα εκανες.Να κανεις τον σταυρο σου που εχεις το παιδακι σου.να επικεντρωθεις σε αυτο.......δωστου ολη την αγαπη σου.Ο χρονος περνα κ δε ξαναγυρνα......δεν θαναι ποτε ξανα 4,5,6.Εχω φιλες που τρυπιουνται και περνουν ορμονες και κινδυνευουν μεσα σε επικυνδινες κυησεις για να εχουν μια ευκαιρια να αποκτησουν ΑΥΤΟ,ΤΟ ΕΝΑ,που ηδη εχεις.Λατρεψε το. Αγαπα το.Κρατα το.
Μαρίνα σ ευχαριστώ, Κ εγώ ήθελα να την κρατήσω να σου πω. Όλες οι μαμάδες που κυοφορούν θέλουν το παιδάκι τους. Αλλά όπως κ εσύ, κατά προτεραιότητα σκέφτηκα το παιδί που ήδη έχω και στη συνέχεια το παιδάκι που θα έφερνα στην τριτοκοσμική Ελλάδα. Με εκφράζουν τα λόγια σου Εύχομαι ό,τι καλύτερο για εσένα κ τα παιδάκια σου
Μακάρι να ήξερα τι να σου γράψω για να νιώσεις καλύτερα. Δουλεύω ως γενετίστρια σε άλλη χώρα και έχω δει πολλά ζευγάρια να παίρνουν την ίδια απόφαση. Μόνο εκείνοι ξέρουν τι βιώνουν. Κανείς δεν μπορεί να μπει στη θέση κανενός. Σέβομαι απόλυτα τους λόγους πίσω από την απόφασή σου και το κουράγιο σου. Εύχομαι μέσα από την ψυχή μου να μαλακώσει σύντομα ο πόνος σου... ΥΓ. Τρομάζω με τα σχόλια που διαβάζω. Είναι πραγματικά άρρωστα και επικίνδυνα... Και νομίζω ότι η λέξη νταουνάκι έχει σταματήσει να χρησιμοποιείται εδώ και δεκαετίες.
Βρε κορίτσια υπάρχουν παιδάκια πολλά που περιμένουν αυτή την αγάπη. Είναι εκεί έξω μόνα και αβοηθητα. Είναι τόσο εγωιστικό να μην κοιτάμε πάρα μόνο το δικό μας "χωραφακι". Εκεί μόνο θέλουμε να σπυρουμε. . .. είναι πολύ κρίμα να βιώνουμε τόσο πόνο όταν μπορούμε να αγαπηθουμε και να ευλογηθουμε με τη σωτηρία μιας ψυχούλα που περιμένει μόνο εμάς. σκεφτείτε.
Αγαπητή Ελένη και άλλες μαμάδες, ΦΥΣΙΚΑ και θέλω να υιοθετήσω ένα παιδάκι! Φυσικά και το έχω σκεφτεί από την πρώτη στιγμή, πριν αποκτήσω καν το γιο μας. Όμως... οι άντρες δεν σκέφτονται όπως εμείς οι μαμάδες πολλές φορές. Μακάρι να ήθελε ο σύζυγός μου και ΑΥΡΙΟ θα έπαιρνα ενα παιδάκι, τουλάχιστον θα έκανα προσπάθεια γιατί όλες γνωρίζουμε ότι στην Ελλάδα και αυτό ακόμη δύσκολο είναι..... Ευχαριστώ....
Kouragio kopela mou! Dev einai eukolo auto pou Pernas alla skepsou oti eisai ndn mama! Kai dev einai ligo eva paidi...einai ta pavta! Egw exasa eva Mwraki priv apoktnsw ton gio mou! Pavta nthela 3 paidia alla meta tnv geva eixa polled epiplokes - paraligo na me pethavw- Kia Twra mou leve av thelw Allo tha balw se kundino tnv zwn mou. Eva paidi omws dev einai ligo! Auto to paidi se ekane Kai me ekane mana,...Kai axizei oln tnv agapn tou kosmou! Dwstou tnv Kai pare apo auto to kouragio pou xreiazesai!!!
Σ ευχαριστώ πολύ για τα τρυφερά σου λόγια. Ο γιος μας είναι η ζωή μας. Αυτό δεν χωράει αμφιβολία. Απλά όλα είναι μαύρα στην αρχή μιας απώλειας... το ξέρεις. Ξεκίνησα ψυχανάλυση σκεπτόμενη πρώτα το παιδί που έχω... και μετά τον άντρα μου κ εμένα. Ο γιος μου με έκανε ΜΑΝΑ κ αυτο ΔΕΝ αλλάζει. Απλά ήθελε κ αυτος τόσο πολύ ένα αδελφάκι... Αν έρθει... έρθει... Ας είμαστε καλά οι υπόλοιποι. Και πάλι σ ευχαριστώ
Δυστυχώς δεν είσαι η μόνη που έχει περάσει τέτοιο Γολγοθά. Σφίξε τις γροθιές σου και συνέχισε τη ζωή σου. Έχεις υποχρέωση απέναντι του παιδιού σου και κυρίως απέναντι του εαυτού σου. Είναι πολύ σκληρή η άτιμη η ζωή. Αλλά πρέπει να συνεχίζουμε. Εντάξει κορίτσι μου? ΔΎΝΑΜΗ !
Αισθάνομαι πραγματικά πολύ άσχημα όταν διαβάζω τόσο πόνο για κάτι τόσο όμορφο όσο του ν αποκτήσεις ένα παιδί...εντάξει λίγο πολύ στις γέννες μας όλες είχαμε τα θεματάκια μας...αυτά ξεπερνόνται....-αλλά όλα τα άΛλα...ειλικρινά λυπάμαι μαμά Χριστίνα και εύχομαι ολόψυχα ο Θεός να σε αξιώσει να αποκτήσεις αυτό που τόσο πολύ θέλεις ..για όλα τα άλλα η υπομονή ακούγεται σαν μια λέξη που σου ξεριζώνει τα σωθικά ..δν μπορώ να πω πως σε νιώθω γτ δν εχω ζήσει κάτι παρόμοιο..αλλά έχοντας ζήσει μια ξαφνική απώλεια του μοναδικού μ αδελφού καταλαβαίνω ότι η λέξη υπομονή δν εχει θέση στη ζωή σου αυτή τη στιγμή..ο Θεός να σου δίνει κουράγιο !
Λυπάμαι που βλέπω απαντήσεις με τόση απροκάλυπτη κακία...από μαμάδες..Η κοπέλα απλώς μοιράστηκε την ιστορία της, δεν καταλαβαίνω γιατί αισθάνεστε τόσο μεγάλη ανάγκη να κατακρίνετε την προσωπική επιλογή μιας γυναίκας. Πόση ανοχή διδάσκετε στα παιδιά σας εσείς που με τόσο σθένος ευαγγελίζεστε την αγάπη του διαφορετικού;
Ti perimenis ap ta zwa? Oikto? Simponia ? Kala na krinis mexri na sou tixi. Pou tha to euxomoun pragmatika stis kakiasmenes alla lipame ta agenita morakia katalavenis ti ennow .
Τα ίδια κ εδώ....Πρώτη εξωσωματική επιτυχής μ'ένα υπέροχο κορίτσι κ μετά απανωτές αποτυχίες........κλάματα,νεύρα,απελπισία....πόσο καταλαβαίνω αυτά που νιώθεις......Είμαι 37 πια κ νομίζω ότι πρέπει να το πάρω απόφαση ότι άλλο μωρό δεν θα έρθει αλλά ακόμη κι αυτό με πονάει....να είσαι πάντα καλά κ να χαίρεσαι το αγγελούδι σου!
Μαμα χριστινα.... Εχασα το μωρο μου στην 36 βδομαδα... Γεννησα με καισαρικη... Ο πονος της καισαρικης που νιωθεις ειναι ο ψυχικος σου πονος... Ολα θελουν το χρονο τους... Ασε το σωμα σου κ τον εαυτο σου να πενθησει για το αγγελουδι σου ... Ευχομαι να βρεις μια ηρεμια κ να δωσεις ολη την περισσια αγαπη στο ηδη μωρο που εχεις...
Και εγω αγάπη ήθελα να δωσω....εχασα το μωρο μου πριν εξι μηνες.Ισως η αγαπη να μην ειναι το ζητουμενο τελικα..
Εγώ δε θα σταθώ στην ιστορία σου, γιατί ρώτησες κάτι πολύ συγκεκριμένο, για τον πόνο της καισαρικής. Χριστίνα μου, κι εγώ πόναγα πολύ στην καισαρική, αλλά σταδιακά μέσα σε 15-20 μέρες είχε περάσει εντελώς ο πόνος. Το μόνο που με ενοχλούσε είναι οτι μέχρι να πάνε στη θέση τους τα όργανα ένιωθα την κοιλιά μου περίεργα βαριά και είχα μια αισθηση οτι θα σπάσει η τομή (που φυσικά ήξερα οτι δε θα συμβεί). Επειδή έκανες την καισαρική στο τελος του 2ου τριμήνου, φαντάζομαι οτι είναι σαν να γεννησες κανονικά. Θα έλεγα να περιμένεις ένα δεκαήμερο ακόμη και να πας στο γιατρό μετά, αλλά να πας. Τώρα, για τα υπόλοιπα, τι να σου πω; Κακά τα ψέματα, δεν μπορω να μπω στη θέση σου, άρα θα αρκεστώ μόνο στη λογική: Μη μετανιώνεις για τίποτε, γιατι τώρα έγινε. Άφησέ το και ζήσε στο τώρα, γιατί αν δεν το κάνεις θα χάνεις την πραγματική ζωή σου και θα ταλαιπωρείς το εαυτό σου και τους άλλους χωρις να το καταλάβεις. Απλά την επόμενη φορα (αν υπάρξει μετά από όλα αυτά) να είσαι πιο προετοιμασμένη. Να μην επικεντρώνεσαι στο πόσο θέλεις κάτι αλλά στο τι μπορεί να γίνει γι αυτο. Τα έντονα συναισθήματα είναι κακός σύμβουλος για τις πράξεις μας.
.......Γλυκο μου κοριτσι.....καμια φορα ο ψυχικος πονος παρατεινει τον σωματικο, ωστοσο πηγαινε σε καποιον γυναικολογο να σε δει να τσεκαρει οτι ειναι ολαοκ με την τομη. Οσο για την ψυχουλα σου και αυτα που αισθανεσαι....ακου.... προσπαθησες! φαινεται.. κανει μπαμ! ναι οντως εχεις κι αλλη αγαπη, αγαπη που περισσευει αγαπη και για ενα ακομα μωρο. Κοριτσι μου προσπαθησες!! Τι αλλο μπορεις να κανεις;; Κοιτα το γιοκα σου! Σε ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ!! ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ! Αυτο που ειναι ζωντανο και σε εχει αναγκη! Το κοριτσακι σου το αλλο σου το παιδι σε βλεπει απο ψηλα, απο καπου να εισαι σιγουρη! Μην αφηνεις τις ημερες να φευγουν γεματες θλιψη... Ναι να πρεπει να πενθησεις για το κοριτσακι σου με ολη σου την ψυχη, ισως θα πενθεις για πολυ καιρο ακομα αλλα καθε μερα εστω και λιγα χιλιοστα ο πονος θα υποχωρει. Θες να ξαναπροσπαθησεις; ΚΑΝΤΟ! Θες να υιοθετησεις Κ-Α-Ν-Τ-Ο!!!!!!!!!!! Σε καθε περιπτωση μην ξεχνας το γιο σου!!! Αφησου λιγο στην καθημερινοτητα και στη ρουτινα, ασε λιγο να σε φανε αυτα.... βγαζε εξω το γιο σου..ανοιγει ο καιρος , εχει ηλιο. Εχει ηλιο. Βγες! Παρτον και βγειτε! Οταν θα κοιμαται κλαιγε με την ψυχη σου για το κοριτσι σου. Τι να σου πω; α μην κλαις και μην στεναχωριεσαι; αλοιμονο!!!!! .... Γιατι... δεν υπαρχουν γιατι ρε Χριστινιω,δεν υπαρχουν! Δεν υπαρχει απαντηση στο δικο σου γιατι, σ ενος καρκινοπαθη, σε μιας μανας που το παιδι της ειναι αρρωστο, σε μιας μανας το γτ που εχασε το παιδι της απο ατυχημα. Μην το ψαχνεις το γιατι. ...... Μια μανα πιο πανω σου εγραψε "Εστω και ετσι απο μακρυα να ξερεις πως σε εχω αγκαλια σε αφηνω να κλαψεις οσο χρονο και οσο δυνατα θελεις ." ειμαι και εγω εκει σε αυτην την αγκαλια,ειμαστε δυο που σε αγκαλιαζουμε! Ο Θεος, η ΠΑΝΑΓΙΑ μαζι σου!
για όσες γράψατε σχόλια του τυπου γιατί τι έχει ένα παιδάκι με ντάουν ή άλλο σοβαρό σύνδρομο και δεν το κράτησε, ειμαι περίεργη αν κάνατε όλες τις προγεννετικές εξετάσεις. γιατί είμαι ΣΙΓΟΥΡΗ πως οχι μόνο τις κάνατε αλλά είχατε και 150.000 ερωτήσεις στον γιατρό για το αν το μωρο είναι καλά. μιλώντας εκ του ασφαλούς θέλετε να φαίνεστε απο πανω??
μην είσαι τόσο σίγουρη.
Δηλαδή κα Μαρίνα αντιτίθεστε στον προγεννητικό έλεγχο, αυτό το θαύμα της επιστήμης? Και ποιο το μεμπτό στο να επιθυμεί μια μητέρα ένα παιδί υγιές, χωρίς πόνους και βαρύτατες ασθένειες? Αυτό άλλωστε ευχώμεθα όλοι στις εγκύους!
Χριστίνα , Χριστινάκι είσαι η μαμά που γράφει το κείμενο; Αν ναι, θα ήθελα πρώτα -πρώτα να σου δώσω μια μεγάλη αγκαλιά, ίσως δεν είναι ώρα για τέτοιες κουβέντες. Επειδή ρωτάς σου γράφω χωρίς να θέλω να ξύσω την πληγή σου , αλλά λίγο οινόπνευμα να βάλω να μην μολυνθεί. Κι η ραδιενέργεια είναι θαύμα της επιστήμης, αλλά είμαι αντίθετη με την ατομική βόμβα. Αν ο προγεννητικός έλεγχος μπορεί να βοηθήσει να γεννηθεί ένα υγιές μωράκι δεν διαφωνώ να γίνει. Γιατί να μην κάνω π.χ. έλεγχο σακχάρου όταν ξέρω ότι αυξημένες τιμές μπορεί να προκαλέσουν πρόβλημα στο έμβρυο και στον τοκετό. Αν όμως ο προγεννητικός έλεγχος γίνεται για να διαπιστώσω αν το μωρό μου έχει κάποιο σύνδρομο και μετά να προχωρήσω σε άμβλωση, τότε διαφωνώ. Τι διαφορά έχει αυτό με τον Καιάδα των Σπαρτιατών ή με τις μεθόδους των ναζιστών κατά των αναπήρων και των ψυχικά ασθενών; Δεν θέλω τα παιδιά μου να είναι άρρωστα ή να πονάνε, όμως δεν έχω βάλει και σκοπό της ζωής μου την αποφυγή κάθε κόπου και πόνου. Θυμάσαι την ιστορία του Ηρακλή με τον δρόμο της Αρετής και της Κακίας; Διαλέγω τον δρόμο της Αγάπης κι αυτός ο δρόμος έχει και κόπο και πόνο και θυσία. Δεν έχω συναντήσει άνθρωπο που αγαπήθηκε στην ζωή του που να κατηγόρησε ποτέ τους γονείς του γιατί τον γέννησαν. Και καλά τα έμβρυα τα σκοτώνουμε με ευκολία , τι θα κάνουμε αν ένα παιδάκι μας αρρωστήσει ή πάθει μια ανίατη αρρώστια; Θα το σκοτώσουμε; Σε λίγο καιρό κι αυτό μπορεί να ακούσουμε, ευθανασία στα παιδιά που γλιτώνουν από την έκτρωση. Τι άραγε θα σκεφτεί ένα παιδάκι που μαθαίνει ότι οι γονείς του σκότωσαν το άρρωστο αδερφάκι του; Δεν θα αισθανθεί ότι οι γονείς του το αγαπάνε με προϋποθέσεις; Δεν θα αισθάνεται άσχημα αν δεν πληρεί τις προϋποθέσεις αυτές; Προχτές μιλούσα με την διευθύντρια ενός ειδικού σχολείου και μου έλεγε ότι δεν υπάρχουν πια νταουνάκια στο σχολείο, αλλά έχει αυξηθεί κατακόρυφα ο αυτισμός. Όταν την ρώτησα ποια από τις δύο περιπτώσεις έχουν καλύτερη εξέλιξη, μου απάντησε τα νταουνάκια. Χριστίνα μου τώρα ότι έγινε έγινε. Μόνο η μετάνοια μπορεί να γιατρέψει την πληγή που άνοιξες στην καρδία σου, και μετάνοια σημαίνει να αλλάξεις τρόπο σκέψης και ζωής. Να μάθεις να αγαπάς αληθινά χωρίς προϋποθέσεις, με χαρούμενη θυσία. Με θεωρείς θρησκόληπτη... ίσως και να είμαι... Αυτά που καταθέτω όμως είναι αληθινά.
Kαλη μου Μαρινα φερεις ενα λογο που δυστυχως ειναι ασυνηθιστος στις μερες μας και για αυτο ξενιζει. Αν πραγματι λειτουργεις στην οικογενεια σου οπως σκεφτεσαι και εκφραζεσαι εδω ειναι πολυ τυχεροι που σε εχουν. Τα μηνυματα σου ειναι γεματα αγαπη και αποδοχη και για αυτο πολυ δυσκολα γινονται σε βαθος κατανοητα στην αηθη κοινωνια που ζουμε. Αγαπαμε τους αλλους οπως ειναι, ζουμε την καθε στιγμη σε ολο το βαθος και το μεγαλειο, της ζωης που μας δοθηκε και ειμαστε ευγνωμονες για ο,τι ερχεται γιατι ειναι για την ωριμανση μας, την προοδο μας...
Πόσο πατρονάρισμα. Να μάθω να αγαπώ!!! Να αγαπώ ή να φοβούμαι το Θεό? Να αγαπώ ή να αρνούμαι να λάβω σκληρές αποφάσεις, με αίσθημα ευθύνης? Δεν είμαι η Χριστίνα που έγραψε το κείμενο. Εχω ένα παιδί και δεν έχω κάνει ποτέ άμβλωση, όμως προσωπικά θα έκανα εάν ο προγεννητικός αποκάλυπτε σύνδρομα ή τρισωμία (όχι "νταουνάκια"...) Ξαναλέω, προσωπικά. Για εμένα αυτό δείχνει περίσσεια φρόνησης, όχι έλλειμμα αγάπης. Βλέπω ειδικό για να μπορέσω να διαχειριστώ την αγωνία μου για την υγεία του μονάκριβου παιδιού μου, το οποίο πάσχει από άσθμα και τρομοκρατούμαι από τις επιπλοκές του. Εσείς ίσως το αποδεχόσασταν σκεπτόμενη ότι "Ο Θεός τα έδωσε, ο Θεός τα παίρνει" ή "Γεννηθήτω το θέλημά του" ή "Ποιος με το να αγωνιά μπορεί να προσθέσει χρόνο στη ζωή του". Εγώ βρίσκω το λόγο σας υπεραπλουστευτικό κι όχι "έμπλεο αγάπης". Θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε.
Πιο αληθινά δεν γίνεται.....κοριτσάκι μου άσε τους ψυχολόγους και πάνε σε ένα γιατρό τις ψυχής όπως εψαξες γιατρούς ψάξε για έναν πνευματικό μόνο αυτός με την βοήθεια του Θεού θα σου απαλύνει τον πόνο....Και θα ισσοροπιση την σκέψη σου....Και όσο για κάποια κορίτσια που ρωτάνε σε ποια εποχή ζούμε ....δυστυχώς στην εποχή των άθεων αν πλησιάσει κάποιος τον Θεό δεν θα υπάρχουν ούτε γιατί ούτε πως ...εύχομαι ο Θεός και η Παναγία να απαλύνουν τον πόνο σου!
Πραγματικός μεσαίωνας τα σχόλια...
Συμφωνώ...θρησκοληψία ακραία...
Μπράβο Χριστίνα που υποβλήθηκες σε όλες τις εξετάσεις και δεν άφησες τα πράγματα στην τύχη τους. Μπορώ ελάχιστα να αντιληφθώ τον πόνο σου καθώς έχω χάσει εμβρυάκι από εξωσωματική στην 9 η εβδομάδα. Προσπάθησε να πάρεις δύναμη από λόγια ειδικού και ασχολήσου με το σύζυγό σου και το παιδί σου. Η ζωή θα ξαναχαμογελάσει σύντομα, αυτό είναι το μόνο σίγουρο!!!
Ευχαριστώ πολύ...
Καλή μου, ακόμα κι όλος ο κόσμος να σου πει ότι "έκανες καλά", "δεν μπορούσες να κάνεις κάτι άλλο", δεν θα ανακουφιστείς βαθιά. Γιατί γνωρίζεις πολύ καλά ότι είχες αγάπη και ήθελες να την δώσεις. Δεν ξέρω γιατί δεν ήθελες να την δώσεις σε ένα νταουνάκι, αλλά θα κάνω κάποιο σχόλιο σε αυτό που έγραψες "Προσευχόμουν δυνατά στην Παναγία κάθε μα κάθε μέρα, και ήλπιζα (πίστευα) ότι θα άκουγα κάτι άλλο." Θαύμα δεν είναι μόνο να γίνει καλά ένα άρρωστο μωράκι , αλλά να είναι χαρούμενοι και ειρηνικοί οι γονείς που μεγαλώνουν ένα άρρωστο παιδάκι. Κι αυτό το θαύμα δεν το άφησες να γίνει. Τελος πάντων τα θαύματα δεν έχουν τέλος. Το μεγαλύτερο θαύμα είναι η μετάνοια. Μόνο αυτή μπορεί να σε παρηγορήσει, αν και έχει στην αρχή πόνο, αλλά οδηγεί στην χαρά και στην γαλήνη. Ο Χριστός και η Παναγιά μαζί σου!
Αγαπητή φίλη, λυπάμαι πολυ για τον πόνο που νιώσατε. Και μαλιςτα δυο φορες. Εννοείται οτι πιστεύω οτι κάνατε το σωστό, αυτο που έπρεπε να γινει. Πιστεύω οτι θα τα καταφέρετε να συνέλθετε σύντομα, αλλα οτι ακομα ειναι λίγο νωρίς, μετα απο τετοια περιπέτεια. Κατανοώ οτι η παράταση της λήψης απόφασης σας έκανε χάλια. Γιατι ομως κατηγορείτε το γενετιστή σας; Απο οτι γραφετε δεν σας απέκρυψε τίποτα απο την αρχή, ενδιαφέρθηκε και ενήργησε για την περίπτωση σας, και τέλος, οταν πια είχε εξαντληθεί καθε πιθανότητα, σας μίλησε με το σωστό τροπο για να σας βοηθήσει. Δεν βλέπω να σας αντιμετώπισε σαν στατιστικό νούμερο. Στο κατω κατω, αυτός είχε υποχρέωση να το ψάξει όσο μπορούσε. Η απόφαση ηταν δικη σας, ας διακόπτετε την κύηση την 22η εβδομάδα αν θέλατε. Τελος παντων, ο πόνος κάποιου τον κανει άδικο, του δημιουργεί την ανάγκη να ξεσπάσει, έστω και λίγο κάπου. Αλλα αγαπητή φίλη, αυτο ειναι φυσικό και δεν ειναι το μείζον εν προκειμένω. Εγώ σας εύχομαι και παλι γρήγορα γρήγορα να συνέλθετε, να ζήσετε ξανά χαρές με την οικογενεια σας και οι ευχές σας να πραγματοποιηθούν.
Κορίτσι μου ο Θεός να σου δώσει δύναμη να ξεπεράσεις τις δυσκολίες. Μην παραμελείς το αγοράκι σου, θυμήσου ο Θεός σου το έστειλε .Κάποιες κοπέλες κάνουν τα πάντα για ένα παιδί που δεν έρχεται ποτέ.Είμαι σίγουρη ότι θα ξαναμείνεις έγκυος και θα του κάνεις αδελφάκι, ο Θεός θα σε βοηθήσει. Ζήσε για το παιδί σου και τον άντρα σου. Αν μείνεις έγκυος, μη φοβηθείς. Θα το κοινοποιήσεις και όλες οι μανούλες θα προσευχόμαστε να σου πάνε όλα καλά και θα πάνε. Μέσα από τις δυσκολίες θα έρθει η απόλυτη ευτυχία. Έχεις ευθύνη, όμως, και για το παιδί σου, να είναι ευτυχισμένο, άσε τη λύπη από το σπιτικό σου, προσευχήσου, μπορεί ο Θεός μέσα από την ιστορία σου να ήθελε να βοηθήσεις άλλες γυναίκες. Θα μου πεις π,ως?Κάποιες κάνουν έκτρωση για πλάκα, δεν δίνουν σημασία στην ψυχούλα, αν διαβάσουν την ιστορία σου θα παραδειγματιστούν.Κάτι μέσα μου λέει πως όλα θα φτίαξουν!Πάρε αγκαλιά τον γιο σου και τον άντρα σου και πάρε δύναμη!Θυμήσου! Ο Θεός σου τουσ έστειλε!
Μερικες φορες απορω με εμας τις μαμαδες που υποτιθεται πως με τη γεννηση των παιδιων μας μαθαινουμε την απεριοιριστη αγαπη για την κακια που βγαζουμε σε ανθρωπους που απλα το μονο που χρειαζονται ειναι μια σφιχτη αγκαλια και τη διαβεβαιωση πως ολα θα πανε καλα.Μανουλα για μενα πολυ καλα κανεις και θρηνεις την απωλεια σου καλα κανεις και ζητας βοηθεια ειναι δικαιωμα σου να κλαις και να αναρωτιεσαι το γιατι .Ειναι απολυτα ανθρωπινο και λογικο για εμενα.Ζητας να βρεις καπου να πιαστεις αυτο το καπου ειναι ο εαυτος σου δε θα σου πω να το κανεις για το παιδι σου αλλα για τον εαυτο σου .Καταρχην το οφειλεις σε εσενα να παραμερισεις τον πονο δε θα σου πω να τον ξεπερασεις γιατι δεν ξερω αν αυτο γινεται και να απολαυσεις τις χαρες που η ζωη μπορει να σου προσφερει .Μην επιτρεπεις στους αλλους να σε κρινουν ουτε και να ζυγιζουν τις αποφασεις σου γιατι καμια μας δεν ειναι εσυ.Εστω και ετσι απο μακρυα να ξερεις πως σε εχω αγκαλια σε αφηνω να κλαψεις οσο χρονο και οσο δυνατα θελεις .Τοσο δυνατα που θα σου κοπει η ανασα και αμεσως μετα θα σηκωθεις γιατι η ζωη σου ΕΣΥ δηλαδη δεν μπορει να περιμενει..............
Σ ευχαριστώ πολύ....
Αγαπητή, έγραψες κάπου τον πόνο σου, την απίστευτη ιστορία σου γεμάτη απογνωση και εδώ θα βρεις μονο κριτική και ειρωνία. Έτσι είναι όμως καλή μου, αν δεν βρεθεί μια γυναίκα στη θέση που βρέθηκες, αν δεν βιώσει το δίλειμμα και να διερωτηθεί γιατί, αν δεν ψάχνει απαντήσεις που δεν έρχονται ποτέ δεν θα μπορέσει να καταλάβει... Εγώ έχω βρεθεί στη θέση σου.. έκανα διακοπή κύησης για μια ασθένεια που ναι μεν το παιδάκι θα ζούσε αλλά η ζωή του θα ήταν μαύρη και τραγική. Έχω περάσει ατέλειωτες ώρες κλαίγοντας και να διερωτούμε αν έκανα το "σωστό".. Στο ιντερνετ, στην τηλεόραση κλπ βλέπουμε παιδιά με σύνδρομα που επιβιώνουν, πετυχαίνουν στη ζωή τους και έχουν απίστευτη αγάπη να δώσουν. Ταυτόχρονα όμως στην αληθινή ζωή έχω δει παιδιά να υποφέρουν μια ζωή απο κληρονομικές παθήσεις, να είναι καθηλωμένα σε καροτσάκια, κλεισμένα σε ιδρύματα ανίκανα να κινηθούν, να παίξουν να ζήσουν...... Αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να προβλεφθεί.. δεν μπορεί κανείς να σου πει "θα έχει σύνδρομο αλλά θα είναι καλά..." Δεν φτάνει μόνο να φέρεις ένα άνθρωπο στο κόσμο αλλά να μπορέσεις να του παρέχεις και μια ποιοτική ζωή. Και ο βασικός παράγοντας για να γίνει αυτό δεν είναι άλλος παρά η υγεία. Θυμάμαι ότι πήρα την αποφαση να διακόψω εκείνη τη κύηση όταν μου είπε ο άντρας μου "και αν μας ρωτήσει γιατί; γιατί με φέρατε σε ένα κόσμο να υποφέρω αφου ξέρατε;". Είναι μια απίστευτα, εξωφρενικά δύσκολη απόφαση αυτή που πήρατε.. θα σε κυνηγάει μια ζωή.. αλλά μέσα σου ξέρεις αν έκανες το σωστό και μην αφήσεις κανένα να σε βάλει στο λαβύρινθο της αμφιβολίας. Ο σωματικός πόνος θα περάσει σύντομα.. όσο για τον ψυχικό πρέπει να το παλέψεις! Το χρωστάς στο αγοράκι σου! Μην τον ξεχνάς τα παιδιά μας νιώθουν με ένα τρόπο μοναδικό...Μην τον αφήσεις απ' εξω....
Πόσο σε ευχαριστώ για αυτό το μήνυμα.Και πόσο συμφωνώ!Παρόμοια ιστορία έχω με πολύ πόνο και απελπισία..πρώτη εγκυμοσύνη.
Wpa re koritsia pou giname oloi krites k eimaste etoimoi na petrovolisoume!Eleos pia!O laos leei ena paidi =kanena!K eite to theloume eite oxi kapoia stigmi tha figoume apo autin tin zwi k ta paidia mas?tha meinoun mona?den prepei na exoun enan adelfo mia adelfi enan antrwpo diko tous ena stirigma oi goneis figoun apo auti ti zwi?egw se niwthw kopela mou k ponesa me tin istoria sou!exw 2 paidakia k mou etixe 3 egimosini 5 mines afou gennisa k pesan oloi panw mou!mexri pou skeutika na to kratisw krifa alla itan pallindromi k ekana apoxensi
Πιο ηλίθιο από το '''ένα ίσον κανένα'' ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ , ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ. Ναι , μοναχοπαίδι , ό κόσμος ολόκληρος της μάνας του !!!!!!!!!!! Μάνα και να χρησιμοποιείς αυτή την έκφραση ? απαράδεκτο !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Νομίζω πως πρέπει να δεις κάποιον ειδικό . Ο πόνος που περιγράφεις είναι κατανοητός , όμως συνήθως τόόόόόσο πολυ πονάς όταν δεν έχεις ενα παιδάκι σπίτι να σε περιμένει . Σχεδόν τα ίδια βιώσαμε , αλλά εγω είχα και την απόγνωση του αν θα έχω τελικά παιδί γιατί ήταν στα δυο πρώτα μωράκια που είχα μείνει έγκυος . Το ξέρω πως κάθε άνθρωπος εχει διαφορετικές δυνατότητες και αντοχές όμως επειδή υπάρχει ενα παιδάκι στη μέση θα πρέπει να το κοιτάξεις .
Επέτρεψε μου να διαφωνήσω.. ένα παιδί στο σπίτι μπορεί να απαλύνει τον πόνο αλλά όχι να τον εξαλείψει.. Αγαπάς ξεχωριστά και δυνατά κάθε παιδί που μεγαλώνει μέσα σου και ο πόνος είναι πάντα ίδιος....
Γλυκιά μου Χριστίνα, δεν τολμώ να διανοηθώ τον πόνο σου. Είναι πέρα από τα όρια αντοχής. Όμως όπως λες, πρέπει τουλάχιστον όταν κοιτάς το αγοράκι σου να είσαι δυνατή. Κλάψε μόνη, μην του δείχνεις την θλίψη σου. Φυσικά ο πόνος της καισαρικής δεν είναι τίποτα μπροστά στον ψυχικό. Κανονικά θα έπρεπε να είχε περάσει εδώ και πολλές μέρες, αλλά μου φαίνεται πως υποσεινήδητα εξωτερικεύεις την θλίψη σου. Από την ψυχή σου ο πόνος παίρνει μορφή και σωματοποιείται, σα να μη θέλεις να το αφήσεις ώστε ο πόνος να σου θυμίζει αυτό που έχασες. Πάρε καλή μου τον χρόνο σου, τα παιδάκια που έχασες είναι αγγελάκια, πάντα θα είναι παιδιά σου και θα τα αγαπάς. Κι αν όντως έχεις εμβρυάκια στη κατάψυξη ακόμη, δώσε τους μία ευκαιρία. Κι αν φοβάσαι τόσο, σκέψου την υιοθεσία εμβρύων. Είναι μια πράξη αγάπης. Δίνεις ζωή σε ένα καταδικασμένο εμβρυάκι και γεμίζει η ζωή σου. Άλλωστε τα παιδιά είναι ολονών...
Καμιά φορα και ο Θεός κλαίει με τις δικές μας αποφάσεις...Δεν θέλω ούτε να σε στεναχωρήσω περισσότερο, ούτε να σου χαϊδέψω τ'αυτιά, όμως πιστεύω πως όσα μας έρχονται είναι όσα μπορούμε να αντέξουμε. Πιστεύω πως θα το ξεπεράσεις, και πως ίσως η απόφαση που πήρες ήταν αυτή που ήταν σωστή για σένα και για την οικογένειά σου.Πως καμιά φορά το ενστικτό μας μας προστατεύει από όσα δεν θέλουμε να υποφέρουμε. Πως ίσως ένα παιδάκι με προβλήματα που δεν μπορείτε να αντέξετε ίσως άλλαζε ΟΛΗ την ισορροπία στην οικογένειά σου. Παρακάλαγες για ένα δεύτερο παιδάκι και τελικά σας ήρθε, ήθελες να δώσεις μόνο αγάπη και δεν είπες ποτέ υπό ποίες προϋποθέσεις. 'Ισως τελικά να ήταν για καλύτερο και για εσάς τους τρεις και για το παιδάκι που δεν ήρθε.
Δεν είμαι ακόμα μανούλα αλλά σε καταλαβαίνω νομίζω.Θέλω και εγώ να κάνω μεγάλη οικογένεια και προσπάθησα να μπώ στην θέση σου.Δεν ξέρω τι να σου πω για να σε κάνω να ηρεμήσεις και ξέρω πως ό,τι και να ακούσεις δεν θα μπορέσει να σου πάρει το πόνο της ψυχής σου.Φαντάζομαι πως ο σωματικός πόνος θα περάσει σύντομα.Εγώ θέλω μόνο να σου ευχηθώ να είσαι δυνατή, να προσπαθήσεις να συνέλθεις για να χαρείς την οικογένεια που έχεις, είναι κρίμα να χάνεις στιγμές από το παιδάκι σου, σε χρειάζεται και αυτό όπως και ο άντρας σου.Εύχομαι μιά μέρα τα όνειρά σου να γίνουν πραγματικότητα και ο Θεός (; ) να σου χαρίσει αυτό που λαχταράς.Μέσα από την καρδιά μου.Να προσέχεις την οικογενειά σου!!
Γιατι ολες ψαχουν το τελειο μωρο??δεν ειχες αγαπη να δωσεις σε ενα παιδακι με συνδρομο down??
ε τότε να καταργήσουμε και τον προγεννητικό έλεγχο, ποιός ο λόγος; Βεβαίως και είχε αγάπη να δώσει και σε ένα παιδάκι με σύνδρομο Down κυρία μου, αλλά είχε και την υπευθυνότητα να μην φέρει ένα παιδί στον κόσμο το οποίο θα ταλαιπωρείται, και στο τέλος της ζωής του θα καταλήξει μόνο όταν οι γονέις του δεν θα υπάρχουν πια να το βοηθούν. Αυτές είναι αποφάσεις ζωης και ότι και να παοφασίσεις ζεις με τις συνέπειες της απόφασής σου, οπότε καλά θα κάνουν οι υπόλοιποι να μην εκφέρουν γνώμες.
Ναι παμε ολοι μαζι... Ολα τα παιδακια με συνδομο στον κεαδα... Να υποθεσω ειρηνη οτι οταν βλέπεις γυναικες με παιδάκια με σύνδρομο τις φτυνεις στα μουτρα ε;.....
"'Εχω και ένα παιδί να στηρίξω...". Τί μας λες; Τώρα το θυμήθηκες; Αυτά που περνάει το παιδάκι σου τόσο καιρό βλέποντας εσένα έτσι πότε το σκέφτηκες; Δε χρειάζεσαι συμπαράσταση από κανέναν. Δυο γερά χαστούκια χρειάζεσαι και παρακολούθηση από ψυχολόγο για να μάθεις να εκτιμάς τα καλά πράγματα στη ζωή σου. Οι γυναίκες δηλαδή που στα 30 μπήκαν στην εμμηνόπαυση και είτε δεν πρόλαβαν να κάνουν παιδί είτε έκαναν ένα αλλά δε θα αποκτήσουν δεύτερο που το ήθελαν, να πάνε να πεθάνουν! 'Οπως επίσης και αυτές που δεν έχουν την οικονομική άνεση να κάνουν όλα τα παραπάνω. Άντε να σοβαρευτούμε λίγο! Άμα αγαπάς τόσο τα παιδιά, υιοθέτησε. Αλλιώς, άσε τον κόσμο στα πραγματικά του προβλήματα.
ΝΤΡΟΠΗ ΣΟΥ...
Πολυ σκληρή απάντηση, αλλά έτσι είναι. Μαμά Χριστίνα, πέρασες πολλά όμως έχεις ένα παιδάκι γερό και θα πρέπει να είσαι τρισευτυχής και ευγνώμων για αυτό. Δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου με την βοήθεια ειδικού και στάσου πάλι στα πόδια σου και κυρίως δίπλα στο παιδί σου!
Να σου πει που μένει η κοπέλα να πας να την δείρεις καλέ...
Αίσχος! Θα έπρεπε να ντρέπεσαι που απαντάς με αυτό το τρόπο. Η γυναίκα χρησιμοποίησε τα κατεψυγμένα της έμβρυα στο ένα μωρό. Τι να έκανε; Να τα πετούσε; Αν είναι δυνατόν! Και τα άλλα δύο ήρθαν απρόσμενα και έφυγαν. Έχασε 3 παιδιά και θες να μας πεις ότι δεν πρέπει να πονάει γι αυτό; Δηλαδή να πήγαινε κατευθείαν για υιοθεσία, όπως λέει το ξερό σου το κεφάλι;; Αφού της έτυχαν. Ντροπή σου και πάλι ντροπή σου! Είσαι απαράδεκτη.
Οχι κοριτσια, συγγνώμη, μπορεί να ειναι λίγο σκληρή, ομως μια χαρα τα γράφει... Ετσι ακριβως είναι τα πράγματα.. Κ αν η μανουλα της ιστορίας έχει τοση αγαπη να δωσει, αντι να κανει εκτρωσεις να παει να υιοθετήσει ενα μωρακι, τοσα παιδάκια έχουν αναγκη στον κοσμο.. Κ πανω απ ολα ας ασχοληθεί λιγο με το παιδάκι της που η ιδια μας εγραψε οτι οτι παραμελει... Κ δεν ειναι κριτική αυτο που κανω, η ιδια ζηταει αποψεις.. Παρολο που η ιστορία με θυμωσε πολύ... Ισως ειμαι πολύ σκληρή τι να πω, όπως δικες της επιλογές ηταν ολα αυτα που εξιστόρησε.. Κ κακα τα ψέμματα οταν βλεπεις οτι φτανεις σε μια Α ηλικια ασε καλύτερα τα πράγματα ετσι οπως τα έχει φτιάξει η φύση... Συνδρομα, διακοπες κυησης... Κριμα.. Κριμα για το παιδακι της κ κριμα κ για τα αλλα μωρακια που εφυγαν αδικα.. Κ ναι θα το πω κ ας πεσετε να με φατε, εφυγαν αδικα απο τον εγωισμο καποιου να ικανοποιήσει την δικη του αναγκη.. Τι να πουν δηλαδή γυναικες που λαχταρουν ενα παιδακι όπως κ αν ειναι αυτο.....
Ε, ναι βέβαια. Οι άλλες οι "καλές" που θέλουν ένα παιδάκι "όπως και να είναι αυτό", ενεργώντας όχι εγωιστικα, κρατουν ένα παιδί γνωρίζοντας ότι θα το φέρουν σε μια ζωή μόνο για να βασανίζεται. Συγχαρητήρια. Δεν πιστεύω αυτά που γράφετε! Και δεν ζήτησε "απόψεις", τον πόνο της μοιράστηκε, για να μην σκάσει η κοπέλα.. Λίγη συναισθηματική νοημοσύνη δε βλάπτει. Λες και σε όλους εσάς όταν σας υπαγορεύουν οι άλλοι γιατι πρέπει να στενοχωριέστε και να κλαίτε και γιατι όχι, γυρνάτε το διακόπτη ανάλογα...
Δεν "εχασε"..." εριξε".. Τουλάχιστον τα δυο... Εχει διάφορα το ένα με το αλλο... Πράγματικα κοριτσια, συγνωμη που είμαι σκληρη κ δεν συμπονω.. Ομως είναι ολα αυτα επιλογη της.. Καλώς κακώς.. Η ιδια βλεπει το πρόβλημα προχωραει κ καταλήγει παντα στην ίδια κατασταση... Κ πριν μου πείτε οτιδήποτε σας λεω οτι δεν μιλάω εκ του ασφαλούς... Στη αυχενική ο "γιατρός" μου μου ειχε πει οτι η μικρη μου είναι με συνδομακι.. Προχωρησα ομως... Αν κ οπως ειδαμε στη πορεία ηταν λαθος.... Κ μετα την κορη μου ειχα 3 αποβολες... Οπότε εξοργιζομαι με τέτοιες περιπτώσεις... Κ οπως είπε καποιακοκοπέλα παρακάτω ποια η διαφορά με τον κεαδα που πετούσαν τα αρρωστα μωρα;;;
Ειρηνη το καλες βγαλε το απο τα εισαγωγικά..... Πηγαινε σε ενα κέντρο ΑΜΕΑ δες πόσο αγαπη, ποσο κοπω, ποση δυναμη βγάζουν αυτες οι γυναίκες... Δες αυτα τα παιδιά που πρέπει να πεφτουν στον κεαδα κατα την αποψη σου, δες τα λοιπον ποσο προσπαθουν, δες πως διψουν για ζωη κ προσπαθουν κ πετυχαινουν.. Κ τοτε θα ντραπεις για τα εισαγωγικα που εβαλες....
Συμφωνώ απόλυτα έλεος δλδ ποσο σωστές ειστε εσεις πια κ ποσο τέλειες που κρίνεται χωρις να σας ενδιαφέρει το πως θα νιώσει αυτη η μανούλα! !!!
Δεν είναι σκληρή...είναι ΑΓΕΝΕΣΤΑΤΗ, υποβαθμίζει αυτό που νιώθει η κοπέλα που "έχασε" τρία παιδιά και όσο"δίκιο" και να έχει ΔΕΝ είναι η κοπέλα για να μιλέι εκ του ασφαλούς...
Τι να πω?Τοσο σκληρες λεξεις σε μια μανα που ηθελε και προσπαθησε με νυχια και με δοντια να φερει στη ζωη ενα δευτερο παιδακι?Ντοπη!!!!Το μονο που θα σε συμβουλεψω ειναι να στραφεις στον αντρα σου και στο παιδι σου ,ο πονος θα περασει ,ειμαστε ετσι φτιαγμενοι οι ανθρωποι ,δωσε χρονο στον εαυτο σου!
εφυγαν αδικα απο τον εγωισμο καποιου να ικανοποιήσει την δικη του αναγκη.. Καταλαβαίνεις τι γράφεις ? ήταν επιλογή της ? τι ωραία που τα λέτε.....αυτά τα παιδάκια που ταλαιπωρούνται και κάποτε θα μείνουν μόνα τους όταν οι γονείς τους φύγουν από την ζωή , τα σκέφτεστε ? Κι η εύκολη λύση είναι να υιοθετήσουν ...μακάρι να ήταν εύκολο , αλλά ξέρουμε πως δεν είναι......θέλει πολλά χρόνια κ πολλές προυποθέσεις η υιοθεσία.Τι να πω.......τόση κακία,για μια μάνα που ήθελε κ θέλει ένα ακόμη παιδάκι !!!!!! Σου εύχομαι Χριστίνα , σύντομα να κρατήσεις ένα γερό μωράκι στην αγκαλιά σου !!!!
Ναι μαμα Ν καταλαβαίνω πολύ καλά τι γράφω.... Κ θα τα ξανα γραψω αν χρειαστεί... Κ ελος δηλαδή φαγωθηκατε ολες κακια κ κακια... Οποιος έχεις δηλαδή αντιθετη άποψη απο εσες ειναι κ κακια;;; κ αλλες που γράφουν οτι λυπάμαι τα παιδια σας... Να μην λυπαστε καθολου τα παιδια μας... Εμενα αυτή ειναι η αποψη μου, τι να κάνουμε τωρα... Δεν εισυε καλυτερες απο εμενα επειδή γραφετε μπραβο... Κ για να δημοσιεύσετε προφανως δεν έχει κατι προσβλητικό... Ωραία οπότε με αυτήν την λογική ολες οι μανούλες παιδιων ΑΜΕΑ να μπουν φυλακή, που τολμησαν να κάνουν το έγκλημα να κρατήσουν τετοια παιδια.... Κ ενα μεγάλο μπράβο σε οσες εχουν το θαρρος να κάνουΝ ΑΜΒΛΩΣΕΙΣ..... ενταξει τωρα, σας ικανοποιησε το σχόλιο μου... Εγινα κ εγω καλη οπως εσεις;;;...!
Καλο θα ηταν να μην ταυτιζουμε τις προσωπικες μας ιστοριες με αλλων ανθρωπων γιατι ετσι κανουμε κιμα τα ανθρωπινα συναισθηματα και ορια.Νομιζω πως η χριστινα και καθε χριστινα χρειαζεται μια αγκαλια ενα ζεστο βλεμμα και οχι κουραφεξαλα του τυπου οφειλεις να το ξεπερασεις για το παιδι σου .ΑΝ ειχε τη δυναμη να το κανει θα το εκανε χωρις τη δικη μας παραινεση το ξερει αλλα στη δεδομενη στιγμη δεν μπορει που το παραξενο που ο λογος που πρεπει να την αρχισουμε στα χαστουκια.Δεν τη λυπαμαι ουτε της λεω να συντηρησει μια τετοια κατασταση απλα αποδεχομαι πως θελει χρονο παραπανω απο οσο ισως θα ηθελες εσυ.Οπως δεχομαι εκεινον που ξεπερνα γρηγορα την απωλεια ετσι δεχομαι και αυτον που θελει να κρυφτει για να θρηνησει
Λίγη ευγένεια δεν θα έβλαπτε!Πώς μιλάς έτσι?Να υποθέσω οτι έχεις και παιδιά?Αίσχος!!!!
εσυ ελπιζω να μην εχεις παιδια και τα κανεις σαν τα μουτρα σου.
Καλα...εισαι φορ δε πανηγυρς!!!!
Λυπαμαι παρα πολυ........απορω αν εχεις καρδια
Είναι η πρώτη φορά που θα σχολιάσω γενικά όχι μόνο εδώ μέσα αλλά πόσο να αντέξω όταν διαβάζω να λέγονται τέτοια πράγματα από μια γυναίκα σε μια άλλη γυναίκα. Θα έπρεπε να ντρέπεσε για αυτά που λες και ειδικά με τον τρόπο που τα λες.και πρόσεχε τι λες για τους άλλους ( και τι σκέφτεσαι ) γιατί η ζωή πολλές φορές παίζει άτιμα παιχνίδια.
Εχεις αγάπη να δώσεις σε ένα δεύτερο παιδάκι... και έξω υπάρχουν πολλά παιδάκια που αναζητούν αγάπη... τη λύση της υιοθεσίας την έχεις σκεφτεί; Το μονο που θα σε βοηθήσει να νιώσεις καλύτερα... όχι να ξεχάσεις... είναι ο χρόνος... Να προσέχεις το αντράκι σου και ότι καλύτερο για όλους σας!
ΚΟΥΚΛΑ ΜΟΥ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΠΟ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ (ΟΧΙ ΜΕ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΑΜΒΛΩΣΗ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΕΣ ΚΛΠ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΧΩΡΙΣ ΠΑΙΔΑΚΙ ) ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ ΕΧΩ ΔΥΟ ΥΠΕΡΟΧΑ ΚΑΙ ΓΕΡΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΚΑΝΕΝΑ ΜΑ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ (ΜΕ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ) ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΟΜΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΕΜΑ ΜΕ ΕΞΩΜΥΤΡΙΟ ΜΕ ΟΛΙΚΗ ΝΑΡΚΩΣΗ ΚΑΙ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΜΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΙΜΟΡΑΓΙΑ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΟ ΝΑ ΧΑΣΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΓΙΑ ΑΛΛΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΤΑ 50% ΚΑΙ ΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΠΑΡΕΙ ΑΠΟΦΑΣΗ ΟΤΙ ΘΑ ΕΧΩ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΜΟΥ ΗΡΘΕ ΟΥΡΑΝΟΚΑΤΕΒΑΤΟΣ ΕΝΑΣ ΠΑΙΔΑΡΟΣ ΤΕΛΕΙΟΣ .ΟΜΩΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΦΗΣΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΗΔΗ ΕΙΧΑ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΜΑΜΑ ΤΟΥ . ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΣΦΙΞΕ ΓΕΡΑ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΠΑΡΑΜΕΡΙΣΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΨΥΧΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΩΜΑΤΙΚΟ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΟΤΑΝ ΕΡΘΕΙ Η ΩΡΑ ΚΑΙ ΞΕΡΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΠΟΤΕ ΣΟΥ ΕΡΘΕΙ ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ .ΚΟΙΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ ΠΟΥ ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ. ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΑ ΛΙΓΟ .ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ .ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ .
koyragio...
μπορω να φανταατω τον πονο σου γιατι ειμαι και εγω μανα . ειναι πολυ οδυνηρη η ιστορια σου αυτο το νοιωθω. ομως τα γιατι ουτε θα απαντηθουν ουτε εξυπηρετουν σε κατι. εχεις ακομα ενα μωρακι που θελει τη μαμα του τη χρειαζεται. να συνεχισεις τις συνεδριες σου στο κυριοτερο και επικεντρωσου σε αυτα που ειδη εχεις αντι σ αυτα που εχασες. γιατι ετσι φθειρεσε. ηρεμησε και ολα θα παρουν το δρομο τους. παιξε το παιχνιδι της χαρας που ειναι τοσο δυσκολο το ξερω αλλα ειμαι σιγουρη πως ανακουφιζει. σκεψου πραγματα που σε κανουν χαρουμενη. καταπιαστου σε αυτα. ασε τη θλιψη να φυγει. Δεν μπορω να σου υποσχεθω κατι περισοτερο απο το οτι ολα θα παρουν τον δρομο τους στο τελος. Φιλια πολλα