Νομίζω είμαι έγκυος

Μετά από τρία χρόνια, πολλαπλούς κύκλους εξωσωματικής γονιμοποίησης, μία αποβολή που τη συντάραξε και πολλές δυσκολίες… η διαδρομή της Aela προς τη μητρότητα υπήρξε κάθε άλλο παρά εύκολη.

Η ίδια εξιστορεί στο babble το πιο πρόσφατο κεφάλαιο της διαδρομής αυτής:

Όπως πολλοί από εσάς θα γνωρίζετε, αυτός είναι ο τρίτος φρέσκος κύκλος εξωσωματικής μου (έπειτα από τέσσερις μεταφορές κατεψυγμένων εμβρύων και πέντε σπερματεγχύσεις). Μπορώ με βεβαιότητα να πω πως αυτός ήταν ο «καλύτερος» κύκλος μου ως τώρα και με έκανε να αισθάνομαι εξαιρετικά αισιόδοξη πως θα έχω ένα θετικό τεστ εγκυμοσύνης μετά το τέλος των δύο εβδομάδων αναμονής. Δεν πιστεύω πως είναι απλά ευσεβής πόθος. Έχω ορισμένους πολύ βάσιμους λόγους να πιστεύω πως αυτή τη φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά:

Ανταποκρίθηκα καλύτερα στα φάρμακα σε αυτό τον κύκλο από ό,τι στους προηγούμενους.

Συγκέντρωσαν δεκατρία ωάρια, από τα οποία τα 12 γονιμοποιήθηκαν και τα οκτώ πέρασαν στη φάση της βλαστοκύστης (κάτι που για όσους δεν ξέρουν είναι σπουδαίο). Το έμβρυο το οποίο μετέφεραν και πάλι μέσα μου είχε χαρακτηριστεί 5ΑΑ, μία από τις καλύτερες «βαθμολογίες» που μπορούν να δοθούν σε ένα έμβρυο (κάποιος θέλει να γίνει από τώρα πολύ επιτυχημένος, παιδιά!). Τα τοιχώματα της μήτρας ήταν παχιά και ο γιατρός κατόρθωσε να τοποθετήσει το έμβρυο εκεί ακριβώς όπου έπρεπε να βρίσκεται. Τα επίπεδα των ορμονών μου βρίσκονται ακριβώς εκεί που πρέπει. Πραγματικά, αυτός ο κύκλος ήταν υποδειγματικός – κάτι που μου δίνει ελπίδες!

Θεωρώ πως είχα κράμπες από την εμφύτευση την επόμενη της μεταφοράς.

Οι κράμπες αυτές δεν θύμιζαν κράμπες περιόδου. Δεν θύμιζαν μετεγχειρητικές κράμπες. Δεν έμοιαζαν με άλλες κράμπες που είχα αντιμετωπίσει ως τώρα. Ο ήπιος πόνος κράτησε καμιά ώρα περίπου, πήγαινε και ερχόταν. Κι αυτό με έκανε να αισθάνομαι ακόμη πιο βέβαιη πως το μωρό μου βρισκόταν μέσα μου.

Το φούσκωμα, τα αέρια και οι καούρες.

Συγγνώμη αν γίνομαι αηδιαστική, αλλά ρεύομαι και αερίζομαι σαν να μην υπάρχει αύριο. Είχα φουσκώσει πολύ μετά την ανάκτηση ωαρίων, αλλά αυτό υποχώρησε και αισθάνομαι υπέροχα. Έπειτα, πριν λίγες μέρες, επέστρεψε και χειροτέρεψε τις τελευταίες δυο μέρες. Χθες βράδυ, ξύπνησα με μια ανυπόφορη καούρα, λες και η κοιλιά μου είχε πάρει φωτιά – και ποτέ μου δεν έχω καούρες. Ναι, μπορεί να είναι νωρίς ακόμη, αλλά ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ έγκυος.

Δεν μπορούσα να φάω μπέικον τις προάλλες.

Και ΛΑΤΡΕΥΩ το μπέικον. Είχα κυριολεκτικά ένα κομμάτι στο στόμα μου και το μασουλούσα μέχρι που ξαφνικά απέκτησε τόσο απαίσια γεύση που χρειάστηκε να το φτύσω. Ποτέ μου δεν σιχάθηκα το μπέικον. Είναι το ίδιο μπέικον που παίρνουμε πάντοτε, μαγειρεμένο με τον ίδιο τρόπο, και συνοδεύει τα ίδια φαγητά. Και γω δεν μπορούσα με τίποτα να το φάω.

Μένουν δυο μέρες ως τις εξετάσεις αίματος και παρόλο που στο παρελθόν έχω πιστέψει πως είμαι έγκυος μέχρις ότου τα αποτελέσματα με διέψευσαν, ίσως ακουστεί τρελό, ίσως και απελπισμένο, αλλά έχω ένα υπέροχο συναίσθημα πως ήδη κουβαλάω το μωρό μου.