Πρώτη φορά είδα τον άντρα μου να κλαίει!

Η ιστορία της Δήμητρας

Γεια σας και από μένα.

Έμεινα έγκυος το καλοκαίρι του 2010, όχι με φυσιολογικό τρόπο, γιατί δυστυχώς δεν μπορούσαμε, αλλά με την βοήθεια της επιστήμης στην δεύτερή μας προσπάθεια. Η χαρά μας όταν μάθαμε τα αποτελέσματα της χοριακής δεν μπορεί να περιγραφεί.

Στην 7η εβδομάδα κύησης πήγα στην τουαλέτα και είδα αίμα. Κλαίγοντας και πανικόβλητη πήρα τηλέφωνο την γυναικολόγο μου, πήγαμε από εκεί, μας καθησύχασε ότι δεν είναι κάτι πολύ σοβαρό και μου συνέστησε δύο εβδομάδες στο κρεβάτι. Δύο εβδομάδες μετά είχα νέα αιμορραγία. Αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν πιο σοβαρά. Κατέληξα να μείνω 3 μήνες «τιμωρία«, όπως το αποκαλούσα, εκ των οποίων τους 2 αιμορραγούσα (ευτυχώς λίγο). Οι πάντες είχαν γίνει υπηρέτες μου, μια και το μόνο που μου επιτρεπόταν ήταν να πηγαίνω τουαλέτα.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι τον 5ο μήνα και σιγά σιγά ξαναγύρισα στους φυσιολογικούς μου ρυθμούς. Στο τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης μου διαγνώστηκε διαβήτης κύησης. Ξεκίνησα δίαιτα (είπα το γλυκό γλυκάκι και το ψωμί ψωμάκι – μου επιτρεπόταν μόνο ολικής σε μικρές ποσότητες). Η γιατρός με έβαλε να κάνω εξέταση doppler και μου είπε ότι θα έπρεπε να μου πάρει το παιδί την 39 εβδομάδα το αργότερο. Της εξήγησα ότι επιθυμώ φυσιολογικό τοκετό και να πάμε για καισαρική μόνο αν δεν υπάρχει άλλη λύση. Επίσης, της ζήτησα να μου δώσει το παιδί άμεσα για να το θηλάσω. Είχα διαβάσει ό,τι μπορούσα για τον αποκλειστικό θηλασμό και ήθελα το καλύτερο για το παιδί μου.

Τα είχαμε κανονίσει όλα – έλα μου όμως που η μικρούλα μου είχε άλλα σχέδια και αποφάσισε να βγει την 37η εβδομάδα! Στις 5:30 το πρωί και μετά από ανήσυχο ύπνο (κάτι ένιωθα, αλλά έλεγα ότι ήταν ιδέα μου) σπάσαν τα νερά, τα οποία μέσα είχαν και αίμα. Ξύπνησα τον άντρα μου που σηκώθηκε αλαφιασμένος. Όταν φτάσαμε στο μαιευτήριο και η μαία είδε το αίμα, συννέφιασε. Αργότερα έμαθα ότι οι μαίες έκαναν νύξη στη γιατρό μου για καισαρική, η οποία όμως είπε ότι θα το παλέψουμε για φυσιολογικό.

Μετά από 6 ώρες πόνων αποφάσισα ότι δεν αντέχω άλλο και μου κάνανε επισκληρίδιο. Μου βάλανε και ωκιτοκύνη και αυτό ήτανε: μέσα σε μιάμιση ώρα η διαστολή πήγε από το 2 στο 10.

Μόλις βγήκε η μικρούλα μου, μου την βάλανε στην αγκαλιά. Τα συναισθήματα δεν περιγράφονται.

Πρώτη φορά είδα τον άντρα μου να κλαίει.

Δυστυχώς, οι μαίες δεν μου αφήσαν το παιδί, όπως το ζήτησα. Μου είπαν ότι θα το παίρναν να το πλύνουν και να το ζυγίσουν και θα μου το έφερναν στο δωμάτιο σε μια ώρα (είχα μονόκλινο για να έχω την επιλογή του rooming-in).

Από την ώρα εκείνη λύσσαξα να φύγω από την αίθουσα τοκετού και να βρεθώ στο δωμάτιο να πάρω την μικρή μου αγκαλιά. Μετά από επίμονες παρακλήσεις είχα το παιδί στο δωμάτιο εντός 2 ωρών από τη γέννα. Την έβαλα απ’ευθείας στο στήθος και η γλυκούλα μου αμέσως άρχισε να πιπιλάει.

Περάσαμε και άλλα ζόρια, με τον θηλασμό αυτή τη φορά. Πληγώθηκαν οι θηλές μου σε σημείο που έβγαζαν αίμα. Όταν μου κατέβηκε το γάλα, πέτρωσε το στήθος μου και ανέβασα πυρετό. Το παιδί έκανε ίκτερο και με πρήξανε να πάρει μπουκάλι για να φύγει πιο γρήγορα. Με επιμονή ξεπεράσαμε όλα τα προβλήματα. Σήμερα η κόρη μας είναι δύο μηνών, υγιέστατη και θηλάζουμε αποκλειστικά. 

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com